Η δική μου ιστορία...

[Black_and_White]

Διαβάζω αρκετό καιρό ιστορίες στο φορουμ κι αποφάσισα να γράψω κι εγώ την δική μου.. Είμαι 22 χρονών, τα έκλεισα πρόσφατα κι ήταν τα χειρότερα γενέθλια της ζωής μου.. Από πού να ξεκινήσω? Γενικά ήμουν πάντα πολύ ήρεμη, χωρίς άγχος και πολύ αισιόδοξη.. Όλοι μου λέγαν εσύ θα ζήσεις 100 χρόνια που δεν έχεις άγχος.. Από πέρυσι το καλοκαίρι και μετά όλο τον χειμώνα πιέστηκα πάρα πολύ με κάποια οικογενειακά προβλήματα, κάποια δικά μου άγχη (σχολή, δουλειά), και με τον πρώην μου πλέον. Είχα κάποιες κρίσεις πανικού, όχι συχνές όμως κι είχαν πάντα λόγο κι αιτία.
Όταν άρχισαν να γίνονται πιο συχνές, ήμουν σίγουρη ότι κάτι έχω παθολογικό, καθώς ζαλιζόμουν κιόλας συχνά. Όταν άρχισα να υποψιάζομαι ότι μπορεί να παθαίνω πανικούς σκέφτηκα ότι δεν θα το αντέξω αυτό καθώς για αρκετά χρόνια είχα μικροβιοφοβία κι θυμόμουν πόσο είχα παλέψει μόνη μου, χωρίς ψυχολόγο, για να ξεπεράσω τις φοβίες μου σχετικά με τα μικρόβια και την "μόλυνση". Και τα είχα καταφέρει σε έναν σημαντικό βαθμό. Η μικροβιοφοβία μου, ωστόσο, δεν μου στερούσε μια φυσιολογική ζωή, ήμουν λειτουργικότατη απλά σπαταλούσα αρκετό χρόνο για να σκέφτομαι ανούσια πράγματα και φυσικά είχα και τελετουργίες στο πώς πλένω τα χέρια μου, πότε τα πλένω, μαντηλάκια πάντα όταν ήμουν έξω κλπ.
Ώσπου μέσα Μαΐου έπαθα μια κρίση πανικού στην δουλειά μου κι έφυγα, γυρνώντας σπίτι δεν μπορούσα να το ξεπεράσω κι άρχισα να σκέφτομαι ότι δεν θα μπορέσω ποτέ να δουλέψω κλπ., αρνητισμός στο φουλ, σκεφτόμουν όλο με το δεν, δεν, δεν.. Την επόμενη ημέρα ξύπνησα χάλια κι άρχισαν τα ψυχοσωματικά, τα οποία έχω μέχρι και σήμερα.
Αυτά όμως δεν θα με πείραζαν και τόσο εάν δεν άρχιζαν οι ιδεοληψίες. Από τότε και μετά άρχισα να σκέφτομαι πως αφού δεν ελέγχω το σώμα μου, δεν ελέγχω ούτε το μυαλό μου. Κι ο φόβος μου, ο εχθρός μου έγινε το μυαλό μου, ο εαυτός μου. Ένιωθα πως τρελάθηκα κι συνδύασα τα ψυχοσωματικά με το ότι θα χάσω τον έλεγχο και θα σκοτώσω κάποιον, και ο φόβος ήταν μεγαλύτερος το βράδυ για την οικογένεια μου, φοβόμουν ότι θα ξυπνήσω το βράδυ και δεν θα καταλαβαίνω και θα κάνω κακό. Έκανα μόνη μου ψυχοθεραπεία στον εαυτό μου, σκεφτόμουν συνέχεια το παρελθόν, και έβρισκα τι μου έφταιγε αλλά πάντα κολλούσα στην ιδεοληψία του γιατί σκέφτηκα να σκοτώσω, πως το σκέφτηκα αυτό, είμαι ικανή να το κάνω, τρελάθηκα τελείως κλπ. Νόμιζα πως έχω σχιζοφρένεια, δεν ήξερα ότι υπάρχει ΙΨΔ με βίαιες σκέψεις. Χώρισα με το αγόρι μου, παράτησα την δουλειά μου και την πρακτική μου, έχασα 2 εξεταστικές στην σχολή μου, έχασα τα πάντα. Την ηρεμία μου, την χαρά μου, την προσωπικότητά μου. Έπεσα πάρα πολύ ψυχολογικά, έπαθα κατάθλιψη κι απομονώθηκα στο σπίτι κλαίγοντας συνέχεια κι έχοντας και τις περίεργες ιδέες που επαναλάμβανα άθελα μου κάθε μέρα σαν κασέτα. Όλα αυτά με οδήγησαν μέχρι και σε απόπειρα, καθώς ένιωθα πλήρως αβοήθητη κι απελπισμένη, χωρίς μέλλον και με τον φόβο ότι θα μπω στο ψυχιατρείο. Από τον Αύγουστο παίρνω φάρμακα (zolotrin 50mg και zyprexa 2,5mg) καθώς μου διαγνώστηκε ΙΨΔ. Να προσθέσω πως είχα κι έχω έντονη αποπραγματοποίηση κι αποπροσωποποίηση, πολλά υπαρξιακά κι οι ιδεοληψίες συνεχίζονται σε μικρότερο βαθμό αλλά δεν μου προκαλούν πλέον τόσο άγχος.. Προσπαθώ κι χειρίζομαι κάπως την κατάσταση, άλλες μέρες είμαι χάλια ψυχολογικά κι άλλες απλά την παλεύω. Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω τι μου έχει συμβεί και μου καταστράφηκε η ζωή και τα όνειρά μου μέσα σε λίγους μήνες. Ακόμα θέλω να πιστεύω πως είναι εφιάλτης και θα ξυπνήσω σε άλλη πραγματικότητα, κάτι το οποίο δεν θα γίνει ποτέ, δυστυχώς. :( Καλή δύναμη και κουράγιο σε όλους..!

