Ψυχοσωματικά προβλήματα μετά απο πένθος

[PsyPeace]

Καλησπέρα σε όλους! Είμαι 26 χρονών.Από μικρή είχα ένα θέμα με το άγχος.Δηλαδή αγχωνόμουν με το παραμικρό κ είχα και σχετική αγοραφοβία.Στα 15 άρχισαν οι ουσίες που στην αρχή πίστευα ότι βοηθάνε.Να μη σας τα πολυλογώ,μετά από πολλές προσπάθειες κατάφερα το 2011 να κόψω τελείως. Πριν από μερικούς μήνες,έφυγε απο τη ζωή ξαφνικά ο αδερφός μου 29 χρόνων.Έμεινε στην εντατική 20 μέρες,όλο αυτό το διάστημα η μάνα μου έχασε τελείως το μυαλό της έπινε έπαιρνε χάπια και δεν ήταν σε θέση ούτε στο νοσοκομείο να πάει.Όλο το βάρος έπεσε σε μενα.Βρήκα και τη δύναμη αλλα και τη ψυχραιμία που ποτέ δεν ήξερα ότι έχω.Ήμουν κάθε μέρα δίπλα του,έκανα ότι μπορούσα. Το θέμα μου τώρα είναι ότι μετά από καμία εβδομάδα έπαθα κρίση πανικού η οποία διήρκησε 3-4 μέρες.Δηλαδη ταχυκαρδιες που εφταναν συνηθως στους 180.δυσφορια,αισθημα παλμων, αρρυθμιες,τρεμουλο,ζαλαδα κ.α. Επισκέφτηκα εναν νευρολογο γιατι ειχα κ εχω χρονια ημικρανια κ για να του πω για τα συμπτωματα που ειχα. Μου ειπε οτι ετσι εκδηλωνεται το αγχος πανω στο σωμα.Μου έβαλε αντικαταθλιπτικα efexor των 75 στην αρχη κ τωρα ειμαι 225. Το προβλημα με το κεφαλι μου που κ αυτο ειναι ψυχολογικο καπως εχει μειωθει.Τις τελευταιες μερες ομως παλι αρχισαν να εμφανιζονται αυτα τα διαολια. ξεκινανε με τη καρδια που παει να σπασει και ολα τα υπολοιπα.ΑΑ! κ το αλλο ειναι οτι εδω κ 3 βδομαδες τουλαχιστον 15 φορες τη μερα κανω ενα περιεργο θορυβο..απο το στομαχι δεν ξερω..σαν μπεκρης δηλαδη! Κ ο γιατρος λεει κ αυτο απο το αγχος.Μονη μου δεν μπορω να ξεαγχωθω,μακαρι να γινοταν, Μου εξηγησε οτι ειναι κατα των φαρμακων αλλα επεμενα κ μου εγραψε tavor 1mg,το παιρνω κ πραγματικα δεν νιωθω τιποτα. του ξανατηλεφωνω κ λεει παρε 2. Τα παιρνω κ καμια αλλαγη.Συγνωμη για το μακροσκελη μου κειμενο αλλα μπορειτε εσεις να μου πειτε ποια ειναι η αποψη σας?βοηθησε κανεναν το tavor για ΓΑΔ?τι με συμβουλευτε να κανω απο δω κ περα?

[elis]

ΤΟ ΤΑΒΟΡ ΕΙΝΑΙ ΗΡΕΜΙΣΤΙΚΟ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΙ ΕΘΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΠΑΙΡΝΕΙΣ
ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΠΙΕΙΣ ΜΙΑ ΜΠΥΡΑ ΝΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙΣ ΠΑΡΑ ΑΥΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΕΚΦΡΑΖΩ
ΔΕ ΛΕΩ ΤΙΠΟΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ Η ΤΙΠΟΤΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ

[PsyPeace]

Το θέμα είναι ότι δεν με ηρεμεί ούτε στο ελάχιστο.. κ ξερω απο πρωτο χερι τι εξαρτηση εχουν τετοιου ειδους χαπια..

