πολυ ασχημος χωρισμος

[Natalia_sups]

Κάποτε, δεν έχει σημασία αν είναι στο πρόσφατο παρελθόν ή αρκετά πίσω σε αυτό, υπήρχε κοντά μου ένα πρόσωπο για περίπου 10 χρόνια, και εκείνο το άτομο όταν ξεκίνησε να είναι κοντά μου είχε πάνω κάτω την ίδια ηλικία με εσένα, όταν ξεκίνησες την σχέση σου. Αυτό το άτομο λοιπόν αποφάσισε λόγω τρίτου προσώπου να επιλέξει το καινούργιο πρόσωπο και να διαγράψει με μιας όλα όσα είχαμε περάσει.

Μάλιστα στην αρχή μου ζητούσε την άδεια να βγαίνει με το τρίτο πρόσωπο, γιατί όπως έλεγε δεν είχε άλλους φίλους/φίλες και με ευχαριστούσε για αυτό και για την καλοσύνη που έδειχνα. Βλέπεις είχε προηγηθεί ένα σύντομο χρονικό διάστημα που είχε φύγει για εργασία στο εξωτερικό και εγω θα ακολουθούσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αυτό το πρόσωπο προτίμησε να ζήσει τον έρωτα και όσα εγω δεν μπορούσα να προσφέρω, σύμφωνα πάντα με τις δικές του επιθυμίες, επιθυμίες που άλλαξαν όταν άρχισε να γνωρίζει αυτό το τρίτο πρόσωπο, λέγοντας ότι θέλει να ζήσει την ζωή του και πως αν με είχε γνωρίσει σε μεγαλύτερη ηλικία ίσως να ήμασταν για πάντα μαζί. Βέβαια όπου ακούς το πάντα και το ποτε...να φεύγεις μακριά λένε !!!

Τότε λοιπόν εγω βρέθηκα μπροστά σε ένα ατελείωτο αδιέξοδο, δεν ήθελα να ακούσω κανέναν, ηθελημένα προξενούσα κακό στον εαυτό μου με οποιοδήποτε τρόπο μπορείς να φανταστείς. Κατέστρεφα το επαγγελματικό μου μέλλον και το παρόν, κατέστρεφα την ίδια μου την προσωπική ζωή. Είχα πιάσει τον εαυτό μου να μην με αναγνωρίζω και να βλέπω ότι μέσα από αυτή την σχέση τελικά το μόνο που κατάφερα να κάνω είναι να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου σε αυτό το πρόσωπο και να κρατήσω για μένα το απόλυτο τίποτα.

Τότε βρέθηκε κάτι μέσα μου, να προειδοποιήσει ότι αν δεν σταματήσω να σκέφτομαι τον/την πρωην σύντροφο μου και δεν κοιτάξω τον δικό μου εαυτό, θα κάνω την χάρη στον πρώην σύντροφο μου και θα του αποδείξω ότι δεν άξιζα να βρίσκομαι κοντά του. Άσε που λένε ότι οι μεγάλες αγάπες, αυτές που είναι και αληθινές, πάνε στον παράδεισο γιατί μόνο εκεί αξίζουν να υπάρχουν. Προσπαθούσα να τον συγχωρέσω όλα όσα μου προκάλεσε, προσπαθούσα να δικαιολογήσω όλα όσα έκανε, πράγματα τα οποία δεν δικαιολογούνται και στο τέλος κατάλαβα ότι τα έκανα όλα αυτά γιατί μέσα από αυτή την σχέση βγήκα πιο αδύναμος σαν χαρακτήρας, ξέχασα να αγαπώ τον εαυτό μου, τα έδωσα όλα όσα είχα και δεν είχα σε αυτόν τον άνθρωπο.

Τότε λοιπόν όταν κατάλαβα ότι το πρόβλημα, αν μπορεί κανείς να το πει πρόβλημα, ήμουν εγω που ξέχασα τι ήμουν...όταν άρχισα ξανά μέρα με την ήμερα να αγαπώ τον εαυτό μου, να κάνω αυτά που θέλω για τον εαυτό μου, και όχι αυτά που ευχαριστούσαν τους άλλους, όταν αποφάσισα ότι δεν θα είμαι χαρούμενος ως άνθρωπος επειδή κάνω τους άλλους γύρω μου χαρούμενους, αλλά επειδή εγω κάνω τον εαυτό μου χαρούμενο, όταν πάτησα στα πόδια μου και είπα ότι όλα μπορώ να τα κάνω μόνος χωρίς την βοήθεια κανενός...από εκείνη την ημέρα άρχισα να ξυπνάω τα πρωινά και να χαμογελάω...έστω και λίγο...άρχισα να φτιάχνω την ζωή μου όπως πραγματικά εμένα μου άρεζε !!! Αν τα έχω καταφέρει ή οχι είναι ένα άλλο θέμα. Προσπαθώ τουλάχιστον και δεν χρειάζομαι κανέναν και τίποτα να με παρακινεί, παρα μόνο την αγάπη που έχω για εμένα.Αυτή η αγάπη μπορεί να με κάνει να ενώσω τις τέσσερις ηπείρους σε μία.

