Η δικια μου ''συνθετη'' μεγαλη ιστορια.

[giang]

Νομιζω απλα πως θα μου χρειαστει λιγος χρονος για να επενδυσω ξανα σοβαρα... το να το πιεζω δεν εχει καποιο νοημα...

τ ότι σε πλήγωσε ένας άνθρωπος δεν σημαίνει ότι θα το κάνουν όλοι και για να ξανά επενδύσεις πρέπει να γνωρίσεις
να δοκιμάσεις να ρισκάρεις
μην αφήνεις τον χρόνο να περνάει γιατί συνηθίζεις και δεν προσαρμόζεσαι εύκολα μετά

[NickosDark]

τ ότι σε πλήγωσε ένας άνθρωπος δεν σημαίνει ότι θα το κάνουν όλοι και για να ξανά επενδύσεις πρέπει να γνωρίσεις
να δοκιμάσεις να ρισκάρεις
μην αφήνεις τον χρόνο να περνάει γιατί συνηθίζεις και δεν προσαρμόζεσαι εύκολα μετά

Μωρε να ταν ενας καλα θα ταν... 5 απανοτοι ηταν, βλεπεις με αυτο το σκεπτικο πηγαινα και ελεγα δεν πειραζει επεσα στην περιπτωση δεν πειραζει επεσα στην περιπτωση και 8 απο τους 10 που βγηκα τωρα ραντεβου ηταν μαπα (ο αλλος μου ελεγε για την γραστεντεριτιδα που επαθε στο πρωτο μισαωρο που με γνωρισε με εξονυχιστικες λεπτομεριες!!!) και ολες μου οι ''σχεσεις'' ηταν σχεσεις που πληγωθηκα απο κει που δεν το περιμενα. Ειτε γιατι ανοιγομουν και αφηνομουν ευκολα (στους πρωτους μηνες ξερω γω), ειτε γιατι αφηνομουν και μολις το εκανα αρχισαν να ξενερωνουν γιατι ''κερδισαν'' το στοιχημα κατα μια εννοια....

Για να μην αναφερω μια περιπτωση που ειχα τρελη καψουρα και με επεσα σε περιπτωσαρα απο τις λιγες και με γειωσε πανηγυρικα.

Δεν εμπιστευομαι ουτε τους αλλους ουτε τον εαυτο μου απλα. Χρειαζεται να ξαναχτισω την λογικη μου γυρω απο το πως διαλεγω ανθρωπους. Δεν γινεται να ειναι ολοι οι ανθρωποι ετσι... Απλα εγω για καποιον λογο διαλλεγα αυτους που διαλλεγα...

+ οτι δεν μου εχει κανει καποιος ανθρωπος ενα βαθυ κλικ για να πω αξιζει τον κοπο να ξαναρισκαρω, οποτε απλα μπαινω σε αμυνα οταν δω οτι δε ειναι ακριβως αυτο που θελω το αλλο ατομο και απλα παλι αρχιζω να σκεφτομαι τον ορο συμβιβασμος, κατι που εκανα με ολες τις προηγουμενες σχεσεις μου, γιατι πιστευω πως χωρις συμβιβασμους ανθρωπινη επαφη δεν θα υπηρχε γενικοτερα... Μονο που εγω το παω στα ακρα..

Dark οποτε και εαν θες να μιλησουμε το μειλ μου ειναι arntaben123@ gmail.com
Καληνυχτα απο μενα

Σε ευχαριστω παρα πολυ

[giang]

Μωρε να ταν ενας καλα θα ταν... 5 απανοτοι ηταν, βλεπεις με αυτο το σκεπτικο πηγαινα και ελεγα δεν πειραζει επεσα στην περιπτωση δεν πειραζει επεσα στην περιπτωση και 8 απο τους 10 που βγηκα τωρα ραντεβου ηταν μαπα (ο αλλος μου ελεγε για την γραστεντεριτιδα που επαθε στο πρωτο μισαωρο που με γνωρισε με εξονυχιστικες λεπτομεριες!!!) και ολες μου οι ''σχεσεις'' ηταν σχεσεις που πληγωθηκα απο κει που δεν το περιμενα. Ειτε γιατι ανοιγομουν και αφηνομουν ευκολα (στους πρωτους μηνες ξερω γω), ειτε γιατι αφηνομουν και μολις το εκανα αρχισαν να ξενερωνουν γιατι ''κερδισαν'' το στοιχημα κατα μια εννοια....

