Ακου ανθρωπακο

[kutchunie]

Ποσταρω εδω μερικα κομματια απο το ακου ανθρωπακο του Ραιχ. Αν οι διαχειριστες κρινουν πως η ενοτητα ειναι ακυρη ας το μεταθεσουν.

«Ξέρεις, Ανθρωπάκο, πως θα ένιωθε ένας αητός άμα έκλωθε αυγά μιας κότας; Αρχικά ο αητός νομίζει ότι θα κλωσήσει μικρά αετόπουλα που θα μεγαλώσουν. Μα εκείνο που βγαίνει από τα αυγά δεν είναι παρά μικρά κοτόπουλα. Απελπισμένος ο αητός εξακολουθεί να ελπίζει πως τα κοτόπουλα θα γίνουν αητοί. Μα που τέτοιο πράγμα! Τελικά δεν βγαίνουν παρά κότες που κακαρίζουν. Όταν ο αητός διαπιστώνει κάτι τέτοιο βρίσκεται στο δίλημμα αν πρέπει να καταβροχθίσει όλα τα κοτόπουλα και τις κότες που κακαρίζουν. Μα συγκρατείται. Κι ό,τι τον κάνει να συγκρατηθεί είναι μια μικρή ελπίδα• πως ανάμεσα στα τόσα κοτόπουλα, μπορεί κάποτε να βρεθεί ένα αητόπουλο, ικανό σαν εκείνον τον ίδιο, ένα αητόπουλο που από την ψηλή φωλιά του θ' ατενίζει μακριά κόσμους καινούριους, σκέψεις καινούριες, καινούρια σχήματα ζωής. Μόνο αυτή η ανεπαίσθητη ελπίδα κρατάει τον λυπημένο, τον αποξενωμένο αητό από την απόφασή του να φάει όλα τα κοτόπουλα και όλες τις κότες που κακαρίζουν, και που δεν βλέπουν ότι τα κλωσσάει ένας αητός, δεν καταλαβαίνουν ότι ζούνε σ' ένα ψηλό, απόμακρο βράχο, μακριά από τις υγρές και σκοτεινές κοιλάδες. Δεν ατενίζουν την απόσταση, όπως κάνει ο απομονωμένος αητός.

Μόνο καταβροχθίζουν και καταβροχθίζουν, όλο καταβροχθίζουν ό,τι φέρνει ο αητός στη φωλιά. Οι κότες και τα κοτόπουλα άφησαν τον αητό να τα ζεστάνει κάτω από τα μεγάλα και δυνατά του φτερά όταν απ' όξω κροτάλιζε η βροχή και αναβροντούσαν οι καταιγίδες που 'κείνος άντεχε δίχως καμιά προστασία. Όταν τα πράγματα γίνονταν σκληρότερα, του πέταγαν μικρές μυτερές πέτρες από κάποια ενέδρα για να τον χτυπήσουν και να τον πληγώσουν. Όταν ο αητός αντιλήφθηκε την κακοήθεια ετούτη, πρώτη του αντίδραση ήταν να τα ξεσχίσει σε χίλια κομμάτια. Μα το ξανασκέφτηκε κι' άρχισε να τα λυπάται. Κάποτε, έλπισε, θα βρισκόταν - έπρεπε να βρεθεί - ανάμεσα στα τόσα κοντόφθαλμα κοτόπουλα που κακάριζαν και καταβρόχθιζαν ό,τι έλαχε μπροστά τους, ένας μικρός αητός σαν τον ίδιο του τον εαυτό.

Ο μοναχός αητός μέχρι σήμερα δεν έχει εγκαταλείψει την ελπίδα. Κι' εξακολουθεί να κλωσσάει κοτόπουλα.
«Δε σʼ αγαπούν ανθρωπάκο, σε περιφρονούν, επειδή περιφρονείς τον εαυτό του. Σε ξέρουν απ' έξω κι ανακατωτά. Γνωρίζουν τις χειρότερες αδυναμίες σου, όπως θα έπρεπε να τις γνωρίζεις εσύ. Σε θυσίασαν σʼ ένα σύμβολο κι εσύ τους έδωσες τη δύναμη να σʼ εξουσιάζουν. Εσύ ο ίδιος τους αναγόρευσες αφεντικά σου και συνεχίζεις να τους στηρίζεις, παρόλο που πέταξαν τις μάσκες τους. Στο είπαν κατάμουτρα: “Είσαι και θα είσαι πάντα κατώτερος, ανίκανος να αναλάβεις την παραμικρή ευθύνη”. Κι εσύ τους αποκαλείς καθοδηγητές και σωτήρες και φωνάζεις “ζήτω, ζήτω”»,

