Συγκατοίκηση με Ατομα 3ης ηλικίας

[Athanasios]

Παιδιά καλησπέρα ,

θέλω να μιλήσω και να ζητήσω την άποψη σας μπας και μου δώσει μια λύση στον Γολγοθά μου . Είμαι 33 ετών έχω σπουδάσει φυσικοθεραπευτής και εδώ και 7 χρόνια συγκατοικώ με τους γονείς μου. έχω πατέρα ηλικιωμένο 85 ετών πριν από 7 χρόνια έπαθε ένα εγκεφαλικό και σταδιακά πέφτει σωματικά και ψυχικά . Μαζί του παρακμάζω και εγώ . έχω άλλα τρία αδέρφια ο καθένας την δουλειά του και την οικογένεια του και ο μικρός (εγώ)είναι για τις δουλειές . Η κατάσταση είναι πλέον εκτός ελέγχου η μητέρα μου περνάει πολλά ,κάνει πολλά περισσότερα από αυτά που κάνει ένας νορμάλ άνθρωπος και εγώ απλά στήριγμά της . 24 ώρες ασχολούμαστε με το πότε θα πάει τουαλέτα ο γέρος .Σε πολλούς από εσάς θα φανεί αστείο αλλά πιστέψτε με είναι ένας Γολγοθάς. Ο γέρος πλέον παραμελεί τα πάντα δεν βοηθάει σε τίποτα και δεν εκτιμάει και τίποτα . έχω φτάσει πλέον στα όρια μου βλέπω ότι η ζωή μου χάνετε . Δεν μπορώ να σταθώ σε τίποτα . Από υγεία δεν μπορώ να του προσφέρω τίποτα από τον κλάδο μου για τι σαν ασθενής δεν μου δίνει σημασία ότι και να προσπαθήσω δεν έχει την θέληση εκείνος . Σχέση η για ελεύθερο χρόνο φοβάμαι να κάνω το οτιδήποτε μήπως πέσει η θέλει να πάει τουαλέτα και περιορίζομαι σε πράγματα που διαρκούν λίγο έκτος σπιτιού. Είναι πατέρας μου τον σέβομαι αλλά αρχίζει και μου βγαίνει πολύ θυμός τελευταία. Ξεσπάω, φωνάζω ,μετανιώνω σπαράζω μέσα μου που 7 χρόνια δεν ανοίγω τα φτερά μου ... Πριν λίγες μέρες μου ήρθε μια πρόταση για άλλη πόλη να πάω για δουλειά και δεν ξέρω τι να κάνω. όλοι προσποιούνται ότι χαίρονται για μένα και στο τέλος καταλήγει η πρότασή τους και άμα φύγεις πως θα κάνουμε χωρίς εσένα . Η μάνα μου ξέρει τι περνάω και αυτή μια από τα ίδια για τι φοβάται ότι δεν θα αντέξει χωρις την βοήθεια μου . Αν κάποιος πέρασε η περνάει κάτι αντίστοιχο ας μου δώσει μια λύση . Να φέρουμε ξένο άνθρωπο τώρα που θα φύγω δεν θα λύσει την κατάσταση γιατί πάλι θα τα κάνει μόνη της ....Νιώθω πολλές τύψεις μην καταλήξει ο γέρος τώρα που φεύγω και πάρω όλην την ευθύνη πάνω μου . Οι υπόλοιποι 3 κάνουν πως ενδιαφέρονται αλλά δεν τους βλέπω να κάθονται πάνω από μια ώρα ...ότι απάντηση θετική η αρνητική θα ήθελα να την ακούσω όλο και κατι μπορω να πάρω για βοήθεια ...Σας ευχαριστω

[psy me]

γιατί να φανεί αστείο αυτό που περιγράφεις; σαφώς και πρόκειται για Γολγοθά. Οι άλλοι ίσα που παίρνουν κανένα τηλέφωνο και όλα καλά αλλά εσύ τρέχεις; Αν μένουν κοντά, νομίζω πρέπει να τους πεις κάτι, και δικός τους γονιός είναι, το ότι έχουν οικογένεια, ενώ εσύ όχι, δεν αρκεί.

