Αιματοφοβία

[John11]

Διαβάζω στο ίντερνετ μεθόδους για να το ξεπεράσω. Μία λέγεται "applied tension technique" που ουσιαστικά σταματάει την τάση για λιποθυμία σφίγγοντας τους μυς και αιματώνοντας τον εγκέφαλο. Όλες οι μέθοδοι περιλαμβάνουν σταδιακή έκθεση στην πηγή του φόβου - το αίμα. Παρόλα αυτά αρνούμαι να προβώ σε αυτό το βήμα της έκθεσης. Νιώθω ενόχληση ακόμα κι όταν διαβάζω πράγματα. Δεν ξέρω αν θα είναι αποτελεσματικά αυτά που διαβάζω. Και δεν ξέρω αν κάποιος ψυχολόγος θα μπορούσε να βοηθήσει περισσότερο.. (;)

Θα ξεκινήσω με αυτό το τελευταίο. Τι κάνεις κορίτσι μου? Με αυτά κάνεις απλά κακό στον εαυτό σου χωρίς να το γνωρίζεις.


>... εκείνη τη συγκεκριμένη φορά ήμουνα με την ίδια φίλη που είχε συμβεί το περιστατικό
> την πρώτη. Κι ενώ έβγαζε κάτι τσιμπούρια από τον σκύλο της και τα πάταγε κι έβγαζαν
> αίμα, γυρνάει και με ρωτάει: "δεν έχεις ακόμα εκείνο το θέμα, ε;"

Δεν θα είναι καθόλου παράξενο να περνάει από το μυαλό μου ότι ίσως η φίλη αυτή να προσπαθεί ακόμα και να σε κάνει να αισθανθείς άσχημα. Και τις δύο φορές με το ίδιο άτομο κάτι δεν μου κάθεται καλά.


> @John11 Όταν λες να βρω κάποιους, εννοείς ομοιοπαθείς; Και πώς μπορεί να με βοηθήσει
> αυτό; Απλώς συνήθως απογοητεύομαι, γιατί ανακαλύπτω ότι άλλα άτομα που επηρεάζονται
> κι αυτά μπορούν ν' "αντέξουν" περισσότερο στην έκθεση απ' όσο εγώ.

Έτσι είναι η ανθρώπινη φύση. Αυτό που έχεις "πάθει" (το πάθει σε εισαγωγικά γιατί στην ουσία δεν έχεις πάθει κάτι) είναι φυσικό συμβάν. Δεν καταλαβαίνω, αντί να δούμε τι μας συμβαίνει, να το ακολουθήσουμε, πάμε να βρούμε αμέσως τη λύση. Δεν παρατηρούμε, δεν παρακολουθούμε. Αν δεις και τους γύρω σου, όλοι έχουμε κάτι, κάτι φοβόμαστε όλοι.

Σου λέω να βρεις "κοινούς" ανθρώπους. Όχι φυσικά ομοιπαθείς, που να τους ψάχνεις. Αν τύχει εντάξει. Να βρεις για παράδειγμα μια φίλη που να μπορείς να έχεις μαζί της μια καλή επαφή, να αισθάνεσαι καλά μαζί της. Αυτό εννοώ να βρεις ανθρώπους. Ένας "φυσιολογικός" άνθρωπος δεν θα σε κάνει να αισθανθείς άσχημα για ένα τόσο απλό θέμα. Κάποιοι άνθρωποι μας κάνουν να αισθανόμαστε άσχημα, -χωρίς όμως να το καταλαβαίνουμε, απλά μας "χαλάνε"-, ενώ άλλοι άνθρωποι μας κάνουν να αισθανόμαστε καλά. Δεν το έχεις παρατηρήσει εδώ μέσα στο forum? Η λογική δεν μπορεί να τους βρει, γι' αυτό άσε να δεις το πώς αισθάνεσαι κάθε φορά.

Έχω το φόβο του αίματος. Κι αν δεν το είχες αναφέρει δεν θα το θυμόμουνα. Μην σου περάσει από το μυαλό ότι εντάξει εγώ είμαι άνδρας, δεν έχω πρόβλημα.
Επίσης στη ζωή μου είχα εξαιρετικά έντονο πρόβλημα με κάποια θέματα. Μου τα δημιούργησαν άλλοι. Η κακία είναι πολύ επικίνδυνο πράγμα. Είναι αρκετά δύσκολο να την εντοπίσεις. Αυτά τα "προβλήματα" που είχα παλιά σχεδόν έχουν "εξαφανιστεί" τώρα. Δεν είναι η ουσία το πρόβλημα, αλλά το πως το αντιλαμβανόμαστε. Και το πως το αντιλαμβανόμαστε εξαρτάται από τους άλλους. Αν μας κοροϊδέψουν, αν κάνουν κάποια κίνηση να το δούμε έντονα, κλπ, κλπ. Δεν μπορώ να τα εξηγήσω αναλυτικά γράφοντας, μου είναι δύσκολο.