[Deleted-member-250416b]

καλησπέρα κορίτσι μου και συλλυπητήρια για τον αδερφό σου.
η περίπτωση σου μου θυμίζει πολυ, την περίπτωση την ξαδερφουλας μου, περιπου στην ηλικία σου ήταν οταν ειχε αναλάβει την φροντίδα του πατερα της απο τον καρκινο, η μητερα της δεν αντεχε να αναλάβει το τιμονι... και εκεινη ετρεχε για όλα και φυσικα και ολοι εμεις συγγενεις .., ο γλυκος μου θειος μου αντεξε περιπου 3 χρόνια στην κατασταση που δεν θυμιζε καν ανθρωπο πια... με μορφινες και τα γνωστα
μας φαινοταν σε όλους λίγο κανιβαλιστική η σταση της θειας μου, βεβαια δεν μπορεις να κρινεις αν δεν το περνας ο ιδιος... αλλα η ζημεια που εκανε αυτο στην ξαδερφη μου και η ταλαιπωρεια που περασε αδου εφυγε ο πατερας της... κρισεις πανικου, μικροι σπασμοι σαν τικ και φυσικα αγοραφοβια.
η θεια μου ειναι μια χαρα κανενα ψυχοσωματικο. τον καιρο εκεινο μια 10ετια και βαλε πριν οι χημειες που επερναν για τις κρισεις πανικου δεν ηταν και τοσο εξελιγμένες.
εμαθε να ζει με το προβλημα της όμως και τα πήγε πολυ καλα στην ζωή της. διεπραψε σε ολους τους τομεις.. δοκιμασε μια φορα ψυχοθερεπεια ...οπου εβρισε τον γιατρο στα μουτρα και εφυγε ...και πάντα στην τσαντα της είχε 3 νεσεσερ, 1 κανονικα φαρμακα και παυσίπονα, 2. τις καραμελίτσες της... ετσι ελεγε τα χαπια για τις κρισεις πανικου και αγοραφοβια και ενα νεσεσερ με καλλυντικα.. οποτε πάντα μεγαλες τσαντες :p.. το μυαλο μας δεν μπορει να αντεξει καποιες πραγματικοτητες και μερικες φορες απλα κατεβαζει τα ρολα για να επανασυγκροτηθει... ειναι μερος της διαδικασιας του πένθους...αν και πολυ ενοχλητικο ισως το λιγοτερο επωδυνο .
εγω θα σου πω μπράβο, ενα μεγαλο ΜΠΡΑΒΟ, που σταθηκες σαν μανα στις τελευταιες στιγμες του αδερφού σου!

[Γάτος]

Καλημέρα σου. Σου στέλνω την αγάπη μου για καλή ανάρρωση.
Αν μπορείς, να πας σε έναν ψυχολόγο καλύτερα μαζί με τον ψυχίατρο. Τα χάπια μόνα τους σκεπάζουν την κατάσταση, δεν τη λύνουν. Μόνο αν συζητήσεις και επικοινωνήσεις τα προβλήματα σου θα μάθεις να αποδεσμεύεις το άγχος σου και να κάνεις λέξεις την ψυχή σου. :)

[PsyPeace]

Σας ευχαριστω ολους για το ενδιαφερον!Κρατάω ότι μου είπατε..Εδω κ 3 μερες παει να σπασει το κεφαλι μου,μαζι με τα αλλα ειμαι ενα ρακος. Ο γιατρος λεει του κανει εντυπωση που δεν εχει καμια επηρεια το tavor των 2.5 mg κ το εξηγει οτι εχω πολυ μεγαλη ενταση.Δεν ξερω,ισως χρειαστω ψυχοθεραπεια κ για καλη μου τυχη ξερω καποιον ψυχοθεραπευτη που μπορω να μιλησω ανετα κ ειναι πολυ καλος.Ευχομαι σε ολους σας,να λυθουν ολα τα προβληματα οσο χρονο κ αν χρειαστει..Κ παλι σας ευχαριστω πολυ!

