Κατάθλιψη

[iwsif]

Με λένε Ιωσήφ...είμαι 16 χρονών -και τρεις μέρες- και νιώθω ακριβώς όπως εσύ....ακριβώς όμως....μπορώ να σου κάνω μερικές ερωτήσεις ? Μπας και αλληλοβοηθηθούμε? Αν θες...

[orestiss]

μεγαλη αληθεια δυστυχως..... το λεωγιατι τοχω βιωσει ειδικα οταν οταν ενας ερωτας θεωρεις οτι θα μπορέσει να σε "αναγενησει" ...!!!!

αχ.... απο προσωπικη εμπειρια λυση γιαυτο ειναι να μην σκεφτεσαι καν τι εγινε /τι θα μποροσε να γινει και ουτο καθεξης......κοιτας μπροστα , μαθαινοντας απο τα λαθη!!

το ξερω ειναι παρα μα παρα πολυ δυσκολο στην αρχη ..... δε ξερω ακριβως σε τι φαση εισαι αλλα το λεω και για ολους τους υπολοιπους που βοιωνουν μια τετοια κατασταση

[orestiss]

αν τον ξεπερασες εννοουσα... μερικες φορες η ερωτική απογοήτευση ειναι οτι χειρότερο για την καταθλιψη...όταν όμως το ξεπερνας αισθανεσαι πιο δυνατη

μεγαλη αληθεια δυστυχως..... το λεωγιατι τοχω βιωσει ειδικα οταν οταν ενας ερωτας θεωρεις οτι θα μπορέσει να σε "αναγενησει" ...!!!!

αχ.... απο προσωπικη εμπειρια λυση γιαυτο ειναι να μην σκεφτεσαι καν τι εγινε /τι θα μποροσε να γινει και ουτο καθεξης......κοιτας μπροστα , μαθαινοντας απο τα λαθη!!

το ξερω ειναι παρα μα παρα πολυ δυσκολο στην αρχη ..... δε ξερω ακριβως σε τι φαση εισαι αλλα το λεω και για ολους τους υπολοιπους που βοιωνουν μια τετοια κατασταση

[vicky12]

Παραθέτω ένα κείμενο του Αυγούστω Κορτώ (συγγραφέα) που ίσως βοηθήσει.

Μια φιλική συμβουλή, που ορισμένοι ίσως να τη χρειάζονται

Πριν την ψυχοθεραπεία, ήμουν ένας τελείως άλλος άνθρωπος - κι αυτό το θυμούνται κι ο καλός μου και οι φίλοι μας. Στην επιφάνεια ήμουν λίγο-πολύ όπως τώρα, αλλά μέσα στη μέρα περνούσα ίσαμε δέκα σκαμπανεβάσματα. Μιλάμε για μια κυκλοθυμία απίστευτη (γαμάτα τη μία ώρα, σκατά την επόμενη) εξαιτίας του γεγονότος ότι χρειαζόμουν επειγόντως εντατική ψυχοθεραπεία και φαρμακευτική αγωγή. Όχι, δεν ήμουν αυτός που τον βλέπεις και λες με τη μία, εσύ παλικάρι μου θέλεις φάρμακα (διότι οι παθόντες ξέρουμε και αναγνωρίζουμε ο ένας τον άλλο, με τις διάφορες παραλλαγές των νόσων απ' τις οποίες πάσχουμε), αλλά τα βράδια μεθούσα, μεθούσα άσχημα, μία στις δύο κατέληγα ξερός να με πηγαίνουν για ύπνο σηκωτό, και στο μεταξύ μεσολαβούσαν εκρήξεις για τις οποίες ντρέπομαι ακόμα, στη διάρκεια των οποίων ήμουν ικανός να επιτεθώ σε φίλους αγαπημένους, ανθρώπους που συναντούσα για πρώτη φορά σ' ένα τραπέζι (και συχνά για κάτι ασήμαντο - δεν του άρεσε του άλλου ο Ναμπόκοφ, λόγου χάρη, κι εγώ πλακωνόμουν λες και μου 'βρισε τον αδερφό), και, το χειρότερο όλων, μια στο τόσο ξεσπούσα στον άνθρωπό μου και κατέληγα με κλάματα να του ζητάω μια συγχώρεση που μου είχε ήδη δώσει παρά τα μύρια όσα τραβούσε.

