Καταθλιψη 18 χρονων δν ξρω τι να κανω .. Θελω βοηθεια

[Sotirishatzi]

εγω το καταλαβα..καπως... το χαπι δεν χτυπάει στο συναισθημα, χτυπάει στην σκεψη που προκαλει το αρνητικό συναισθημα... ε μπορει να πάρει η μπάλλα και τις υπόλοιπες σκέψεις... αρα θα πρέπει το μυαλό να βρισκεται σε εντελως αυτοκαταστρεπτικη φάση για να μπεις στην διαδικασια να το βομβαρδισεις με χημειες!.. αποσο ξερω οι αθλητες δεν παθαινουν καταθλιψη.. η αθληση ειναι μεγαλος εχθρος της...τωρα εδω δεν ξερω τι γινετε

Φυσικα και ειναι ο μεγαλος εχθρος της διαβασε τα παραπανω ποστ και θα καταλαβεις πιστευω

[Deleted-member-220416]

Κοιτα μπορει να μην εχω και τπτ ... Να σου τι εγινε ... Τελιωσα πανελληνιες ονειρο παντα ειχα να παιξω επαγγελματικα μπασκετ ... Σε αυτο εδινα βαρυτητα ... Ποτε στα μαθηματα ... Τελος παντων τελιωσα πανελληνιες ... Περασα σε μια σχολη καλη και μετα καλοκαιρι ... Αυτο που καταλαβα στον εαυτο μου ειναι οτι λειτουργω σωστα οταν εχω υποχεωσεις και στοχους να με απασχολουν .. Αυτη την στιγμη παροτι περασα σε μια σχολη δν το ειχα ποτε στοχο να το πετυχω ... Δεν εχω κατι καθε πρωι που ξυπναω να με προβληματιζει και ν σκευτομαι πως θα το πετυχω απλα ξυπναω και σκευτομαι πως θα περασω την ωρα μου ... Αυτο επειδη δεν ειμαι τετοιο ατομο δεν το αντεχω ... Στοχο ειχα παντα να γινω επαγγελματιας μπασκετμπολιστας αλλα βλεπω οτι δεν παει αλλο και νιωθω λιγο αποδιοργανωμενος χωρις απλα ξυπναω και δν ξερω τι να κανω και με τι να ασχοληθω με τι να ασχοληθω με το οτι εχω ... Παρατηρησα μια δυο φορες οτι ειμαι ευρεθιστος και μου εχει γινει εμμονη .. Ολη μερα ασχολουμαι με αυτο και με ανυσηχει και με φοβιζει ... Δεν ειχα ποτε κατι στο παρελθον δεν ασχολιομουν με τετοια πραγματα με τις δουλειες μου μονο και κοινωνικος πολυ ημουν ολα μια χαρα τωρα εχω αυτη την εμμονη ... Ενδεχομενως να επεσε λιγο η αυτοεκτιμηση μου ... Σιγουρα θα την ανακτησω με το να ξαναρχισω να βαζω σε προγραμμα τι ζωη μου και να τακτοποιω τις υποχρεωσεις μου .... Και να μην ασχολουμαι με αυτη την εμμονη ... Ψυχοφαρμακα ο Σωτηρης ?? .. Αυτο μας ελειπε ... Και μετα πως θα με αντιμετωπιζω ? ... Παγιδα ειναι μαλλον δεν εχω τπτ ... Ολα μεσα στο μυαλο ειναι μαλλον εχω πιστεψει τοσο πολυ οτι κατι εχω που στο τελος δημιουργησα κ συμπτωματα ετσι ειναι οι φοβιες θελω τη γνωμη σου παρολα αυτα

Πολλές φορές βάζουμε στόχους με λάθος τρόπο ή ανέφικτους στόχους κι απογοητευόμαστε όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως τα υπολογίζαμε.

