Ο χρόνος.

[Constantly curious]

Στην παιδική ηλικία ήταν καθορισμένος από ενήλικες, σχολείο, κανόνες, παιχνίδι και δύση του ήλιου.
Στην εφηβεία, βιαζόμουν να τρέξει να ενηλικιωθώ, να απαλλαχτώ από τον αριθμό κάτω των 18.
Ενηλικίωση, μόνον για δυο χρόνια το απόλυτο φιλαράκι, εναρμονισμένη μαζί του, ψιλό ξέγνοιαστη δηλαδή.
Κατόπιν δυνάστης, χωρίστηκε σε καθήκον – υποχρεωτική ξεκούραση, λόγω άγχους ύπνος το πολύ 5 ώρες, τις υπόλοιπες τσίτα.
Χρόνος αγωγής, επιτέλους καλός ύπνος αλλά κάθε φορά που ξυπνούσα φυσικά η οδυνηρή πραγματικότητα εκεί.
Κάπου εκεί καβατζώνω και τα χρόνια και πλέον δεν αισθάνομαι ότι με παίρνει για χαζομάρες.
Παρόν… ουδέτερη αντίληψη αλλά συνάμα ωμά ρεαλιστική.
-Αν δεν αλλάξεις η ίδια, μου λέω καθημερινά θα συνεχιστεί το ίδιο έργο και το μόνο που θα αλλάζει είναι η ημερομηνία που βλέπεις στο κινητό. Που και που με πανικοβάλλει η επιτακτική ανάγκη ανάληψης προσωπικής ευθύνης, που και που το ρίχνω στο ο «χρόνος είναι μια σχετική ιδέα και δεν υφίσταται» έλα όμως που γνωρίζω ότι ο χρόνος είναι πληρωμές. Πληρωμή ενοικίου, λογαριασμών, υποχρεώσεων, το έζησα σε συνδυασμό με παθολογικό άγχος και τώρα το έχω αφήσει στον πάγο με την δικαιολογία, με την ανάγκη συναισθηματικά για αποτοξίνωση και στόχο πως πρέπει να γίνω περισσότερο ισορροπημένη για να ξανά βγω στην αρένα.

Πως αισθάνεστε για τον χρόνο, τον νιώσατε ποτέ φίλο, τον νιώσατε ποτέ εχθρό/δυνάστη καταφέρατε μετά από πόνο και πικρία να μονοιάσετε μαζί του ? Θα θέλατε μεσα στο 24ωρο σας να αισθάνεστε περισσότερο διαλακτικοί μαζι του ?

*Πρωινές ανησυχίες... :)

[Loading...]

Ο χρόνος... πολλές μορφές παίρνει ο άτιμος. Δεν θα ανακαλύψουμε τελικά και καμμια διάσταση που να κινούμαστε μέσα του πολυκατευθυντικά, όπως και μέσα στο χώρο...;

Προσωπικά μεγαλώνοντας βλέπω τους ανθρώπους να χωρίζονται σε δύο κύριες κατηγορίες, που δεν έχουν να κάνουν τόσο με τον χρόνο αλλά με τον χαρακτήρα τους.
Η μία είναι όταν περιβάλλεσαι από ανθρώπους που αισθάνεσαι να σε νοιάζει, ή να νιώθεις υποχρέωση, να τους βοηθήσεις στην καθημερινή ρουτίνα, κι εκεί συνήθως παρασύρεσαι στα της καθημερινότητας χωρίς να το σχεδιάσεις και ιδιαίτερα.
Και η άλλη όταν είσαι σχετικά μοναχικός ή ανεξάρτητος, που κοιτάς να δημιουργήσεις κάτι που θέλει να βγει από μέσα σου... είτε καριέρα το πεις αυτό είτε οτιδήποτε.
Και στις δύο αυθεντικές περιπτώσεις δεν βλέπεις μετανιωμένους ανθρώπους εύκολα, γιατί στη μεν πρώτη υπάρχει μια ανάδραση από το περιβάλλον το οποίο διαμόρφωσαν στα μέτρα τους, και τους ανθρώπους που τους "ευχαριστούν" και στην δε άλλη, η ικανοποίηση έρχεται από μέσα σου όταν τακτοποιείς κάποιες βαθύτερες ανησυχίες σου.
Στα ενδιάμεσα παρακλάδια είναι που θα παρατηρήσεις τον μόχθο και τις δυσκολίες, και την πάλη με την ασάφεια και την αναποφασιστικότητα... Και σπάνια, κάποιες φορές, βλέπεις να πηδάει κάποιος από τη μία κατηγορία στην άλλη και σκέφτεσαι, "Πρόλαβε". Μέσα από τα μάτια ενός τέτοιου ανθρώπου θα ήθελα να δω τον χρόνο.

