ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ

[Deleted-member-220416]

Φύγε το γρηγορότερο δυνατόν. Φύγε.

Σε λίγο καιρό θα ξέρουμε :)

[Deleted-member-220416]

Κι όσο έλεγα όλα κυλάνε ρολόι.χαχαχαχαχα

Χθες πήγαμε κτηνίατρο τα σκυλιά μας και μας είπε ότι διάφορες ράτσες δεν επιτρέπονται στο εξωτερικό.Οπότε είχαμε
1)Που θα αφήσουμε τα σκυλιά μας για λίγο καιρό μέχρι να μπορέσουμε να τα πάρουμε μαζί μας?...Πες ότι βρήκαμε.
2)Πως θα ταξιδέψει το ένα που είναι με πλακουτσωτή μουσούδα και δεν επιτρέπεται να μπει σε αεροπλάνο?...Πες ότι βρήκαμε

3 και μακρύτερο....
Δεν επιτρέπεται να πάει εκεί!!!!
lol...

Δε μασάμε,θα βρούμε τρόπο.... :) :) :D

{p.S}Αν έχει κανείς καμιά πληροφορία θα χαρώ πολύ να τη διαβάσω.ΆΛλοστε πληροφορίες μαζεύουμε!

Ευχαριστώωωωωω

[Deleted-member-250416b]

θα παρεις τηλ τις φιλοζωικες της πολης που μενεις, οχι μονο μια πάρε γνωμες απο διαφορες γιατι δεν ειναι ολες ουτε σωστα οργανωμενες ουτε επαρκως ενημερωμενες... σιγουρα υπάρχει λυση ;)

[Deleted-member-220416]

θα παρεις τηλ τις φιλοζωικες της πολης που μενεις, οχι μονο μια πάρε γνωμες απο διαφορες γιατι δεν ειναι ολες ουτε σωστα οργανωμενες ουτε επαρκως ενημερωμενες... σιγουρα υπάρχει λυση ;)

Η αλήθεια είναι ότι με τις φιλοζωικές δεν τα πάω πολύ καλά για διάφορους λόγους και μάλλον εννοούμε το ίδιο για την οργάνωση.Θα ρωτήσω όμως έχεις δίκιο.Χθες διάβασα και σε ένα site του εξωτερικού ότι μπορώ να στείλω e mail στο δημαρχείο της πόλης που με ενδιαφέρει.Θα το κάνω κι αυτό.
Πάντως ότι έψαξα στο internet,φόρουμ κλπ.Δεν με βοήθησαν και πολύ γιατί μιλάνε για τα κλασικά.Τσιπάκι,κιλά,κλου β άκι μεταφοράς κλπ κλπ.

Το ιδανικό θα ήταν κάποιος που έφυγε εξωτερικό και πήρε μαζί του κατοικίδιο αλλά μάλλον ζητάω πολλά :P

[Remedy]

δεν επιτρεπονται πλακουτσωτες μουσουδες, στο αεροπλανο??
οσο ζω, μαθαινω...
αν εχετε κανενα σιτσου, το παιρνω εγω. βρισκομαι σε διαπραγματευσεις με τον καλο μου να παρουμε σκυλακοοοοοοο

[Deleted-member-220416]

δεν επιτρεπονται πλακουτσωτες μουσουδες, στο αεροπλανο??
οσο ζω, μαθαινω...
αν εχετε κανενα σιτσου, το παιρνω εγω. βρισκομαι σε διαπραγματευσεις με τον καλο μου να παρουμε σκυλακοοοοοοο

Γεια σου Rem.
Ναι δυστυχώς δεν επιτρέπονται γιατί ζορίζονται παραπάνω σε σχέση με τα σκυλιά με μακριές μουσούδες.Δεν μπορούν να ανασάνουν καλά και υπάρχει κίνδυνος ασφυξίας.Αυτό το γνωρίζω επειδή έχω τέτοιο σκύλο.Πχ το καλοκαίρι κουράζεται αμέσως.
Δεν ξέρω για όλες αλλά οι περισσότερες.Αν μπεις πχ στο site της aegean θα δεις ακριβώς τις ράτσες των σκύλων που απαγορεύονται.
χεχε..!!!Όχι δεν έχουμε σιχ τσου αλλά μπόξερ.Το άλλο είναι ένα θηλυκό ημιαιμάκι κουκλάκι με μακριά μουσούδα και δεν έχει πρόβλημα :P