Για να μην αναφερω μια περιπτωση που ειχα τρελη καψουρα και με επεσα σε περιπτωσαρα απο τις λιγες και με γειωσε πανηγυρικα.

xaxaxaxaxa
μήπως δεν σου πάνε αυτοί και σου πάνε αυτές.....για δοκίμασε αλλιώς ποτέ δεν ξέρεις....

[NickosDark]

Ο πρωτος μου μεγαλος ερωτας ηταν μια καρδιακη φιλη...3 χρονια παιδικης καψουρας...

Εχω φαει σκαλωματα με αρκετες κοπελες κατα καιρους αλλα μεσα σε ολα τα αλλα εχω και θεμα με τα υδραυλικα (παραφιμωση) που μεσα σε ολο αυτο το τρεξιμο ολα αυτα τα χρονια δεν ειχα θεμα να ασχοληθω. Τωρα που παιρνω σβαρνα τους ιατρους το εχω στο προγραμμα να το κοιταξω... Επειδη ακριβως ομως υπαρχει αυτο, δεν εχω ολοκληρωσει με κοπελα ποτε και στην σκεψη και μονο οτι θα εβαζα καποια στην διαδικασια να βγει μαζι μου και να της πεταξω κατι τετοιο στην πορεια τρομαζα οποτε με τον καιρο εχω ξεχασει τι θα πει ραντεβου με κοπελα. Αλλα εκεινα τα αγνα πρωτα συναισθηματα που ενιωθα στην εφηβεια για αρκετες απο αυτες δεν ξεχνιουνται και για αυτο ακριβως συνεχιζω να ονομαζω τον εαυτο μου αμφιφυλοφιλο και οχι ομοφυλοφιλο παρα τις επανελλειμενες σχεσεις μου με αντρες τα τελευταια χρονια.

[giang]

Ο πρωτος μου μεγαλος ερωτας ηταν μια καρδιακη φιλη...3 χρονια παιδικης καψουρας...

Εχω φαει σκαλωματα με αρκετες κοπελες κατα καιρους αλλα μεσα σε ολα τα αλλα εχω και θεμα με τα υδραυλικα (παραφιμωση) που μεσα σε ολο αυτο το τρεξιμο ολα αυτα τα χρονια δεν ειχα θεμα να ασχοληθω. Τωρα που παιρνω σβαρνα τους ιατρους το εχω στο προγραμμα να το κοιταξω... Επειδη ακριβως ομως υπαρχει αυτο, δεν εχω ολοκληρωσει με κοπελα ποτε και στην σκεψη και μονο οτι θα εβαζα καποια στην διαδικασια να βγει μαζι μου και να της πεταξω κατι τετοιο στην πορεια τρομαζα οποτε με τον καιρο εχω ξεχασει τι θα πει ραντεβου με κοπελα. Αλλα εκεινα τα αγνα πρωτα συναισθηματα που ενιωθα στην εφηβεια για αρκετες απο αυτες δεν ξεχνιουνται και για αυτο ακριβως συνεχιζω να ονομαζω τον εαυτο μου αμφιφυλοφιλο και οχι ομοφυλοφιλο παρα τις επανελλειμενες σχεσεις μου με αντρες τα τελευταια χρονια.

οπότε πριν τον καρδιολόγο έχει προτεραιότητα ένας που να ασχολείται με το πρόβλημα της φίμωσις
αν δεν κάνω λάθος είναι μισή ωρίτσα δουλειά....

[NickosDark]

οπότε πριν τον καρδιολόγο έχει προτεραιότητα ένας που να ασχολείται με το πρόβλημα της φίμωσις
αν δεν κάνω λάθος είναι μισή ωρίτσα δουλειά....

Ναι αλλα ποναει 2 βδομαδες... Ειναι ελαφριας μορφης και θελω να πιστευω οτι υπαρχουν και αλλοι τροποι... οψομεθα οσο αναφορα αυτο αλλα σιγουρα πρεπει να γινει για να νιωθω και πιο ελευθερος στο κρεβατι γενικα...

