κι ομως ακομα νοιαζομαι γι αυτον

[nefeli_]

εχω φαει αρκετο ξυλο εχω υποστε μπολικη ψυχολογικη βια απο τα δυο προτιμω το ξυλο τελοσ αμα εσενα σ αρεσει η ψυχολογικη βια
προβλημα σου εγω προτιμω το ξυλο

Τίποτα δεν είναι σωστό και το ξύλο δεν κανει κανεναν καλυτερο τωρα αν ποτε κνς παιδια ή εχεις και νμζεις οτι το ξύλο έχει αποτέλεσμα τοτέ τι να πω απλα λυπαμαι που υπαρχουν ακομα τετοια και ειδικα απο ανθρωπους πως λενε οτι τ έχουν περασει

[nefeli_]

απο οτι φαινεται τωρα θα ζοριστεις να εμπιστευτεις αντρα ..
εγω στη θεση σου μπορει κ να εβρισκα τη δυναμη να το εκανα οχι οσο επειδη θα τον αγαπουσα μπορει κ να μη καταφερεις να αγαπησεις ποτε αντρα αλλα αυτο δεν εχει κ πολυ σημασια αλλα θα το εκανα επειδη δε θα αντεχα μια ζωη να τραβιεμαι με ψυχολογικα χωρις βελτιωση κ φυσικα δε θα εβρισκα καπιον που να μιαζει στον αδερφο σου αλλα το αντιθετο του.

οντως θα ήθελα κατι τελειως διαφορετικο αππ τον αδερφο μου αυτο αναζητω... Δεν εχω θέμα με την εμποστοσυνη σε αντρα απλα εγω ειμαι λιγο πιο ψυχρη απομακρη δεν ανοιγομαι ευκολα τα περναω μονη μ.. Και θελω με τον αθρωπο που ειμαι να ειναι γλυκος και τρυφερος αυτο μ αρκη γιατι αυτα μ ελειπαν τρυφεροτητα και ν χω εναν ανθρωπο γλυκο διπλα μου...!!!

[αλεξανδρος_77]

δεν εχεις θεμα με την εμπιστοσυνη αλλα σε φανταζομαι να κανεις συνεχεια κατι μπρος πισω στη καλυτερη περιπτωση η τουλαχιστον αυτο εχω δει ως καλυτερη εκδοχη της εμπιστοσυνης που λες...
μαλον ο συντροφος που θα βρεις θα ειναι τερας ψυχραιμιας κ υπομονης....

[Deleted-member250416]

Πόσο μα πόσο δίκαιο έχει ο/η Blade...

Έλις, μπορεί ΕΣΥ να νιώθεις πως σε "έστρωσε" και πως το προτιμάς αλλά έτσι δείχνεις πως δεν σέβεσαι τον εαυτό σου. Εγώ είμαι υπερ μόνο σε μικρά και ατίθασα παιδάκια όταν οι γονείς έχουν ήδη δοκιμάσει όλες τις άλλες εναλλαχτικές/μεθόδους και απέτυχαν. Και εννοείται πως με το ξύλο δεν εννοώ κάτι ακραίο όπως αυτό που αναφέρθηκε στο θέμα, ούτε όταν γίνεται μπροστά σε κόσμο. Δεν μπορείς να φανταστείς που μπορεί να καταλήξει κάποιος με τέτοια τραύματα (κυρίως ψυχολογικά), πόσες ενοχές και ευθύνη θα νιώθει για τα λάθη άλλων!! Ο καθένας το περνάει διαφορετικά όμως γιατί εξαρτάται από τον χαρακτήρα του. Μπορεί μεγαλώνοντας να θεωρήσει πως επειδή έτσι του συμπεριφέρθηκαν, αυτή είναι η σωστή αντίδραση και να χτυπάει αντίστοιχα και τα δικά του παιδιά ή να μην μπορέσει ποτέ στην ζωή του να κάνει μια σχέση της προκοπής γιατί θα φοβάται, ή να μην θελήσει ποτέ να κάνει παιδιά γιατί δεν θα ξέρει πως θα του βγει να συμπεριφερθεί κλπ... Απ' την άλλη μπορεί να μην είναι τόσο ευαίσθητος και όλο αυτό να τον βοήθησε ακόμη περισσότερο να σταθεί στα πόδια του, ή απλά να πήρε ένα γερό μάθημα και να συμπεριφέρεται με τρυφερότητα στα δικά του παιδιά. Ειλικρινά όμως, το ρισκάρεις; Δεν μπορείς να ξέρεις. Το κάνεις μόνο όταν η κατάσταση ξεφεύγει και ο άλλος δεν καταλαβαίνει με άλλο τρόπο, αλλά οφείλεις να εξαντλήσεις όλα τα περιθώρια.

