Κλεινω 10 χρονια με εντονη καταθλιψη και ψυχοσωματικα

[viki38]

Καλησπερα σε ολους ,
εχω γραψει και αλλες φορες στο φορουμ αυτο αλλα σε αλλα θεμματα που αφορουνε σε ενα απο τα κλασικα ψυχοσωματικα , για αρρυθμιες . Η ιστορια μου ειναι αρκετα μεγαλη και φετος μονο συνιδειτοποιησα ποσο δυσκολα ηταν ολα αυτα που περασα , ισως καταρευσα περισσοτερο μετα απο τις τελευταιες δυσκολιες που περασα το καλοκαιρι . Ειμαι μια γυναικα 40 ετων , ενας νεος ανθρωπος που αναγκαζεται να ζει σαν καρδιοπαθης και σαν αρρωστη λογω των καταραμενων ψυχοσωματικων προβληματων . Εχω 3 τελεια παιδια τα οποια δεν ειμαι σε θεση να χαρω οπως θα ηθελα σε φασεις που ειναι σε εξαρση τα προβληματα μου . Ολα αυτα με το αγχος ξεκινησαν απο το 2004 μετα απο μια φαση εντονου αγχους που ειχα περασει με μια παλια σχεση . Ειχα παρουσιασει εντονη ταχυπαλμια που δεν μπορουσα να ελεγξω και δυσνποινα ανα πασα στιγμη , βεβαια το παλευα οπως μπορουσα , απο την αλλη ετρεχα στα νοσοκομεια για καρδιογραφηματα και τριπλεξ καρδιας , οδηγηθηκα σε αγοραφοβια , οποτε πατουσα το ποδι μου εξω απο την πορτα του σπιτιου μου η καρδια μου χτυπουσε σαν ταμπουρλο , καπου εκει γνωρισα τον αντρα μου , μου σταθηκε παρα πολυ και χαρης εκεινον και τον ψυχολογο μου καταφερα και ξεπερασα την αγοραφοβια και τις κρισεις πανικου . Στην πρωτη εγκυμοσυνη παρουσιαστηκε κατι που ναι μεν ειχα και παλαιοτερα αλλα καθολου σε μεγαλη συχνοτητα , τις καταραμενες τις αρρυθμιες , παρα πολλες , υπεροβολικες , και παλι καναμε τη γυρα στους γιατρους, και παλι δεν ειχα τιποτα , στην δευτερη εγκυμοσυνη μου τα ιδια , ενδιαμεσα στις εγκυμοσυνες ανα διαστηματα με επιαναν τετοιες κρισεις με αρρυθμιες αλλα οχι πολλες , το πολυ 10 την μερα , με ενοχλουσε αλλα δεν με παγωνε απο το φοβο κιολας . Για ενα διαστημα ηρεμησα , ουτε μια αρρυθμια για τουλαχιστον 1 χρονο , μονο οταν περιμενα περιοδο και παλι πολυ λιγες , ουτε 3-4 τη μερα , βεβαια ειχα αλλα προβληματα , με δυσπνοιες , φαντασιες οτι κλεινουνε οι πνευμονες μου κτλ κτλ . Και ξαφνικα μενω εγκυος στο 3ο μου παιδι , και το χανουμε , απο εκει ξαναγεννηθηκε το προβλημα με τις αρρυθμιες , καθημερινα για 3-4 μηνες ειχα απο τις καταραμενες , αλλες μερες λιγες 4-5, και αλλες μερες πολυ πιο αρκετες . Ξαφνικα περασαν και αυτη τη φορα και εκανα πολυ καιρο να τις ξαναθυμηθω , μονο