Αλλα για αρχη ας παω παλι στο γυμναστηριο κεφατος και με διαθεση να χτυπηθω στο αεροβιο σαν τον παλιο καλο καιρο (και να μην διαρκει μονο 1 βδομαδα το ολο mood). και βλεπουμε.
Αυτο που θελω να πω ειναι οτι πρωτεραιοτητα εχει να μπορω να ειμαι λειτουργικος στην καθημερινοτητα μου προκειμενου να κυκλοφορω και εξω να γνωρισω καποιον ανθρωπο και να συνεχισει η ιστορια και σε αυτον τον τομεα...

Παντως ηταν απανωτα τα χτυπηματα. Μεσα σε διαστημα 3ων μηνων επενδυσα τρελα σε ανθρωπους (καλα τον εναν τον ηξερα κι ολας καναν χρονο) και πληγωθηκα ανεπανορθωτα... Βλεπω ανθρωπους να μου λενε ''εχω σχεση'' και σκεφτομαι απο μεσα μου αχ τον/την καημενο/η. Εχει καλλιεργηθει μια απεχθεια μεσα μου.

Γενικα βασικα περαν της θλιψης παντα ενιωθα θυμο, ατελειωτο συσσωρευμενο θυμο μεσα μου. Με τους ανθρωπους που μου φερθηκαν ασχημα, με το συμπαν, με τον πατερα μου, με τον εαυτο μου παλαιοτερα, με τα γεγονοτα, με καποιους φιλους, με τους ανθρωπους και την ηλιθιοτητα τους (ειδικα στον δρομο θυμωνω τοσο πολυ με ολο το καγκουριλικι του στυλ οδηγαω γρηγορο αμαξι ας σε προσπερασω παρανομα και τσιμα τσιμα με 80+ χμ διαφορα απο το προπορευομενο οχημα για να το ζησω στα ακρα). Νομιζω πως εν μερει τα συναισθηματα που μου προκαλουν ολο αυτο το μπλοκαρισμα ειναι δυο: Ο θυμος και η θλιψη. Και τα δυο θελουν εκτονωση για να αδειασουν αποτελεσματικα.

[deleted-member-14-04-2016]

Αγωνιστης κι εσυ,οπως κι εμεις,εχοντας παλεψει και καταφερει σκληρους και ανισους αγωνες...
Μεγαλο μπραβο και πολλες ευχες εχεις απο εμενα!
Εισαι τοσο νεος!Μην αφεθεις στα γκριζα συναισθηματα που σε πνιγουν!
Ειναι παραξενο...μερικες φορες ενω βγαινουμε τοσο δυνατοι απο τετοιους δυσκολους αγωνες,λυγιζουμε στα ευκολοτερα...
και ψαχνουμε να βρουμε εκεινη τη δυναμη....το χαμογελο...που καθε ξημερωμα βγαζαμε γνωριζοντας τι θα ακολουθησει.
Εχεις τοση ζωη μπροστα σου και παλεψες πολυ γι αυτο!Μην παραιτεισαι στα ευκολοτερα!

Να εισαι παντα καλα!

[giang]

Ναι αλλα ποναει 2 βδομαδες... Ειναι ελαφριας μορφης και θελω να πιστευω οτι υπαρχουν και αλλοι τροποι... οψομεθα οσο αναφορα αυτο αλλα σιγουρα πρεπει να γινει για να νιωθω και πιο ελευθερος στο κρεβατι γενικα...

Αλλα για αρχη ας παω παλι στο γυμναστηριο κεφατος και με διαθεση να χτυπηθω στο αεροβιο σαν τον παλιο καλο καιρο (και να μην διαρκει μονο 1 βδομαδα το ολο mood). και βλεπουμε.
Αυτο που θελω να πω ειναι οτι πρωτεραιοτητα εχει να μπορω να ειμαι λειτουργικος στην καθημερινοτητα μου προκειμενου να κυκλοφορω και εξω να γνωρισω καποιον ανθρωπο και να συνεχισει η ιστορια και σε αυτον τον τομεα...

