Η ιστορία μου ως τώρα

[keep_walking]

Να σπουδασεις κατι που πραγματικα σε ενδιαφερει και οχι για τα ματια του κοσμου αλλα γιατι το θες.
Και εγω το ανωτερο πτυχιο που εχω ειναι απο ενα ΤΕΙ που τελειωσα σαν αγγαρεια γιατι δεν με ενδιεφερε καθολου.
Εκανα 5 χρονια συναπτα αιτησεις στο Ανοιχτο Πανεπιστημιο και τελικα με πηραν στα προπτυχιακα προγραμματα (οχι μεταπτυχιακο) και θα αρχισω απο του χρονου.
Ειναι βολικο για μενα γιατι θα μπορω να δουλευω και ταυτοχρονα να σπουδαζω αυτο που θελω εξ αποστασεως.
Οταν τελειωσω με αυτο και σκοπευω να τελειωσω κανονικα σε 4 χρονια θα σκεφτω για μεταπτυχιακο.Οχι δεν ειμαι διολου ευκαταφρονητος ηλικιας εφτασα τα 37 αλλα το κανω γιατι μου αρεσει.
Μπορεις να κανεις καθε χρονο αιτησεις στο ανοικτο πανεπιστημιο αλλα παιζει και ο παραγοντας τυχη.
Μπορεις να δωσεις καταταρκτηριες για οποιοδηποτε προπτυχιακο τμημα πραγματικα σε ενδιαφερει και ευχομαι καλη επιτυχια γιατι σε μερικα ειναι δυσκολο να μπεις(ενταξει προπτυχιακο δεν εχει την αιγλη του μεταπτυχιακου αν αυτο ζητας αλλα δεν ειναι αυτη η ουσια τουλαχιστον για μενα).
Σπουδασε αυτο που θες τωρα ειναι ευκαιρια και χαιρομαι τους ανθρωπους που δεν μενουν στασιμοι σε αυτα που εχουν και συνεχιζουν να ψαχνουν για ακρες οποιες και αν ειναι αυτες...ειτε προκειται περι μορφωσης ειτε για δουλεια ειτε για οικογενεια...ολα.
Αν αυτο που σπουδασες στο ΤΕΙ ειναι πραγματι το αντικειμενο που σε ενδιαφερει και θες να το εξελιξης κοιτα για μεταπτυχιακο αλλα το βλεπω δυσκολο να βρεις οπως αναφερεις και εσυ.
Σου ευχομαι καλη επιτυχια.

[ΒΙΚΥ]

Αυτοί ΣΙΓΟΥΡΑ δεν έχουν πρόβλημα με πανικούς εεεεεεε......

[ΒΙΚΥ]

Αυτό όμως που μου κάνει εμένα εντύπωση είναι ότι ΜΟΝΟ το κορίτσι χαμογελούσε. Αναρωτιέμαι....

[ΒΙΚΥ]

Αχ καλέ μου άσε,
οι εποχές αλλάζουν όπως αλλάζει ο καιρός σήμερα.
Από άλλο πλανήτη δεν είσαι σίγουρα.
Και εγώ που είμαι 30 νιώθω κάποιες φορές ότι μεγάλωσα στην εποχή των παγετώνων.
Και μεγαλώνω και κόρη.
Τι θα δουν τα ματάκια μου ούτε να το σκέφτομαι δε θέλω.......

[ferro]

γεια σου βρε winston!
μου έφτιαξες τη μέρα!
αλλα και αυτοι βρε παιδι μου στην τουαλέτα βρηκαν.δεν ειναι και οτι πιο ρομαντικο ειδικα αν αναδυονται και οσμες απο τον χόρο.:P:P:P

[αγγελικήη]

φιλε μου καλησπερα. εισαι ο πρωτος χρηστης που απανταω. αυτο που θελω να σου πω ειναι οτι δεν πρεπει να το βαζεις κατω. ξερω τι περνας και δεν εισαι μονος. ολοι περναμε παρομοια προβληματα αλλα δεν το βαζουμε κατω. δεν πρεπει! πως επιτρεπεις στον εαυτο σου να σε κανει οτι θελει? πρεπει να το παλεψεις. δεν εχεις δει διαφορα με τα φαρμακα? ποσο χρονων εισαι? απο οτι καταλαβα φοβασαι να βγεις εξω απο το σπιτι λογο της φοβιας σου. αλλα ετσι δεν αντιμετωπιζεις το προβλημα. το χειροτερευεις. ακολουθεις λαθος δρομο και οσο πιο νωρις το καταλαβεις τοσο το καλυτερο. τι νοημα εχεις να περνεις τα χαπια και να καθεσαι σπιτι? παρομοια φαση περναω και εγω, φοβαμαι να βγω, να οδηγησω μηπως και με πιασει ο πανικος μου. αλλα εστω και να μην νιωθω καλα βγαινω εξω το παλευω γιατι ξερω οτι μια μερα αυτος ο εφιαλτης θα τελειωσει και θα ειμαι καλυετρα απο ποτε. αυτο πρεπει να κανεις και εσυ. μην παραδινεις τα οπλα. καθε μερα που περναει ειναι πολυτιμη. ζησε τη ζωη σου. εσυ εισαι πιο δυνατος απο αυτο ειμαι σιγουρη. μην ξεχνας δεν εισαι μονος. ολοι περναμε απο περιεργες φασεις.
ελπιζω να αρχισεις να σκεφτεσαι πιο θετικα....

