Crashdown λίγο πριν τις εξετάσεις για μεταπτυχιακό

[ChrKa]

Καλησπέρα σε όλους, είναι μια όαση αυτό το φόρουμ, μπορεί κάποιος να γίνει άλλος άνθρωπος από τις συζητήσεις εδώ μέσα. Το παρακολουθούσα και εξακολουθώ, αλλά ποτέ δεν πίστευα, πως κάποτε θα ερχόταν η μέρα να έχω φτάσει σε τέτοιο αδιέξοδο.
Φυσικά το δικό μου το πρόβλημα, δεν το θεωρώ σημαντικότερο από τα περισσότερα. Για εμένα όμως είναι σημαντικό και έχει τη μέγιστη επίδραση πάνω μου αυτόν τον καιρό.

Έχω υπερβολικό άγχος, το αναγνωρίζω, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι. Επειδή ακριβώς γνωρίζω πως λειτουργώ στο διάβασμα με οργάνωση και μεθοδικότητα, είχα ξεκινήσει διάβασμα για το μεταπτυχιακό από το Πάσχα. Έχω βγάλει όλη την ύλη πολλές φορές, έχω κρατήσει σημειώσεις σε παραπάνω από τη μισή ύλη. Με λίγα λόγια, τα άλλα παιδιά θα έχουν να διαβάσουν 2500 σελίδες περίπου, και εγώ 1000.
Αυτό όμως δεν μου αρκεί, κάνω τις επαναλήψεις μου και ξεχνάω πολλά πράγματα (ή νομίζω πως τα ξεχνάω). Νιώθω εντελώς άχρηστη και αποτυχημένη.
Συνειδητά δεν πήγα διακοπές, ενώ είχα προτάσεις, για να διαβάσω. Διαβάζω, αλλά νιώθω ανασφαλής.
Είχα πρόβλημα συγκέντρωση, το έλυσα με κλασική μουσική (Σοστακόβιτς, θεος).

Δεν είναι όμως το δημιουργικό το άγχος, είναι το άγχος που γονατίζει και σωματοποιείται. Έχω νευρικά τινάγματα σ' όλο μου το σώμα και ιδίως στα γόνατα, πονάει η κοιλία μου και λίγο τα πισινά τα δόντια, επειδή δεν τρώω, ταχυκαρδίες και κρίσεις πανικού για το "τί θα κάνω".
Ρωτάω τους πάντες, ποιος είναι ο αποδοτικότερος τρόπος διαβάσματος γι' αυτούς, μήπως ο δικός μου δεν είναι ο καταλληλότερος για εμένα.

Το οικογενειακό μου και φιλικό περιβάλλον, μου έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη σε ό,τι και να κάνω. Δεν με πιέζουν για τίποτα, οπότε το πρόβλημα είναι ξεκάθαρα δικό μου, κανείς δεν με πιέζει να κάνω κάτι: εγώ θέτω τους στόχους, στόχους που επιδιώκω και θέλω. Τον Δεκέμβριο, είχα δώσει για το ECPE, λόγο τρελού άγχους, ενώ διάβαζα, κόπηκα. Τον Μαϊο ξανά έδωσα, αλλά κατά παράδοξο τρόπο, δεν είχα το παραμικρό άγχος, καθόλου, σε σημείο να έχω ενοχές. Δεν έχουν βγει ακόμη τα αποτελέσματα, αλλά πρέπει να το έχω πάρει.

Επίσης το 2012, είχα περάσει παρόμοια κατάσταση με τη σημερινή, τότε ο λόγος ήταν "πώς θα τελειώσω τη σχολή με όλα αυτά τα μαθήματα;". Είχα γονατίσει και τότε, όμως σηκώθηκα και έγινε από τις πιο συνεπάστες φοιτήτριες. Δεν έχασα μάθημα, πήγα από τότε σε περίπου 60 συνέδρια, ημερίδες και σεμινάρια. Οι καθηγητές με έμαθαν και με θεωρούν από τους "έξυπνους" φοιτητές που *πρέπει* να προχωρήσουν.