Παντως ηταν απανωτα τα χτυπηματα. Μεσα σε διαστημα 3ων μηνων επενδυσα τρελα σε ανθρωπους (καλα τον εναν τον ηξερα κι ολας καναν χρονο) και πληγωθηκα ανεπανορθωτα... Βλεπω ανθρωπους να μου λενε ''εχω σχεση'' και σκεφτομαι απο μεσα μου αχ τον/την καημενο/η. Εχει καλλιεργηθει μια απεχθεια μεσα μου.

Γενικα βασικα περαν της θλιψης παντα ενιωθα θυμο, ατελειωτο συσσωρευμενο θυμο μεσα μου. Με τους ανθρωπους που μου φερθηκαν ασχημα, με το συμπαν, με τον πατερα μου, με τον εαυτο μου παλαιοτερα, με τα γεγονοτα, με καποιους φιλους, με τους ανθρωπους και την ηλιθιοτητα τους (ειδικα στον δρομο θυμωνω τοσο πολυ με ολο το καγκουριλικι του στυλ οδηγαω γρηγορο αμαξι ας σε προσπερασω παρανομα και τσιμα τσιμα με 80+ χμ διαφορα απο το προπορευομενο οχημα για να το ζησω στα ακρα). Νομιζω πως εν μερει τα συναισθηματα που μου προκαλουν ολο αυτο το μπλοκαρισμα ειναι δυο: Ο θυμος και η θλιψη. Και τα δυο θελουν εκτονωση για να αδειασουν αποτελεσματικα.

είναι πολύ ύπουλα αυτά τα δυο πρόσεχε τα
μη μαζεύεις απωθημένα μέσα σου γίνονται τέρατα και σε τρώνε στο τέλος
βγάλε όλο σου τον θυμό και την θλίψη την στιγμή που πρέπει μην τα ταΐζεις
θα σε πληγώσουν πολλά άτομα στην πορεία της ζωής σου να κρατάς πάντα τα καλά θα είναι η δύναμη σου να προχωρήσεις
για το θέμα γιατρού .... έπρεπε να έχεις πάει εδώ και καιρό να κανείς την επέμβαση κι όσο το τρενάρεις τόσο πιο δύσκολα θα πάρεις την απόφαση δυο εβδομάδες είναι θα περάσουν πριν το καταλάβεις και θα νιώθεις πολύ καλύτερα...
θέλω να μάθω ότι πήγες και μάλιστα πολύ σύντομα....
το από δεύτερα ισχύει μόνο στην δίαιτα....

[arntaben]

Μωρε να ταν ενας καλα θα ταν... 5 απανοτοι ηταν, βλεπεις με αυτο το σκεπτικο πηγαινα και ελεγα δεν πειραζει επεσα στην περιπτωση δεν πειραζει επεσα στην περιπτωση και 8 απο τους 10 που βγηκα τωρα ραντεβου ηταν μαπα (ο αλλος μου ελεγε για την γραστεντεριτιδα που επαθε στο πρωτο μισαωρο που με γνωρισε με εξονυχιστικες λεπτομεριες!!!) και ολες μου οι ''σχεσεις'' ηταν σχεσεις που πληγωθηκα απο κει που δεν το περιμενα. Ειτε γιατι ανοιγομουν και αφηνομουν ευκολα (στους πρωτους μηνες ξερω γω), ειτε γιατι αφηνομουν και μολις το εκανα αρχισαν να ξενερωνουν γιατι ''κερδισαν'' το στοιχημα κατα μια εννοια....

Για να μην αναφερω μια περιπτωση που ειχα τρελη καψουρα και με επεσα σε περιπτωσαρα απο τις λιγες και με γειωσε πανηγυρικα.

Δεν εμπιστευομαι ουτε τους αλλους ουτε τον εαυτο μου απλα. Χρειαζεται να ξαναχτισω την λογικη μου γυρω απο το πως διαλεγω ανθρωπους. Δεν γινεται να ειναι ολοι οι ανθρωποι ετσι... Απλα εγω για καποιον λογο διαλλεγα αυτους που διαλλεγα...

