Μόνος και απελπισμένος τ

[Anikan]

Καλησπέρα παιδιά. Έχω γράψει άλλη μια φορά εδώ αλλά σκέφτομαι να αρχίσω να το κάνω πιο συχνά γιατί δεν έχω κάποιον που να μπορώ να ανοιχτω. Νιώθω απελπιστικά μόνος και είμαι σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Δεν έχω πια φίλους και δεν θέλω να στεναχωρω τους δικους μου.
Τουλάχιστον έχω βελτιωθεί κάπως μέχρι πρότινος δεν με νοιαζε το να έχω καποιο να μιλήσω. Είχα παγιδευτει στην απομόνωση και βασικά με το ζόρι μιλούσα ο ηρμος και γενικά ο λόγος μου ήταν χάλια. Έχω ξεκινήσει ψυχοθεραπεία, μια φορά την εβδομάδα, αλλά με έχει βοηθήσει. Έχω ξεκινήσει να βγαίνω απλά με γνωστούς και να αλλάζω καμιά κουβέντα παραπάνω. Κάνω λίγη γυμναστική,κάνα μισάωρο την μέρα (γιατί ακόμα η ζωτικότητα μου δεν είναι σε πολύ ικανοποιητικο επίπεδο). Κι αυτά για μένα είναι κατόρθωμα γιατί για 3 μήνες την έβγαζα κρεβάτι -καναπέ. Τουλάχιστον τώρα προσπαθώ να κάνω κάτι μπας και γίνω καλά από εκεί που είχα παραιτηθεί τελείως από την ζωή κάτι είναι κι αυτό. Αλλά ακόμα είμαι χάλια χαμένος μέσα στις σκέψεις μου.... θλιμμένος και μέσα στο άγχος. Αυτοπεποιθηση και αυτοεκτίμηση χάλια. Το μυαλό μου είναι χάλια. Έχω: τρομερή αδυναμία συγκέντρωσης σε ότι και να κάνω, δυσκολία στον λόγο,στην σύνταξη προτάσεων, μεγάλο πρόβλημα με την μνήμη μου και γενικά την περισσότερη ώρα είμαι αποροφημενος από τις σκέψεις μου. Δεν υπάρχει τίποτα που να μου κάνει εντύπωση πλεον και να μου γεμίζει την ζωή,τίποτα να με ικανοποιεί. Είμαι μόλις 22 χρονών και δεν έχω κίνητρα, δεν υπάρχει τίποτα το οποίο να θέλω να κάνω. Φοβάμαι ότι θα περάσουν τα χρόνια κι εγώ θα παραμένω έτσι, μέχρι που μια μέρα θα ξυπνήσω συνιδιτοποιοωντας ότι δεν έχω κάνει τίποτα στην ζωή μου και θα ναι αργά. Η αυτοεκτίμηση μου είναι χάλια, νιώθω ο πιο άχρηστος και χαζός άνθρωπος. Θα θελα να μπορώ να βρω μια δουλειά αλλά η πνευματική μου κατάσταση δεν μου το επιτρέπει. Κι έτσι νιώθω απαίσια που με ζουν οι δικοί μου,δεν είμαι μικρό παιδάκι. Νιώθω σαν άτομο που χρίζει ειδικής προσοχής κι έτσι είναι ουσιαστικά. Επίσης έχω πολύ άγχος σχεδόν συνεχώς που σωματοποιειται με δέκατα και το σώμα μου είναι σφιγμενο. Το καλό είναι ότι υπάρχουν πλέον στιγμές ,έστω μικρής διάρκειας, που νιώθω κάπως καλά ή που έστω ξεχνιέμαι λίγο. Αλλά όλη την υπόλοιπη ώρα χάνομαι μέσα στις σκέψεις μου κυριολεκτικά. Η αρνητική αυτοκριτική δίνει και παίρνει. Σκέφτομαι συνεχώς όπως προανέφερα ότι είμαι άχρηστος και χαζός αλλα και αμόρφωτος (με την ευρύτερη σημασία της λέξης), ανήμπορος. Σαν άτομο με νοητική στέρηση. Αισθάνομαι βάρος στους δικούς μου και δεν θέλω να τους στεναχωρω. Είναι οι μόνοι άνθρωποι που έχω στην ζωή μου αλλά το γεγονός ότι είμαι εξαρτημένος από αυτούς με αποτρέπει από το να τους δείξω το πόσο πολύ τους αγαπώ γιατί δεν νιώθω εντάξει απέναντι τους Αυτοί δείχνουν κατανόηση αλλά δεν μπορούν να ταΐζουν ένα μαμουχαλο συνεχώς. Πραγματικούς φίλους δεν έχω κι όπως αποδείχτηκε ουσιαστικά δεν είχα ποτέ. θα θελα τόσο πολύ να χω κάποιον δίπλα μου, ακόμα και χωρίς να λέμε τίποτα. Απλά να νιώθω ότι έχω έναν άνθρωπο κάτι στιγμές σαν κι αυτή που θα θελα να συμβεί κάτι και να πεθάνω. Περιμένω πως και πως να πάω στην ψυχολόγο κάθε φορά για να της μιλήσω για αυτά που δεν λέω σε κανέναν.
Παιδιά όποιος θέλει ας στείλει κάτι οτιδήποτε. Συγγνώμη που γίνομαι κουραστικός με την μιζέρια μου