Νεφέλη μου, πραγματικά προσπαθώ να καταλάβω τους γονείς σου αλλά αδυνατώ. ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ να έβλεπαν τι τραβούσες από τον αδερφό και να μην έκαναν κάτι αλλά αντιθέτως να το δέχονταν παθητικά; Δεν ήθελα να επεκταθώ αλλά θα το κάνω γιατί πραγματικά έχω σοκαριστεί. Έχω φάει αρκετό ξύλο ακόμη και σε μεγάλη ηλικία (μέχρι τα 18-19 και ΑΚΟΜΗ ΦΟΒΑΜΑΙ αντιδράσεις κλπ) από γονείς αλλά και από άνθρωπο που είναι στο συγγενικό μου περιβάλλον και δυστυχώς δεν είχε μείνει μόνο στο ξύλο. Αμυνόμουν συνεχώς, κατέληγα κι' εγώ να επιτίθεμαι για να γλυτώνω και πάντα τον απέφευγα -όσο περνούσε από το χέρι μου-. Δεν άνοιξα ΠΟΤΕ το στόμα μου να πω τίποτα στους δικούς μου (το είχα εξομολογηθεί μόνο πρόσφατα -μετά από πολλά χρόνια δηλαδή- στην ξαδέρφη μου και είχε σοκαριστεί) και ο λόγος που δεν το έκανα -και δεν θα το κάνω- ήταν γιατί πίστευα πως θα κατέληγαν στην φυλακή (ή θα έκοβαν τελείως επαφές μετά από φασαρίες και αναστάτωση) ή θα μου έριχναν εμένα ευθύνες. Στην παρούσα φάση είμαστε στο σημείο που ο αδερφός μου χτυπάει τους γονείς κι' αυτοί φοβούνται τόσο για την δική μου σωματική ακεραιότητα που συχνά πυκνά είτε με "διώχνουν" απ' το σπίτι, είτε αποφεύγουν να μου ζητάνε πράγματα που αφορούν και τον αδερφό όταν δεν μπορούν να προβλέψουν την αντίδρασή του. Όσο κι' αν θέλω να βοηθάω, επειδή φοβούνται, για κάποια πράγματα μου ζητάνε να "κάνω πίσω". Δεν ξέρω πως θα αντιδράσουν αν ο αδερφός μου πάρει το θάρρος και αρχίζει να χτυπάει και μένα, πάντως σίγουρα άσχημα και θα εξαντληθεί πολύ νωρίτερα η υπομονή.

Είσαι κι' εσύ παιδί τους γαμώτο... Και ειλικρινά δεν θέλω να τους κατηγορήσω -αν και πιστεύω πως το έκανα και παρακαλώ να με συγχωρέσεις μιας και δεν τους ξέρω προσωπικά τους ανθρώπους- αλλά μου έκατσε πολύ άσχημα Ευτυχώς που τώρα σε υποστηρίζουν αλλά ο αδερφός είναι μακριά έτσι κι' αλλιώς. Δεν μπορείς να ξέρεις τι θα γίνει αν επιστρέψει. Επειδή όμως έχεις μεγαλώσει, ΟΣΟ ΚΙ' ΑΝ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΣ (λογικό, δεν ξε-αγαπάμε κάποιον, ιδιαίτερα αν είναι και αίμα μας, ακόμα κι' όταν μας έχει ξεφτιλήσει), όσο κι' αν τον νοιάζεσαι, πρώτα απ' όλους πρέπει να σέβεσαι τον εαυτό σου και να ενεργείς έτσι ώστε να είσαι καλά, και σωματικά αλλά και ψυχικά, ακόμη κι' αν δεν έχεις την στήριξη που θα έπρεπε ή που θα περίμενε κανείς από τους γονείς... Το' χεις βιώσει, ΞΕΡΕΙΣ -ελπίζω- πως εσύ δεν φταις σε τίποτα, κατανοείς ότι ο αδερφός σου φέρθηκε πολύ άσχημα, συνεχίζεις να τον αγαπάς γιατί δεν τρέφεις κακά αισθήματα μέσα σου (καλύτερα για σένα!) και προχωράς... Αν χρειαστεί, φεύγεις από το σπίτι και τον απειλείς με αστυνομίες. Πονάει ΠΟΛΥ, είναι δικός σου άνθρωπος αλλά πρώτα θα νοιαστείς για την Νεφέλη! Έτσι επιβιώνεις... Ρώτα κι' εμάς πόσο πολύ έχουμε φάει τα μουτρά μας όταν πάντα βάζουμε στην άκρη τον εαυτό μας για όλους τους άλλους. Δεν βγαίνει έτσι όμως, δυστυχώς...

