Άγχος και φόβος για τη δουλειά

[quinda]

Καλησπέρα σας..Ονομάζομαι quinda( ο χριστός κ απόστολος-δν ξέρω για ποιο λόγο είχα βάλει αυτό το nick) και όπως γράφω στο τίτλο έχω ένα θεματάκι με τη δουλειά..Να σας πω ότι μένω στο εξωτερικό γιατί οκ αν έμενα στην Ελλάδα θα μου λέγατε και τί μας λες τώρα ρε κοπελιά όλοι έχουμε...Όπως και να έχει ανήκω στο χώρο της εκπαίδευσης μικρών παιδιών.Τα τελευταία 2 χρόνια ήμουν σε κάποιο σχολείο όμως λόγω της μεγάλης απόστασης που έπρεπε να διανύω κάθε μέρα αποφάσισα να αλλάξω..Εδ'ω και 3 εβδομάδες λοιπόν είμαι σε ένα καινούργιο..Η διευθύντρια είναι γλυκύτατη κλπ..Οι συναδέλφισσες από την άλλη....το αντίθετο..Στην αρχή φυσικά την πρώτη εβδομάδα μπορώ να πω πως ήταν χαμογελαστές και προθυμες να βοηθήσουν..Αργότερα όμως ξεκίνησαν τα προβλήματα..Άρχισαν να μου κάνουν συνεχώς παρατηρήσεις για τα λάθη μου με τρόπο τέτοιο ώστε να αισθάνομαι άσχημα,μιλούσαν πίσω από τη πλάτη μου, αν κάποιος είχε κάνει κάτι τότε ήταν σίγουρες πως ήμουν εγώ,αν είχαν κέφια οκ θα μιλούσαμε θα γελούσαμε ,αν όχι ομως θα ήταν όλη μέρα μέσα στα μούτρα,θα μ μιλούσαν απότομα και γενικότερα είχα την αίσθηση πως τους άρεσε να με βλέπουν να παιδεύομαι μιας και είμαι νέα στη δουλειά και σε κάποια πράγματα ας πούμε δεν ήμουν τόσο γρήγορη όσο αυτες..Το αποκορύφωμα ήταν τις προάλλες όταν και οι 2 μου έβαλαν τις φωνες κανονικά( ποτέ κάποιος συνάδελφος δεν εχει υψώσει το τόνο της φωνής του σε μένα-είμαι άτομο ήπιων τόνων) δείχνοντας το ποσο ας πούμε κουρασμένες είναι με τα συνεχή λάθη μου...Λες και ας πούμε αυτές είναι τέλειες...Εγώ στην αρχή κοκκάλωσα λέω οκ μου κάνουν πλάκα δεν τα εννοούν...Δεν μίλησα και μετά από λίγη ώρα πήγα στη διευθύντρια λέγοντας πως θέλω ή να παραιτηθώ ή να αλλάξω γκρουπ...Αυτά φυσικά τα έλεγα κλαίγοντας..Αρχικά δεν της είπα τους λόγους μιας και είμαι άτομο που δεν θέλει να δημιουργεί προβλήματα και θέλω να έχω μια όσο πιο αθόρυβη γίνεται παρουσία..Μου είπε κάτσε και σκέψου τώρα το σκ..Εγώ όμως όλο το σκ δεν έχω κλείσει μάτι στην ιδέα πως αύριο πρέπει να ξαναπάω εκεί πονάει το κεφάλι μου αισθάνομαι ότι η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή τρέμω δεν πεινάω δεν κοιμάμαι αισθάνομαι δυστυχισμ'ενη αισθάνομαι ότι έχω κάνει κάτι κακό..Έχω αποφασίσει να παραιτηθώ γιατί και σε άλλο γκρουπ να πάω πάλι θα είμαι αναγκασμένη να τις βλέπω κάποιες στιγμές της ημέρας..Είναι σίγουρα μεγάλο το ρίσκο να παραιτηθώ,ελπίζω σύντομα να βρω κάτι άλλο αλλά δεν θα μπορούσα να καταπιέζω τον εαυτό μου άλλο..Κάθε πρωί πήγαινα στη δουλειά και είχα άγχος λες και έδινα εξετάσεις για το αν θα κάνω κάτι και θα με μαλώσουν ή όχι..Μόνο που σας τα γράφω αυτά τρέμω...Προσπάθώ να τα ξεχάσω και να βρω τη δύναμη να πάω στο σχολείο να μιλήσω με τη διευθύντρια και να της πω ότι δεν είμαι ικάνή να δουλέψω για το επόμενο διάστημα..Μετα ίσως επισκεφθώ τον γενικό ιατρό με σκοπό να μου δώσει κάποια άδεια ώστε να χαλαρώσω να ηρεμήσω και να δω τί θα κάνω από εδώ και πέρα..Πιστεύετε ότι τα παρατάω πολύ εύκολα? Σε γενικές γραμμές είμαι πολύ υπομονετικό άτομο,μου αρέσει η δουλειά δεν είμαι καμιά τεμπέλα,είμαι χαμηλών τόνων και με χαμηλή αυτοπεποπόιθηση μπορώ να πω αλλά κατα τη γνώμη μου το να φύγω από εκει και να τα ξεχάσω όλα θα με βοηθήσει ψυχολογικα..Αν κάτσω σίγουρα θα γίνω χειρότερα..Συγνώμη για το μεγάλο ποστ-έκθεση αλλά έπρεπε με κάποιο τρόπο να τα βγάλω από μέσα μου..