οταν ξαναεμεινα εγκυος θυμουμενη τις αλλες εγκυμοσυνες μου και την εξαρση τους περασα 9 μηνες φοβουμενη καθε μερα για αυτες , ομως ηταν περιορισμενο το φαινομενο , καμμια σχεση με τις αλλες εγκυμοσυνες . Επειτα τη γεννα για ενα διαστημα και παλι τις ξεχασα μεχρι που επαναληλθαν 2 χρονια πριν δρυμμιτερες και απο τοτε δεν με εχουνε εγκαταλειψει παρα μονο για μερικες μερες , δεν εχω παντα πολλες τι μερα , ισως 5-6 ισως 15-30 αλλα με παγωνουνε απο το φοβο . Σε αυτα τα 10 χρονια ομως ,παντρευτικα με πιεση απο τη μητερα μου λογω της 1ης εγκυμοσυνης , τον αγαπουσα τον αντρα μου αλλα ηθελα το δικο μου χρονο για το ποτε θα παντρευτω , αρρωστησε ο πατερας μου και πεθανε , μαλωσα με τη μανα μου και με απεκλεισε απο τη ζωη της για πολυ καιρο , επαθε η ιδια καταθλιψη και δεν αφησε κανεναν να τη βοηθησει παρα μονο μας εδιωχνε απο τη ζωη της , εχασα την αγαπημενη μου θεια , χωρισα για ενα διαστημα με τον αντρα μου , περασα 3 δυσκολες εγκυμοσυνες με το περιεργο σοι μου να μου λενες διαφορες μααλκιες , εμαθα με πολυ ασχημο τροπο οτι ειμαι υοθετημενη και βυθιζομουνα στην καταθλιψη αλλωτε καλυτερα αλλωτε χειροτερα και παντα συντροφια με το παλιοσυμπτωμα , το οποιο γεννησε και αλλος φοβους με θρομβους και πνευμονικες εμβολες , παλαιοτερα απο τις 7 μερες τις 2 ημουνα χαλια και τις υπολοιπες ευτυχισμενη , πλεον δεν μπορω να θυμιθω ποια μερα ειμαι καλα χωρις να νοιωθω εγκατελελειμενη επειδη ο αντρας μου παει στη δουλεια του οχι πουθενα αλλου , και μονο που φευγει απο το σπιτι νοιωθω οτι θα παθω 100000 αρρυθμιες , η χειροτερη μου ειναι να λειπει 24ωρες υπηρεσιες 2-3 φορες το μηνα και δεν ξερω πως θα ανταπεξελθω με τα μικρα μου σπιτι , αλλες φορες κλαιω συνεχεια , αλλες απλα καθομαι και κοιταω το ταβανι και αλλες δεν εχω βγαλει τις πυζαμες απο πανω μου ολη μερα και ειμαι ολη μερα τον υπολογιστη μου , εχουνε περασει απο το μυαλλο μου αυτοκτονικες ιδεες τις οποιες μαλλον φοβαμαι να πραγματοποιησω , παλαιοτερα μερικα πραγματα με χαλαρωναν και με ταξιδευαν σε ομορφες σκεψεις , πλεον δυσκολα συμβαινει κατι τετοιο . Ο ψυχιατρος μου , με τον οποιο ειχα διακοψει για ενα διαστημα , που εγραψε καποια αγωγη για ενα διαστημα το Espoza των 15, βρισκομαι σε πολυ ασχημη ψυχολογια και φοβαμαι οτι δεν ξερω πως θα πανε τα πραγματα .Με συγχωρειτε για την φλυαρια μου .

