Ειμαι πλεον σιγουρη οτι έχω κατάθλιψη

[Sandra_R]

Γειά σας παιδιά
Μέχρι πρίν λίγα λεπτά έψαχνα συμπτώματα και ευτηχώς βρήκα αυτή τη σελίδα να πώ την δική μου ιστορία για να ξελαμπικάρω λίγο απο τις σκέψεις μου.Τα πρώτα ψυχολογικά της ενήλικης ζωής μου ξεκινάνε πρίν 4 χρόνια.Δυστηχώς ξεκίνησα να κάνω "τσιγάρα".Μετά απο μια σειρά γεγονότων άρχησα να αναπτήσω φοβίες,μου βγήκε σε αγοραφοβία,ζαλάδες σε χώρους με πολύ κοσμο,μέχρι και το πολύ εντονο μπάσο με έκανε να πανικοβάλομαι.Επίσης ήμουν σε σχέση εκείνη τη περίοδο με ένα ατομο που είχε θέματα εμπιστοσύνης και με πίεζε πολύ όλο αυτό ενώ δεν είμαι τετοιος άνθρωπος και προσπαθούσα να της δείξω συνέχεια οτι δεν έχει λόγο να φοβάται τίποτα.Κατάντησα να νιώθω ενοχές και αίσθημα φόβου χωρίς να έχω κάνει κάτι απο τον τόσο ελεγχο.Όλα αυτα παράλληλα με τις αγοραφοβίες.Τελειώνω σχολή κ γυρνάω σπίτι μου.Πέρασα ενα καλοκαίρι να φοβάμαι μέχρι και τους περαστικούς στον δρόμο.Σαν άτομο γεμάτο απο περιπέτειες,ρίσκα πολλές στιγμές δεν φοβόμουν πότε να δεθώ,ον που πιστεύει στο καλό,ανοιχτόκαρδο,χαμογελα στό άτομο,μιά ζωη όπου κόσμος και γω,πολλές γνωριμίες δεν πίστευα ότι ζούσα κάτι τέτοιο.Άρχησα να το σκέφτομαι και να λέω δεν μπορεί.Βρήκα τον λόγο,σταμάτησα την χρήση μαριχουάνας σε εκείνο το διάστημα και σιγά σιγά μου έφυγε η μεγάλη αίσθηση αγοραφοβίας.χώρισα κιόλας γιατί μετά απο 2,5 χρόνια είδα οτι δεν αλλάζει η κατάσταση στη σχέση μου,πλέον ένιωθα οτι πνίγομαι οπότε αποχώρησα.Πήγα πάλι στην πόλη που σπούδαζα για δουλειά.Γνωρίζω ένα άτομο πολύ γρήγορα αφου έχω χωρίσει.Να συμπληρώσω οτι τα έκανα όλα με τόσα γκάζια που ήμουν μονίμως αγχωμένη,σαν κυνηγημένο με πολύ υπερένταση συνέχεια.Έπαθα επεισόδιο επιληψίας απο το πολύ στρες(έκανα μαγνητικη,νευρολογικές) όλα εντάξει ευτηχως.Καταρρέω ψυχολογικά γιατί η καινούργια μου σχέση με κάνει να νιώθω υπέροχα και έπρεπε αναγκαστικά να αφήσω τη δουλειά γιατί δούλευα νύχτα και ο νευρολόγος μου είπε προληπτικά για ένα χρόνο αυτές τις ώρες πρέπει να κοιμάμαι.Γυρνάω πάλι σπίτι μου.Νιώθω να πνίγομαι γιατί χάνω την ψυχολογικη μου ανεξαρτησία κυρίως γιατι ως ομοφυλόφιλη ζω μια ζωή κρυφη οπότε καταλαβαίνετε γιατί ζούσα σαν κυνηγημένη.Περνάνε 3 μήνες και όλα πάνε χάλια οπως και η σχέση μου γιατί η απόσταση δεν βοηθούσε.Τελικά βρίσκω άλλη δουλειά πάλι στην πόλη που δούλευα.Κοιμόμουν καλά,έτρωγα καλα.Γενικά όλα πολύ καλά.Οι φοβίες μου δεν ήταν πλέον τέρατα στο κεφάλι μου γιατί θα ήμουν ψεύτρα αν έλεγα οτι τις εξάληψα(ειχα κοψει τελείως κιόλας τη χρήση μαριχουάνας).Με τα πολλά τον περασμένο Ιούλη χάνω δουλειά,χάνω και σχέση γιατί μετακόμισε σε άλλη χώρα λόγω σχολής.Πάλι στο μηδέν.Πληγωμένη μεν απόλα τα γεγονότα αλλά πάντα με την αίσθηση να συνεχίσω ορθοποδώ για λίγο και μέσα σε πολύ λίγο διάστημα πέφτω πάλι γιατί γίνανε κιαλλα σκηνικά.Βλέπω πως ο κόσμος γύρω μου δεν είναι τόσο "καλός" όσο νόμιζα,γηώθηκα πλήρως και δεν μου άρεσαν τα ξεσκαταρίσματα που γίνανε.Απτην μια συνηδητοποιησα πολλά αλλά απτην αλλη η αλήθεια πονάει.Κ εκεί φτάνω να έχω πονοκέφαλο συχνά γιατί σκεφτόμουν πολύ,πονο στην πλατη και στο στηθος,ολοι μου οι μυς,κοκκαλα,τα ακρα μου.Οταν περπατούσα τα πόδια μου τα ένιωθα πιο μπροστά ενώ το στήθος πιο πίσω,σαν να είναι μόνο το πάνω μέρος σε αρνηση.επίσης όλοι νόμιζα οτι με σχολιάζουν,οτι έκανα κάτι και δεν το ξέρω.φυσικά έβλεπα οτι πέφτω σε σε μια κακή ροή σκέψεων και μου μιλούσα για να χαλαρώσω γιατί ήξερα πως ειναι το κεφάλι μου αλλα με ξανάπιανε πάλι σε άλλη στιγμή.Αυτο που νιώθεις οτι δεν σε χωράει ο τόπος δε το αντέχω.έτσι πολλές ώρες περπάτημα με μουσική αλλά όπου και να κατέληγα δεν ήθελα να κάτσω γιατί πάλι ένιωθα να πνίγομαι.παιδια μεσα σε 1 ώρα εφυγα απτο σπιτι μου και πηγα σε άλλα 3 και δεν μπορούσα να κάτσω σε κανένα.όλους τους ένιωθα περίεργα και πρώτη πρώτη εμένα.Ακόμη και με άτομα που νιώθω πολύ κοντά μου δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω.Αυτάααα!Να τώρα πήγα να απολογηθώ που έχω γράψει τόσα πολλά και το έσβησα γιατί θέλω να το αντικαταστήσω με ενα ευχαριστώ.Και να που βούρκωσα έτσι άπλα που βλέπω οτι πάλι νιώθω ασχημα για κατι που δεν θα έπρεπε.