[elis]

εγω παντωσ για να το ελαφρυνω λιγο εχω φαει ξυλο απο μικροσ καποιεσ φορεσ αρκετεσ εχω φαει ψιλεσ
απο αλλουσ και κατα τα αλλα μπουλινγκ ενταξει αφου ζω ακομα παλι καλα να λετε αλλα απο το μπουλινγκ
και το ξυλο προτιμω το ξυλο ξυλο ριχνει ενα στουσ δεκα μπουλινγκ μπορουν να κανουν ολοι οπωσ το ειδα εγω

[nefeli_]

Πόσο μα πόσο δίκαιο έχει ο/η Blade...

Έλις, μπορεί ΕΣΥ να νιώθεις πως σε "έστρωσε" και πως το προτιμάς αλλά έτσι δείχνεις πως δεν σέβεσαι τον εαυτό σου. Εγώ είμαι υπερ μόνο σε μικρά και ατίθασα παιδάκια όταν οι γονείς έχουν ήδη δοκιμάσει όλες τις άλλες εναλλαχτικές/μεθόδους και απέτυχαν. Και εννοείται πως με το ξύλο δεν εννοώ κάτι ακραίο όπως αυτό που αναφέρθηκε στο θέμα, ούτε όταν γίνεται μπροστά σε κόσμο. Δεν μπορείς να φανταστείς που μπορεί να καταλήξει κάποιος με τέτοια τραύματα (κυρίως ψυχολογικά), πόσες ενοχές και ευθύνη θα νιώθει για τα λάθη άλλων!! Ο καθένας το περνάει διαφορετικά όμως γιατί εξαρτάται από τον χαρακτήρα του. Μπορεί μεγαλώνοντας να θεωρήσει πως επειδή έτσι του συμπεριφέρθηκαν, αυτή είναι η σωστή αντίδραση και να χτυπάει αντίστοιχα και τα δικά του παιδιά ή να μην μπορέσει ποτέ στην ζωή του να κάνει μια σχέση της προκοπής γιατί θα φοβάται, ή να μην θελήσει ποτέ να κάνει παιδιά γιατί δεν θα ξέρει πως θα του βγει να συμπεριφερθεί κλπ... Απ' την άλλη μπορεί να μην είναι τόσο ευαίσθητος και όλο αυτό να τον βοήθησε ακόμη περισσότερο να σταθεί στα πόδια του, ή απλά να πήρε ένα γερό μάθημα και να συμπεριφέρεται με τρυφερότητα στα δικά του παιδιά. Ειλικρινά όμως, το ρισκάρεις; Δεν μπορείς να ξέρεις. Το κάνεις μόνο όταν η κατάσταση ξεφεύγει και ο άλλος δεν καταλαβαίνει με άλλο τρόπο, αλλά οφείλεις να εξαντλήσεις όλα τα περιθώρια.

