Κάθε μέρα..
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 3 123 LastLast
Results 1 to 15 of 34
  1. #1

    Κάθε μέρα..

    Κάθε βραδυ που πεφτω να κοιμηθω λεω στον εαυτο μου οτι αυριο θα ειναι ολα διαφορετικα.θα προσπαθησω να αλλαξω.να γινω οπως ημουν.καθε νυχτα που κοιμαμαι ξυπναω 2-3 φορες απ τους εφιαλτες που βλεπω.καθε πρωι δεν μπορω να αλλαξω αυτο που ειμαι-που εχω γινει- τελικα.απ τη στιγμη που θα ανοιξω τα ματια μου συνειδητοποιω οτι ηδη κουναω το ποδι μου νευρικα.κι αυτο ειναι.φοβος για τα παντα και ταραχη.και περνανε οι μερες..πανε χαμενες.περναει η ζωη μου..μεχρι πριν 5 μερες εκλαιγα ασταματητα..τωρα δεν μπορω να κανω ουτε αυτο.ανεκφραστη.πριν απο λιγο μ επιασε ενα πλακωμα.συνηθως οταν κλαιω μου περναει..δεν μπορω πια.φοβαμαι τα παντα.δε νιωθω πουθενα ασφαλης και με κανεναν.καποτε μπορει.τωρα η κατασταση εχει ξεφυγει πια.εχω τοση ενταση/ταραχη λες κι ειμαι ετοιμη να τρεξω.ναι αλλα για που;αφου φοβαμαι..τα παντα.
    πριν απο λιγο διαβασα εδω μεσα οτι η αγαπη θεραπευει τα παντα..πανω που ειχα αρχισει να συνειδητοποιω ποσο μου λειπει..απο παντου..
    γραφω γιατι ισως νιωθω καλυτερα..δε μπορεσα να παω σε ψυχολογο καθως απευθυνθηκα καπου και με αγνοησαν..μετα απ αυτο δεν θελω να προσπαθησω παλι..ειμαι επαρχια.εστειλα μνμ(mail) με ον/μο και δεν πηρα καμια απαντηση..καταλαβαινετε πως ενιωσα..θα ηθελα παρα πολυ να παω να βαλω ενα ποτακι να πιω και να κανω ενα τσιγαρο αλλα μαντεψτε..φοβαμαι..
    α κι οταν λεω φοβαμαι εννοω μην πεθανω..μη παθω τιποτα και μεινω..( μαλλον επρεπε να το βαλω σε αλλη ενοτητα..)

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2014
    Posts
    566
    Κουραγιο! Ολα ξεπερνιουνται αρκει να εχεις θεληση και υπομονη! Τι αντιμετωπιζεις ;;

  3. #3
    Quote Originally Posted by katerinakilg View Post
    Κάθε βραδυ που πεφτω να κοιμηθω λεω στον εαυτο μου οτι αυριο θα ειναι ολα διαφορετικα.θα προσπαθησω να αλλαξω.να γινω οπως ημουν.καθε νυχτα που κοιμαμαι ξυπναω 2-3 φορες απ τους εφιαλτες που βλεπω.καθε πρωι δεν μπορω να αλλαξω αυτο που ειμαι-που εχω γινει- τελικα.απ τη στιγμη που θα ανοιξω τα ματια μου συνειδητοποιω οτι ηδη κουναω το ποδι μου νευρικα.κι αυτο ειναι.φοβος για τα παντα και ταραχη.και περνανε οι μερες..πανε χαμενες.περναει η ζωη μου..μεχρι πριν 5 μερες εκλαιγα ασταματητα..τωρα δεν μπορω να κανω ουτε αυτο.ανεκφραστη.πριν απο λιγο μ επιασε ενα πλακωμα.συνηθως οταν κλαιω μου περναει..δεν μπορω πια.φοβαμαι τα παντα.δε νιωθω πουθενα ασφαλης και με κανεναν.καποτε μπορει.τωρα η κατασταση εχει ξεφυγει πια.εχω τοση ενταση/ταραχη λες κι ειμαι ετοιμη να τρεξω.ναι αλλα για που;αφου φοβαμαι..τα παντα.
    πριν απο λιγο διαβασα εδω μεσα οτι η αγαπη θεραπευει τα παντα..πανω που ειχα αρχισει να συνειδητοποιω ποσο μου λειπει..απο παντου..
    γραφω γιατι ισως νιωθω καλυτερα..δε μπορεσα να παω σε ψυχολογο καθως απευθυνθηκα καπου και με αγνοησαν..μετα απ αυτο δεν θελω να προσπαθησω παλι..ειμαι επαρχια.εστειλα μνμ(mail) με ον/μο και δεν πηρα καμια απαντηση..καταλαβαινετε πως ενιωσα..θα ηθελα παρα πολυ να παω να βαλω ενα ποτακι να πιω και να κανω ενα τσιγαρο αλλα μαντεψτε..φοβαμαι..
    α κι οταν λεω φοβαμαι εννοω μην πεθανω..μη παθω τιποτα και μεινω..( μαλλον επρεπε να το βαλω σε αλλη ενοτητα..)
    Κατερινακι καλημερα, απο το αλλο σου thread καταλαβα, πως η μοναξια και η κακοποιηση απο την μητερα σε εχει πεισει οτι δεν σου αξιζει η αγαπη, ο σεβασμος, η ισοτιμη σχεση. Λογικο επακολουθο να επιλεξεις εναν αντρα με στοιχεια κακοποιητικα.
    Το μονο που μπορει να αλλαξει σε ενα ποσοστο με κοπο και αγωνα εισαι εσυ. Ουτε η μητερα ουτε ο συντροφος ουτε η αδελφη.

