Είμαστε καταδικασμένοι για πάντα στις κρίσεις πανικού?

[Μελισσάνθη]

Παιδιά καλησπέρα σας!
Χαίρομαι πραγματικά που υπάρχουν εδώ άνθρωποι που
μπορούν να με καταλάβουν, γιατί ο περίγυρος δεν είναι εύκολο να με καταλάβει και πολλές φορές νομίζει πως δεν έχω αρκετή θέληση για να θεραπευτώ ή με αντιμετωπίζει σαν εξωγήινη.
Έπαθα πρώτη φορά διαταραχή πανικού πρίν από ένα χρόνο μετά από ένα χωρισμό.Αφού πήρα seroxat, μετά από 15 μέρες ήμουν απολύτως καλά και ξανάρχισα να ζώ.Αυτό συνεχίστηκε για 9 μήνες.
Δυστυχώς εδώ και δύο μήνες που τα έχω κόψει μετά την προτροπή του γιατρού, επανήλθα δριμύτερη, και αυτή τη φορά χωρίς φανερή αιτία.Αναρωτιέμαι αν τελικά αυτό το πρόβλημα ξεπερνιέται εντελώς ή θα πρέπει να παίρνω χάπια για όλη μου τη ζωή? Πάντως ευτυχώς που τα ξανάρχισα γιατι προς το παρόν ούτε τους λογαριασμούς μου δεν μπορώ να πληρώσω, αφού δεν μπορώ να βγώ έξω από το σπίτι.

Δύναμη και θέληση σε όλους.

[liberchild]

Το πρόβλημα ξεπερνιέται όταν βρεις την άκρη στη ζωή σου και αποφασίσεις να κάνεις πράξη τις βαθειές σου επιθυμίες.

[ΒΙΚΥ]

Originally posted by Μελισσάνθη
Παιδιά καλησπέρα σας!
Χαίρομαι πραγματικά που υπάρχουν εδώ άνθρωποι που
μπορούν να με καταλάβουν, γιατί ο περίγυρος δεν είναι εύκολο να με καταλάβει και πολλές φορές νομίζει πως δεν έχω αρκετή θέληση για να θεραπευτώ ή με αντιμετωπίζει σαν εξωγήινη.
Έπαθα πρώτη φορά διαταραχή πανικού πρίν από ένα χρόνο μετά από ένα χωρισμό.Αφού πήρα seroxat, μετά από 15 μέρες ήμουν απολύτως καλά και ξανάρχισα να ζώ.Αυτό συνεχίστηκε για 9 μήνες.
Δυστυχώς εδώ και δύο μήνες που τα έχω κόψει μετά την προτροπή του γιατρού, επανήλθα δριμύτερη, και αυτή τη φορά χωρίς φανερή αιτία.Αναρωτιέμαι αν τελικά αυτό το πρόβλημα ξεπερνιέται εντελώς ή θα πρέπει να παίρνω χάπια για όλη μου τη ζωή? Πάντως ευτυχώς που τα ξανάρχισα γιατι προς το παρόν ούτε τους λογαριασμούς μου δεν μπορώ να πληρώσω, αφού δεν μπορώ να βγώ έξω από το σπίτι.

Δύναμη και θέληση σε όλους.

Ξεπερνιέται. όχι όμως μόνο με χάπια. Τα δεκανίκια σου είναι. Αν δεν σπρώξεις τον εαυτό σου να περπατήσει τότε πάντα θα κουτσαίνεις. Και σίγουρα δεν παθαίνεις κρίσεις χωρίς λόγο. Οι φόβοι σου κ οι άσχημες σκέψεις είναι ο λόγος. Με δυνατό προσωπικό αγώνα και σωστή καθοδήγηση από το γιατρό σου θα τα καταφέρεις μια χαρά.

[ΒΙΚΥ]

Originally posted by liberchild
Το πρόβλημα ξεπερνιέται όταν βρεις την άκρη στη ζωή σου και αποφασίσεις να κάνεις πράξη τις βαθειές σου επιθυμίες.

Κ τι κάνεις όταν αυτές συγκρούονται με το πραγματικό παρόν σου?

[liberchild]

Originally posted by ΒΙΚΥ

Κ τι κάνεις όταν αυτές συγκρούονται με το πραγματικό παρόν σου?

η απάντηση είναι αυτή που φαντάζεσαι. συγκρούεσαι.τίποτα δεν γίνεται χωρίς αυτό.

[susperia]

liberchild: εχεις κι εσυ κρισεις πανικου?