«Σε φοβάμαι, ανθρωπάκο. Σε τρέμω, επειδή από σένα εξαρτάται το μέλλον της ανθρωπότητας. Σε φοβάμαι επειδή το κυριότερο μέλημα σου στη ζωή είναι να δραπετεύεις από τον εαυτό σου. Είσαι άρρωστος, ανθρωπάκο, άρρωστος βαριά. Δε φταις εσύ γιʼ αυτό, μα έχεις υποχρέωση να γιατρευτείς. Θα ʽχες από καιρό αποτινάξει τα δεσμά σου, αν δεν ενθάρρυνες ο ίδιος την καταπίεση και δεν τη στήριζες άμεσα με τις πράξεις σου».
«Όταν ζεις για μακρύ διάστημα στο βάθος μιας σκοτεινής σπηλιάς θα σιχαθείς το φως του ήλιου. Και το πιθανότερο είναι ότι τελικά τα μάτια σου θα χάσουν τη δύναμη να αντέχουν. Να γιατί καταλήγουμε να μισούμε το φως του ήλιου>>

Ισως το κειμενο να μην ειναι καθαρα ψυχοθεραπευτικο ας πουμε, αλλα εχει νοημα να διαβαστει

[elis]

Αμα λεσ για πολιτικουσ κλπ ολοι καρναβαλια ειναι εμενα προσωπικα με γαμησαν ολοι απο εποχη σαμαρα εχω να δω φραγκο στη τσεπη κ χεστηκα μια χαρα περναω κι ετσι σιγα σιγα βρισκω τα βηματα μου παλι ξανα

[kutchunie]

Ελις για την ψυχολογια ναζισμου/ φασισμου μιλαει. Βιλχεμ Ραιχ ειναι αυτος. Αλλα ειδικα η ιστορια με τον αετο κ τα κλωσσοπουλα, εμενα μου θυμιζει λιγο διαφορες φασης που ονειροβατουσα κ η αναγκη να πιστευω σε κατι ανεφικτο για να επιβιωνω ψυχικα με εκανε να χασω την επαφη με την πραγματικοτητα και με τον εαυτο μου. Δεν ξερω αν θα καταφερω ποτε να ζησω διχως την τρελα αν εχω τα κοτσια να ζω στην πραγματικοτητα η αν αξιζει τελικα να με δομω εξ αρχης για να αυτοπροσδιοριστω υγειης ανθρωπος μεσα σε μια σπαρακτικα νοσηρη πραγματικοτητα

[Constantly curious]

«Σε φοβάμαι, ανθρωπάκο. Σε τρέμω, επειδή από σένα εξαρτάται το μέλλον της ανθρωπότητας. Σε φοβάμαι επειδή το κυριότερο μέλημα σου στη ζωή είναι να δραπετεύεις από τον εαυτό σου. Είσαι άρρωστος, ανθρωπάκο, άρρωστος βαριά. Δε φταις εσύ γιʼ αυτό, μα έχεις υποχρέωση να γιατρευτείς. Θα ʽχες από καιρό αποτινάξει τα δεσμά σου, αν δεν ενθάρρυνες ο ίδιος την καταπίεση και δεν τη στήριζες άμεσα με τις πράξεις σου».
«Όταν ζεις για μακρύ διάστημα στο βάθος μιας σκοτεινής σπηλιάς θα σιχαθείς το φως του ήλιου. Και το πιθανότερο είναι ότι τελικά τα μάτια σου θα χάσουν τη δύναμη να αντέχουν. Να γιατί καταλήγουμε να μισούμε το φως του ήλιου>>

Ισως το κειμενο να μην ειναι καθαρα ψυχοθεραπευτικο ας πουμε, αλλα εχει νοημα να διαβαστει

Φοβερό, σε ευχαριστώ πολυ για την αναρτηση. :):):)

[kutchunie]

Παρακαλω :)

[pavlina]

Φοβερό, σε ευχαριστώ πολυ για την αναρτηση. :):):)

Πολυ ωραιο κειμενο κοτσουνι!εμενα μου βγαζει την απελπιδα προσπαθεια καποιου ανθρωπου διαφορετικου που προσπαθει να βγουν τα ονειρα του πραγματικα αλλα που οι συνθηκες ειναι απροσφορες για την πραγματοποιηση τους εκεινις ομως συνεχιζει να αγωνιζεται παρ ολο που δεν προκειται να υπαρχει κανενα αποτελεσμα και απογοητευεται διαρκως, μονο που τα παραδειγμα του αετου δεν κολαει γιατι ο αετος ειναι το πιο περηφανο και δυνατο και ομορφο πλασμα δεν οαει με τιποτα να λυπομαστε εναν αετο

[elis]

