Αυτον τον καιρο βαριεμαι απιστευτα και γενικως δεν ειμαι και στην καλυτερη φαση μου, αργω να κοιμηθω, δεν μπορω να σηκωθω απο το κρεβατι μου το πρωι και σηκωνομαι κουρασμενος, δεν με ευχαριστει τιποτα οσο παλιοτερα και ειμαι μες τον φοβο, την αμφιβολια και την απαισιοδοξια, με τους φιλους μου δεν βγαινουμε συχνα γιατι ειναι κι εκεινοι σε παρομοια φαση ψιλομιζεριας. Επισης δεν μπορω να βρω καποια για να ξεφυγω λιγο και να μην ειμαι καθε μερα στο ιδιο μοτιβο βαρεμαρας γιατι δεν εχω πολλες γνωριμιες μιας και δεν ειμαι ιδιαιτερα κοινωνικος, εχω τις ανασφαλιες μου και καταστροφολογω, ειναι και το οικονομικο ενα θεμα που δεν μπορω να παω καπου ακομα και αν παρω λεφτα δεν θα εχουν οι φιλοι μου συνηθως κι ετσι την βγαζω σπιτι βγαινοντας 2 φορες την εβδομαδα το πολυ.Ρουτινα στο full και δεν αλλαζει με τιποτα, να ξεκινησω κατι δεν γινεται γιατι σε 2 μηνες μπαινω φανταρος. Περναει κανεις σας το ιδιο? Αγχος, υπερβολικη βαρεμαρα και μουντες μερες?