ΑΑα για να μη σε μπερδεύω.Δεν επιτρέπεται να ταξιδέψει cargo.Δηλαδή σε κλουβί μεταφοράς στις ''αποσκευές''.Αν το σκυλί είναι μέχρι 8kg τότε μπορεί να ταξιδέψει στην καμπίνα.Το δικό μας είναι 30 κιλά,οπότε αναγκαστικά σε κλουβί.Βρε ας τα επιτρέπουν και θα βρω άκρη να τον πάω οδικός,απλά μέχρι χθες μου διέφευγε τελείως η απαγόρευση.Όπως επίσης και η στείρωση (αρσενικά-θηλυκά).Δυστυχώς για εμάς,ευτυχώς για τα σκυλιά οι κανόνες είναι αυστηροί σε σχέση με το δικό μας μπάχαλο.

[GiannisNik3]

Κι εγώ κάποια στιγμή σκέφτομαι να φύγω.
Μάλλον για Αγγλία με βλέπω.
Αλλά το σκέφτομαι πολύ..
Έχω ακούσει παρόμοια πράματα κι από άλλους.
Εκτός από τον καιρό, ο τρόπος ζωής είναι διαφορετικός, η μοναξιά δεν αντέχεται.
Εάν κάποιος δεν είχε κανέναν εκεί, αλλά ήθελε να πάει για να βρει δουλειά τι θα του προτείνατε;
Να το επιχειρούσε;
Είμαι ήδη εξαιρετικά αγχώδης, με τάση προς κατάθλιψη.
Παίρνω και Seroxat 20mg.
Θα τα έβγαζα πέρα μόνος μου εκεί;

[Natalia_sups]

Κι εγώ κάποια στιγμή σκέφτομαι να φύγω.
Μάλλον για Αγγλία με βλέπω.
Αλλά το σκέφτομαι πολύ..
Έχω ακούσει παρόμοια πράματα κι από άλλους.
Εκτός από τον καιρό, ο τρόπος ζωής είναι διαφορετικός, η μοναξιά δεν αντέχεται.
Εάν κάποιος δεν είχε κανέναν εκεί, αλλά ήθελε να πάει για να βρει δουλειά τι θα του προτείνατε;
Να το επιχειρούσε;
Είμαι ήδη εξαιρετικά αγχώδης, με τάση προς κατάθλιψη.
Παίρνω και Seroxat 20mg.
Θα τα έβγαζα πέρα μόνος μου εκεί;

Γεια σου, εγω αυτη τη στιγμη δεν ειμαι Αγγλια αλλα βρισκομαι μονη στο εξωτερικο εδω και μισο χρονο περιπου...Δεν εχω καποια διαγνωση η φαρμακευτικη αγωγη αλλα εχω κι εγω χρόνιες αγχωδεις και καταθλιπτικες τασεις...κυριως το δευτερο μαλλον. Η αληθεια ειναι πως δυσκολευομαι παρα πολυ τελευταια. Τις τελευταιες μερες ειδικα εχω φαει χοντρη φρικη με αποπροσωποποιηση υπαρξιακο τρομο και τετοια ομορφα.
Δεν θα ελεγα ομως οτι φταιει το οτι βρισκομαι στο εξωτερικο η στο συγκεκριμενο μερος που βρισκομαι, αυτα τα θεματα θα τα ειχα λιγο πολυ οπου κι αν ημουν στο κοσμο νομιζω, ακομα και στην Ελλαδα.
Το θεμα ειναι πως η αλλαγη ισως τα επιβαρυνει λιγο. Αν και πιστευω εχει να κανει με την ικανοτητα προσαρμογης του ατομου, το ποσο καταφερνεις να απασχολήσεις τον εαυτο σου με επιτυχια, το τι στοχους εχεις και το τι ανθρωπους εχεις γυρω σου. Τους πρωτους μηνες δεν ειχα χρονο ουτε για να κλασω συγνωμη κι ολας ποσο μαλλον για να νιωσω ασχημα. Μολις αρχισε λιγο η λασκα ομως αρχισε και η λασκα στις βιδες μου...ασχετα που δουλευω λιγο λιγοτερο, κουραζομαι περισσοτερο πλεον. Και με ξεζουμιζει όλο αυτο καπως σε συνδιασμο με το οτι αρχιζουν να καταρρεουν λιγο οι οποιοι στοχοι ειχα, δεν εχω ξεκαθαρο στοχο εδω πλεον καθοτι ζοριζομαι με το μεταπτυχιακο μου και σκεφτομαι να το παρατησω. Ε εμ μονη, εμ χωρις το μεταπτυχιακο να στοχευω και να εχω ως κινητρο τι σκατα κανω εδω; Αν ειχα το ενα απο τα δυο θα παλευοταν.