Γιατί στα είπα όλα αυτά, αν και εδω δεν μιλάμε για εμένα, και δεν νομίζω να ανοίξω θέμα για την δική μου εμπειρία ζωής, θέλω να σου πω ότι σαν εσένα υπάρχουν πολλοί εκεί έξω, δεν είσαι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία. Ξέρω ότι αυτό δεν σε ανακουφίζει αλλά δυστυχώς στο είπα και προηγουμένως, οι σχέσεις των ανθρώπων έχουν ξεφτίσει, ηθικοί φραγμοί πλέον δεν υπάρχουν, και όσοι είναι ακόμα ηθικά σωστοί απέναντι στον σύντροφο τους, είναι εν δυνάμει άπιστοι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να τα παρατήσουμε όλα επειδή βρέθηκε ένας στην ζωή μας που του τα δώσαμε όλα και μας έδωσε, μην πω τι μας έδωσε !!! Μπορεί να μην είναι και ένας, να έρθουν κιαλλοι δεν έχει σημασία...η στιγμή που θα βρεις τον έναν και μοναδικό στην ζωή σου δεν ξέρεις πότε θα έρθει...και για αυτό το λόγο θα πρέπει να είσαι αισιόδοξη...και να μην κυνηγήσεις τίποτα, μόνος του θα έρθει από εκεί που δεν το περιμένεις και θα μου το θυμηθείς !!!

Σε ευχαριστώ που μοιράστηκες την ιστορία σου...αυτα που περιγράφεις με την προσωπική φροντιδα/αγαπη/ευτυχια μου φαίνονται πολύ μακρινα και βουνό τωρα, ισως επειδη ολα ειναι νωπά ακομα για εμενα, ισως ο οργανισμος μου χρειαζεται και μια περιοδο μιζεριας πρωτα; Αλλα η οπτική σου μου δίνει λιγο θαρρος.

[Försvarsadvokat]

Και που ξέρεις αν εγω δεν βγήκα από την μακροχρόνια σχέση πριν μια βδομάδα ή πριν έναν χρόνο ή πριν 5 χρόνια ; Ο χρόνος είναι βέβαια κάτι σχετικό και σε κάθε άνθρωπο επιδρά διαφορετικά. Μια περίοδο απόλυτης ξεφτίλας θες να πεις ; Να υποβαθμίσεις περισσότερο τον εαυτό σου και να τα βλέπεις όλα μαύρα γύρω σου ; Νομίζω ότι πάνω από 10 εβδομάδες δεν πρέπει να κρατήσει αυτό. Γράψε λάθος δεν υπάρχει πρέπει...νομίζω ότι θα ήταν φρόνιμο να περιοριστεί το πολύ στις 10 εβδομάδες. Μέχρι εκεί είναι αποδεκτό, γιατί όπως και να το κάνουμε ξαφνικά βλέπεις να διαλύεται ο κόσμος γύρω σου, βγαίνεις ξαφνικά από την ρουτίνα της καθημερινότητας που δεν ήσουν εσυ μόνη σου...ήσασταν εσεις. Αν εσυ όμως αργά ή γρήγορα δεν σεβαστείς τον εαυτό σου δεν θα βρεθεί κανείς που να το κάνει και υπάρχουν πολλοί εκεί έξω που ψάχνουν το επόμενο θήραμα τους. Έτσι είναι οι ερωτικές σχέσεις, έχουν τα πάνω τους έχουν και τα κάτω τους, αλλά η ζωή δεν τελειώνει για κανέναν λόγο μετά από έναν χωρισμό...για την ακρίβεια μόλις τότε ξεκινάει. Η ελευθερία είναι ένα από τα πολυτιμότερα αγαθά μας. Και ναι οι παρέες και οι βόλτες κάνουν πολύ καλό, ακόμα και αν καμιά φορά τις βαριέσαι. Αν απομονωθείς στο σπίτι σου τότε θέλοντας και μη, η θύμηση σου θα πηγαίνει εκεί που δεν πρέπει να πηγαίνει. Αυτό που πραγματικά χρειάζεσαι είναι να αδειάσεις από μέσα σου καθετι που νιώθεις για αυτόν τον άνθρωπο, να μην νιώθεις ούτε μίσος, ούτε αγάπη, ούτε τπτ. Μόλις αυτός που τόσα χρόνια τον είχες ως Θεό γίνει ένα μεγάλο τίποτα για σένα, μόλις αποδομήσεις τα θετικά του και παύσεις να τον εξιδανικεύεις στα μάτια σου, μόλις καταλάβεις ότι αυτός ο άνθρωπος δεν σου άξιζε γιατί αν σου άξιζε θα σε αγαπούσε χωρίς να σε κάνει να πονάς, τότε εκείνη την ημέρα θα ξανακερδίσεις τον χαμένο σου εαυτό και την χαμένη σου αισιοδοξία.

[turtle]

Mια μέρα θα τα σκέφτεσε όλα αυτά και θα λες ... ήταν καλύτερα που ήρθαν έτσι τα πράγματα , παρολαυτά αγάπησα κι αυτό παραμένει σημαντικό θα βρείς χρόνο να κάνεις πράγματα για σ ένα και θα δείς την ζωή διαφορετικά χωρίς να είναι αποκλειστικό ενδιαφέρον σου αυτός ο άλλος πάντα .. θα κερδίσεις σε αυτογνωσία θα γίνεις πιο πλήρης και ώριμος άνθρωπος .. ικανός όταν το θελήσει να αγαπήσει ξανά .. όμως μην χάνεις τον καίρο σου μόνο με τις σκέψεις ..ξεκίνα να γεμίζεις τη ζωή σου με ενδιαφέροντα !