    Μονη σου ειναι αρκετα δυσκολο να ανεβεις ολο αυτον τον γολγοθα. Αυτο που σου συμβαινει ειναι οτι συναισθηματικα εχεις τοξικωθει, μπουκωσες μοναξια, μαυριλα, φοβο, ανασφαλεια, μιζερια.
    Αρα το σωμα λειτουργει σε κατασταση φυγης, ναι, φυγης... γιατι απειλεισαι.

    Μια αρχη ειναι να βρεις ψυχιατρο, να ξεκινησεις αγωγη, παραλληλα λογω αγωγης αρα σχετικου συντονισμου νευρικου συστηματος να αποκτησεις μια οικονομικη αυτονομια, εστω συγκατοικησε με καμια κοπελα, εστω μια φοιτητρια χαμηλων τονων οπου απλα θα μοιραζεστε λογαριασμους τιποτα αλλο, απομακρυνση απο τον κακοποιητικο συντροφο και μετα ψυχοθεραπεια.


    Αυτο ειναι ενα πλανο που κατεβαζει το δικο μου φτωχο μυαλο. Δεν λεω οτι ειναι ευκολακι, ισα ισα... καθε αλλαγη ειναι καρα δυσκολακι. Ομως... αν ειχες γεννηθει για να καταπιεζεσαι και να πιστευεις πως σου αξιζει ολο αυτο δεν θα ειχες ψυχοσωματικες ενοχλησεις. Εφοσον εχεις, ενα υγιες κομματι σου σε παροτρυνει να αλλαξεις. Να σε αναλαβεις. Να μαθεις να σε φροντιζεις.

    Πιστευω πως σε τετοιους αγωνες απο το " πουθενα " καμια φορα εμφανιζονται ανθρωποι να μας συμπαρασταθουν, μπορει να μην τους καταλαβουμε εκεινη την στιγμη.

    Εαν ο συντροφος σου δεν ηταν τοσο ελεγκτικος και καταπιεστικος δεν θα προτεινα να αποχωρησεις. Αλλά ... σου κανει κακο.

    Θα παψεις να φοβασαι τα παντα, οταν νιωσεις καλυτερα για την κατερινα, για να νιωσεις καλυτερα πρεπει να δωσεις τις δικες σου μαχες, οχι για τα κομπλεξ της μαμας ή του συντροφου.

    Υπαρχει ελπιδα απλα θελει και σωστους βοηθους.

    Εισαι επαρχια, ψαχνεις ψυχολογο, αν και η ανωνυμια βοηθαει πολυ στο σαιτ εαν πεις εστω σε ποιο νομο αναζητας οποιος νιωθει οτι ξερει καποιον καλο θα σου στειλει ειτε σε ενα μαιλ που θα μας γραψεις ειτε σε ινμποξ οταν θα εχεις συμπληρωσει 50 ποστ.

