Χωρισμος μετα απο 10 χρονια

[iliaxtida]

Αν πηρα αγαπη πως ειναι ειρωνικο;ειρωνικο ειναι το αποτελεσμα Δηλαδη θεωρια που δεν οδηγει στην πραξη..

[αλεξανδρος_77]

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,.

[αλεξανδρος_77]

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ,,,,.

[Law]

Κοιτα και εγω ετσι λεω οτι θα περασει θα ξανανιωσουμε καποια στιγμη για καποιον εγω ειμαι εξωστρεφης και τα λεω συνεχεια σε φιλους που ηταν κοινοι..νιωθω πως κανεις δεν καταλαβαινειαπολυτα την αληθεια ολοι ειχαν να πουν τα δικα τους Ψυχολογικα τρελος μ @λ@κ@ς. Δεν μπορω να καταλαβω...μαλλονπρεπει να τοδουμε οτι δεν ηταν για μας..

Το οτι κανεις δεν καταλαβαινει πληρως πως νιωθεις ειναι το μονο σιγουρο... Ολοι θα πουν την γνωμη τους ακομη και μεις εδω που ειμαστε αγνωστοι στο τελος της μερας ομως εσυ ξερεις πως νιωθεις..παντως παρομοια ιστορια ειχε και μια πολυ καλη μου φιλη, 10 χρονια μαζι και της ειπε μια μερα χωριζουμε γιατι δεν θελω να παντρευτω, να σβμειωσω δε οτι η κοπελα δεν του ειχε πει τιποτα, ουτε τον πιεσε κλπ, σε μια συζητηση μονο. Και μετα εξαφανιστηκε απλα... Παντως πλεον ειναι μια χαρα περασε ενας χρονος απο τοτε και χαιρομαι να την βλεπω να ζει χαρουμενη!
Το να διαψευδονται οι προσδοκιες που ο αλλος μας δημιουργησε ειναι οτι χειροτερο, γιατι λες μας δεν τα ελεγα μονη μου, μαζι τα λεγαμε, μαζι τα σχεδιαζαμε κ οταν πια εσυ ησουν ετοιμη αυτος δειλιασε... Μεχρι εκει μπορουσε κ στο λεω με καθε καλη διαθεση, οποτε σιγουρα δεν ηταν για σενα ολο αυτο

[Försvarsadvokat]

Law, δεν βοηθάει να λέμε ότι δεν ήταν για μας...μια σχέση ζωής. Καλώς ή κακώς όταν αγαπάς, οι άμυνες σου φεύγουν, θέλοντας και μη θα εμπιστευτείς τον άνθρωπο σου και ίσως χτίσεις την ζωή σου πάνω στην ζωή του άλλου. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι είναι εξαρτημένος ή ότι πρέπει να δημιουργήσει άγχος και πίεση στον άλλον. Επίσης κακά τα ψέμματα στις σχέσεις πάντα ή σχεδόν πάντα υπάρχει το αδύναμο μέρος και όταν αυτό συμβαίνει μοιραία το δυνατό μέρος θα πληγώσει, θα χωρίσει, θα εξαφανιστεί από την ζωή του αδυνάτου μέρους. Δυστυχώς οι άνθρωποι τις περισσότερες φορές κοιτάνε την πάρτη τους και τα συμφέροντα τους, ξεχνάνε τα όνειρα που έχτιζαν μαζί και στο τέλος όλα γίνονται τόσο δυσάρεστα...

[Law]

Law, δεν βοηθάει να λέμε ότι δεν ήταν για μας...μια σχέση ζωής. Καλώς ή κακώς όταν αγαπάς, οι άμυνες σου φεύγουν, θέλοντας και μη θα εμπιστευτείς τον άνθρωπο σου και ίσως χτίσεις την ζωή σου πάνω στην ζωή του άλλου. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι είναι εξαρτημένος ή ότι πρέπει να δημιουργήσει άγχος και πίεση στον άλλον. Επίσης κακά τα ψέμματα στις σχέσεις πάντα ή σχεδόν πάντα υπάρχει το αδύναμο μέρος και όταν αυτό συμβαίνει μοιραία το δυνατό μέρος θα πληγώσει, θα χωρίσει, θα εξαφανιστεί από την ζωή του αδυνάτου μέρους. Δυστυχώς οι άνθρωποι τις περισσότερες φορές κοιτάνε την πάρτη τους και τα συμφέροντα τους, ξεχνάνε τα όνειρα που έχτιζαν μαζί και στο τέλος όλα γίνονται τόσο δυσάρεστα...

