ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΑ - ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΘΟΔΕΥΜΕΝΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ;

[Loulozzz]

Γεια σε όλους, είναι το πρώτο μου ποστ αυτο και πραγματικά δεν ήξερα ποια σε στήλη να το εντάξω αλλά χρειάζομαι πραγματικά βοήθεια...στην ουσία επειδή δεν θέλω να μακρηγορώ με την ιστορία μου η ερώτηση μου είναι η εξής '' Υπάρχει κάποια ομάδα υποστήριξης (ή και καποιος ειδικός, γενικοτερα κάπου που μπορώ να πάω εκτός, απο προκατελειμένους ψυχιάτρους) που να βοηθάει στην διαχείριση των συμπτωμάτων που προκαλεί η διακοπή των ψυχοφαρμάκων;

Εγκυκλοπαιδικά για να ξέρετε, η διακοπή έγινε απότομη από καθαρα δική μου επιλογή, μετά από όση σκέψη μου είχε απομείνει και ως απόρροια να σιχαίνομαι την κατάντια του εαυτού μου (ζομποποίηση, τάσεις αυτοκτονίας, κατάθληψη). Ολο αυτο κρυφά από την οικογένεια και την ψυχίατρο μου (την οποία την μισώ) , μία επιλογή που είμαι αποφασισμένος να την φτάσω μέχρι το τέλος λέγοντας στον εαυτό μου ότι δεν με ενδιαφέρει ότι και να περάσω αλλά στην κόλαση των ψυχοφαρμάκων δεν ξαναμπαίνω! προτιμώ να πεθάνω καλύτερα γιατί το ίδιο είναι...Δεν ξερω τωρα αν με καταλαβαίνετε και σορρυ για το υπερβολικό αλλα πραγματικά αισθάνομαι ότι το περνάω τελείως μόνος μου :(

έχω απηυδήσει με το παρόν σύστημα ψυχικής υγείας το οποίο δεν νοιάζεται πως νιώθει ο ασθενής και τις εκλύσεις που κάνει για κάτι εναλλακτικό, βλέπει ως μονόδρομο τα χάπια με φορείς πίεσης την οικογένεια (κλειστό περίγυρο) και την ''μασκα κύρους'' του Ιατρού , χωρίς στην ουσία να βλέπει την ίδια επιλογή που θέλει να κάνει ο ''ασθενής'' για την ζωή του...Γιατι για την ίδια την ζωή μιλάμε η οποία κρέμεται στα χέρια του καθενός και δεν την καθορίζει κανείς άλλος... Για να γίνω πιο συγκεκριμένος η επιλογή η δικιά μου ήταν να τα κόψω όλα μαχαίρι αλλά μετά τι; κλείστηκα στο κουβούκλιο μου περνώντας τα ''withdrawals'' μόνος μου μη μπορώντας να απευθυνθώ σε κανέναν γιατι θα δεχόμουν την κατακραυγή ότι παραβλέπω τις εντολές του ''σωστότατου'' ψυχιάτρου! Εκεί έγκειται και η ερώτηση μου...Υπαρχει κάποιος ή κάτι που να ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ την επιλογή μου αυτήν βοηθώντας με να προχωρήσω στην ζωή μου και να βγω απο αυτό το τρυπάκι;

