Μόνος και απελπισμένος τ

[Anikan]

φίλε μου είμαι 40+ αν αυτό σε βοηθάει
αν καταφέρεις να βρεις μια δουλειά 2 φόρες την εβδομάδα έστω και για το χαρτζιλίκι σου θα δεις πολύ βελτίωση σε πολύ μικρο χρονικό διάστημα
θα σε βοηθήσει βασικά με το άγχος και θα σου βελτίωση το πρόβλημα προσανατολισμού

Όντως θα με βοηθούσε πάρα πολύ. Εκτός από αυτά που είπες και στο να ανακτήσω σιγά σιγά την αυτοεκτίμηση μου. Αλλά εγκεφαλικά δεν είμαι ακόμα έτοιμος. Βρίσκομαι σε μια κατάσταση ανακαμψης ακόμα και σύμφωνα και με την ψυχολόγο μου δεν πρέπει να μαι τόσο απαιτητικός από τον εαυτό μου. Μέχρι πριν 2 7αδες δεν σηκωνομουν από το κρεβάτι. Ακούγεται κάπως σαν δικαιολογία το ξέρω, αλλά με αγχώνει ακόμα και η ιδέα της δουλειάς.

[giang]

Όντως θα με βοηθούσε πάρα πολύ. Εκτός από αυτά που είπες και στο να ανακτήσω σιγά σιγά την αυτοεκτίμηση μου. Αλλά εγκεφαλικά δεν είμαι ακόμα έτοιμος. Βρίσκομαι σε μια κατάσταση ανακαμψης ακόμα και σύμφωνα και με την ψυχολόγο μου δεν πρέπει να μαι τόσο απαιτητικός από τον εαυτό μου. Μέχρι πριν 2 7αδες δεν σηκωνομουν από το κρεβάτι. Ακούγεται κάπως σαν δικαιολογία το ξέρω, αλλά με αγχώνει ακόμα και η ιδέα της δουλειάς.

καμιά φορά πρέπει να πέφτεις στα βαθιά αλλιώς δεν μαθαίνεις κολύμπι
όσο σιγοντάρεις αυτή την κατάσταση τόσο θα ταλαιπώρησε
το πρώτο βήμα το έκανες σηκώθηκες απ το κρεβάτι
ξεκίνα σιγά σιγά το δεύτερο και σε δυο εβδομάδες να συζητάς για το τρίτο

[Anikan]

Εγω πιστευω θα το ξεπερασεις και θα καταφερεις και να εργαστεις εαν αυτο θες αρχισε να πιστευεις στο εαυτο σου και δες σε τι εισαι καλος και σου αρεσει ...μεσα στο σπιτι για αρχη εαν ιες ...πχ ενας φιλος μου εχει ταλεντο στο να φτιαχνει βιντεακια του στελνω εξωτερικες ληψεις και αυτα που φτιαχνει ειναι απλα τελεια ...εκεινος δεν βγαινει εξω δεν μπορει και δεν θελει και ομως ειναι χρησιμος

Δεν είμαι σε τίποτα καλός. Ίσως και να είμαι υπερβολικός αλλά δεν μπορώ να εντοπίσω τίποτα το θετικό σε μένα. Σίγουρα φταίει αυτό που λες κι εσύ ότι πρέπει να πιστέψω σε μένα. Όμως τώρα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο :με σαμποταρω συνεχώς. Βρίσκω μόνο λάθη σε μένα και αντί να σκεφτώ ότι πρέπει να τα διορθώσω,απογοητευομαι και νιώθω όλο και πιο άχρηστος. Ούτε για φυλλάδια δεν με έχω ικανό να μοιρασω. Πιστεύω ότι θα χαθώ στον δρόμο την πρώτη μέρα (δυσκολία προσανατολισμου)θα μου δώσουν πόδι λέγοντας μου ότι είμαι ηλιθιος και θα γίνω ρεζίλι. Για αυτό λέω ότι αισθάνομαι ο πιο άχρηστος που υπάρχει κι ακόμα κι αν δεν ισχύει πιστεύοντας το τόσο πολύ το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. ΑΔΡΆΝΕΙΑ

