Η δική μου ιστορία

[αλεξανδρος_77]

Αυτο δε θα σε εμποδισει να ζησεις κανονικα επειδη οι αντρες δε σε ελκουν ερωτικα απλα θα ακουγετε καπως περιεργο ολο αυτο αλλα οχι κακο αλλα καλο θα ταν να εχεις κ φιλους αντρες για να σκεφτεσαι οτι δε τους αποφευγεις κ ολας εγω ετσι νομιζω τουλαχιστον.
εχει διαφορα το δε με ελκει ερωτικα κατι απο το αποφευγω.
αλλα φυσικα να μη κολησεις με κανενα σαν αυτους που σου φερθηκαν ασχημα η παρομιο του.

[kutchunie]

Γεια σου κι απο μένα ellielli.
Εχω κι εγώ κακοποιηθεί ως παιδί σεξουαλικά, απο τον πατέρα μου. Γενικότερα η οικογένεια μου ήταν η οικογένεια ανταμς με μπαμπα τον χανιμπαλ λέκτερ στην πιο χιτσκοκική του εκδοχη :P
Aν θελεις τη γνώμη μου, πιστεύω πως αυτό το αισθημα που σε έκανε τοτε να μην μιλήσεις στους δικούς σου ανοιχτά είναι αυτό το ίδιο που σε ώθησε να μην μαρτυρήσεις πως ο τύπος πήγε να σε βιάσει. Δεν μπορώ να ξέρω από που πηγάζει (από πιο βίωμα σου), αλλά υποπτεύομαι πως ακόμα και αύριο να σου τύχει ανάλογο περιστατικό, πάλι θα το κουκουλώσεις και θα κρύψεις την αλήθεια για να κρύψεις την ενοχή που νιώθεις. Απο εμπειρία στο λέω, δεν είμαι θεραπευτής ή κάτι. Επίσης, θεωρώ πως ησουν μεγάλη στα 8 σου χρόνια για να πηγάζει το κόλλημα με την ενοχή απο την παρενόχληση του φακιν γείτονα. Πρέπει δηλαδή να είχε ήδη καλλιεργηθεί αυτό το αίσθημα της ενοχής. Διαφορετικά αφου ενοιωσες τόση αποστροφή, γιατί να μην αντιδράσεις τότε;;
Επίσης, εκανες χαζομάρα που πήρες σεροξατ. Σου προκαλούν εξάρτηση και δεν είναι και σιγουρο πως θα σε βοηθήσουν. Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις για σένα, είναι να πας σε έναν ψυχοθεραπευτή ψυχίατρο. Ο ψυχοθεραπευτής να είσαι σιγουρη έχει ακούσει πολύ πιο χοντρά πράγματα απο αυτό που μας είπες. Δεν υποβαθμίζω την σημαντικότητά του. Απλά βγες απο το τρυπάκι της ενοχής, ωθησε τον εαυτό σου σε δέκα λεπτά θάρρους και ομολόγησε αυτο που σε τρώει. Δεν έχεις συμπτώματα όπως πχ κλεισιμο στο σπίτι για πολύ καιρό ή μη λειτουργηκότητα κτλ. Αν το κάνεις τώρα, μπορεί να γλιτώσεις πάρα πολύ καιρό δυστυχίας. Βάλε απο κάτω το πρόβλημα όσο είναι νωρίς κορίτσι μου και είμαι σίγουρη πως θα το παλέψεις.

[Deleted-member-250416b]

ρεα, πως θα καταγγειλει καποιον που την κακοποιησε πριν 15 χρονια και τοτε δεν το ειπε σε κανεναν? η την πιεσε πριν 2-3-5 χρονια και δεν τον κατηγγειλε τοτε και δεν εχει ουτε αποδειξεις ουτε τιποτε?
μονο θα μπλεξει και θα ταλαιπωρηθει η κοπελα,
το θεμα ειναι να τα ξεπερασει, να μην τα ξαναεπιτρεψει και να τα διαχειριστει, οχι να κανει μηνυσεις για τα παιδικα της χρονια..

