συγχωρεση εαυτου

[Remedy]

νιωθω πως με πλακωνουν οι τυψεις κ οι ενοχες....νιωθω απελπισια...θελω να νιωσω καλα..νιωθω κουρελι..βοηθεια..

δνε θελω να το καλυψω με την αγωγη..για να τα παιρνω πιο ελαφρια..θελω να το επεξεργαστω για να απαλλαγω μια κ καλη..νταξ πιαρνω αγχολυτικο κ με βοηθαει για λιγες μερες + θα παω στην ψυχολογο μου..τελικα ο εαυτος μας ειναι ο χειροτερος εχθρος μας..προσπαθω να φτασω στο σημειο του να μαθω ν συγχωρω τον εαυτο μου κ να με πεισω οτι δεν ειμαι τελεια κ κανω κ γω λαθη..ειμαι απισετυτα εγωιστρια τελικα..που θεωρω οτι εγω ειμαι η miss τελεια..κ οτι δεν πρεπει να κανω λαθη.

οντως..εγω οταν κανω ενα λαθος..μιλαμε για οχι απλο λαθακι..απλα για κατι που με ξεπερναει νιωθω τρομερο στρες, λυπη, θλιψη. δεν τρωω δεν μπορω να κοιμηθω κ αποσυρρομαι..γενικα..
πρεπει να δεχτω το οτι ειμαι ανθρωπος κ κανω κ γω λαθη..εφοσον εμαθα απο αυτο το λαθος κ δεν το επαναλαμβανω..ε?
μακαρι να ημουν σκληρη σαν κατι αλλους που βλεπω ποσο ευκολα τα περνουν τα πραγματα..ειμαι τρομερα ευαισθητη...τοσο που δνε θα πρεπε μαλλον να κανω τιποτα..

εξαρταται απο το "λαθος".
λαθος ειναι κι ενας φονος, λαθος ειναι και να αγριοκοιταξεις ενα παιδακι.
αν θες, πες αληθινο παραδειγμα.

δηλαδη, χρειαζεται διακριση...

αν σκοτωσες ανθρωπο, καλα κανεις και δεν συγχωρεις τον εαυτο σου, αλιμονο αν το καναμε. θα πρεπει να το παρεις αποφαση οτι εκανες κατι ασυγχωρητο και να βρεις τροπους να ζησεις μαζι του.. δηλαδη να διαχειριστεις το βαρος αυτο και οχι να το εξαλειψεις , γιατι, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ δεν γινεται και δεν πρεπει..

αν ομως περνας το στρεςς που περιγραφεις για μικρα λαθη, η και πολυ μικρα, οχι, δεν ειναι φυσιολογικο να σε ακινητοποιουν και να σε προβληματιζουν ετσι.
ψαξε να βρεις τι φταιει, ειτε μονη , ειτε με βοηθεια και βαλε τα "λαθη" στην σωστη τους διασταση.

φταιει οτι δεν συγχωρεις τον εαυτο σου που ειναι τελειος, οπως ειπες?
φταιει οτι θελεις να τρωγεσαι με τα ρουχα σου κι ολα αυτα ειναι μονο αφορμες??
φταιει που δεν νοιωθεις καθολου τελεια και ψαχνεις αφορμες για να επιβεβαιωνεσαι και αυτοεικτιρεσαι?
πρεπει να το βρεις για να το μειωσεις.

προσωπικα μιλωντας, δεν εχει τυχει προς το παρον να κανω ΤΟΣΟ μεγαλο ηθικο/αξιακο λαθος που να μην μπορεσω να το συγχωρεσω στον εαυτο μου, η να το κατανοησω και να προχωρησω.
εχω κανει πολλα μοιραια λαθη που οφειλονται αποκλειστικα σε λαθη/παραλειψεις , βολεμα στις ευκολιες μου και στην ευκολη ζωη γενικοτερα . αφορουν ομως κυριως επαγγελματικα θεματα-επιλογες και σε καμια περιπτωση, ηθικα.