Ιστορικά, γιατί σας άφησα με απορίες καθώς θέλω να εστιάσω στην ερώτηση αυτήν καθ'αυτήν, δεν ήμουν ούτε σχιζοφρενής, ούτε διπολικός, ούτε καταθληπτικός, απλά και συνοπτικά είχα ένα λεγόμενο ''bad trip'' απο μανιτάρια ( οποιος κατάλαβε..) το οποίο με οδήγησε με ότι αυτο συνεπάγεται σε αποπροσοπωποίηση και ψυχωσικά επεισόδια μετά την χρήση..επειδη οι δικοί μου είδανε οτι δεν την πολυπάλεβα (κρισεις πανικού, απροσδιόριστος φόβος κτλ.) με πήγανε στα έκτακτα στο Αιγινίτιο κατευθείαν σε ψυχίατρο (μεγάλο λάθος που δεν πήγα σε ψυχολόγο, αλλά δεν ήξερα τι θα ακολουθήσει...) ο οποίος μου είπε ''θέλεις ριζικά να εξαφανιστεί το προβλημα;'' η απάντηση ηταν θετική φυσικά και να το το καταραμένο Zyprexa που μετά μου δόθηκε σε συνδιασμό με το Ladose και αυτό με την σειρά του στο Abilify σε διάστημα 1,5 χρόνου σε μεγάλες ποσότητες...που θέλω να καταλήξω ότι έχασα κάθε στίγμα του παλιού μου εαυτού, έβλεπα την ζωή μου να καταστρέφεται σιγά σιγά και να φέυγει μπροστά από τα μάτια μου με εμένα ανήμπορο να αντιδράσω (+ ότι με χώρισε η κοπέλα μου μετά απο 3 χρόνια σχέσης, γιατι δεν άντεχε να με βλέπει άλλο ζομπι και σεξουαλικά ανίκανο, αλλα με αυτό ανοίγω αλλο topic άκυρο) (είναι πάρα πολλά για να αρχίσω να γράφω)...τελικά η αντιδρασή μου έγινε και τα έκοψα όλα μόνος μου κρυφά από όλους (μονο εσεις το ξέρετε :P)..είμαι 1 μήνα χωρίς φάρμακα και είδη νιώθω ότι έχω κάνει μία υπέρβαση και σαφώς νιώθω καλύτερα , με πολλά συμπτώματα φυσικά για να τα αναφέρω. Απλά δεν μπορώ άλλο να νιώθω αυτην την μοναξιά και θέλω να μιλήσω κάπου ρε γαμωτο!. Τέλος θέλω να δώσω μια συμβουλή σε οσους ειναι παρθένοι οργανισμοί, να πέρνεται φάρμακα μόνο όταν τα έχετε πραγματικά ανάγκη και ΠΑΝΤΑ ως τελευταία επιλογή, γιατι μεν μπορεί να βοηθάνε αλλά ο αντίκτυπος είναι μεγάλος, είναι σαν να μπαίνεις σε τούνελ, εύκολα βρίσκεις την είσοδο αλλά δύσκολα την έξοδο...
Τέλος πάντων δεν επεκτείνομαι περεταίρω με την ιστορία τα συμπτώματα και τις δοσολογίες μου γιατί αυτό που θέλω είναι μία απάντηση στο ερώτημα που έθεσα ή και ακόμα μία πρόταση στήριξης ότι δεν είμαι ο μόνος που το περνάει αυτό εκεί έξω

Ευχαριστώ που διαβάσατε όλες αυτές τις μπερδεμένες γραμμές,
ΑΓΑΠΗ ΜΟΝΟ.

[deleted-member09062017]

οποτε η ψυχωση σου ρθε από τα μανιταρακια...καλο θαταν να ανοιγες το θεμα στα γενικα η στις ψυχωσεις

κακως που εκοψες το abilify μαχαιρι επρεπε να το κανεις σταδιακα.. δεν μπορει καποιος να σε συμβουλεψει τι να κανεις με την φαμακευτικη αγωγη.. είναι δικο σου θεμα
και απαγορευτε και από το φορουμ

μπορούμε όμως να σου πουμε τα δικα μας στορυ
μετα το πρωτο μου ψυχωσικο επεισοδιο που προηλθε μαλλον από δυνατο χτυπημα στο κεφαλι εκοψα το abilify σταδιακα μετα από 1μιση χρονο... υποτροπιασα μετα από 3 μηνες... τωρα παιρνω για 3 χρονια την μαξ δοση αλλα μερα παρα μερα με δικη μου πρωτοβουλια.. καποια στιγμη θα τα κοψω και εγω παλι με δικη μου πρωτοβουλια αλλα σταδιακα..
φυσικα εγω ρισκάρω γιατι εχω σχιζο... η δικια σου περιπτωση φανταζει πιο Light

[Fleur]