+ οτι δεν μου εχει κανει καποιος ανθρωπος ενα βαθυ κλικ για να πω αξιζει τον κοπο να ξαναρισκαρω, οποτε απλα μπαινω σε αμυνα οταν δω οτι δε ειναι ακριβως αυτο που θελω το αλλο ατομο και απλα παλι αρχιζω να σκεφτομαι τον ορο συμβιβασμος, κατι που εκανα με ολες τις προηγουμενες σχεσεις μου, γιατι πιστευω πως χωρις συμβιβασμους ανθρωπινη επαφη δεν θα υπηρχε γενικοτερα... Μονο που εγω το παω στα ακρα..


Σε ευχαριστω παρα πολυ

Παραλιγο να με σκοτωσεις με τη γαστραντεριτηδα ( ετρωγα κουλουρι και πνιγηκα χαχαχα)
Κοιτα η δικια μπυ τεχνικη ειναι ειμαι σε αμυνα μεχρι να εμπιστευτω τον αλλον κι εγω εχω πληγωθει απο πολους και απο φιλους και απο σχεσεις γιαυτο και ειμαι μονη αλλα εγω ποστευω αμα κρατησεις στην αρχη μια αμυνα μπορεις να μην πληγωθεις εαν ο αλλος βγει μαπα ενω να σαι σιγουρος εαν ενδιαφερετε θα σε βγαλει απο την αμυνας σου γρηγορα και δεν θα βαρεθει

[arntaben]

οπότε πριν τον καρδιολόγο έχει προτεραιότητα ένας που να ασχολείται με το πρόβλημα της φίμωσις
αν δεν κάνω λάθος είναι μισή ωρίτσα δουλειά....

15 λεπτα και βγαινεις απο το νοσοκομειο την ιδια μερα ( εγκυρο αποτελεσμα απο γιατρο )

[arntaben]

Ναι αλλα ποναει 2 βδομαδες... Ειναι ελαφριας μορφης και θελω να πιστευω οτι υπαρχουν και αλλοι τροποι... οψομεθα οσο αναφορα αυτο αλλα σιγουρα πρεπει να γινει για να νιωθω και πιο ελευθερος στο κρεβατι γενικα...

Αλλα για αρχη ας παω παλι στο γυμναστηριο κεφατος και με διαθεση να χτυπηθω στο αεροβιο σαν τον παλιο καλο καιρο (και να μην διαρκει μονο 1 βδομαδα το ολο mood). και βλεπουμε.
Αυτο που θελω να πω ειναι οτι πρωτεραιοτητα εχει να μπορω να ειμαι λειτουργικος στην καθημερινοτητα μου προκειμενου να κυκλοφορω και εξω να γνωρισω καποιον ανθρωπο και να συνεχισει η ιστορια και σε αυτον τον τομεα...

Παντως ηταν απανωτα τα χτυπηματα. Μεσα σε διαστημα 3ων μηνων επενδυσα τρελα σε ανθρωπους (καλα τον εναν τον ηξερα κι ολας καναν χρονο) και πληγωθηκα ανεπανορθωτα... Βλεπω ανθρωπους να μου λενε ''εχω σχεση'' και σκεφτομαι απο μεσα μου αχ τον/την καημενο/η. Εχει καλλιεργηθει μια απεχθεια μεσα μου.

Γενικα βασικα περαν της θλιψης παντα ενιωθα θυμο, ατελειωτο συσσωρευμενο θυμο μεσα μου. Με τους ανθρωπους που μου φερθηκαν ασχημα, με το συμπαν, με τον πατερα μου, με τον εαυτο μου παλαιοτερα, με τα γεγονοτα, με καποιους φιλους, με τους ανθρωπους και την ηλιθιοτητα τους (ειδικα στον δρομο θυμωνω τοσο πολυ με ολο το καγκουριλικι του στυλ οδηγαω γρηγορο αμαξι ας σε προσπερασω παρανομα και τσιμα τσιμα με 80+ χμ διαφορα απο το προπορευομενο οχημα για να το ζησω στα ακρα). Νομιζω πως εν μερει τα συναισθηματα που μου προκαλουν ολο αυτο το μπλοκαρισμα ειναι δυο: Ο θυμος και η θλιψη. Και τα δυο θελουν εκτονωση για να αδειασουν αποτελεσματικα.

Προσπαθησε να ξεπαρασεις τια αρνητηκες εμπειριες αλλα οχι να τις ξεχασεις
( ξερει κανεις γτ τα μνμ στο συγκεκριμενο θεμα μπυ εμφανιζονται ανακατεμενα?)