Κάπου λες ότι σκέφτεστε άλλο άτομο. Αν οικονομικά είστε σε θέση, τότε γιατί το απορρίπτεις;βέβαια το φίδι από την τρύπα οι συγγνείς το βγάζουν, υπάρχουν και καλές περιπτώσεις όμως.

εγώ γενικά, πιστεύω ότι μετά από κάποια ηλικία κοιτάνε μόνο την πάρτη τους και δεν λογαριάζουν τίποτα άλλο παρά τι τους ικανοποιεί και τι όχι

είναι κρίμα αυτό που γίνεται, όπως βλέπεις κανείς δεν σου λέει και μια καλή κουβέντα για ο τι προσφέρεις

ξέρω παρόμοια περίπτωση, μπορώ να πω πως δεν παλεύεται

[ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ]

Καλημέρα! Εδώ κάτι δεν πάει καλά γιατί η κατάσταση αντικειμενικά δεν είναι και δραματική. Εννοώ, οτι είστε πολλοί άνθρωποι, οπότε, πρακτικά μπορεί να λυθεί το θέμα. Το πρόβλημα είναι περισσότερο μια ψυχική εξάρτηση και φοβία οτι κάτι μπορεί να πάει στραβά με οποιαδήποτε αλλαγή.
Εγώ προσωπικά θα πρότεινα, αν βλέπεις οτι τα άλλα αδέλφια σου δεν μπορούν ή δεν θέλουν ουσιαστικά να ασχοληθούν με την φροντίδα του πατέρα, να τους μαζέψεις και να εκθέσεις το πρόβλημα. Θα μπορούσατε να βάλετε μία γυναίκα να τον περιποιείται και να βοηθάει την μητέρα σου και τα αδέλφια σου να συνεισφέρουν κι αυτά με ένα μικρό χρηματικό ποσό ο καθένας. Δεν καταλαβαίνω γιατί λες οτι αυτό δεν είναι λύση.
Εσύ θα πρέπει να πας στην άλλη πόλη για δουλειά, μην το σκέφτεσαι. Και βασικά η μητέρα σου πρέπει να προσαρμοστεί σε αυτό και να μην "κρέμεται" ψυχολογικά πάνω σε σένα γιατί σου κάνει κακό. Και εσύ κάνεις κακό στον εαυτό σου όταν σκέφτεσαι λανθασμένα, οτι αν φύγεις εσύ όλα θα καταρρεύσουν και θα είσαι υπεύθυνος εσύ. Με κάποιο τρόπο σου δημιουργούνται και τύψεις σχετικά με αυτό.
Ο πατέρας σου νομίζω έχει αφήσει τον εαυτό του στις περιποιήσεις σας και δεν κάνει την προσπάθεια που θα έπρεπε και η μητέρα σου και όλοι οι άλλοι κακώς σου λένε "τί θα κάνουμε χωρίς εσενα". Τίποτα τραγικό δεν θα αυμβεί χωρίς εσένα, απλά λίγο θα ξεβολευτούνε ατην αρχή και μετά όλα θα γίνουν ρουτίνα.
Και ούτε η μητέρα σου θα πάθει κάτι, μια χαρά θα είναι, πιστεψέ με. Μην αφήσεις να εκβιάζεσαι συναισθηματικά από την μητέρα σου χωρίς να υπάρχει λόγος. Κανονικά εκείνη θα έπρεπε να σε παροτρύνει να πας για δουλειά στην άλλη πόλη γιατί πρέπει να σκέφτεται το μέλλον σου και όχι την "βολή της" και την κούρασή της. Συγνώμη που στα γράφω λίγο σκληρά, αλλά οι άνθρωποι μεγαλώνοντας νιώθουν ανασφάλεια και σκέφτονται πρώτα τον εαυτό τους και μετά το καλό των παιδιών τους. Επίσης, κι εσύ με την σειρά σου πιστεύεις πως άμα φύγεις δεν θα ξέρει κανείς άλλος να καλύψει όπως εσύ τις ιδιαίτερες ανάγκες του πατέρα και της μητέρας σου. Αυτό είναι λάθος! Πρέπει να σταματήσετε όλοι να σκέφτεστε έτσι!
Και πρέπει να βάλετε την λογική μπροστά γιατί είσαι νέος άνθρωπος και πρέπει να δουλέψεις . Λογικά τώρα, καταλαβαίνω οτι ζείτε με την σύνταξη των γονιών, αλλά μετά τί θα γίνει όταν οι γονείς φύγουν από τήν ζωή και είσαι 40-45 χρονών και δεν έχεις δουλέψει ποτέ; Θα είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα.
Γι αυτό σου λέω, πάρε την δουλειά που αου πρότειναν, περισσότερο για να εχεις μια εμπειρία, μια προυπηρεσία. Οι γονείς θα βολευτούν μια χαρά και τα αδέλφια σου θα βοηθήσουν, απλά δεν υπήρξε ανάγκη μέχρι τώρα επειδή ήσουν εσύ.