[Deleted-member-220416]

Καλησπέρα.
Με όλο το σεβασμό αλλά δεν είναι τόσο τραγικά όσο τα περιγράφεις.Είναι μια ιστορία με διαφορετικό πρόσωπο.Μη το πάρεις ότι σε ειρωνεύομαι απλά προσπαθώ να σου δώσω να καταλάβεις ότι πολλές φορές μεγαλοποιούμε ένα πρόβλημα και το θεωρούμε το μεγαλύτερο του κόσμου (που για εμάς σίγουρα είναι) αλλά στην ουσία η λύση είναι απλή.Αυτή τη στιγμή τα έχεις όλα μέσα στο μυαλό σου,μπερδεμένα και η μια σκέψη φέρνει την άλλη με αποτέλεσμα το αυξημένο άγχος.Είμαι σίγουρος ότι η ψυχοθεραπεία θα σε βοηθήσει.

[Sandra_R]

Σίγουρα πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό αλλά και πάλι όλο αυτο είναι πρωτόγνωρο για μένα.δε με αφήνει να ηρεμίσω και καταληγω να καταπιέζω τον εαυτό μου ακόμη περισσότερο.

[Deleted-member-220416]

Σίγουρα πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό αλλά και πάλι όλο αυτο είναι πρωτόγνωρο για μένα.δε με αφήνει να ηρεμίσω και καταληγω να καταπιέζω τον εαυτό μου ακόμη περισσότερο.

Ούτε μια κουταλιά νερό είναι γι'αυτό έγραψα ότι σίγουρα για εμάς είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα..Να γίνω λίγο περισσότερο κατανοητός.Γι αυτά που περιγράφεις υπάρχουν στάδια.Το θέμα είναι αν το καταλάβεις και τα καταπολεμήσεις εγκαίρως πριν γίνουν μεγαλύτερα και το ένα φέρει το άλλο.Για παράδειγμα,εγώ χωρίς να είμαι ειδικός και παρά μόνο από αυτά που διαβάζω,θεωρώ πως δεν έχεις κατάθλιψη άσχετα που εσύ το γράφεις σαν τίτλο.Υπάρχει περίπτωση όμως μια αγοραφοβία/κοινωνική φοβία που δεν έχει λυθεί στα αρχικά στάδιά της να οδήγήσει στην κατάθλιψη ή να οδηγήσει σε ένα δρόμο που δεν ξέρεις τι έχεις ή δεν γνωρίζεις τι έφερε τι.Εκεί μετά μπερδεύεται το θέμα.
Γι'αυτό κι έγραψα ότι δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα και μια ψυχοθεραπεία θα βοηθήσει την όλη κατάσταση.Θα σε βοηθήσει να βάλεις τα πράγματα και τις σκέψεις σου σε μια σειρά.