καλημέρα, δεν έχω ψύχωση αλλά σε σχεση με τα φάρμακα εχω να πω το εξής: την "ζομποποιηση" οπως λες ή αλλιως "αναισθησια στα εξωτερικα ερεθισματα" ναι μας την κανουν, αλλα στην φαση που τα παίρνουμε νομιζω οτι αυτο χρειαζομαστε για να επανελθουμε. προς θεου δεν ειμαι υπερ των φαρμακων, και εγω επαιρνα λαντοζ για ενα χρονο με λεξοτανιλ στην αρχή, μετα ελαττωθηκε το λεξοτανιλ οσο με επιανε το λαντοζ και το επαιρνα σε καποια κριση πανικου που ειχα. βεβαια το δικο μου θεμα ηταν κρισεις πανικου με υποχονδριαση-νοσοφοβια. ειχα παρενεργειες στην αρχή για περιπου 20 μερες και φυσικα τα εκοψα σταδιακα. δεν ειχα κανενα προβλημα μετα ουτε και τα ζητουσε ο οργανισμος μου, ακομα και τα λεξοτανιλ που ειναι πιο εθιστικα. 5 χρονια μετα αρχισαν παλι σωματικα συμπτωματα απο το αγχος....σε σημειο που δεν μπορουσα να εχω φυσιολογικη καθημερινοτητα, ξεκινησα συνεδριες αλλα δεν....οποτε ξαναρχισα λαντοζ, το οποιο δεν εκανε δουλεια ιδιαιτερη και εδω και περιπου 2 εβδομαδες ειμαι με εφεξορ (και αγχολυτικο φυσικα λεξοτανιλ). υπαρχουν καποια συμπτώματα και οι κρισεις δεν μου εχουν περασει τελειως αλλα δεν σηκωνομαι με κοπο το πρωι και ξεκιναω τη μερα μου σχετικα πιο αναλαφρη.
η δικη μου συμβουλη γιατι φυσικα καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη, αν δεν γουσταρεις την ψυχιατρο, αλλαξε. αλλα θα σε συμβουλευα οχι ψυχολογο αλλα ψυχιατρο-ψυχοθεραπευτη για να κρινει η οχι αν χρειαζεσαι φαρμακα και δευτερον τα φαρμακα αυτα δεν κοβονται σε καμμια περιπτωση μαχαιρι...εχεις χειροτερη υποτροπη μετα απ'οσο εχω δει. ρωτα καποιον ειδικο που θα εμπιστεύεσαι δεν γινεται να μισεις τον ψυχιατρο σου, πρεπει να τον νιωθεις κοντα και να μοιραζεσαι τις ανησυχιες σου

[Deleted-member-250416b]

χαχααα!! ..πως λέει το τραγουδι...αν κουραστεις απτους ανθρωπους ελα σε μενα ελα σε μενα ...λαλαλαααα... ειμαι ΑΚΡΙΒΩΣ στην ιδια φαση με εσενα, εχω μπει στην 4η εβδομαδα αποκοπής απο τα χάπια...ειμαι ο ανθρωπος που ψαχνεις, εχουμε ακριβως τις ίδιες αντιλήψεις για τους γιατρους ...διατηρω βεβαια μια επιφύλαξη γιατι μπορει απλα να ειμαστε γκαντεμηδες και να πέσαμε σε κομπογιαννητες, δεν τους καταδικάζω όλους δηλαδη, αλλα οκ δεν εχω δυναμεις να μπω στην αναζητηση του σωστου.
και εγω σιχαθηκα την ζομποποιηση, την ξεκινησα απο μονη μου, πριν τους γιατρους όμως.
http://www.e-psychology.gr/forum/sho...9%CF%8E%CE%BD)
μανιταρακια ε???... σκ@τ@ τα κανες και εσυ!!!...

οχι δεν υπάρχει οργανωση στο όλο θεμα και ακομα και αν υπήρχε δεν θα την ακολουθουσα... ειναι καλο απο την στιγμη που χτιζουμε ενα δρομο να ειναι όλα καινουρια.
ποσο χρονων εισαι - πότε ξεκινησε η όλη ιστορια και ποια η σχεση σου με τα μανιταρακια και τις αλλες ουσιες σημερα "συντροφε"

[Delmem080319a]