[pavlina]

Παιδιά καλησπέρα ,

θέλω να μιλήσω και να ζητήσω την άποψη σας μπας και μου δώσει μια λύση στον Γολγοθά μου . Είμαι 33 ετών έχω σπουδάσει φυσικοθεραπευτής και εδώ και 7 χρόνια συγκατοικώ με τους γονείς μου. έχω πατέρα ηλικιωμένο 85 ετών πριν από 7 χρόνια έπαθε ένα εγκεφαλικό και σταδιακά πέφτει σωματικά και ψυχικά . Μαζί του παρακμάζω και εγώ . έχω άλλα τρία αδέρφια ο καθένας την δουλειά του και την οικογένεια του και ο μικρός (εγώ)είναι για τις δουλειές . Η κατάσταση είναι πλέον εκτός ελέγχου η μητέρα μου περνάει πολλά ,κάνει πολλά περισσότερα από αυτά που κάνει ένας νορμάλ άνθρωπος και εγώ απλά στήριγμά της . 24 ώρες ασχολούμαστε με το πότε θα πάει τουαλέτα ο γέρος .Σε πολλούς από εσάς θα φανεί αστείο αλλά πιστέψτε με είναι ένας Γολγοθάς. Ο γέρος πλέον παραμελεί τα πάντα δεν βοηθάει σε τίποτα και δεν εκτιμάει και τίποτα . έχω φτάσει πλέον στα όρια μου βλέπω ότι η ζωή μου χάνετε . Δεν μπορώ να σταθώ σε τίποτα . Από υγεία δεν μπορώ να του προσφέρω τίποτα από τον κλάδο μου για τι σαν ασθενής δεν μου δίνει σημασία ότι και να προσπαθήσω δεν έχει την θέληση εκείνος . Σχέση η για ελεύθερο χρόνο φοβάμαι να κάνω το οτιδήποτε μήπως πέσει η θέλει να πάει τουαλέτα και περιορίζομαι σε πράγματα που διαρκούν λίγο έκτος σπιτιού. Είναι πατέρας μου τον σέβομαι αλλά αρχίζει και μου βγαίνει πολύ θυμός τελευταία. Ξεσπάω, φωνάζω ,μετανιώνω σπαράζω μέσα μου που 7 χρόνια δεν ανοίγω τα φτερά μου ... Πριν λίγες μέρες μου ήρθε μια πρόταση για άλλη πόλη να πάω για δουλειά και δεν ξέρω τι να κάνω. όλοι προσποιούνται ότι χαίρονται για μένα και στο τέλος καταλήγει η πρότασή τους και άμα φύγεις πως θα κάνουμε χωρίς εσένα . Η μάνα μου ξέρει τι περνάω και αυτή μια από τα ίδια για τι φοβάται ότι δεν θα αντέξει χωρις την βοήθεια μου . Αν κάποιος πέρασε η περνάει κάτι αντίστοιχο ας μου δώσει μια λύση . Να φέρουμε ξένο άνθρωπο τώρα που θα φύγω δεν θα λύσει την κατάσταση γιατί πάλι θα τα κάνει μόνη της ....Νιώθω πολλές τύψεις μην καταλήξει ο γέρος τώρα που φεύγω και πάρω όλην την ευθύνη πάνω μου . Οι υπόλοιποι 3 κάνουν πως ενδιαφέρονται αλλά δεν τους βλέπω να κάθονται πάνω από μια ώρα ...ότι απάντηση θετική η αρνητική θα ήθελα να την ακούσω όλο και κατι μπορω να πάρω για βοήθεια ...Σας ευχαριστω