δεν μιλάω για αστυνομιες, αν και θα μπορουσε...μιλαω για εξωτερικευση..ειμαι αυτη και μου εχουν κανει αυτα... σε περιπτωσεις βιασμου και κακοποίησης η σιωπή δηλώνει ντροπή και ενοχη..πρεπει να βγει απο την σιωπη..ενα κομματι μας εχει πάντα αναγκη να τα βγαλει ολα αυτα απο μεσα. οσο το κρυβουμε..τοσο μας τρωει!..και οσο μας τρωει, μας εμποδιζει να σταθουμε στα πόδια μας...ακρωτηριαζει την αυτοεκτιμηση μας και τον αυτοσεβασμο μας .
να μιλησει καπου..να ακουσει τον εαυτο της να τα λέει..δεν εχεις ιδεα ποσο λυτρωτικο ειναι αυτο...προφανως και ευτυχωςγια σενα!..

[ellielli]

συμφωνω απολυτα πως ειναι το καλυτερο να τα βγαζεις απο μεσα σου. ειναι το ιδιο που θα συμβουλευα κι εγω σε καποιον.
οταν ομως φτανω στον εαυτο μου αυτο παυει να ισχυει , νιωθω οτι καποιοι στενοι μουν ανθρωποι θα θυμωσουν που το κρατησα κρυφο για παντα, ενω μου εχουν εκμυστηρευτει οι ιδιοι εξισου σημαντικες καταστασεις - οχι τετοιου ειδους κακοποιησης ομως - και νιωθω πως καποιοι αλλοι θα θεωρησουν οτι τα βγαζω απο το μυαλο μου. Για μενα ειναι η καθημερινοτητα, και οτι εχει γινει δεν εχω σταματησει να το σκεφτομαι, για τους αλλους ειναι εξωπραγματικο μιας και ηταν ολοι τοσο διπλα μου και διεφυγε απο ολους.

[Deleted-member-250416b]

συμφωνω απολυτα πως ειναι το καλυτερο να τα βγαζεις απο μεσα σου. ειναι το ιδιο που θα συμβουλευα κι εγω σε καποιον.
οταν ομως φτανω στον εαυτο μου αυτο παυει να ισχυει , νιωθω οτι καποιοι στενοι μουν ανθρωποι θα θυμωσουν που το κρατησα κρυφο για παντα, ενω μου εχουν εκμυστηρευτει οι ιδιοι εξισου σημαντικες καταστασεις - οχι τετοιου ειδους κακοποιησης ομως - και νιωθω πως καποιοι αλλοι θα θεωρησουν οτι τα βγαζω απο το μυαλο μου. Για μενα ειναι η καθημερινοτητα, και οτι εχει γινει δεν εχω σταματησει να το σκεφτομαι, για τους αλλους ειναι εξωπραγματικο μιας και ηταν ολοι τοσο διπλα μου και διεφυγε απο ολους.

θα εκπλαγεις οταν αρχισεις να ανοιγεσαι! φυσικα και θα σε πιστεψουν, και ειναι τοσο βαθυ που κανεις δεν προκειται να σου κρατησει κακια που το κρατησες μυστηκο..ειναι πολυ σοβαρο και θελεις τον χρόνο σου μεχρι να νιωσεις ετοιμη να το βγαλεις. περα απο το τι θα πουν οι αλλοι ομως σημασια εχει να ελευθερωνεις εσυ τον εαυτο σου απο αυτο το σκοταδι..να σταματησεις να μοιραζεσαι με τα κτηνη τα μυστηκά τους..γιατι αυτο σας ενωνει. και να νιωσεις επιτελους οτι δεν φταις εσυ για ολα αυτα..εσυ εισαι το θυμα! μονο οταν απαλλαγεις απο αυτην την ντροπη , θα καταφερεις να υπολογιζεις τον εαυτό σου οπως ολοι μας.
λενε πως οι κακοποιημενοι ανθρωποι ειμαστε οι καλυτεροι ηθοποιοι και δεν εχουν αδικο..εκπαιδευτηκαμε να κρυβουμε την αληθεια τοσο καλα...να γελαμε να το παιζουμε φυσιολογικοι... σε αυτο βοηθαει και το αλκοολ φυσικα