Μακάρι και το τωρινό, να γίνει μια τέτοια στροφή, είναι η μόνη μου ελπίδα.
Είμαι σε ψυχολογικό αδιέξοδο, το ξέρω ότι είναι λάθος ο τρόπος που αντιδρώ, ειδικά με τη σωματοποίηση, πώς αλλάζει αυτό όμως;
Θέλω να μπω στο μεταπτυχιακό, διάβαζω, διαβάζω πολύ, είμαι πολύ ανασφαλής όμως.
Ζηλεύω πολύ, όσους είναι χαλαροί σε όλα και τα καταφέρνουν.
Ο αδερφός μου αρίστευσε στις Πανελλαδικές βγάζοντας σχεδόν 20.000 μόρια, χωρίς καθόλου άγχος.
Εγώ τις Πανελλαδικές, το 2009, τις έβγαλα μέσα στο κλάμα, υπό ψυχολογική κατάρρευση και έβγαλα 16.500. Τίποτα δηλαδή, αλλά μπήκα στη σχολή που ήθελα.
Πως τα καταφέρνουν;

Σας ζάλισα, αλλά και μόνο που τα έγραψα, αισθάνομαι καλύτερα.
Όποιες προτάσεις, σχόλια και κριτική, ευπρόσδεκτα όλα, γι' αυτό τα έγραψα.

[elis]

ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΤΩΡΑ ΚΙ ΕΓΩ ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΛΥΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΧΟΣ
ΓΕΝΙΚΑ ΨΥΧΟΦΘΟΡΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΜΟΛΙΣ ΒΓΗΚΑ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΑΚΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΧΑΛΑΡΑ
ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΤΑ ΜΑΘΑΙΝΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΠΟΥ ΤΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΛΔ ΑΛΛΟΣ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΗ
ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΠΑΓΑΛΙΖΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΝΕΙ ΑΡΙΣΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ
ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΖΟΡΙΖΕΤΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ ΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΑΣΜΑΤΟΣ ΔΛΔ ΝΑ ΑΝΕΧΕΣΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ
ΝΑ ΤΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΠΑΠΑΓΑΛΙΑ ΚΙ ΑΣ ΜΗΝ ΤΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΓΙ ΑΥΤΟ ΕΧΕΙΣ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΓΤ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΑ ΧΕΙΣ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΙ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΕΙΣΑΙ ΕΞΥΠΝΗ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΠΑΠΑΓΑΛΙΑ

[elis]

ΝΟΜΙΖΩ ΣΕ ΚΑΛΥΨΑ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΑΣ ΓΙΑ ΚΑΝΑ ΜΠΑΝΙΟ ΟΠΩΣ ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΝΑ ΧΑΛΑΡΩΣΕΙΣ
ΓΤ ΕΧΕΙΣ ΞΕΦΥΓΕΙ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΠΙΕΖΕΣΑΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΑ ΚΩΛΟΒΙΒΛΙΑ

[1984muzzy]

Καλησπέρα σε όλους, είναι μια όαση αυτό το φόρουμ, μπορεί κάποιος να γίνει άλλος άνθρωπος από τις συζητήσεις εδώ μέσα. Το παρακολουθούσα και εξακολουθώ, αλλά ποτέ δεν πίστευα, πως κάποτε θα ερχόταν η μέρα να έχω φτάσει σε τέτοιο αδιέξοδο.
Φυσικά το δικό μου το πρόβλημα, δεν το θεωρώ σημαντικότερο από τα περισσότερα. Για εμένα όμως είναι σημαντικό και έχει τη μέγιστη επίδραση πάνω μου αυτόν τον καιρό.

