Ο χρόνος.

[Deleted-member-250416b]

σε καταλαβαινω, ειδικα την ανοιξη οι ενοχες της λανθανουσας ζωής μεγαλώνουν.
χτες εμαθα οτι ο αδερφος μου εχει 300 ζαχαρο, οταν το είπα σε μια γνωστη μου μου είπε οτι και ο δικος της ειναι τα ιδια χαλια. μου εκανε τοσο εντυπωση που ανθρωποι πριν καν φτασουν στα 40 κάνουν τεστ κοπώσεως..και μου ειπε... ΠΟΥ ΖΕΙΣ? ...
ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ? σε εναν κόσμο που το σωμα και η ψυχη νοσει και ειτε το παραμελουμε ειτε όχι δεν μπορουμε να συνελθουμε.
ειμαστε ολοι διχασμενοι..και αυτοι που δεν το αναγνωριζουν εχουν 300 ζαχαρο...
εχω αρχισει να πιστευω οτι ειναι νορμαλ να εχεις προβλημα...

[Constantly curious]

Πανε περιπου 4 χρονια... ειχα διαβασει ενα αρθρο που ελεγε οτι σε μια κοινωνια νοσηρη πως ειναι δυνατον να εισαι Υγιης ?
Σε μια κοινωνια που πενθει οπως η Ελλαδα για την προηγουμενη οικονομικη - ντεμεκ κοινωνικη αιγλη πως γινεται να εισαι - τρια πουλακια καθονταν- ?
Θαυμαζω τους ανθρωπους που εχουν 1002 προβληματα αλλα επιλεγουν να πουν ενα αστειο αντι να κλαινε ολη μερα.
Θαυμαζω ολους οσους αγωνιζονται και κλινουν στην θετικη πλευρα της ζωης Οχι στην απαισιοδοξη.

-Περαστικα στον αδερφο σου Ρεα... με την εννοια οτι Λογικα και αυτος πρεπει να μπει σε μια σειρα να δει τι γινεται μεσα του.

Ειδες τι ειπε ο Μακ τις προαλλες ?
-Η πολλη εμβαθυνση δεν βοηθα-

Πως γινεται ομως να αλλαξεις χαρακτηρα που τραγουδα και ο μαλαμας... οε ο ?????

[Deleted-member-220416]

ο χρονος παντα ειναι προβληματικος κι ας μην υπαρχει...
οταν ανυπομονω, παντα ειναι αργος.
οταν περναω καλα, παντα ειναι γρηγορος.
οταν θελω να μεινω ακινητη ειναι εντελως αδυνατον.
τωρα θελω να μην τελειωσει ποτε. που να τον δεσω τον ατιμο? :p

Ακριβώς...
Είναι το πως αντιλαμβάνεται ο καθένας τον χρόνο.

[PAPA]

Πανε περιπου 4 χρονια... ειχα διαβασει ενα αρθρο που ελεγε οτι σε μια κοινωνια νοσηρη πως ειναι δυνατον να εισαι Υγιης ?
Σε μια κοινωνια που πενθει οπως η Ελλαδα για την προηγουμενη οικονομικη - ντεμεκ κοινωνικη αιγλη πως γινεται να εισαι - τρια πουλακια καθονταν- ?
Θαυμαζω τους ανθρωπους που εχουν 1002 προβληματα αλλα επιλεγουν να πουν ενα αστειο αντι να κλαινε ολη μερα.
Θαυμαζω ολους οσους αγωνιζονται και κλινουν στην θετικη πλευρα της ζωης Οχι στην απαισιοδοξη.

-Περαστικα στον αδερφο σου Ρεα... με την εννοια οτι Λογικα και αυτος πρεπει να μπει σε μια σειρα να δει τι γινεται μεσα του.

Ειδες τι ειπε ο Μακ τις προαλλες ?
-Η πολλη εμβαθυνση δεν βοηθα-

Πως γινεται ομως να αλλαξεις χαρακτηρα που τραγουδα και ο μαλαμας... οε ο ?????

Να αλλάξεις χαρακτήρα ε?? Ωραίος ο Μάλαμας!!! Νομίζω ακατόρθωτο!!!

[Constantly curious]

Απο εδω και στο εξης θα γραφω τις ανησυχιες μου σε αυτο το ποστ.
Το πηρα αποφαση.
Σημερα δεν ειμαι καθολου στις καλες μου... θα το δουλεψω και αυτο ομως...

Καποτε ελεγα - τι δεν μου αρεσει - ?
Α ναι, αυτο ! Θα το αλλαξω λοιπον. Το πιστευα και πραγματι εκανα μια δραση. Μετα απο ολο αυτο το μπαχαλο το ψυχολογικο - την αγωγη- τις σχεσεις που εχουν φθαρει, τις αλλαγες γυρω μου και εντος μου...