Να ξέρεις ότι η κατάθλιψη είναι ένας σκοτεινός και δύσκολος δρόμος και δεν πρέπει να γίνεται κατάχρηση της λέξης.

Πάλι νιώθω την ανάγκη να απολογηθώ γιατί ο γραπτός λόγος είναι διαφορετικός από τον προφορικό και υπάρχει περίπτωση να παρερμηνευτεί κάτι.Οπότε θέλω να σου πω ότι αυτά τα γράφω γιατί θέλω πραγματικά να βοηθήσω και σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ το πρόβλημά σου πταίσμα.Απλά πρέπει να ξεκαθαρίσω και το ότι μόνο όταν κάποιος περάσει από κατάθλιψη μόνο τότε θα καταλάβει το τι είναι.

Οπότε καθαρά προσωπική μου άποψη και χωρίς να είμαι ειδικός,είναι ότι απλά χρειάζεσαι μια βοήθεια που θα σε βάλει σε μια σειρά και σε έναν έλεγχο των σκέψεών σου.

[Sandra_R]

Οχι δεν παρερμηνευω τα λόγια σου.Μπήκα εδω μέσα ακριβως γιατί θέλω να μου ληθούν οι απορίες και σευχαριστώ πολύ που δίνεις βάση.Οσο για τον τίτλο,το να μην ξέρεις τι σου γίνεται μπορεί εύκολα να σε φέρει σε λάθος συμπεράσματα και αλήθεια χαίρομαι που μου δίνεις να καταλάβω καλύτερα τι μπορεί να μου συμβαίνει.Επίσης δεν ήθελα να προσβάλλω κανέναν με τον τίτλο μου ουτε να κάνω κατάχρηση γιατί και γω την ίδια γνώμη έχω.

[Deleted-member-220416]

Οχι δεν παρερμηνευω τα λόγια σου.Μπήκα εδω μέσα ακριβως γιατί θέλω να μου ληθούν οι απορίες και σευχαριστώ πολύ που δίνεις βάση.Οσο για τον τίτλο,το να μην ξέρεις τι σου γίνεται μπορεί εύκολα να σε φέρει σε λάθος συμπεράσματα και αλήθεια χαίρομαι που μου δίνεις να καταλάβω καλύτερα τι μπορεί να μου συμβαίνει.Επίσης δεν ήθελα να προσβάλλω κανέναν με τον τίτλο μου ουτε να κάνω κατάχρηση γιατί και γω την ίδια γνώμη έχω.

Για παράδειγμα έφυγα πολλές φορές από διάφορα μέρη με μια δυσφορία.Σινεμά,καφέ και διάφορα.Έφτασα στο σημείο που ενώ έχω κλειστεί μήνες στο σπίτι μέσα στο σκοτάδι,να φοβάμαι το φως που μπαίνει απο τις χαραμάδες που έχουν τα πατζούρια.Γι'αυτό σου λέω ότι υπάρχουν στάδια και είναι πολύ νωρίς να μιλάς για κατάθλιψη.Όχι τίποτα άλλο αδικείς και τον ευατό σου.

Μη στεναχωριέσαι δεν πρόσβαλες κανέναν.Απλά ήταν μια διευκρίνιση που ήθελα να δώσω

[Sandra_R]

Να 'σαι καλά για τα λόγια σου.μου ξεδιάλυνε αρκετά το τοπίο.σου εύχομαι οτι καλήτερο

[Deleted-member-220416]

Να 'σαι καλά για τα λόγια σου.μου ξεδιάλυνε αρκετά το τοπίο.σου εύχομαι οτι καλήτερο

Δεν πρέπει όμως να το αφήσεις.Ζήτα την άποψη ενός ειδικού.Θα σε βοηθήσει πολύ.
Να είσαι καλά

[Sandra_R]

Ναι θέλω.Ευτηχώς έχω άτομο που δουλεύει σε ψυχιατρική κλινική και θα με παραπέμψει η ίδια

[venom]