[Natalia_sups]

Mια μέρα θα τα σκέφτεσε όλα αυτά και θα λες ... ήταν καλύτερα που ήρθαν έτσι τα πράγματα , παρολαυτά αγάπησα κι αυτό παραμένει σημαντικό θα βρείς χρόνο να κάνεις πράγματα για σ ένα και θα δείς την ζωή διαφορετικά χωρίς να είναι αποκλειστικό ενδιαφέρον σου αυτός ο άλλος πάντα .. θα κερδίσεις σε αυτογνωσία θα γίνεις πιο πλήρης και ώριμος άνθρωπος .. ικανός όταν το θελήσει να αγαπήσει ξανά .. όμως μην χάνεις τον καίρο σου μόνο με τις σκέψεις ..ξεκίνα να γεμίζεις τη ζωή σου με ενδιαφέροντα !

Το ξερω πως θα ήταν υγιες να κανω κατι αλλα ειμαι παγωμένη, μουδιασμένη, σε μια απάθεια. Δεν με ενδιαφέρει τιποτα, δεν ξερω καν πως ξεκινάς να το κανεις αυτο...

[turtle]

ααααα...............βασικά άστο τώρα να βγεί από μέσα σου ώστε να χτίσεις εμπειρία ... γιατί έτσι πάει .. και μην αφήνεις να πηγαίνει χρόνος χαμένος γιατί μετά ο πόνος θα είναι μεγαλύτερος .. απλώς κάθε φορά που θα καταπιάνεσε με κάτι νέο , θα λες πω πω και άφηνα τόσο χρόνο να πηγαινει χαμένος απορροφημένη στα τερτίπια και τις διαθέσεις ενός ατόμου μπα ! δεν λέει και τότε μια μέρα καλή σου τύχη μπορεί να βρεθεί και το άτομο που θα δίνεις και θα παίρνεις τα ανάλογα ..

[Natalia_sups]

Και που ξέρεις αν εγω δεν βγήκα από την μακροχρόνια σχέση πριν μια βδομάδα ή πριν έναν χρόνο ή πριν 5 χρόνια ; Ο χρόνος είναι βέβαια κάτι σχετικό και σε κάθε άνθρωπο επιδρά διαφορετικά. Μια περίοδο απόλυτης ξεφτίλας θες να πεις ; Να υποβαθμίσεις περισσότερο τον εαυτό σου και να τα βλέπεις όλα μαύρα γύρω σου ; Νομίζω ότι πάνω από 10 εβδομάδες δεν πρέπει να κρατήσει αυτό. Γράψε λάθος δεν υπάρχει πρέπει...νομίζω ότι θα ήταν φρόνιμο να περιοριστεί το πολύ στις 10 εβδομάδες. Μέχρι εκεί είναι αποδεκτό, γιατί όπως και να το κάνουμε ξαφνικά βλέπεις να διαλύεται ο κόσμος γύρω σου, βγαίνεις ξαφνικά από την ρουτίνα της καθημερινότητας που δεν ήσουν εσυ μόνη σου...ήσασταν εσεις. Αν εσυ όμως αργά ή γρήγορα δεν σεβαστείς τον εαυτό σου δεν θα βρεθεί κανείς που να το κάνει και υπάρχουν πολλοί εκεί έξω που ψάχνουν το επόμενο θήραμα τους. Έτσι είναι οι ερωτικές σχέσεις, έχουν τα πάνω τους έχουν και τα κάτω τους, αλλά η ζωή δεν τελειώνει για κανέναν λόγο μετά από έναν χωρισμό...για την ακρίβεια μόλις τότε ξεκινάει. Η ελευθερία είναι ένα από τα πολυτιμότερα αγαθά μας. Και ναι οι παρέες και οι βόλτες κάνουν πολύ καλό, ακόμα και αν καμιά φορά τις βαριέσαι. Αν απομονωθείς στο σπίτι σου τότε θέλοντας και μη, η θύμηση σου θα πηγαίνει εκεί που δεν πρέπει να πηγαίνει. Αυτό που πραγματικά χρειάζεσαι είναι να αδειάσεις από μέσα σου καθετι που νιώθεις για αυτόν τον άνθρωπο, να μην νιώθεις ούτε μίσος, ούτε αγάπη, ούτε τπτ. Μόλις αυτός που τόσα χρόνια τον είχες ως Θεό γίνει ένα μεγάλο τίποτα για σένα, μόλις αποδομήσεις τα θετικά του και παύσεις να τον εξιδανικεύεις στα μάτια σου, μόλις καταλάβεις ότι αυτός ο άνθρωπος δεν σου άξιζε γιατί αν σου άξιζε θα σε αγαπούσε χωρίς να σε κάνει να πονάς, τότε εκείνη την ημέρα θα ξανακερδίσεις τον χαμένο σου εαυτό και την χαμένη σου αισιοδοξία.