Προσδιόρισε τα πράγματα που θες να προσδιορίσεις Constantly και δεν θα πάει χαμένος ο χρόνος που χρησιμοποίησες, γιατί απλά θα περάσεις στο επόμενο στάδιο, της προσπάθειας υλοποίησης, του, εκ νέου, προσδιορισμένου σου στόχου.

[Macgyver]

Τωρα που ειμαι 54 , μπορω να εκφερω καποια γνωμη , πιο βαρυνουσα ισως ...........ο χρονος , ειναι το πιο πολυτιμο αγαθο , μετα την υγεια , πρεπει να τον ξοδευεις με φειδω , αλλα αυτο δεν εξαρταται με τι κανεις με ουτον , εξαρταται απο την οπτικη γωνια που βλεπεις τον χρονο να περναει , οταν εισαι μεχρι 30-35 , καθε τικ-τακ του ρολογιου , σου λεει , εχεις χρονο , εχεις χρονο , εχεις χρονο .......................στα 35-40 περιπου , αναλογα τον ανθρωπο , τοκαθε τικ-τακ , ειναι ποσα καλα καλοκαιρια μου μειναν , ποσα καλα καλοκαιρια μου μειναν.................. στα 50 επαθα μια φρικη , ( κομβικη ηλικια για αντρες , τα 40 για τις γυναικες ) συνειδητοποιωντας οτι περασε ο χρονος , κανεις εναν απολογισμο , και βλεπεις τι καταφερες ..........................το αν θα εισαι ευχαριστημενος η οχι , δεν εξαρταται απο αυτα που καταφερες , αλλα απο την οπτικη γωνια που βλεπεις τα πραματα ..........................αν εισαι ρεαλιστης , θα καταλαβεις οτι δεν μπορεις να εκμεταλλευεσαι στο επακρον την καθε στιγμη , δεν γινεται..................το περιφημο carpe diem δεν μπορει να γινει στην πραματικοτητα , ειναι ουτοπικο , αν θελεις να παραμυθιαστεις , μπορεις να πεις , εκανα το ενα , εκανα το αλλο , το αλλο δεν μπορουσα να ταποφυγω κ.ο.κ. ( μιλαω απο την σκοπια του ανθρωπου που εχει κανει πολλα πραματα , και εχει διασκεδασει την ζωη του + μια κτθλψη μου εχασα 10χρονια , στο προγραμμα ειναι , λεω ) , αν εισαι απαισιοδοξος , κοιτας πισω , και το μονο που βλεπεις , ειναι μια σειρα απο σβησμενα κερακια ( Καβαφης ) , αν εισαι αισιοδοξος , κοιτας μονο μπροστα , τι μπορεις να κανεις απο δω και περα ...............................και διαπιστωνεις οτι μπορεις να κανεις πολλα ακομα .....................ο χρονος δενειναι ουτε φιλος , ουτε εχθρος , ειναι πως τον προσδιοριζουμε εμεις οι ιδιοι , δεν ειναι εκπληξη οτι ο χρονος ειναι λιγος , τοξερες εξ αρχης.............................δεν σε εξαπατησε ......................ουτε πρεπει να κυνηγας πραματα εμμονικα , το καθε πραμα στην ωρα του , οτιδηποτε κι αν σημαινει αυτο..........................βεβαια , δεν εχω μοχθησει στην ζωη μου , μουρθαν σχετικα ευκολα , πλην της κτθλψης ...................ο πατερας μου , 90 , πουχει μοχθησει , δεν τον βλεπω καθολου χαρουμενο , ας καταφερε πολλα ( χρηματα ) στην ζωη του , εχει κι εναν γαμο , οχι ταιριαστο , δεν ξερω ποσο ρολο παιζει ο γαμος , δεν εχω παντρευτει ............................. κατι σημαντικο , σε μια ερευνα που εγινε σε ετοιμοθανατους παρηλικες ανθρωπους , πιο κοινη ευχη που εξεφραζαν ολοι , ηταν , ' μακαρι ναχα δουλεψει στην ζωη μου λιγοτερο , και ναχα διασκεδασει περισσοτερο ' ...............................................π� �οσωπικα , παντα ειχα στοχους , αλλα χαλαρα τους κυνηγουσα , οχι εμμονικα , και δεν το μετανιωσα ...........................να σταματησεις τον χρονο δεν μπορεις , να σταματησεις να γερνας , ειναι επιλογη..........................σιγου ρα δεν εινα ωραιο να μεγαλωνεις , οποιος ισχυριστει το αντιθετο , λεει ψεμματα ..................................ολα στην ζωη , ειναι θεμα συμβιβασμου σαρεσει δεν σαρεσει , και οπτικης γωνιας ........................