μελισσανθη, πιστευω πως αργα ή γρηγορα θα το ξεπερασουμε ολοι, αρκει να το βαλουμε πεισμα!
καποιοι εδω μεσα παντως το χουν ξεπερασει κι αυτο πρεπει να μας δινει δυναμη (πχ pratsdim)
Οπως λεει η ΒΙΚΥ, μην επαναπαφτεις μονο στα χαπια, εμεις πρεπει να βρουμε τη δυναμη και τον τροπο να το ξεπερασουμε, απλα, οπως σωστα εγραψε η ferro σε ενα post της, τα χαπια σε βοηθουν οταν χρειαζεται για να μη βουλιαξεις.

[liberchild]

Originally posted by susperia
liberchild: εχεις κι εσυ κρισεις πανικου?

.

υπέφερα απο αυτές επί δέκα χρόνια.
αιτία ήταν η ζωή που ζούσα χωρίς να με αντιπροσωπεύει.
η ψυχοθεραπεία δεν με βοήθησε στο ελάχιστο.
αποφάσισα οτι δεν θα αγωνιστώ ενάντια στους πανικούς, αλλά οτι θα αλλάξω τη ζωή μου και θα την φέρω τα πάνω κάτω.
είμαι χωρίς πανικούς από τότε ακριβώς.

σε κάλυψα?

[ΒΙΚΥ]

liberchild καλά όλα όταν φέρεις στη δική σου ζωή τα πανω κάτω. Όταν όμως η δικές σου αλλαγές επιδρούν κ στη ζωή αγαπημένων σου? στη δική μου περίπτωση της κορούλας μου? τότε? μην το θεωρήσεις επίθεση... προς θεού θαυμάζω ίσως κ ζηλεύω -για να είμαι ειλικρινής- τη στάση σου και σίγουρα χαίρομαι που είσαι καλά. Απλά λέω τότε μήπως να αναζητήσουμε ελπίδες κ στο συμβιβασμό?

[Flamenco]

Μελισσάνθη άσε τα φάρμακα πριν σου προκαλέσουν χειρότερο κακό. Όλα τα ψυχοφάρμακα πολεμούν τα συμπτώματα αλλά όχι την ίδια την ασθένεια. Θα σε κάνουν όλο και πιο εξαρτημένη μακροπρόθεσμα. Όπως λένε και οι άλλοι παραπάνω προσπάθησε από μόνη σου να το πολεμήσεις. Θα αντιμετωπιστεί μόνο αν περιορίσεις στο ελάχιστο δυνατό τα πράγματα που σε αγχώνουν/στεναχωρούν/καταπιέζουν έχοντας/δημιουργώντας παράλληλα συνήθειες που σε ευχαριστούν.

Να ξέρεις ότι και η τακτική γυμναστική βοηθάει για πολλούς λόγους σε τέτοιες περιπτώσεις.

[susperia]

liberchild: καταρχας συγχαρητηρια που ξεπερασες τους πανικους σου, το να τους ξεπερναει καποιος ειναι πολυ ελπιδοφορο για καποιον που πασχει!
Οσο για το αν με καλυψες...ΟΧΙ! ειναι η αληθεια.
1) και τι γινεται οταν η ζωη σου σε καλυπτει οπως ειναι?
2)εσυ που εντοπισες την αιτια των πανικων γενικα?
3)η δικη σου περιπτωση τις αντιπροσωπευει ολες πιστευεις ως προς την αιτιολογια και την αντιμετωπιση?
4)δεν εχεις κανεναν πανικο πια πλεον? ουτε φοβο οτι θα ξαναρθει?

[liberchild]

Originally posted by ΒΙΚΥ
liberchild καλά όλα όταν φέρεις στη δική σου ζωή τα πανω κάτω. Όταν όμως η δικές σου αλλαγές επιδρούν κ στη ζωή αγαπημένων σου? στη δική μου περίπτωση της κορούλας μου? τότε? μην το θεωρήσεις επίθεση... προς θεού θαυμάζω ίσως κ ζηλεύω -για να είμαι ειλικρινής- τη στάση σου και σίγουρα χαίρομαι που είσαι καλά. Απλά λέω τότε μήπως να αναζητήσουμε ελπίδες κ στο συμβιβασμό?

και εγώ είχα δύο παιδιά και σε καταλαβαίνω πως το τοποθετείς. αυτό όμως δεν μπορεί να αποτελεί καμμιά δικαιολογία.η ζωή είναι πρωτίστως δική μας.