[elis]

μαλλον ηρθε η ωρα να παρεισ αντικαταθλιπτικα ετσι οπωσ τα λεσ θα σε βοηθησουν λογικα

[Deleted-member-250416b]

τελικα ο καθενας μας κουβαλάει τον δικό του γολγοθα!.. η θεραπεια με τα χαπια σίγουρα θα σε βοηθήσει, αλλα πρέπει και εσυ να βάλεις τα δυνατα σου να γίνεις καλα, όπως όλοι μας βεβαια..κουραγιο και καλη δυναμη κορίτσι μου... συλλυπητήρια για τους ανθρωπους που εχασες!
μην χανεις το κουράγιο σου συνεχισε να το πολεμάς μεχρι να ισορροπήσεις και ολα θα γινουν!!! στο χερι μας ειναι!!..μην το βαζεις κατω!!!!

[alezos]

Τα αντικαταθλιπτικά θα βοηθήσουν. Εγώ είμαι στην φάση που θα τα σταματήσω. Ήμουν αρνητικός στο να πάρω χάπια, έλεγα ότι θα τα καταφέρω μόνος μου, και ας είμαι εσωσγτρεφής άνθρωπος και δεν ανοίγομαι ποτέ σε κανέναν. Αλλά έφτασα στο αμήν, μέχρι να σκέφτομαι την αυτοκτονία, να κλαίω χωρίς λόγο, να παθαίνω απανωτές τις κρίσεις πανικού. Τώρα εύχομαι απλά να είχα δεχτεί να πάρω τα χάπια μια ώρα αρχίτερα. Απλά θα πρέπει να έχεις στον νου σου ότι το φάρμακο είναι απλά ένα εργαλείο, όχι η λύση στα προβλήματά σου. Είναι μία σημαντική βοήθεια για να μπορέσεις να αντιμετωπίσεις τα θέματα που έχεις ανοιχτά. Εύχομαι καλό ταξίδι στον δρόμο της ανάρρωσης από την κατάθλιψη και τις κρίσεις πανικού.

[viki38]

Σας ευχαριστω παρα πολυ για τα καλα σας λογια , ειναι ωραιο να δεχεσαι τετοια συμπασταση και να γνωριζεις οτι δεν εισαι μονη , παροτι δυσαρεστο να υπαρχουνε ανθρωποι με ιδια προβληματα απο την αλλη ειναι ωραιο να 3ερεις οτι δεν εισαι η μονη στον κοσμο και οτι και καποιοι αλλοι περασανε απο εκει και το προσπερασανε βελτιωνοντας τον εαυτο τους και τις ζωες τους , η οποια πολλες φορες δυστηχως ειναι σκληρη λες και τις εχουμε κανει κατι . Τα προμηθευτικα τα χαπια και παλι κολησα στο αν θα τα παρω η οχι , εχω ενα κακο συνηθειο και διαβαζω παντα τα χαρτακια μεσα βλεποντας τις παρενεργειες , τις οποιες τις φοβαμαι συνηθως . ιδιαιτερα δε οτι εχει να κανει με καρδιες και θρομβους , θα το συζητησω λιγο ακομα με το θεραπευτη μου αν και ηδη τον ρωτησα για παρενεργειες και μου ειπε να μην φοβαμαι τιποτα , δεν εχει απο αυτες . Απο την αλλη δισταζω να μπω σε αυτο το κεφαλαιο της "αρρωστειας" με φαρμακευτικη αγωγη

[Constantly curious]

Με τα γραφόμενα σου, συμπεραίνω πως εισαι πολυ δυνατή γυναικα. Ο καλυτερος συνδυασμος ειναι η φαρμακευτικη αγωγη μαζι με την ψυχοθεραπεια. Οι ουσιες θα βοηθησουν την αντιληψη και την διαθεση σου αλλά χρειαζεται η υποστηριξη ενος ανθρωπου- ειδικου για να μειωθει σταδιακα ο πονος, η κουραση, η Φοβία.

- Τα ψυχο σωματικά εμφανίζονται καθε φορα που περναμε ενα οδυνηρο γεγονος, ειτε αμεσα ειτε επειτα απο την καταιγιδα.
Το να μιλησεις για ολα αυτα θα δωσει σε εσενα χωρο να αναπνευσεις και να χαρεις αυτα που επιθυμεις.

Κυκλος ειναι, θα καταλαγιασει καποια στιγμη.

[aeolus74]

Έχεις κάνει ψυχοθεραπεία?

[viki38]

Ναι για πολλα χρονια , ακομα κανω

[PAPA]

Βίκυ κουράγιο! Έχεις και τρία παιδιά! Πόσο χρονών είναι το μικρότερο?? Σε καταλαβαίνω απόλυτα κι εγώ είμαι μανούλα κι έχω διάφορα ψυχοσωματικά. Κυρίως ζαλάδες αλλά μια περίοδο είχα και ταχυκαρδίες. Καταλαβαίνω την φοβία σου όταν λείπει ο άντρας σου. Κι εμένα μου συμβαίνει. Φροντίζω όταν είναι εφικτό να έχω κάποια παρέα γιατί φοβάμαι μην πάθω τίποτα και δεν προλάβω να ειδοποιήσω κανέναν. Εγώ δεν παίρνω αγωγή, προσπαθώ προς το παρόν να το ξεπεράσω μόνη μου. Καμιά βαλεριάνα μόνο και μαγνήσιο. Μακάρι να είναι περαστικό!