Ο,τι αλλαζω φτανει μεχρι ενα σημειο. Στεγανοποιειται. Δεν παει παραπανω. Λες και εχω ασκησει ΒΕΤΟ σε εμενα την ιδια Να μην ειμαι πολυ καλυτερη αλλά μετρια καλυτερη.
Πφφφφφφφφφφ.

[Constantly curious]

Κεφαλαιο Ψυχιατρος.
Δεν περιμενω να πληρωσω να μου δωσει μαγικη συνταγη στο προσωπικο μου κομφουζιο.
Περιμενω ομως να συναντηθουμε "πνευματικα" και να με δει ως ανθρωπο με ψυχη που εχει αρρωστησει.

Εχω αποφασισει να αλλαξω γιατρο.
Γιατι αυτο ? Δεν φαινεται να κατανοει ουτε στο 0.5 % οτι αυτο που "ειμαι" με εχει βασανισει.
Αν μη τι αλλο, αν με θεωρεις " υπερβολικα σκεπτομενη" - "εγωκεντρικη νευρωτικη " βοηθησε με να ανακαλυψω μαζι σου γιατι εγινα αυτος ο ανθρωπος.
Βοηθησε με να μην κολλαω στα μειον μου. Κανε μια ερευνα ρε ανθρωπε - μελετησε βαθυτερα. Επειδη εχεις ενα πελατολογιο μεγαλο και ασθενεις με επειγοντα χαρακτηριστικα δεν σε δικαιολογει να με αντιμετωπιζεις σαν -χαχαχαχα το κοριτσι ασχολειται με αηδιες-. Δεν εχεις το δικαιωμα.

Στα καπακια βεβαια σκαει ο φοβος της αλλαγης.
Ο επομενος θα ειναι καλυτερος ή θα ειναι χειροτερος ? Θα με ντοπαρει με άλλα χαπια ή θα ειμαι στα ιδια ? Θα με αντιμετωπισει και αυτος ως ελαφρυ περιστατικο με συνεπεια να φαω κι αλλα πολλα χρονια της ζωης μου ψαχνοντας μονη λυσεις σε προβλημα που αδυνατω να λυσω ?

Στον επιλογο βεβαια, κυριαρχει το οτι δεν εχω κι αλλη λυση. Ειναι μονοδρομος να παω μπροστα.
Βαρεθηκα να κοιταω τα λιμναζοντα θεματα μου νιωθοντας -παγωμενη μεσα στο χρονο- καταδικασμενη στο να μην γινομαι κατανοητη, να εχω μονο αναμνησεις και οχι προσδοκιες.

[Deleted-member-250416b]

Πανε περιπου 4 χρονια... ειχα διαβασει ενα αρθρο που ελεγε οτι σε μια κοινωνια νοσηρη πως ειναι δυνατον να εισαι Υγιης ?
Σε μια κοινωνια που πενθει οπως η Ελλαδα για την προηγουμενη οικονομικη - ντεμεκ κοινωνικη αιγλη πως γινεται να εισαι - τρια πουλακια καθονταν- ?
Θαυμαζω τους ανθρωπους που εχουν 1002 προβληματα αλλα επιλεγουν να πουν ενα αστειο αντι να κλαινε ολη μερα.
Θαυμαζω ολους οσους αγωνιζονται και κλινουν στην θετικη πλευρα της ζωης Οχι στην απαισιοδοξη.

-Περαστικα στον αδερφο σου Ρεα... με την εννοια οτι Λογικα και αυτος πρεπει να μπει σε μια σειρα να δει τι γινεται μεσα του.

Ειδες τι ειπε ο Μακ τις προαλλες ?
-Η πολλη εμβαθυνση δεν βοηθα-

Πως γινεται ομως να αλλαξεις χαρακτηρα που τραγουδα και ο μαλαμας... οε ο ?????

δεν προκειται να δει τιποτα..και ο μακ εκανε λαθος!..εκτος αν σκοπευεις να μεινεις 10 χρονια θαμωνας σε ενα φορουμ υποστηρηξης..πρεπει να εμβαθυνεις και να μπαινεις στους αγκαθωτους δρομους και να δοκιμαζεις συνεχεις τροπους διαφυγης απο την φυλακη σου. μπορει και να μην ξεφυγεις ...αλλα προσπαθησες!
ο αδερφος μου φοβαμαι πως δεν προκειται να εμβαθυνει... να αναγνωρισει τα πραγματικα του σκατα εναι πάνω απο τις δυναμεις του...ολα αυτα τα χρονια αυτος και η μαλακισμενη η γυναικα του ζουν για το δηθεν και για την βιτρινα..πουλανε εικονα και φυλακιζονται σε αυτην ... ας ελπισουμε οτι το σωμα του θα σταματησει να τον εκδηκηται για το ηλιθιο μυαλο του!
τον αγαπάω τον μαλακα και φοβαμαι μην εχει κατι σοβαρο...οι εξετασεις συνεχιζονται...