Και το ιδιο πιστευω θα ισχυε και για εσενα και για οποιονδηποτε.
Το να πας απλα για δουλεια με καποιον, φιλο, οικογενεια, εναν δικο σου ανθρωπο κλπ ακομα και στη λαπλανδια παλευεται, στηριζετε ο ενας τον αλλον η ο στοχος σου τελοσπαντων ειναι να στηριξεις αυτη την οικογενεια.
Το να πας μονος επισης παλευεται αμα εχεις ξεκαθαρο στοχο: πχ θελω το ταδε μεταπτυχιακο, η θελω να δουλεψω στη ταδε δουλεια στο ταδε αντικειμενο που μου αρεσει πολυ και ειναι καλη επαγγελματικη ευκαιρια, η θελω απλα να μαζεψω λεφτα για τον ταδε λογο...
Το να πας ομως απλα μονος εξωτερικο να δουλευεις σε ενα εστιατοριο πχ χωρις καποιο στοχο η σχεδιο στον οριζοντα δεν ειναι καλη ιδεα για κανεναν νομιζω, ασχετως αν εχει αγχωδεις η καταθλιπτικες τασεις και αν παιρνει αγωγη η οχι.
Οσο για τον καιρο και τον τροπο ζωης πιστευω δεν θα ηταν προβλημα για κανεναν που εχει λυμμενα τα παραπανω, δεν ειναι λογος ανησυχιας.

Απο εκει και περα η αλλη πιο πολυτιμη συμβουλη που μπορω να σου δωσω ειναι η εξης:
ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ. Μακρια παιδια. Η οποιος παει να το εχει στο νου του ως μια παρα πολυ προσωρινη λυση για λιγο μεχρι να βρει κατι αλλο. Αλλα να μην επαναπαυεστε εκει, να ψαχνεστε για το επομενο βημα, να προσαρμοζεστε, να μαθαινετε τη γλωσσα, να την κανετε απο εκει μεσα. Και πιστεψτε με καλυτερα χαμαλης για ξενο παρα οποιαδηποτε δουλεια σε ελληνικο εστιατοριο του εξωτερικου.
Αν εχεις τωρα καποια ειδικευση και θα επιανε τοπο εκει και θα σου αρεζε δοκιμασε λεω εγω, δε χανεις κατι. Ο μονος τροπος για να μαθεις αν θα τα εβγαζες περα ειναι να δοκιμασεις. Επισης αγγλικα ξερεις φανταζομαι αν το σκεφτεσαι για αγγλια οποτε μια χαρα.
Ειναι σημαντικο που ξερεις εστω τη γλωσσα.

[GiannisNik3]

Γεια σου, εγω αυτη τη στιγμη δεν ειμαι Αγγλια αλλα βρισκομαι μονη στο εξωτερικο εδω και μισο χρονο περιπου...Δεν εχω καποια διαγνωση η φαρμακευτικη αγωγη αλλα εχω κι εγω χρόνιες αγχωδεις και καταθλιπτικες τασεις...κυριως το δευτερο μαλλον. Η αληθεια ειναι πως δυσκολευομαι παρα πολυ τελευταια. Τις τελευταιες μερες ειδικα εχω φαει χοντρη φρικη με αποπροσωποποιηση υπαρξιακο τρομο και τετοια ομορφα.
Δεν θα ελεγα ομως οτι φταιει το οτι βρισκομαι στο εξωτερικο η στο συγκεκριμενο μερος που βρισκομαι, αυτα τα θεματα θα τα ειχα λιγο πολυ οπου κι αν ημουν στο κοσμο νομιζω, ακομα και στην Ελλαδα.
Το θεμα ειναι πως η αλλαγη ισως τα επιβαρυνει λιγο. Αν και πιστευω εχει να κανει με την ικανοτητα προσαρμογης του ατομου, το ποσο καταφερνεις να απασχολήσεις τον εαυτο σου με επιτυχια, το τι στοχους εχεις και το τι ανθρωπους εχεις γυρω σου. Τους πρωτους μηνες δεν ειχα χρονο ουτε για να κλασω συγνωμη κι ολας ποσο μαλλον για να νιωσω ασχημα. Μολις αρχισε λιγο η λασκα ομως αρχισε και η λασκα στις βιδες μου...ασχετα που δουλευω λιγο λιγοτερο, κουραζομαι περισσοτερο πλεον. Και με ξεζουμιζει όλο αυτο καπως σε συνδιασμο με το οτι αρχιζουν να καταρρεουν λιγο οι οποιοι στοχοι ειχα, δεν εχω ξεκαθαρο στοχο εδω πλεον καθοτι ζοριζομαι με το μεταπτυχιακο μου και σκεφτομαι να το παρατησω. Ε εμ μονη, εμ χωρις το μεταπτυχιακο να στοχευω και να εχω ως κινητρο τι σκατα κανω εδω; Αν ειχα το ενα απο τα δυο θα παλευοταν.

