Ο εφιάλτης των παιδικών μου χρόνων...

[Kamlah]

Να ρωτήσω κάτι.

Αν εκδηλώθηκε στην ίδια του την αδερφή, μήπως είχε κάνει παρόμοιες κινήσεις και σε άλλα κορίτσια συγγενικά?

Π.χ αν έχεις ξαδέρφες ή φίλες κολλητών του (τότε πριν 6-7 χρόνια).

Μήπως θα μπορούσες έμμεσα να μάθεις κάτι από αυτές? Διότι αν τελικά είστε περισσότερες του ενός ατόμου, θα έχετε μεγαλύτερη πιθανότητα να σας πιστέψουν.

Από κει και πέρα όμως, από τη στιγμή που δεν έχεις απτές αποδείξεις δε ξέρω πως θα μπορούσες να γίνεις πιστευτή.

[Darkness]

Καλησπερα παιδια
Ευχαριστω για τις απαντησεις σας.. Kamlah δεν υπηρχε καμοια ξαδερφη σε μικρη ηλικια εκτος από εμας τις 2 (στην μικροτερη δεν προλαβε να κανει τπτ επειδη το καταλαβα και νομιζω/ελπιζω δεν το συνεχισε.. )




Θελω όμως ξανα την συνβουλη σας αν και ντρεπομαι λιγο..(δεν ηθελα να ανοιξω καινουργιο θεμα..)
Εχω να θεμα με το αγορι μου..(ειμαστε 1,5χρονια μαζι ενώ ηταν ο πιο καλος μου φιλος αγορι από 5ετων) δεν μπορω να απολαυσω τον ερωτα μαζι του..εχω σκεφτει βεβαια ότι ισως φταιει αυτή η αρνητικη εμπειρια που ειχα.καμοια φορα μου ερχεται να βαλω τα κλαμματα άλλες φορες είναι πολύ καλυτερα..και στην πορεια αλλαζουν τα συναισθηματα…τ αγορι μου είναι τοσο καλο που αν καταλαβαινει σταματαει…ποτε μα ποτε δεν με πιεζει και μου δειχνει τοση αγαπη,,,αλλα καμοια φορα νιωθω ότι δεν του αξιζω καν..ειμαι πολύ μπερδεμενη γμτ..πειτε μου καμοια γνωμη

[samuel]

Δεν διάβασα όλες τις προηγούμενες 7 σελίδες αλλά νομίζω πως είναι πολύ νωρίς για να κάνεις κάτι τώρα. Θα χρειαστεί χρόνος. Αν έχεις αποφασίσει να το ξεπεράσεις μόνη σου κάτι που εννοείται δεν είναι προτεινόμενο καλό θα είναι να μην πιέζεις ποτέ τον εαυτό σου. Το ότι έχεις περάσει αυτά που έχεις περάσει δεν σε κάνει να μην του αξίζεις. Δεν του έχεις πει τίποτα?

[Darkness]

ευχαριστω samuel για την απαντηση σου..
Οχι δεν του εχω πει τιποτα γιατι δεν θελω να τον στεναχωρισω ,αν και πρεπει καποια στιγμη να το κανω, να του το πω..παντως και να του το πω, δεν θα μπορω να του πω ποιος γιατι τον ξερει βεβαια...και μετα νομιζω οτι θα φοβαται και να με ακουμπησει μηπως κανει κατι λαθος κτλ αλλα εγω παλι (νομιζω) δεν θα νιωθω καλα..οι μνημες δεν θα σταματησουν να ρχονται...

[samuel]

Η ευχαρίστηση είναι δικιά μας να σε βοηθήσουμε όπως μπορούμε. Όπως σου είπα και πριν με τον δρόμο που έχεις επιλέξει πρέπει να κάνεις απλά υπομονή. Όλα αυτά που αισθάνεσαι να τα γράφεις στο χαρτί και να τα λες σε όποιον αισθάνεσαι πως μπορείς να εμπιστευτείς. Και να τα λες συχνά. Όσο περισσότερο ανοίγεις το στόμα σου και βγάζεις αυτές τις λέξεις τόσο πιο εύκολα θα φύγει από το σώμα σου ότι άσχημο υπάρχει εκεί και θα το ξεπεράσεις σίγουρα. Δεν έχω πάει ποτέ σε ψυχολόγο εγώ. Αλλά αν εσύ δεν μπορείς να βρεις κάποιον άλλο δικό σου να τα πεις μάλλον θα έπρεπε να το κάνεις.