Ισχύει οτι πρεπει κάποτε να φτάσω σε ενα σημείο ώστε να μη με ταράζει πια η σκέψη η η όψη του ουτε θετικά ουτε αρνητικά...αλλα ειναι δύσκολο γιατι δεν ισχύει πως δεν έχω τιποτα καλο να θυμάμαι και πως δεν μου έδωσε τιποτα καλο. Αυτος που μου τα έκανε ετσι ολα τόσο σκατα και μου έδωσε τη μεγαλύτερη δυστυχία ειναι ο ίδιος που μου είχε δώσει και τη μεγαλύτερη ευτυχία που εχω γνωρισει. Μ'αυτο τι κανεις; Ξεχνάς πως υπήρξες ευτυχισμένος; Ασχετα απο τα ψεμματα και το πονο υπήρξε στα βιώματα μου πηγή ευτυχίας. Και ειναι σκληρό να βλέπεις να μεταμορφώνεται σε αυτο το χαλι η μεγαλύτερη πηγή ευτυχίας που εσύ έστω εχεις βιωσει στο μυαλό και τη καρδια σου αληθινά (ασχετα απο τα κίνητρα και τις ενεργειες του άλλου). Ε οταν ολο αυτο καταρρέει σα πύργος απο χαρτια λες...η ζωη μου ηταν ένα ψεμμα; Βίωσα τοσο έντονα και δυνατά κατι ψεύτικο; Πως να τολμήσεις να ζεις μετα με καθαρή καρδια; Στη καλύτερη των περιπτώσεων πρωτα πονάς και μετα μουδιαζεις. Δεν ειναι οτι τον εχω ακομα θεοποιημένο. Ήξερα πολλές από τις αδυναμίες του χαρακτήρα του (περα απο τις σημαντικότερες βέβαια αλλα τεσπα). Αν θεοποιησα κατι ειναι αυτο που βιωνα και ένιωθα εγω. Κι εκει χτυπάει πολυ ασχημα να σου βγουν ολα σκάρτα...γιατι δεν ειναι λιγο να δίνεις ενα κομμάτι απο τον εαυτό σου όπως ειχες πει και στην αρχη. Πως ξεχνάς αυτον που σου πήρε το κομμάτι του εαυτού σου γιατι το ειχες μοιραστεί κι έφυγε; Ειναι όντως ένας μικρός θάνατος. Πέθαναν τόσα κομμάτια του ποια ήμουν και δεν καταλαβαίνω τι μένει ακομα.

[ironman]

ναι την ξεχνας την μεγαλυτερη ευτυχια την ζουσες εσυ οχι αυτος γιαυτον ησουν η μπουμπου για γουτσου γουτσου και μιλαμε ηταν τοσο αναισθητο καθαρμα που καθησε και σου εξωτερικευσε τα παντα πρεπει ο ανθρωπος να ηταν μεγας στοκος απομυθοποιησε τον το συντομοτερο δυνατον και ξεκινα να ζεις για σενα ουτε περιεργη εισαι ουτε τιποτα αυτος απλα καπαρωσε αλλη γκομενα και δεν σε αφηνε προφανως τοσο καιρο γιατι οι ανθρωποι ειναι σαν τις μαιμουδες αν δεν βρουν αλλο δεντρο να πιαστουν δεν αφηνουν το προηγουμενο απλα οι αλλες μαλλον δεν του καθοντουσαν τωρα βρηκε αλλο λιμανι μακρυα του κοψε ολες τις επαφες δεν θα αλλαξει τα ιδια θα εκανε ακομα και αν γυρνουσε γονατιστος για συγνωμη

[Försvarsadvokat]

Δεν νομίζω ότι μπορείς να αποδεχθείς, ακόμη τουλάχιστον, το γεγονός της προδοσίας από τον σύντροφο σου, επειδή είναι ο ίδιος που σε έχει κάνει να νιώσεις κάποιες, αν όχι όλες, από τις πιο όμορφες στιγμές της ενήλικης ζωής σου. Και εδώ είναι το θέμα μας νομίζω, δεν μπορείς στην ζυγαριά ισορροπίας να βάλεις από την μία τις ευχάριστες και από την άλλη τις δυσάρεστες αναμνήσεις και αποστασιοποιημένα πλέον να καταλάβεις ότι η ζυγαριά γέρνει προς τις αρνητικές.

Δεν μπορείς εύκολα να διακρίνεις αυτή την στιγμή ότι αυτός ο άνθρωπος που σε πρόδωσε, γιατί σε πρόδωσε και αυτό είναι ένα αντικειμενικό γεγονός, αν ήθελε πραγματικά να είναι μαζί σου, δεν θα προέβαινε σε καμιά από αυτές τις αισχρές πράξεις. Δεν μπορείς να πιστέψεις σε σένα και μειώνεις διαρκώς τον εαυτό σου γιατί θεωρείς, και λανθασμένα το πιστεύεις αυτό, ότι αφού σε αυτόν τα έδωσα όλα και πήρα στο τέλος μια ντουζίνα ψέμματα, πως εγω θα μπορέσω να κρίνω αν ο επόμενος θα είναι το ίδιο ψεύτης ή οχι;

Δεν θέλεις να ξαναπληγωθείς και προτιμάς να συνεχίζεις να πονάς για μια παλιά σχέση παρά να διεκδικήσεις μια καινούργια με το ρίσκο και το φόβο να αποδειχθεί ακόμα και χειρότερη από την προηγούμενη. Ξεχνάς όμως, ότι κανένας άνθρωπος δεν είναι ίδιος, ο καθένας μας έχει την μοναδικότητα του, δεν μπορεί όλοι να μοιάζουν σαν τον πρώην σύντροφο σου, ακόμη και αν βρήκες ζευγάρια που είχαν παρόμοιες καταστάσεις με την δική σου.

