Δεν μπορώ να καταλάβω τι μου συμβαίνει

[Tania96]

Καλησπέρα, ύστερα από αρκετό καιρό απουσίας μου από το φόρουμ ήρθε η στιγμή να γράψω όλα όσα με απασχολούν ώστε να καταλάβω εάν εγώ είμαι τρελή και ηλίθια ή κάτι δεν αντιλαμβάνομαι σωστά.
Αρχικά πια αισθάνομαι καλά για τις επιλογές που έχω κάνει και θα κάνω ως προς τις σπουδές μου και αργότερα επάγγελμα.
Αυτό για το οποίο νοιώθω περίεργα είναι ως προς την εξωστρέφεια και την κοινωνικότητα.
Το ειχα θίξει αυτό το θέμα και στα μέσα του καλοκαιριού, απλώς τώρα καταλαβαίνω στο περίπου τι συμβαίνει. Όμως για να μην αναφέρω τις δικές μου ερμηνείες, θα σας περιγράψω τι μου συμβαίνει και θα μου πείτε τη γνώμη σας.
Λοιπόν, ως χαρακτήρας είμαι εσωστρεφής και αυτό επαληθεύεται και από ψυχολογικά τεστ που έχω κάνει, πέρα από αυτό όμως το καταλαβαίνω και εγώ η ίδια στην καθημερινότητα μου.
Το πρόβλημα μου όμως ποιο είναι.
Εγώ σαν τελειομανής θέλω να είμαι σε όλα τέλεια, να μην υστερώ πουθενά. Το επάγγελμα αργότερα που θα ακολουθήσω είναι του Δικηγόρου και όπως καταλαβαίνετε η φύση του επαγγέλματος είναι τέτοια που έρχεται σε ανίθεση με ορισμένα στοιχεία του χαρακτήρα μου.
Εγώ εκτός από εσωστρεφής, είμαι κλειστός χαρακτήρας και αρκετά επιφυλακτική με τους ανθρώπους, μολονότι ως προς το επάγγελμα μου θέλω πολύ να βοηθάω ανθρώπους που έχουν ανάγκη, να υπερασπίζομαι το δίκαιο. Ωστόσο φίλους δεν έχω, γνωστούς αρκετούς όμως κοντά μου ανθρώπους δεν έχω, διατηρώ αποστάσεις και μέχρι ενα σημείο. Δεν μου αρέσει και πολύ η διαχυτκότητα.
Έτσι λοιπόν προσπαθώ αυτό το διάστημα να ενταχθώ σε φοιτητικές ομάδες, να ασχοληθώ με τον εθελοντισμό μήπως καταφέρω να γίνω πιο εξωστρεφής και εδώ είναι ακριβώς το πρόβλημα.
Αισθάνομαι πολύ περίεργα, γιατί πρώτον μου κάνει εντύπωση που με αποδέχονται( έχω θέμα αυτοπεποίθησης, μολονότι μου λένε συνεχώς ότι έχω τις δυνατότητες να πραγματοποιήσω τα όνειρα μου, μου φαίνεται περίεργο συν ότι δεν μπορώ να συνηθίσω να μου πηγαίνουν όλα καλά και ακόμα και εαν συμβαίνει αυτό είτε πρώτον αισθάνομαι ότι κάτι άσχημο θα συμβεί, είτε κάνω βλακείες εγώ και έτσι σαν εκπληρούμενη προφητεία γίνεται) και δεύτερον νοιώθω ότι περιορίζω τον εαυτό μου, ότι με κοροιδεύω, ότι μπαίνω σιγα σιγά σε καλούπια( εγώ θέλω την ελευθερία μου και την ανεξαρτησία μου), και όλο αυτό με ενοχλεί.
Θα ήθελα πάρα πολύ να μπορούσα να έκανα τις δραστηριότητες μου, να πηγαίνω στο Πανεπιστήμιο, έξω που θα βγω να μην υπήρχε κανείς και τίποτα, να μην με ενδιέφερε η γνώμη των άλλων, να αισθανόμουν ήρεμη και καλά με εμένα χωρίς να χρειάζεται να σκέφτομαι πως να μιλήσω, τι να φορέσω, πως να συμπεριφερθώ.
Δεν σας κρύβω πως κάποια στιγμή αμφέβαλλα και για την επιλογή μου, την Νομική, λόγω της κοινωνικής φοβίας που έχω, όμως δεν θέλω ούτε πρόκειται να εγκαταλείψω το όνειρο μου λόγω της φοβίας μου.
Επειδή άλλα προσδοκούσα και από τον τους ανθρώπους αλλά και γενικά πως θα ήταν τα πράγματα καθώς μεγάλωνα, σε κάποιο σημείο και ακόμη και τώρα νοιώθω πως η Νομική δεν έχει την ίδια λάμψη με αυτό που είναι στην πραγματικότητα και αυτό με γείωσε αρκετά και δεν μου άρεσε καθόλου.
Δεν ξέρω πως μπορώ να τα βγάλω πέρα με μια κοινωνία όπου το μεγαλύτερο μέρος της αδιαφορεί, ενδιαφέρεται μόνο στο τι να κανει για να φανεί, που επικρατεί αρκετά υψηλός ανταγωνισμός. Νοιώθω σαν να πηγαίνω σαν το πρόβατο στη σφαγή, σαν το ψάρι μεσα στη γυαλα. Δεν βρίσκω τον εαυτό μου πουθενά σε όλο αυτό και γι αυτό τον λόγο σκέφτομαι μόλις τελειώσω να φύγω στο εξωτερικό όπου εκεί δε θα γνωρίζω κανέναν, άγνωστη μεταξύ αγνώστων, αλλη κοσμοθεωρία, θα κάνω όσα αγαπώ χωρίς τη κριτική και τον σχολιασμό, την σύγκριση με τις ελληνίδες δικηγορίνες. Θέλω απλως να κάνω τη δουλειά που αγαπώ χωρίς τίποτα παραπάνω, να ασχολούμαι με όλα όσα μου αρέσουν χωρίς να σκέφτομαι τι θα πει ο καθένας.
Μόνο αυτό θέλω, ζητάω πολλά? Είναι ουτοπικό? Τι λέτε?
Ποια είναι η γνώμη σας για όλα όσα σας έγραψα, αναμένω τις απαντήσεις σας.