Όλα αυτά, εδώ κι έξι χρόνια, είναι παρελθόν. Και στον μεγαλύτερο βαθμό, χάρη στην ανεκτίμητη προσφορά της ψυχιατρικής επιστήμης στη ζωή μου, που έχει μεταμορφώσει τον παλιό εκείνο, θλιβερό, οξύθυμο εαυτό μου, σ' έναν άνθρωπο έστω υποφερτό.

Οπότε, παίδες, από καρδιάς, αν κάτι σας βασανίζει τρομερά, αν υποφέρετε από έναν θυμό ή μια λύπη που δεν γνωρίζουν όριο και χειρισμό, κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας και τους ανθρώπους που σας αγαπούν κι επισκεφθείτε ένα κέντρο ψυχικής υγείας για το πρώτο βήμα. Πιστέψτε με, μπορεί να αλλάξει η ζωή σας.

[Deleted-member-250416b]

μεγαλη αληθεια δυστυχως..... το λεωγιατι τοχω βιωσει ειδικα οταν οταν ενας ερωτας θεωρεις οτι θα μπορέσει να σε "αναγενησει" ...!!!!

αχ.... απο προσωπικη εμπειρια λυση γιαυτο ειναι να μην σκεφτεσαι καν τι εγινε /τι θα μποροσε να γινει και ουτο καθεξης......κοιτας μπροστα , μαθαινοντας απο τα λαθη!!

το ξερω ειναι παρα μα παρα πολυ δυσκολο στην αρχη ..... δε ξερω ακριβως σε τι φαση εισαι αλλα το λεω και για ολους τους υπολοιπους που βοιωνουν μια τετοια κατασταση

εγω οταν λέω οτι δεν πρεπει να το σκεφτομαι συνηθως εχω τα αντιθετα αποτελεσματα. το μονο που με ξεκολλαει ειναι ο επόμενος. και ευτυχως για εμας τις γυναικες, με το ιντερνετ δεν χρειαζεται να περιμενουμε και πολυ.... βεβαια όλα αυτα στο παρελθόν οταν ήλπιζα οτι ενας ερωτας θα με σωσει ...τωρα το γυρισα στο ανεραστο μπας και σωθω !! χαχαχα

[Deleted-member-250416b]

Παραθέτω ένα κείμενο του Αυγούστω Κορτώ (συγγραφέα) που ίσως βοηθήσει.

Μια φιλική συμβουλή, που ορισμένοι ίσως να τη χρειάζονται

Πριν την ψυχοθεραπεία, ήμουν ένας τελείως άλλος άνθρωπος - κι αυτό το θυμούνται κι ο καλός μου και οι φίλοι μας. Στην επιφάνεια ήμουν λίγο-πολύ όπως τώρα, αλλά μέσα στη μέρα περνούσα ίσαμε δέκα σκαμπανεβάσματα. Μιλάμε για μια κυκλοθυμία απίστευτη (γαμάτα τη μία ώρα, σκατά την επόμενη) εξαιτίας του γεγονότος ότι χρειαζόμουν επειγόντως εντατική ψυχοθεραπεία και φαρμακευτική αγωγή. Όχι, δεν ήμουν αυτός που τον βλέπεις και λες με τη μία, εσύ παλικάρι μου θέλεις φάρμακα (διότι οι παθόντες ξέρουμε και αναγνωρίζουμε ο ένας τον άλλο, με τις διάφορες παραλλαγές των νόσων απ' τις οποίες πάσχουμε), αλλά τα βράδια μεθούσα, μεθούσα άσχημα, μία στις δύο κατέληγα ξερός να με πηγαίνουν για ύπνο σηκωτό, και στο μεταξύ μεσολαβούσαν εκρήξεις για τις οποίες ντρέπομαι ακόμα, στη διάρκεια των οποίων ήμουν ικανός να επιτεθώ σε φίλους αγαπημένους, ανθρώπους που συναντούσα για πρώτη φορά σ' ένα τραπέζι (και συχνά για κάτι ασήμαντο - δεν του άρεσε του άλλου ο Ναμπόκοφ, λόγου χάρη, κι εγώ πλακωνόμουν λες και μου 'βρισε τον αδερφό), και, το χειρότερο όλων, μια στο τόσο ξεσπούσα στον άνθρωπό μου και κατέληγα με κλάματα να του ζητάω μια συγχώρεση που μου είχε ήδη δώσει παρά τα μύρια όσα τραβούσε.