[Deleted-member250416]

ποσο χειροτερη μπορει να ειναι η καταθλιψη χαχαχα ναι μια γραφω για ΓΑΔ μια γ το ενα μια γ το αλλο καθως ολα μοιαζουν το ιδιο και δεν ξρω πανω κατο τι εχω μαλλον τπτ ... Ξερεις τι ?.. Αμα το περασω αυτο που εχω η τουλαχιστον με ταλαιπωρει δεν θα κυλισω πουθενα μετα το ξερω ισως αυτο οντως δεν εχω αποδεχθει την ολη κατασταση καθως ποτε δεν μ τραβαγε το σχολειο .... Αλλα τωρα πολυ ευκολο ακουγεται .. Μην τα σκευτεσαι αυτα αλλα ειναι πολυ δυσκολο εγω ειμουν μαλιστα αυτος που τα κοροιδευε αυτα τα πραγματα περι καταθλιψης αναλογιζοντας πως ειναι δυνατον να ξυπνας με θλιψη καθε μερα και ολα αυτα απλως τι γινεται τωρα εχω μια ανυσηχια η οποια δεν φευγει αμα συνηδητοποιησω οτι δεν εχωαπολυτως τπτ και ειμαι καλα θα φυγει αυτη η ανυσηχια ... Την οποια δημιουργησα ... Πως θα βαλω τον εαυτο σ τετοια ροη ετσι ωστε εντελοι να συνηδητοποιησω τι εχω ; ... Ψαχνομαι πολυ τελευταια μια νομιζω πως εχω το ενα μια νομιζω πως εχω το αλλο .... Να για να καταλαβεις τωρα .. Αυριο εχω κανονησει να βγω εξω σε club στην αλλαγη του χρονου και αντι να χαιρομαι .. Ανησηχωω και σκευτομαι οτι πρεπει να ειμαι χαρουμενος και να τους κοιταω με μεγαλαα ματια γεματο χαρα αλλιως θα ειναι αβολα

