Βοήθεια από ειδικό

[desaparecido]

Το σκεφτόμουνα κι εγώ... Μάλλον έτσι θα κάνω... Αν κρίνει ο ψυχολόγος (που δεν μπορεί να συνταγογραφήσει) ότι χρειάζομαι φάρμακα με στέλνει σε ψυχίατρο;

[Sofia]

Ναι! Και εσυ θα αποφασισεις τί θα επιλεξεις στη συνεχεια.

[desaparecido]

Μάλιστα... Ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια.. Θα πάρω και μια δεύτερη γνώμη και θα δω τί θα κάνω... Ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια

[NikosD.]

Δεν υπάρχει ειδικότητα ιατρός-ψυχολόγος. Το μόνο που μπορεί να συμβαίνει είναι πριν ή μετά την ιατρική να μπήκε σε σχολή ψυχολογίας.
Επίσης, στην Ελλάδα, ο κλινικός ψυχολόγος ΔΕΝ έχει δικαίωμα να συνταγογραφήσει.
Στην Αμερική, με ορισμένες προυποθέσεις υπάρχει τέτοια δυνατότητα.

Θα σου πρότεινα να ρωτήσεις τον γιατρό σου περί της ειδικότητας ψυχολόγου που αναφέρει ότι έχει. Ζήτα πληροφορίες, άδεια ασκήσεως επαγγέλματος κτλ. Δεν είναι κακό να ρωτήσεις, δεν τον προσβάλλεις, δεν τον υποτιμάς.
Τώρα, αν δε σε ενδιαφέρει το ψυχοθεραπευτικό κομμάτι αλλά μόνο το ιατρικό, ίσως να μη χρειάζεται να μπεις σε ολη αυτή τη διαδικασία.

[Sofia]

καλή δύναμη σ οτι κ αν αποφασισεις

[NikosD.]

Originally posted by justme
ΝΟΜΙΜΟ ΙΑΤΡΕΙΟ
Αλλο πάλι και ετούτο.
Τι έχουν να δουν τα μάτια μου ακόμα

Η αναφορά αυτή νομίζω ότι έχει καταστεί υποχρεωτική από τον ιατρικό σύλλογο, αλλά δεν είμαι σίγουρος.
Ισως κάποιος γιατρός στο φόρουμ να μας λύσει την απορία.

[Sofia]

Originally posted by NikosD.

Επίσης, στην Ελλάδα, ο κλινικός ψυχολόγος ΔΕΝ έχει δικαίωμα να συνταγογραφήσει.

Νικο, απο φίλη με την οποια σουδάζαμε στην Αγγλια (σε διαφορετικους κλαδους) και εκανε το MSc της στην κλινικη ψυχολογια θυμαμαι πολυ καλα που ελεγε πως εχει το δικαιωμα να συνταγογραφει. Εκανε λαθος?

[NikosD.]

Σοφία, στην Ελλάδα ΔΕΝ μπορεί ο κλινικός ψυχολόγος να συνταγογραφήσει. Είναι απολύτως βέβαιο αυτό.
Μήπως η φιλη σου μιλούσε για τα δεδομένα της Αγγλίας ή άλλης χώρας?
Στην Αγγλία δεν ξέρω τι γίνεται, δεν ξέρω αν αυτό το καθεστώς των ΗΠΑ έχει ήδη φτάσει εκεί.

Αυτό που συμβαίνει στις ΗΠΑ εδώ και κάποια χρόνια είναι ότι πέραν των βασικών σπουδών και του μεταπτυχιακού, ο κλινικός ψυχολόγος μπορεί να ακολουθήσει μια έξτρα εκπαίδευση (2 χρόνων αν θυμάμαι καλά) για να μπορέσει να αποκτήσει το δικαίωμα συνταγογράφησης.

[Sofia]

Originally posted by NikosD.

Αυτό που συμβαίνει στις ΗΠΑ εδώ και κάποια χρόνια είναι ότι πέραν των βασικών σπουδών και του μεταπτυχιακού, ο κλινικός ψυχολόγος μπορεί να ακολουθήσει μια έξτρα εκπαίδευση (2 χρόνων αν θυμάμαι καλά) για να μπορέσει να αποκτήσει το δικαίωμα συνταγογράφησης.

αυτο εννοουσα (αυτο ειχα ακουσει απο την φιλη μου)....τώρα για το αν ισχυει αυτο εδω δεν το γνωρίζω.

Σε καθε περίπτωση ειναι χρησιμο να ρωτήσει.