Νεφέλη μου, πραγματικά προσπαθώ να καταλάβω τους γονείς σου αλλά αδυνατώ. ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ να έβλεπαν τι τραβούσες από τον αδερφό και να μην έκαναν κάτι αλλά αντιθέτως να το δέχονταν παθητικά; Δεν ήθελα να επεκταθώ αλλά θα το κάνω γιατί πραγματικά έχω σοκαριστεί. Έχω φάει αρκετό ξύλο ακόμη και σε μεγάλη ηλικία (μέχρι τα 18-19 και ΑΚΟΜΗ ΦΟΒΑΜΑΙ αντιδράσεις κλπ) από γονείς αλλά και από άνθρωπο που είναι στο συγγενικό μου περιβάλλον και δυστυχώς δεν είχε μείνει μόνο στο ξύλο. Αμυνόμουν συνεχώς, κατέληγα κι' εγώ να επιτίθεμαι για να γλυτώνω και πάντα τον απέφευγα -όσο περνούσε από το χέρι μου-. Δεν άνοιξα ΠΟΤΕ το στόμα μου να πω τίποτα στους δικούς μου (το είχα εξομολογηθεί μόνο πρόσφατα -μετά από πολλά χρόνια δηλαδή- στην ξαδέρφη μου και είχε σοκαριστεί) και ο λόγος που δεν το έκανα -και δεν θα το κάνω- ήταν γιατί πίστευα πως θα κατέληγαν στην φυλακή (ή θα έκοβαν τελείως επαφές μετά από φασαρίες και αναστάτωση) ή θα μου έριχναν εμένα ευθύνες. Στην παρούσα φάση είμαστε στο σημείο που ο αδερφός μου χτυπάει τους γονείς κι' αυτοί φοβούνται τόσο για την δική μου σωματική ακεραιότητα που συχνά πυκνά είτε με "διώχνουν" απ' το σπίτι, είτε αποφεύγουν να μου ζητάνε πράγματα που αφορούν και τον αδερφό όταν δεν μπορούν να προβλέψουν την αντίδρασή του. Όσο κι' αν θέλω να βοηθάω, επειδή φοβούνται, για κάποια πράγματα μου ζητάνε να "κάνω πίσω". Δεν ξέρω πως θα αντιδράσουν αν ο αδερφός μου πάρει το θάρρος και αρχίζει να χτυπάει και μένα, πάντως σίγουρα άσχημα και θα εξαντληθεί πολύ νωρίτερα η υπομονή.

Είσαι κι' εσύ παιδί τους γαμώτο... Και ειλικρινά δεν θέλω να τους κατηγορήσω -αν και πιστεύω πως το έκανα και παρακαλώ να με συγχωρέσεις μιας και δεν τους ξέρω προσωπικά τους ανθρώπους- αλλά μου έκατσε πολύ άσχημα Ευτυχώς που τώρα σε υποστηρίζουν αλλά ο αδερφός είναι μακριά έτσι κι' αλλιώς. Δεν μπορείς να ξέρεις τι θα γίνει αν επιστρέψει. Επειδή όμως έχεις μεγαλώσει, ΟΣΟ ΚΙ' ΑΝ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΣ (λογικό, δεν ξε-αγαπάμε κάποιον, ιδιαίτερα αν είναι και αίμα μας, ακόμα κι' όταν μας έχει ξεφτιλήσει), όσο κι' αν τον νοιάζεσαι, πρώτα απ' όλους πρέπει να σέβεσαι τον εαυτό σου και να ενεργείς έτσι ώστε να είσαι καλά, και σωματικά αλλά και ψυχικά, ακόμη κι' αν δεν έχεις την στήριξη που θα έπρεπε ή που θα περίμενε κανείς από τους γονείς... Το' χεις βιώσει, ΞΕΡΕΙΣ -ελπίζω- πως εσύ δεν φταις σε τίποτα, κατανοείς ότι ο αδερφός σου φέρθηκε πολύ άσχημα, συνεχίζεις να τον αγαπάς γιατί δεν τρέφεις κακά αισθήματα μέσα σου (καλύτερα για σένα!) και προχωράς... Αν χρειαστεί, φεύγεις από το σπίτι και τον απειλείς με αστυνομίες. Πονάει ΠΟΛΥ, είναι δικός σου άνθρωπος αλλά πρώτα θα νοιαστείς για την Νεφέλη! Έτσι επιβιώνεις... Ρώτα κι' εμάς πόσο πολύ έχουμε φάει τα μουτρά μας όταν πάντα βάζουμε στην άκρη τον εαυτό μας για όλους τους άλλους. Δεν βγαίνει έτσι όμως, δυστυχώς...