[Remedy]

καλησπέρα και σε εσενα.
Αρχικα, περι αυτου που ανέφερες πιο πάνω για επισκεψη σε ειδικο , παντα το ειχα στο μυαλο μου χρονια.
Θα πηγαινα σε καποιον μονο αν ειχα την δυνατοτητα να μην το μαθει κανενας. Εξαρταμαι ακομα απο τους γονεις μου και απο οικονομικης αποψης δεν θα μπορουσα να το κανω κρυφα. Η οικογενεια μου, παρολο που συγγενεις των γονιων μου εχουν ψυχιατρικο ιστορικο ειναι καθετοι με οτι εχει να κανει με ψυχολογικη η ψυχιατρικη βοηθεια , εκτος αν ειναι κανεις οπως το λενε ''τρελος'' . Αλλιως, δεν υπαρχει λογως, ειναι της μοδας να δραματικοποιουμε καταστασεις, λενε. Φοβαμαι την επικριση . Καποτε ειχε συστησει ενας γιατρος ( ειχα παει για το στομαχικο ελκος που ειχα αναφερει) να μιλησω με καποιον ψυχολογο και οι γονεις μου δεν θελανε ουτε να το ακουσουν, τους φανηκε αδιανοητο. Παρολα αυτα τους επεισα να με πανε υποτιθεται για να συζητησω για το αγχος μου για το σχολειο. Ημουν προετοιμασμενη να πω οσα ηθελα , ομως. Και μολις πηγα μου κοπηκε η φωνη. Δεν μπορουσα να πω τιποτα και ηταν η πρωτη και τελευταια φορα.

Οσο για τη σχεση..
Η σχεση μου ειναι σχεδον ενος χρονου. Μου δινει οσα δεν θα μπορουσα εγω ποτε να δωσω σε ανθρωπο. Ξερω πως οτι δινεις παιρνεις. Αλλα παντα ημουν κρατημενη.

καλημερα κοριτσι
δεν ειπα οτι "οτι δινεις παιρνεις", αυτο δεν ισχυει παντα.
ειπα οτι ενας συντροφος ακομα κι αν δεν το εκφραζει εχει κι αυτος αναγκη να παιρνει. αν οι καταστασεις ειναι ετσι που μονο δινει, δεν θα κατσει για πολυ. καποια στιγμη θα αναζητησει αυτα που του λειπουν.
λεγοντας ολα τα παραπανω, δεν σημαινει οτι εσυ δεν του/της δινεις. καθε αλλο...
καποιος που εχει προβληματα δεν σημαινει οτι ειναι αδρανοποιημενος.
απλως, οσο περισσοτερα προβληματα εχουμε, τοσο λιγοτερο μπορουμε να δωσουμε στους αλλους, αν δεν τα λυσουμε/διευθετησουμε/διαχειριστουμε πρωτα, καπως.
με αυτο το σκεπτικο σου μιλησα για τις σχεσεις σου (πληθυντικος αριθμος, γιατι μιλαω και για κοινωνικες και φιλικες σχεσεις) και οτι οσο ξεμπλεκεις με τα θεματα σου και ηρεμεις, τοσο καλυτερες θα γινονται και οι σχεσεις σου.

για το θεμα του ειδικου, εφοσον εισαι ενηλικη κανενας σοβαρος και εντιμος ειδικος δεν θα προδωσει τα μυστικα σου, εκτος αν κρινει οτι σκοπευεις να αυτοκτονησεις.
βεβαια το να βρεις τετοιον ειδικο που να κανει και καλα την δουλεια του, δεν ειναι το πιο απλο πραγμα...
απευθυνσου σε φιλους σου που ειχαν καλες εμπειριες με καποιον. παρε συστασεις δλδ, μην πας στα τυφλα.
αν εννοεις οτι θα μαθευτει επειδη θα τους ζητησεις χρηματα, τοτε απευθυνσου σε κεντρο ψυχικης υγειας οπου ειναι σχεδον δωρεαν.
εφοσον εισαι ενηλικη, κανεις δεν θα μιλησει στους γονεις σου.