Εχω περασει κατι παρομοιο και ειναι γολγοθας η πεθερουλα μου που εμενε μαζι μας και μου νεγαλωσε τα παιδια ξαφνικα μθα μερα ξυπνησε με φρικτους πονους και ηταν ανικανη να κουνηθει!βεβαια ολο το μαρτυριο το περνουσα εγω αφου η κορη της το μονο πιυ εκανε ηταν να παιρνει 10 τηλ την μερα και να τρεχει στα νοσοκομεια μαζι μου περασαν ετσι 6 μηνες και κατεβηκε στο χωριο και ενω ειχαμε συμφωνησει να γυρισει σε 10 μερες να την παρει σπιτι της να ξεκουραστω και εγω ολο εβρισκε δικαιολογιες και το καθυστερουσε...τοτε εκανα το μπαμ αλλα και παλι δεν ηθελα να την παμε σε γηροκομειο γιατι την αγαπουσα πολυ αλλα δεν αντεχα και αλλο...μετα απο φοβερες φασαριες την πηρε σπιτι της και με τα πολλα την εκανε καλα αφου αυτη ειχε 4 αντρες βα την βοηθουσαν τα δυο μαλιστα τα παιδια της ηταν νοσλευτες και την κρατησε σπιτι της 2 χρονια αλλα κουραστηκε στο τελις ξαι την εβακε σε γηροκομειο 3 χρονια οπου και πεθανε και ξεκουραστηκε τωρα το καλοκαιρι η καλη μου η σχεση μου με την κορη της εφτειαξαν εδω και πολυ καιρο και ειμαστε πιλυ αγαπημενες...θελω να πω με ολα αυτα να μην αφηνεις τις ετκαιδιες της ζωης σου να πηγαινουν χαμενες με τιποτσ εχεις ολη την ζωη μπροστα σου και πρεπει να αντιδρασεις

[Natalia_sups]

Ισως θα φανεί πολυ επιφανειακο και πρόχειρο αυτο που θα πω και δεν φαινεται σαν ικανοποιητικη και πειστική λύση αλλα πιστεύω πως όντως ετσι γινεται: Δεν μπορεις να ξέρεις τι μηχανισμοί θα αντικαταστήσουν οταν φυγεις οσα προσφέρεις εσυ τώρα. Οι ισορροπίες θα αλλάξουν με φυσικό τροπο. Ισως η μητέρα σου κουραστεί και ισως θα τους κακοφανει πρώτα αλλα δεν θα καταστραφεί ο κόσμος. Ισως αναγκαστούν να συνεισφερουν και τα αδέρφια σου λιγο παραπανω, ισως προτιμήσουν να φροντισουν εκείνοι το θέμα της γυναίκας. Αληθεια ομως ειναι άδικο να αισθάνεσαι το κόσμο να βαραίνει πάνω σου έτσι, και πίστεψε με το λεω για καλο: "ουδείς αναντικατάστατος". Εχεις καθε δικαίωμα να πάρεις τη δουλεια και να ανοίξεις τα φτερά σου και δεν σε κάνει αυτο κακο γιο. Και η ζωη θα συνεχιστεί χωρις εσένα διπλα τους καθε λεπτό. Το μονο πραγματικό προβλημα είναι οι τύψεις σου.