[Έρις]

Τάνια μου απορώ απλώς γιατί σε αυτή τη χώρα σε ενδιαφέρει η κριτική και η απόψη των άλλων, ενώ στο εξωτερικό όχι ...και στο εξωτερικό με ανθρώπους θα συγχρωτίζεσαι....
Απλώς θα ήθελα να σου πω, πως όπου και να πας, τον εαυτό σου θα τον πάρεις μαζί σου....

[JohnT]

Το οτι νιωθεις περιεργα που σε αποδεχονται συμβαινει γιατι κανεις κακες σκεψεις για τον εαυτο. Εχοντας πολλα κοινα χαρακτηριστικα με εσενα αυτο που καταλαβα εγω για τον εαυτο μου ειναι οτι οι φοβιες μου και οι ανασφαλειες μου με εκαναν να φοβαμαι να κοινωνικοποιηθω, να ανοιχτω σε αλλους. Με απλα λογια οταν ηταν να πλησιασω καποιον παντα η πρωτη σκεψη μου ηταν οτι δε θα γινω αποδεχτος. Χωρις να υπαρχει στην ουσια κανενας υπαρκτος λογος να το σεκφτομαι αυτο. Ολα στο μυαλο. Ετσι κι εγω οταν αρχιζα να ερχομαι πιο κοντα σε ανθρωπους και να νιωθω οτι με αποδεχονται αισθανομουν περιεργα. Γιατι ολο αυτο πηγαινε κοντρα σε οσα ειχα φτιαξει εγω μεσα στο κεφαλι μου.

Για το οτι νιωθεις πως μπαινεις σε καλουπια, δυστυχως η κοινωνια ετσι ειναι. Οσο μεγαλωνεις τοσο πιο πολυ το νιωθεις και ειδικοτερα οταν επιλεγεις επαγγελαματα οπως του δικηγορου που ειναι και καλα σπουδαιο, με κυρος και πρεπει να συμπεριφερεσαι με τετοιο τροπο κλπ κλπ.

Δυστυχως το προβλημα της τελειομανειας το εχω κι εγω. Μαζι με τα υπολοιπα που ανεφερες. Γινομαστε δυστυχως οι πιο παρανοικοι και αυστηροι κριτες του εαυτου μας. Μας βαζουμε συνεχως απεναντι, παραβλεπουμε ολα τα καλα μας και ψαχνουμε το οτιδηποτε καναμε στραβα για να το γιγαντωσουμε και να ςμας κατηγορησουμε.

Απο αυτα που γραφεις, και επειδη ειλικρινα εχουμε παρα πολλα κοινα στοιχεια στο χαρακτηρα μας, πιστευω οτι κι εσυ αδυνατεις να διεκδικησεις στη καθημερινοτητα σου τα πιο απλα πραγματα ακομα και το δικιο σου. Αν δε κανω λαθος, πως πιστευεις οτι θα μπορεις να ασκησεις το επαγγελμα του δικηγορου με οσα αυτο απαιτει?

Θελεις να μιλησεις λιγο για το παρελθον σου και να πεις ποιες ειναι οι αιτιες που πιστευεις δημιουργησαν αυτο το χαρακτηρα?

[Tania96]

Τάνια μου απορώ απλώς γιατί σε αυτή τη χώρα σε ενδιαφέρει η κριτική και η απόψη των άλλων, ενώ στο εξωτερικό όχι ...και στο εξωτερικό με ανθρώπους θα συγχρωτίζεσαι....
Απλώς θα ήθελα να σου πω, πως όπου και να πας, τον εαυτό σου θα τον πάρεις μαζί σου....