Και το ιδιο πιστευω θα ισχυε και για εσενα και για οποιονδηποτε.
Το να πας απλα για δουλεια με καποιον, φιλο, οικογενεια, εναν δικο σου ανθρωπο κλπ ακομα και στη λαπλανδια παλευεται, στηριζετε ο ενας τον αλλον η ο στοχος σου τελοσπαντων ειναι να στηριξεις αυτη την οικογενεια.
Το να πας μονος επισης παλευεται αμα εχεις ξεκαθαρο στοχο: πχ θελω το ταδε μεταπτυχιακο, η θελω να δουλεψω στη ταδε δουλεια στο ταδε αντικειμενο που μου αρεσει πολυ και ειναι καλη επαγγελματικη ευκαιρια, η θελω απλα να μαζεψω λεφτα για τον ταδε λογο...
Το να πας ομως απλα μονος εξωτερικο να δουλευεις σε ενα εστιατοριο πχ χωρις καποιο στοχο η σχεδιο στον οριζοντα δεν ειναι καλη ιδεα για κανεναν νομιζω, ασχετως αν εχει αγχωδεις η καταθλιπτικες τασεις και αν παιρνει αγωγη η οχι.
Οσο για τον καιρο και τον τροπο ζωης πιστευω δεν θα ηταν προβλημα για κανεναν που εχει λυμμενα τα παραπανω, δεν ειναι λογος ανησυχιας.

Απο εκει και περα η αλλη πιο πολυτιμη συμβουλη που μπορω να σου δωσω ειναι η εξης:
ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ. Μακρια παιδια. Η οποιος παει να το εχει στο νου του ως μια παρα πολυ προσωρινη λυση για λιγο μεχρι να βρει κατι αλλο. Αλλα να μην επαναπαυεστε εκει, να ψαχνεστε για το επομενο βημα, να προσαρμοζεστε, να μαθαινετε τη γλωσσα, να την κανετε απο εκει μεσα. Και πιστεψτε με καλυτερα χαμαλης για ξενο παρα οποιαδηποτε δουλεια σε ελληνικο εστιατοριο του εξωτερικου.
Αν εχεις τωρα καποια ειδικευση και θα επιανε τοπο εκει και θα σου αρεζε δοκιμασε λεω εγω, δε χανεις κατι. Ο μονος τροπος για να μαθεις αν θα τα εβγαζες περα ειναι να δοκιμασεις. Επισης αγγλικα ξερεις φανταζομαι αν το σκεφτεσαι για αγγλια οποτε μια χαρα.
Ειναι σημαντικο που ξερεις εστω τη γλωσσα.