Καλημέρα και καλωσήρθες, το ποστ σου βγάζει πολλή αλήθεια και θέματα που απασχολούν πολύ κόσμο και συζητιώνται και εδώ (όντως θα μπορούσες να τα αναφέρεις και στο υποφόρουμ των ψυχώσεων για να βρεις και μεγαλύτερη ανταπόκριση). Θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες που σου είπαν ότι δεν έπρεπε να κόψεις μαχαίρι τα φάρμακα, παίζεις με τη χημεία του εγκεφάλου σου έτσι, μη σε βγάλει σε χειρότερα μονοπάτια δηλαδή. Εννοείται να αλλάξεις ψυχίατρο αφού απεχθάνεσαι την τωρινή, υπάρχουν και άλλοι ψυχίατροι που δεν είναι φαρμακολάγνοι, ίσως λιγότεροι τον αριθμό, αλλά υπάρχουν και βοηθούν τους ασθενείς τους να μειώσουν σταδιακά τα φάρμακα και να δοκιμάζουν και τη διακοπή. Τώρα προτάσεις με ονόματα δύσκολο να γίνουν από συμφορουμίτες εδώ, ψάξε το πάντως να βρεις, ψυχίατρο-ψυχοθεραπευτή. Να το παλέψεις μόνος σου όλο αυτό είναι πολύ δύσκολο, αν κατάλαβα από συγγενικό, φιλικό περιβάλλον δεν υπάρχει ούτε ένας να εμπιστευτείς κάπως? 'Ισως σε βοηθήσει και αυτό το βιβλίο αν θες να ρίξεις μια ματιά εδώ
http://www.peter-lehmann-publishing....draw/greek.htm.
διάβασε και εδώ αν θες http://www.willhall.net/files/Coming...uide-Greek.pdf
Rea μπορεί να σε βοηθήσει και εσένα που είσαι σε παρόμοια φάση, αν δεν το έχεις διαβάσει.
Αλλά παιδιά, πάντα να θυμόμαστε ότι του καθενός η περίπτωση μπορεί να λίγο είναι διαφορετική, δηλαδή μπορεί και ένας άνθρωπος όντως να χρειάζεται πάντα μια μικρή δόση φαρμάκου για να είναι καλά, αναλόγως την πάθηση, θέλω να πω μην είμαστε απόλυτοι.
Καλή δύναμη Loulozzz! Και σε όλους

[Constantly curious]

[QUOTE=Loulozzz;573491]Υπαρχει κάποιος ή κάτι που να ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ την επιλογή μου αυτήν βοηθώντας με να προχωρήσω στην ζωή μου και να βγω απο αυτό το τρυπάκι;

Ψυχωση βραχεια κατοπιν ουσιων λενε ξεπερνιεται !

Ενας καλος Ψυχοθεραπευτης θα σε βοηθησει οσο μπορει, βλεποντας πρωτα εσενα ως ατομο και την ιστορια σου και κατοπιν τα συμπτωματα.

Εφοσον δεν εχεις ενημερωσει κανεναν στον αμεσο περιγυρο σου για την διακοπη κηνυγησε να βρεις εναν ψυχοθεραπευτη αμεσα, ετσι ωστε να μην εισαι απολυτα μονος σε αυτην την εμπειρια.
Την μαχη θα την δωσεις εσυ εξ ολοκληρου αλλά ενας καλος θεραπευτης γινεται συμμαχος !

Καλη Δυναμη και συνεχεια, αν το επιθυμεις γραψε μας νεα σου.

[Delmem080319a]

Καλημέρα, Loulozzz πως τα πας?

[elis]

εγω ψηλε μου δεν ξερω απο ουσιεσ αλλα καλα εκανεσ και πηρεσ φαρμακα για να στανιαρεισ
τωρα εισαι καλα ελπιζω επειδη ησουνα τυχεροσ κι εγινε δουλεια αμα δεν τα παιρνεσ
θα ταλαιπωριωσουνα μια ζωη κλπ αποψη μου ειναι οτι αμα εισαι καλα τωρα
ξαναβρεσ κοπελα και ξαναξεικινα απλα κοψε τισ μαλακιεσ πουσ σε οδηγησαν μεχρι το να παρεισ φαρμακα
φυσικα η κοπελα δε θα καθοταν μαζι σου αυτεσ θελουν να περνανε καλα δε θα καθοταν μαζι σου
να κανει χαζα και εισαι και τυχεροσ που εφυγε αμα εισαι καλα βρεσ αλλη γιατι σκασ με μια θα καθεσαι μονο δε μπορω να σε καταλαβω

