Την ώρα που εσύ ...

[Constantly curious]

Την ώρα που εσύ γελούσες και πίστευες πως το παιδί σου είναι καλά, εγώ δε μπορούσα να ανασάνω και ένιωθα τον τοίχο να πάει να με πλακώσει, η αϋπνία με οδήγησε σε οπτική ψευδαίσθηση.
Την ώρα που εσύ γελούσες και επικεντρωνόσουν στην εικόνα που έχουν οι άλλοι για εσένα, εγώ κλεινόμουν μέσα στην ντουλάπα προσπαθώντας να με πνίξω με το μαξιλάρι.
Την ώρα που εσύ έκανες σχέδια για ταξίδια εγώ κατέβαζα με μανία τα χάπια για να δώσω τέλος στη ζωή μου.
Την ώρα που εσύ χόρευες γλεντούσες έπινες εγώ ζούσα με 8 βαθμούς μέσα σε ένα άδειο από έπιπλα διαμέρισμα για να μην σε επιβαρύνω οικονομικά.
Τις στιγμές εκείνες που μου έλεγες ότι δεν κάνω το καλύτερο δυνατόν με έριχνες ψυχολογικά ακόμα περισσότερο επίτηδες.
Την στιγμή που με γέννησες δεν με ήθελες και το χειρότερο από όλα είναι ότι δεν παραδέχτηκες ποτέ στην ζωή σου πως πέρα από τον εαυτό σου δεν μπορούσε να γίνει προτεραιότητα άλλος κανείς.
Μια μάνα δεν κάνει το μωρό της να νιώθει υπαίτιο για τις πληγές της, δεν το πλακώνει στα χαστούκια γιατί έτσι απλά της βγαίνει , δεν το παραμελεί ολοκληρωτικά κατηγορώντας το – Έκλαιγες πολύ σαν μωρό δεν σε άντεχα-
Δεν το αποκαλεί μίασμα, θλιβερό, ανίκανο, άχρηστο πλάσμα σε σχέση με άλλες ανώτερες συνομήλικες του. Δεν του λέει τα ενήλικα προβλήματα του γιατί πολύ απλά δεν έχει το θάρρος να χωρίσει. Δεν το εξαναγκάζει να γίνει γονέας ενώ ο ρόλος του είναι άλλος.
Δεν το υποβιβάζει μέσα στον οίκο και έξω το παρουσιάζει ως μπιμπελό.
Εφόσον κατάφερα να μην αυτοκτονήσω και να βρίσκω το κουράγιο έστω να κάνω το πιο απλό, ήρθε ο καιρός να σε απορρίψω. Δεν είμαι ότι μου έμαθες πως πρέπει να είμαι και ευτυχώς δεν σου μοιάζω.
Στο τώρα λοιπον έχεις τίποτα να μου προσθέσεις αφού μου αφαίρεσες τα σημαντικότερα εφόδια ?
Από ότι φαίνεται το παιδί που ισοπέδωσες μόνο του συνεχίζει να παλεύει, ως ενήλικη μόνη στάθηκα, πλην της αρρώστιας της κατάθλιψης που έμμεσα με άφησες να πέσω μέσα της.



Το ποστ έχει εξομολογητικο χαρακτηρα.
Σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που τους δίδαξαν το ΜΗΔΕΝ Θελω να πω πως Το σημαντικότερο Ταξίδι ειναι να ξεμάθεις οτι σε πότισαν και να παλέψεις να βελτιωθεις.

[Constantly curious]

---θα παρακαλέσω να μην γίνουν υβριστικά σχόλια. Το δικό μου βίωμα δεν είναι τροφή για κατάκριση του προσώπου που γράφω.
Ευχαριστώ.

[Fleur]

θα πω οτι σε καταλαβαίνω μόνο. εχω πει πολλές φορές οτι εχασα μικρη τη μητερα μου και μεγαλωσα με γιαγια και παπου (τους γονείς της). Για τον πατερα μου υπηρχα μόνο ως σαββατοκυριακο και αυτο οχι παντα και ως καποιος που του "ζηταει" χρηματα. αυτή η σχεση συνεχιστηκε ετσι με διαφορα σκηνικα μέχρι που καταλαβα ότι θα πληγώνομαι συνέχεια αν δεν τον διαγραψω απο τη ζωη μου. και ειπα απλα οτι δεν ήμουν τοσο τυχερη οσο αλλα παιδια. υπαρχουν ακομα στιγμες (ακομα και στα 42 μου τωρα) που νιωθω μόνη αλλα σκεφτομαι την τοση αγαπη που πηρα για οσο εζησαν τα παπουδια μου και στεκομαι εκεί. ασε τους "τοξικους" ανθρωπους πισω, οτι σχεση και να εχεις...και δες μπροστα. και τον εαυτο σου.

