Άγχος;

[treasure_octopus]

Νίκο, καλησπέρα κι από μένα... Είμαι 23 κι ένα πράγμα θα σου πω. Πρόσεξε τον εαυτό σου. Αν δεν το κάνεις εσύ για σένα, κανείς δε θα το κάνεις,ούτε οι πιο κοντινοί μας άνθρωποι. Λες δεν αγχώνεσαι για τις πανελλήνιες... φανερά όχι, ενδόμυχα; ξέρεις φιλε μου (μου επιτρέπεις, έτσι; ) τι κακό πράγμα είναι το υποσυνείδητο; μπορείς να δεις με λίγα λόγια την ιστορία μου σε άλλο ποστ, αλλά να σου πω μιας και δε το αναφέρω εκεί, πως προσφάτως ανακάλυψα τα κατάλοιπα του άγχους που μου είχαν αφήσει οι πανελλήνιες... λόγω παπαγαλίας κυρίως που δεν την άντεχα...
Και μιας και είμαι άνθρωπος που βιώνω ένα μόνιμο άγχος και ανά καιρους κρίσεις πανικού σε συμβουλεύω (για να το ακούσω κι εγώ για μένα) να ηρεμήσεις και να προσπαθήσεις να βρεις την αρχή του κακού. Εγώ δεν πιστευω ότι όλο το κακό ξεκίνησε από αντιβίωση. Αν ήταν ετσι θα το παθαίναμε όλοι. Θεωρώ πως βγήκε στην επιφανεια ξαφνικά συσσωρευμένο άγχος...

πολύ σωστή! Δεν ήταν τίποτα από αντιβίωση αλλά συσσωρευμένο άγχος που βγήκες και λογικό με τόση πίεση που έχουν οι πανελλήνιες!! Δεν υπάρχει άτομο για άτομο που δεν τα παιξε στις πανελλήνιες. Κι επειδή προσπαθούμε να το κρύψουμε γιατί φοβόμαστε μη πας πάει πίσω στο διάβασμα και σ'ότι κάνουμε τότε σκάει με άλλες μορφές.

[nikos04]

Γεια σου Σοφια! Σε ευχαριστω πολυ για το χρονο σου και για την απαντηση σου! Πολυ ενθαρρυντικη θα ελεγα! Καλα ολα αυτα στα λογια.. στις πραξεις ομως? Εμφανιζω πχ ενα καινουριο συμπτωμα και το μεταφραζω διαφορετικα, το αντιμετωπιζω με φοβο. Δεν ξερω ποια τι αλλο να κανω. Μερικες φορες ηρεμω, αλλα παλι με πιανει ο φοβος, το αγχος.. Θα τελειωσει ποτε αραγε?

[nikos04]

Ισως εχεις ενα δικαιο. Ελα που ομως εγω κανω αλλα σεναρια. ''Και αν ειναι κατι σοβαρο?'' σκεφτομαι συνεχως, καθημερινα..

[nikos04]

Να σημειωσω ακομα οτι σημερα αισθανθηκα ενα τσιμπηματακι κατω απο το αριστερο μου ματι. Σαν να ειναι τσιτωμενο κατα καποιο τροπο. Το αγνοησα για λιγο και εφυγε. Το σκεφτηκα παλι και απανηλθε. Τωρα παλι το αισθανομαι. Μπορει να ειναι και αυτο εξαιτιας του αγχους; Παρατηρουνται στο αγχος τετοιου ειδους συμπτωματα. Δεν ξερω τι αλλο να σκεφτω ειλικρινα...

[Sophie_]

Φυσικά και μπορεί! Κι εγω κάνω τέτοια σενάρια στο μυαλό μου. Μόλις μου εμφανιστεί κάποιο μικροσύμπτωμα (πχ ένα τσίμπημα στο στήθος) σκέφτομαι ότι παθαίνω έμφραγμα. Ξέρω ότι είναι τραγικό και απίθανο να συμβεί στα 23 μου αλλά εκείνη τη στιγμή που σε κατακλύζει ο φόβος ειναι αδύνατον να βάλεις τη λογική μπροστά. Προσπαθώ να υιοθετήσω το μότο ''μην αφήνεις το φόβο να σου μιλάει...''

[treasure_octopus]

Ισως εχεις ενα δικαιο. Ελα που ομως εγω κανω αλλα σεναρια. ''Και αν ειναι κατι σοβαρο?'' σκεφτομαι συνεχως, καθημερινα..