[αγγελικήη]

χαιρομαι λοιπον που νιωθεις καλυτερα και οσο περναει ο καιρος θα νιωθεις ακομα καλυτερα εφοσον βρεθηκε η καταλληλη θεραπευτικη αγωγη για την περιπτωση σου, που οντως ειναι συχνο φαινομενο η αναθεωρηση της φαρμακευτικης αγωγης απο τον γιατρο, και αυτο γιατι το καθε φαρμακο εχει διαφορετικη αποτελεσματικοτητα για το καθε ατομο. οποτε το πρωτο βημα ηδη εγινε. οσον αφορα την οδηγηση οντως δεν θα επρεπει να ειναι στις προτεραιοτητες σου. αυτο που πρωτευει ειναι να ξαναβρεις τον εαυτο σου και να προσπαθησεις να δημιουργησεις κοινωνικες σχεσεις . δεν θα πρεπει να κλεινεσαι στον εαυτο σου. ισως νιωσεις καλυτερα οταν συζητησεις το προβλημα σου με καποιον εμπιστο σου φιλο. καμια φορα αυτο ειναι πιο αποτελεσματικο και απο τον ιδιο τον ψυχολογο. εμενα προσωπικα η παρεα μου γνωριζει το προβλημα που περναω και αισθανομαι καλυτερα που μπορω να μοιραστω κατι τετοιο μαζι τους. επισης αρχιζοντας να μιλαω για αυτο που μου συμβαινει αρχισαν και οι αλλοι γυρω μου να μιλουν για τα δικα τους προβληματα και διαπιστωσα οτι δεν ειμαι μονη, αφου ανακαλυψα οτι γνωστοι μου αντιμετωπιζουν παρομοιες καταστασεις. οποτε αυτο υπηρξε μια παρηγορια για μενα. αυτα εν ολιγις
για οτι χρειαστεις μπορεις να μου στειλεις και mail στη διευθυνση: [email protected]

[kostas89]