Έχω την εμπειρία του στρατού που μέσα σε δύο μέρες τα έπαιξα!
Ήταν τόσα πολλά αυτά που έπρεπε να είχα στο νου μου που δεν άντεξα.
Είχα το άγχος πώς θα παίρνω τα χάπια για να μη με δει κανείς, διότι είδα ότι τα πετούσανε την πρώτη μέρα. Εγώ δεν τα δήλωσα ότι τα έχω για να μη γίνει αυτό. Και από κει και πέρα είχα το άγχος να μην τα βρει κανείς και τα πάρει και θεωρηθώ εγώ υπεύθυνος εάν γίνει αυτό.... ξέρεις, συμβαίνουν και τέτοια.... Από την τέταρτη μέρα και μετά βρισκόμουν στο αναρρωτήριο και μετά πήγα στο στρατιωτικό νοσοκομείο και μου δώσαν αναβολή ένα χρόνο.
Από την άλλη μεριά, βλέπω και τι βίωσε και βιώνει ο αδερφός μου και επηρεάζομαι.
Πριν 3 χρόνια πήγε Erasmus στην Πολωνία. Δεν άντεξε και γύρισε μέσα στο μήνα!
Έλεγε ότι δεν ήξεραν λέξη αγγλικά (!), ότι όλοι του φαίνονταν απόμακροι και όσον αφορά την έκφραση των συναισθημάτων τους ήταν σα "νεκροί"! Ενδεικτικά ανέφερε ότι αφαιρέθηκε για λίγο και άκουσε κάποιον να κορνάρει, γύρισε να τον δει και από του έκανε εντύπωση η έλλειψη εκφραστικότητας κι ότι ο τύπος ήταν σαν ρομπότ... Θα μπορούσε να κορνάρει για ώρες, χωρίς να κάνει τον κόπο να αρθρώσει μια κουβέντα!
Αλλά και τώρα που είναι στην Αγγλία, αν και έχει βρει κάτι φοιτητές με τους οποίους κάνει παρέα, αισθάνεται πολλή μοναξιά. Τον πρώτο μήνα δε, δεν την πάλευε.
Γι' αυτό βρίσκομαι σε δίλημμα τώρα εγώ.
Έχοντας αυτές τις εμπειρίες και παραστάσεις το σκέφτομαι διπλά να φύγω έξω. Από την άλλη κι εδώ η κατάσταση είναι απελπιστική. Όχι μόνο από άποψη δουλειάς, αλλά και μέλλοντος. Σήμερα ψηφίστηκε το τέταρτο μνημόνιο......
Τι να κάνω; Να μαζέψω δυνάμεις και να την κάνω από δω πέρα ή να συνεχίσω να προσπαθώ να βρω εδώ κάτι;

[Natalia_sups]

Δε ξερω τι να σου πω, εγω ειμαι να αυτοκτονησω αυτη τη στιγμη. Παντου τα ιδια σκατα ειναι. Δοκιμασε τα σκατα στο εξωτερικο και αμα δεν σου αρεσουν γυριζεις στα ελληνικα σκατα.

[elis]

Ναταλάκι επειδή με ενδιαφερεισ άμα παθεισ τίποτα σοβαρό υπάρχει λύση με διατροφή κ φάρμακα κάτσε όσο θέλεις κι αντέχεις πάντως υπάρχει λύση για ψύχωση κι αφού υπάρχει για ψύχωση τα άλλα είναι απλά πρόσεχε μόνο τίποτα άλλο

[melissa]

Ναταλία άκουσε με λίγο. Στο είχα γράψει και παλιότερα ότι ξέρω ακριβώς την φάση που βρίσκεσαι γιατί την έχω περάσει κι εγώ -είμαι πλέον κοντά στα 5 χρόνια έξω. Ελαφρύτερα, βαρύτερα δεν έχει σημασία, σημασία έχει να κάνεις κάτι για αυτό που νιώθεις αυτή τη στιγμή. Έβαλες πολλά καρπούζια κάτω από μία μασχάλη όταν πήγες έξω και κλάταρες. Λογικό είναι, τα μεταπτυχιακά έξω δεν βγαίνουν με δουλειά παράλληλα και εσύ αν θυμάμαι καλά δεν δουλεύες καν λογικές ώρες! Δεν απέτυχες, απλά έβαλες στόχους που ήταν αδύνατοι! Δεν βγαίνει το μεταπτυχιακό, και; Οι περισσότεροι που ξέρω τράβηξαν την σχολή κυρίως με τις πτυχιακές (κι εγώ μέσα σε αυτούς).