[kostas1983]

Γεια σε όλους, είναι το πρώτο μου ποστ αυτο και πραγματικά δεν ήξερα ποια σε στήλη να το εντάξω αλλά χρειάζομαι πραγματικά βοήθεια...στην ουσία επειδή δεν θέλω να μακρηγορώ με την ιστορία μου η ερώτηση μου είναι η εξής '' Υπάρχει κάποια ομάδα υποστήριξης (ή και καποιος ειδικός, γενικοτερα κάπου που μπορώ να πάω εκτός, απο προκατελειμένους ψυχιάτρους) που να βοηθάει στην διαχείριση των συμπτωμάτων που προκαλεί η διακοπή των ψυχοφαρμάκων;

Εγκυκλοπαιδικά για να ξέρετε, η διακοπή έγινε απότομη από καθαρα δική μου επιλογή, μετά από όση σκέψη μου είχε απομείνει και ως απόρροια να σιχαίνομαι την κατάντια του εαυτού μου (ζομποποίηση, τάσεις αυτοκτονίας, κατάθληψη). Ολο αυτο κρυφά από την οικογένεια και την ψυχίατρο μου (την οποία την μισώ) , μία επιλογή που είμαι αποφασισμένος να την φτάσω μέχρι το τέλος λέγοντας στον εαυτό μου ότι δεν με ενδιαφέρει ότι και να περάσω αλλά στην κόλαση των ψυχοφαρμάκων δεν ξαναμπαίνω! προτιμώ να πεθάνω καλύτερα γιατί το ίδιο είναι...Δεν ξερω τωρα αν με καταλαβαίνετε και σορρυ για το υπερβολικό αλλα πραγματικά αισθάνομαι ότι το περνάω τελείως μόνος μου :(

έχω απηυδήσει με το παρόν σύστημα ψυχικής υγείας το οποίο δεν νοιάζεται πως νιώθει ο ασθενής και τις εκλύσεις που κάνει για κάτι εναλλακτικό, βλέπει ως μονόδρομο τα χάπια με φορείς πίεσης την οικογένεια (κλειστό περίγυρο) και την ''μασκα κύρους'' του Ιατρού , χωρίς στην ουσία να βλέπει την ίδια επιλογή που θέλει να κάνει ο ''ασθενής'' για την ζωή του...Γιατι για την ίδια την ζωή μιλάμε η οποία κρέμεται στα χέρια του καθενός και δεν την καθορίζει κανείς άλλος... Για να γίνω πιο συγκεκριμένος η επιλογή η δικιά μου ήταν να τα κόψω όλα μαχαίρι αλλά μετά τι; κλείστηκα στο κουβούκλιο μου περνώντας τα ''withdrawals'' μόνος μου μη μπορώντας να απευθυνθώ σε κανέναν γιατι θα δεχόμουν την κατακραυγή ότι παραβλέπω τις εντολές του ''σωστότατου'' ψυχιάτρου! Εκεί έγκειται και η ερώτηση μου...Υπαρχει κάποιος ή κάτι που να ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ την επιλογή μου αυτήν βοηθώντας με να προχωρήσω στην ζωή μου και να βγω απο αυτό το τρυπάκι;