[arntaben]

εαν θες να μιλαμε εγω ειμαι μεσα κι εγω ψαχνω φιλους- ατομα να λεμε μια κουβεντα εστω και οχι καθημερινα ....

[Νεραιδα]

δεν γινεσαι κουραστικος πρωτον!
περνάς καταθλιψη και αγχος? αν καταλαβα καλα κ ειναι λογικό και δεν ειναι μιζέρια αυτο...
(συμπασχω κ εγω να ξερεις)
Ως ενα σημείο φίλε μου ειναι λογικό να νιώθεις έτσι και να αφήνεις τον εαυτό σου να το βιώσει αυτό
μην καταπιέζεσαι..φανταζομαι θα σου εχει πει και η ψυχολογος
απο κει κ περα εστω κ λιγο πρεπει να βάλεις τη δραση στη καταθλιψη..
και το λες και μονος σου και το συνειδητοποιεις οτι εκει που δεν εκανες τιποτα
ακομα κι αν αυτο το κάτι, λίγο που σου φαινεται εσενα
για αρχη ειναι πολυ καλο κ θετικό βήμα εγω αυτό βλέπω!! Συνέχισε ετσι...
Θα βοηθηθείς αρκετα απο την ψυχοθεραπεια, εσυ ανοίξου και ακουσε την και θα αρχιζουν να λειτουργουν όλα σιγα σιγά..
αλλα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ σιγά...δεν ειναι να βιαζόμαστε σε τετοιες περιπτωσεις οτι θα γινουμε
ανα πασα στιγμη καλα!
Όσο για τους φιλους, συνεχισε να βγαινεις με αυτα τα ατομα
και ποτε δεν ξερεις μπορει και απο εκει να γνωρισεις καποιον αλλον να ερθετε πιο κοντα..
Οσο για τους γονεις, μικρος εισαι ενταξει και τωρα ειδικα που δεν εχεις κ τις ψυχικες δυναμεις μην πιεζεσαι
να βρεις να κανεις κτ για να τους βγαλεις απο την οικονομικη που νομιζεις επιβαρυνση. Παιδί τους εισαι και μικρος..
Δεν ξερω βεβαια και σε τι οικονομικο επιπεδο βρίσκεστε ακριβως.
ΑΛΛΑ κοιταξε πρωτα την υγεια σου..

[giang]

φίλε μου ξεκινάς λάθος την κουβέντα έχεις τους δικούς σου και είναι ένα βασικό στήριγμα
δουλειά δεν έχει το 40 % στην Ελλάδα για να μη πω παραπάνω
απ την ανάπτυξη του κειμένου σου μόνο για χαζό κι αμόρφωτο δεν μου κάνεις
τ ότι άρχισες να γράφεις εδώ σίγουρα θα σε βοηθήσει ν αρχίσεις να εξωτερικεύεις της σκέψης σου
τ ότι είσαι μόλις 22 και σε χαρτζιλικώνουν οι δικοί σου σκέψου πως υπάρχουν παντρεμένοι με οικογένεια και ζητάνε από γονείς και πεθερούς για να τα φέρνουν βόλτα
όλα θα γίνουν σιγά σιγά υπομονή και θέληση
μια δουλειά να βρεις να σου ανέβει η ψυχολογία και να νιώσεις χρήσιμος και θα δεις πως θα σου αλλάξει η ψυχολογία