Όλα αυτά, εδώ κι έξι χρόνια, είναι παρελθόν. Και στον μεγαλύτερο βαθμό, χάρη στην ανεκτίμητη προσφορά της ψυχιατρικής επιστήμης στη ζωή μου, που έχει μεταμορφώσει τον παλιό εκείνο, θλιβερό, οξύθυμο εαυτό μου, σ' έναν άνθρωπο έστω υποφερτό.

Οπότε, παίδες, από καρδιάς, αν κάτι σας βασανίζει τρομερά, αν υποφέρετε από έναν θυμό ή μια λύπη που δεν γνωρίζουν όριο και χειρισμό, κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας και τους ανθρώπους που σας αγαπούν κι επισκεφθείτε ένα κέντρο ψυχικής υγείας για το πρώτο βήμα. Πιστέψτε με, μπορεί να αλλάξει η ζωή σας.

πολυ σωστος!!!!

[Deleted-member-250416b]

Οχι δεν τον εχω ξεπερασει..γιατι εχω συνειδητοποιήσει ποση αγαπη μου εδωσε εκεινος και ποσο κακο του εκανα εγω σε ανταλλαγμα..αυτο δεν προκειται να το ξεπερασω ποτε..

αποτι θυμαμαι απο την ιστορία σου, δεν του εκανες κανενα κακο... τωρα βεβαια μπορει να μην το ειχες γραψει ή μπορει να εισαι πολυ αυστηρη με τον εαυτο σου. ελπίζω να τον ξεπερασεις κοριτσι μου και συντομα!

[PostMortem]

Με λένε Ιωσήφ...είμαι 16 χρονών -και τρεις μέρες- και νιώθω ακριβώς όπως εσύ....ακριβώς όμως....μπορώ να σου κάνω μερικές ερωτήσεις ? Μπας και αλληλοβοηθηθούμε? Αν θες...

Για σου Ιωσήφ..Ναι φυσικά αλλα αν θες σε προσωπικο μηνυμα οχι εδω

[PostMortem]

μεγαλη αληθεια δυστυχως..... το λεωγιατι τοχω βιωσει ειδικα οταν οταν ενας ερωτας θεωρεις οτι θα μπορέσει να σε "αναγενησει" ...!!!!

αχ.... απο προσωπικη εμπειρια λυση γιαυτο ειναι να μην σκεφτεσαι καν τι εγινε /τι θα μποροσε να γινει και ουτο καθεξης......κοιτας μπροστα , μαθαινοντας απο τα λαθη!!

το ξερω ειναι παρα μα παρα πολυ δυσκολο στην αρχη ..... δε ξερω ακριβως σε τι φαση εισαι αλλα το λεω και για ολους τους υπολοιπους που βοιωνουν μια τετοια κατασταση

Εχεις δίκιο απλά..εγω είμαι ιδιαίτερη περίπτωση γιατί δεν νιώθω οτι συμπαθώ και συνδέεομαι με πολλούς ανθρώπους πόσο μάλλον για κάτι παραπάνω..και νιώθω οτι εκείνος ήταν η μόνη μου ευκαιρία για κάτι τέτοιο

[PostMortem]

Παραθέτω ένα κείμενο του Αυγούστω Κορτώ (συγγραφέα) που ίσως βοηθήσει.