Πήγαινε σήμερα στη σχολή σου και ζήτα να δεις τον ψυχολόγο τους. Σίγουρα θα έχουν απλά θα καλύπτει λίγες συνεδρίες (εμένα μου κάλυπταν 5). Πες όλα αυτά που είπες εδώ και ζήτα βοήθεια! Πες τους να σε παραπέμψουν σε κάποιον ψυχολόγο αν δεν γίνεται να κάνεις ψυχοθεραπεία με τον ψυχολόγο εκεί. Κι εγώ τον πρώτο χρόνο έκανα ψυχοθεραπεία εδώ που είμαι στα αγγλικά (δεν είμαι Αγγλία) αλλά επειδή ήταν η δεύτερη γλώσσα και για τις δυο μας δεν πήγαινε τόσο καλά όσο το να κάνεις ψυχοθεραπεία στην γλώσσα σου. Σίγουρα όμως με βοήθησε να μη νιώθω τόσο μόνη και απογοητευμένη. Σόρρυ που σε πρήζω και δεν ξέρω αν αυτά που λέω σε βοηθάνε, απλά θέλω να σου δώσω να καταλάβεις ότι δεν είσαι μόνη σου σε όλο αυτό και αυτό που έχεις μπορεί να ξεπεραστεί αν δεν το αφήσεις στη μοίρα του.

[melissa]

Για όσους θέλουν να βγουν έξω έχω να πω τα εξής. Καμία μετάβαση δεν είναι εύκολη. Αυτό που μπορεί να την κάνει ευκολότερη είναι να γνωρίσουμε ανθρώπους στην ίδια φάση με εμάς -να φτιάξουμε ένα δίκτυο γύρω μας ατόμων που εκτιμάμαι και θα μας σταθούν και θα τους σταθούμε. Αν θέλετε να πάτε έξω η πρώτη και σημαντικότερη συμβουλή είναι να μην χάνετε ευκαιρίες δικτύωσης. Είτε αυτό λέγεται δραστηριότητες στο μεταπτυχιακό, συναντήσεις στην ελληνική κοινότητα κλπ κλπ. Είναι ο μόνος τρόπος να αντέξετε μια τόσο μεγάλη αλλαγή.

[elis]

το ιδιο παθαινεισ κι οταν πασ στρατο γι αυτο μιλαω εγω εδω ξερω πωσ νιωθει νομιζω

[Isol]

Γεια σας παιδιά.
Όπως αρκετός κόσμος έτσι κι εμείς (εγώ και η κοπέλα μου) σκεφτόμαστε,μάλλον το ''ψήσαμε'' να φύγουμε για εξωτερικό.
Τι γίνεται με τις ''εν δυνάμει'' ψυχικές διαταραχές ή μάλλον υποτροπές?Για παράδειγμα μια απλή ερώτηση που σου κάνει κάποιος.''Πως θα πας στο εξωτερικό με αγοραφοβία''?
Η αλήθεια είναι ότι με προβληματίζουν κάτι τέτοιες ερωτήσεις γιατί δεν ξέρω να απαντήσω,ούτε στον ευατό μου.Έχω ταξιδέψει στη ζωή μου και γενικά μου αρέσει αυτή η αίσθηση.Δεν ξέρω πως θα μου έρθει όμως το ''τώρα εδώ''.

Ποια είναι η γνώμη σας?Ζει ή έχει ζήσει κάποιος στο εξωτερικό?

Φιλε,μου αντιλαμβανομαι το προβλημα σου, πιο συγκεκριμενα ειμαι ομοιπαθης!Δεν μπορω να πω πως εμεινα για αρκετο καιρο στο εξωτερικο,αλλα αυτο το λιγο που εκατσα μπορω να πω πως δεν ειχα καποιο ιδιαιτερο προβλημα απο το συνηθισμενο που ειχα και εδω! Ειναι μια αποφαση που πολλοι εχουν παρει! Κακα τα ψεματα,ετσι οπως ειναι τα πραγματα εδω η μαλλον ετσι οπως θα γινουν ακομα χειροτερα δηλαδη, ειναι ενα ρισκο που πρεπει να παρεις θελντας και μη..Απο την μια ρισκαρεις οταν βγαινεις εξωτερικο πας να βρεις δουλεια,να προσαμροστεις,να σταθεις στα ποδια σου.Απο την αλλη ειναι ρισκο δυστυχως να μεινεις και εδω! Οποτε επιλεγεις! Και για να μην πολυλογω,θα εχεις και την κοπελα σου μαζι ο ενας θα προσεχει τον αλλον! Οσο αναφορα τους ενδοιασμους που διακατεχεις περι ψυχολογικων διαταραχων κλπ,ισως η διαφορετικη κουλτουρα,νοοτροπια του κοσμου που θα πας σε βοηθησει να ξεπερασεις και ολα τα παραπανω!