[Macgyver]

Και να συνεχιζεις να μαχεσαι , η ζωη αξιζει να την ζεις , ασχετως αντιξοοτητων . Ισως οι αντιξοοτητες που αντιμετωπισες να ηταν μεγαλες , μεγαλες για οποιονδηποτε , μπορεις ομως να τις ξεπερασεις . Δεν εισαι ηττοπαθης ομως , απο οσο εχω καταλαβει . Μαχητρια εισαι .
Ωραιο το κειμενο σου !

[Constantly curious]

Φλερ, Μακ, σας ευχαριστω για τις απαντησεις.

Ο κάθε ένας έχει την δική του αρένα να αγωνιστεί και να μαχηθεί. Όλοι ομως μοιραζόμαστε κάτι κοινό. Την ανθρώπινη φύση.
Σώμα, Νού, Ψυχή.

[αλεξανδρος_77]

κατι αρχισε να μου θυμιζει αυτο που γραφεις μηπως ενοεις οτι ο εξομολογητικος αυτος χαρακτηρας ειναι η τεχνικη αυτη που εχεις βρει για να προσπερνας καθε εμποδιο για να κανεις αυτο που γραφεις ?

Σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που τους δίδαξαν το ΜΗΔΕΝ Θελω να πω πως Το σημαντικότερο Ταξίδι ειναι να ξεμάθεις οτι σε πότισαν και να παλέψεις να βελτιωθεις

[Constantly curious]

Οχι Αλεξανδρε, η γραφή υπήρχε ανέκαθεν στη ζωη μου αλλά δεν με βοηθησε ουσιαστικά.

[αλεξανδρος_77]

Δε σε βοηθησε γιατι φοβοσουν οτι θα χαρακτηριστεις αρνητικα αν πεις τι σκεφτοσουν για αυτο δε σε βοηθησε. αν παιζεις κρυφτο με τον εαυτο σου αλλα κ τους ανθρωπους που συμφωνεις μαζι τους η τους αποφευγεις ετσι πως θα συνενοηθεις? αρα δεν ειναι επομενο ετσι να μεινεις μονη?μαλον πρεπει να προτημισεις να το ρισκαρεις να δυσαρεστησεις καπιους μαθαινοντας τους τι πιστευεις παρα να μεινεις μονη κουβεντιζοντας τα αυτα με τον εαυτο σου,,,,

[Constantly curious]

Μαλιστα Αλεξανδρε, καταλαβα τι εννοεις, και στη παρουσα φαση ειναι και αυτο μερος της Θεραπειας, να αποδεχθω οτι δεν θα ειμαι αρεστη.
Σε ευχαριστω για το κειμενο σου.

[Constantly curious]

Δε σε βοηθησε γιατι φοβοσουν οτι θα χαρακτηριστεις αρνητικα αν πεις τι σκεφτοσουν για αυτο δε σε βοηθησε. αν παιζεις κρυφτο με τον εαυτο σου αλλα κ τους ανθρωπους που συμφωνεις μαζι τους η τους αποφευγεις ετσι πως θα συνενοηθεις? αρα δεν ειναι επομενο ετσι να μεινεις μονη?μαλον πρεπει να προτημισεις να το ρισκαρεις να δυσαρεστησεις καπιους μαθαινοντας τους τι πιστευεις παρα να μεινεις μονη κουβεντιζοντας τα αυτα με τον εαυτο σου,,,,

Ισα Ισα, οσες φορες επιδιωξα να κοινωνησω "αυτα που σκεφτομαι νιωθω βιωνω" εφαγα πορτα. Δεν ειμαι κρυψινους. Ευαλωτη στην απορριψη και απογοητευμενη ναι ειμαι.

[αλεξανδρος_77]

εφαγες πορτα επειδη δε περιμενες να κανουν οι αλλοι τη πρωτη κινηση
η αυτος που μηλισες ηταν ασχετος η δεν ηταν η ωρα να μιλησετε.

[Loading...]

Ένα πολύ συναισθηματικό ποστ για όσους ψάχνουν επιβεβαίωση του εαυτού τους, πάνω σε γονείς που ήταν ανίκανοι να τους την δώσουν.

Εφόσον κατάφερα να μην αυτοκτονήσω και να βρίσκω το κουράγιο έστω να κάνω το πιο απλό, ήρθε ο καιρός να σε απορρίψω. Δεν είμαι ότι μου έμαθες πως πρέπει να είμαι και ευτυχώς δεν σου μοιάζω.

Μπράβο σου.

Και καλή δύναμη.

