Σωματική επαφή & συναισθήματα

[1984muzzy]

Γειά σας,

Πώς τα πάτε με την σωματική επαφή?
Πώς νιώθετε όταν σας αγγίζουν?
Παίρνετε πρωτοβουλίες που περιλαμβάνουν τα παραπάνω?

[Γάτος]

Μου αρέσει και να με αγγίζουν και να αγγίζω. Το άγγιγμα είναι ζεστασιά για εμένα. Τελευταία όμως, με την κοινωνική φοβία που έχω, με στρεσάρει. Παρατήρησα πως μετά από συναντήσεις που είχαν αγγίγματα, η στεναχώρια και το άγχος μου επιδεινώθηκε και ένιωθα πολύ άσχημα, σαν να είχα κάνει κάτι κακό. :)

[1984muzzy]

Μου αρέσει και να με αγγίζουν και να αγγίζω. Το άγγιγμα είναι ζεστασιά για εμένα. Τελευταία όμως, με την κοινωνική φοβία που έχω, με στρεσάρει. Παρατήρησα πως μετά από συναντήσεις που είχαν αγγίγματα, η στεναχώρια και το άγχος μου επιδεινώθηκε και ένιωθα πολύ άσχημα, σαν να είχα κάνει κάτι κακό. :)

Σε καταστάσεις που εισαι χαλαρός και που δεν αποτελούν αυτό που λενε φοβογόνο-στρεσογόνο κατάσταση,
πόσο απελευθερωτικά συναισθήματα νιώθεις κατα την σωματική επαφή? Νιώθεις ίχνος δέσμευσης ή αφήνεσαι πλήρως?

Ρωτάω γενικά γιατί αυτή η ιστορία ίσως και να συσχετίζεται με την έκφραση και οτι συνεπάγεται. Σ ευχαριστώ που απαντάς.

[Γάτος]

Μην το λες, μου αρέσουν τα θέματα που ανοίγεις.
Νομίζω πως θα ήθελα να αγγίζω και να με αγγίζουν περισσότερο. Παρατήρησα πως φοβάμαι να αγγίξω, για να μην είμαι ιδιαίτερα διαχυτικός και παρεξηγηθώ, και μπαίνω σε φάση άμυνας, αν με αγγίζουν.
Πως το εννοείς αυτό με τη συσχέτιση όμως;

[1984muzzy]

Μην το λες, μου αρέσουν τα θέματα που ανοίγεις.
Νομίζω πως θα ήθελα να αγγίζω και να με αγγίζουν περισσότερο. Παρατήρησα πως φοβάμαι να αγγίξω, για να μην είμαι ιδιαίτερα διαχυτικός και παρεξηγηθώ, και μπαίνω σε φάση άμυνας, αν με αγγίζουν.
Πως το εννοείς αυτό με τη συσχέτιση όμως;

Κοίτα αυτό με τους ιδεοψυχ./κους και την δυσκολία στην έκφραση, παίζει γενικά πολύ. Δε ξέρω για όλους αλλά παίζει στους περισότερους, σίγουρα.
Όπως λοιπόν κάποιος μπορεί να εκφραστεί λεκτικά, έτσι μπορεί και σωματικά. Κατ επέκταση και αντίστοιχα, όση δυσκολία μπορεί να έχει κατα το πρώτο κάποιος,
άλλη τόση μπορεί να έχει και κατά το δεύτερο. Λογικό, έτσι? Οχι ισόποσα... αλλά ποιος χέστηκε να τα μετρήσει?. καταλαβαίνεις τι εννοώ..

Η δυσκολία στην έκφραση όμως, ειναι απλά ενα χαρακτηριστικό και τίποτα παραπάνω. Το ερώτημα ειναι το, γιατί?
Λες εσύ, άμυνα. Παίζω άμυνα για να μην παρεξηγηθώ. Μετά, πρέπει να πάει κανείς στις αιτίες της άμυνας, έτσι δεν ειναι?
Το να μην παρεξηγηθω, δεν θα ήταν ούτε αυτό αιτία.