    Μακαρι οπως και οσο μπορουμε να βοηθησουμε.
    "Make sure your worst enemy isn't you"

  4. #4
    γραφω γρηγορα γιατι φοβαμαι.χθες εκανα μια κινηση-εσκυψα και ενιωσα εναν πονο δυνατο κατω απ τον αυχενα και μου χτυπησε σε ωμους και στερνο.στιγμιαια.απο χθες μεχρι σημερα το εχω παθει αλλες 4-5 φορες αλλα μονο οταν κινουμαι και στιγμιαια.οταν ξαπλωνω η ειμαι ακινητη ολα καλα.αλλα φοβαμαι.πριν εναμιση μηνα σχεδον εκανα καρδιογραφημα και τριπλεξ.αυτη τη στιγμη δεν με ηρεμει τιποτα.διαβασα και συμπτωματα στο ιντερνετ.βοηθηστε σας παρακαλω.

  5. #5
    Κατερινακι μου, αυχενικο θα ειναι λογικα. Αρα κολαρο, παυσιπονα. Σε εναν γιατρο να πας.

    Μην διαβαζεις απο το ιντερνετ γιατι θα φανταζεσαι τα χειροτερα και θα σε ριχνει κι αλλο ο φοβος.

    Μην σε πατας τοσο κατω ρε γμτ. Ευχομαι να το δεις συντομα αλλιως και να ξεκινησεις να σε βαζεις προταιρεοτητα.

    Μπορεις ! Όλοι μπορουμε. Απλά μας εκαναν να πιστεψουμε οτι η αρρωστια μονο μας καθιστα ανθρωπους αξιους για προσοχη κατα καποιο τροπο.
    "Make sure your worst enemy isn't you"

  6. #6
    Σ΄ευχαριστω παρα πολυ που μου απαντας..κανεις δεν ασχολειται μαζι μου.κανεις..ντρεπομαι κι εκνευριζομαι που εχω γινει ενας τοσο αδυναμος ανθρωπος.μισω τον εαυτο μου.τη ζωη μου..ολα..τα παντα..

  7. #7
    Μην ντρεπεσαι που σου φερθηκαν ανθρωποι με προβληματα με προβληματικο τροπο. Μην ντρεπεσαι που σε κακοποιησαν ψυχολογικα. Μην ντρεπεσαι που εχεις εναν αλλον χαρακτηρα που αρνειται να γινει αυτο που του διδαξαν.
    Ναι οκ καλα τα γραφω ( μη νομιζεις και εγω προσπαθω να τα πεταξω απο πανω μου ολα ετουτα) !!!!

    Υποφερεις επειδη δεν σου ταιριαζει το χειριστικο κακοποιητικο δηθεν στυλακι.
    Αλλά ναι εισαι Μονη σου στον αγωνα. Πιστεψε με και 10 φιλους να ειχες αν δεν ηξεραν απο τετοιο περιβαλλον παλι δεν θα καταλαβαιναν.

    Διαβασες την προταση μου ? στο πανω πανω μηνυμα ?

    Κατερινακι μου ξεκινα απο καπου. Σιγα σιγα αλλά μονο για την κατερινα.

    Δεν εχω τροπο γμτ να σου δειξω οτι ειναι πολυσυνθετο το θεμα και εχουμε οπως δηποτε αναγκη απο καποια χερακια που δεν χτυπανε αλλά μας δινουν μια ωθηση να σηκωθουμε.

    Κατι ακομα... οσο και εαν παρατησεις τον εαυτο σου, οσο και στον πατο να φτασεις - Δεν θα νιωσεις αγαπη απο τους κακοποιητες- ισα ισα θα εχεις παρει και το σκληρο μαθημα οτι δεν τους αξιζει η δικη σου αδυναμια !

    Αλλά βλεπεις ειναι καπως παραξενη ιστορια αυτη της ιασης.

    Εγω θα σε ενθαρρυνω να προχωρας !!! Εσυ γραψε με, μην μου απαντησεις, βρες 1000 δικαιολογιες, ολα αυτα ειναι φυσιολογικα σταδια ενος ψυχισμου που τον εχουν μαυρισει.