Έχω υπερβολικό άγχος, το αναγνωρίζω, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι. Επειδή ακριβώς γνωρίζω πως λειτουργώ στο διάβασμα με οργάνωση και μεθοδικότητα, είχα ξεκινήσει διάβασμα για το μεταπτυχιακό από το Πάσχα. Έχω βγάλει όλη την ύλη πολλές φορές, έχω κρατήσει σημειώσεις σε παραπάνω από τη μισή ύλη. Με λίγα λόγια, τα άλλα παιδιά θα έχουν να διαβάσουν 2500 σελίδες περίπου, και εγώ 1000.
Αυτό όμως δεν μου αρκεί, κάνω τις επαναλήψεις μου και ξεχνάω πολλά πράγματα (ή νομίζω πως τα ξεχνάω). Νιώθω εντελώς άχρηστη και αποτυχημένη.
Συνειδητά δεν πήγα διακοπές, ενώ είχα προτάσεις, για να διαβάσω. Διαβάζω, αλλά νιώθω ανασφαλής.
Είχα πρόβλημα συγκέντρωση, το έλυσα με κλασική μουσική (Σοστακόβιτς, θεος).

Δεν είναι όμως το δημιουργικό το άγχος, είναι το άγχος που γονατίζει και σωματοποιείται. Έχω νευρικά τινάγματα σ' όλο μου το σώμα και ιδίως στα γόνατα, πονάει η κοιλία μου και λίγο τα πισινά τα δόντια, επειδή δεν τρώω, ταχυκαρδίες και κρίσεις πανικού για το "τί θα κάνω".
Ρωτάω τους πάντες, ποιος είναι ο αποδοτικότερος τρόπος διαβάσματος γι' αυτούς, μήπως ο δικός μου δεν είναι ο καταλληλότερος για εμένα.

Το οικογενειακό μου και φιλικό περιβάλλον, μου έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη σε ό,τι και να κάνω. Δεν με πιέζουν για τίποτα, οπότε το πρόβλημα είναι ξεκάθαρα δικό μου, κανείς δεν με πιέζει να κάνω κάτι: εγώ θέτω τους στόχους, στόχους που επιδιώκω και θέλω. Τον Δεκέμβριο, είχα δώσει για το ECPE, λόγο τρελού άγχους, ενώ διάβαζα, κόπηκα. Τον Μαϊο ξανά έδωσα, αλλά κατά παράδοξο τρόπο, δεν είχα το παραμικρό άγχος, καθόλου, σε σημείο να έχω ενοχές. Δεν έχουν βγει ακόμη τα αποτελέσματα, αλλά πρέπει να το έχω πάρει.

Επίσης το 2012, είχα περάσει παρόμοια κατάσταση με τη σημερινή, τότε ο λόγος ήταν "πώς θα τελειώσω τη σχολή με όλα αυτά τα μαθήματα;". Είχα γονατίσει και τότε, όμως σηκώθηκα και έγινε από τις πιο συνεπάστες φοιτήτριες. Δεν έχασα μάθημα, πήγα από τότε σε περίπου 60 συνέδρια, ημερίδες και σεμινάρια. Οι καθηγητές με έμαθαν και με θεωρούν από τους "έξυπνους" φοιτητές που *πρέπει* να προχωρήσουν.

Μακάρι και το τωρινό, να γίνει μια τέτοια στροφή, είναι η μόνη μου ελπίδα.
Είμαι σε ψυχολογικό αδιέξοδο, το ξέρω ότι είναι λάθος ο τρόπος που αντιδρώ, ειδικά με τη σωματοποίηση, πώς αλλάζει αυτό όμως;
Θέλω να μπω στο μεταπτυχιακό, διάβαζω, διαβάζω πολύ, είμαι πολύ ανασφαλής όμως.
Ζηλεύω πολύ, όσους είναι χαλαροί σε όλα και τα καταφέρνουν.
Ο αδερφός μου αρίστευσε στις Πανελλαδικές βγάζοντας σχεδόν 20.000 μόρια, χωρίς καθόλου άγχος.
Εγώ τις Πανελλαδικές, το 2009, τις έβγαλα μέσα στο κλάμα, υπό ψυχολογική κατάρρευση και έβγαλα 16.500. Τίποτα δηλαδή, αλλά μπήκα στη σχολή που ήθελα.
Πως τα καταφέρνουν;

Σας ζάλισα, αλλά και μόνο που τα έγραψα, αισθάνομαι καλύτερα.
Όποιες προτάσεις, σχόλια και κριτική, ευπρόσδεκτα όλα, γι' αυτό τα έγραψα.