Αιτίες θα μπορούσε να ήταν
1) το να μην χάσεις τον έλεγχο,
2)Το να μη δείξεις κατώτερος των περιστάσεων (του αγγίγματος) Το κλασσικό και εικονογραφημένο "δεν θα τα καταφέρω".
Ειδικά αν έχεις εξιδανικεύσει τη στιγμή της (τέλεια) επαφής
3)φόβος του αγνώστου. Τι ακολουθεί μετά την επαφή? Τι πρέπει να ακολουθήσει?
4)Μη βγούμε και εκτός ορίων με τα αγγίγματα!! Διαχυτικός! Ωραία λέξη και ιδανική Γάτε!
Μην το παρακάνουμε. Εδω ειναι η δέσμευση. Κάτι να σε καθηλώνει πίσω να μην...
5)επ'ουδενί μη φανει οτι είμαστε κάτι που δεν είμαστε ή δεν έχουμε ορίσει εμείς για τον εαυτό μας....
Μπορούμε να το ψάξουμε κι άλλο γατε..
ρίξε ιδέες

[Γάτος]

Κατάλαβα ακριβώς τι λες. Εννοείς μια ανάλυση σε ένα δεύτερο και σε ένα τρίτο επίπεδο.
Λοιπόν, εγώ φοβάμαι και αμύνομαι. Γιατί; Γιατί αν εκφραστώ, θα αποκαλύψω τα τρωτά μου σημεία και άρα μετά, θα είναι ευκολότερο να με απορρίψει κάποιος. Φοβάμαι την απόρριψη επομένως. Μπορείς να το πεις και να μην χάσω τον έλεγχο της κατάστασης, όπου η επιλογή θα είναι στα χέρια του άλλου ή και φόβος μην φανώ κατώτερος σε δεύτερο επίπεδο και απορριφθώ σε ένα τρίτο επίπεδο. Ας μην ξεχνάμε πως εμείς που έχουμε ψυχαναγκασμούς, ασκούμε κριτική στον εαυτό μας, οπότε είμαστε υπερευαίσθητοι σε αυτήν από τους άλλους.

[1984muzzy]

Κατάλαβα ακριβώς τι λες. Εννοείς μια ανάλυση σε ένα δεύτερο και σε ένα τρίτο επίπεδο.
Λοιπόν, εγώ φοβάμαι και αμύνομαι. Γιατί; Γιατί αν εκφραστώ, θα αποκαλύψω τα τρωτά μου σημεία και άρα μετά, θα είναι ευκολότερο να με απορρίψει κάποιος. Φοβάμαι την απόρριψη επομένως. Μπορείς να το πεις και να μην χάσω τον έλεγχο της κατάστασης, όπου η επιλογή θα είναι στα χέρια του άλλου ή και φόβος μην φανώ κατώτερος σε δεύτερο επίπεδο και απορριφθώ σε ένα τρίτο επίπεδο. Ας μην ξεχνάμε πως εμείς που έχουμε ψυχαναγκασμούς, ασκούμε κριτική στον εαυτό μας, οπότε είμαστε υπερευαίσθητοι σε αυτήν από τους άλλους.

Σίγουρα. Τα πάντα γίνονται για μην μείνουμε μόνοι. Απο κει ξεκινάνε όλα. Το να μην επιβεβαιώνεται κάποιος ειναι μεγάλο πρόβλημα. Για άλλους δεν ειναι τοοοοσο,
αλλα ειναι και για αυτούς. Το θέμα με μας ειναι και η κριτική οπως λες.

Θέλω να σε ρωτήσω κάτι άλλο εδω. Το θέμα της ομοφυλοφιλίας. Πόσο το έχεις αποδεχτεί εσύ ο ίδιος πρώτα πρώτα?

[Deleted-member-250416b]

για όλους τους ανθρωπους υπάρχει ενας δισταγμος στην αρχικη επαφη...μετά απο αυτό ξέρεις..ξερεις !..πιστευω πολυ στην χημεια και στο ταιμινγκ της υπόθεσης... το εχω δει και συμβαινει.. πως υπάρχουν ανθρωποι που μας κανουν να ξεσκαλωνουμε απο τα προβλήματα μας και θελουμε να δινόμαστε σε αυτο που συμβαινει. Ειδικά για εμας τους πιο ευαισθητους της παρέας, αν και όταν βρουμε αυτον-η που αγγιζει την ψυχη μας ...αυτο ειναι το σημειο που μπορουμε να γινουμε μικροι θεοι!!

[Adzik]

εγω τουσ αγγιζω ολους, και πολυ... ειναι και η δουλεια μου τετοια...βασιζεται στο αγγιγμα..λατρευω τις αγκαλιες..ποτε δεν αρνουμαι καμια αγκαλια αν καποιος μου την ζητησει...οσο θυμωμενη και να ειμαι..