Ξέρεις κάτι; Θέλεις να προχωρήσεις μπροστά στην ζωή σου ; Ας θεωρήσουμε ως δεδομένο ότι ακόμη και αν αυτός ήθελε να γυρίσει σε σένα, εσυ χωρίς δεύτερη σκέψη θα ήσουν κάθετα αντίθετη σε αυτή την προοπτική. Σύμφωνοι ; Ωραία. Το επόμενο βήμα θα ήταν να τον συγχωρέσεις. Δεν λέω να του ευχηθείς να είναι καλά και να είναι ευτυχισμένος, απλά λέω να του συγχωρέσεις ότι σου έκανε. Δεν χρειάζεται να του το πεις...μέσα σου να τον συγχωρέσεις. Μπορείς να το κάνεις ; Μπορείς απλά να πεις στο εαυτό σου ότι με αυτόν τον άνθρωπο έζησα κάποιες όμορφες στιγμές, αληθινές για μένα, αδιαφορώ για αυτόν τι ήταν, και τώρα τελείωσε αυτή η εμπειρία μου, ήρθε ο καιρός να κλείσει ο κύκλος της, και είμαι έτοιμη να πάω παρακάτω ; Μην προσπαθείς να βρεις απαντήσεις στα ερωτήματα σου, δεν νομίζω ότι θα αλλάξει τίποτα στην δική σου πραγματικότητα, όπως επίσης δεν υπάρχει περίπτωση να καλυτερεύσουν τα πράγματα στην σχέση σας.

Ένας πάτερ (δεν έχει σημασία αν πιστεύεις ή οχι), ο Ανδρέας Κονάνος (μπορεί να τον βρει οποιοσδήποτε και στο fb: https://www.facebook.com/AndreasKonanosPage ) έγραψε μια μέρα το παρακάτω :

Τόσα χρόνια πάνω στη γη,
δεν έχω δει στ’ αλήθεια
κακό άνθρωπο.
Κι όταν έγινα παπάς,
ακόμα περισσότερο
επισφράγισα την αλήθεια αυτή:
Όλοι είναι καλοί.
Άγνοια βρήκα.
Παρανόηση.
Ασθένεια.
Μοναξιά.
Αβοήθητες καρδιές.
Φοβισμένες.
Κακοποιημένες.
Εγκατάλειψη και προδοσία βρήκα.
Μα όχι κακία.

Συγχώρεσε τον ( τι σου ζητάω τώρα και γω) και μόλις το κάνεις θα δεις να φεύγει ένα βάρος από πάνω σου. Δεν είναι κακός άνθρωπος ο πρώην σύντροφος σου, απλώς δεν φαντάστηκε πότε τι πολύτιμο άνθρωπο κρατούσε κοντά του και μόνος του τον έχασε. Εσυ τώρα ως ελεύθερη και έχοντας πάρει τα μαθήματα σου από την σχέση αυτή, έχοντας πάρει αρκετά εφόδια για να προχωρήσεις μπροστά, θα δεις τους ανθρώπους διαφορετικά, αλλά ποτέ μα ποτέ δεν θα πάψεις να δίνεις την αγάπη σου εκεί που οι καρδιές τους θα σε καλοδέχονται.

[Natalia_sups]

Δεν νομίζω ότι μπορείς να αποδεχθείς, ακόμη τουλάχιστον, το γεγονός της προδοσίας από τον σύντροφο σου, επειδή είναι ο ίδιος που σε έχει κάνει να νιώσεις κάποιες, αν όχι όλες, από τις πιο όμορφες στιγμές της ενήλικης ζωής σου. Και εδώ είναι το θέμα μας νομίζω, δεν μπορείς στην ζυγαριά ισορροπίας να βάλεις από την μία τις ευχάριστες και από την άλλη τις δυσάρεστες αναμνήσεις και αποστασιοποιημένα πλέον να καταλάβεις ότι η ζυγαριά γέρνει προς τις αρνητικές.

Δεν μπορείς εύκολα να διακρίνεις αυτή την στιγμή ότι αυτός ο άνθρωπος που σε πρόδωσε, γιατί σε πρόδωσε και αυτό είναι ένα αντικειμενικό γεγονός, αν ήθελε πραγματικά να είναι μαζί σου, δεν θα προέβαινε σε καμιά από αυτές τις αισχρές πράξεις. Δεν μπορείς να πιστέψεις σε σένα και μειώνεις διαρκώς τον εαυτό σου γιατί θεωρείς, και λανθασμένα το πιστεύεις αυτό, ότι αφού σε αυτόν τα έδωσα όλα και πήρα στο τέλος μια ντουζίνα ψέμματα, πως εγω θα μπορέσω να κρίνω αν ο επόμενος θα είναι το ίδιο ψεύτης ή οχι;

Δεν θέλεις να ξαναπληγωθείς και προτιμάς να συνεχίζεις να πονάς για μια παλιά σχέση παρά να διεκδικήσεις μια καινούργια με το ρίσκο και το φόβο να αποδειχθεί ακόμα και χειρότερη από την προηγούμενη. Ξεχνάς όμως, ότι κανένας άνθρωπος δεν είναι ίδιος, ο καθένας μας έχει την μοναδικότητα του, δεν μπορεί όλοι να μοιάζουν σαν τον πρώην σύντροφο σου, ακόμη και αν βρήκες ζευγάρια που είχαν παρόμοιες καταστάσεις με την δική σου.

