Δεν μπορώ να συνέλθω..

[antonia]

Είμαι 27 ετών, επιτυχημένη - υποτίθεται - επαγγελματικά δεδομένου ότι είμαι από πολύ φτωχή οικογένεια και σπούδασα κτλ. Πάντοτε είχα μια φοβία με τις σχέσεις, λόγω σοβαρών οικογενειακών προβλημάτων, απιστίες μέσα στο ζευγάρι και τελικά χωρισμός και πολύ άσχημος των γονιών μου. Οπότε το μόνο που έκανα ήταν να διαβάζω, ώσπου έφτασα ως εδώ με μηδαμινές, σχεδόν, ερωτικές εμπειρίες και σχεδον πάντα ή να τα καταστρέφω εγώ με το να μην τολμάω ή με το να επιλέγω τους πλέον ακατάλληλους. Κυρίως δεν τολμούσα. Πριν λίγο καιρό, τον Ιούλιο, γνώρισα ένα παιδί που φαινόταν πολύ ερωτευμένος και σεβαστικός, έκανε μάλιστα σχέδια για το μέλλον. Εγώ, επιφυλακτική στην αρχή, μετά πίστεψα, δεν είχα λόγο να τον απορρίψω και αυτόν, ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Φέρθηκα απότομα κάποιες στιγμές, τα διόρθωσα όμως όλα και το παραδέχθηκε κι ο ίδιος. Η ψυχολόγος μου - πηγαίνω εδώ και ένα χρόνο για να με βοηθήσει να απελευθςρώσω τον εαυτό μου - πάντοτε με προέτρεπε, όμως από ένα σημείο και μετά το παιδί άρχισε να αλλάζει, ή τουλάχιστον να καταλαβαίνω εγώ ότι αλλάζει. Στην πορεία κατάλαβα ότι ήταν παθολογικά ψεύτης και εκδικητικός, ένα άτομο με πολλά ψυχολογικά και κόμπλεξ. Προσπάθησα παρόλα αυτά, γιατί τον ερωτεύτηκα και γιατί δεν ήθελα να πιστέψω ότι την ΄μόνη φορά που πίστεψα, ήταν και η χειρότερη. Να μην μακρυγορώ, μετά από ένα συμβάν όπου κατάλαβα ότι πράγματι κάτι δε πάει καλά, δεν ξαναπικοινώνησα μαζί του, ούτε , όμως και αυτός. Το αποτέλεσμα είναι να νιώθω διπλή κατάθλιψη απ΄ ότι ένιωθα πριν τον γνωρίσω και ενώ όλοι μου λένε ότι δεν αξίζει να τον σκέφτομαι, εγώ από την μία να θυμώνω με την στάση του και από την άλλη να θέλω να κάνω μια κίνηση επικοινωνίας, ξέροντας, όμως, ότι δε θα βγει πουθενά. Είμαι πάρα πολύ χάλια, δεν ξέρω πώς θα συνέλθω από αυτό, πώς θα εμπιστευώ πάλι κάποιον άλλο και, κυρίως, τον ίδιο μου τον εαυτό. Δεν θέλω να βγαίνω και στην ιδέα και μόνο του να γνωρίσω νέο κόσμο, αγχώνομαι. Από την άλλη τρέμω στην ιδέα της μοναξιάς. αλλά νιώθω ότι μέχρι κι ένας διαταραγμένος άνθρωπς με απέρριψε..άρα δεν αξίζω τίποτα.

[Reina]

..antonia..

γιατί δεν κρατάς το δεδομένο οτι δεν έχεις εμπειρίες και δικαιολογημένα δεν θα μπορείς τουλάχιστον για αρχή να διακρίνεις τους ανθρώπους, πράγμα δύσκολο ακόμα και για τους πιο έμπειρους από μας?
γιατί δεν αφήνεσαι στη σιγουριά οτι έχεις αρχίσει, έστω και λίγο πιο αργά από το \"κανονικό\", να μαθαίνεις τον εαυτό σου κι οτι με μαθηματική ακρίβεια θα πετύχεις πιο ευτυχισμένες στιγμές?
γιατί ρίχνεις όλη την ευθύνη για τον \"κακό\" άλλο σε σένα?

θα μπορούσες να τα δεις πιο μηχανικά τα πράγματα, ξεγυμνωμένα απο υπερβολές.
-δεν υπάρχουν ανεπιστρεπτί καταστάσεις
-οι άνθρωποι εκεί έξω είναι διαφορετικοί από σένα- άλλοι συμβατοί κι άλλοι ασύμβατοι. Για να δεις με ποιόν ταιριάζεις, πρέπει να δοκιμάσεις. όλοι μας το κάνουμε και είναι και υγιές.
-ηρέμησε, βάλε τις σκέψεις απέναντι κ κάνε ένα ωραίο διάλογο.
-να αγαπάς τον εαυτό σου, και να εμπιστεύεσαι την εξάσκηση σου σ\'αυτό εδώ το ταξίδι, που δεν τελειώνει ποτέ..

χαμογέλα και προχώρα.
Πες: είμαι άνθρωπος και συνέχισε για το επόμενο μάθημα ζωής.

:)

[antonia]

Απλά εγώ για να ξαναδοκιμάσω φοβάμαι ότι πρέπει να περάσουν άλλα 27χρ. Είχα ήδη μια δυσκολία στις σχέσεις και μετά από αυτά φοβήθηκα περισσότερο. Ξέρω τα κλασσικά, να βγαίνω να γνωρίσω κόσο κτλ. αλλά δεν είναι εύκολο. Ένιωσα πολύ ευτυχισμένη για λίγο, τώρα γύρισα στην κατάθλιψη που δεν αντέχω..