Γειά σου,
Έγω όπως το καταλαβαίνω, έχεις έντονα ψυχαναγκαστικά στοιχεία και εμφανή χαρακτηριστικά τελειομανίας και υψηλών στόχων.
Τουλάχιστον σε οτι αφορά τους συγκεκριμένους προβληματισμούς σου.
Δεν γνωρίζω αν φτάνουν σε επίπεδα εξειδανικευμένης κατάστασης (διάβασμα που ΠΡΕΠΕΙ, που ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ) οι στόχοι σου, αλλά ακόμη και σε
αυτά που περιγράφεις, μοιάζει τα εμπόδια να έχουν γίνει καθεστώς.

Υποθέτω οτι θα πρέπει να σταματήσεις να είσαι τόσο αυστηρή με τον εαυτό σου και να πιστέψεις μέσα σου οτι ορισμένα πράγματα, δεν επιτυγχάνονται
απαραίτητα με κόπο, αλλά και με τρόπο.
Αναρωτιέμαι αν το 2009 των Πανελληνίων σου, στάθηκες καθόλου στο γεγονός οτι ΠΕΡΑΣΕΣ ΣΤΗΝ ΣΧΟΛΗ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕΣ?!
Δεν έχει σημασία ο βαθμός (αν και χαρακτηριστικά ΕΣΥ το ονομάζεις "ΤΙΠΟΤΑ"). Ο στόχος επετεύχθη? ΝΑΙ! Έδωσες τότε παράσημα στον εαυτό σου ή δε σου έφτανε?

Υποθέτω πως οι άλλοι τα καταφέρνουν γιατι δεν έχουν τόσες απαιτήσεις απο τον εαυτό τους.
Εν κατακλείδι, εγώ θα σου πρότεινα να δεις έναν ψυχολόγο να κάνετε μια ωραία συζήτηση.
Πιστεύω θα σε βοηθούσε.

[Gravity]

ChrKa.Το άγχος όντως δεν βοηθά στο διάβασμα.
Αν μπορεί να σε βοηθήσει αυτό θα σου πρότεινα να έχεις απλά το νου σου να διαβάσεις όσα χρειάζεται να διαβάσεις,να βγάλεις την ύλη δηλαδή αρκετές φορές.
Και εγώ άριστη φοιτήτρια ήμουν με πολύ καλούς βαθμούς.Παρόλο πού είμαι αγχώδης τύπος με το διάβασμα κατά ένα παράξενο τρόπο τα πάω πολύ καλά και με ηρεμεί θα έλεγα.Αλλά δεν σκεφτόμουν ποτέ το αποτέλεσμα.Στάσου στο γεγονός ότι έχεις βγάλει την μισή ύλη και ότι το έχεις με το διάβασμα.Για να κάνεις μεταπτυχιακό ήδη έχεις τελειώσει την σχολή σου με επιτυχία,και έτσι όπως σε κόβω στα κανονικά χρόνια.
Απλά σκέψου ότι αγαπάς αυτό πού κάνεις διάβαζε χωρίς να σκέφτεσαι το αποτέλεσμα.Ε και κάνε τα μπάνια σου μετά θα έχεις παραπάνω όρεξη για διάβασμα.

[panagiwtis23]

Και εγώ παρέλυα σε κάθε μα ΚΑΘΕ εξεταστική. 59 μαθήματα έδωσα και στα 59 να μη μπορώ να κρατήσω τον στυλό το πρώτο 20λεπτο τα χέρια να τρέμουν, αναγούλες, μάτια δακρυσμένα κτλ ενώ πάντα διάβαζα για 15/10...

Εγώ μετανιώνω που ταλαιπώρησα τόσο τον εαυτό μου 5 χρόνια και βάλε και δεν πήγα σε έναν ψυχολόγο.
Τόση ταλαιπωρία τόσο πολύ και εγώ δεν χάρηκα τα φοιτητικά χρόνια...