Στίψε το μυαλό σου, για να τα δεις αυτα. Δες πώς αισθάνεσαι, τι αισθάνεσαι, πότε αισθάνεσαι. Δες επίσης τους άλλους, γιατί συμπεριφέρονται με ένα τρόπο, δες τι σκέφτεται πίσω κάποιος, παρατήρησε τους άλλους. Θα εκπλαγείς, θα δεις κακία, θα δεις βλακεία, θα δεις "κρυόκωλους" (συγνώμη έτσι τους ονομάζω εγώ), θα δεις πράγματα που δεν φαντάζεσαι. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω γενικά. Ειδικά θα μπορούσα.
Αφιέρωσε χρόνο να δεις τον εαυτό σου, όχι ένα συγκεκριμένο θέμα όπως ο φόβος τους αίματος. Δες τον εαυτό σου, χωρίς να κρίνεις, απλά βλέπε.

[that_girl]

John σ ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιερώνεις.. Η φίλη που ανέφερα είναι παιδική. Αυτά που περιέγραψα σαν περιστατικά συνέβησαν όταν ήμουν 7-8 χρονών. Δλδ σχεδόν 20 χρόνια πριν! Μου κάνει κ εντύπωση που τα θυμάμαι.. Με εκείνη δεν έχω ιδιαίτερες επαφές χρόνια τώρα, επειδή μένουμε μακριά, αλλά δεν μου είχε φταίξει σε κάτι. Ήταν μεγαλύτερη από εμένα 5 χρόνια κ ένιωθα κ ότι μαθαίνω από εκείνη πράγματα, με πρόσεχε κιόλας.
Τα 2 πρώτα περιστατικά λοιπόν συνέβησαν με εκείνη και από εκεί κ πέρα μέσα στα χρόνια αντιμετώπισα πολλές φορές το πρόβλημα. Όμως δεν θα έλεγα ότι κάποιο άλλο άτομο με επηρέασε αρνητικά. Ποτέ δεν με έχουν κοροϊδέψει, δεν έχω νιώσει δλδ άσχημα γι αυτό. Από όσο θυμάμαι. Καταλαβαίνω ότι εσύ είχες διαφορετική εμπειρία και σε αυτή συντέλεσαν και άτομα από το περιβάλλον σου. Στην δική μου περίπτωση δεν θα το έλεγα όμως αυτό. Τα άτομα που με περιέβαλλαν πάντα έδειχναν κατανόηση, όπως και να κατέληγα στο τέλος και με φρόντιζαν για να συνέλθω. Εγώ από μόνη μου ίσως νιώθω ντροπή για την κατάσταση στην οποία καταλήγω. Επειδή κιόλας θεωρώ ότι είναι και χαζομάρα όλο αυτό.

Απλώς νιώθω ότι δεν έχω τον έλεγχο και με ενοχλεί πολύ κι αυτό. Θυμώνω με τον εαυτό μου. Σε κάποια φάση ήταν ένας δικός μου άνθρωπος στο νοσοκομείο και χρειαζόταν να δώσουμε αίμα. Ένιωσα τρόμο και δεν τα κατάφερα να πάω, το σκεφτόμουνα όλη την ώρα. Δώσανε άλλοι τελικά. Δεν μου το συγχωρώ κι αυτό. Στη δύσκολη κατάσταση θα έπρεπε να πω στον εαυτό μου "κοψε τις *** τώρα και κάνε αυτό που πρέπει." Όχι, δεν μου το συγχωρώ.

[John11]

Σε κάποια φάση ήταν ένας δικός μου άνθρωπος στο νοσοκομείο και χρειαζόταν να δώσουμε αίμα. Ένιωσα τρόμο και δεν τα κατάφερα να πάω, το σκεφτόμουνα όλη την ώρα. Δώσανε άλλοι τελικά. Δεν μου το συγχωρώ κι αυτό. Στη δύσκολη κατάσταση θα έπρεπε να πω στον εαυτό μου "κοψε τις *** τώρα και κάνε αυτό που πρέπει." Όχι, δεν μου το συγχωρώ.

Έχεις 1000 τρόπους να βοηθήσεις όποιους θες και όσο θες. Μην κολλήσεις στον 1001. Και δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Στη μετακόμιση θα βοηθήσει ο πιο γεροδεμένος, σε ένα πρόβλημα σκέψης αυτός που μπορεί να σκέφτεται, ο καθένας όπου μπορεί καλύτερα. Κάπου μπορούμε, κάπου μπορούμε λίγο και κάπου καθόλου. Και αυτό είναι δυναμικό, εξαρτάται τις συνθήκες, τις ανάγκες, κλπ.


> Απλώς νιώθω ότι δεν έχω τον έλεγχο και με ενοχλεί πολύ κι αυτό.

Το αφήνω αναπάντητο γιατί δεν έχω την όρεξη και το χρόνο τώρα. Εδώ είναι όλο το παιχνίδι...