Nίκο μου σε καταλαβαίνω απολύτως. Τα λόγια είναι εύκολα οι πράξεις όμως διαφέρουν τρομαχτικά και είναι ένα τεράστιο βουνό που καλούμαστε να ανέβουμε κουβαλώντας και τα πράγματά μας που είναι η καθημερινότητα.

Όσα νιώθεις τα χω αισθανθεί στο σώμα μου και σίγουρα κι άλλα τόσα παιδιά εδω μέσα. Παρατηρούνται στο άγχος τέτοια στυμπτώματα ναι. Ο μεταφερόμενος πόνος ή ενόχληση είναι χαρακτηριστικό του άγχους. Κακό δεν κάνει να ελέγχουμε τα πάντα και με έναν γιατρό παθολόγο πχ αλλά εφόσον μας πει μια δυο φορές ότι όλα είναι οκμ τότε είναι 100% άγχος.

Θέλω να σε ρωτήσω κάτι. Υπάρχει κάτι που σκέφτεσαι και φαντάζει όμορφο για σένα? ένα μέρος? ένα τοπίο? ένας άνθρωπος? μια στιγμή? ένα ταξίδι? ένα πάρτυ? κάτι που αν το σκεφτείς γεμίζεις χαρά και σκας ένα χαμόγελο ?

[nikos04]

Υπαρχει ναι! Αλλα αυτη την περιοδο δεν μπορω να σκεφτω τιππτα. Μολις παω να ηρεμησω και να ξεχαστω εμφανιζεται κατι καινουριο πανω μου, το ερμηνευω οπως θελω και καταληγω παλι στο να φοβαμαι και να στεναχωριεμαι..

[treasure_octopus]

Υπαρχει ναι! Αλλα αυτη την περιοδο δεν μπορω να σκεφτω τιππτα. Μολις παω να ηρεμησω και να ξεχαστω εμφανιζεται κατι καινουριο πανω μου, το ερμηνευω οπως θελω και καταληγω παλι στο να φοβαμαι και να στεναχωριεμαι..

σε καταλαβαίνω.. το χω περάσει.. θες να μου πεις τι ειναι αυτό που σε ηρεμεί?

[nikos04]

Διαφορα πραγματα.. Εχω ενα διαστημα (επειδη ζω σε επαρχια) πηγαινω για περπατημα το βραδυ μολις τελειωσω με το διαβασμα. Ακουω μουσικη και ξεχνιεμαι λιγο. Μετα ομως ολο και κατι μου συμβαινει και φοβαμαι παλι.

[treasure_octopus]

Διαφορα πραγματα.. Εχω ενα διαστημα (επειδη ζω σε επαρχια) πηγαινω για περπατημα το βραδυ μολις τελειωσω με το διαβασμα. Ακουω μουσικη και ξεχνιεμαι λιγο. Μετα ομως ολο και κατι μου συμβαινει και φοβαμαι παλι.

είναι πολύ όμορφο αυτό που περιγράφεις, εμένα μου έφερε γαλήνη το ότι φοβάσαι ξανά συμβαίνει γιατί δεν αφήνεις τον εαυτό σου πραγματικά ήρεμο να χαρεί αυτά που περιέγραψες και το χω νιώσει. Έχω νιώσει να βγαίνω με άτομα που αγαπώ και παρ'όλα αυτά να αισθάνομαι άγχος και φόβο. Να μη περνάει με τίποτα, να μη σταματάει, να έχω συνεχή νευρικότητα, να κουνάω το πόδι μου,ταχυπαλμία και πολλά άσχημα συναισθήματα. Εμένα με βοήθησε ο χρόνος και η συνέχιση της ρουτίνας μου να ησυχάσω. Να ξέρεις όμως ότι δεν είσαι μόνος. Είμαστε κι άλλοι που το χουμε βιώσει ή βιώνουμε και δεν είναι τίποτα μα τίποτα παθολογικό.

