Εγώ έχω μια διαφορετική λίγο ερώτηση.

Φιλία μακροχρόνια που κάποια στιγμή κατέληξε σ\'ένα παθιασμένο φιλί για να διακοπεί μαχαίρι από μένα. Τα φιάχνω με μια κοπελιά. Κανένα πρόβλημα, ορατό, από την πλευρά της φίλης μου.

Χανόμαστε. Βρισκόμαστε μετά από καιρό, με δική μου προτροπή. Είχε σχέση, εγώ όχι τότε. Βγαίνουμε. Μου λέει ότι μ\'αγαπάει. Της λέω κι εγώ το ίδιο αλλά είναι σαφές ότι άλλο το δικό της άλλο το δικό μου.


Γνωρίζω το παιδί με το οποίο είναι. Δείχνει μια τεράστια ζήλεια προς εμένα. Προσπαθεί να μου χαλάσει μια φάση με μια κοπελιά που μου άρεσε (δεν τα κατάφερε - τα κατάφερα εγώ μετά!).

Το λέω στη φίλη μου ότι δεν είναι ευχάριστο το περιβάλλον όταν κάποιος ζηλεύει, λέγοντας σαφώς ότι θα φύγω. Αρχίζει να παίζει τον έναν εναντίον του άλλου. Ας πούμε κλείνεται σ\'ένα δωμάτιο με μένα, αφηνιάζει ο άλλος και μπαίνει μέσα. Μ\' αγκαλιάζει μπροστά του κτλ

Σκηνές απείρου κάλους που έχουν και πλάκα. Αλλά όχι σοβαρότητα.

Παράλληλα αρχίζει να ζηλεύει τη φίλη μου και η κοπελιά με την οποία τα είχα φιάξει. \"Διαισθάνομαι αυτά τα πράγματα\" μου λέει. Με πιέζει να πάρω τηλέφωνο τη φίλη μου και να της πω ότι τα έχουμε φιάξει ώστε όταν ξαναμιλήσουν να μην έρθει \"σε δύσκολη θέση\". Κάτι που μου ακούστηκε παράξενο. Της λέω ότι δεν μιλάμε και πολύ συχνά και θα φανεί παράξενο να πάρω επί τούτου αλλά αν αυτό θα την κάνει να αισθανθεί καλύτερα, το κάνω. Της λέω τι είχε παιχτεί στο παρελθόν αλλά αποφασίζω να μην της πω ότι μου τα είχε ρίξει η φίλη μου και στο πρόσφατο παρελθόν για να την προστατεύσω. Αφού εγώ απέκρουσα, ποιός ο λόγος. Επίσης δεν ήθελα να εκθέσω τη φίλη μου, ούτε και να κάνω άθελα μου τη κοπελιά μου να ζηλέψει κι άλλο.

Σε κάποια φάση η συμπεριφορά του παιδιού με τον οποίο είναι η φίλη μου γίνεται τόσο ανυπόφορη που λέω είτε θα αρχίσω να γελάω και με τους δύο και θα φύγω, είτε θα ρίξω σιχτίρια και θα φύγω, είτε θα φύγω.


Αποφάσισα να φύγω. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο. Η ευθύνη για να μην ζηλεύει η σχέση της φίλης μου ήταν και στους δύο και σε κάθε περίπτωση όχι σε μένα.
Αν κι η αλήθεια είναι ότι ο τρόπος ζωής τους δεν ήταν κι ο καλύτερος...

Λυπάμαι που έχασα μια καλή φίλη με την οποία μας ένωναν αρκετά (γελάω με τα καντήλια που μου έριξε) αλλά δεν νομίζω ότι σ\' αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει λύση.