Ξέρεις κάτι; Θέλεις να προχωρήσεις μπροστά στην ζωή σου ; Ας θεωρήσουμε ως δεδομένο ότι ακόμη και αν αυτός ήθελε να γυρίσει σε σένα, εσυ χωρίς δεύτερη σκέψη θα ήσουν κάθετα αντίθετη σε αυτή την προοπτική. Σύμφωνοι ; Ωραία. Το επόμενο βήμα θα ήταν να τον συγχωρέσεις. Δεν λέω να του ευχηθείς να είναι καλά και να είναι ευτυχισμένος, απλά λέω να του συγχωρέσεις ότι σου έκανε. Δεν χρειάζεται να του το πεις...μέσα σου να τον συγχωρέσεις. Μπορείς να το κάνεις ; Μπορείς απλά να πεις στο εαυτό σου ότι με αυτόν τον άνθρωπο έζησα κάποιες όμορφες στιγμές, αληθινές για μένα, αδιαφορώ για αυτόν τι ήταν, και τώρα τελείωσε αυτή η εμπειρία μου, ήρθε ο καιρός να κλείσει ο κύκλος της, και είμαι έτοιμη να πάω παρακάτω ; Μην προσπαθείς να βρεις απαντήσεις στα ερωτήματα σου, δεν νομίζω ότι θα αλλάξει τίποτα στην δική σου πραγματικότητα, όπως επίσης δεν υπάρχει περίπτωση να καλυτερεύσουν τα πράγματα στην σχέση σας.

Ένας πάτερ (δεν έχει σημασία αν πιστεύεις ή οχι), ο Ανδρέας Κονάνος (μπορεί να τον βρει οποιοσδήποτε και στο fb: https://www.facebook.com/AndreasKonanosPage ) έγραψε μια μέρα το παρακάτω :

Τόσα χρόνια πάνω στη γη,
δεν έχω δει στ’ αλήθεια
κακό άνθρωπο.
Κι όταν έγινα παπάς,
ακόμα περισσότερο
επισφράγισα την αλήθεια αυτή:
Όλοι είναι καλοί.
Άγνοια βρήκα.
Παρανόηση.
Ασθένεια.
Μοναξιά.
Αβοήθητες καρδιές.
Φοβισμένες.
Κακοποιημένες.
Εγκατάλειψη και προδοσία βρήκα.
Μα όχι κακία.

Συγχώρεσε τον ( τι σου ζητάω τώρα και γω) και μόλις το κάνεις θα δεις να φεύγει ένα βάρος από πάνω σου. Δεν είναι κακός άνθρωπος ο πρώην σύντροφος σου, απλώς δεν φαντάστηκε πότε τι πολύτιμο άνθρωπο κρατούσε κοντά του και μόνος του τον έχασε. Εσυ τώρα ως ελεύθερη και έχοντας πάρει τα μαθήματα σου από την σχέση αυτή, έχοντας πάρει αρκετά εφόδια για να προχωρήσεις μπροστά, θα δεις τους ανθρώπους διαφορετικά, αλλά ποτέ μα ποτέ δεν θα πάψεις να δίνεις την αγάπη σου εκεί που οι καρδιές τους θα σε καλοδέχονται.

Δεν ξέρεις ποσο το καταλαβαίνω αυτο που λες...το ξερω πως δεν ειναι κακος ανθρωπος, ειναι απλα αδυναμος και ανασφαλής χαρακτήρας. Και τον συγχωρω η τελοσπαντων προσπαθω, για αυτο και ήθελα να μου πει κατι στο τέλος...αλλα αυτο φυσικά δεν γινεται ειναι δικιά μου υπόθεση πλέον. Αλλα δεν ξερω πως γιατι η αληθεια ειναι οτι ποτε δεν θύμωσα οσο θα φανταζόταν κανεις ποτε δεν τον μίσησα, σπάνια ένιωσα θυμό, πολυ σπάνια...αν μου λείπει ενα κομματάκι απο τη συγχώρεση ειναι να μη πονάει αλλο ώστε να μην αναρωτιέμαι "γιατι" και ας καταλαβαίνει το μυαλό το γιατι. Και το πρόβλημα δεν ειναι πια οτι μου έκανε ότι εκανε...ειναι τα συντρίμμια που άφησε.