ένα χαμόγελο τα διορθώνει όλα

[Anikan]

Ναι αμέ φίλε. Εσύ τι πρόβλημα έχεις;

[arntaben]

Ναι αμέ φίλε. Εσύ τι πρόβλημα έχεις;

Εαν αυτο παει σε μενα ...καταρχας ειμαι φιλη επασχα - πασχω απο κρισεις πανικου εδω και καιρο δεν μου εχει ερθει καμια αλλα και να ερθει καλοδεχουμενες ποια ;-) πρεπει να ειχα και ψιλοκαταθλιψη ποιο παλια τιποτα εξακριβωμενο ομως απο ειδικο καθως φοβαμε τους γιατρους ολους !!!! Φιλους δεν εχω γτ ψαχνω για αληθινους φιλους ....αυτα για αρχη καθως δεν εχω συνηθησει να ανοιγομαι τοσο αποτομα :-ρ

[elis]

Συγνώμη που επεμβαίνω αλλά όποιος ψάχνει για αληθινούς φίλους να έχει πενήντα για να μείνουν δυο τρεις καλοί στο τέλος αλλιώς δύσκολα δεν θέλω να πω κάτι παραπάνω από αυτό που λέω δηλαδή ότι ο ένας στους πενήντα είναι αληθινός

[arntaben]

Συγνώμη που επεμβαίνω αλλά όποιος ψάχνει για αληθινούς φίλους να έχει πενήντα για να μείνουν δυο τρεις καλοί στο τέλος αλλιώς δύσκολα δεν θέλω να πω κάτι παραπάνω από αυτό που λέω δηλαδή ότι ο ένας στους πενήντα είναι αληθινός

Γιαυτο κι εγω απο,ακρυνομαι απο τους αλλους 48-47 ωστε να ξερω ποιοι ειναι οντως πραγματικα διπλα μου ...κανω παρεα με ολους αλλα φιλους εχω λιγους τοσο λιγους που φτανει και περισσευουν τα δαχτυλα του ενος χεριου

[Anikan]

Παιδιά σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σας. Ναι κατάθλιψη κι άγχος έχω Νεράιδα. Η κατάσταση στο σπίτι δεν είναι απελπιστική αλλά είναι στο όριο. Πιο πολύ θα ήθελα να μπορώ να δουλέψω για να νιώσω χρήσιμος όπως λέει ο Γιανγκ,να αισθανθώ αυτονομος αλλά φυσικά και μετά για να βοηθήσω στο σπίτι. Δυστυχώς όμως Γιανγκ δεν γίνεται τουλάχιστον προς το παρόν. Κι ενώ από την μία ξέρω ότι δεν μπορώ από την άλλη το σκεφτομαι συνέχεια και νιώθω τόσο απαίσια από αυτό το αίσθημα ανημποριας.Πράγματι έχω χαζέψει.
Εκτός από αυτά που έγραψα πάνω είναι κι άλλα όπως αίσθηση επιβράδυνσης του χρόνου και έλλειψη προσανατολισμου. Το δεύτερο πιστεύω είναι λόγο της απίστευτης αδυναμίας συγκέντρωσης που με διακατέχει την περισσότερη ώρα. Πράγματι είναι πολύ σημαντικό που έχω τους δικούς μου και που με αγαπάνε άνευ όρων. Αλλά πιο πολύ αυτο που ήθελα να πω είναι ότι δεν έχω κάποιον να μιλήσω για τα προβλήματά μου.
Ναι είμαι σχετικά μικρός ακόμα κι αυτό με παρηγορεί ας πούμε κάπως από την μία. Από την άλλη όμως αν μου είχε συμβεί σε μεγαλύτερη ηλικία αυτό κι αφού πρώτα είχα πετύχει κάποια πράγματα ίσως να το περνούσα πιο εύκολα γιατί δεν θα αμφέβαλλα τόσο πολύ για τον εαυτό μου. Δεν θα νιωθα τόσο άχρηστος και χαζός. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεται τι λεω

[Νεραιδα]

πραγματικοι φιλοι ειναι σπάνιοι και είναι και 1-2...
το θεμα ειναι κι εμεις αν το αξιζουμε?εχουμε φερθει σωστα γ να τους εχουμε?
έχουμε ανοιχτεί για να μας πλησιάσουν? η καθόμαστε στ καβουκι μας κ τους περιμένουμε?