[elis]

Εγω παλι την ευχαριστιεμαι τη δουλεια παντα την ευχαριστιομουνα αλλα πλεον οσο θελω ειμαι τριαντα πεντε κ επισημα δουλευω απο τα δεκαοχτω ανεπισημα απο τα δεκα παντα μ αρεσε αλλα πλεον ειμαι κουρασμενοσ λογω διαφορων καταστασεων

[Remedy]

ο χρονος παντα ειναι προβληματικος κι ας μην υπαρχει...
οταν ανυπομονω, παντα ειναι αργος.
οταν περναω καλα, παντα ειναι γρηγορος.
οταν θελω να μεινω ακινητη ειναι εντελως αδυνατον.
τωρα θελω να μην τελειωσει ποτε. που να τον δεσω τον ατιμο? :p

[pavlina]

Ο χρονος ευτυχως δεν ειναι κατι που με απασχολει οθτε με νοιαζει που περναει επισης και ο θανατος δεν με απασχολει ολοι καποτε θα πεθανουμε..τι απεθαντοι ειμαστε? Εκεινο που με απασχολει ειναι να περναει ηρεμα και γαληνια ουτε και με νοιαζει τι ταξειδια θα κανω δεν τρελαινομαι για ταξειδια ιδιαιτερα..στο μεταξυ το ξερετε οτι απο το 2012 ο χρονος περναει πιο γρηγορα λογω ελξης των πολων?

[Macgyver]

Ο χρονος ευτυχως δεν ειναι κατι που με απασχολει οθτε με νοιαζει που περναει επισης και ο θανατος δεν με απασχολει ολοι καποτε θα πεθανουμε..τι απεθαντοι ειμαστε? Εκεινο που με απασχολει ειναι να περναει ηρεμα και γαληνια ουτε και με νοιαζει τι ταξειδια θα κανω δεν τρελαινομαι για ταξειδια ιδιαιτερα..στο μεταξυ το ξερετε οτι απο το 2012 ο χρονος περναει πιο γρηγορα λογω ελξης των πολων?

Δεν το ξερω αυτο , για εξηγησε ....................μαρεσουν αυτα ...η πες μου τι να γκουγκλαρω ........πολυ ενδιαφερον ...

[Deleted-member-250416b]

μαλλον εγω ειμαι ο δυναστης του χρονου μου... εγω τον σκορπαω στο κενο, χωρις να υπολογιζω την πολυτημοτητα του... εχω τυψεις για αυτο... και φυσικα φοβαμαι..πως οταν θα θελω πια ..θα ειναι αργα!

[pavlina]

Δεν το ξερω αυτο , για εξηγησε ....................μαρεσουν αυτα ...η πες μου τι να γκουγκλαρω ........πολυ ενδιαφερον ...

Δεν το διαβαδα στο γκουγκλ το ακουσα απο 2 3 που το ελεγαν

[Macgyver]

Δεν το διαβαδα στο γκουγκλ το ακουσα απο 2 3 που το ελεγαν

Τοτε , αυτο που μπορει να συμβει , ειναι ο χρονος , αντι να κραταει 365 μερες , να κραταει 364.50 , για τετοιες διαφορες μιλαμε ......

[Macgyver]

Ο χρονος ευτυχως δεν ειναι κατι που με απασχολει οθτε με νοιαζει που περναει επισης και ο θανατος δεν με απασχολει ολοι καποτε θα πεθανουμε..τι απεθαντοι ειμαστε? Εκεινο που με απασχολει ειναι να περναει ηρεμα και γαληνια ουτε και με νοιαζει τι ταξειδια θα κανω δεν τρελαινομαι για ταξειδια ιδιαιτερα..ν?

Ρε συ Παυλινα , δεν βλεπω να σενδιαφερει και τιποτα ........................τον θανατο ειναι χαζο να τον φοβασαι , κατι τοσο παγκοσμιο , δεν μπορει ναναι κακο , στην χειροτερη , θαναι οπως πριν γεννηθεις , αισθανοσουν καπως τοτε ? οχι βεβαια , δεν ειχες συνειδηση της ανυπαρξιας σου .......