[nikos04]

Αυτο με αγχωνει ως επι το πλειστον. Φοβαμαι στην σκεψη οτι μπορει να ειναι κατι παθολογικο, κατι σοβαρο, κατι που πρεπει να παω στον γιατρο. Αυτο που μολις μου ειπες με ηρεμησε αρκετα. Ειναι πολυ σημαντικο να ξερεις οτι δεν εισαι ο μοναδικος που τα βιωνει ολα αυτα. Και δεν εισαι και μονος σου. Γι' αυτο κατεφυγα σε forum, για να μοιραστω τις ανησυχιες μου. Ελπιζω ολα αυτα με την παροδο του χρονου να ξεχαστουν! Αισθανομαι ηδη καλυτερα! Σε ευχαριστω πολυ!

[treasure_octopus]

Αυτο με αγχωνει ως επι το πλειστον. Φοβαμαι στην σκεψη οτι μπορει να ειναι κατι παθολογικο, κατι σοβαρο, κατι που πρεπει να παω στον γιατρο. Αυτο που μολις μου ειπες με ηρεμησε αρκετα. Ειναι πολυ σημαντικο να ξερεις οτι δεν εισαι ο μοναδικος που τα βιωνει ολα αυτα. Και δεν εισαι και μονος σου. Γι' αυτο κατεφυγα σε forum, για να μοιραστω τις ανησυχιες μου. Ελπιζω ολα αυτα με την παροδο του χρονου να ξεχαστουν! Αισθανομαι ηδη καλυτερα! Σε ευχαριστω πολυ!

Νίκο μου ΣΙΓΟΥΡΑ δεν είσαι μόνος, σε όποιο μέρος κι αν είσαι και είμαστε, περνάμε κι άλλοι τα ίδια,ακόμα και την ίδια στιγμή. Μπορεί να νιώθεις άγχος και να νιώθω άγχος τα ίδια λεπτά,σίγουρα όμως δε πεθαίνουμε από αυτό πίστεψέ με αν πεθαίναμε δε θα το καταλαβαίναμε και στο λέω και από άποψη ιατρική μιας και είναι το αντικείμενό μου. Καλά έκανες και μοιράστικες ότι νιώθεις και χαίρομαι τόσο πολύ αν βοήθησα! Και αν ποτέ ξανανιώσεις το παραμικρό απλά γράψε μας ή ξαναδιάβασε όσα έγραψες μόλις τώρα

[Deleted-member-220416]

Νίκο, καλησπέρα κι από μένα... Είμαι 23 κι ένα πράγμα θα σου πω. Πρόσεξε τον εαυτό σου. Αν δεν το κάνεις εσύ για σένα, κανείς δε θα το κάνεις,ούτε οι πιο κοντινοί μας άνθρωποι. Λες δεν αγχώνεσαι για τις πανελλήνιες... φανερά όχι, ενδόμυχα; ξέρεις φιλε μου (μου επιτρέπεις, έτσι; ) τι κακό πράγμα είναι το υποσυνείδητο; μπορείς να δεις με λίγα λόγια την ιστορία μου σε άλλο ποστ, αλλά να σου πω μιας και δε το αναφέρω εκεί, πως προσφάτως ανακάλυψα τα κατάλοιπα του άγχους που μου είχαν αφήσει οι πανελλήνιες... λόγω παπαγαλίας κυρίως που δεν την άντεχα...
Και μιας και είμαι άνθρωπος που βιώνω ένα μόνιμο άγχος και ανά καιρους κρίσεις πανικού σε συμβουλεύω (για να το ακούσω κι εγώ για μένα) να ηρεμήσεις και να προσπαθήσεις να βρεις την αρχή του κακού. Εγώ δεν πιστευω ότι όλο το κακό ξεκίνησε από αντιβίωση. Αν ήταν ετσι θα το παθαίναμε όλοι. Θεωρώ πως βγήκε στην επιφανεια ξαφνικά συσσωρευμένο άγχος...

Συμφωνώ.
Νίκο μη φοβάσαι να μιλήσεις

[anxious4ever]

Υπαρχει ναι! Αλλα αυτη την περιοδο δεν μπορω να σκεφτω τιππτα. Μολις παω να ηρεμησω και να ξεχαστω εμφανιζεται κατι καινουριο πανω μου, το ερμηνευω οπως θελω και καταληγω παλι στο να φοβαμαι και να στεναχωριεμαι..

ποσο εγω αυτη η παραγραφος....ρε παιδι μου! τι αγχος ειναι αυτο???? θα ψοφησω στο τελος..

[nikos04]

BOOM σε καταλαβαίνω απόλυτα.. απόλυτα όμως! Είμαι μαζί σου������