Σίγουρα όλα ακούγονται πολύ εύκολα και δεν θα πάψεις να τα σκέφτεσαι από την μια στιγμή στην άλλη, το είπα επειδή μπορεί από μόνος σου να δημιουργείς προβλήματα γιατί όπως έχεις παραδεχτεί και ο ίδιος, αν σκέφτεσαι πως έχεις κατάθλιψη λειτουργείς σαν καταθλιπτικός. (Και πολλοί καταθλιπτικοί btw αν τους δεις δεν θα καταλάβεις καν πως έχουν κατάθλιψη, οπότε "άκυρο" κι' αυτό, τίποτα δεν είναι απόλυτο και δεν σε ωφελεί να λειτουγείς έτσι). Αν θες τόσο πολύ να ξέρεις αν έχεις κάτι συγκεκριμένο, πήγαινε σε ψυχολόγο και στο τέλος πες του να σου κάνει μια διάγνωση. Δεν ξέρω όμως πόσο σε ωφελεί αυτό γιατί 1ον) αυτά που περιγράφεις μου ακούγονται φυσιολογικά και σου είπα τους λόγους και τι να προσέξεις και 2ον) αν σου πουν "έχεις αυτό φίλε μου" σε τι θα σε εξυπηρετήσει; Εγώ πλέον αρχίζω να πιστεύω πως θα αγχωνόμουν περισσότερο γιατί αρχίζεις να πιστεύεις πως κάτι πηγαίνει στραβά με σένα και πως αυτό που έχεις κατά μια έννοια σε "νικάει", άρα είναι αυτόματα πιο δύσκολο να το αντιμετωπίσεις και πώς θα το αντιμετωπίσεις χωρίς αγωγή; Αυτά θα σκεφτόμουν και θα αγχωνόμουν γιατί έχουμε την ίδια άποψη περί φαρμακευτικής αγωγής... Ειδικά όταν αρχίζει από μικρή ηλικία χωρίς να έχεις κάτι σοβαρό για να την δικαιολογεί τουλάχιστον! Ακόμη κι' αν έχεις κάτι για μένα είναι πιο εύκολο να το αντιμετωπίσεις σ' αυτή την φάση μόνος σου. Δεν σου είπα ντε και καλά να πιστέψεις πως δεν έχεις τίποτα -θα ήταν επικίνδυνο αν το έλεγα, ίσα ίσα σου είπα να προσέξεις για να μην κυλίσεις τελείως- αλλά να αποδεχτείς αυτό που ζεις και ταυτόχρονα να κάνεις αυτό που αγαπάς. Και ευτυχώς για σένα αυτό που αγαπάς είναι ο αθλητισμός που από μόνος του σε βοηθάει να νιώθεις καλά, ακόμη και να τον μισούσες που λέει ο λόγος! Είναι λογικό όταν δεν είσαι ευχαριστημένος από την ζωή σου να μην μπορείς να τον απολαύσεις, να αγχώνεσαι και να είσαι μες την θλίψη και γι' αυτό βάλτα όλα κάτω και αποφάσισε αν ΜΠΟΡΕΙΣ να αποδεχτείς αυτή την κατάσταση. Εγώ μόνο όταν το πήρα απόφαση και δέχτηκα ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ πως "θα μείνω εδώ, σ' αυτό το σπίτι, μ' αυτούς τους ανθρώπους, στην συγκεκριμένη σχολή, με αυτή την ρουτίνα" σταμάτησα να νιώθω τόσο σκατά και να προχωράω λίγο... Αν δεν μπορείς να το δεχτείς ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θα χάσεις χρόνο (ή και χρόνια) από την ζωή σου και στο τέλος θα κυλίσεις οπότε πρέπει να αποφασίσεις! Στα λέω ωμά και μιλάω απόλυτα αλλά πραγματικά το κάμω επειδή καταλαβαίνω πώς νιώθεις αυτή την στιγμή. Όλα σου φταίνε και δεν καταλαβαίνεις τί έχεις! Τους λόγους που σε κάνουν να νιώθεις έτσι τους ξέρεις ΜΟΝΟ ΕΣΥ και γι' αυτό σου είπα να τα βάλεις όλα κάτω για να δεις αν μπορείς να το πολεμήσεις και να δεχτείς την νέα σου πραγματικότητα. Αν την δεχτείς τα πράγματα αλλάζουν προς το καλύτερο γιατί αυτόματα σταματάς να νιώθεις έτσι. Πολύ απλοποιημένα ακούγονται αλλά σου λέω τα συμπεράσματα και την πάλη 2 χρόνων μέχρι να καταφέρω να αποδεχτώ την νέα πραγματικότητα!

Όσο για την αυριανή νύχτα, μια συμβουλή είναι να μην προσποιηθείς γιατί αυτό σε τσακίζει, ειδικά όταν συνηθίζεις να το κάνεις και μάλιστα για καιρό (Δηλαδή να πας και να πεις "σόρρυ φίλε, δεν είμαι πολύ καλά, απλά ήρθα για την παρέα μπας και νιώσω καλύτερα, εσύ μην κοιτάς εμένα όμως και φρόντισε να περάσεις καλά γιατί θα νιώσω πιο άσχημα αν νιώσω πως σου χαλάω την βραδιά"). Αν νιώθεις άβολα από πριν και πιστεύεις πως δεν θα αντέξεις ή πως θα ζοριστείς πολύ με την προσποίηση γιατί να πας; Απλά για να είσαι εκεί και στο τέλος να νιώσεις χειρότερα; Σε κανέναν δεν χρωστάμε χαμόγελα (αυτό μου το είπε μια κοπέλα όταν της εξομολογήθηκα πως ένιωθα τόσο σκατά μέσα μου και το έκρυβα από τους πάντες και χαμογελούσα σαν να μην συνέβαινε τίποτα). Μόνο στους γονείς μας... Δικαιούμαστε όμως να είμαστε σκατά και να το εξωτερικεύουμε γιατί όσο το φουσκώνουμε κάποια στιγμή μας σκάει το μπαλόνι.