Μια φιλική συμβουλή, που ορισμένοι ίσως να τη χρειάζονται

Πριν την ψυχοθεραπεία, ήμουν ένας τελείως άλλος άνθρωπος - κι αυτό το θυμούνται κι ο καλός μου και οι φίλοι μας. Στην επιφάνεια ήμουν λίγο-πολύ όπως τώρα, αλλά μέσα στη μέρα περνούσα ίσαμε δέκα σκαμπανεβάσματα. Μιλάμε για μια κυκλοθυμία απίστευτη (γαμάτα τη μία ώρα, σκατά την επόμενη) εξαιτίας του γεγονότος ότι χρειαζόμουν επειγόντως εντατική ψυχοθεραπεία και φαρμακευτική αγωγή. Όχι, δεν ήμουν αυτός που τον βλέπεις και λες με τη μία, εσύ παλικάρι μου θέλεις φάρμακα (διότι οι παθόντες ξέρουμε και αναγνωρίζουμε ο ένας τον άλλο, με τις διάφορες παραλλαγές των νόσων απ' τις οποίες πάσχουμε), αλλά τα βράδια μεθούσα, μεθούσα άσχημα, μία στις δύο κατέληγα ξερός να με πηγαίνουν για ύπνο σηκωτό, και στο μεταξύ μεσολαβούσαν εκρήξεις για τις οποίες ντρέπομαι ακόμα, στη διάρκεια των οποίων ήμουν ικανός να επιτεθώ σε φίλους αγαπημένους, ανθρώπους που συναντούσα για πρώτη φορά σ' ένα τραπέζι (και συχνά για κάτι ασήμαντο - δεν του άρεσε του άλλου ο Ναμπόκοφ, λόγου χάρη, κι εγώ πλακωνόμουν λες και μου 'βρισε τον αδερφό), και, το χειρότερο όλων, μια στο τόσο ξεσπούσα στον άνθρωπό μου και κατέληγα με κλάματα να του ζητάω μια συγχώρεση που μου είχε ήδη δώσει παρά τα μύρια όσα τραβούσε.

Όλα αυτά, εδώ κι έξι χρόνια, είναι παρελθόν. Και στον μεγαλύτερο βαθμό, χάρη στην ανεκτίμητη προσφορά της ψυχιατρικής επιστήμης στη ζωή μου, που έχει μεταμορφώσει τον παλιό εκείνο, θλιβερό, οξύθυμο εαυτό μου, σ' έναν άνθρωπο έστω υποφερτό.

Οπότε, παίδες, από καρδιάς, αν κάτι σας βασανίζει τρομερά, αν υποφέρετε από έναν θυμό ή μια λύπη που δεν γνωρίζουν όριο και χειρισμό, κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας και τους ανθρώπους που σας αγαπούν κι επισκεφθείτε ένα κέντρο ψυχικής υγείας για το πρώτο βήμα. Πιστέψτε με, μπορεί να αλλάξει η ζωή σας.

Το ξέρω καιρό τώρα οτι πιθανόν κατι τετοιο να με βοηθήσει αλλά ποτέ δεν έκανα αυτό το βήμα..Νιώθω οτι οτι και να μου πει κάποιος είναι απλα λόγια αν δεν ξεφύγω από το περιβάλλον στο οποίο ζω, το οποιο επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την κατάσταση μου..

[PostMortem]

αποτι θυμαμαι απο την ιστορία σου, δεν του εκανες κανενα κακο... τωρα βεβαια μπορει να μην το ειχες γραψει ή μπορει να εισαι πολυ αυστηρη με τον εαυτο σου. ελπίζω να τον ξεπερασεις κοριτσι μου και συντομα!