Originally posted by Winston_man
Η πρώτη κρίση πανικού που έπαθα ήταν όταν πήγαινα Α λυκείου στο φροντιστήριο Αγγλικών. Αρχισα να ιδρώνω υπερβολικά, να χτυπάει η καρδιά μου γρήγορα και αισθανόμουν πολύ άσχημα. Ηθελα να σηκωθώ να φύγω αλλά δεν το έκανα. Νομιζα ότι όλοι με κοιτάνε και με κοροιδεύουν και γιαυτό αγχώθηκα και ιδρωνα. Ντρεπόμουνα τα κορίτσια της τάξης και μου προκαλούσαν άγχος με την παρουσία τους. Anyway, πηγα αλλες 2-3 φορές στο μάθημα και μετά διέκοψα από τα Αγγλικά... Δεν άντεχα άλλο την αγωνία και το φόβο... Στο σχολείο δεν έπαθα κρίσεις αλλά ήμουν μονίμος αγχωμένος. Ηθελα να βρίσκομαι σπίτι μου και να κατσω εκεί και να διακόψω από το σχολείο αλλά φυσικά οι γονείς μου το απέκλεισαν. Αρχισα να πηγαίνω σε ένα ψυχολόγο αλλά δεν είδα βοήθεια. Τα χρόνια πέρασαν και τελείωσα το λυκειο, έδωσα πανελλήνιες και πέρασα σε ΤΕΙ Θεσσαλονίκη. Δεν ήθελα με τίποτα να πάω αλλά ο πατέρας μου επέμενε και με πήγε δια της βίας. Από δω και πέρα αρχίζει η οδύσσειά μου. Στη σχολή με χτυπάνε συχνά κρίσεις, ιδρώνω και χτυπάει η καρδιά μου γρήγορα. Είμαι στα όρια να διακόψω τη σχολή και ανεβαίνει ο πατέρας μου Θεσσ/κη για να πάμε σε Ψυχιατρο. Μου γράφει ηρεμιστικά και κάποια αντικαταθλιπτικά Seropram δε θυμάμαι των πόσο. Τα 4,5 χρόνια στη Θεσσ/κη περνάνε με επισκέψεις ανα βδομάδα στο γιατρό, φάρμακα αλλά με άγχος και κρίσεις πανικού να επιμένουν. Με τους φίλους μου δεν έβγαινα συχνά έξω γιατί με πιαναν κρίσεις και ίδρωνα και μου άρεσε να καθομαι σπίτι μου περισσότερο και να βγαίνω σπάνια. Ειδικά τα βράδια με έπιαναν κρίσεις και το απέφευγα να βγαίνω. ιδιαίτερα αβολα αισθανόμουν με κοπέλες-μου προκαλούσαν πανικό η παρουσία τους... (και ΟΧΙ δεν είμαι gay) Τελειωσαν τα χρόνια και κατέβηκα Αθηνα-πήρα πτυχιο. Εδώ και 3 χρόνια περίπου είμαι στο σπίτι μου, χωρίς φίλους, με τους γονείς μου μόνη συντροφιά. Μου αρέσει να περπατάω μεγάλες αποστάσεις μονος μου. Δεν εχω πανικούς τώρα γιατί ο νεος μου γιατρός μου έγραψε καποια άλλα φάρμακα που με έχουν βοηθήσει καπως περισσότερο από τα προηγούμενα. Παίρνω συνδυασμό ladose+Zyprexa+Neurodin σύνολο 7 χάπια καθε μέρα. Ειμαι μονος μου αν εξαιρέσεις τους γονεις μου και δεν έχω καμια άλλη επαφή με κόσμο. Ισως και λόγω αυτού να μην έχω πανικούς... Τα πρωινα μου αφήνει λεφτά ο πατέρας μου και πάω σε κανα καφενείο καθομαι μονος και πινω καφέ, μετά περπατάω πολύ και το μεσσημέρι γυρίζω σπίτι μου. Μετά κάθομαι μέσα. Καμια φορά πάμε με τον πατέρα μου βολτα με το αμάξι. Ετσι μονοτονα περνανε οι μέρες μου ιδιες όλες είναι για μένα. Λογω του προβλήματος δεν μπορώ να εργαστώ και δεν έχω φιλους. οχι δεν σκέφτομαι να αυτοκτονήσω - δεν έχω τα κότσια να το κάνω. Είμαι καταδικασμένος να ζω και να υποφέρω για μια αιωνιότητα.

Φιλε μου winston_man αν και πασχω απο καταθλιψη, ειμαι ο πιο ηρεμος ανθρωπος, δεν υπαρχει λογος να ανχωνεσαι και να πανικοβαλεσε. Προσπαθησε να περνεις τα πραγματα πιο χαλαρα και ανετα. ακους μουσικη; αυτο ειναι ενα απο τα κλειδια μου για να χαλαρωνω ακομα περισσοτερο. Αποφευγε την καφεινη ισως σε βοηθησει ακομα πιο πολυ.

[susperia]

winston, εκτος απο τις μνημες τι αλλο ειναι που σε θλιβει τοσο πολυ? για πανικους δε φοβασαι πλεον ετσι?

[susperia]

kosta οι πανικοι που εχει ο winston και εχω κι εγω που και που ειναι διαταραχη, σαν ασθενεια δηλαδη, δεν εχει να κανει με το αν ειναι ηρεμος ή οχι.

[kostas89]

Για τα 2 τελευταια σου Post πιστευω οτι ειναι ευκολο να κανεις φιλους, α κατι ακομα ο πατερας μου ειναι ο καλητερος μου φιλος και λεμε οτι θεμα γουσταρουμε ανετα και με γελιο. Μην το βλεπεις αρνιτικα αλλοι σε ζηλευουν επιδη δεν ειναι ο πατερας τους εκει... Επισης δεν εισαι μονος σου σαυτον τον κοσμο, δεν μας κανουν την χαρι΄:P χερομαι που εισαι καλητερα με τα νεα σου φαρμακα αλλα και χωρις αυτα πιστευω οτι μπορεις να τα κατεφερεις μια χαρα.

[kostas89]

susperia συγνωμη δεν το ηξερα...

[susperia]

kosta ειχες ποτε πανικους?

[susperia]

καληνυχτα, οταν γυρισεις αθηνα γραψε μας τις σκεψεις σου!

[kostas89]

οχι, απλα εγραψα καποια πιστευω μου χωρις να ξερω κιολας