    Κανεις μα κανεις σε αυτην την πλαση δεν εχει το δικαιωμα να σε κανει να μισεις τον εαυτο σου τοσο πολυ που να τον σκοτωνεις εμμεσα. Κανεις !!!
    "Make sure your worst enemy isn't you"

  8. #8
    δεν ημουν ετσι..παντα ημουν αυτη που ειχαν για αχρηστη κι αδυναμη και στα δυσκολα-στα πολυ δυσκολα μονο εγω τα εβγαζα περα.οσο εγωιστικο κι αν ακουγεται.και μονο τοτε με αποδεχονταν.και για λιγο.και μετα φτου κι απ την αρχη.με επεισαν αραγε οτι ειμαι ολα αυτα που πιστευουν;γιατι;τι κερδιζουν;
    constantly σ΄ευχαριστω που ασχολεισαι..με βοηθας πολυ..παρα πολυ..

  9. #9
    Ακου κατερινα μου.
    Ολοι βολευονται με εναν ανθρωπο που τα βγαζει περα, στηριζει, λεει ναι και ειναι παθητικο.
    Εσυ ομως αγανακτησες. Να χαιρεσαι που αγανακτησες. Οποιος νοσει σημαινει οτι μπορει και να ιαθει.
    Δεν ειναι ευκολη η αλλαγη. Ειναι ζορικη. Χωρις ομως εστω μικρο αλλαγες με σωστη καθοδηγηση ενος εμπιστου και ειδικου πως να τα βγαλεις περα ? Προσωπικα μακαρι να ξερα το πως να το εγραφα και να βοηθουσα κοσμο που δεν μπορει να παει πουθενα.

    Δε μπορεις να φανταστεις ποσο πεισμα βαζω για να μην υποκυπτω σε οσα με επεισαν οτι μου αξιζουν. Ειμαι παθουσα σου απαντω απο ψυχη. Χρειαζεσαι τον χρονο σου αλλά κυριως σωστους ανθρωπους.
    "Make sure your worst enemy isn't you"

  10. #10
    οχι,οχι,οχι.τιποτα δεν μπορω να αλλαξω.δεν βγαινω καθολου εξω απ το σπιτι δεν εχω δουλεια-δεν βρισκω δουλεια,δεν εχω χρηματα,δεν εχω ουτε ενα ευρω και ντρεπομαι.ντρεπομαι-δεν μπορω να φροντισω τον εαυτο μου.ζητησα βοηθεια και η πορτα ειναι κλειστη.καθε μερα.κι ολο κλαιω.και θελω τοσο πολυ να χτυπησω το κεφαλι μου στον τοιχο με τοση δυναμηγια να σταματησω τη μιζερια μου για να τα σταματησω ολα.βαρεθηκα.βαρεθηκα.δεν αντεχω αλλο.

  11. #11
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2015
    Posts
    412
    Kατερίνα μου,καλησπέρα!! ,Καταρχάς,πόσο χρονών είσαι κούκλα μου?? Λοιπόν, όλοι έχουμε ιστορίες με φοβίες μου...εγώ το έπαθα μέσα στις καλοκαιρινές μου διακοπές,μου βγήκε ψυχοσωματικά το άγχος που είχα και νόμισα οτι θα μείνω στον τόπο...κάθε μέρα περίμενα την ώρα που θα πάθω ανακοπή...αλλά η πλάκα ήταν οτι δεν καθόμουν μέσα! Μέχρι που οι μέρες περνούσαν και δεν πάθαινα τίποτα και με διαβεβαιώσεις διαφόρων ειδικοτήτων ιατρών άρχισα να αποκτώ δύναμη, άρχισα γυμναστική και μέρα με τη μέρα άρχισα να ξεχνώ αυτή τη φοβία και να είμαι όλο και καλύτερα! Φυσικά ακόμα δεν είμαι οπως παλιά...αλλά αισθητά πολύ καλύτερα!!! Αν προβάλλεις τις φοβίες λογικό να αισθάνεσαι τόσο άσχημα γτ όλες οι φοβίες μας τρέφονται απο τέτοια συναισθήματα και καταστάσεις. Δείξε πυγμή, αγάπα τον εαυτό σου και συμπεριφέρσου σε αυτόν σαν να είναι ο καλύτερος σου φίλος!!