[elis]

λοιπον να σου δωσω μια αληθεια γτ κουραστικα να ακουω για κατεστραμενεσ ζωεσ
τι ειχεσ πριν δουλεια αγορι και σχολη τι θα εχεισ μετα απο λιγο καιρο
θα βγαλεισ τη σχολη σου με τα χιλια ζορια αλλα θα τη βγαλεισ αγορι θα βρεισ το πιο ευκολο πραγμα στον κοσμο ειναι αυτο
και δουλεια πολυ πιθανο να βρεισ αμα προλαβεσ κι εχεισ εμπειρια σε κατι
το λοιπον οταν εχεισ προβλημα δουλεια βρισκεισ αλλα δεν ειναι καλη
αγορι βρισκεισ αλλα δεν ειναι τελειο και σχολη τελειωνεισ απλα δεν εχεισ κατανοησει κατι αλλο περα απο τα βασικα
τεσπα η ζωη δε τελειωνει και συνεχιζεισ να ζεισ με δυσκολιεσ και παρεεσ παλι μπορεισ να εχεισ οσεσ θελεισ
δεν ειναι κατεστραμενεσ οι ζωεσ απλα αλλαξανε και χαιρω πολυ δλδ τι περιμενεσ να γινει

[Black_and_White]

Το θέμα δεν είναι απλά να ζεις, αλλά το πως ζεις.. Υπό αυτήν την έννοια εννοώ καταστράφηκε η ζωή μου.. Διακρίνω έναν εκνευρισμό στην απάντηση σου.. Οκ, δεν ξέρω τι περνάς εσύ και πόσο καιρό.. Θα μου πεις στο χέρι σου είναι να την αλλάξεις την ζωή σου αν δεν σου αρέσει έτσι αλλά προφανώς δεν ξέρεις τι περνάω κι είμαι τόσο απαισιόδοξη γιατί αν έγραφα ακριβώς τι σκέφτομαι ή τι νιώθω θα θελα άλλο ένα κατεβατό..

[elis]

λοιπον εγω σε πληροφορω εχω ενα κουλουβαχατο μεσα στο κεφαλι μου
δε μπορω να μιλησω απο την κουλουβαχατοσυνη και χαρισ στα φαρμακα
λεω απλα καποιεσ κοτσανεσ σε πληροφορω εχω ατομα να παω για καφε
δουλευω αλλα δε μ αρεσει η δουλεια και θα την παρατησω και τελοσ παντων
ζω κανονικα απλα δε μ αρεσει καθολου η ζωη μου γι αυτο με βλεπεισ ετσι
κοινωσ κανω οτι θα κανα και χωρισ φαρμακα γτ το χω καιρο και το συνιθησα

[kerasi]

Με τα φαρμακα βλεπεις καποια βελτιωση? δηλ να μη σου φαινεται βουνο ολο αυτο, να παρεις λιγο τα πανω σου.

