Παρελθόν-Παρόν-Μέλλον

[serios]

Αναρωτιέμαι όταν ζητάμε απάντηση σε θέματα ψυχολογικής φύσεως που θα έπρεπε να εστιάζουμε για να βρούμε μια απάντηση και μια λύση.
Πιστεύετε ότι πρέπει να γίνεται αναδρομή στο παρελθόν για να βρούμε την αιτία ή αρκεί το πως συμπεριφερόμαστε στο παρόν;;
Πχ εγώ πάντα είχα προβλήματα με την αυτοπεποίθηση μου και την αυτοεκτίμηση μου.Υπήρχε σε έντονο βαθμό μια κριτική ''φωνή'' μέσα μου και σύγκριση με άλλους.
Ο γιατρός μου είπε πως δεν εντοπίζει πλέον ψυχοπαθολογία μετά από 3 χρόνια θεραπείας επειτα από ψυχωσικό επεισόδιο και προσωπικά εντοπίζω τα εξής προβλήματα:Μειωμένη αυτοπεποίθηση-αυτοεκτίμηση,θυματοποίηση δηλαδή συμπεριφέρομαι σαν θύμα και δεν παίρνω την ζωή στα χέρια μου,τελειομανία με την έννοια ότι έχω χτίσει έναν ιδανικό εαυτό που δεν ανταποκρίνεται ίσως σε αυτό που είμαι.
Όλα αυτά είναι νομίζω αλληλένδετα και πιστεύω αν τα αντιμετώπιζα θα ήμουν σε καλό δρόμο.

[boo]

αυτα που αναφερεις τα χαρακτηριστικα-προβληματα του χαρακτηρα σου νομιζω οτιχρειαζονται δουλεια με ψυχολογο.πηγαινες σε καποιον ψυχολογο αυτα τα 3 χρονια ή επαιρνες μονο χαπια απο το γιατρο?

[kutchunie]

serios εγώ είχα παρόμοια θέματα με τα δικά σου. Βέβαια εγώ έχω κατάθλιψη, δεν ξέρω αν υπάρχει διαφορά λόγω ασθένειας. ο πιο αποδοτικός τρόπος να δουλέψω πάνω σε αυτά τα πράγματα ήταν η ανασκόπηση του παρελθόντος μου και η κατανόηση του γιατι υιοθέτησα τέτοιες συμπεριφορές αντιλήψεις και στάσεις. τι θεραπεία έκανες εσύ τα 3 αυτά χρόνια;

[serios]

Συμβουλευτικού χαρακτήρα έχει η θεραπεία.Είναι σε άλλη πόλη ο γιατρός που με ανέλαβε και πηγαίνω 1 φορά το τρίμηνο ή εξάμηνο.Δεν ξέρω αν χρειάζομαι κάτι πιο εντατικό απλά εντοπίζω αυτά τα προβλήματα.Πηγαίνω,του λέω πως αισθάνομαι και τι κάνω στην καθημερινότητα μου και συζητάμε για κάποιους στόχους πχ.

[kutchunie]

Serios όταν λες συμβουλευτικού χαρακτήρα θεραπεία, εννοείς συμβουλές όσον αφορά τη διαχείριση της ασθένειας;

Εγώ πάντως είχα παρόμοια θέματα χαρακτήρα ας πούμε, - αν και έχω κατάθλιψη- και η ψυχοθεραπεία με βοήθησε πολύ. Πχ ήμουν ενοχική πάρα πολύ και αυτό επιβάρυνε τα συμπτώματα της κατάθλιψης. Με την ψυχοθεραπεία ξεπέρασα μεγάλο μέρος των προβλημάτων αυτών. Εκανα ψυχανάλυση, μοιάζει αρκετά με την ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία απλά είναι πιο εντατική στην εφαρμογή της. Αώο όσο γνωρίζω, ψυχοθεραπεία δεν κάνουν μόνο οι ασθενείς, αλλά και οποιοσδήποτε θέλει να βελτιωθεί.
Γιατί δε συζητάς με τον γιατρό σου την προοπτική ψυχοθεραπείας; ακόμη κι αν αυτός δεν μπορεί να αναλάβει, μπορεί να σε κατευθείνει στο είδος της ψυχοθεραπείας που σου ταιριάζει.
Πάντως τα προβλήματα που αναφέρεις, έχω την εντύπωση πως είναι διαχειρίσιμα γενικότερα.