[arntaben]

πραγματικοι φιλοι ειναι σπάνιοι και είναι και 1-2...
το θεμα ειναι κι εμεις αν το αξιζουμε?εχουμε φερθει σωστα γ να τους εχουμε?
έχουμε ανοιχτεί για να μας πλησιάσουν? η καθόμαστε στ καβουκι μας κ τους περιμένουμε?

Κοιτα εγω παλια ανοιγομουν πολυ ευκολα μεχρι πουμε τσαλαπατησαν εκει αλλαξα ..εαν με δαγκωσεις θα σε σκοτωσω.... Απλα πραγματα βεβαια δεν πεοραζω κανεναν εαν με πειραξει μου αρεσει να βοηθαω ατομα οπως μπορω ειμαι καλη στο να ακουω και να βρισκω λυσεις σε διαφορα θεματα ...δεν ξερω ομως γτ εχω τοσους λιγους φιλους ουτε κι εγω εχω καποιον να μιλαω ειμαι μονη μου χωρις να ξερω το γτ

[giang]

Παιδιά σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σας. Ναι κατάθλιψη κι άγχος έχω Νεράιδα. Η κατάσταση στο σπίτι δεν είναι απελπιστική αλλά είναι στο όριο. Πιο πολύ θα ήθελα να μπορώ να δουλέψω για να νιώσω χρήσιμος όπως λέει ο Γιανγκ,να αισθανθώ αυτονομος αλλά φυσικά και μετά για να βοηθήσω στο σπίτι. Δυστυχώς όμως Γιανγκ δεν γίνεται τουλάχιστον προς το παρόν. Κι ενώ από την μία ξέρω ότι δεν μπορώ από την άλλη το σκεφτομαι συνέχεια και νιώθω τόσο απαίσια από αυτό το αίσθημα ανημποριας.Πράγματι έχω χαζέψει.
Εκτός από αυτά που έγραψα πάνω είναι κι άλλα όπως αίσθηση επιβράδυνσης του χρόνου και έλλειψη προσανατολισμου. Το δεύτερο πιστεύω είναι λόγο της απίστευτης αδυναμίας συγκέντρωσης που με διακατέχει την περισσότερη ώρα. Πράγματι είναι πολύ σημαντικό που έχω τους δικούς μου και που με αγαπάνε άνευ όρων. Αλλά πιο πολύ αυτο που ήθελα να πω είναι ότι δεν έχω κάποιον να μιλήσω για τα προβλήματά μου.
Ναι είμαι σχετικά μικρός ακόμα κι αυτό με παρηγορεί ας πούμε κάπως από την μία. Από την άλλη όμως αν μου είχε συμβεί σε μεγαλύτερη ηλικία αυτό κι αφού πρώτα είχα πετύχει κάποια πράγματα ίσως να το περνούσα πιο εύκολα γιατί δεν θα αμφέβαλλα τόσο πολύ για τον εαυτό μου. Δεν θα νιωθα τόσο άχρηστος και χαζός. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεται τι λεω

φίλε μου είμαι 40+ αν αυτό σε βοηθάει
αν καταφέρεις να βρεις μια δουλειά 2 φόρες την εβδομάδα έστω και για το χαρτζιλίκι σου θα δεις πολύ βελτίωση σε πολύ μικρο χρονικό διάστημα
θα σε βοηθήσει βασικά με το άγχος και θα σου βελτίωση το πρόβλημα προσανατολισμού

[arntaben]