στην τελευταια συνεδρια...συνηδιτοποιησα πωσ θα ηθελα νε με αγγιζουν περισσοτερο..πωσ τελικα νιωθω πωσ οι αλλοι δεν θελουν να με αγγιζουν..και πωσ με αγγιζει μονο ο συντροφοσ μου μα ακομη και εκεινος θελω και εχω αναγκη να με αγγιζει περισσοτερο..παρατήρησα επισεισ πως επι το πλιστων δεν αγγιζω γυναικεσ..που ξερω...τισ γυναικεσ που δεν ειναι πολυ κοντινοι μου ανθρωποι μπορω να τισ αγγιζω χωρισ δισταγμο ομως

[ioannis2]

Αγγίζω (το φιλικό άγγιγμα εννοείται) αυτούς με τους οποίους νιώθω οικειότητα, προσιτότητα, μια αυθορμητη φιλία. Επίσης, μια κοπέλα όταν νιωθω κάτι γι αυτήν, ως κομμάτι του φλερτ.
Οι ανοικτοί χαρακτήρες αγγίζουν πιο εύκολα.
Αν κομπλάρεις δοκίμασε, σ αυτους που νιωθεις πως θα θελες να τους αγγίξεις. Δεν θα σε παρεξηγήσουν. Το σίγουρο θα ναι πως έκανες ένα βημα για να ξεπερασεις αυτη τη φοβια, αυτο το κόμπλεξ, εξοικειώνεσαι δηλαδή.

[ioannis2]

Κοίτα αυτό με τους ιδεοψυχ./κους και την δυσκολία στην έκφραση, παίζει γενικά πολύ. Δε ξέρω για όλους αλλά παίζει στους περισότερους, σίγουρα.
Όπως λοιπόν κάποιος μπορεί να εκφραστεί λεκτικά, έτσι μπορεί και σωματικά. Κατ επέκταση και αντίστοιχα, όση δυσκολία μπορεί να έχει κατα το πρώτο κάποιος,
άλλη τόση μπορεί να έχει και κατά το δεύτερο. Λογικό, έτσι? Οχι ισόποσα... αλλά ποιος χέστηκε να τα μετρήσει?. καταλαβαίνεις τι εννοώ..

Η δυσκολία στην έκφραση όμως, ειναι απλά ενα χαρακτηριστικό και τίποτα παραπάνω. Το ερώτημα ειναι το, γιατί?
Λες εσύ, άμυνα. Παίζω άμυνα για να μην παρεξηγηθώ. Μετά, πρέπει να πάει κανείς στις αιτίες της άμυνας, έτσι δεν ειναι?
Το να μην παρεξηγηθω, δεν θα ήταν ούτε αυτό αιτία.

Αιτίες θα μπορούσε να ήταν
1) το να μην χάσεις τον έλεγχο,
2)Το να μη δείξεις κατώτερος των περιστάσεων (του αγγίγματος) Το κλασσικό και εικονογραφημένο "δεν θα τα καταφέρω".
Ειδικά αν έχεις εξιδανικεύσει τη στιγμή της (τέλεια) επαφής
3)φόβος του αγνώστου. Τι ακολουθεί μετά την επαφή? Τι πρέπει να ακολουθήσει?
4)Μη βγούμε και εκτός ορίων με τα αγγίγματα!! Διαχυτικός! Ωραία λέξη και ιδανική Γάτε!
Μην το παρακάνουμε. Εδω ειναι η δέσμευση. Κάτι να σε καθηλώνει πίσω να μην...
5)επ'ουδενί μη φανει οτι είμαστε κάτι που δεν είμαστε ή δεν έχουμε ορίσει εμείς για τον εαυτό μας....
Μπορούμε να το ψάξουμε κι άλλο γατε..
ρίξε ιδέες