[Anikan]

Φίλε μου σε καταλαβαίνω.
Στο θέμα δουλεια θα σου πω ότι στην προηγούμενη που είχα ήταν αμισθός με την ελπίδα ότι θα το χρησιμοποιήσω για προυπηρεσία (μισω αυτη την λέξη) ενω τωρα δουλευω σε ενα καφε 3-4 ώρες την μερα μόνο και μονο για να έχω λίγα χρήματα στην άκρη.
Από πραγματικούς φίλους δεν εχω, δεν είχα, και αμφιβάλω αν θα έχω ποτέ. Εχω πολλους γνωστούς και "φίλους" αλλα όχι κολλητους. Και για να σου πω την αλήθεια δεν θέλω πλεον να αποκτησω. Δεν πιστευω πια πως υπάρχει κατι τέτοιο από τόσους που έχω προδοθεί αλλα και απο αυτα που έχουν δει τα μάτια μου.
Εισαι μικρός ακόμα και εχεις χρόνο να προχωρήσεις. Αρκει να πιστέψεις στο εαυτό σου. Εχεις κάνει είδη κάποια βήματα. Συνέχισε να προσπαθείς και μην τα παρατάς....
Οπως το λεει και ο Johnny.... "Keep walking!"

Σε ευχαριστώ πολύ για την κατανόηση. Αλλά μην κάνεις το λάθος να ρίχνεις τον εαυτό σου τόσο πολύ συγκρίνοντας τον με ένα άχρηστο σαν εμένα. Από ότι μου λες, παρά τα όποια προβλήματα σου, δεν το βάζεις κάτω, ψαχτηκες για δουλειά και παρότι δεν σου κάτσε με την πρώτη φάση, δεν το βαλες κάτω και βρήκες κάτι. Κι επειδή φαντάζομαι ότι για να είσαι εδώ θα έχεις κι εσύ τα προβλήματα σου,η προσπάθεια σου αυτή δείχνει ισχυρή θέληση . Μπορεί τα λεφτα να μην είναι ικανοποιτικα, αλλά κατε με έχεις έναν λογο να τα έχεις καλά με την συνείδηση σου. Σε αντίθεση με μένα που έχω "αναπαυτεί" στην μιζέρια μου...

[arntaben]

Δεν είμαι σε τίποτα καλός. Ίσως και να είμαι υπερβολικός αλλά δεν μπορώ να εντοπίσω τίποτα το θετικό σε μένα. Σίγουρα φταίει αυτό που λες κι εσύ ότι πρέπει να πιστέψω σε μένα. Όμως τώρα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο :με σαμποταρω συνεχώς. Βρίσκω μόνο λάθη σε μένα και αντί να σκεφτώ ότι πρέπει να τα διορθώσω,απογοητευομαι και νιώθω όλο και πιο άχρηστος. Ούτε για φυλλάδια δεν με έχω ικανό να μοιρασω. Πιστεύω ότι θα χαθώ στον δρόμο την πρώτη μέρα (δυσκολία προσανατολισμου)θα μου δώσουν πόδι λέγοντας μου ότι είμαι ηλιθιος και θα γίνω ρεζίλι. Για αυτό λέω ότι αισθάνομαι ο πιο άχρηστος που υπάρχει κι ακόμα κι αν δεν ισχύει πιστεύοντας το τόσο πολύ το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. ΑΔΡΆΝΕΙΑ

Καταρχην στα φυλλαδια χανομαι κι εγω ναναι καλα το google map δευτερον εαν θες στειλε μου μειλ εδω [email protected] θελω να σου πω μερικα πραγματα για μενα που δεν θελω να πω δημοσια

[arntaben]