[nikos2]

εχω και εγω πολλες τυψεις και ενοχες για τα παντα. νομιζω οτι ειμαι ενας μαζοχιστης. αυτο εχω καταλαβει ψαχνοντας στο ιντερνετ αλλα βεβαια αφου δεν εχω παει σε γιατρο δεν ειμαι και πολυ σιγουρος

[anxious4ever]

εξαρταται απο το "λαθος".
λαθος ειναι κι ενας φονος, λαθος ειναι και να αγριοκοιταξεις ενα παιδακι.
αν θες, πες αληθινο παραδειγμα.

δηλαδη, χρειαζεται διακριση...

αν σκοτωσες ανθρωπο, καλα κανεις και δεν συγχωρεις τον εαυτο σου, αλιμονο αν το καναμε. θα πρεπει να το παρεις αποφαση οτι εκανες κατι ασυγχωρητο και να βρεις τροπους να ζησεις μαζι του.. δηλαδη να διαχειριστεις το βαρος αυτο και οχι να το εξαλειψεις , γιατι, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ δεν γινεται και δεν πρεπει..

αν ομως περνας το στρεςς που περιγραφεις για μικρα λαθη, η και πολυ μικρα, οχι, δεν ειναι φυσιολογικο να σε ακινητοποιουν και να σε προβληματιζουν ετσι.
ψαξε να βρεις τι φταιει, ειτε μονη , ειτε με βοηθεια και βαλε τα "λαθη" στην σωστη τους διασταση.

φταιει οτι δεν συγχωρεις τον εαυτο σου που ειναι τελειος, οπως ειπες?
φταιει οτι θελεις να τρωγεσαι με τα ρουχα σου κι ολα αυτα ειναι μονο αφορμες??
φταιει που δεν νοιωθεις καθολου τελεια και ψαχνεις αφορμες για να επιβεβαιωνεσαι και αυτοεικτιρεσαι?
πρεπει να το βρεις για να το μειωσεις.

προσωπικα μιλωντας, δεν εχει τυχει προς το παρον να κανω ΤΟΣΟ μεγαλο ηθικο/αξιακο λαθος που να μην μπορεσω να το συγχωρεσω στον εαυτο μου, η να το κατανοησω και να προχωρησω.
εχω κανει πολλα μοιραια λαθη που οφειλονται αποκλειστικα σε λαθη/παραλειψεις , βολεμα στις ευκολιες μου και στην ευκολη ζωη γενικοτερα . αφορουν ομως κυριως επαγγελματικα θεματα-επιλογες και σε καμια περιπτωση, ηθικα.

σιγουρα δεν σκοτωσα κανεναν...!!!! αν ειχα σκοτωσει καποιον εγω προσωπικα ηδη θα ειχα κρεμαστει !!!
οταν θα ηρεμησω θα δω το δικο μου λαθος στην πραγματικη του διασταση..παντως δεν εβλαψα καποιον..παρα μονο εμενα.δεν θα πω τι συγκεκριμενο λαθος εκανα.σορρυ.δεν θελω

[Chandler]