Όλοι αυτοί οι λόγοι ισχύουν και κατα τη δικη μου γνωμη. Ειναι οι λόγοι οι οποίοι απωθούν ενα ατομο με ΙΨΔ από του να εκφραστεί άνετα, να πει αυτο που νιωθει. Δηλαδή πρώτα έρχεται η θετική σκέψη - συναίσθημα που λέει πες αυτο που μόλις σκέφτηκες (πχ ενα ωραιο επιχειρημα, μια σωστη απάντηση, ενας καλο λόγος) πες το, εκφρασου. Πριν προλάβει να στεριωσει η σκεψη αυτή, εμφανίζονται όλες αυτες οι αιτίες - λογοι που περιγραφεις που σε απωθουν απο το να εκφραστεις, σε αποτρεπουν. Ετσι όλα τελειωνουν εκει. Τελικα στη συζητηση ήσουν ενας αμίλητος ή λιγομίλητος θεατής ενω ειχες τοσα να πεις. Κατα τον ίδιο τροπο αποτρέπεσαι από το να αγγίξεις τον αλλο, να του δειξεις δλδ οικειοτητα, αποδοχή, φιλία. Ειναι οι αρνητικες εμπειριες - τραυματα της ζωης οι οποίες μετατραπηκαν σε αποτρεπτικές αρνητικες σκεψεις οι οποιες μας κρατανε δέσμιους, που αποτελουν κομμάτι των πολλών αρνητικών που υπαρχουν μέσα μας τα οποια μας αποτρεπουν απο το να κανουμε πραξεις προς τα μπρος στη ζωη μας.

Για μενα, ενας που δυσκολευεται σ αυτα τα λιγα που περιεγραψες ειναι αποδειξη πως δυσκολευεται γενικα στον τομεα διαπροσωπικές σχεσεις, επικοινωνία, στο να παιρνει πρωτοβουλίες, στο να εξελίσσεται επαγγελματικά. Ειναι αυτο που λεμε απο τα μικρα βγαινουν συμπερασματα για τα μεγαλα.

Λυση ειναι το γρηγορο περασμα απο τη σκεψη στην πραξη. Δλδ μολις ήρθε αυτη η θετικη σκεψη για την οποια μολις σου μιλησα κανε την αμέσως πράξη, αμέσως μιλα ή άγγιξε. Η συχνη επαναληψη θα σου προσφερει την εξοικειωση μ αυτο που σε κομπλάρει που ειναι η λύση στο θεμα. Τα λαθη στην πορεια αυτη δεν πρεπει να σε φοβιζουν καθολου επειδη αποτελουν μερος του προγράμματος.

[Γάτος]

Καλημέρα muz. Το θέμα της ομοφυλοφιλίας, το έχω δουλέψει αρκετά, οπότε το έχω αποδεχτεί σε ένα σημαντικό κομμάτι. Δεν το έχω αποδεχτεί πλήρως όμως. Απλά έχω φτάσει στο σημείο να μπορώ να κυκλοφορήσω άνετα με τη σχέση μου έξω, δίχως να νιώθω κόμπλεξ, μα όχι στο σημείο, να συζητώ άνετα για τις σχέσεις μου με τους δικούς μου.

[Deleted-member-250416b]

Καλημέρα muz. Το θέμα της ομοφυλοφιλίας, το έχω δουλέψει αρκετά, οπότε το έχω αποδεχτεί σε ένα σημαντικό κομμάτι. Δεν το έχω αποδεχτεί πλήρως όμως. Απλά έχω φτάσει στο σημείο να μπορώ να κυκλοφορήσω άνετα με τη σχέση μου έξω, δίχως να νιώθω κόμπλεξ, μα όχι στο σημείο, να συζητώ άνετα για τις σχέσεις μου με τους δικούς μου.

αυτο δεν νομιζω οτι εχει να κανει με δικό σου κομπλεξ γατε μου.. ειναι μαλλον λάθος των γονιων μας και δεν εχει να κανει με την ομοφυλοφιλία ..ειναι πως σε παροτρυνει-αποτρεπει ο ιδιος ο γονιος ...πιστευω...

[Γάτος]

Έχεις δίκιο ρέα. Αυτό με απασχόλησε το πρωί, σκεπτόμενος κάτι άλλο ταυτόχρονα. Ας πούμε πως εγώ κυκλοφορώ ελεύθερα με τη σχέση μου. Μπορώ να πάω στην εκκλησία μαζί ή να αναφέρω την ομοφυλοφιλία μου σε έναν παπά με την ίδια άνεση; Προφανώς όχι. Αυτό δεν αφορά κάτι που έχει σχέση με τα κόμπλεξ μου, μα με το γεγονός, πως γνωρίζω πως στην εκκλησία κάτι τέτοιο είναι απαγορευμένο.