[Constantly curious]

Αναρωτιέμαι όταν ζητάμε απάντηση σε θέματα ψυχολογικής φύσεως που θα έπρεπε να εστιάζουμε για να βρούμε μια απάντηση και μια λύση.
Πιστεύετε ότι πρέπει να γίνεται αναδρομή στο παρελθόν για να βρούμε την αιτία ή αρκεί το πως συμπεριφερόμαστε στο παρόν;;

Νιωθω πως η απαντηση δεν ειναι μια σε αυτο το ερωτημα. Οταν μπηκα πρωτη φορα στο ιατρειο του ψυχιατρου του μιλησα κυριως για τους τελευταιους ανυποφορους μηνες και την απελπισμενη μου αναγκη να σωθω απο το μονιμο αγχος.
Στις επομενες δυο ανεφερα καποια κομβικα γεγονοτα.
Αυτην ακριβως της στιγμη Με βλεπω στο Παρόν και αναγνωρίζω τι μεσολαβησε στο πριν Φτασω Εδω.
Αμφιδρομη σχεση ειναι το "πως ξεκινησα" και που εφτασα".
Στο μειζον επεισοδιο δεν μπορουσα να δω ΟΥΤΕ ΠΡΙΝ - τι μεσολαβησε,τι ημουν - ΟΥΤΕ ΜΕΤΑ, τι θα κανω, απογινω.
------ αυτη η φωνη της κριτικης.... serie θελει ενα κουμπι να παψει.... εμένα τουλαχιστον με εξαντλησε, ειδικα αντιμετωπιζοντας την ανθρωπινη "λογικη" της επιφανειας σε αντιδιαστολη με την δικη μου εμβαθυνση. And so what ? Απο οτι φαινεται το μονο που μπορω να αλλαξω ειναι εμενα, κατ επεκταση βλεπω πως δεν με εχω αποδεχτει ακομα 100% για ολα οσα ειμαι, οποτε κανω χωρο στην φωνη της φωνης/ αμφισβητησης να δυναμωνει... And the Story Goes On.

Ελπιζω μεσω ψυχοθεραπειας να ενωσω αυτα τα δυο συνορα - παρελθοντος/παροντος -
χαιντε :p:o γιατι θελω και καποια στιγμη να ξ α ν α ζησω !!!

[serios]

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις μέχρι στιγμής.
Συμβουλευτικού χαρακτήρα είναι ότι περιγράφει.Δηλαδή κάποιες συμβουλές για το πως να κινηθώ.Δεν γίνεται όμως ούτε ανάλυση ούτε κάποιος τρόπος να κατανοήσω τις λαθεμένες μου περιοχές.
Και εγώ πιστεύω πως είναι αντιμετωπίσιμα αυτά τα προβλήματα και είναι τα πιο ''εύκολα'' σε σύγκριση με τα άλλα συμπτώματα της ψύχωσης.Νομίζω πως έχω φάει τον γάιδαρο και έχει μείνει η ουρά.Παραμένει ενοχλητικό πάντως αυτή η ανασφάλεια και η παντελής έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό καθώς και η διαστρεβλωμένη εικόνα για τον εαυτό και ότι συνεπάγεται με αυτά τα προβλήματα.