Συμφωνω απολυτως, ισως δεν το εθεσα σωστα εγω, απλα μακροπροθεσμα βλεπεις οτι δεν θα προχωρουσε, αν εχεις αλλα θελω στην πορεια παλι θα υπηρχε προβλημα.Ηταν ομορφο οσο κρατησε, επιλογη ηταν η καθε σχεση μας και ο καθε ανθρωπος διπλα μας, αν στην πορεια δεν εξελιχθηκε οπως θελαμε ειναι αλλο θεμα

[iliaxtida]

Ετσι ειναι οπως τα λετε παιδια Σας ευχαριστω πολυ ολους Η αληθεια ειναι οτι και να γυρναγε κ να μου λεγε τωρα το σκεφτηκα κ να το ξαναπαμε δεν θα θελα τωρα με τιποτα Ηθελα να μην ειχε γινει αυτο Ηθελα να μην χρειαζοταν να ζησω αλλουςς ερωτες ηθελα να ταν ο ανθρωπος μου Ξερω ακουγεται καπως αυτο Γενικα επειδη εχω αδερφο με αυτισμο πιστευα οτι θα μαι μονη μου Οτι κανεις δεν θα μπορει να μπει σε σοβαρη σχεση για οικογενεια με καποια που θα χει να φροντιζει κ τον αδερφο της Το ξερω οτι πολλοι ανθρωποι που χουν θεματα δεν μενουν μονοι εγω αυτο σκεφτομουν..και αυτος το πρωτο που χε πει οταν το χε μαθει ηταν οτι μ αγαπησε πιο πολυ γι αυτο γιατι ειδε οτι ημουν πονεμενη στα ματια μου.. Γιατι κατ τ αλλα στην παρεα ημουν εξω καρδια..Με λιγα λογια φοβαμαι...να ζησω απ την αρχη...

[αλεξανδρος_77]

δυστιχως οταν σε εχουν πολυ δεδομενο καπως ετσι γινεται...
οταν συμπεριφερεσαι σωστα ειναι πολυ πιθανο να βρεθεις σε αδιεξοδο ενω οταν βρισκεις συνεχεια εναλακτικες λυσεις φαινεται να σου περναει οτι κανεις...
οι ανθρωποι πολες φορες δε καταλαβαινουν απο λογια...
οταν ομως μια πορτα κλεινει κ ανοιγουν αλλες χιλιες τοτε ολοι συμπεριφερονται αλλιως...
κ γω καποτε ετσι σκεφτομουν αλλα οταν ειδα οτι αλλη λυση δεν υπαρχει σκεφτηκα κ αλλες λυσεις..

[Försvarsadvokat]

Ηλιαχτίδα δεν χρειάζεται να ευχαριστείς κανέναν...μέσα σε 3 σελίδες δεν μπορούν να χωρέσουν 10 χρόνια ζωής, δεν μπορούν να επουλώσουν τις ψυχικές πληγές που σου άνοιξε αυτός ο χωρισμός, δεν μπορούν να σβήσουν άσχημες και όμορφες αναμνήσεις, δεν μπορούν καν να βοηθήσουν για να κοιτάξουμε την επόμενη μέρα. Εύχομαι μονάχα κάποια στιγμή στο μέλλον να βρεις το κουράγιο να εμπιστευτείς ξανά, να χαμογελάσεις ξανά όπως παλιά, να ονειρευτείς ξανά όπως τότε, να νιώσεις ρε παιδί μου κάτι για κάποιον άλλον για κάτι άλλο. Δεν ξέρω αν είναι εύκολο ή δύσκολο, δεν ξέρω αν θα είσαι τυχερή ή άτυχη, δεν ξέρω αν χρειαστείς ένα λεπτό ή έναν αιώνα αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι δεν θα πρέπει ποτέ να τα ισοπεδώνουμε όλα, δεν πρέπει να κλεινόμαστε στους εαυτούς μας, δεν πρέπει να χάνουμε ούτε μια μέρα από τις ζωές μας γιατί κάποιος/α επέλεξαν να μην είναι στην λίστα με τους ανθρώπους της ζωής μας.