[kutchunie]

συμφωνω απολυτα πως ειναι το καλυτερο να τα βγαζεις απο μεσα σου. ειναι το ιδιο που θα συμβουλευα κι εγω σε καποιον.
οταν ομως φτανω στον εαυτο μου αυτο παυει να ισχυει , νιωθω οτι καποιοι στενοι μουν ανθρωποι θα θυμωσουν που το κρατησα κρυφο για παντα, ενω μου εχουν εκμυστηρευτει οι ιδιοι εξισου σημαντικες καταστασεις - οχι τετοιου ειδους κακοποιησης ομως - και νιωθω πως καποιοι αλλοι θα θεωρησουν οτι τα βγαζω απο το μυαλο μου. Για μενα ειναι η καθημερινοτητα, και οτι εχει γινει δεν εχω σταματησει να το σκεφτομαι, για τους αλλους ειναι εξωπραγματικο μιας και ηταν ολοι τοσο διπλα μου και διεφυγε απο ολους.

Αυτό ακριβώς είναι η ενοχή φίλη μου Γι αυτούς τους ίδιους λόγους, απευθύνθηκα σε ψυχοθεραπευτή. Φοβόμουν πως οι κοντινοί θα πίστευαν πως δεν στέκω και ότι αποκλείεται ο πατερας μου να εκανε τετοιο πράγμα. Φοβομουν πως θα με στιγμάτιζε η ιστορία αν έπαιρνε δημοσιότητα το θεμα, φοβόμουν πως θα σκεφτόντουσαν πόσο κακιά κόρη είμαι και μου εκαναν τέτοιο πράγμα, αφου όσο κι αν δεν μπορουσα να το καταλάβω, είχα αναλάβει όλη την ευθυνη της πράξης λες και έφταιγα εγώ και αντί να με υπερασπιστώ, με τιμωρούσα καθημερινά. Δεν ημουν σε θέση να αντιληφθώ, πως το να γίνω καλά απο αυτή την κατάσταση που με κατέτρωγε, δεν είχε καθόλου να κάνει με το πως έχω φερθεί απέναντι στους άλλους, ούτε με το πως μου έχουν φερθεί οι ίδιοι, αλλά με το πως αποφάσισα να φέρομαι εγώ σε μένα.
Στον ψυχοθεραπευτή δεν είναι αναγκη να δώσεις τετοιες εξηγήσεις, ούτε και θα σε κάνει βούκινο. Και εκτός αυτού, είναι κατα 99% ο μόνος που μπορεί να σε βοηθήσει να επουλώσεις τα τραύματά σου γιατί δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα η κακοποίηση και όσο κι αν μας αγαπούν οι γύρω μας, δυστυχώς είναι ανήμποροι να μας βοηθήσουν.
Πιστεύω πως είναι στο χέρι σου και μόνο να λύσεις το πρόβλημά σου. Να το διαχειριστείς σωστά, επικεντρώνοντας στη ρίζα του και υπομένοντας, χωρίς να ψάχνεις "τζουφιες" παρηγοριές σε άλλα πράγματα που θα σε κάνουν να νιώθεις καλύτερα μόνο για όσο διαρκούν και εν τω μεταξύ το πρόβλημα να δυναμώνει. Δυστυχώς, η κακοποίηση είναι μια κατάσταση, στην οποία δεν μπηκαμε ούτε με τη θέλησή μας, ούτε και μόνοι μας. Ομως μόνοι θα βγούμε, αν πραγματικά το θέλουμε. Κανείς δεν μπορεί να μας σώσει, πέρα απο τον ίδιο το εαυτό μας.
Διαφωνώ σε αυτό που λες εν μέρη, ότι να το ομολογήσεις απλώς, θα σε κάνει να νοιώσεις καλύτερα. Ήδη το ομολόγησες σε εμάς. Νιώθεις καλύτερα; Δεν θέλεις να μάθεις γιατί κρύβεις μια κατάσταση -από τους κοντινούς σου-, στην οποία ενώ υπήρξες θύμα, παίρνεις τον ρόλο του θύτη; Δεν θέλεις να μάθεις γιατί δεν προστάτευσες τον εαυτό σου και τότε, όταν ήσουν παιδί αλλά και τώρα; Δεν θέλεις να πάψει να σε επηρεάζει καθημερινά και να σου τρώει ενέργεια η κακοποίηση σου;

[ellielli]

Μου δίνετε αρκετη τροφή για σκέψη , σας ευχαριστώ.