Καταρχήν με συγχωρείς για το "φίλε". Είναι πολύ θετικό που έχεις αυτούς τους-εστω-λιγους φίλους. Βγαίνεις συχνά μαζί τους;μπορείς να μοιραστείς άνετα τα προβλήματα σου μαζί τους; Αν ναι τότε αυτό το θεωρώ πολύ σημαντικό. Επίσης βλέπω ότι έχεις αποδεχτεί την κατάσταση και δεν τρομοκρατησε στην ιδέα μιας κρίσης πανικού, πράγμα που δείχνει μεγαλείο ψυχής. Ούτε εγώ έχω καλή άποψη για τους γιατρούς για αυτό το δοκιμάζω με ψυχολόγο. Εσύ έχεις κάνει καθόλου ψυχοθεραπεία; Και συμπληρωματικα να σου πω ότι θεωρώ λογικό οι πραγματικοί φίλοι σου να είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Οι υπόλοιποι είναι απλά γνωστοί. Εγώ έχω δεκάδες γνωστούς που μπορώ να βγω μαζί τους όμως ούτε έναν φίλο πραγματικό

Για τι φιλε δεν με πειραζει καθολου βρε σιγα .....οχι δεν μπορω να μοιραστω μαζι τους αυτα που λες γτ ξερω οτι δεν θα με καταλαβουν ...οσο για τις κρισεις ενα εμαθα μεχρι τωρα οταν δεν δινεις σημασια δεν σου δινουν ουτε και αυτες ..μερικα πραγματα τα πολεμας αλλα τα αντιμετωπιζεις με διπλωματια και επειδη εγω ειδα οτι εαν συνεχιζα το πολεμο θα εχανα διαλεξα τα δευτερο ...ψυχοθαραπεια δεν εχω κανει εχω παει σε ψυχολογο και προσφατα σε ψυχιατρο ο οποιος μου ειπε να κανω αλλα δεν πηγα ποτε ...
Δεν ειναι απαιρετητα κακο που δεν εχεις κολλητους _ αληθηνους φιλους ισως απλα δεν τους εχεις βρει ακομα...

[archangel]

Σε ευχαριστώ πολύ για την κατανόηση. Αλλά μην κάνεις το λάθος να ρίχνεις τον εαυτό σου τόσο πολύ συγκρίνοντας τον με ένα άχρηστο σαν εμένα. Από ότι μου λες, παρά τα όποια προβλήματα σου, δεν το βάζεις κάτω, ψαχτηκες για δουλειά και παρότι δεν σου κάτσε με την πρώτη φάση, δεν το βαλες κάτω και βρήκες κάτι. Κι επειδή φαντάζομαι ότι για να είσαι εδώ θα έχεις κι εσύ τα προβλήματα σου,η προσπάθεια σου αυτή δείχνει ισχυρή θέληση . Μπορεί τα λεφτα να μην είναι ικανοποιτικα, αλλά κατε με έχεις έναν λογο να τα έχεις καλά με την συνείδηση σου. Σε αντίθεση με μένα που έχω "αναπαυτεί" στην μιζέρια μου...

μην το λες αυτο ρε φίλε. Εχω γνωρίσει αχρηστους και σε διαβεβαιώ πως από αυτα τα λίγα που έχω διαβασει απο σένα, δεν είσαι.
Είσαι 22 χρόνων. Εγω στην ηλικία σου δεν εβγαινα εξω παρα μόνο για να πάω στην σχολή μου. Οι φίλοι που είχα μέχρι τότε με έκαναν πέρα (είχα βαλει στην παρέα μου 2 αδέρφια που δεν είχαν καθολου παρέες και μετα αυτοι με έκαναν πέρα και μου "εκλεψαν" την παρέα. Πλέον με εκεινη την παρέα εχουμε ενα μονο γεια ολο κιολο) και δεν πηγαινα πουθενα.
Στο θέμα γυναίκες αστο καλυτερα.
Είχα αναπαυτεί κι εγω στην μιζέρια μου πιστέυοντας πως δεν μπορω να κάνω τιποτα. Μαλιστα πίστευα πως ήμουν ο μοναδικός που είχε αυτη την μοιρα μεχρι που ανακάλυψα αυτην την σελίδα.
Οσο για την δουλεια. επειδη δεν εχω προυπηρεσία εχω χάσει παρα παρα πολλες.
Βεβαια εχεις δίκιο πως δεν το βάζω κάτω. Μπορει να δείξω πως τα παρατάω ή να το πω αλλα πότε δεν τα παρατάω πραγματικα. Αν δω ότι δεν μπορω να κάνω κατι ίσως υποχωρησω αλλα θα δοκιμασω κατι αλλο και θα προσπαθησω ξανα και ξανα.
Κανε το ίδιο και εσυ. Μην τα παρατάς και κάνε ενα βημα την φορά.