Ιστορικά, γιατί σας άφησα με απορίες καθώς θέλω να εστιάσω στην ερώτηση αυτήν καθ'αυτήν, δεν ήμουν ούτε σχιζοφρενής, ούτε διπολικός, ούτε καταθληπτικός, απλά και συνοπτικά είχα ένα λεγόμενο ''bad trip'' απο μανιτάρια ( οποιος κατάλαβε..) το οποίο με οδήγησε με ότι αυτο συνεπάγεται σε αποπροσοπωποίηση και ψυχωσικά επεισόδια μετά την χρήση..επειδη οι δικοί μου είδανε οτι δεν την πολυπάλεβα (κρισεις πανικού, απροσδιόριστος φόβος κτλ.) με πήγανε στα έκτακτα στο Αιγινίτιο κατευθείαν σε ψυχίατρο (μεγάλο λάθος που δεν πήγα σε ψυχολόγο, αλλά δεν ήξερα τι θα ακολουθήσει...) ο οποίος μου είπε ''θέλεις ριζικά να εξαφανιστεί το προβλημα;'' η απάντηση ηταν θετική φυσικά και να το το καταραμένο Zyprexa που μετά μου δόθηκε σε συνδιασμό με το Ladose και αυτό με την σειρά του στο Abilify σε διάστημα 1,5 χρόνου σε μεγάλες ποσότητες...που θέλω να καταλήξω ότι έχασα κάθε στίγμα του παλιού μου εαυτού, έβλεπα την ζωή μου να καταστρέφεται σιγά σιγά και να φέυγει μπροστά από τα μάτια μου με εμένα ανήμπορο να αντιδράσω (+ ότι με χώρισε η κοπέλα μου μετά απο 3 χρόνια σχέσης, γιατι δεν άντεχε να με βλέπει άλλο ζομπι και σεξουαλικά ανίκανο, αλλα με αυτό ανοίγω αλλο topic άκυρο) (είναι πάρα πολλά για να αρχίσω να γράφω)...τελικά η αντιδρασή μου έγινε και τα έκοψα όλα μόνος μου κρυφά από όλους (μονο εσεις το ξέρετε :P)..είμαι 1 μήνα χωρίς φάρμακα και είδη νιώθω ότι έχω κάνει μία υπέρβαση και σαφώς νιώθω καλύτερα , με πολλά συμπτώματα φυσικά για να τα αναφέρω. Απλά δεν μπορώ άλλο να νιώθω αυτην την μοναξιά και θέλω να μιλήσω κάπου ρε γαμωτο!. Τέλος θέλω να δώσω μια συμβουλή σε οσους ειναι παρθένοι οργανισμοί, να πέρνεται φάρμακα μόνο όταν τα έχετε πραγματικά ανάγκη και ΠΑΝΤΑ ως τελευταία επιλογή, γιατι μεν μπορεί να βοηθάνε αλλά ο αντίκτυπος είναι μεγάλος, είναι σαν να μπαίνεις σε τούνελ, εύκολα βρίσκεις την είσοδο αλλά δύσκολα την έξοδο...
Τέλος πάντων δεν επεκτείνομαι περεταίρω με την ιστορία τα συμπτώματα και τις δοσολογίες μου γιατί αυτό που θέλω είναι μία απάντηση στο ερώτημα που έθεσα ή και ακόμα μία πρόταση στήριξης ότι δεν είμαι ο μόνος που το περνάει αυτό εκεί έξω

Ευχαριστώ που διαβάσατε όλες αυτές τις μπερδεμένες γραμμές,
ΑΓΑΠΗ ΜΟΝΟ.

ψυχωσικο επεισοδιο η συμπτωματα δεν παιρνανε χωρις φαρμακα.δεν γνωριζω για ποσο καιρο επρεπε να τα παρεις η εαν ειχες διαυγεια ωστε να αλλαξεις γιατρο.ειναι γεγονος οτι οι ευρωπαιοι δεν γνωριζουν να κανουν χρηση ψευδαισθησιογονων παραισθησιογονων ναρκωτικων.τα παιρνουνε και πανε στα φεστιβαλ και μενουμε ξαγρυπνοι 3 και τεσσερις μερες.ασε προς το παρον τους ψυχολογους ειναι απατη απο την εμπειρια μου.εαν θελεις σου στελνω π.μ απο εξειδικευμενο ψυχιατρο στην αθηνα με ερευνες πανω απο 30 χρονια στα ναρκωτικα να δεις εαν μπορει να σε βοηθησει.

[katerinaki]