Και θέλω πολυ να καταφερω να παω ενα βημα μπροστα , να το επεξεργαστω μεσα μου μιας και συνεχεια εμποδιζω τον εαυτο μου να το κανει , και να κανω κατι γι αυτο. Μου φαινεται ομως μακρινο σαν σκεψη. Ηδη σκεφτομουν παρα πολυ καιρο να κανω ενα βημα και να το πω ανωνυμα, οπως και εκανα εδω.

.............................................

Θα ηθελα οποιος ξερει να μου πει για τα seroxat, προφανως δεν πρεπει να συνδιαζονται με καταναλωση αλκοολ , το γνωριζω.
Οταν λεμε καταναλωση ομως εννοουμε οποιαδηποτε ποσοτητα ?
Ας πουμε σημερα που ηπια λιγο ( 2 ποτηρια κρασι ) αν το παρω τωρα θα εχω παρενεργειες?
[επαιρνα vespar για το αγχος και ειχα σταματησει το αλκοολ , μια μερα μονο ηπια αλλα μεγαλη ποσοτητα και με πειραξε πολυ με εμετους κτλ , ενω ποτε δεν επιδρα σε μενα ετσι το αλκοολ ]
Θελα να πω πως στην τελικη εχει σημασια η ποσοτητα η δεν κανει καθολου ?

[elis]

Μικρη ποσοτητα το πολυ δηλαδη μεχρι μια μπυρα να μαθεισ να την πινεισ πολυ αργα

[zerox]