[PsyPeace]

Ξανά καλησπέρα!Η κατάστασή μου είναι ίδια..Ο γιατρός μου έδωσε στεντόν για τις κρίσεις πανικού που με πιάνουν.. είδα ελάχιστη διαφορά.. Νομίζω πολλές φορές ότι αυτό που ζω δεν είναι η δική μου ζωή αλλά κάποιας άλλης..Με τη μάνα μου δεν μπορώ να βγάλω άκρη..Εδώ κ 5 μήνες μετά από απόπειρα αυτοκτονίας κ άλλα πολλά της έδωσε αγωγή ο ψυχίατρος όμως εκείνη δεν τα παίρνει..Δεν ξέρω κ αν τα πήρε ποτέ..Κ είναι πολύ αρνητική όταν πάω να της μιλήσω..Δεν ξέρω,έχω απελπιστεί.. Νιώθω ότι πρέπει να κοιτάξω πρώτα τον εαυτό μου,είναι εγωιστικό αυτό?Κ Γάτε είπες τη πιο σωστή κουβέντα..'Ελα όμως που δεν μπορώ να κάνω λέξεις τη ψυχή μου..Ο πατέρας μου λόγω δουλειάς πριν λίγες μέρες έφυγε.. Κ γι αυτό ίσως χειροτέρεψα.. Είμαι σε ένα αδιέξοδο.. Το ξέρω πως είναι νωρίς ακόμα,πιστεύω πως δεν υπάρχει χειρότερο από το να θάβεις το παιδί σου!Όμως κ μένα ήταν αδερφός μου κ εγώ υποφέρω!Κ δεν παίρνω δύναμη κ κουράγιο από πουθενά!Τα αντικαταθλιπτικά δεν ξέρω κατα πόσο βοηθάνε.. Θα ήθελα να φύγω από το σπίτι,να πιάσω μια δουλειά κ να είμαι ανεξάρτητη..αυτό πιστεύω θα με ηρεμούσε!Η μάνα μου όμως?Σας ευχαριστώ ειλικρινά μέσα απο τη καρδιά μου!

[Γάτος]

Δεν είναι εγωιστικό αυτό. Στις πρώτες βοήθειες έλεγε πως πρώτα πρέπει να σώζεις τον εαυτό σου και μετά τον άλλο που κινδυνεύει. Αν δεν είσαι καλά εσύ, πως θα σώσεις τους άλλους; Απλά η κοινωνία μας έχει περάσει πως είναι εγωιστικό αυτό, ώστε να μην μπορούμε να κάνουμε τίποτα.
Προσπάθησε να γεμίσεις τον χρόνο σου όπως μπορείς. Εκτός από το πρόβλημα που βιώνεις, η εποχή χαρακτηρίζεται από κρίση και όλο αυτό έχει γενικευθεί επικίνδυνα. Μην εγκαταλείπεις τον εαυτό σου, προσπάθησε όσο μπορείς να τον γεμίζεις φως.

[Constantly curious]

Συλληπητηρια για τον αδελφο σου. Βιωνεις μια τεραστια αλλαγη την οποια ο νους θελει τον δικο του χρονο, ταυτοχρονα εχεις υπερ φουλαρει τον ψυχισμ σου με αισθηματα που καταπινες παλαιοτερα αλλά ειδικα τωρα βλεποντας "απουσα"την μητερα σου, ολος ο πονος της απωλειας θελει να βγει,να εκφραστει. Τι πιο φυσιολογικο να σωματοποιειται ? Για την αγωγη ισως θελει το χρονο της και ισως ο γιατρος να περιμενει να δει ποια ουσια δρα καλυτερα στον οργανισμο σου. Αν δεν υπαρχει καποιος συγγενης ή αληθινος φιλος θα στραφεις σε εναν ψυχοθεραπευτη. Το εγραψες και η ιδια...που σημαινει πως εχεις ναι μεν απιστευτη δυναμη και θελεις απλα ενα "σταθερο συναισθηματικο χερι" να σε συνοδευσει μεχρι και ο νους να γαληνεψει απο τον πονο.