[Macgyver]

Εγω , παροτι μενω με γονεις , αν και 54 , που να πηγαινω σπιτι μου τωρα , αν και το συντηρω μια χαρα , ειναι η κτθλψη που με φρεναρει σε αλλαγες , ειναι και τεραστιο το σπιτι , οι γονεις μου , 90και 81 , χαιρουν πληρους υγειας , δεν μενοχλουν σε τιποτα απολυτως , ειναι δυο διαμερισματα 180 τμ ενωμενα , οποτε ειμαι στην πτερυγα μου , πολυ διακριτικοι , αντε να βγαλω τα σκουπιδια εξω ...........................ομως , ειχα τον θειο μου , 76 , η θεια μου 78 , ειχε πολυ προχωρημενο αλτζχαιμερ , δεν καταλαβαινε τιποτα , τακανε πανω της , ενα δραμα .........ο γυιος τους τους ειχε γραψει στα τετοια του , αν κι εμενε μαζι τους , μουλαρι ο ξαδερφος κανονικο , ειχε κουραστει πλεον ο θειος , ειχε μια γυναικα που ερχοταν λιγη ωρα το πρωι και το βραδυ , να ταισει την θεια , δεν ετρωγε αμα δεν την ταιζε καπιοος , σε καποια φαση φετος , επεσε ο θειος απο μια σκαλα , δεν επαθε κατι τραγικο , αλλα ηταν η σταγων που ξεχειλησε το ποτηρι .................... οποτε ειπε στον πατερα μου , οτι προτιμα να πεθανει , παρα να συνεχισει να ζει αυτην την κατασταση , ειχε και κατιπροβληματακα υγειας , και οντως , σταματησε να τρωει , καιτον 11/15 πεθανε ο ανθρωπος , ο πατρας μου σεβαστηκε την επιθυμια του , και καλα εκανε .......................δεν ξερω athanasie τι μπορει να σου πει αυτη η ιστορια , εμενα μου λεει , οτι δεν πρεπει νασαι αδιαφορος απεναντι στους ανθρωπους που σε μεγαλωσαν ....................οπως το μουλαρι , ο ξαδελφος .......40 χρονων γαιδουρι ......και ανυπαντρος παρακαλω ........ ουτε θελω να τον ξαναδω στην ζωη μου ........

[Sherlock]

Να μη θυμωνεις φιλε μου.
Ουτε με τον πατερα σου,ουτε με τον εαυτο σου,ουτε με την κατασταση..
Ετσι τα εφερε η ζωη..Και παλι την λυση θα τη δωσει η ιδια η ζωη.Οποτε κρινει αυτη.
Αλλα να μην γκρινιαζεις στον ανθρωπο,προς Θεου..Ουτε στον εαυτο σου..
Και μη ξεχνας: Οταν ησουν μικρος/βρεφος και εκλαιγες με το παραμικρο,αυτος γκρινιαζε?

δες και αυτο για να μην ξεχνας..

https://www.youtube.com/watch?v=E-CZ_3p316g

[Deleted-member-250416b]

νομιζω πως είναι καλύτερα να πάρεις την δουλεια, να δινεις ενα μερος του μισθου σου καθως και ολα τα αδερφια σου σε εναν ειδίκο άνιρωπο που θα ξερει πολυ καλύτερα απο σενα και απο την μητερα σου πως πρέπει να τον φροντίζει, γιατι γνωριζει απο αυτες τις υποθέσεις.
μπορει να πιστευεις τωρα οτι δεν ειναι ουσιαστική βοήθεια, αλλα οταν βρεθει ο σωστός ανθρωπος...θα εκπλαγεις απο το πόσο θα σας ωφελήσει και θα ξεκουρασει την μανουλα σου και ταυτοχρονα εχυ θα κανεις αυτο που πρεπει για τον εαυτο σου.
συζητησε με τα αδερφια σου και βαλε μια αγγελία ...εστω για συνέντευξη να δεις τι γινετε.

λυπάμαι πολυ για τον γολγοθά σας και σου ευχομαι ολοψυχα να βρεθει λύση!