Η ζωή είναι ευλογία και αφού το θυμηθούμε αυτό το αμέσως επόμενο που θα πρέπει να θυμηθούμε είναι ο εαυτός μας. Αυτός που τον χάσαμε κάπου στην διάρκεια των χρόνων, που τον παραμερίσαμε για να είναι ο άλλος ευτυχισμένος. Λένε ότι η ανιδιοτελής αγάπη, αυτή που δεν περιμένει ανταπόκριση, αυτή που έχει ξεχάσει τι σημαίνει εγωισμός, τι σημαίνει να μιλάς στον πρώτο ενικό και όχι στον πρώτο πληθυντικό είναι όταν ζούμε, όταν στρέφουμε όλο μας το είναι, όλη μας την ενέργεια για να κάνουμε τον άλλον ευτυχισμένο. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση γινόμαστε αυτόματα θύματα και αυτό είναι κάτι που ο έρωτας και η αγάπη το κρύβουν πολύ καλά. Όταν όμως η αγάπη αρχίσει να ψάχνει μέσα στο πλήθος αγνώστων να βρει ένα γνώριμο πρόσωπο να αγαπήσει, αυτό που αγαπούσε τόσα χρόνια τότε το μόνο που βρίσκει είναι μοναξιά και θλίψη. Τότε ξαφνικά η ανιδιοτελής αγάπη που ποτε δεν έδινε για να πάρει αρχίζει να πονάει όλο μας το σώμα. Ένα βάρος σκεπάζει την καρδιά μας και η ανάσα μας μόλις και μετά βίας βγαίνει. Τότε όλα στην ζωή μας φαίνονται βουνό, από το να σηκωθούμε από το κρεβάτι μέχρι να βγούμε έξω, να συναντήσουμε φίλους, γνωστούς, να πάμε στις δουλείες μας, να διασκεδάσουμε, κτλ, κτλ. Κάπου εκεί νομίζουμε, εσφαλμένως, ότι τα έχουμε χάσει όλα, λες και έπαιξες όλη σου την ζωή στην ρώσικη ρουλέτα, βράδυ Πρωτοχρονιάς σε κάποιο καζίνο, και τα πόνταρες όλα στο κόκκινο ( στο πάθος, στον έρωτα, στην ελπίδα, στην πίστη, στην αγάπη) και η άτιμη η μπίλια κάθισε στο μαύρο ( στην μοναξιά, στην απογοήτευση, στην προδοσία, στον χωρισμό).

Όχι δεν τα χάσαμε όλα, τότε είναι που μας χτυπάει την πόρτα ο ξεχασμένος μας εαυτός, και μας λέει γύρισα. Λες εσυ ποιος είσαι εσυ ? Δεν με θυμάσαι ? Είμαι αυτός που ξέχασες κάπου ανάμεσα στις οδούς Ονείρων και Αγγέλων...εκεί που για τελευταία φορά με είδες και με παράτησες για να πας να ζήσεις το μεγάλο όνειρο με τον άγγελο σου. Μόνο που στο τέλος αυτός ο άγγελος αποδείχθηκε...έκπτωτος και έπεσε από το σύννεφο του παραδείσου. Και τι θέλεις τώρα από μένα ρωτάς ? Τι θέλω ? Να ερωτευτούμε ξανά την ζωή, να χαμογελάσουμε ξάνα, να αγαπήσουμε ξανά αλλά αυτή την φορά ΜΑΖΙ. Αυτή την φορά μην με ξεχάσεις, μην ξεχάσεις ότι στην ζωή αξίζει να προσπαθείς για τους άλλους, αξίζει να κάνεις τους άλλους χαρούμενους και ευτυχισμένους αρκεί όμως να μην με ξεχάσεις γιατί αν με αφήσεις πάλι πίσω, την επόμενη φορά δεν θα μπορέσω να βρω τον δρόμο, να τρέξω και να σε προλάβω..τότε εκτός από τον εαυτό σου θα έχεις χάσει και την καρδιά σου. Και όποιος χάνει την καρδιά του...τα χάνει όλα !!! Έλα λοιπόν να ζήσουμε αυτή την φορά ως ένα και όχι χώρια από το ίδιο μας το εγω. Ας κάνουμε επιτέλους κάτι και για έμας...φτάνει πια ο ρόλος του θύματος...ώρα να γίνουμε μοιραίοι...εξάλλου ωραίοι είμαστε γιατί να μην είμαστε και μοιραίοι :)

[Law]