Ευχομαι να νιωθεις ηδη εστω λιγο καλυτερα.

[PsyPeace]

Σας ευχαριστω για τις συμβουλες κ το ενδιαφερον.. Για να εφτασα να γραψω εδω,το ειχα αναγκη..Νιωθω οτι ειμαι μονη σε ολο αυτο κ δυσκολα τα βγαζω περα.. Ισα που μπορω τωρα πια να κοντρολαρω τον εαυτο μου οσο μπορω,δεν εχω αλλη υπομονη κ δυναμη να σταθω στη μανα μου αλλο.. Ο χρονος ναι ειναι ο καλυτερος γιατρος.. Αν γινουμε ποτε τελειως καλα..Κ φυσικα νιωθω constantly curious κ σε ολους οσους μου απαντησαν εστω λιγο καλυτερα,, Παντα σκεφτομαι οτι υπαρχουν κ χειροτερα κ παντα πρεπει να παλευουμε για το οσο δυνατον καλυτερο! μια ερωτηση ασχετη,πως μπορω ας πουμς να κανω καποιον φιλο εδω γιατι δεν βρισκω ακρη..?

[Constantly curious]

Σας ευχαριστω για τις συμβουλες κ το ενδιαφερον.. Για να εφτασα να γραψω εδω,το ειχα αναγκη..Νιωθω οτι ειμαι μονη σε ολο αυτο κ δυσκολα τα βγαζω περα.. Ισα που μπορω τωρα πια να κοντρολαρω τον εαυτο μου οσο μπορω,δεν εχω αλλη υπομονη κ δυναμη να σταθω στη μανα μου αλλο.. Ο χρονος ναι ειναι ο καλυτερος γιατρος.. Αν γινουμε ποτε τελειως καλα..Κ φυσικα νιωθω constantly curious κ σε ολους οσους μου απαντησαν εστω λιγο καλυτερα,, Παντα σκεφτομαι οτι υπαρχουν κ χειροτερα κ παντα πρεπει να παλευουμε για το οσο δυνατον καλυτερο! μια ερωτηση ασχετη,πως μπορω ας πουμς να κανω καποιον φιλο εδω γιατι δεν βρισκω ακρη..?

Για αρχη κανεις κλικ στο nickname του μελους που σε ενδιαφερει, ανοιγει λοιπον η σελιδουλα...στα αριστερα σου πανω πανω εκει στο ψευδωνυμο λεει view profile,sendprivate message, add as friend κτλ

[ασπασια]

Γεια σου κοπελα μου και συληπητηρια για το χαμο του αδερφου σου.Καταλαβαινω απολυτα οσα γραφεις για τα συμπτωματα τα εχω ενα προς ενα εδω και 2 μηνες που εχασα τον αντρα μου.Περναω πολυ μεγαλο πονο και γω παιρνω καποια αγχολυτικα χωρις ιδιαιτερο αποτελεσμα.Αντικαταθληπτι� �α πηρα αυτα που αναφερεις οταν εχασα τη μανα μου και με βοηθησαν τωρα ομως ειναι αλλιως αν και δεν το βλεπω να τα αποφευγω δε θελω γιατι ειχα αρκετες παρενεργειες.Τωρα ο πονος της απωλειας ειναι αβασταχτος ιδιως για τη μανα που χανει παιδι μεινε λιγο διπλα της το εχει αναγκη μη νοιωσει τελειως μονη ειναι φοβερο αυτο και δεν ξερεις που μπορει να οδηγησει.Εσυ εχεις το χρονο και σιγα σιγα θα απαληνθει ο πονος σου για κεινη ειναι πολυ δυσκολο ομως.Και γω βιωνω παλι κατι αναλογο με το χαμο του πατερα η κορη μου απομακρυνθηκε απο μενα θες γιατι κουραστηκε να με βλεπει χαλια ολη μερα θες γιατι και αυτη εχει το πονο της δε ξερω Εγω ομως νοιωθω πολυ μοναξια και ασχημα ηθελα να ειμαστε πιο κοντα ισως ενοιωθα λιγο καλυτερα.Μπορεις να διαβασεις στο διαδυκτιο για την απωλεια αγαπημενων προσωπων και πως να τη διαχειριστεις θα βρεις πολλα εμενα με βοηθησε λιγο .ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.

[PsyPeace]

Ασπασια σ ευχαριστω για τις συμβουλες σου. Καταλαβαινω οσα λες κ αφου τα περνας κ τωρα,ξερεις κ ξερω ποσο δυσκολο ειναι να διαχειριστεις μια τετοια κατασταση.Ο πονος ειναι πολυ μεγαλος κ μας ξεπερναει.Ειμαι διπλα στη μσνα μου αν κ δεν ξερω κατα ποσο τηβοηθαω γιατι ουτε εγω ειμαι καλα.Ελπιζω μονο που με βλεπει να νιωθει λιγο καλυτερα.Σου ευχομαι να βγεις οσο το δυνατον πιο γρηγορα απο τη καταθλιψη κ με ποιον τροπο εσυ ξερεις καλυτερα τον εαυτο σου. Μαζεψε οση δυναμη εχεις κ απευθυνσου σε εναν ειδικο. Εγω καθε τρεις κ λιγο μου παρουσιαζονται διαφορα ψυχοσωματικα αλλα ακομα αρνουμαι να παω στον ψυχιατρο. Το πενθος εχει καποια σταδια που πρεπει να τα περασουμε. Να εισαι οσο δυνατη μπορεις για την κορη σου αν κ ξερω οτι τωρα σου μοιαζει αδυνατο. Οπως ειπες ο χρονος θα απαλυνει τον πονο σου οπως κ τον δικο μου. Θελει αρκετο καιρο βεβαια. Καλο κουραγιο ναι σε ολους μας το χρειαζομαστε!

[Fleur]

καταλαβαίνω απο πρώτο χέρι τις απωλειες σας και λυπαμαι πολύ. την πρωτη πρωτη της ζωης μου δεν την εζησα καθως ήμουν 2 ετων οταν πεθανε η μητερα μου αλλα οπως καταλαβαίνετε ήταν κατι που με στιγματισε. μετα εζησα κατα σειρα τους θανατους του παπου και της γιαγιας που με μεγαλωσαν. καθολα ψυχραιμη. πανω στη διετια σχεδον απο τον θανατο της γιαγιας μου βγηκαν τα ψυχοσωματικα με νοσοφοβια. δεν μπορουσα να καθησω σε ενα μερος, ταχυκαρδιες μονιμο κολλημα με ασθένειες ...ημουν σιγουρη οτι κατι ειχα. "τι αγχος και βλακειες" ελεγα εγω ειμαι καλα τοσα περασα. αμ δε...τελικα κατεληξα με θεραπεια lexotanil (3 την ημερα) και ladose για να ηρεμησω. εσυ που λες ίσως επειδη ο οργανισμος σου ηταν συνηθισμενος σε ουσιες να μην σε πιανουν τα ηρεμηστικα ή να θες μεγαλυτερη δοση. σιγουρα και ψυχοθεραπεια θα βοηθησει. τωρα παλι ειμαι σε εξαρση και το παλευω.

[PsyPeace]

Για αρχη κανεις κλικ στο nickname του μελους που σε ενδιαφερει, ανοιγει λοιπον η σελιδουλα...στα αριστερα σου πανω πανω εκει στο ψευδωνυμο λεει view profile,sendprivate message, add as friend κτλ

δεν μου βγαζει αυτα που λες μονο εμφανιση προφιλ εμφανιση μηνυματων forum.. ξερεις κατι παραπανω γιατι ειμαι καινουρια εδω?