ευχαριστω πολυ για αυτα που μ ειπες το εκτιμω.. απο τουσ γονεις μου ειδικα τν πατερα μου τον δικαιολογο 100% γιατι εχει περασει πολλα παραααα πολλα και εχει και θεμα με την υγεια του... την μανα μου απλα την βρισκω πολυ αδυναμη σαν χαρακτηρας.... επειδη εσυ περνας ακομα χειρωτερα αυτα που με συμβουλεψες πρεπει να τα κανεις και εσυ και αμεσα

[nefeli_]

εγω παντωσ για να το ελαφρυνω λιγο εχω φαει ξυλο απο μικροσ καποιεσ φορεσ αρκετεσ εχω φαει ψιλεσ
απο αλλουσ και κατα τα αλλα μπουλινγκ ενταξει αφου ζω ακομα παλι καλα να λετε αλλα απο το μπουλινγκ
και το ξυλο προτιμω το ξυλο ξυλο ριχνει ενα στουσ δεκα μπουλινγκ μπορουν να κανουν ολοι οπωσ το ειδα εγω

εσυ ασχολιαστω οτι και να πουμε δεν καταλαβενεις χριστο.... δεν λεω οτι δεν τα εχεις δεχτει αλλα και τα 2 ειναια απαισια και κνς δεν μαθαινει απο αυτα....!!!

[Deleted-member250416]

ευχαριστω πολυ για αυτα που μ ειπες το εκτιμω.. απο τουσ γονεις μου ειδικα τν πατερα μου τον δικαιολογο 100% γιατι εχει περασει πολλα παραααα πολλα και εχει και θεμα με την υγεια του... την μανα μου απλα την βρισκω πολυ αδυναμη σαν χαρακτηρας.... επειδη εσυ περνας ακομα χειρωτερα αυτα που με συμβουλεψες πρεπει να τα κανεις και εσυ και αμεσα

Ναι την αδυναμία την δέχομαι. Όσο για τον μπαμπά σου, δεν έχω να πω κάτι, εσύ ξέρεις καλύτερα και προφανώς σε αγαπάνε οπότε με συγχωρείς αν άθελά μου τους έθιξα... Καλά το τελευταίο χαστούκι ήταν γιατί η αλήθεια είναι πως συμβουλεύω τους άλλους για να τους "προστατέψω" και να νιώθω πως κάνω και κάτι χρήσιμο αλλά εγώ η ίδια δεν τα πολυτηρώ. Τα λέω και για να τα πιστέψω κιόλας και να αρχίζω να κάνω τα βήματα που χρειάζονται σιγά σιγά. Αυτό με το "χειρότερα" όμως μην το λες. Σημασία έχει το πώς νιώθεις εσύ και πως εξελίσσεται κάτι όσο αφήνεσαι/βυθίζεσαι. Τελοσπάντων, εύχομαι τουλάχιστον εσύ να μην κάνεις τα ίδια λάθη. Να είσαι πάντα καλά και να μην σε αφήσεις ποτέ.

[elis]

εσυ ασχολιαστω οτι και να πουμε δεν καταλαβενεις χριστο.... δεν λεω οτι δεν τα εχεις δεχτει αλλα και τα 2 ειναια απαισια και κνς δεν μαθαινει απο αυτα....!!!

αυτο ελειπε να ειναι και ωραια δε λεω αυτο λεω οτι αυτα γινονται κι αφου γινονται προτιμω το λιγο ξυλο
απο το μπουλινγκ δεν ειπα εγω οτι ειναι ωραια ουτε οτι ειναι καλα αλλα απο το να σου κανουν
μπουλινγκ καλυτερα να φασ ξυλο πιο καλεσ πιθανοτητεσ εχεισ να επιβιωσεισ και επαναλαμβανω αυτα γινονται
δε ζουμε σε κοσμο που δε γινονται αυτη ειναι η διαφορα μασ εδω μεσα εγω μιλαω με βαση το τι γινεται
και σεισ μιλατε για ομορφουσ κοσμουσ αγγελικα πλασμενουσ δεν υπαρχει περιπτωση ποτε να συνενοηθουμε

[elis]

και ξυλο οταν τρωσ μη νομιζεισ οτι σε μελανιαζουν κανα δυο ψιλεσ πεφτουν γιατι ειναι και κουραστικο
δεν ειναι ευκολο εκτοσ αν πεσεισ σε κανενα εντελωσ ζωο οποτε καλυτερα τρεχα

[Hyperion]