Και εγώ όταν έδινα proficiency για κάποιο λόγο έγραψα τέλεια.
Ξέρεις γιατί? Έπαθα αποπροσωποποίηση από το πολύ άγχος. Για όσους ξέρουν τι είναι. Νιώθεις πως δεν είσαι εσύ, όλα τα συναισθήματα παγώνουν και μπαίνεις σε αυτόματο πιλώτο νομίζωντας πως θα λιποθυμήσεις. Έβλεπα τον εαυτό μου λες και δεν ήμουν εγώ, χαλαρό, να απαντάει σε όλα, ήρεμος και δε με αναγνώριζα...

Μόλις βγήκα από την αίθουσα κατέρευσα φυσικά σωματικά και ψυχολογικά καθώς η αποπροσωποποίηση δεν είναι ευχάριστο πράγμα...

Τώρα παρότι είμαι σε μόνιμη αγωγή έχω πάντα πάνω μου λεξοτανίλ γιατί δε θέλω να αφήσω ξανά τα ψυχολογικά μου να μου καταστρέψουν όσες ευχαριστες εμπειρίες μου μένουν να ζήσω πχ θάλασσα με φίλους που ένιωσα να μπαίνω σε κρίση πανικού και θα το ακύρωνα άνετα... Μισό λεξοτανίλ πήρα μόνο 0,75mg ίσα να με ηρεμίσει ...

Στις πανελλήνιες πάλι είχα πάει στον φαρμακοποιό μου και του ζήτησα να μου δώσει κανένα φυτικό αγχολυτικό οπότε με φόρτωσε με κάτι βότανα (τι θα έδινε άλλωστε σε 17άρη) τα οποία με βοήθησαν ελάχιστα βέβαια καθώς πάλι έγραφα με δακρυσμένα μάτια, συχνοουρία και ταχυπαλμίες...

Πιστεύω πως αν δούλευα τα ψυχολογικά μου όπως έπρεπε από τα 15 θα είχα πιάσει και 19000 μόρια γιατί τα θέματα τα ήξερα και έλυνα τα δύσκολα ενω παρέλυα στα εύκολα γιατί από το άγχος έπιανα τα δύσκολα πρώτα και μέχρι να φτάσω στα εύκολα είχα ήδη πιάσει κορυφή στο άγχος ...

Επίσης λόγω άγχους δεν κοιμόμουν καθόλου και πήγαινα σαν βαμπίρ, δεν έτρωγα και ένας θεός ξέρει πως έγραψα...

[elis]

ΕΓΩ ΠΑΛΙ ΛΟΓΩ ΑΓΧΟΥΣ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΧΩ ΧΥΜΑ ΓΝΩΣΕΙΣ ΔΛΔ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΞΕΡΩ ΚΑΤΙ ΟΠΥ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΝΟΩ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΡΩ ΟΥΤΕ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΚΙ ΑΥΤΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

[ChrKa]

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας.
Τη μέρα που έγραψα το ποστ, τα παράτησα και πήγα βόλτα να προχωρήσω, να ηρεμήσω.
Ηρέμησα αρκετά ...μέχρι πριν λίγο.
Επιασα ένα κεφάλαιο, το οποίο είναι πολύ δύσκολο και με ξανά έπιασε, με ισοπεδώνει.
Είμαι πολύ άσχημα ψυχολογικά.

[elis]

Ε ΝΑΙ ΒΡΕ ΚΟΥΚΛΑ ΜΟΥ ΑΥΤΟ ΛΕΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΓΤ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΝΟΕΙΣ
ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΤΑ ΞΕΡΟΥΝΕ ΠΑΠΑΓΑΛΙΑ ΤΑ
ΜΑΘΑΙΝΟΥΝΕ ΚΑΙ ΣΙΓΑ ΜΗ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΛΑ ΕΣΕΝΑ ΔΕ Σ ΑΡΕΣΕΙ ΑΥΤΟ ΕΧΕΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΗ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΝΑ ΤΑ ΞΕΡΕΙΣ ΣΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΩ ΑΥΤΟ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΜΕ ΑΝΑΓΝΩΣΗ
ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΤΟ ΠΙΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΝ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΤΑ ΣΥΝΑΦΗ ΜΕ ΑΥΤΟ ΜΑΘΗΜΑΤΑ
ΚΑΙ ΒΡΕΙΣ ΤΑ ΚΟΙΝΑ ΣΗΜΕΙΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ

[ChrKa]

Χαίρεται,

ήρθα ξανά να σας πως τη συνέχεια και να δώσω ένα μήνυμα αισιοδοξίας στους ομοπαθούντες.
Αυτό που περιγράφω στην αρχή του νήματος, το ξεπέρασα με αρκετές δυσκολίες. Με βοήθησαν πολύ οι φίλοι μου, ήταν οπλισμένοι με το καλύτερο όπλο, της υπομονής.

Όμως δεν ήταν τίποτα αυτό το κρασάρισμα, μπροστά σ' αυτό που έπαθα, μια βδομάδα πριν τις εξετάσεις. Την πιο λάθος στιγμή δηλαδή.
Δεν άντεχα ούτε λέξη να διαβάζω. Ζόρισα στο διάβασμα πολύ τον εαυτό μου και πλέον δεν άντεχε.
Όλο αυτό, όπως καταλαβαίνετε, έδρασε σωρευτικά στην ήδη διαλυμένη ψυχολογία μου. Διάβαζα τόσο πολύ, τα είχα κατανοήσει όλα και ελλόχευε ο κίνδυνος να μην μπω στο μεταπτυχιακό εξαιτίας του άγχους μου και να μπουν άλλοι με μιας βδομάδας διάβασμα επειδή θα ήταν χαλαροί. Είχα σωματοποιήσει πλήρως τα συμπτώματα υπερβολικού άγχους, ζούσα με ταχυκαρδίες, μου έπεσαν τα μαλλιά από την αριστερή μου πλευρά, πόνοι στο στομάχι, κράμπες, ο κόκκυγας με ξανά θυμήθηκε (τόσες ώρες καθιστή σε καρέκλα) κ.λπ.

Εφάρμοσα την τελευταία βδομάδα την εξής στρατηγική. Διάβασμα το πρωί και μεσημέρι, απόγευμα βόλτα έξω.
Το έκανα με πολλές τύψεις και ενοχές, αλλά χαλάρωσα αρκετά. Με βοήθησε πολύ η σκέψη πως σε αυτή τη στιγμή το άγχος δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να είναι "δημιουργικό", αλλά μόνο καταστροφικό και ολέθριο.
Δεν μπορώ να πω πως στις εξετάσεις πριν μπούμε μέσα ήμουν ήρεμη, ήμουν συνειδητοποιημένη όμως πως δεν θα αλλάξει κάτι με την κλάψα, ήμουν κυριευμένη και από ένα πνεύμα ηττοπάθειας, αλλά γενικά είμαι απαισιόδοξη.

Μόλις είδα τα θέματα είχα την πλήρη διαύγεια. Εκεί είναι που πραγματικά ηρέμησα. Απίστευτη υπερένταση, απορώ πως έγραψα συνολικά και στα 3 μαθήματα 16 σελίδες.
Τα αποτελέσματα βγήκαν και μπήκα από τις πρώτες.


Αυτό που θέλω να πω, σε όσους τύχει να διαβάσουν αυτό το νήμα ή σκοντάψουν από τον googlη από παρόμοιες ανησυχίες εδώ, είναι πως αξίζει να τα βάζουμε με τους φόβους μας. Δεν θα πω σε καμιά περίπτωση "τσάμπα άγχος", γιατί φοβάμαι μην πέσω στο τρυπάκι της εκ των υστέρων εκλογίκευσης. Αξίζει σίγουρα να επιλέγουμε συνειδητά τις μάχες που θέλουμε να δώσουμε και να τις δώσουμε ακόμη και αν μας κόβονται τα γόνατα από το άγχος.

Αυτά και καλό σαββατόβραδο

[kerasi]

Tι αντικειμενο σπουδαζεις?