Αυτοκτονικές Τάσεις, μήπως..... ;

[OuraniaK]

Πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να σκέφτεται πως η λύση στα προβλήματα μου είναι η αυτοκτονία, κυρίως γιατί κουραστικά με αυτόν τον αγώνα που λέγεται ζωή. Είμαι από τα άτομα που δεν μου χαριστηκε τίποτα και δούλεψα σκληρά και μόνη μου για να πετύχω τα όσα πέτυχα. Περπατώντας στην άκρη του δρόμου σκέφτομαι πάντα το παραπάτημα στην άσφαλτο. Μετά κάτι πάντα με κρατάει. Δεν έχω κάνει απόπειρα και δεν θα υπάρξει ποτέ! Αλλά αυτές οι σκέψεις, το υποσυνείδητο που φοβάμαι μην με φέρει εκτός ελέγχου. Μήπως τελικά η αυτοκτονία είναι μια φυσιολογική σκέψη που κάνει ο άνθρωπος;

[Macgyver]

Το να σκεφτεσαι την αυτοκτονια , βαζεις τον εαυτο σου μεσα στον αρνητισμο , .......................βεβαια ποτε δεν θα το κανεις πραξη , αλλα γιατι να σκεφτεσαι ετσι ? η ζωη ειναι αυτη που εχουμε , με τις αντιξοοτητες της , τις στεναχωριες της , τις αναποδιες , αλλα η ζωη ειναι μια , ας την ζησουμε οσο μπορουμε καλυτερα .................................αν ειναι φυσιολογικο να σκεφτεσται ο ανθρωπος , πως θα ειναι πεθαμενος , νομιζω ειναι μια ευλογη σκεψη , δεν πρεπει να μας τρομαζει , η ζωη και ο θανατος ειναι οι δυο πλευρες του ιδιου νονμισματος .........ο θανατος ειναι διαφορετικη μορφη υπαρξης , λεω , αλλα και να μην ειναι ετσι , πως αισθανοσουν πριν γεννηθεις ? ευχαριστα , δυσαρεστα ? απλα δεν ειχες καμμια επιγνωση της μη υπαρξης σου .......

[mnimonio is back]

Πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να σκέφτεται πως η λύση στα προβλήματα μου είναι η αυτοκτονία, κυρίως γιατί κουραστικά με αυτόν τον αγώνα που λέγεται ζωή. Είμαι από τα άτομα που δεν μου χαριστηκε τίποτα και δούλεψα σκληρά και μόνη μου για να πετύχω τα όσα πέτυχα. Περπατώντας στην άκρη του δρόμου σκέφτομαι πάντα το παραπάτημα στην άσφαλτο. Μετά κάτι πάντα με κρατάει. Δεν έχω κάνει απόπειρα και δεν θα υπάρξει ποτέ! Αλλά αυτές οι σκέψεις, το υποσυνείδητο που φοβάμαι μην με φέρει εκτός ελέγχου. Μήπως τελικά η αυτοκτονία είναι μια φυσιολογική σκέψη που κάνει ο άνθρωπος;

Οσοι ανθρωποι εχουν κουραστει απο την ζωη , απο τους αγωνες που καλουνται να δωσουν σε καθε επιπεδο , ποσο μαλλον οταν δεν σου χαριζεται και τιποτα , ολοι αυτοι λοιπον καποια στιγμη φλερταρουν με αυτην την σκεψη . Φυσιολογικη σκεψη οχι δεν ειναι , μαλλον αναμενομενη .
Δειξε λιγη υπομονη..

[Constantly curious]

Συμφωνω με μνημονιο και να προσθεσω οτι οι φιλοσοφοι π.χ οι Στωικοι μελετησαν το ζητημα.
Το να αναρωτηθει ενας ανθρωπος εαν εδω που βρισκεται τον καλυπτει ή οχι, εαν αντεχει τα "τραγικα" γεγονοτα και μπορει να επιβιωσει κατ΄εμε ειναι μια φυσιολογικη επεξεργασια.

Το ζητημα γινεται προβλημα οταν περναει σε ρυθμους εντονους, γινεται εμφατικο, καθημερινο και μπαινει στο πλανο και ενα σχεδιο. Ε ... εκει ... Μιλαμε για τα βαθια νερα. Κοντινα ατομα, παρατηρηση, προληψη, παρεμβαση, βοηθεια.

[mnimonio is back]

Επιπροσθετως αυτες οι σκεψεις γινονται πιο εντονες οταν εισαι εντελως μονη/ος , οταν δεν εχεις ανθρωπους να σε νοιαζονται . Βεβαια εγω πια εχω καταληξει οτι μονοι γεννιομαστε και μονοι πορευομαστε , οποτε η καλυτερη εκγυμναση ειναι να εισαι καλα με τον εαυτο σου γιατι μονο εσυ θα του δωσεις την πραγματικη χειρα βοηθειας.

[Macgyver]

. Βεβαια εγω πια εχω καταληξει οτι μονοι γεννιομαστε και μονοι πορευομαστε ,ς.

Κι εγω εκει εχω καταληξει , χωρις ιχνος απαισιοδοξιας ...............απλα ετσι ειναι ......