Εγώ με τον αδερφό μου ήμασταν πολύ αγαπημένα αδέρφια. τρελή αδυναμία ο ένας στον άλλον όλο αγκαλιές επαίζε μαζί μου είμουν η μικρή του αδερφη. έχουμε και 11 χρόνια διαφορά. έφυγε για ένα διάστημα 2 χρόνων στο εξωτερικό, όταν γύρισε εγώ είμουν 10 χρονών, πίσω γύρισε ένας άλλος άνθρωπος, αυτός δεν ήταν ο αδερφός μου, δεν τον αναγνώριζα. από τότε ξεκίνησαν τα πάντα. από την ηλικία των 10 μέχρι τα 16 με χτυπούσε άσχημα στο κεφάλι και άλλωτε μου το χτυπούσε στον τοίχο, με κλώτσαγε στα πλευρά και σε σχεδόν όλο μου το σώμα, έγω προστάτευα μόνο το πρόσωπο μου για να μην γεμίσω σημάδια και τι θα έλεγα στο σχολείο. οι γονείς μου έκλαιγαν όταν τα έβλεπαν αυτά αλλά αυτοί του έδωσαν το δικαίωμα να με χτυπάει. μεγαλώνοντας ήρθαν και άλλα, δεν μ αφηνε να πηγένω ουτε μεχρι το περίπτερο όταν έβγενα έστω και για μισή ώρα και με κάλυπταν οι δικόι μου αν τυχόν με έβλεπε με έκανε ρεζίλι με έβριζε με απειλούσε και μέτα φώναζε στους γονείς μας. εγώ φοβόμουν πολύ δεν μίλαγα ποτέ ήταν ο μεγαλύτερος μου φόβος. τα τελευταια 2 χρόνια έχει φύγει πάλι στο εξωτερικό. πριν κάτι μήνες μέσω τηλεφώνου άρχισε πάλι να μου φωνάζει να με απειλη γιατί έμαθε ότι καπνίζω αλλά επειδή πλέον είμαι 21 χρονών δεν τα δέχτηκα αυτά και επιτέλους μίλησα τσακωθήκαμε και από τότε δεν μιλάμε και η γονεις μου είναι με το μέρος μου. μου λείπει τον αγαπάω αλλά δεν μπορούσα άλλο αυτη την κατάσταση . ναι ήθελε ν με προστατέψει από τον άσχημο έξω κόσμο αλλά με τον χειρώτερο τρόπο. καποιες φορες λέω πως δεν θέλω να γυρίσει από το εξωτερικό...!!!! τον έχω συγχωρήσει αλλά ακόμα πονάω βαθιά μέσα μου δεν το χω ξεπερασει ολο κλαιω και ωρες ωρες φοβαμαι!!!στειλτε μου ότι θέλετε έχω ανάγκη να μιλήσω.

Οι γονείς σου ευθύνονται για την κατάσταση αυτή. Βάζοντας τον εαυτό σου στην θέση των γωνιών σου, η σωστή πράξη είναι ακόμη και ασφαλιστικά μέτρα. Για να σε χτυπά έτσι σημαίνει πως κάτι "λείπει" μέσα του.
Μπορεί να σε θεωρούσε κτήμα του.
Είχε κακοποιηθεί ο αδερφός σου ποτέ;
Από ότι καταλαβαίνω, και λογικά και εσύ είσαι "τραυματισμένη", έχεις σκεφτεί ψυχοθεραπεία για να το βγάλεις από μέσα σου;
Επίσης φαίνεται πως δεν έχει καμία ενοχή για τις πράξεις του. Αυτό πρέπει να σε κάνει σκεπτική και να μη ναφήνεις την αγάπη σου για αυτόν να θολώνει την λογική σου.
Bottom line: Σου κάνει κακό, πρέπει να "κόψεις τις απώλειες σου", σκέψου το σαν μία γάγκρενα, μην το αφήνεις να μεγαλώνει.
Οπότε: 1)Ζήτα βοήθεια από έναν ειδικό. (ψυχολόγο ψυχίατρο, εξαρτάται) (α και κόψε το τσιγάρο μπορεί αν το κάνεις και μόνο από αντίδραση, αλλά δεν σου κάνει καλό.)
2) Την επόμενη φορά που θα σε απειλήσει, απάντα με δύναμη. "Εάν με ξαναπειλήσεις και δεδομένου τo ιστορικό βίας εναντίον μου και των μαρτύρων (γονείς, φίλοι κλπ) θα σου κάνω ασφαλιστικά μέτρα. Μην τολμήσεις να με ξαναπειλήσεις ή να με ακουμπήσεις.
3) Καλή τύχη Νεφέλη!