Ηλιαχτίδα δεν χρειάζεται να ευχαριστείς κανέναν...μέσα σε 3 σελίδες δεν μπορούν να χωρέσουν 10 χρόνια ζωής, δεν μπορούν να επουλώσουν τις ψυχικές πληγές που σου άνοιξε αυτός ο χωρισμός, δεν μπορούν να σβήσουν άσχημες και όμορφες αναμνήσεις, δεν μπορούν καν να βοηθήσουν για να κοιτάξουμε την επόμενη μέρα. Εύχομαι μονάχα κάποια στιγμή στο μέλλον να βρεις το κουράγιο να εμπιστευτείς ξανά, να χαμογελάσεις ξανά όπως παλιά, να ονειρευτείς ξανά όπως τότε, να νιώσεις ρε παιδί μου κάτι για κάποιον άλλον για κάτι άλλο. Δεν ξέρω αν είναι εύκολο ή δύσκολο, δεν ξέρω αν θα είσαι τυχερή ή άτυχη, δεν ξέρω αν χρειαστείς ένα λεπτό ή έναν αιώνα αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι δεν θα πρέπει ποτέ να τα ισοπεδώνουμε όλα, δεν πρέπει να κλεινόμαστε στους εαυτούς μας, δεν πρέπει να χάνουμε ούτε μια μέρα από τις ζωές μας γιατί κάποιος/α επέλεξαν να μην είναι στην λίστα με τους ανθρώπους της ζωής μας.

Η ζωή είναι ευλογία και αφού το θυμηθούμε αυτό το αμέσως επόμενο που θα πρέπει να θυμηθούμε είναι ο εαυτός μας. Αυτός που τον χάσαμε κάπου στην διάρκεια των χρόνων, που τον παραμερίσαμε για να είναι ο άλλος ευτυχισμένος. Λένε ότι η ανιδιοτελής αγάπη, αυτή που δεν περιμένει ανταπόκριση, αυτή που έχει ξεχάσει τι σημαίνει εγωισμός, τι σημαίνει να μιλάς στον πρώτο ενικό και όχι στον πρώτο πληθυντικό είναι όταν ζούμε, όταν στρέφουμε όλο μας το είναι, όλη μας την ενέργεια για να κάνουμε τον άλλον ευτυχισμένο. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση γινόμαστε αυτόματα θύματα και αυτό είναι κάτι που ο έρωτας και η αγάπη το κρύβουν πολύ καλά. Όταν όμως η αγάπη αρχίσει να ψάχνει μέσα στο πλήθος αγνώστων να βρει ένα γνώριμο πρόσωπο να αγαπήσει, αυτό που αγαπούσε τόσα χρόνια τότε το μόνο που βρίσκει είναι μοναξιά και θλίψη. Τότε ξαφνικά η ανιδιοτελής αγάπη που ποτε δεν έδινε για να πάρει αρχίζει να πονάει όλο μας το σώμα. Ένα βάρος σκεπάζει την καρδιά μας και η ανάσα μας μόλις και μετά βίας βγαίνει. Τότε όλα στην ζωή μας φαίνονται βουνό, από το να σηκωθούμε από το κρεβάτι μέχρι να βγούμε έξω, να συναντήσουμε φίλους, γνωστούς, να πάμε στις δουλείες μας, να διασκεδάσουμε, κτλ, κτλ. Κάπου εκεί νομίζουμε, εσφαλμένως, ότι τα έχουμε χάσει όλα, λες και έπαιξες όλη σου την ζωή στην ρώσικη ρουλέτα, βράδυ Πρωτοχρονιάς σε κάποιο καζίνο, και τα πόνταρες όλα στο κόκκινο ( στο πάθος, στον έρωτα, στην ελπίδα, στην πίστη, στην αγάπη) και η άτιμη η μπίλια κάθισε στο μαύρο ( στην μοναξιά, στην απογοήτευση, στην προδοσία, στον χωρισμό).

Όχι δεν τα χάσαμε όλα, τότε είναι που μας χτυπάει την πόρτα ο ξεχασμένος μας εαυτός, και μας λέει γύρισα. Λες εσυ ποιος είσαι εσυ ? Δεν με θυμάσαι ? Είμαι αυτός που ξέχασες κάπου ανάμεσα στις οδούς Ονείρων και Αγγέλων...εκεί που για τελευταία φορά με είδες και με παράτησες για να πας να ζήσεις το μεγάλο όνειρο με τον άγγελο σου. Μόνο που στο τέλος αυτός ο άγγελος αποδείχθηκε...έκπτωτος και έπεσε από το σύννεφο του παραδείσου. Και τι θέλεις τώρα από μένα ρωτάς ? Τι θέλω ? Να ερωτευτούμε ξανά την ζωή, να χαμογελάσουμε ξάνα, να αγαπήσουμε ξανά αλλά αυτή την φορά ΜΑΖΙ. Αυτή την φορά μην με ξεχάσεις, μην ξεχάσεις ότι στην ζωή αξίζει να προσπαθείς για τους άλλους, αξίζει να κάνεις τους άλλους χαρούμενους και ευτυχισμένους αρκεί όμως να μην με ξεχάσεις γιατί αν με αφήσεις πάλι πίσω, την επόμενη φορά δεν θα μπορέσω να βρω τον δρόμο, να τρέξω και να σε προλάβω..τότε εκτός από τον εαυτό σου θα έχεις χάσει και την καρδιά σου. Και όποιος χάνει την καρδιά του...τα χάνει όλα !!! Έλα λοιπόν να ζήσουμε αυτή την φορά ως ένα και όχι χώρια από το ίδιο μας το εγω. Ας κάνουμε επιτέλους κάτι και για έμας...φτάνει πια ο ρόλος του θύματος...ώρα να γίνουμε μοιραίοι...εξάλλου ωραίοι είμαστε γιατί να μην είμαστε και μοιραίοι :)