[ftapsixos]

Μην σε τρομάζει .. και προπαντός μην αφήσεις της καθημερινές σου δραστηριότητες , πιστεψέ με γνωρίζω πόσο δύσκολο ειναι , ακατόρθωτο φαίνεται αλλά δεν είναι , μην μασάς .. Μην κάνεις το λαθος και ασχολείσε μαζί του , το θρέφεις έτσι !! Τουλάχιστον εμένα αυτο μου έδωσε να καταλάβω και αυτά που σου γράφω έχω αρχίσει να βάζω σε εφαρμογή ! θα δείξει .. Τα χάπια δεν πιστεύω ότι είναι η λύση αλλά απο την άλλη πάλι εξαρτάται και απο τον καθένα μας εδώ μέσα . Καλή δύναμη !!

[ΒΙΚΥ]

Originally posted by liberchild

Originally posted by ΒΙΚΥ
liberchild καλά όλα όταν φέρεις στη δική σου ζωή τα πανω κάτω. Όταν όμως η δικές σου αλλαγές επιδρούν κ στη ζωή αγαπημένων σου? στη δική μου περίπτωση της κορούλας μου? τότε? μην το θεωρήσεις επίθεση... προς θεού θαυμάζω ίσως κ ζηλεύω -για να είμαι ειλικρινής- τη στάση σου και σίγουρα χαίρομαι που είσαι καλά. Απλά λέω τότε μήπως να αναζητήσουμε ελπίδες κ στο συμβιβασμό?

και εγώ είχα δύο παιδιά και σε καταλαβαίνω πως το τοποθετείς. αυτό όμως δεν μπορεί να αποτελεί καμμιά δικαιολογία.η ζωή είναι πρωτίστως δική μας.

Δεν έχεις άδικο εδώ που τα λέμε. Όταν όμως έχεις μάθει ν\'απλώνεις το χέρι μόνο για να δίνεις είναι δύσκολο να γυρίσεις την παλάμη ανάποδα κ έτσι να ζητήσεις να πάρεις. Κ το λέω αυτό μάλλον για να το διαβάσω καλύτερα μπας κ το κάνω......

[liberchild]

Originally posted by susperia


1) και τι γινεται οταν η ζωη σου σε καλυπτει οπως ειναι?
2)εσυ που εντοπισες την αιτια των πανικων γενικα?
3)η δικη σου περιπτωση τις αντιπροσωπευει ολες πιστευεις ως προς την αιτιολογια και την αντιμετωπιση?
4)δεν εχεις κανεναν πανικο πια πλεον? ουτε φοβο οτι θα ξαναρθει?

1.αλλο είναι η ζωή μου με καλύπτει, και άλλο εγώ καλύπτομαι απ τον εαυτό μου. πολλές φορές οι επιλογές μας καλύπτουν βασικούς κοινωνικούς τομείς, αλλά ο εαυτός μας μένει στο βάθος του εκτεθειμένος. δεν ξέρω όμως τι ισχύει για σένα.

2.στο παραπάνω

3. δεν ξέρω να σου πώ, ίσως ένας ψυχολόγος να μπορούσε

4. κανέναν απολύτως. εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας, όταν η λίμπερ τα έφτιαξε με τη λίμπερ. φόβος? τώρα πιά ξέρω καλή μου!

[susperia]

liberchild, φιλικα παντα, δεν νομιζω οτι ειναι ετσι απλα τα πραγματα.
Αν η αιτια των κρισεων ηταν η ζωη που δε μας καλυπτει, τοτε ΟΛΟΣ ο κοσμος (βαλε το 95% του πλανητη) θα ειχε κρισεις.
Συμφωνω στο οτι οι ανθρωποι γενικοτερα φοβουνται να εντοπισουν και να διορθωσουν τις αιτιες που προκαλουν αγχος οταν απαιτειται ριζικη αλλαγη, ομως αυτο δεν ειναι ακριβως το ζητουμενο εδω περα. Ακομα κι αν τα βρεις με τον εαυτο σου, δε σημαινει οτι δεν θα χεις κρισεις ποτε, η ζωη δεν ειναι ποτε σταθερη. Αλλωστε, το τα βρισκω με τον εαυτο μου δεν συνεπαγεται λιγοτερο αγχος οποιαδηποτε στιγμη. Σημαινει περισσοτερη αυτοπεποιθηση στο να ξεπερναω το αγχος που αναποφευκτα θα ερχεται πολλες φορες.

υ.γ. liberchild (για το καλη μου που γραφεις στο τελος), ειμαι αντρας (και τι αντρας!)