Οι αετοι ειμαστε εμεισ ο καθενασ μασ απλα εσασ οσο μεγαλωνατε σασ ειπαν οτι ειστε κοτεσ εμενα απλα δε μ ειπαν τιποτα γτ δε γουσταρα να ακουσω απο μικροσ κανω κουμαντο εγω τον εαυτο μου απλα εσεισ πιστεψατε οτι ειστε κοτεσ εγω βλεπω ομωσ τουσ αετουσ εσεισ δεν μπορειτε να τουσ δειτε πρεπει καποτε να ξυπνησετε ομωσ αρκετα κοιμηθηκατε δε νομιζετε;

[elis]

Εχω γυρισει ολη την ελλαδα εχω δει αετουσ κι αετινεσ ενα εκατομυριο φορεσ ποια η διαφορα τουσ μαζι μου αυτοι ηταν κοιμισμενοι ποιοσ ειμαι εγω ενασ βλακασ που δε κοιμαται ποτε δεν ησυχαζω ποτε απο επιλογη γουσταρω να ξερω τι υπαρχει απο ακρη σε ακρη στον πλανητη κ τα μαθαινω μονοσ μου γτ δε γουσταρω να ειμαι κοιμισμενοσ

[elis]

Αυτη τι στιγμη ειμαι αγροτησ απο τουσ πρωτουσ στη δουλεια μου αμα θα ξυπνησουν οι αλλοι θα γινω τελευταιοσ μεχρι τοτε τουσ αφηνω να κοιμουνται αυτα ολα που κανω ειναι πολυ απλα δεν κανω τιποτα δυσκολο γτ αλλιωσ δε θα το εκανα γτ παιρνω φαρμακα οτι κανω ειναι πολυ απλο

[Nick G]

Καλησπερα ,θα μπορουσες να μου πεις elis ,τι εννοεις, αμα ξυπνησουν οι αλλοι ? θα γινω τελευταιος ,εκτενεστερα εννοω ,εαν θες και με μηνυμα εαν μπορεις ..ευχαριστω

[kutchunie]

Βασικα δεν ξερω αν παιζει οικτος για τον "αετο" . Η αληθεια ειναι πως ενοιωθα διαφορετικη απο το περιβαλλον μου οσο μεγαλωνα. Επισης εκρινα πως ημουν ο "αετος" της υποθεσης (δηλαδη υπηρχε αποκλιση αλλα ημουν καλυτερη απο τους αλλους). Δεν εναντιωθηκα στις "κοτισιες" πρακτικες, υπεθαλπτα τις συμπεριφορες με κρυφη ελπιδα μια "αετισια" εκφανση. Αυτο αποτελεσε το προσωπικο μου οπιο που κατεληξε σε ψυχικη νοσο. Βεβαια δεν θεωρω ακομη κ τωρα λαθος τις υποσυνειδητες επιλογες που εκανα οταν διαμορφωνομουν. Αν ειχα παρει αποφαση πολυ νωρις πως δεν υπαρχει ελπιδα, το πιο λογικο θα ηταν να μην εγραφα τωρα εδω και δεδομενου πως δεν θα γινω και κοτα μαλλον δεν θα εγραφα πουθενα. Δεν με λυπαμαι ομως, παρολη την ταλαιπωρια μου. Μπορει να καταφερνω να ευθυγραμμιζομαι καποιες φορες μεβτην κοινη λογικη, ομως δεν αλλοιωθηκα και ειμαι περιφανη γι αυτο. Επισης, δεν επαψα να ελπιζω πως καποτε θα φτασω στην ουτοπικη μου πραγματικοτητα, ομως πλεον δε βρισκω διεξοδο στο να περιμενω να δημιουργηθει ως παρθενογεννεση, επομιζομενη ολα τα λαθη της μη αρεστης σε εμενα πραγματικοτητας, εναντιωνομαι και δημιουργω, ουτε ανεχομαι ουτε υποχορω. Ειναι εντελως κουτσουνικη η οπτικη. Δεν θελω να πω πως εχεις αδικο παυλινα και χαιρομαι που σου αρεσε:)

[arntaben]

Απο που το πηρες αυτο το κειμενο ? Ειναι μερος ενα βι λιου η κατι αλλο η μονο του?

[kutchunie]

Απο που το πηρες αυτο το κειμενο ? Ειναι μερος ενα βι λιου η κατι αλλο η μονο του?

Ειναι μερος βιβλιου arntaben . λεγεται ακου ανθρωπακο και το εχει γραψει ο βιλχεμ ραιχ. Απομονωσα καποια κομματια για την ακριβεια

[Deleted-member-250416b]

ωραιος ο μπαρμπα-ραιχ ;)

[Deleted-member-250416b]

πως πάνε τα δικα σου μπεμποαετοπουλα κουτς??