  12. #12
    Quote Originally Posted by katerinakilg View Post
    οχι,οχι,οχι.τιποτα δεν μπορω να αλλαξω.δεν βγαινω καθολου εξω απ το σπιτι δεν εχω δουλεια-δεν βρισκω δουλεια,δεν εχω χρηματα,δεν εχω ουτε ενα ευρω και ντρεπομαι.ντρεπομαι-δεν μπορω να φροντισω τον εαυτο μου.ζητησα βοηθεια και η πορτα ειναι κλειστη.καθε μερα.κι ολο κλαιω.και θελω τοσο πολυ να χτυπησω το κεφαλι μου στον τοιχο με τοση δυναμηγια να σταματησω τη μιζερια μου για να τα σταματησω ολα.βαρεθηκα.βαρεθηκα.δεν αντεχω αλλο.
    Κανα επιδομα ? κανα baby sitting ? κατι να μαζεψεις εστω 30 ευρω να πας σε ενα ειδικο ? Εχω στα threads μου ενα θεμα με τιτλο δωρεαν, δες και εκει μπας και κατι βοηθησει.
    Μακαρι να μπορουσα να κανω κατι παραπανω κατερινα μου.
    "Make sure your worst enemy isn't you"

  13. #13
    viviann,τωρα που το λες εχεις δικιο.μου θυμιζεις τον εαυτο μου στην πρωτη κριση πανικου οι συνεπειες της οποιας ηταν ολεθριες για μενα.ειχα κλειστει και παλι τοτε στο σπιτι αλλα οχι σ αυτα τα χαλια που ειμαι τωρα.θυμαμαι τοτε λοιπον οτι απλα ξυπνησα μια μερα και ειπα στον εαυτο μου οτι απ το να περιμενεις να πεθανεις σπιτι σου δν βγαινεις εξω κι οτι γινει;αν ερθει η ωρα σου τι σπιτι τι εξω;δε μπορεις να φανταστεις ποση δυναμη μου ειχα δωσει τοτε.και βγηκα και δεν επαθα και τιποτα.κι ολα καλα.απλα τωρα ειναι ολη αυτη η αδρανεια η ανεργια η ακυρωση απο πολλοι κοντινους μου ανθρωπους και η κακοποιηση το αισθημα οτι δεν μπορω να καταφερω τιποτα που με εχει κανει ενα φυτο.παντως σ ευχαριστω που μου εγραψες την εμπειρια σου. α η ηλικια μου ειναι 33.
    constantly τιποτα απ αυτα που μου λες δεν υπαρχει..εκανα ομως καποιες αιτησεις για δουλεια.δεν τα παραταω..
    απ ο,τι καταλαβατε ξεκινησα να απανταω για να νιωθω λειτουργικη.φοβομουν να γραψω την αποψη μου μη τυχον και θεωρηθει ακυρη και χαζη..
    αγωνιζομαι παντως..κι ο,τι γινει..

  14. #14
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2009
    Posts
    22,649
    Εγώ είχα στείλει έμάιλ σε όλο τον κόσμο όταν είχα εξωπυραμίδικα μη στεναχωριέσαι δεν απαντάει κανείς μόνο ένας μου απάντησε για κατάθλιψη ή άλλοι με αγνόησαν πανηγυρικά όποτε μη στεναχωριέσαι είναι γενικό το κακό
    Φιλικά ο φτωχόΜπίνες της διπλανής πόρτας :)))

  15. #15
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2009
    Posts
    22,649
    Αν η απάντηση σου δεν είναι καλή σε σημείο εκνευριστικό θα βρεθεί κάποιος που θα στο πει να σαι σίγουρη εγώ το κάνω αυτό άμα δω απαντήσεις ότι να ναι για καιρό το λέω καλό κακό δεν ξέρω αλλά θα στο πούμε να ξέρεις τα άλλα δεν τα διάβασα που λέτε είναι πολλά
    Φιλικά ο φτωχόΜπίνες της διπλανής πόρτας :)))

Page 1 of 3 123 LastLast

Similar Threads

  1. Καθε μερα και χειροτερα..
    By vito_13 in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 1
    Last Post: 23-10-2019, 22:45
  2. πονοκεφαλος καθε μερα ολη μερα εδω και 5 μερες
    By elirene in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 5
    Last Post: 22-06-2013, 21:41
  3. Κάθε μέρα αγώνας;
    By panicgirl in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 6
    Last Post: 15-11-2012, 17:45
  4. Κάθε μέρα η ίδια μέρα
    By gianniss in forum Ψυχώσεις & Σχιζοφρένεια
    Replies: 8
    Last Post: 25-01-2011, 19:27
  5. καθε μέρα κλαιω
    By Σαρα in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 2
    Last Post: 07-02-2010, 01:52

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •