Γράφουμε μαζί μια ιστορία; (2014 edition!)

[Μαντζουράνα_ed]

"Ο Σεπτέμβρης φτάνει στο τέλος του και..."

:starhit:

[NADINE_ed]

...ακόμη δεν τελειώσαμε την άλλη ιστορία για να αρχίσουμε καινούρια.

[Μαντζουράνα_ed]

Μόνο μία ιστορία μπορούμε να γράφουμε;

[NADINE_ed]

Αν είναι να ανοίξουμε εκδοτικό οίκο,όχι...
Ράνα,Ράνα,Μαντζουράνα...Είσ� �ι η χαρά του νέου τόπικ!

[Μαντζουράνα_ed]

Και να φανταστείς ότι έχω στο μυαλό μου 5-6 καινούρια τόπικς που θα ήθελα ν' ανοίξω, αλλά συγκρατούμαι!!!
Μάλλον πρέπει να συγκρατηθώ ακόμη περισσότερο.

Μου αρέσουν γενικά τα καινούρια πράγματα και οι πολλές εναλλαγές. Μισώ τη ρουτίνα σε όποια μορφή κι αν είναι.

Από την άλλη, δεν θέλω να γίνω και σπάμερ!!

Τελικά να το διαγράψουμε το τόπικ αυτό ή να συνεχιστεί;

[NADINE_ed]

Ό,τι κρίνεις...Δεν καταπιέζω κανέναν. Απλά τη γνώμη μου είπα...
Κι εγώ πάντως βαριέμαι εύκολα,αλλά είμαι και της ολοκλήρωσης των κύκλων.

[Μαντάμ σου σου]

ρε συ ναντίν η άλλη ιστορία ξεκινάει το 2006 κ την φέρνει στο φως η μαντζουρ το 2014. γίνονται άξιες προσπάθειες να συνεχιστεί αλλά φαίνεται οτι μπάζει μιας κ ο πρωταγωνιστής έχει μαλλιά καρφιά. αφού βρήκε ένα τόσο ωραίο αν κ χωρίς μεγάλη επιτυχία τοπικ δν μπορεί να κάνει ένα καινούριο για να έχει μια καλύτερη τύχη λέμε τώρα?

[NADINE_ed]

Και θα μείνει το παλικάρι έστω με τα μαλλιά καρφιά,παγωμένο στο χρόνο στην ξενιτιά
και μάλιστα χωρίς να γνωρίζει τι άστραψε στο μάγουλό του; Άμα σας πάει η καρδιά,κορίτσια...
Όπως νομίζετε...Κανονίστε όμως πάλι να μην κυλήσει ικανοποιητικά η πλοκή και να ανοίξουμε
νέο τόπικ "Γράφουμε μαζί μια ιστορία; (2014 second edition!)" και ούτω καθεξής...

[Μαντάμ σου σου]

συνεχίζω από το τρίτο ποστ.

αναφώνησε η διευθύντρια του περιοδικού. "είστε πολύ πίσω παιδιά θέλω δυο ολοκληρωμένες ιστορίες στο γραφείο μου αύριο κιόλας"
ένα κορίτσι παρακολουθούσε από το μικρό γραφειάκι της κ ευχόταν να έβρισκε το θάρρος να έδινε τις δικές τις ιστορίες. κ να σταματήσει να φτιάχνει απλά κ μόνο τους καφέδες της απαιτητικής διευ΄θντριας.΄'ηθελε μόνο μια ευκαιρία αλλά ο φόβος της αποτυχίας...

[marulenia]

έκανε τα πόδια της να τρέμουν και το στομάχι της να γεμίζει με πεταλούδες... Πάντα ένιωθε την παρουσία αυτης της επιβλητικής, αυστηρής αλλά ταυτόχρονα κομψής γυναίκας να της προκαλεί εκνευρισμό. Θυμάται σαν χθες τη μέρα που της πήρε συνέντευξη. Είχε βρει αγγελία για τη θέση εργασίας της προσωπικής βοηθού της διευθύντριας για ένα από τα μεγαλύτερα περιοδικά της χώρας....

[NADINE_ed]

"Μακροπρόθεσμα οι άνθρωποι πετυχαίνουν μόνο εκείνο που στοχεύουν" θυμάται να της έλεγε παιδιόθεν η μητέρα της,ωστόσο ακόμη δίσταζε ν'ανοίξει τα φτερά της για τα πετάγματα εκείνα,που βαθιά μέσα της από χρόνια ένιωθε να είναι ο προορισμός της.

[Μαντάμ σου σου]

θυμόταν όμως κ τον σκληρό πατέρα της ο οποίος πάντα την έκανε να νιώθει λίγη. οι ιστορίες τις όμως ήταν όμορφες το ήξερε.το μόνο που ήθελε ήταν μια μικρή ώθηση. προσπάθησε να σηκωθεί από το γραφείο κ να ..

[Μαντζουράνα_ed]

...κάνει επιτέλους το βήμα που τόσο λαχταρούσε από τη μιά, αλλά και τόσο την τρόμαζε από την άλλη.
Στάθηκε ασάλευτη για λίγα δευτερόλεπτα και τελικά...

[Μαντάμ σου σου]

μπαίνει αποφασισμένη στο γραφείο της διευθύντριας και αφηνει τον φάκελο με τις δύο ιστορίες της. τελευταία στιγμή όμως σβήνει το ονομα της κ φεύγει. γυρίζοντας στο σπίτι σκέφτεται οτι θα θελε να είχε την μητέρα της διπλα να την συμβουλεύει κ να της δίνει δύναμη. εν τω μεταξύ στο διπλανό σπίτι κάτι ύποπτο συμβαίνει. ακούγεται ένας θορυβος...

[Μαντζουράνα_ed]

...ήταν κάτι σαν πριόνι.
Πρώτη φορά ακούγεται τέτοιος ήχος στην γειτονιά της.
Στο μυαλό της έρχονται σκηνές από τις ταινίες "Saw".
Παγώνει...