[desaparecido]

Θα πάω και σε δεύτερο και θα τον ρωτήσω κατά πόσο ισχύει... Θα σας ενημερώσω όταν έχω νέα :P

[desaparecido]

Αφού είδε ότι είμαι εντελώς αρνητική μου έδωσε άλλο φάρμακο αυτή τη φορά σε πιο μικρή δοσολογία. Και ενώ πριν είχε προτείνει ένα ηρεμηστικό και ένα αντικαταθλιπτικό, τώρα που έδωσε μόνο seropram μισό τη μέρα... Σκέφτομαι σοβαρά μήπως το ξεκινήσω γιατί απ’ ότι έμαθα είναι αρκετά ελαφρύ. Έχει κάποιος εμπειρία απ’ αυτό το φάρμακο; Διάβασα κάποια πράγματα σε προηγούμενα threads βέβαια και απ’ ότι είδα έχει αποτελέσματα στους περισσότερους. Υπάρχει πιθανότητα να μου προκαλέσει εθισμό;

Την άλλη βδομάδα έκλεισα ραντεβού να πάρω μία δεύτερη γνώμη...

[Sofia]

Desaparecido,

η μητέρα μου εχω να σου πω εκανε χρήση αντικαταθλιπτικων φαρμακων, και ειχαν διαφορετικη επιδραση σε συγκριση με φιλη της που επαιρνε το ιδιο φάρμακο. Κ αναγκάστηκε στην πορεια να το αντικαταστησει με αλλο. Εθισμο δεν επαθε. Περασαν πολλα χρονια απο τοτε.

Νομιζω πως πρεπει να σαι ετοιμη για το ενδεχομενο οτι μπορει να το αλλαξεις αν χρειαστει.

Οσο για τη δευτερη γνωμη, πιστευω πως ειναι χρησιμη.

[desaparecido]

Ο τρόπος ζωής μου είναι αρκετά ικανοποιητικός. Έχω τη δουλειά μου από την οποία είμαι πολύ ευχαριστημένη, έχω τους φίλους μου οι οποίοι με στηρίζουν πολύ και ασχολούμαι ταυτόχρονα με πολλές δραστηριότητες. Μία συναισθηματική κατάσταση πολύ έντονη ζω η οποία μου προκαλεί κατάθλιψη, μαζί με συσσωρευμένες κακές εμπειρίες του παρελθόντος κυρίως οικογενειακού περιεχομένου.

Δεν ξέρω αν χρειάζομαι όντως τα φάρμακα, σίγουρα δεν θέλω να αμφισβητήσω το γιατρό. Είμαι αρκετά αισιόδοξος άνθρωπος, βγαίνω, διασκεδάζω (όσο προλαβαίνω) και γενικά είμαι ευχαριστημένη με τον τρόπο ζωής μου. Απλά τον τελευταίο καιρό είμαι αρκετά κυκλοθυμική, βάζω τα κλάμματα εύκολα χωρίς αυτό όμως να επηρεάζει την υπολοιπή μου ζωή (μέχρι στιγμής τουλάχιστον). Επίσης το τελευταίο χρόνο είχα και 2 κρίσεις πανικού από έντονη συναισθηματική φόρτιση.

Έχω ανθρώπους να μιλήσω, φίλους περισσότερο και ελάχιστα σε συγγενείς οι οποίοι δεν γνωρίζουν την κατάσταση μόνο πολύ επιφανειακά.

[desaparecido]

Μίλησα και σε δεύτερη ψυχολόγο και μου είπε και αυτή ότι κρίνει ότι έχω κατάθλιψη αλλά σε ό,τι αφορά τα φάρμακα (αν και μου είπε ότι είναι νωρίς για να κρίνει), πιστεύει ότι δεν χρειάζομαι....

Η αλήθεια είναι ότι εδώ και μία βδομάδα που τα έχω ξεκινήσει δεν βλέπω κάποια διαφορά. Ίσως είναι και πολύ νωρίς για να δράσουν;

Είμαι σε δίλημμα τώρα. Ποιά έχει δίκιο;

[Sofia]

Desaparecido,

δεν ξέρω αν προκειται για δικιο ή άδικο καποιου απο τους δυο.

Σε καποιες περιπτωσεις χρειαζεται να παρεις φάρμακα σε καποιες άλλες οχι. Αναλογα την περίπτωση, σε τί φάση βρίσκεσαι.. Εχω άκουσει πως τα φάρμακα δρουν πιο γρήγορα σε σχεση με την ψυχοθεραπεια.

Προσωπικα δεν εχω πάρει ωστε να σου πω. Η μητέρα μου στο παρελθον ειχε κατάθλιψη, πηρε φαρμακευτικη αγωγη κ επανήλθε. Απο τότε ειναι καλα.

Εγω περασα καταθλιπτικο επεισοδιο πριν καποιο χρονο αλλα δεν πηρα φάρμακα, κανω ψυχοθεραπεια κ με βοηθησε πολυ.

Ειναι κ θέμα αντοχής...πιστεύεις οτι μπορεις να προσπαθήσεις μεσω ψυχοθεραπειας χωρις φάρμακα? Η πορεια θα σου δειξει αν τα χρειάζεσαι ή οχι. Νομίζω πώς λύσεις κ επιλογές υπάρχουν σχεδον πάντα. Αρκει να χεις ψυχραιμια να τις βλέπεις.