Παιδιά σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σας. Ναι κατάθλιψη κι άγχος έχω Νεράιδα. Η κατάσταση στο σπίτι δεν είναι απελπιστική αλλά είναι στο όριο. Πιο πολύ θα ήθελα να μπορώ να δουλέψω για να νιώσω χρήσιμος όπως λέει ο Γιανγκ,να αισθανθώ αυτονομος αλλά φυσικά και μετά για να βοηθήσω στο σπίτι. Δυστυχώς όμως Γιανγκ δεν γίνεται τουλάχιστον προς το παρόν. Κι ενώ από την μία ξέρω ότι δεν μπορώ από την άλλη το σκεφτομαι συνέχεια και νιώθω τόσο απαίσια από αυτό το αίσθημα ανημποριας.Πράγματι έχω χαζέψει.
Εκτός από αυτά που έγραψα πάνω είναι κι άλλα όπως αίσθηση επιβράδυνσης του χρόνου και έλλειψη προσανατολισμου. Το δεύτερο πιστεύω είναι λόγο της απίστευτης αδυναμίας συγκέντρωσης που με διακατέχει την περισσότερη ώρα. Πράγματι είναι πολύ σημαντικό που έχω τους δικούς μου και που με αγαπάνε άνευ όρων. Αλλά πιο πολύ αυτο που ήθελα να πω είναι ότι δεν έχω κάποιον να μιλήσω για τα προβλήματά μου.
Ναι είμαι σχετικά μικρός ακόμα κι αυτό με παρηγορεί ας πούμε κάπως από την μία. Από την άλλη όμως αν μου είχε συμβεί σε μεγαλύτερη ηλικία αυτό κι αφού πρώτα είχα πετύχει κάποια πράγματα ίσως να το περνούσα πιο εύκολα γιατί δεν θα αμφέβαλλα τόσο πολύ για τον εαυτό μου. Δεν θα νιωθα τόσο άχρηστος και χαζός. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεται τι λεω

Εγω πιστευω θα το ξεπερασεις και θα καταφερεις και να εργαστεις εαν αυτο θες αρχισε να πιστευεις στο εαυτο σου και δες σε τι εισαι καλος και σου αρεσει ...μεσα στο σπιτι για αρχη εαν ιες ...πχ ενας φιλος μου εχει ταλεντο στο να φτιαχνει βιντεακια του στελνω εξωτερικες ληψεις και αυτα που φτιαχνει ειναι απλα τελεια ...εκεινος δεν βγαινει εξω δεν μπορει και δεν θελει και ομως ειναι χρησιμος

[archangel]

Φίλε μου σε καταλαβαίνω.
Στο θέμα δουλεια θα σου πω ότι στην προηγούμενη που είχα ήταν αμισθός με την ελπίδα ότι θα το χρησιμοποιήσω για προυπηρεσία (μισω αυτη την λέξη) ενω τωρα δουλευω σε ενα καφε 3-4 ώρες την μερα μόνο και μονο για να έχω λίγα χρήματα στην άκρη.
Από πραγματικούς φίλους δεν εχω, δεν είχα, και αμφιβάλω αν θα έχω ποτέ. Εχω πολλους γνωστούς και "φίλους" αλλα όχι κολλητους. Και για να σου πω την αλήθεια δεν θέλω πλεον να αποκτησω. Δεν πιστευω πια πως υπάρχει κατι τέτοιο από τόσους που έχω προδοθεί αλλα και απο αυτα που έχουν δει τα μάτια μου.
Εισαι μικρός ακόμα και εχεις χρόνο να προχωρήσεις. Αρκει να πιστέψεις στο εαυτό σου. Εχεις κάνει είδη κάποια βήματα. Συνέχισε να προσπαθείς και μην τα παρατάς....
Οπως το λεει και ο Johnny.... "Keep walking!"

[Anikan]

Γιαυτο κι εγω απο,ακρυνομαι απο τους αλλους 48-47 ωστε να ξερω ποιοι ειναι οντως πραγματικα διπλα μου ...κανω παρεα με ολους αλλα φιλους εχω λιγους τοσο λιγους που φτανει και περισσευουν τα δαχτυλα του ενος χεριου

Καταρχήν με συγχωρείς για το "φίλε". Είναι πολύ θετικό που έχεις αυτούς τους-εστω-λιγους φίλους. Βγαίνεις συχνά μαζί τους;μπορείς να μοιραστείς άνετα τα προβλήματα σου μαζί τους; Αν ναι τότε αυτό το θεωρώ πολύ σημαντικό. Επίσης βλέπω ότι έχεις αποδεχτεί την κατάσταση και δεν τρομοκρατησε στην ιδέα μιας κρίσης πανικού, πράγμα που δείχνει μεγαλείο ψυχής. Ούτε εγώ έχω καλή άποψη για τους γιατρούς για αυτό το δοκιμάζω με ψυχολόγο. Εσύ έχεις κάνει καθόλου ψυχοθεραπεία; Και συμπληρωματικα να σου πω ότι θεωρώ λογικό οι πραγματικοί φίλοι σου να είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Οι υπόλοιποι είναι απλά γνωστοί. Εγώ έχω δεκάδες γνωστούς που μπορώ να βγω μαζί τους όμως ούτε έναν φίλο πραγματικό