[arntaben]

Εγω πιστευω οτι εναιι καλο να μαχεσε με τον εαυτο σου για να κερδισεις μια μαχη πρεπει πρωτα να κυρηξεις ενα πολεμο....
Cc κι εγω ειμαι / ημουν ευαλωτηστην απποριψη μερικες.φορες πρεεπι να ρισκαρεις ομως σκεψου οτι ισως να υπαρχει ενα 1% που τελικα να μην σε απποριψει φυσικα αθτο δεν ειναι ευκολο ουτε γινετε απο την μια μερα στην αλλη
Ευχομαι καλο κουραγιο

[PAPA]

Την ώρα που εσύ γελούσες και πίστευες πως το παιδί σου είναι καλά, εγώ δε μπορούσα να ανασάνω και ένιωθα το τοίχο να πάει να με πλακώσει, η αϋπνία με οδήγησε σε οπτική ψευδαίσθηση.
Την ώρα που εσύ γελούσες και επικεντρωνόσουν στην εικόνα που έχουν οι άλλοι για εσένα, εγώ κλεινόμουν μέσα στην ντουλάπα προσπαθώντας να με πνίξω με το μαξιλάρι.
Την ώρα που εσύ έκανες σχέδια για ταξίδια εγώ κατέβαζα με μανία τα χάπια για να δώσω τέλος στη ζωή μου.
Την ώρα που εσύ χόρευες γλεντούσες έπινες εγώ ζούσα με 8 βαθμούς μέσα σε ένα άδειο από έπιπλα διαμέρισμα για να μην σε επιβαρύνω οικονομικά.
Τις στιγμές εκείνες που μου έλεγες ότι δεν κάνω το καλύτερο δυνατόν με έριχνες ψυχολογικά ακόμα περισσότερο επίτηδες.
Την στιγμή που με γέννησες δεν με ήθελες και το χειρότερο από όλα είναι ότι δεν παραδέχτηκες ποτέ στην ζωή σου πως πέρα από τον εαυτό σου δεν μπορούσε να γίνει προτεραιότητα άλλος κανείς.
Μια μανά δεν κάνει το μωρό της να νιώθει υπαίτιο για τις πληγές της, δεν το πλακώνει στα χαστούκια γιατί έτσι απλά της βγαίνει , δεν το παραμελεί ολοκληρωτικά κατηγορώντας το – Έκλαιγες πολύ σαν μωρό δεν σε άντεχα-
Δεν το αποκαλεί μίασμα, θλιβερό, ανίκανο, άχρηστο πλάσμα σε σχέση με άλλες ανώτερες συνομήλικες του. Δεν του λέει τα ενήλικα προβλήματα του γιατί πολύ απλά δεν έχει το θάρρος να χωρίσει. Δεν το εξαναγκάζει να γίνει γονέας ενώ ο ρόλος του είναι άλλος.
Δεν το υποβιβάζει μέσα στον οίκο και έξω το παρουσιάζει ως μπιμπελό.
Εφόσον κατάφερα να μην αυτοκτονήσω και να βρίσκω το κουράγιο έστω να κάνω το πιο απλό, ήρθε ο καιρός να σε απορρίψω. Δεν είμαι ότι μου έμαθες πως πρέπει να είμαι και ευτυχώς δεν σου μοιάζω.
Στο τώρα λοιπον έχεις τίποτα να μου προσθέσεις αφού μου αφαίρεσες τα σημαντικότερα εφόδια ?
Από ότι φαίνεται το παιδί που ισοπέδωσες μόνο του συνεχίζει να παλεύει, ως ενήλικη μόνη στάθηκα, πλην της αρρώστιας της κατάθλιψης που έμμεσα με άφησες να πέσω μέσα της.



Το ποστ έχει εξομολογητικο χαρακτηρα.
Σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που τους δίδαξαν το ΜΗΔΕΝ Θελω να πω πως Το σημαντικότερο Ταξίδι ειναι να ξεμάθεις οτι σε πότισαν και να παλέψεις να βελτιωθεις.

Κατάθεση ψυχής! Να πω κι εγώ την άποψη μου? Θεωρώ ότι κανένας γονιός δεν είναι κάνει ηθελημένα λάθη, είναι άνθρωπος με αδυναμίες, ανασφάλειες και είμαι απόλυτα σίγουρη ότι όλοι οι γονείς αγαπούν τα παιδιά τους, άσχετα αν κάνουν λάθη στο μεγάλωμα τους! Μιλώ από τη θέση του γονέα
Δήμητρα

[elis]

κοιταξε πρεπει να σταθεισ στο γεγονοσ οτι και οι γονεισ σου ανθρωποι ειναι και πιθανωσ για να τα καναν αυτα
δεν πανε και πολυ καλα στα μυαλα τουσ και τοτε ηταν αλλιωσ τα πραγματα και αυτοι μεγαλωσαν
αλλιωσ και αφου τα καταλαβεισ ολα αυτα και τουσ συγχωρεσεισ να κρατησεισ τα τυπικα και να προχωρησεισ μονη σου αν νιωθεισ ετοιμη
θα το καταλαβεισ ποτε θα εισαι θα το νιωσεισ