[justme]

Γειά,

Originally posted by antonia
Είμαι 27 ετών,
Ωραία.....Για πές το και εσύ αυτό γιατί μετά από 27 άλλα χρόνια θα λες είμαι 54 και μετά άλλα 27 θα λες είμαι 81...(όχι ότι τα 54 ή τα 81 έχουν κάτι κακό αλλά τα 27 έχουν κάτι ωραίο σίγουρα
επιτυχημένη - υποτίθεται -
Αστα τα υποτίθεται ή είσαι ή δεν είσαι...... Για πες λοιπόν. \"Είμαι επιτυχημένη\"..........
επαγγελματικά δεδομένου ότι είμαι από πολύ φτωχή οικογένεια και σπούδασα κτλ. Πάντοτε είχα μια φοβία με τις σχέσεις, λόγω σοβαρών οικογενειακών προβλημάτων, απιστίες μέσα στο ζευγάρι και τελικά χωρισμός και πολύ άσχημος των γονιών μου.
Η γνώση της αρχής των προβλημάτων είναι σημαντικό γεγονός. Όμως η γνώση καλό είναι να ακολουθείται και από περαιτέρω ενέργειες διόρθωσης ε?.... Πάντως σε καλό δρόμο είσαι. .....
Επίσης άλλο απλώς το λέω ή το γράφω αυτό (για την αιτία, για την αρχή μιλάω) και άλλο το έχω δεχθεί, έχω συμφιλιωθεί, το ξέρω, το έχω ειλικρινά δεχθεί ότι έχει συμβεί με έχει επηρεάσει και πάει... έγινε....
Οπότε το μόνο που έκανα ήταν να διαβάζω, ώσπου έφτασα ως εδώ με μηδαμινές, σχεδόν, ερωτικές εμπειρίες
ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία. Φαντάζομαι το ξέρεις όμως ότι σχεδόν όλοι οι καθολικοί δεν έχουν ΚΑΜΜΙΑ ερωτικη εμπειρία μέχρι το γάμμο. Και είναι πολλοί αυτοί......
και σχεδον πάντα ή να τα καταστρέφω εγώ με το να μην τολμάω ή με το να επιλέγω τους πλέον ακατάλληλους. Κυρίως δεν τολμούσα.
Κυρίως λοιπόν να τολμάς
Πριν λίγο καιρό, τον Ιούλιο, γνώρισα ένα παιδί που φαινόταν πολύ ερωτευμένος και σεβαστικός, έκανε μάλιστα σχέδια για το μέλλον. Εγώ, επιφυλακτική στην αρχή, μετά πίστεψα, δεν είχα λόγο να τον απορρίψω και αυτόν, ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Φέρθηκα απότομα κάποιες στιγμές, τα διόρθωσα όμως όλα και το παραδέχθηκε κι ο ίδιος. Η ψυχολόγος μου - πηγαίνω εδώ και ένα χρόνο για να με βοηθήσει να απελευθςρώσω τον εαυτό μου - πάντοτε με προέτρεπε, όμως από ένα σημείο και μετά το παιδί άρχισε να αλλάζει, ή τουλάχιστον να καταλαβαίνω εγώ ότι αλλάζει. Στην πορεία κατάλαβα ότι ήταν παθολογικά ψεύτης και εκδικητικός,
Αυτό το εκδικητικός ε δε μου κάθεται καλά.
ένα άτομο με πολλά ψυχολογικά και κόμπλεξ. Προσπάθησα παρόλα αυτά, γιατί τον ερωτεύτηκα και γιατί δεν ήθελα να πιστέψω ότι την ΄μόνη φορά που πίστεψα, ήταν και η χειρότερη.
Άλλη φορά λοιπόν να προσπαθείς για τους σωστούς λόγους
Να μην μακρυγορώ, μετά από ένα συμβάν όπου κατάλαβα ότι πράγματι κάτι δε πάει καλά, δεν ξαναπικοινώνησα μαζί του, ούτε , όμως και αυτός. Το αποτέλεσμα είναι να νιώθω διπλή κατάθλιψη απ΄ ότι ένιωθα πριν τον γνωρίσω και ενώ όλοι μου λένε ότι δεν αξίζει να τον σκέφτομαι, εγώ από την μία να θυμώνω με την στάση του και από την άλλη να θέλω να κάνω μια κίνηση επικοινωνίας, ξέροντας, όμως, ότι δε θα βγει πουθενά.
Αμα θες το κάνεις. Αμα δε θες δεν το κάνεις. Τώρα το τι θα βγεί ειλικρινά σου λέω δεν το ξέρει ούτε ο Θεός ο ίδιος.
Είμαι πάρα πολύ χάλια, δεν ξέρω πώς θα συνέλθω από αυτό, πώς θα εμπιστευώ πάλι κάποιον άλλο και, κυρίως, τον ίδιο μου τον εαυτό. Δεν θέλω να βγαίνω και στην ιδέα και μόνο του να γνωρίσω νέο κόσμο, αγχώνομαι. Από την άλλη τρέμω στην ιδέα της μοναξιάς. αλλά νιώθω ότι μέχρι κι ένας διαταραγμένος άνθρωπς με απέρριψε..άρα δεν αξίζω τίποτα.
Πως λέμε έξω βρέχει...... άρα δεν αξίζω τίποτα..........

[liberchild]

Αντωνία, μέσα από την εμμονή σου με τον τύπο που εσύ ονομάζεις έρωτα, δες τι πράγματα καλύπτεις. Αλλά ψάξε καλά μέσα σου μη φοβηθείς ότι και να ανακαλύψεις. Μετά θα ξέρεις το βασικότερο για σένα. Το λόγο. Ορμα.