[ORC+]

Καλησπέρα παιδιά. Έχω γράψει άλλη μια φορά εδώ αλλά σκέφτομαι να αρχίσω να το κάνω πιο συχνά γιατί δεν έχω κάποιον που να μπορώ να ανοιχτω. Νιώθω απελπιστικά μόνος και είμαι σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Δεν έχω πια φίλους και δεν θέλω να στεναχωρω τους δικους μου.
Τουλάχιστον έχω βελτιωθεί κάπως μέχρι πρότινος δεν με νοιαζε το να έχω καποιο να μιλήσω. Είχα παγιδευτει στην απομόνωση και βασικά με το ζόρι μιλούσα ο ηρμος και γενικά ο λόγος μου ήταν χάλια. Έχω ξεκινήσει ψυχοθεραπεία, μια φορά την εβδομάδα, αλλά με έχει βοηθήσει. Έχω ξεκινήσει να βγαίνω απλά με γνωστούς και να αλλάζω καμιά κουβέντα παραπάνω. Κάνω λίγη γυμναστική,κάνα μισάωρο την μέρα (γιατί ακόμα η ζωτικότητα μου δεν είναι σε πολύ ικανοποιητικο επίπεδο). Κι αυτά για μένα είναι κατόρθωμα γιατί για 3 μήνες την έβγαζα κρεβάτι -καναπέ. Τουλάχιστον τώρα προσπαθώ να κάνω κάτι μπας και γίνω καλά από εκεί που είχα παραιτηθεί τελείως από την ζωή κάτι είναι κι αυτό. Αλλά ακόμα είμαι χάλια χαμένος μέσα στις σκέψεις μου.... θλιμμένος και μέσα στο άγχος. Αυτοπεποιθηση και αυτοεκτίμηση χάλια. Το μυαλό μου είναι χάλια. Έχω: τρομερή αδυναμία συγκέντρωσης σε ότι και να κάνω, δυσκολία στον λόγο,στην σύνταξη προτάσεων, μεγάλο πρόβλημα με την μνήμη μου και γενικά την περισσότερη ώρα είμαι αποροφημενος από τις σκέψεις μου.

Αν και παλαιο το post -που εντελώς τυχαία το άνοιξα ψάνχοντας κάτι στο google εντελέως άσχετο - θα ήθελα να σου πω και τη δική μου γνώμη. Εφτιαξα λογαριασμό ειδικά για να σου δώσω μια απάντηση, αν τη δεις ποτέ.

Ειμαι πλέον 50 χρονων με οικογένεια. Πέρασα απο αυτο το στάδιο και συνεχίζω να το περνάω ακόμη σε ορισμένες φάσεις. Απο μικρός είχα ανασφάλεια, ένιωθα άσχημος και άχρηστος. Πίστευα πάντα ότι αν δεν τρέξω να φτιάξω κάτι στη ζωη μου θα συνεχίσω για πάντα έτσι. Αυτο μου βγήκε σε καλό όμως... θα εξηγήσω σε λιγο.

Απο το άγχος μου έτρωγα να νύχια μου και σε πληροφορώ ότι το κάνω ακόμη και σήμερα, σε σημείο που πολλές φορες βυθισμένος στις σκέψεις μου, το κάνω εντελώς ασυναίσθητα μέχρι να ματώσουν χωρίς να το καταλάβω.