Μη νιώθεις καθόλου άσχημα για τίποτα! Ίσως αυτό να πηγάζει το ότι είσαι διακριτική και ευγενική στα πάντα. Έτσι είμαι και εγώ πολλές φορές. Απλά μην ξεχνάς πρώτων ότι εδώ σε αυτό το φόρουμ σε στηρίζουν πολλοί και έτσι ότι και να γράψεις δεν θα βαρεθεί να το διαβάσει κάποιος ή οτιδήποτε άλλο και το βασικότερο όλων: Είσαι η Σάντρα (αν είναι έτσι το όνομα σου, το βλέπω απο το username), είσαι ΕΣΥ, με τα καλά σου, με τα ελλατώματα σου με τα όλα σου, ένας άνθρωπος που δεν θα επαναληφθεί. Τι θέλω να πώ; αγάπα τον εαυτό σου. Αγάπα εσένα. Αλλά ΟΧΙ εγωιστικά. Με διάκριση όσο μπορείς! Αυτή είσαι... και επειδή γνωρίζω τι bulling έχουν οι ομοφυλόφιλοι μπορώ να καταλάβω πως περίπου νοιώθεις! Στην τελική ο Θεός σε αγάπει έτσι όπως είσαι. Και ομοφυλόφυλη και στραβια (δεν ξερω αν εισαι απλα λεω) και καλοκαρδη! Ποιός λοιπόν θα σε κατηγορήσει; ΚΑΝΕΙΣ! Και μια συμβουλή: Μη περιμένεις ανταπόδωση στην αγάπη από κανέναν. και δεν μιλάω μόνο για σχέση. για παντού. Όταν το κάνεις απο καρδιάς κάτι μη ζητάς αντάλλαγμα. Δώσε αγάπη απρουπόθετη!! Θα δείς διαφορά στη ζωή σου. Θα γίνεις καλά ψυχικά και σωματικά!! Συγγνώμη αν σε κούρασα

[αχιλλεαςg]