[Constantly curious]

Ελπιζω η γυναικα του να τον νοιαζεται εστω και στο μισο και να τον βοηθησει να αλλαξει συνηθειες ! Αν ειναι παντελως αδιαφορη μπορει και εκεινος να βουλιαζει ακομη περισσοτερο.
Αχ ρε Ρεα.
Αν βαζαμε εστω το 50% του μυαλου μας να μας βοηθησουμε οσο "τρεχουμε" για τον οποιον νοιαζομαστε σιγουρα θα ειμασταν πολυ καλυτερα. Υποθετω.
Αν διαφωνεις πε μου.

[Deleted-member-250416b]

Ελπιζω η γυναικα του να τον νοιαζεται εστω και στο μισο και να τον βοηθησει να αλλαξει συνηθειες ! Αν ειναι παντελως αδιαφορη μπορει και εκεινος να βουλιαζει ακομη περισσοτερο.
Αχ ρε Ρεα.
Αν βαζαμε εστω το 50% του μυαλου μας να μας βοηθησουμε οσο "τρεχουμε" για τον οποιον νοιαζομαστε σιγουρα θα ειμασταν πολυ καλυτερα. Υποθετω.
Αν διαφωνεις πε μου.

πουθενα δεν διαφωνω!!..και γω εχω αναρωτηθει...μαλλον γενικα ειναι πιο ευκολο να τρεχεις για τους αλλους παρα για να ασχοληθεις με τον εαυτο σου... αυτο που κανουμε τωρα δηλαδη..εχει πολυ μοναξια και πολλα φαντασματα η υπόθεση.

δεν περιμενω τιποτα απο την νυφη μου πια...μονο τα χειροτερα!!

[Constantly curious]

Ρεα ειναι και το αλλο. Υπαρχει η βιολογικη οικογενεια αλλά υπαρχει και η ενηλικη πνευματικη οικογενεια.
Οσον αφορα το "μοναξια και πολλα φαντασματα" μεσα σε 6 μηνες εχω δει σε καρε καρε ολες τις βλακειες που εκανα εναντιον μου.
Φοβαμαι, θυμωνω, κλαιω, και ξανα απο την αρχη βαζω πεισμα και λεω θα βγει σε καλο.

Εχω καταντησει γραφικη με την επαναληψη αλλά ...

[Deleted-member-250416b]

καρε - καρε...οπως τα λες!!!... αποταν εκοψα τα χαπια ... μου σκανε ολα μαζεμενα!!..
και βεβαια θα βγει σε καλο, μην το φοβασαι καθολου...ζηστο!

[Constantly curious]

Ο χρόνος... πολλές μορφές παίρνει ο άτιμος. Δεν θα ανακαλύψουμε τελικά και καμμια διάσταση που να κινούμαστε μέσα του πολυκατευθυντικά, όπως και μέσα στο χώρο...;

Προσωπικά μεγαλώνοντας βλέπω τους ανθρώπους να χωρίζονται σε δύο κύριες κατηγορίες, που δεν έχουν να κάνουν τόσο με τον χρόνο αλλά με τον χαρακτήρα τους.
Η μία είναι όταν περιβάλλεσαι από ανθρώπους που αισθάνεσαι να σε νοιάζει, ή να νιώθεις υποχρέωση, να τους βοηθήσεις στην καθημερινή ρουτίνα, κι εκεί συνήθως παρασύρεσαι στα της καθημερινότητας χωρίς να το σχεδιάσεις και ιδιαίτερα.
Και η άλλη όταν είσαι σχετικά μοναχικός ή ανεξάρτητος, που κοιτάς να δημιουργήσεις κάτι που θέλει να βγει από μέσα σου... είτε καριέρα το πεις αυτό είτε οτιδήποτε.
Και στις δύο αυθεντικές περιπτώσεις δεν βλέπεις μετανιωμένους ανθρώπους εύκολα, γιατί στη μεν πρώτη υπάρχει μια ανάδραση από το περιβάλλον το οποίο διαμόρφωσαν στα μέτρα τους, και τους ανθρώπους που τους "ευχαριστούν" και στην δε άλλη, η ικανοποίηση έρχεται από μέσα σου όταν τακτοποιείς κάποιες βαθύτερες ανησυχίες σου.
Στα ενδιάμεσα παρακλάδια είναι που θα παρατηρήσεις τον μόχθο και τις δυσκολίες, και την πάλη με την ασάφεια και την αναποφασιστικότητα... Και σπάνια, κάποιες φορές, βλέπεις να πηδάει κάποιος από τη μία κατηγορία στην άλλη και σκέφτεσαι, "Πρόλαβε". Μέσα από τα μάτια ενός τέτοιου ανθρώπου θα ήθελα να δω τον χρόνο.