Διάβασα πρώτα για το "δεύτερο πρόβλημα" και ενδιαφέρθηκα να διαβάσω και αυτήν την ιστορία. Από όλα αυτά που γράφεις, μου φαίνεσαι ένας άνθρωπος πολύ λογικός και πολύ έξυπνος. Και χάρηκα πολύ διαβάζοντας τις απαντήσεις των υπολοίπων, γιατί ήταν πολύ σωστές, ενθαρρυντικές και αισιόδοξες.
Συμφωνώ απολύτως με όσα σε συμβούλευσαν, όπως και με το να πας σε ειδικό. Όμως νομίζω πως δεν πρέπει να το κάνεις κρυφά από τους γονείς σου. Νομίζω πως στρεσάρεσαι πολύ κρύβοντας τόσο σημαντικά για εσένα πράγματα. Δε χρειάζεται να κρύψεις ακόμα ένα. Κρύβεις την κακοποίηση, την ομοφυλοφιλία, τη στενοχώρια, ακόμα και τη σκέψη σου να κάνεις ψυχοθεραπεία. Και όλα αυτά προσπαθώντας να φαίνεσαι νορμάλ στους δικούς σου ανθρώπους και στον εαυτό σου. Το θέμα είναι πως ΕΙΣΑΙ νορμάλ. Είναι φυσιολογικό να νιώθεις θλίψη για άσχημα πράγματα που σου συνέβησαν και κράτησες μέσα σου. Είναι φυσιολογικό και δικαίωμά σου να έχεις διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις. Είναι φυσιολογικό να θες την καθοδήγηση ενός ειδικού σε τόσο λεπτά θέματα και να μη θες να διακινδυνεύσεις να σου πει ο καθένας "το μακρύ του και το κοντό του". Οι γονείς σου απλώς αρνούνται να δουν την αλήθεια, γιατί πιστεύουν ότι με το να μη συζητάτε κάτι θα το κάνουν να ξεχαστεί. Και οι δικοί μου έτσι είναι. Σίγουρα δεν το κάνουν κακοπροαίρετα, αλλά προφανώς κάνουν λάθος. Οπότε δε χρειάζεται να ακολουθήσεις το λάθος τους, μόνο και μόνο για να αυτο-εκπληρώνεις την εξιδανικευμένη ιδέα της "τέλειας κόρης" (κάτι που οι περισσότεροι γονείς ονειρεύονται). Άλλωστε μέχρι πότε θα το κάνεις αυτό? Είναι πολύ ψυχοφθόρο από μόνο του.
Επίσης, έπαιρνα κ εγώ σεροξάτ αλλά είναι κανόνας ότι τα χάπια δε λειτουργούν χωρίς ψυχοθεραπεία. Το μόνο που θα καταφέρεις είναι να αποφεύγεις το πρόβλημα (όπως και με το ποτό) και να το κουκουλώνεις κ άλλο - κάτι που βραχυπρόθεσμα θα σε ανακουφίσει, αλλά μακροπρόθεσμα θα σε φέρει αντιμέτωπη με μεγαλύτερο "βουνό". Και μιας που τα θέματα που ανέφερες πάνε πολύ πίσω στην παιδική ηλικία, νομίζω πως η ψυχοθεραπεία που θα διαλέξεις, πρέπει να περιλαμβάνει και ψυχανάλυση.
Έγραψες ότι θα πήγαινες σε ειδικό μόνο αν δεν είχες κάπου να μιλήσεις. Το θέμα, όμως, δεν είναι μόνο τι θα πεις, αλλά κυρίως τι απαντήσεις θα λάβεις. Και ένας έμπειρος ψυχολόγος χρειάζεται για να σε καθοδηγήσει σε θέματα που ένας φίλος (λόγω άγνοιας πάνω σε ειδικά θέματα και πάνω στη συμβουλευτική) μπορεί να σε μπερδέψει πολύ με αυτά που θα σου πει. Αυτό χρειάζεται να καταλάβουν και οι γονείς σου. Μπορεί να μην τους πεις τους ακριβείς λόγους που θες να επισκευτείς ειδικό, αλλά δε χρειάζεται να το κρύψεις τελείως.
Όσο το να μιλήσεις ανοιχτά για την κακοποίηση στους δικούς σου ανθρώπους μετά από τόσο καιρό που το έκρυβες, δε σημαίνει κάτι κακό. Μπορείς να τους πεις πολύ απλά την αλήθεια. Ότι δεν το έκανες γιατί ντρεπόσουν, γιατί δεν ήθελες να το συζητάς και να το κάνεις θέμα, γιατί είναι κάτι που δεν είχε συμβεί και στους ίδιους και δεν ήξερες πως θα αντιδράσουν, γιατί δεν ήσουν έτοιμη. Είμαι σίγουρη ότι θα καταλάβουν τους λόγους που το έκρυβες. Αλλά πρέπει η ίδια να κρίνεις αν θέλεις και αν είσαι ακόμα έτοιμη να μιλήσεις σε δικούς σου για αυτό. Σίγουρα είναι λυτρωτικό, αλλά μπορείς να κάνεις ένα βήμα τη φορά: πρώτα να πας σε ειδικό, μετά να το συζητήσεις μαζί του, μετά να νιώσεις έτοιμη να το διαχειριστείς, μετά να το μοιραστείς και με άλλους κ.τ.λ.

[zerox]

Ξέχασα κάτι! Εννοείται πως έπαιξε ρόλο το ότι οι γονείς σου περίμεναν απ'έξω στην πρώτη συνεδρία, γιατί δε θα ένιωθες και σε τόσο πριβέ ατμόσφαιρα. Εγώ σκέψου απενεργοποιώ ακόμα και το κιν μου όταν πηγαίνω, για να μην πατηθεί κατά λάθος κανένα κουμπί και κρυφακούσει κανείς την ιστορία της ζωής μου

[maria eleni]

προσπαθησε να μηδενισεις και να ξανα αρχισεις εγω ετσι θα κανω..και οχι φαρμακα..πολεμα το πανε για τρεξιμο οταν πνιγεσαι πιες κατι αλλ οχι αλκοολ..!