[Γάτος]

Να κανεις το βήμα της φαρμακοθεραπείας, μιας και η ψυχοθεραπεία δεν σε έχει βοηθήσει τόσα χρόνια.

[viki38]

Καλησπερα κοπελα μου , ναι τρελλη φοβια και η πλακα ειναι οτι κατα αλλα θελω να μενω μονη με τα παιδια και καποτε το διασκεδαζα παρα πολυ , γενικα ειμαι μοναχικο ατομο , δυσκολα θα μοιραστω το προβλημα μου με φιλες , τις οποιες εχω απομακρυνει το τελευταιο διαστημα . Τα παιδια μου ειναι 8μιση , 7 και 3 ετων .

[PAPA]

Καλησπερα κοπελα μου , ναι τρελλη φοβια και η πλακα ειναι οτι κατα αλλα θελω να μενω μονη με τα παιδια και καποτε το διασκεδαζα παρα πολυ , γενικα ειμαι μοναχικο ατομο , δυσκολα θα μοιραστω το προβλημα μου με φιλες , τις οποιες εχω απομακρυνει το τελευταιο διαστημα . Τα παιδια μου ειναι 8μιση , 7 και 3 ετων .

Πωωω όλες τις ηλικίες! Να σου ζήσουν τα κουκλιά σου!!! Εγώ έχω δυο δίδυμα αγοράκια 4μιση ετών!!! Δεν έχεις κάποιον να σε βοηθά λιγάκι με τους μικρούς? Εγώ μόνο τη μαμά μου έχω που έρχεται κάποιες φορές και μου κάνει παρέα όταν ο σύζυγος λείπει. Είναι ήσυχα παιδάκια? Εμένα μέχρι πρότινος ήταν πολύ ζωηρά. Τώρα τα πράγματα καλυτερεύουν λίγο. Αλλά έχουμε και κάποια ξυπνήματα το βράδυ και κάτι γκρίνιες την ημέρα κι η ζωή περνά και τα νεύρα μας λίγο είναι τσιτωμένα. Αν θες μπορεί να τα λέμε μαζί από δω γιατί από ότι κατάλαβα έχουμε αρκετά κοινά!!!

[viki38]

Πωωω όλες τις ηλικίες! Να σου ζήσουν τα κουκλιά σου!!! Εγώ έχω δυο δίδυμα αγοράκια 4μιση ετών!!! Δεν έχεις κάποιον να σε βοηθά λιγάκι με τους μικρούς? Εγώ μόνο τη μαμά μου έχω που έρχεται κάποιες φορές και μου κάνει παρέα όταν ο σύζυγος λείπει. Είναι ήσυχα παιδάκια? Εμένα μέχρι πρότινος ήταν πολύ ζωηρά. Τώρα τα πράγματα καλυτερεύουν λίγο. Αλλά έχουμε και κάποια ξυπνήματα το βράδυ και κάτι γκρίνιες την ημέρα κι η ζωή περνά και τα νεύρα μας λίγο είναι τσιτωμένα. Αν θες μπορεί να τα λέμε μαζί από δω γιατί από ότι κατάλαβα έχουμε αρκετά κοινά!!!

Να σου ζησουνε τα αγορακια σου , να ειστε καλα . Οχι δεν εχω κανεναν , οταν λειπει ο πανος ειμαι μονη , κατι το οποιο αμα δεν ειχα τα συμπτωματα θα ημουνα μια χαρα και θα το απολαμβανα . Βεβαια τα δικα μοθ πανε σχολειο και λειπουνε τη μιση μερα απο το σπιτι . Ναι γιατι οχι , να τα λεμε ευχαριστως .