[Constantly curious]

Εγω νιωθω πως γνωριζω πραγματικα καλα, ελαχιστα τον εαυτο μου και ειναι σαν να γεννηθηκα χθες...
Αυτο σε οποιον και αν το πεις θα γελασει αν δεν εχει περασει την διαδικασια αυτο αμφισβητησης και κλονισμου.
Εγω το εριξα στο διαβασμα για να συνδεσω καποια βασικα κομματια σχεσης 1.Σκεψης, 2. Συναισθηματος, 3. Αξιας (οχι οικονομικης αλλα συναισθηματικης φορτισης) και κατα ποσο σε καθε σκεψη που επιτρεπω να με κατακλυσει εχω το μεριδιο της ευθυνης.
π.χ Αν φοβαμαι πως θα φαω τουμπα και θα γελαει ο κοσμος, δεν μπορω να τους κοψω το γελιο επειδη δεν ειναι αστεια η τουμπα( μεσα στο δικο μου μυαλο) , μπορω ομως να φαω την τουμπα και να πω
πιστευοντας το "Συμβαινει σε ολους" !!!

Ελπιζω να εγινα κατανοητη :)

[serios]

@constantly βιβλία ψυχολογίας διαβάζεις;;
Νομίζω πως αν κατάλαβα καλά αυτό που κάνεις είναι να εκλογικεύεις κάποια πράγματα και να τα απλοποιείς.Κάτι σαν να λες στα αρχίδια μου με λίγα λόγια!! :P

[Constantly curious]

Οχι εκλογικευση ακριβως... γιατι με τουτην παλαιοτερα νομιζα οτι ξερω τι μου γινετε και τελικα 3-0

Διαπιστωσεις προσπαθω να κανω τοσο για τον κοσμο γυρω μας οσο και ποσο μεγενθυμενα τα βλεπω εγω (ειδικα μετα τα χαστουκια ), με αποτελεσμα να ξοδευω ματαια χρονο και ενεργεια σε "χωραφια αλλων" που στη τελικη λενε για να λενε και οχι γιατι θελουν να αλλαξουν πραγματικα.
Πιο συγκεκριμενα μεσω γραφης και ερωτησης αντιγυριζω μια διαπιστωση.
Βαζοντας την ευθυνη Μου πρωτη. Εγω νιωθω θυμο με εμενα που επετρεψα αυτο. Μαλιστα, δευτερο σκαλοπατι, οταν νιωθω θυμο τι κανω ? Το ξεσπαω πανω μου.
Μαλιστα, με βοηθαει ? Οχι ουσιαστικα. Αρα.... πρεπει να βρω νεο τροπο εκτονωσης.
Μοιαζει με εκλογικευση αλλά οταν το κανω βλεπω εμενα οπως ειμαι και οχι οπως θα ηθελα "αψογα" να ειμαι, επιπροσθετα βιωνω το συναισθημα και δεν το πνιγω.

Και καπως ετσι εχω πιασει τον μιτο "απ τα κερατα" και βλεπω αλλιως την κατασταση. Σε μια προσπαθεια μονιμη, επιμονη, επιπονη.

*Τελικα συσσωρευμενος θυμος, λυπη και λαθος διαχειριση αγχους οδηγουν σε τεραστιους λαβυρινθους...
Ουτε ο Ψυχιατρος δεν με εχει προσανατολισει τοσο Οσο η φωνη μεσα μου που θελει να ιαθω.

Ισως να εχω και αυταπατες, ποιος ξερει ? :p:p:p:p
*Να την βλεπεις την αυτο αμφισβητηση ???

[Deleted-member-250416b]

σηριε μην ξεχνας και την προσωπικη δουλεια που πραπει να ριχνουμε καθημερινα για να βγουμε απο αυτες τις παραλογες ιδεες που εχουμε εθιστει! γιατι πρεπει να εισαι τελειος ρε φιλε? απο αυτην την ηλίθια νοοτροπία εχουν αυτματιστει όλες μου οι αντιδρασεις και πρεπει να φιλτραρω ακομα και την εκπνοη μου... παρελθον- παρον- μελλον σε ολα χρειαζεται δουλεια..και ακομα περισσοτερο σε συνηθειες που εχουμε υιοθετησει .. η δουλεια δεν τελειωνει για εμας ουτε καν στον υπνο μας