Προσδιόρισε τα πράγματα που θες να προσδιορίσεις Constantly και δεν θα πάει χαμένος ο χρόνος που χρησιμοποίησες, γιατί απλά θα περάσεις στο επόμενο στάδιο, της προσπάθειας υλοποίησης, του, εκ νέου, προσδιορισμένου σου στόχου.

Η απαντηση σου ειναι πολυ μπροστα σε σχεση με την προσωρινη μου συνειδητοποιηση αλλα ειναι βαθυστοχαστη και με αγγιζει.
Ανεκαθεν ειχα εντονες αποριες βαθια συναισθηματα και πιο εντονη αλληλεπιδραση με την εννοια -ζωη-.

Χαμενη στη μεταφραση νιωθω στο "τωρα" αλλά αυτο το Νηφαλιο και διαυγες τωρα εχει μεγαλη αξια σε σχεση με το παλαια.
Σε ευχαριστω πολυ.

[Constantly curious]

Σάρα Κέιν, 4:48 ψύχωση.
Απόσπασμα.
Σιωπή
- Αν ήσουν μόνη σου, πιστεύεις ότι θα έβλαπτες τον εαυτό σου;
- Φοβάμαι ότι θα μπορούσα
- Μπορεί ο φόβος να είναι προστασία;
- Ναι. Ο φόβος είναι που με κρατά μακριά από τις σιδηροδρομικές γραμμές. Απλά προσεύχομαι στον Θεό να είναι πράγματι αυτό το τέλος. Αισθάνομαι ογδόντα ετών και το μυαλό μου θέλει να πεθάνει.
- Αυτό όμως είναι αλληγορικό, δεν είναι η πραγματικότητα
- Είναι παρομοίωση
- Δεν είναι η πραγματικότητα
- Δεν είναι αλληγορικό. Είναι παρομοίωση αλλά ακόμα και αν ήταν το βασικό συστατικό μιας αλληγορίας είναι η αλήθεια.
Διαρκής σιωπή
- Δεν είσαι ογδόντα χρονών
Σιωπή

- Είσαι;
Σιωπή
- Είσαι;

Σιωπή

- Ή μήπως είσαι;
Μεγάλη σιωπή
- Απεχθάνεσαι όλους τους δυστυχισμένους ανθρώπους ή μόνο εμένα;
- Δεν σε απεχθάνομαι. Δεν είναι δικό σου λάθος. Είσαι άρρωστη.
- Δεν νομίζω.
- Όχι;
- Όχι. Είμαι καταθλιπτική. Η κατάθλιψη είναι θυμός. Είναι το τι έκανες, ποιός ήταν παρών και ποιον κατηγορείς.
- Και ποιόν κατηγορείς;
- Εμένα.


*


Το σώμα και η ψυχή δεν μπορούν ποτέ να ενωθούν.
Χρειάζεται να γίνω αυτό που ήδη είμαι και να προχωρήσω από αυτήν την ασυναρτησία που με έχει στην κόλαση καταδικάσει
Η στείρα ελπίδα δεν μπορεί να με υποστηρίξει.
Θα πνιγώ στην δυσφορία
Στην κρύα μαύρη λίμνη του εαυτού μου
το πηγάδι της άυλης ύπαρξής μου
Πως μπορώ να ανασυγκροτηθώ
τώρα που οι λογικές σκέψεις μου έχουν για πάντα χαθεί;
Δεν θα ήταν η ζωή που θα επιδοκίμαζα.
Θα με αγαπούν ακριβώς γι’ αυτό που με καταστρέφει
Το ξίφος στ’ όνειρά μου
Η σκόνη στις σκέψεις μου
Η αρρώστια που πολλαπλασιάζεται στις πτυχές του μυαλού μου
Κάθε κοπλιμέντο παίρνει και ένα κομμάτι της ψυχής μου
Ένα εξπρεσσιονιστικό αλογάκι
που κάθεται ανάμεσα σε δύο κορόϊδα
Δεν ξέρουν τίποτα –
Πάντα ελεύθερη περπατούσα
Η τελευταία μιας παλαιάς γενιάς από κλεπτομανείς της λογοτεχνίας
(μια παλιά τιμημένη παράδοση)
Η κλοπή είναι η ιερή τέχνη
στο διεστραμμένο μονοπάτι προς την έκφραση
Τα κατά κόρον θαυμαστικά ξόρκια επιφέρουν νευρική κατάπτωση
Μόνο μια λέξη στο χαρτί και ορίστε το δράμα

[Deleted-member-250416b]

υπέροχο!!!... .....!!!!!...!!!!!

[Constantly curious]

[IMG]http://i65.tinypic.com/24zc6yd.jpg[/IMG]