Κατάφερα πράγματα, και στις σπουδές μου αλλά και στα επαγγελματικά. Τα οικονομικά όμως δεν ήταν εύκολα για πολλά χρόνια και αυτο δυστυχώς ήταν και είναι για μένα, ο Νο1 παράγοντας έλλειψης αυτοπεποίθησης και απόγνωσης.

Κοιτούσα τον εαυτό μου στον καθρέφτη ή περπατούσα στο δρόμο και παραμιλούσα για το πόσο άχρηστος είμαι. Έλεγα ότι δεν είμαι ικανος για τίποτα.
Παρόλα αυτά, είχα μια κλιση στο επάγγελμα που επέλεξα απο πολύ μικρός και έγινα πολύ καλός σε αυτο. Με πάρα πολλή δουλεια και χωρίς ή ευτελή αμοιβή, τις περισσότερες φορές πίστευα ότι δεν υπάρχει ελπίδα και ότι εχω κάνει, όλα πήγαν χαμένα. Τζάμπα κόπος για όλα, παρόλα αυτά, συνέχιζα αφού δεν είχα τιποτα άλλο να κάνω ώστε να χτίσω το βιογραφικό μου.

1η συμβουλή : Βρες κάτι -που ειμαι σίγουρος ότι υπάρχει το ξερω πλέον απο πολλά πολλά παραδείγματα γυρο μου - που να σου αρέσει και διοχέτευσε όλη σου την ενέργεια σε αυτο. Ειναι βέβαιο ότι όσο κάθεσαι, το σώμα και το μυαλό σου κολλάει και συνηθίζεις σε μια κατάσταση που θέλει μεγάλη προσπάθεια μετά για να βγεις. Ξεκινα με γυμναστική ώστε να αφυπνήσεις πρώτα το σώμα σου και είναι σίγουρο ότι θα δεις διαύγεια και στο μυαλό σου. Μετά ξεκίνα με μια δουλειά έστω και προσωρινή. Οι γνωριμίες και οι επαφές που θα κάνεις θα σε βοηθήσουν για όλα τα υπόλοιπα βήματα.

Συνεχίζω... Χωρίς λοιπόν πολλά χρήματα, άρχισα να νιώθω ότι ξεχωρίζω στις γνώσεις μου σε σχέση με άλλους καλοπληρωμένους γύρο μου. Αυτο μου έδωσε την εσωτερική αυτοπεποίθηση ότι μπορώ να κάνω κάτι και ότι η εξωτερική μου εμφάνιση έρχεται σε 2ο ρόλο, πιστεύοντας ότι όσοι με γνωρίσουν, θα δούνε πράγματα για μένα, πέραν απο την εξωτερική ομορφιά. Μπορεί να ένιωθα άσχημος αλλά δεν ήμουν πραγματικά. Είχα αφήσει απλά τον εαυτό μου. Με ότι μπορούσα οικονομικά, επένδυσα σε μικρές αγορές ρούχων. Περιποιήθηκα εν ολίγοις τον εαυτό μου. Δεν πίστευα ποτέ ότι μια κοπέλα θα αντέξει να με φιλήσει ποτε στο στόμα, και ότι αυτο δεν θα γίνει ποτέ για όσο ζω. Παρακάλεσα τόσες φορές τον θεό μου να μου στείλει έναν ανθρωπο για μένα και έτσι έγινε. Εντελώς τυχαία ένα βράδυ του Οκτώμβρη που είχα βγει με τον ξαδελφό μου, ήρθε στο μαγαζί που ήμουνα μια 2η ξαδέλφη μου -δεν είχαμε και πολλά πολλά αλλά μιλούσαμε γιατι ήμουνα νεόφετρος στην περιοχή- με μια συμμαθήτριά της η οποία είχε τα γενέθλια της εκείνη τη μέρα και απλά της έδειχνε την περιοχή (είχε πάει στο συγκεκριμένο μέρος για την τελευταία τάξη του Λυκείου για τις πανελλαδικές) καθότι είχε βαρεθεί στο μαγαζί που ήτανε με την υπόλοιπη παρέα που λιγο την γνώριζαν.

Εγω φοιτητής τότε. Μόλις είδα την φίλη της, κατάλαβα ότι θα είμαι μαζί της για πάντα. Η 1η σκέψη που πέρασε απο το μυαλό μου την ώρα που κάναμε χειραψία, ήταν ότι θα γίνει γυναίκα μου. Ενα καλοσυνάτο κορίτσι μόλις 17 ετών τότε που κοκκίνησε με τη γνωριμία μας. Ετσι και έγινε. Την αγάπησα απο την 1η μέρα που την είδα. Όλες τις οικονομικές δυσκολίες τις περάσαμε μαζί ακόμη και όταν στη ζωή μας ήρθε το 1ο μας παιδί. Ποτέ δεν κάναμε πίσω στην αγάπη μας και μοιραστήκαμε τα πάντα. Μπορεί να περνούσαμε δύσκολα σαν φοιτητές και σαν γονείς, αλλά είχαμε ο ένας τον άλλον και αυτο ήταν ένα σημαντικό βήμα για να προχωρήσω. Οι παρέες μας αραίωσαν γιατί όλοι απομονωθήκανε μόλις γνώρισαν τις φιλενάδες τους, παρότι πάντα επεδίωκα να είμαστε σαν παρέα όλοι μαζί. Πιστεύω ακομη και σήμερα ότι αν δεν την είχα γνωρίσει ίσως να ήμουνα μονος...

2η συμβουλη : Περιποιήσου όσο μπορείς τον ευατό σου και βρες μια καλή κοπέλα να ειστε μαζί. Οι δυσκολίες τις ζωής πρέπει και μπορούν να μοιράζονται. Δεν είναι όλοι οι ανθρωποι το ίδιο δλδ δεν κοιτάνε όλοι αν έχεις ή αν δεν έχεις χρήματα. Είναι δύσκολο το ξέρω, αλλα αν ψάξεις στο σωστό μέρος θα βρεις. Ειμαστε 8 δις άνθρωποι σίγουρα σου αναλογεί ένα κορίτσι που θα ταιριάζετε, ακόμη και αν χρειαστεί να πας σε άλλη χώρα.

Δύσκολα οικονομικά για πολλά χρόνια, ήξερα ότι μπορούσα να κάνω πράγματα αλλά στη χώρα που ζούμε γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά τις συνθήκες. Λιγα χρόνια πριν απο σήμερα, ξυπνούσα όλο το βράδυ απο το άγχος. Με στεναχωρούσε που δεν μπούσα να προχωρήσω στη ζωή μου και που τα οικονομικα μας ήταν τόσο δύσκολα. Οι γονείς μας, μας βοηθουσαν όσο μπορούσαν και νιώθω τόσο ευγνώμων για όλους αυτούς που ήταν δίπλα μας...Στις 6.30 το πρωί για να παω στη δουλειά, καθόμουν λιγο στο κρεβάτι απο την κούραση και για να μπορέσω να ανοίξω τα μάτια μου. Στο μυαλό μου ερχόντουσαν ξανά και ξανά, οι ίδιες σκέψεις και βούρκωνα...Πόσο άχρηστος είμαι; Δεν ήθελα να με δει η γυναίκα μου και να την στενοχωρώ ακόμη περισσότερο, καθότι γνώριζα ότι έκανε και αυτην το ίδιο όσο ήταν στο σπίτι μέχρι να γυρίσω. Δεν μου έλεγε ποτέ τπτ για να μην με στεναχωρήσει. Το ήξερε εξαλλου , αφου φαινόταν στο πρόσωπό μου. Ήμουν τόσο κουρασμένος και τόσο απογοητευμένος που δεν ήξερα τι άλλο να σκεφτώ να κάνω ώστε να βελτιωθει η κατάσταση στο σπίτι. Με τα λίγα χρήματα που είχαμε και την υποτροφία που είχα πάρει ξεκίνησα ένα μεταπτυχιακό. Εφευγα για τη δουλεια στις 6.30, και στην επιστροφή έπαιρνα το τρένο για να παρακολουθήσω τα μαθήματα. Επέστρεφα στις 11.30 το βράδυ. Αυτο για 2 περίπου χρόνια. Φιλούσα το παιδί που κοιμόταν το πρωί και το βράδυ που επέστρεφα. Έπιανα τα χεράκια του και βούρκωνα που δεν μπορούσα να του προσφέρω αυτά που θα ήθελά. Δεν πρόλαβα να το δω να μεγαλώνει σε αυτές τις ηλικίες. Όμως το σημαντικό εδώ όπως προείπα και παραπάνω, είναι ότι είχα έναν σύντροφο που με στήριξε σε όλα.