Δεν ξέρω αισθάνομαι ότι εκεί θα είμαι αφοσιωμένη σε αυτό που θέλω εγώ να κάνω ενώ εδώ με όλα αυτα τα πρέπει, την νοοτροπία κάπου αισθάνομαι ότι πρέπει να ανεχτώ κάποιες συμπεριφορες, απόψεις επειδή έτσι γίνεται και αυτό δεν το θέλω σε καμία περίπτωση. Ακόμα και το εξωτερικό για εμένα είναι μια επιλογή να ζήσω σε ενα διαφορετικό περιβάλλον, να επικοινωνήσω όπως αναφέρεις και εσύ με ανθρώπους από όλο το κόσμο, άλλες αντιλήψεις.

[Tania96]

Το οτι νιωθεις περιεργα που σε αποδεχονται συμβαινει γιατι κανεις κακες σκεψεις για τον εαυτο. Εχοντας πολλα κοινα χαρακτηριστικα με εσενα αυτο που καταλαβα εγω για τον εαυτο μου ειναι οτι οι φοβιες μου και οι ανασφαλειες μου με εκαναν να φοβαμαι να κοινωνικοποιηθω, να ανοιχτω σε αλλους. Με απλα λογια οταν ηταν να πλησιασω καποιον παντα η πρωτη σκεψη μου ηταν οτι δε θα γινω αποδεχτος. Χωρις να υπαρχει στην ουσια κανενας υπαρκτος λογος να το σεκφτομαι αυτο. Ολα στο μυαλο. Ετσι κι εγω οταν αρχιζα να ερχομαι πιο κοντα σε ανθρωπους και να νιωθω οτι με αποδεχονται αισθανομουν περιεργα. Γιατι ολο αυτο πηγαινε κοντρα σε οσα ειχα φτιαξει εγω μεσα στο κεφαλι μου.

Για το οτι νιωθεις πως μπαινεις σε καλουπια, δυστυχως η κοινωνια ετσι ειναι. Οσο μεγαλωνεις τοσο πιο πολυ το νιωθεις και ειδικοτερα οταν επιλεγεις επαγγελαματα οπως του δικηγορου που ειναι και καλα σπουδαιο, με κυρος και πρεπει να συμπεριφερεσαι με τετοιο τροπο κλπ κλπ.

Δυστυχως το προβλημα της τελειομανειας το εχω κι εγω. Μαζι με τα υπολοιπα που ανεφερες. Γινομαστε δυστυχως οι πιο παρανοικοι και αυστηροι κριτες του εαυτου μας. Μας βαζουμε συνεχως απεναντι, παραβλεπουμε ολα τα καλα μας και ψαχνουμε το οτιδηποτε καναμε στραβα για να το γιγαντωσουμε και να ςμας κατηγορησουμε.

Απο αυτα που γραφεις, και επειδη ειλικρινα εχουμε παρα πολλα κοινα στοιχεια στο χαρακτηρα μας, πιστευω οτι κι εσυ αδυνατεις να διεκδικησεις στη καθημερινοτητα σου τα πιο απλα πραγματα ακομα και το δικιο σου. Αν δε κανω λαθος, πως πιστευεις οτι θα μπορεις να ασκησεις το επαγγελμα του δικηγορου με οσα αυτο απαιτει?

Θελεις να μιλησεις λιγο για το παρελθον σου και να πεις ποιες ειναι οι αιτιες που πιστευεις δημιουργησαν αυτο το χαρακτηρα?

Πώς διαμορφώθηκε ο χαρακτήρας μου? Θεωρώ πως το μεγαλύτερος μέρος της προσωπικότητας είναι καθαρα δικά μου χαρακτηριστικά και αυτό αποδεικνύεται από όλα μου λένε οι γονείς μου σχετικά με την συμπεριφορά σε βρεφική-παιδική ηλικία. Αρκετά ανεξάρτητη, με τις δικες μου περιεργειες, αρκετά δυναμικό παιδί. Σίγουρα έπαιξε ρόλο το περιβάλλον.
Ως προς το επάγγελμα του Δικηγόρου είναι προσωπική επιλογή από πολύ μικρή ηλικία και συνειδητή απόφαση. Εμένα με ενδιαφέρει η ουσία σε αυτό το επάγγελμα, που είναι η δικαιοσύνη. Αυτό που θέλω είναι να προσφέρω με τις γνώσεις μου όσο το δυνατον περισσότερο, από εκεί και πέρα προσπαθώ ήδη να καταλάβω τον εαυτό μου και να διακρίνω τα όρια μου στο θεμα της κοινωνικότητας. Όσον αφορά την αυτοπεποιθηση να υποστηρίξω αυτά που λέω και να υπερασπιστω κάποιον την διαθέτω, στην δική μου ζωή για εμένα είμαι 50-50.
Μόνο στο κομμάτι της επικοινωνίας υστερώ αλλά θα προσπαθήσω να βελτιωθώ.

[JohnT]

Τι πιστεύεις ότι σε κάνει να είσαι κλειστός χαρακτήρας και αντικοινωνική? Η σχέση σου με τους γονείς σου και το σπιτικό σου περιβάλλον πως είναι?

[Tania96]

Δεν υπάρχει λόγος να πω κάτι παραπάνω, αισθάνθηκα τη στιγμή εκείνη την ανάγκη να γράψω αυτό που με απασχολούσε, πάει πέρασε.
Ευχαριστώ για τις απαντήσεις.