[1984muzzy]

Όλοι αυτοί οι λόγοι ισχύουν και κατα τη δικη μου γνωμη. Ειναι οι λόγοι οι οποίοι απωθούν ενα ατομο με ΙΨΔ από του να εκφραστεί άνετα, να πει αυτο που νιωθει. Δηλαδή πρώτα έρχεται η θετική σκέψη - συναίσθημα που λέει πες αυτο που μόλις σκέφτηκες (πχ ενα ωραιο επιχειρημα, μια σωστη απάντηση, ενας καλο λόγος) πες το, εκφρασου. Πριν προλάβει να στεριωσει η σκεψη αυτή, εμφανίζονται όλες αυτες οι αιτίες - λογοι που περιγραφεις που σε απωθουν απο το να εκφραστεις, σε αποτρεπουν. Ετσι όλα τελειωνουν εκει. Τελικα στη συζητηση ήσουν ενας αμίλητος ή λιγομίλητος θεατής ενω ειχες τοσα να πεις. Κατα τον ίδιο τροπο αποτρέπεσαι από το να αγγίξεις τον αλλο, να του δειξεις δλδ οικειοτητα, αποδοχή, φιλία. Ειναι οι αρνητικες εμπειριες - τραυματα της ζωης οι οποίες μετατραπηκαν σε αποτρεπτικές αρνητικες σκεψεις οι οποιες μας κρατανε δέσμιους, που αποτελουν κομμάτι των πολλών αρνητικών που υπαρχουν μέσα μας τα οποια μας αποτρεπουν απο το να κανουμε πραξεις προς τα μπρος στη ζωη μας.

Για μενα, ενας που δυσκολευεται σ αυτα τα λιγα που περιεγραψες ειναι αποδειξη πως δυσκολευεται γενικα στον τομεα διαπροσωπικές σχεσεις, επικοινωνία, στο να παιρνει πρωτοβουλίες, στο να εξελίσσεται επαγγελματικά. Ειναι αυτο που λεμε απο τα μικρα βγαινουν συμπερασματα για τα μεγαλα.

Λυση ειναι το γρηγορο περασμα απο τη σκεψη στην πραξη. Δλδ μολις ήρθε αυτη η θετικη σκεψη για την οποια μολις σου μιλησα κανε την αμέσως πράξη, αμέσως μιλα ή άγγιξε. Η συχνη επαναληψη θα σου προσφερει την εξοικειωση μ αυτο που σε κομπλάρει που ειναι η λύση στο θεμα. Τα λαθη στην πορεια αυτη δεν πρεπει να σε φοβιζουν καθολου επειδη αποτελουν μερος του προγράμματος.

Συμφωνώ, συμφωνώ!!
Και να συμπληρώσω (αν και το θεωρώ δεδομένο μετά απο ολα αυτά) βγάζοντας ενα συμπερασμα ας πούμε,
πως η ΙΔΨ τελικά ούτε αρχίζει ούτε τελειώνει με ιδεοληψίες και καταναγκασμούς και ΜΟΝΟ... Δυστυχώς!
Ειναι ενα πακέτο απο ισχυρές άμυνες που θα προβάλλουμε σε αυτές (τις υπογραμμισμένες που επισημαίνεις καταστάσεις)
τις καταστάσεις, αλλά εμείς το πιθανότερο θα τις περάσουμε στο "ντουκου" χωρίς να τις παρατηρήσουμε καλά. Για την πλειονότητα μιλάω.
Λογικό βέβαια καθώς δεν ειμαστε ειδικοί. Γι αυτό καλό ειναι κάποιος με ΙΔΨ, να την "ψάξει" τουλάχιστον απο νωρίς
ΕΣΤΩ και για λίγες επαφές με ειδικό, να του εξηγηθούν ορισμένα πολύ σημαντικά πράγματα.
Και αν θεωρήσει οτι ειναι ΟΚ για μια περίοδο της ζωής του και αρχίσει στην πορεία να αντιλαμβάνεται ξανά
παράξενες συμπεριφορές και άμυνες ας ξαναπάει. Δεν ειναι αφύσικο καθόλου άλλωστε που καμιά φορά ξεχνάμε.
Αφύσικο μάλλον θα ήταν να μην ξεχνάγαμε ποτέ αυτά που έχουμε ήδη μάθει.

Απλώς μια μιικρή επισήμανση Γιάννη. Ούτε καν λάθη στην πορεία αυτή. "Λάθη - λάθος" ειναι βαριά λέξη και δεν την έχουμε ανάγκη εμείς οι ιδεοψυχαναγκαστικοί.
Ας την διώξουμε γιατι ειναι σημαντικό! "Κακοτοπιές" ίσως ή "Κι αν δεν μας ήρθαν όπως τα περιμέναμε" αντι του λάθους.