[aeolus74]

Γειά σου Nick.

Εκτός από την ανάγκη σου να εκτονώσεις από μέσα σου πράγματα, σε τι άλλο θα ήθελες να βοηθηθείς εδώ? Τι είναι αυτό που ζητάς?

[NickosDark]

Αγωνιστης κι εσυ,οπως κι εμεις,εχοντας παλεψει και καταφερει σκληρους και ανισους αγωνες...
Μεγαλο μπραβο και πολλες ευχες εχεις απο εμενα!
Εισαι τοσο νεος!Μην αφεθεις στα γκριζα συναισθηματα που σε πνιγουν!
Ειναι παραξενο...μερικες φορες ενω βγαινουμε τοσο δυνατοι απο τετοιους δυσκολους αγωνες,λυγιζουμε στα ευκολοτερα...
και ψαχνουμε να βρουμε εκεινη τη δυναμη....το χαμογελο...που καθε ξημερωμα βγαζαμε γνωριζοντας τι θα ακολουθησει.
Εχεις τοση ζωη μπροστα σου και παλεψες πολυ γι αυτο!Μην παραιτεισαι στα ευκολοτερα!

Να εισαι παντα καλα!

Σε ευχαριστω παρα μα παρα πολυ. Γενικα οντως ειναι ειρωνικο αλλα νομιζω οι δυσκολες συνθηκες σε κανουν να ξεχνας να λυγιζεις καποια στιγμη, για αυτο και συμβαινει αυτο που λες...

Προσπαθησε να ξεπαρασεις τια αρνητηκες εμπειριες αλλα οχι να τις ξεχασεις
( ξερει κανεις γτ τα μνμ στο συγκεκριμενο θεμα μπυ εμφανιζονται ανακατεμενα?)

Νομιζα πως αυτο ειχα κανει καιρο τωρα πχ με το ισχαιμικο που ειχα παθει, αλλα να που ακομα με τρομαζει σαν ιδεα... Δεν μπορω να καταλαβω τι ακριβως παθαινω. Και σημερα πχ ξυπνησα ενω δεν κοιμηθηκα καλα και θελω απλα να κλαιω (και παλι δεν μπορω). Καθε φορα που παθαινω μια κριση πανικου, μετα μου ερχεται εντονα στο μυαλο η εικονα του πατερα μου οταν παθαινε το εγκεφαλικο... Πως μαζευτηκαν ασθενοφορα, φιλοι τριγυρω και εγω να προσπαθω να συντονισω τις κλησεις απο το κινητο... Ημουν τοσο ψυχραιμος τοτε και τωρα αναρωτιεμαι γιατι; πως; ακομα θυμαμαι ποσο τρομαγμενη ηταν η μητερα μου που προσπαθουσε να με πεισει οτι ολα ειναι καλα...Μα πως ειναι ολα καλα; Αφου τον ειδα τον ανθρωπο να καταρρεει μπροστα στα ματια μου...

Γειά σου Nick.

Εκτός από την ανάγκη σου να εκτονώσεις από μέσα σου πράγματα, σε τι άλλο θα ήθελες να βοηθηθείς εδώ? Τι είναι αυτό που ζητάς?

Καλησπερα, γενικα να ακουσω καποιες γνωμες, να παρω λιγο κουραγιο διαβαζοντας και θρεντς αλλων και τις ιστοριες τους, διαβαζοντας καποια καλα λογια-συμβουλες και να ξερουν μερικοι ανθρωποι που εχουν βρεθει σε δυσκολες καταστασεις την ιστορια μου (εστω και απο εδω). Τα ατομα της ηλικιας μου κακα τα ψεματα δεν μπορουν να αντιληφθουν τι σημαινουν ολα αυτα οποτε και οταν τους τα λεω απλα με κοιταζουν με ενα κενο βλεμμα η το παιζουν ξερολες και λενε αντε μωρε ξεκολλα και ακου τι εγινε με τον γκομενο/α. Οταν κατι σου τρωει το μυαλο και την ψυχη τοσο πολυ ειναι δυσκολο να ξεκολλησεις ομως και δεν το καταλαβαινουν, ορισμενοι για να ειμαι ειλικρινης νομιζω πως δεν με γνωριζουν καν καλα (και ας εχουμε και 7+ χρονια φιλιας με ορισμενους), ενω αλλοι σε κοιτανε με λυπηση. Και γενικα με ποναει παρα πολυ οταν ενω δεν δινω δικαιωμα για να με λυπουνται το κανουν...