Τα τελευταία χρόνια ο αγώνας μου(μας) θα έλεγα δικαιώθηκε - για τα δεδομένα της Ελλάδας-. Καταφέραμε και οι δυο να βρούμε καλές δουλειές που μας αποφέρουν αρκετά έσοδα και κάνουμε και αποταμίευση μέρος αυτών. Συνέχισα περαιτέρω τις σπουδές μου, έκλεισα και τη επιχείρηση που είχα ανοίξει η οποία δεν κατάφερε -παρά την οικομική αφαίμαξη και τα χρέη- να επιβιώσει. Χρειάστηκε σχεδόν μια ολοκληρη ζωή με πολύ δύσκολες συνθήκες όπως περιέγραψα παραπάνω σε πολλαπλά επίπεδα. Δεν σταμάτησα να δουλεύω ακόμη και σήμερα αρκετές ώρες της ημέρας, άλλα έχω βρει πλέον τους ρυθμούς μου και την άνεση να μην παω στη δουλειά αν δεν αισθάνομαι καλα ή να δίνω άδεια στον εαυτό μου.

Συμπέρασμα : Θέλει μεγάλο αγώνα και επιμονή. Οι αποτυχίες ειναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής καθενός απο εμας. Κάθε 15-20 αποτυχίες είχα και μια επιτυχία. Με κουρασε αφάνταστα αλλά άντεξα γιατί 1) Κάνω τη δουλειά που μου άρεσε ανέκαθεν και 2) είχα έναν άνθρωπο στη ζωή μου. Με τους όποιους φίλους σπάνια βρισκόμαστε πλέον, και έχουν γίνει περσσότερο γνωστοί παρά φίλοι.

Θα μπορούσα να γράψω πολλά αλλα νομίζω ότι σου έδωσα ένα στίγμα. Συνέχισε, άπλωσε δίχτυα παντού, απο μικρές και προσωρινές δουλειές μέχρι συμμετοχή σε μικρές ομάδες θεάτρου, γυμναστικής κτλ. Είναι σίγουρο ότι θα γνωρίσεις ανθρώπους και οι γνωριμίες αυτών των ανθρώπων θα σε βοηθήσουν να αναπτύξεις φιλίες, έρωτες και εργασιακή εξέλιξη. Ειναι εντελώς απροσδόκητο απο που θα έρθουν όλα αυτά. Πάρε τη ζωή στα χέρια σου και ζήσε αυτό που θα ήθελες να ζήσεις. Πήγαινε σε βουνά, πεζοπορίες, θάλασσα, κάνε την αλλαγή μέσα σου και όλα τα άλλα θα έρθουν, απλά μη ξεχασεις στη διαδρομή ποιος ήσουν και απο που ξεκινησες.

ORC+

[Γκαμόρα_]

*Όποιος προσπαθεί, δεν χάνεται. Θα βρει τρόπο και θα τα ξεπεράσει όλα. Συμφωνώ.