[μπερδεμενη76]

Άν σίύ πώ ότί μόύ έτύχέ κάτί άνάλόγό;κάί μένά τρέίς ή τέσσέρίς μήνές πρίν τόν γάμό μέ χώρίσέ κάί ξένόίκίάσέ κάί τό σπίτί πόύ έίχάμέ βρέί μέ δίκάίόλόγίά ότί δέν ένέκρίνά τήν..κόύμπάρά. έτών 38 τότέ ό ""γάμπρός"" κάί τό αστείο είναι ότι με πλησίασε ξανά αργότερα Για Να δώσουμε μίά δύέτέρή έύκάίρίά στή σχέσή μάς χάχάχά.ή όπόίά φύσίκά κάτέλήξέ σέ φίάσκό.γίάτί μέ πάράτήσέ κάί πάλί. σάν κ έσένά κ έγώ βρήκά μύνήμάτά στό ίντέρνέτ όμώς έ άπό σάίτ πόύ έίχέ γράφτέί τό χρύσό μόύ γίά νά π@@@@ξέί ότί φράχτή έβρίσκέ. Μίλάμέ γίά τρέλλό έρώτά έκ μέρόύς τόύ νά σήμέίώσώ δέ ότί ένώ γίνόντόύσάν όλά άύτά τά ώράίά ήμόύν ό θήσάύρός τόύ.κάί ό άνθρώπός τόύ κάί τό στήρίγμά τόύ έτσί μέ άπόκάλόύσέ.σάν σήμέρά 11 όκτώβρίόύ δέ θά έίχάμέ ένά χρόνό πάντρέμένόί ύπό Κ. Σ. Σύμπέράσμά δέν έίσάί ή μόνή κάλή μόύ ύπάρχόύν πόλλόί άχύράνθρώπόί έκέί έξώ.δέν φτάίς έσύ ή έγώ άπλά έτύχέ νά βρέθόύν στό δρόμό μάς σκόπός έίνάί νά γίνόύμέ πίό σόφές κάί δύνάτές άπό τίς έμπέίρίές μάς

[kerasi]

Ποσο καιρο εχεις να τον δεις ή να μιλησετε τωρα?

[Försvarsadvokat]

Δεν ξέρεις ποσο το καταλαβαίνω αυτο που λες...το ξερω πως δεν ειναι κακος ανθρωπος, ειναι απλα αδυναμος και ανασφαλής χαρακτήρας. Και τον συγχωρω η τελοσπαντων προσπαθω, για αυτο και ήθελα να μου πει κατι στο τέλος...αλλα αυτο φυσικά δεν γινεται ειναι δικιά μου υπόθεση πλέον. Αλλα δεν ξερω πως γιατι η αληθεια ειναι οτι ποτε δεν θύμωσα οσο θα φανταζόταν κανεις ποτε δεν τον μίσησα, σπάνια ένιωσα θυμό, πολυ σπάνια...αν μου λείπει ενα κομματάκι απο τη συγχώρεση ειναι να μη πονάει αλλο ώστε να μην αναρωτιέμαι "γιατι" και ας καταλαβαίνει το μυαλό το γιατι. Και το πρόβλημα δεν ειναι πια οτι μου έκανε ότι εκανε...ειναι τα συντρίμμια που άφησε.

Πως συγχωρούμε έναν άνθρωπο ; Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ψυχολόγος, οικογενειακός σύμβουλος, παππάς για να απαντήσει σε αυτή την ερώτηση ούτε φυσικά υπάρχει μια απάντηση. Το να μπορεί κάποιος να συγχωρέσει αυτόν που τον πλήγωσε για πολλούς είναι μεγάλο προσόν για τις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Είχα διαβάσει κάποτε μια έρευνα αμερικανών, που κατέληξε στο συμπέρασμα πως χωρεί συγχώρεση αν ο φταίχτης παραδεχτεί ανοιχτά το φταίξιμο του και κατανοήσει τον πόνο που προκάλεσε στον σύντροφο του και την αδικία που "χάρισε" απέναντι στα συναισθήματα του συντρόφου του. Επίσης υποστήριξαν ότι θα πρέπει να δεσμευθεί ο φταίχτης ότι δεν θα επαναλάβει την απιστία στο μέλλον, πράγμα το οποίο στην δική σου περίπτωση δεν μας ενδιαφέρει και πολύ μιας και έχουμε δεχτεί ότι το καλύτερο για σένα είναι να προχωρήσεις κάποια στιγμή και να βρεις έναν άνθρωπο που δεν θα χρειαστεί να τον συγχωρέσεις πρώτα για να μάθει μετά να σ'αγαπάει και να σε σέβεται σαν άνθρωπο. Η συγχώρεση λένε είναι δύσκολο πράγμα γιατί εκ των υστέρων ανακαλύπτει ο απατημένος σύντροφος ότι υπήρχαν στιγμές που ο φταίχτης δεν είχε λάβει υπόψη τα συναισθήματα του απατημένου συντρόφου του και πως θα χρειαστεί να εκμηδενιστεί ο εγωισμός μας.