Ημουν ενοχικη απο μικρή και ελεγα συνεχεια ότι εκανα τρομερα λαθη ακομη και για ασημαντα. Σχετιζεται και με αυστηρους γονεις και παρατηρησεις για λεπτομερειες, κριτικη και αυστηροτητα απο το περιβαλλον. Βεβαια οι γονεις μπορει να το κανουν αυτο σε πολλα παιδια που μη το αναπτυσσουν αυτο ως χαρακτηριστικο αργοτερα ως εφηβοι και ενηλικες. Ισως ειναι και γονιδιακο, τι να πω, καποιοι ανθρωποι φαινονται απο μικροι πιο υποχωρητικοι, να λενε συγγνωμη με το παραμικρο και να βουρκωνουν ευκολα. Εχουμε δυσκολο αγωνα εμεις οι ενοχικοι. Τωρα ομως εχω αλλαξει αρκετα προς το καλυτερο. Δεν ειναι οτι εγινα χοντροπετση αλλα λαθος μου που ειναι ζητημα ηθικης και προσωπικης επιλογης ειναι λαθος μου και οχι εγκλημα που σκοτωσε ή σημαδεψε κανεναν. Η σφαλιαρα για να ξυπνησω ειναι οταν συνηδειτοποιησα ή ανακαλυψα οτι ατομα που επι χρονια με κατεκριναν ή μου μιλουσαν για υψηλες ηθικες αξιες και παρουσιαζαν τον εαυτο τους σαν μις ή μιστερ τελειο είχαν κανει δις και τρις χειροτερα. Βεβαια δεν ειναι μονο τα επικριτικα ατομα αλλα και η δικια μας εσωτερικη φωνη που ειναι ιδιαιτερα αυστηρη οταν ακομη και αλλοι που μας ακουν μας λενε να χαλαρωσουμε και να μην ειμαστε τοσο αυστηροι με τον εαυτο μας. Το αναμασημα των λαθων μας και η εστιαση σε αυτα φυσικα και δειχνει χαμηλη αυτο εκτιμηση. Χρειαζεται δουλεια η αυτοεκτιμηση και να καταλαβουμε οτι δεν ειμαστε πλασμενοι για να ειμαστε τελειοι αν υπαρχει αυτο. Τα λαθη μας ειναι μαθηματα που εμπεδωνουμε και προχωραμε παρακατω. Σημασια εχει να συγχωρουμε τον εαυτο μας.

[anxious4ever]

σε ευχαριστω που μου μιλησες ετσι..με βοηθησες πολυ! η αληθεια ειναι οτι το λαθος μου εχει να κανει με ηθικη..εχω παθει σοκ με μενα κ τον εαυτο μου..απλα με μπερδεψε κ εχασα τον δρομο μου..κ γω οταν χανω τον δρομο μου κλαιω κ τρεμω..χανω τις ισορροπιες μου..αυτη τη στιγμη νιωθω πληρως αποσυντονισμενη..ειμαι σε ενα δασος που απλα δεν βρικσω το μονοπατι κ εχω χαθει.κ εχω κατσει σε μια πετρα κ κλαιω..ομως ξερω τι πρεπει να κανω για να με βρω ξανα.κ ξεκινω..σημερα εχω ραντεβου με ψυχολογο..καθε μερα θα κανω κατι ωστε να με βρω..
με σημαδεψε πολυ αυτο που εγινε..κ εγινα κ γω ενα μπερδεμα ολακερο..ειμαι στο τσακ να ξεκινησω παλι αντικαταθλιπτικο..το ειχα κοψει γιατι το παιρνα σχεδον 2 χρονια κ ημουν μια χαρα κ ενιωσα ετοιμη. μερικες φορες χρειαζεται να κανουμε λαθος για να μαθαινουμε τις αντοχες μας κ τα ορια μας..
εγω τωρα νιωθω οτι τα ξεπερασα τα ορια μου..σαν ανθρωπος σαν υποσταση..οτι ξεπερασα τις αξιες μου..ειναι οποτε λογικο να νιωθω ετσι..εχω δουλεια παλι να κανω με μενα για να με βρω επιτελους..ευχομα να με βοηθησει η ψυχολογος πολυ..παντως σημερα το πρωι ξυπνησα παλι κ ετρεμα, αυτη η τρεμουλα η εχωτερικη που δε σαφηνει να ξεκουραστεις πουθενα..πηρα ενα λαξοτανιλ κ κοιμηθηκα ξανα κ τωρα ηρθα στη δουλεια...κ προσπαθω να μαζεψω τα κομματια μου..δεν μεγαλωσα σε αυστηρο σπιτι..μεγαλωσα σε σπιτι το οποιο με κακοποιουσε συνεχομενα κ απειρα χρονια..η γονεις μου δνε ηταν αυστηρη..μου συγχωρουσαν τα λαθη μου..ομως εγω ενιωθα ενοχες γιατι πολυ απλα ζουσα κ κ επιβαρυνα τον πατερα μου οικονομικα κ το δεινχε καθημερινα φωναζοντας μου κ την μπουκια που τρωω..λογικο να αναπτυχθουν τετοιοι μηχανισμοι..μηχανισμοι φοβου κ ενοχων που με ακολουθουν κ στην ενηλικη ζωη...τι κριμα..