Γειά σας παιδιά
Μέχρι πρίν λίγα λεπτά έψαχνα συμπτώματα και ευτηχώς βρήκα αυτή τη σελίδα να πώ την δική μου ιστορία για να ξελαμπικάρω λίγο απο τις σκέψεις μου.Τα πρώτα ψυχολογικά της ενήλικης ζωής μου ξεκινάνε πρίν 4 χρόνια.Δυστηχώς ξεκίνησα να κάνω "τσιγάρα".Μετά απο μια σειρά γεγονότων άρχησα να αναπτήσω φοβίες,μου βγήκε σε αγοραφοβία,ζαλάδες σε χώρους με πολύ κοσμο,μέχρι και το πολύ εντονο μπάσο με έκανε να πανικοβάλομαι.Επίσης ήμουν σε σχέση εκείνη τη περίοδο με ένα ατομο που είχε θέματα εμπιστοσύνης και με πίεζε πολύ όλο αυτό ενώ δεν είμαι τετοιος άνθρωπος και προσπαθούσα να της δείξω συνέχεια οτι δεν έχει λόγο να φοβάται τίποτα.Κατάντησα να νιώθω ενοχές και αίσθημα φόβου χωρίς να έχω κάνει κάτι απο τον τόσο ελεγχο.Όλα αυτα παράλληλα με τις αγοραφοβίες.Τελειώνω σχολή κ γυρνάω σπίτι μου.Πέρασα ενα καλοκαίρι να φοβάμαι μέχρι και τους περαστικούς στον δρόμο.Σαν άτομο γεμάτο απο περιπέτειες,ρίσκα πολλές στιγμές δεν φοβόμουν πότε να δεθώ,ον που πιστεύει στο καλό,ανοιχτόκαρδο,χαμογελα στό άτομο,μιά ζωη όπου κόσμος και γω,πολλές γνωριμίες δεν πίστευα ότι ζούσα κάτι τέτοιο.Άρχησα να το σκέφτομαι και να λέω δεν μπορεί.Βρήκα τον λόγο,σταμάτησα την χρήση μαριχουάνας σε εκείνο το διάστημα και σιγά σιγά μου έφυγε η μεγάλη αίσθηση αγοραφοβίας.χώρισα κιόλας γιατί μετά απο 2,5 χρόνια είδα οτι δεν αλλάζει η κατάσταση στη σχέση μου,πλέον ένιωθα οτι πνίγομαι οπότε αποχώρησα.Πήγα πάλι στην πόλη που σπούδαζα για δουλειά.Γνωρίζω ένα άτομο πολύ γρήγορα αφου έχω χωρίσει.Να συμπληρώσω οτι τα έκανα όλα με τόσα γκάζια που ήμουν μονίμως αγχωμένη,σαν κυνηγημένο με πολύ υπερένταση συνέχεια.Έπαθα επεισόδιο επιληψίας απο το πολύ στρες(έκανα μαγνητικη,νευρολογικές) όλα εντάξει ευτηχως.Καταρρέω ψυχολογικά γιατί η καινούργια μου σχέση με κάνει να νιώθω υπέροχα και έπρεπε αναγκαστικά να αφήσω τη δουλειά γιατί δούλευα νύχτα και ο νευρολόγος μου είπε προληπτικά για ένα χρόνο αυτές τις ώρες πρέπει να κοιμάμαι.Γυρνάω πάλι σπίτι μου.Νιώθω να πνίγομαι γιατί χάνω την ψυχολογικη μου ανεξαρτησία κυρίως γιατι ως ομοφυλόφιλη ζω μια ζωή κρυφη οπότε καταλαβαίνετε γιατί ζούσα σαν κυνηγημένη.Περνάνε 3 μήνες και όλα πάνε χάλια οπως και η σχέση μου γιατί η απόσταση δεν βοηθούσε.Τελικά βρίσκω άλλη δουλειά πάλι στην πόλη που δούλευα.Κοιμόμουν καλά,έτρωγα καλα.Γενικά όλα πολύ καλά.Οι φοβίες μου δεν ήταν πλέον τέρατα στο κεφάλι μου γιατί θα ήμουν ψεύτρα αν έλεγα οτι τις εξάληψα(ειχα κοψει τελείως κιόλας τη χρήση μαριχουάνας).Με τα πολλά τον περασμένο Ιούλη χάνω δουλειά,χάνω και σχέση γιατί μετακόμισε σε άλλη χώρα λόγω σχολής.Πάλι στο μηδέν.Πληγωμένη μεν απόλα τα γεγονότα αλλά πάντα με την αίσθηση να συνεχίσω ορθοποδώ για λίγο και μέσα σε πολύ λίγο διάστημα πέφτω πάλι γιατί γίνανε κιαλλα σκηνικά.Βλέπω πως ο κόσμος γύρω μου δεν είναι τόσο "καλός" όσο νόμιζα,γηώθηκα πλήρως και δεν μου άρεσαν τα ξεσκαταρίσματα που γίνανε.Απτην μια συνηδητοποιησα πολλά αλλά απτην αλλη η αλήθεια πονάει.Κ εκεί φτάνω να έχω πονοκέφαλο συχνά γιατί σκεφτόμουν πολύ,πονο στην πλατη και στο στηθος,ολοι μου οι μυς,κοκκαλα,τα ακρα μου.Οταν περπατούσα τα πόδια μου τα ένιωθα πιο μπροστά ενώ το στήθος πιο πίσω,σαν να είναι μόνο το πάνω μέρος σε αρνηση.επίσης όλοι νόμιζα οτι με σχολιάζουν,οτι έκανα κάτι και δεν το ξέρω.φυσικά έβλεπα οτι πέφτω σε σε μια κακή ροή σκέψεων και μου μιλούσα για να χαλαρώσω γιατί ήξερα πως ειναι το κεφάλι μου αλλα με ξανάπιανε πάλι σε άλλη στιγμή.Αυτο που νιώθεις οτι δεν σε χωράει ο τόπος δε το αντέχω.έτσι πολλές ώρες περπάτημα με μουσική αλλά όπου και να κατέληγα δεν ήθελα να κάτσω γιατί πάλι ένιωθα να πνίγομαι.παιδια μεσα σε 1 ώρα εφυγα απτο σπιτι μου και πηγα σε άλλα 3 και δεν μπορούσα να κάτσω σε κανένα.όλους τους ένιωθα περίεργα και πρώτη πρώτη εμένα.Ακόμη και με άτομα που νιώθω πολύ κοντά μου δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω.Αυτάααα!Να τώρα πήγα να απολογηθώ που έχω γράψει τόσα πολλά και το έσβησα γιατί θέλω να το αντικαταστήσω με ενα ευχαριστώ.Και να που βούρκωσα έτσι άπλα που βλέπω οτι πάλι νιώθω ασχημα για κατι που δεν θα έπρεπε.

Αν θες να το ονομασεις καταθληψη εχει καλος .να ξερεις ομως θα σε κραξουν (που λενε στο χωριο μου)οι καταθληπτικοι.διαβασα(με δυσκολια)αυτα που γραφεις και απ τα λιγα,πολυ λιγα που ξερω δεν εχεις καταθληψη.αν τα γραψεις εκει που ξερις θα δεις οτι δεν εχεις τιποτα.