Κάπου είχα διαβάσει ότι υπάρχουν κάποια στάδια για να φτάσουμε στην απόλυτη συγχώρεση, αυτά λένε είναι:
η συνειδητοποίηση των συναισθημάτων μας, να καταλάβουμε δηλαδή τι νιώθουμε πραγματικά,
η αποτοξίνωση των ενοχών, να μην τα ρίχνουμε δηλαδή όλα σε εμας επειδή ο άλλος μας χώρισε ή μας απάτησε, αυτό έχει αυτοκαταστροφικές συνέπειες για εμας τους ίδιους,
η θυματοποίηση του εαυτού μας, πολλές φορές δηλαδή επειδή δεν θέλουμε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, να διεκδικήσουμε, να προχωρήσουμε, διαλέγουμε την βολική λύση να θεωρούμε τον εαυτό μας θύμα και να περιμένουμε την κατανόηση και την φροντίδα των άλλων,
η αναγνώριση του θυμού μας, είναι σημαντικό γιατί ζωντανεύει τα συναισθήματα μας για τον άλλον και μέσα από τον θυμό, ο οποίος δεν είναι αναγκαίο να εκδηλωθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα ή να έχει μεγάλη ένταση, μας κάνει να συνειδητοποιούμε αν ο άνθρωπος αυτός εξακολουθεί να είναι σημαντικός για μας ή πόσο σημαντικός ήταν στην ζωή μας,
τέλος είναι η συγχώρεση, ένα είδος λύτρωσης και ανακούφισης, μια εσωτερική γαλήνη που στο κάθε άτομο επέρχεται διαφορετικά.

Το σημαντικό είναι να καταλάβουμε όλοι ότι όταν θέλουμε να συγχωρέσουμε κάποιον, αυτό δεν χρειάζεται να το κάνουμε πρόσωπο με πρόσωπο, δεν χρειάζεται να το μάθει ποτε ο άλλος γιατί δεν το κάνουμε για τον άλλον αλλά για εμας τους ίδιους, για να ηρεμήσει η δική μας η ψυχή, για να μπορέσει να φωτιστεί ξανά η δική μας ζωή. Η συγχώρεση όπως πολύ εύστοχα είχα διαβάσει κάπου είναι το τέλος της εκδίκησης, είναι οι τίτλοι τέλους, το πέσιμο της αυλαίας σε μια ιστορία που ήμασταν οι κύριοι πρωταγωνιστές και τελικά επιβιώσαμε, τελικά βγήκαμε νικητές. Όταν συγχωρείς κάποιον δεν υπάρχουν ούτε νικητές, ούτε ηττημένοι, υπάρχει μόνο αγάπη. Δεν φτάνει το δικαστήριο να τιμωρήσει τον θύτη για να νιώσει λύτρωση το θύμα και οι συγγενείς του. Η δικαιοσύνη μπορεί να επήλθε, η ποινή μπορεί να επιβλήθηκε, αλλά το μίσος, ο θυμός, τα αναπάντητα γιατί μπορεί να παραμένουν...μόνο όταν το θύμα συγχωρήσει τον θύτη, μόνο όταν τον βάλει στην καρδιά του, εκεί που δεν υπάρχει τίποτα άλλο παρά μόνο αγάπη, τότε και μόνο τότε βρίσκεται η πραγματική γαλήνη...και πίστεψε με είναι τόσο ωραίο να ξυπνάς το πρωί και να νιώθεις πράος, να χαμογελάς επειδή ξημέρωσε μια καινούργια μέρα και θα είσαι έτοιμη και θα έχεις μεγάλη ανυπομονησία να την ζήσεις, να την απολαύσεις...γιατί η ζωή είναι ωραία...είναι φανταστικό να φτάσεις στο σημείο να ζεις και με τις 5 αισθήσεις σου ταυτόχρονα κάθε στιγμή της ζωής σου !!!

[Deleted-member-250416b]

"εκει που η συγχωρεση ειναι αδυνατη, η λήθη είναι εφικτη" oskar wilde
θα περάσει και αυτο... θέλεις τον χρόνο σου...και με τον καιρο θα ξανασταθεις στα πόδια σου και θα βρεις ενα ή πολλους σωστους ανθρωπους και θα ξαναζήσεις στιγμες αγαπης και ευτυχίας. ενας χωρισμος λένε είναι ενας θανατος... εφτασες στα σκαλια της εκκλησίας και ευτυχως γλύτωσες τα χειρότερα... αλλα εκανες ονειρα που προδώθηκαν και τωρα είσαι πάλι στο μηδεν...απο όπου σιγα σιγα ...θα μαζέψεις τα κομματια σου και θα ξανασταθεις στα πόδια σου... δωσε στον εαυτο σου χρόνο πληγωθηκες βαθια...και να σαι σίγουρη πως η ζωη δεν τελειωνει εδω... θα βγεις απο όλο αυτο σοφότερη και δυνατοτερη και θα φροντισεις ο επόμενος να ειναι αξιος της εμπιστοσύνης σου!;)

[Natalia_sups]

Ποσο καιρο εχεις να τον δεις ή να μιλησετε τωρα?

Να μιλήσουμε μιλήσουμε εχουμε απο αρχές Ιουνίου...τον είδα και είπαμε με το ζόρι δυο σύντομες κουβέντες στις 18 αυγουστου περιπου...

[Natalia_sups]

Ποσο καιρο εχεις να τον δεις ή να μιλησετε τωρα?

Να μιλήσουμε μιλήσουμε εχουμε απο τις 13 Ιουνίου...Έτυχε να τον δω και να πούμε με το ζόρι δυο κουβέντες και στις 18 αυγουστου περιπου επειδη ήθελα πισω κατι πράγματα