[imagine]

Αθανάσιε αυτό που ζεις είναι αρκετά συχνό. Οι άνθρωποι όταν γερνάνε αρρωσταίνουν, χρειάζονται βοήθεια και κάποιοι θυμώνουν για την κατάντια τους κάνοντας έτσι δύσκολη τη ζωή των οικείων τους. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως πρέπει να ζήσεις σκλάβος των αναγκών του πατέρα και της μητέρας. Να προσφέρεις όση περισσότερη βοήθεια μπορείς χωρίς όμως να υπονομεύεις δικές σου βασικές ανάγκες όπως ν αποκτήσεις δουλειά και σχέση.
Γνώμη μου είναι να δεχτείς τη δουλειά εκτός πόλης. Γιατί να μη φέρετε "ξένο άνθρωπο", ειδικευμένο να βοηθήσει τη μάνα σου? Δεν καταλαβαίνω, ειλικρινά. Γιατί "θα τα κάνει πάλι όλα μόνη της"? ίσως στην αρχή χρειαστεί λίγο να ζοριστεί μέχρι να προσαρμοστεί το νέο άτομο στη ρουτίνα της οικογένειας αλλά σε λίγο καιρό όλα θα είναι πιο εύκολα, πιθανόν ακόμα πιο εύκολα για τη μάνα απ ότι είναι τώρα. Ρωτήστε γνωστούς και φίλους ώστε να βρείτε άτομο εμπιστοσύνης.
4 αδέρφια είστε οπότε το κόστος θα μοιραστεί σε όλους, ισόποσα, και η επιβάρυνση δε θα είναι πολύ μεγάλη.

[Athanasios]

παιδιά πραγματικά χαίρομαι και ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας . διάβασα όλες και ειλικρινά είναι μεγάλη η βοήθεια σας . Από την μια οπτική γωνία βλέπω τον γέρο μου και τον ζηλεύω που έχει πρώτα από όλα την αγάπη της μάνας μου που στέκεται δίπλα του 24 ώρες κάτι που πιθανόν αν πάρω τα χρόνια του να μην το έχω .Ο θυμός μου και οι αντιδράσεις μου δεν είναι από κακία ότι και να κάνω μετά από μισή ώρα το μετανιώνω . Την δουλειά θα την πάρω κανονικά .Πάντα δούλευα σαιζόν υπερβολικά πολλές ώρες και η ζωή μου τα τελευταία χρόνια είναι δουλειά - πατέρας . Τύψεις νιώθω και θα νιώθω ακόμα περισσότερο και αν υπάρξει απώλεια του φυσικά ακόμα περισσότερες . Μέσα μου όμως κάτι μου λέει να πάω . Όσο πλησιαζει η ώρα να φύγω νιώθω μια αμηχανία και υπερβολικούς πονοκεφάλους . Του μιλάω πολύ τον ενημερώνω ότι θα φύγω άσχετα αν το καταλαβαίνει η όχι. Sherlock το βιντεάκι το είδα και με ισοπέδωσε ψυχολογικα για τι το έχω κάνει πολλές φορές ...Δεν το κάνω πραγματικά από κακία είναι τα όρια σου εκείνην την στιγμή . Βλακεία μου αλλά το κάνω ...Imagine ,rea ,Natalia κανένα από τα αδέρφια μου δεν θα αρνηθεί να πληρώσει για τον πατέρα μου απλά η μάνα μου είναι δύσκολος άνθρωπος να δεχθέι βοήθεια από ξένο άτομο . Ναι μεν κουράζεται (σχεδόν εξαντλημένη ) αλλά η αγαπη που του έχει είναι πραγματικά υπερβολική ...Πιστέυω όμως κάποια συντομα θα είναι θα το ζητήσει και η ίδια . MacGyver η ιστορία που ανάφερες σχεδόν με αγγίζει . Και εγω 33 είμαι ανύπαντρος ΄σέβομαι τον πατέρα μου ΄σεβομαι την κούραση του για όλους μας 7 χρόνια το παλέυω έχω μείνει σε πάρα πολλά πίσω αλλά η αλλαγή ίσως με κάνει να γεμίζω λίγο μπαταρίες .Νιώθω ότι προσπάθησα σε μεγάλο βαθμο . Psy me , Kassandra τους μαζεψα και τους μίλησα όλους δεν ξέρω αν χρειαζόταν όλο αυτό και αν πέτυχα κατι αλλά τουλάχιστον με άκουσαν όλοι τους .όλοι θετικοί να πάω ,...θα δείξει ο χρόνος