Αμφιβολίες για τη σχολή που επέλεξα.

[Μαρουλάκι]

Καλησπέρα, είμαι 23 ετών και τελιώνω αυτή τη χρονιά τη σχολή μου. Παρόλο το ότι είμαι σε καλό δρόμο, δε χρωστάω μαθήματα και γενικά έχω μια πολύ καλή πορεία ως φοιτήτρια, δε νιώθω ικανοποιημένη και ευχαριστημένη με την επιλογή μου. Βασικά για να γίνω πιο συγκεκριμένη σε αυτά που λέω, πέρασα μια φάση με αρκετούς ψυχαναγκασμούς και ιδεοληψίες κοινώς ως ιδεοψυχανγκαστική διαταραχή, η οποία με τσάκισε συναισθηματικά φτάνοντας με στα όρια της κατάθλιψης.Όλα αυτά έγιναν σε μια πολύ τρυφερή ηλικία με αποτέλεσμα να μην έχω ζήσει τα φοιτητικά μου χρόνια όπως θα ήθελα και έχοντας συνέπειες στις σχέσεις μου(καθώς οι άνθρωποι δυσκολα μπορούν να καταλάβουν αν δεν το έχουν περάσει οι ίδιοι τι σημαινει ψυχική διαταραχή). Τον τελευταίο ένα χρόνο πηγαίνω σε ψυχολόγο με αποτέλεσμα να έχω κάνει αρκετά βήματα στον τρόπο που αντιλαμβάνομαι και σκέφτομαι τα πράγματα καθώς και γενικότερα στη ζωή μου. Βέβαια, το μεγάλο αγκάθι στην καρδιά μου συνεχίζει να παραμένει η σχολή που επέλεξα. Αυτό επειδή έχει να κάνει άμεση επαφή και συνεργασία με ανθρώπους που χρειάζονται βοήθεια για διαφόρους λόγους. Όπως προανέφερα, είχα πολύ καλούς βαθμούς στα μαθήματα μόνο που στις πρακτικές έχω ελείψεις. Λόγω της διαταραχής, δεν μπορούσα να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις της πρακτικής μου με αποτέλεσμα να κάνω ότι μου ανέθεταν διεκπεραιωτικά με σκοπό να απαλλαγώ από αυτό. Πλέον, στην τελευταία πρακτική παρουσιάζω μεγάλο άγχος και δυσκολία να διαχειριστώ όλο αυτό το βάρος με αποτέλεσμα να μην ανταποκρίνομαι ικανοποιητικά σε αυτά που μου αναθέτουν. Νίωθω μεγάλο βάρος και κοιτάζω την ώρα για το πότε θα φύγω. Πραγματικά αν και μου αρέσει η επαφή με τους ανθρώπους, τα βρίσκω μπαστούνια και αυτό το καταλαβαίνουν οι εργαζόμενοι. Έχω απογοητευτεί πολύ και παρόλο που προσπαθώ να σκέφτομαι ρεαλιστικά, μου ερχεται να βάλω τα κλάματα γιατί δεν την παλεύω. Έχω αρχίσει να σκέφτομαι μήπως χρειάζεται να αλλάξω επάγγελμα... Κάτι το οποίο δε θα έχει τόσες ευθύνες και θα με κάνει να νιώθω πιο χαρούμενη. Βέβαια, αυτό δεν το έχω πει στη μάνα μου γτ θ μ κρεμάσει γτ η σχολή αυτή αποτέλεσε την πρώτη επιλογή στο μηχανογραφικό μου και εκτός αυτού περιμένει να τελιώσω για να βρω δουλειά στο αντικείμενο μου και να τακτοποιηθώ. Είμαι αρκετά συγχυσμένη και πραγματικά την απογοήτευση που νιώθω την σκέφτομαι όλη μέρα. Πραγματικά, ας μου πει κάποιος αν πέρασε κάτι ανάλογο πως το διαχειρίστηκε και φυσικά όποιος άλλος θέλει να μοιραστεί τη γνώμη του μαζί μου.

Ευχαριστώ!

[elis]

Δυσκολιεσ προσαρμογησ ειναι αυτα φευγπυν αν επιμεινεισ στον εαυτο σου κοινωσ ψηνεσαι

[elis]

Μην ακουσ κανενα κ μη βιαζεσαι να τελειωσεισ τη δουλεια σου θα δουλευρισ με το ρυθμο σ ειτε γρηγορα ειτε αργα δεν εχει σημασια να ναι σωστο μετραει

[elis]

Κ αργα να πασ βελτιωνεται αυτο

[Μαρουλάκι]

Απλά ξέρεις είναι το θέμα ότι διανύω τον πέμπτο μήνα της πρακτικής μου και ενώ είναι φορές(π νιώθω κομπλε με την επιλογή μου) είναι άλλες που νιώθω πως δεν ξέρω πως την επέλεξα. Είναι τραγικό..

[kerasi]

Eγω θα λεγα να στραφείς σε κατι πιο ακαδημαικό στην πορεία, σε κατι αλλο γενικότερα παλι ομως μεσα στο αντικείμενό σου αλλα να αποφύγεις ολο αυτό που σε δυσκολεύει. Να σου πω οτι είναι πολυ συχνό αυτο σε πολλές σχολές, έχω ακούσει να το παθαίνουνε πολλά παιδιά. Δηλ προσπάθησε να δεις ολες τις προοπτικές εν δυνάμει. Να σε ρωτήσω κατι αλλο, οι ψυχαναγκασμοί αυτοί που σε ταλαιπωρούν περίπου σε τι αφορούν;

[Μαρουλάκι]

Πλέον οι ψυχαναγκασμοί έχουν μειωθεί( αφορούσαν σκέψεις κυρίως σεξουαλικού περιεχομένου, θρησκευτικού και φοβίες όπως το σκοτάδι). Βέβαια παραμένει η απογοήτευση που νιώθω για το χρόνο που σπαταλήθηκε έτσι και η δυσκολία μου να προσαρμοστώ στην καθημερινότητα( καθώς δεν έχω το μυαλό μου στις ιδεοληψίες αλλά σε αυτά που κάνω). Η ψυχολόγος που πάω μου λέει πως έχω ψυχαναγκαστική δομή προσωπικότητας και γι' αυτό χρειάζεται να χαλαρώσουν τα στοιχεία της προσωπικότητας μου( τελειομανία) ώστε να ηρεμήσω..

[Μαρουλάκι]

Να το νίσω πως διανύω τον πέμπτο μήνα της πρακτικής και συνεχίζω να έχω πολύ άγχος το οποίο αυξάνεται.. Μου έρχεται να κάνω μπαμ και να τα παρατήσω καθώς νιώθω πως η σχολή ήταν μια λάθος επιλογή. Ξέρω ότι το άγχος μ δεν έχει λογική βάση αλλά παρόλα αυτά δε μπορώ να το διαχειριστώ. Όποιος έχει περάσει κάτι ανάλογο ας μ απαντήσει.