Συμφωνώ σε ολα ,kαπλώς έτσι κ εγω .εμπλεξα μετα τη διακοπη κόκας μανιτάρια σκάν με τους ψυχιάτρους κ δεν μπορώ να ξεμπλέξω Σύνολο οκτώ χρόνια ,σπαστά διακοπές απο φαρμακα 4 χρονια κ μετα πάλι άπο την αρχηΕψαξα πολύ αλλα δεν υπαρχει ουσιαστικά εναλακτικη βοήθεια.εκανα κ ορθομοριακη κ όμοιο παθητική αλλα ακόμη κ μετα απο δυο χρονια διακοπής πάλι είχα άσχημες σκέψεις κ συμπεριφορά τρυπαριστη!οσο ήμουν χωρις φαρμακα μονο οι βενζοδιαζέπινες βοηθούσαν λιγοΠιστευω ότι μονο οι ψυχομπατσοι μπορούν να βοηθήσουν στη διακοπη αλλα δεν το κανουνΥπαρχει κ το παρατηρητήριο για τη ψυχική υγεία κ βιβλία του Πητερ Λεμαν για τη διακοπηΣε παρακαλώ πες πως ήταν η συμπεριφορά σου κι οδηγήθηκες στη ψυχιατρικήΤωρα πως ειναι; Κ εγω ειμαι πολύ στεναχωρημένη που παιρνω τα κωλοχαπα αλλα έμεινα δυο χρονια κ ενα χρόνο κ ενάμισυ χωρις χάπια κ δεν νορμαλόοιηθηκα κ τώρα πάλι τα παιρνωΗ μάνα μου μου συμπαραστέκεται πολύ κ τα ψάχνει αλλα δεν μπορεί να με ανεχτεί άλλο χωρις χάπια να βασανίζομαι κ να μη κάνω τιποτα Απο ότι διαβάζω εδώ έχω τα λιγότερα αλλα παρόλα αυτά οι ψυχίατροι μου δίνουν αντιψυχωτικαΟμως πρέπει να ομολογήσω ότι μπορεί να ένιωθα καλύτερα χωρις φαρμακα αλλα δεν έκανα τίποτα απο ότι έκανα πριν να σαλταρω ,ήμουν στο κόσμο μου αλλα είχα έλεγχο πραγματικότητας ενα περίεργο πράγμα που δε μοιάζει μ αυτά που πέρασαν τα παιδιά στα επεισόδια που ειχαν´Πιστευω ότι δεν επρέπε να πάρω αντιψυχωτικα κ ότι τωρα ειναι μπρος γκρεμός κ πίσω ρέμα. Γράψε πως τα πας!Μακαρι να τα καταφέρεις Εγω θεωρώ τον εαυτό μου καμμένο χαρτί. Καμμιά ελπίδα

[kostas1983]

ωχ ρε κατερινακι μην με λες τετοια δηλαδη και εγω που εκανα χρηση 20 χρονια και παλι κανα τσιγαρο το πινω δεν προκεται να ξεμπερδεψω ποτε.ειμαι σε δοση συντηρησης μεσα μου πιστευω οτι θα το ξεπερασω ολοκληρωτικα αρκει να ακολουθησω μετα μια συντηρηρικη ζωη.δηλαδη τα εκοψες και 2 χρονια και υποτροπιασες?και εναμιση?χωρις να πινεις η να σε ανχωσει κατι?το παρατηρητηριο ειναι θεσσαλονικη για εμας στην βορεια ελλαδα. ο φιλος εινα;ι αθηνα αφου γραφει αιγηνητειο.

[katerinaki]

Ετσι!εμεινα χωρίς φάρμακα κ δυο κ ένα χρόνο κ ήταν σαν να ειμαι σε τριπ, χωρίς να παίρνω τίποτα κ πάλι ξαναρχίσει τα χάπια .Εσυ ποια δόση συντήρησης παίρνεις;

[kostas1983]

εγω παιρνω την ελαχιστη τζεοντον 20 το μεσημερι 20 το βραδυ.οταν λες τρυπ.ακουγες φωνε?ειχες οπτικα? αυπνοιες?εγω σε κανενα ωχταμηνο μεσα τελη ιουνιου τα κοβω εντελως.

[kostas1983]

εγω παιρνω την ελαχιστη τζεοντον 20 το μεσημερι 20 το βραδυ.οταν λες τρυπ.ακουγες φωνε?ειχες οπτικα? αυπνοιες?εγω σε κανενα ωχταμηνο μεσα τελη ιουνιου τα κοβω εντελως.

[katerinaki]

Δεν είχα οπτικά ποτέ Στην αρχή πριν τα φάρμακα ούτε φωνές είχα Μετά όταν τα έκοβα είχα κάτι σαν φωνές αλλά δεν ειμαι σίγουρη Με πόσο geodon ξεκινησες