Εξαιρετικο απλα...

[Försvarsadvokat]

Εξαιρετικο απλα...

Υπερβολές...αυτά όταν τα γράφω, συνειδητοποιώ ότι ζω σε ένα παράλληλο σύμπαν με αυτό της πραγματικότητας !!! Δεν μου λες, μήπως είμαστε και συνάδελφοι και δεν το έχουμε καταλάβει ακόμα Law ;;; Προσδίδει την επαγγελματική ιδιότητα σου το ψευδώνυμο σου ;

[Law]

Υπερβολές...αυτά όταν τα γράφω, συνειδητοποιώ ότι ζω σε ένα παράλληλο σύμπαν με αυτό της πραγματικότητας !!! Δεν μου λες, μήπως είμαστε και συνάδελφοι και δεν το έχουμε καταλάβει ακόμα Law ;;; Προσδίδει την επαγγελματική ιδιότητα σου το ψευδώνυμο σου ;

Απλα τα θετεις πολυ προσγειωμενα και πιστευω οποιος εχει βιωσει μια απωλεια ενος συντροφου καπως ετσι νιωθει..μαλλον ειμαστε γιατι ειναι και το επαγγελμα μου

[iliaxtida]

Απλα τα θετεις πολυ προσγειωμενα και πιστευω οποιος εχει βιωσει μια απωλεια ενος συντροφου καπως ετσι νιωθει..μαλλον ειμαστε γιατι ειναι και το επαγγελμα μου

Ε οτι θα υπηρχαν δικηγοροι με ποιητικη υποσταση δεν το περιμενα χαχα χα Προκατειλημμένη ναι...ευχαριστω για την διαψευση του αρνητικου στερεοτυπου..
Τωρα σ αυτο που λες για τον εαυτο..ναι με βρηκε και με ειχε βρει κι οσο ημουν στην σχεση..το υποσυνειδητο μου λεγε οτι εχεις παραμερισει βασικα στοιχεια του εγω σου για το εμεις..Οπως οτι ημουν πολυυ φιλοδοξη..οτι ηθελα να κανω μεταπτυχιακο Οτι ειμαι πολυ κοινωνικη..Εγω προτιμουσα το εμεις..ηθελα αυτη η αγαπη να ναι οπως μου ελεγε Κι ενω εβλεπα οτι παρουσιαζοταν αλλιως σε πραξεις..παρωπιδες..Ομως το εγω μου αντιδρουσε Γιατι πηγα σ ενα επαγγελμα λογω του οτι εκεινος ειχε μαγαζι Στο οποιο εν συνεχεια δουλεψα μαζι με τον πατερα του..και αυτο για να με γνωρισουν οι πελατες Και απο μισθο;;..400 με το ζορι Μου πε θα ρθω μες στο χρονο..του λεγα τοτε πιεδτικα (ποτε;)ε μην τα πολυλογώ δεν ηρθε σε 1.5 χρονο κι ευτυχως βρηκα κι αλλου δουλεια στο ιδιο αντικειμενο Δεν λεω λεπτομεριες για ευνοητους λογους..Τι θελωνα πω μ αυτο;οτι οολη αυτη η παραγκωνιση του εγω για το εμεις μ εκανε απαιτητικη Ολη αυτοι οι στοχοι που ΕΚΕΙΝΟς εθετε αλλα ΕΓΩ αναλαμβανα να φερω εις περας μ εκαναν πιεστικη..αυτο εφερε νευρα απομυθοποιηση φθορα..και το τελος..

[αλεξανδρος_77]

Försvarsadvokat σε λιγο ετσι οπως πας θα κυκλοφορισεις κ κανενα βιβλιο...
τελικα οι ανθρωποι χαρακτηριζουν εξαιρετικο οτι εχει κλιση προς τη λογοτεχνια...

[αλεξανδρος_77]

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,