Θεωρώ κακό το ότι πάντα εκείνος προσπαθούσε να με φέρει κοντά του και εγώ αντιδρούσα εγωιστικά..δεν του απαντούσα στα τηλέφωνα, θύμωνα χωρίς ιδιαίτερο λόγο..δεν τον συνάντησα ποτέ παρόλο που μου το είχε ζητήσει..και προς το τέλος ουσιαστικά τον παράτησα κιόλας..Απορώ πως άντεξε όσο άντεξε..Μερικές φορές σκέφτομαι οτι δεν είμαι για οποιαδήποτε είδους σχέση.

[Deleted-member-250416b]

Θεωρώ κακό το ότι πάντα εκείνος προσπαθούσε να με φέρει κοντά του και εγώ αντιδρούσα εγωιστικά..δεν του απαντούσα στα τηλέφωνα, θύμωνα χωρίς ιδιαίτερο λόγο..δεν τον συνάντησα ποτέ παρόλο που μου το είχε ζητήσει..και προς το τέλος ουσιαστικά τον παράτησα κιόλας..Απορώ πως άντεξε όσο άντεξε..Μερικές φορές σκέφτομαι οτι δεν είμαι για οποιαδήποτε είδους σχέση.

ναι...τελικα εισαι πολυ σκληρη με τον εαυτο σου!... ολοι και όλες μας εχουμε ανασφαλειες και κανουμε λάθη ... αλλα για να ήταν μαζι σου όλα αυτα τα χρόνια...κατι καλο θα εκανες!... απο εκει και πέρα μαθαινουμε απο τα λαθη μας και πάμε παρακάτω

[orestiss]

Εχεις δίκιο απλά..εγω είμαι ιδιαίτερη περίπτωση γιατί δεν νιώθω οτι συμπαθώ και συνδέεομαι με πολλούς ανθρώπους πόσο μάλλον για κάτι παραπάνω..και νιώθω οτι εκείνος ήταν η μόνη μου ευκαιρία για κάτι τέτοιο

Γεια σ και παλι ! ηθελα πολυ να σ απαντησω( να σε βοηθησω) δε σε ξεχασα ... επειδη και γω έχω τις ιδιες σκεψεις με σ'ενα να ξερεις ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ!και γω ειχα εναν ανθρωπο πολυ κοντινο ανθρωπο που τον "εχασα" .... δεν ειχαμε σχεση αλλα ηταν τα παντα για μενα .....ο ανθρωπος μ που λεμε..!και εχει περασει ενας μηνας μονο...
Αρχικα τι εκανα για να μην "τα διαλυσω ολα" ? προσπαθουσα οσο δυσκολο και να ειναι να μην το σκεφτομαι....( να κανω αλλα πραγματα)
Δευτερον ελεγα μακαρι τουλαχιστον να ειναι χαρουμενη αυτο της ειπα αλλωστε και στην τελευταια επικοινωνια που ειχαμε
τριτον και νομιζω το σημαντικοτερο και το δυσκολοτερο κανε ονειρα για τον ευατο σ !!!! σκεψου κατι δηλαδη που θα ηθελες πολυ να κανεις !κατι επισυς που ηθελες πιο παλια να το κανεις αλλα δεν ειχες την ευκαιρια

και ξαναλεω ειναι δυσκολο αλλα ολα ξεπερνιουνται .. υπαρχουν σιγουρα στιγμες που θα λες μα γιατι γιατι να τον (στην δικη σ περιπτωση ) χασω ? ?? και τα βλεπεις ολα μαυρα.. (και ειδικα οταν δεν εχεις πολλλουσ κοντινους ανθρωπους γυρω σου που λυπαμαι γιαυτο !!)
εκει ομως πρεπει οπως και δηποτε να σηκωθεις!


αυτα προς το παρον αν σκεφτω κατι αλλο θα το συμπληρωσω

και κατι τελευταιο που ελπιζω να σου φτιαξει τη διαθεση ΕΙΣΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!!!!!!!!(το πιστευω)

να σαι καλα!