[Deleted-member-250416b]

καλημερα quinda, όλοι μας εχουμε πέσει λίγο πολύ θυματα μπουλινγκ στον εργασιακό χώρο. καποιοι το αντιετωπίζουν και κάποιοι παραιτουντε ...πολυ πιο υγιές απο κάποιους που το υπομένουν. εκανες καλα που μίλησες στην διευθύντρια σου αλλα νομιζω οτι παρασύρθηκες λιγακι απο τον συναισθηματισμο σου.
Μπορουσες απλά να ζητησεις να σου αλλάξει γκρουπ, γιατι η συμπεριφορά τους είναι αντιεπαγγελματικη. εφόσον είσαι καινούρια είναι λογικό και αναμενόμενο να κάνεις καποια λάθη και εκεινες ως πιο παλιες είναι υποχρεωμένες να σε προσέχουν και να σε εκπαιδευσουν ...
και εσυ απο την άλλη βεβαια, έπρεπε να τις βαλεις στην θεση τους. Εχουν κάθε δικαιωμα να κρίνουν την δουλεια σου ...οχι όμως να σου φωναζουν. τωρα αν αλλαξεις γκρουπ και παραμεινεις σε αυτην την εργασία παρόλο που θα τις βλέπεις δεν θα μπορουν να σου κάνουν κακο.
εισαι μεγαλο κορίτσι πια και πρεπει, νομιζω, να μαθεις να βαζεις όρια στους αλλους.
καλη επιτυχία και κουράγιο!

[Constantly curious]

Καποια στιγμη, ο εαυτος μας δινει ενα ηχηρο σημα κινδυνου(κρισεις αγχους, εντονο κλαμα, τρεμουλο) λιγα απο τα πιο χαρακτηριστικα της κουρασης.

Εαν πιστευεις πως το περιβαλλον σε ριχνει ακομα περισσοτερο ισως δεν ειναι και τοσο καλη ιδεα να σε στριμωξεις για να ανταπεξελθεις.
Αν μπορεις να διαχειριστεις στο 50% την αρνητικοτητα που βιωνεις ρισκαρεις και ταυτοχρονα προχωρας σε ψυχολογικη υποστηριξη.

Απο αυτα που γραφεις, καταλαβαινω πως διανυεις μια ασχημη περιοδο κατα την οποια θελεις ξεκουραση για να ξανα μπεις στο παιχνιδι αργοτερα.

Καλη δυναμη και μη παραμελεις τα καμπανακια... οση υπομονη κανεις για τους αλλους και εισαι αθορυβη για να μην ενοχλησεις αλλο τοσο πρεπει να δωσεις και στον δικο σου εαυτο.

[féerie]

Ειλικρινά, quinda, μέσα από το κείμενό σου, διέκρινα ήθος, ανωτερότητα, σεμνότητα κι αξιοπρέπεια, στοιχεία που σπανίζουν στις μέρες μας. Αυτό που θα σου έλεγα είναι να επιμείνεις να αλλάξεις ομάδα, όχι να φύγεις από τη δουλειά. Θεωρώ ως καλή λύση να μιλήσεις με ειλικρίνεια στη διευθύντριά σου. Δεν είναι καλό να αφήνουμε τέτοιες καταστάσεις να περνάνε έτσι. Όσο για την απαράδεκτη συμπεριφορά των συναδέλφων, είναι καθαρά δικό τους το πρόβλημα. Ας το λύσουν. Εσύ κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς, κι αυτό να συνεχίσεις να κάνεις. Κοίτα να "σώσεις" τη ψυχή σου μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα και μη δίνεις δεκάρα για την κριτική των άλλων. Η κοινωνία έτσι ήταν πάντοτε κι έτσι θα είναι πάντα. Προσπάθησε να κάνεις όσο καλύτερα μπορείς τη δουλειά σου, για 'σένα, και όχι για τους συναδέλφους σου. Καλή δύναμη!