Απελπισία, Μελαγχολία

[LifeSucks]

Πάνε τα αγροτικά θέματα έχουν περάσει πριν κάτι χρόνια ήταν μια οικογενειακή ενασχόληση αλλά δεν υπήρχε μέλλον λόγω προβλημάτων και της χώρας αλλά άλλαξαν τα πράγματα για εμένα τώρα βρίσκομαι σε άλλη χώρα.

[elis]

προσπαθησε να προσαρμοστεισ τοτε εκει να δεισ αν μπορεισ να ζησεισ

[cherry08]

Συμφωνώ απλά μου φαίνεται πως δεν βρίσκω κίνητρο, μου φαίνονται όλα ανούσια, ανώφελα... σάπια...

Γιατι σου φαινονται ολα ανουσια ομως? γιατι δεν βρισκεις κινητρο? απο ποτε αρχισες να νιωθεις ετσι? ποια ειναι η βαθυτερη αιτια/αιτιες? αυτο πρεπει να αναρωτηθεις...αν το καταλαβεις μπορει να νιωσεις καλυτερα

[LifeSucks]

Δεν μπορώ να θυμηθώ ακριβώς από πότε αλλά από μικρός απογοητευόμουν σε διάφορα πράγματα... Φιλίες, οικογένεια επίσης όταν βλέπεις ότι περνάς την ζωή σου δουλεύοντας την περισσότερη μέρα και την υπόλοιπη κοιμάσαι για να ξαναπάς στην δουλειά είναι άσχημο

[cherry08]

Δεν μπορώ να θυμηθώ ακριβώς από πότε αλλά από μικρός απογοητευόμουν σε διάφορα πράγματα... Φιλίες, οικογένεια επίσης όταν βλέπεις ότι περνάς την ζωή σου δουλεύοντας την περισσότερη μέρα και την υπόλοιπη κοιμάσαι για να ξαναπάς στην δουλειά είναι άσχημο

πρεπει να καταλαβεις ομως οτι τωρα αυτη δεν ειναι η ζωη σου...αυτα ανηκουν στο παρελθον, τωρα εισαι μακρια απ αυτα και ξεκινας μια καινουρια ζωη...και το οτι απογοητευοσουν που ειπες, πρεπει να θυμηθεις ποια ηταν η βαθυτερη αιτια των απογοητευσεων σου, και αν ισχυουν οι ιδιοι παραγοντες και τωρα

[LifeSucks]

Συντομα η ζωη μου θα ειναι σχολη το πρωι δουλεια το απογευμα και παλι απο την αρχη για μερικα χρονια. Αυτα που μου ελειπαν παντα και τωρα ειναι οικογενεια, φιλοι και τωρα που μεγαλωσα λιγο θα ηθελα μια σχεση. Ολα τα προηγουμενα τα εχω προσπαθησει με πολλαπλες διαρκεις αποτυχιες, πλεον ειμαι στο σημειο που με εχουν ριξει τα παντα και δεν μπορω να σηκωθω. Η ζωη ειναι ενα λαχειο. Ειναι πικρο να μενεις μονος στην ζωη και να μισεις αυτους που δεν ειναι μονοι...

[elis]

εγω εκανα χειροτερα πηγαινα σχολη το πρωι μετα δουλεια και μετα παλι σχολη το απογευμα για κανενα χρονο
και εβγαινα κι ολασ αμα αντεχα αλλα να ξερεισ μετα απο ξενυχτι δε μπορεισ να παρεισ τα ποδια σου εγω πηγαινα και κοιμομουν στο μαθημα
καμια φορα μετα με κοβανε μετα εβαλα μυαλο εκανα το στομαχι μου πετρα κι απο τοτε πινω σαραντα καφεδεσ στην καθισια για να μπορεσω να κανω αυτα που θελω