[pavlina]

Χαχα Mac η αληθεια ειναι οτι ειμαι πολυ ολιγαρκης! Να εχω τον δεσμο μου να περπαταω στα βουνα και να κολυμπαω στην θαλασσα αυτα ειναι αρκετα συμφωνει και ο γιατρος μου....αφου οταν ξεμιτησα λιγο το καλοκαιρι και εκανα ερωτικη σχεση με καποιον μου ειπε χωρισε τον και τον χωρισα τοσο απλα

[Macgyver]

Χαχα Mac η αληθεια ειναι οτι ειμαι πολυ ολιγαρκης! Να εχω τον δεσμο μου να περπαταω στα βουνα και να κολυμπαω στην θαλασσα αυτα ειναι αρκετα συμφωνει και ο γιατρος μου....αφου οταν ξεμιτησα λιγο το καλοκαιρι και εκανα ερωτικη σχεση με καποιον μου ειπε χωρισε τον και τον χωρισα τοσο απλα

Εμ, ναι , αρκετα ειναι αυτα , δεν εισαι ολιγαρκης , φυσιολογικη εισαι , δεν χρειαζεται να συμφωνει ο γιατρος , τωρα να σου λεει ο γιατρος να χωρισεις ...............ξερω γω ? .............περιεργο ...βεβαια εσυ εισαι εσυ , παντα σε αυτο καταληγω , δεν μπορεις να κρινεις καποιον , ολοι ειμαστε διαφορετικοι , δεν υπαρχει αντικειμενικο σωστο και λαθος , οπως τα βλεπει ο καθενας , και ποιος μας ταιριαζει εχει σημασια ....................παντα αποφευγω να κρινω καποιον , περιοριζομαι στο αν μου ταιριαζουν τα πιστευω του ........εχουμε συνηθησει να μην δεχομαστε την διαφορετικοτητα του αλλου..........

[Constantly curious]

Χρόνος και συμμαχία...
Σε περιπτωση που υπηρξα ερωτευμενη, σε περιπτωση που ειχα κανει οτι χρειαζοταν (ως πρεπει ) και αισθανομουν ενα με το κοσμικο συνολο.
Δεν γινεται να παραβλεψω τις θετικες του πλευρες, ειναι αν μη τι αλλο αδικο.

Ο χρονος αναγκαστικα στην δικη μου αντιληψη ειναι αμεσα συνδεδεμενος με τον προσδιορισμο της ταυτοτητας μου. Μιας ταυτοτητας κατακερματισμενης που προσπαθω να την βαλω μια ζωη σε σειρα και τωρα να την ξανα δημιουργησω.

*Σας ευχαριστω ολους οσους μοιραστηκατε την προσωπικη σας Θεση/ Γνωση επι του ζητηματος.

[Constantly curious]

Σε δυο μηνες ουσιαστικα θα εχει μπει η ανοιξη...
Για εμενα ειναι ενας μονιμος χειμωνας απο τοτε που δεν ειχα κανεναν ελεγχο αναμεσα σε αιτιο και αιτιατο. Απο τοτε που οι σωματικες ενοχλησεις μου εγιναν καθημερινοτητα. Απο τοτε που η ψυχη μου προσπαθει να μου πει να αλλαξω αλλά εγω την μπουκωσα με "πρεπει"¨και την παραμελησα. Αυτο ηξερα να κανω αλλωστε. Να παραμελω εμενα εναντι αλλων.
Θελω ομως τον χειμωνα, θελω να βρεχει, να χιονιζει, να μην μου τονιζουν οτι χανω "χρονο" απο την ζωη μου.
Ποτέ δεν καταλαβα το "Χανω χρονο" σε σχεση με τις εποχες. Ειτε ειχε χαλια καιρικες συνθηκες, ειτε οχι εγω ανταποκρινομουν στις υποχρεωσεις μου, ειτε ειχα πυρετο ειτε δεν ειχα παλι το ιδιο.

Θελω να προσδιορισω πότε ακριβως με εχασα στην πορεια της διαδρομης. Να γυρισω πισω να με ταρακουνησω και να μου βαλω στο νου την αισιοδοξια αντι της απαισιοδοξιας.
Θα ηθελα παρα πολυ να γινομουν λιγο ξεγνοιαστη. Θα ηθελα παρα πολυ να ξανα πιστεψω στον ερωτα, στην αγαπη, στην φιλια.
Με λιγα λογια Θα ηθελα να μην εχω γινει τοσο διχασμενη.