[Black_and_White]

Πίστεψε με κι εμένα το μυαλό μου ένα κουλουβάχατο είναι.. κι εγώ έχω άτομα να πάω για καφέ αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.. το είπες κι εσύ ότι η ζωή σου δεν σου αρέσει έτσι όπως είναι.. Κι εγώ με τα φάρμακα προσπαθώ να συνεχίσω τη ζωή μου όπως μπορώ αλλά τίποτα δεν είναι ίδιο πια.. Αυτά.. Υ.Γ. Μπράβο σου που δουλεύεις

[Black_and_White]

kerasi στην αρχή δεν έβλεπα καμία βελτίωση.. Από τον Σεπτέμβρη και μετά καλύτερα από το προηγούμενο χάος. Οι ιδεοληψίες έχουν μειωθεί αρκετά, μπορώ και τρώω πλέον γιατί δεν είχα καθόλου όρεξη για φαγητό, και μπορώ και κοιμάμαι. Πριν τα φάρμακα είχα τρομερές αυπνίες, δεν μπορούσα να κοιμηθώ ή ξύπναγα με κρίσεις πανικού και τρομερό άγχος και φόβο. Η ψυχολογία χάλια αλλά δεν υπάρχει το μαγικό χαπάκι που θα τα λύσει όλα.. Απλά προσπαθώ να κάνω πράγματα, όπως να πηγαίνω σχολή κι ας μου είναι πολύ δύσκολο ώστε να ξεχνιέμαι.. κάπως.. Εσύ τι έχεις ?

[elis]

Πίστεψε με κι εμένα το μυαλό μου ένα κουλουβάχατο είναι.. κι εγώ έχω άτομα να πάω για καφέ αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.. το είπες κι εσύ ότι η ζωή σου δεν σου αρέσει έτσι όπως είναι.. Κι εγώ με τα φάρμακα προσπαθώ να συνεχίσω τη ζωή μου όπως μπορώ αλλά τίποτα δεν είναι ίδιο πια.. Αυτά.. Υ.Γ. Μπράβο σου που δουλεύεις

δεν ειναι για να με πεισ μπραβο ειναι για να καταλαβεισ οτι μπορεισ να το κανεισ κι εσυ και καλλιστα μπορει να μη σ αρεσει η δουλεια που θα βρεισ αυτο λεω κανονικα δλδ οπωσ και χωρισ φαρμακα απλα εγω ειμαι μεγαλυτεροσ σε ηλικια και αρα ειμαι λιγο πιο μπροστα απο σενα στο ταξδιδι μου

[kerasi]

Tα οικογενειακα προβληματα που λες ποια ειναι? τι εννοεις?

[Black_and_White]

εγινε κάτι με τον πατέρα μου, δεν θέλω να αναφερθώ σε λεπτομέρειες.. απλά σκέψου ότι όταν το είχα υποψιαστεί έλεγα στον εαυτό μου είσαι τρελή που το πιστεύεις αυτό ώσπου αποδείχτηκε ότι είχα δίκιο.. η μητέρα μου μετά δεν ήταν καλά ψυχολογικά, κι είχα πολύ άγχος για εκείνη κλπ. Ήθελα να την κάνω χαρούμενη κι τελικά είμαι εγώ η αιτία τώρα για να μην είναι χαρούμενη. Την αγαπούσα πάρα πολύ κι ήμουν πολύ δεμένη μαζί της. Χρησιμοποιώ αόριστο γιατί όλη αυτή η ιστορία μου με έχει κάνει να μην νιώθω αισθήματα. Έτσι νιώθω τουλάχιστον..

[kerasi]

Ωχ καταλαβα, βρηκε καμμια γκομενα ο φαδερ? anyway, απο τη σχεση σου γιατι χωρισες?

[Black_and_White]

Χωρίσαμε με κοινή απόφαση.. Εγώ είχα σταματήσει να βγαίνω έξω κλπ με αποτελέσμα για ένα διάστημα απλά στελναμε καλημερα καληνυχτα.. δεν ήταν σχέση.. κι εγώ δεν μπορούσα να μαι σε σχέση.. ωστόσο και πριν πάθω εγώ όλα αυτά, κάτι δεν πήγαινε καλά.. ίσως είχαμε "κουραστεί", τα είχαμε 3 χρόνια.. Δεν ξέρω..! Σε μπέρδεψα?!

[kerasi]

Οχι δε με μπερδεψες, δεν ειναι και κατι πρωτοτυπο αυτο που περιγραφεις. Σιγουρα υπηρχε προβλημα απο πριν, μαλλον ειχε επελθει μια ρουτινα. Συνεχιζετε μια μικρη επαφη ή δε μιλατε καθολου πλεον?

[Black_and_White]

Ισχύει αυτό που λες για την ρουτίνα.. Έχουμε μια φιλική επαφή που και που.. Θέλει να μαθαίνει νέα μου, νοιάζεται γενικώς..