[Constantly curious]

Με παρακολουθει και ψυχολογος βεβαιως η οποια μου λεει πως ετσι εχω μαθει να αντιμετωπιζω τις καταστασεις...Δεν το καταλαβαινω ειλικρινα...

Γεια σου, δεν προλαβα να διαβασω τις απαντησεις ολων των υπολοιπων μελων, απλα ηθελα να σε ρωτησω, η ψυχολογος σου, σου εχει εξηγησει πως αντιμετωπιζεις διανοητικα τις καταστασεις κυριως εκλογικευοντας ετσι ωστε να αποφυγεις τον συναισθηματικο πονο ?
Ως πρωην μονιμα πανικοβλημενη απο κρισεις πανικου --- συμπερανα οτι
1. δεν ηξερα και δεν αποδεχομουν να εκφρασω τα αρνητικα μου αισθηματα και να ομολογησω με ειλικρινεια ποια ειναι τα ορια μου.
2. Πασχω απο υπερ διανοητικοποιηση και προσπαθω να μαθω τον κοσμο του συναισθηματος για να βρω μια ισορροπια.

--- Σε ολο αυτο το πακετο εαν δεν υπαρχει εστω ενας ειδικος, ενας φιλος, καποιος ουσιαστικα εμψυχωτικος παραγοντας ειναι πολυ ευκολο να πεσεις σε μαρασμο.

Μπραβο σου για την δυναμη που εχεις βαλει να σταθεις σε τοσο σκληρα γεγονοτα και να μην παραιτηθεις. Μηπως απλα οι κρισεις αγχους και πανικου ειναι ο τροπος της ψυχης σου να σου πει - Ε...εσυ...δωσε μου σημασια...με παραμελησες και εχω κουραστει...ασχολεισου μαζι μου...

* Ελπιζω να μην σου φαινονται αρλουμπες... χι.

[NickosDark]

Γεια σου, δεν προλαβα να διαβασω τις απαντησεις ολων των υπολοιπων μελων, απλα ηθελα να σε ρωτησω, η ψυχολογος σου, σου εχει εξηγησει πως αντιμετωπιζεις διανοητικα τις καταστασεις κυριως εκλογικευοντας ετσι ωστε να αποφυγεις τον συναισθηματικο πονο ?
Ως πρωην μονιμα πανικοβλημενη απο κρισεις πανικου --- συμπερανα οτι
1. δεν ηξερα και δεν αποδεχομουν να εκφρασω τα αρνητικα μου αισθηματα και να ομολογησω με ειλικρινεια ποια ειναι τα ορια μου.
2. Πασχω απο υπερ διανοητικοποιηση και προσπαθω να μαθω τον κοσμο του συναισθηματος για να βρω μια ισορροπια.

--- Σε ολο αυτο το πακετο εαν δεν υπαρχει εστω ενας ειδικος, ενας φιλος, καποιος ουσιαστικα εμψυχωτικος παραγοντας ειναι πολυ ευκολο να πεσεις σε μαρασμο.

Μπραβο σου για την δυναμη που εχεις βαλει να σταθεις σε τοσο σκληρα γεγονοτα και να μην παραιτηθεις. Μηπως απλα οι κρισεις αγχους και πανικου ειναι ο τροπος της ψυχης σου να σου πει - Ε...εσυ...δωσε μου σημασια...με παραμελησες και εχω κουραστει...ασχολεισου μαζι μου...

* Ελπιζω να μην σου φαινονται αρλουμπες... χι.

Μα γιατι να μου φανουν αρλουμπες; Ισα ισα λαμβανω καθε απαντηση υποψην μου με σεβασμο και ανοιχτος στο να την ασπαστω. Για αυτο και εγραψα οτι εγραψα αλλωστε! Αλλα ακομα και απο τις αρλουμπες νομιζω μπορει καποιος να μαθει κατι, οσο περιεργο και εαν φαινεται.

Στο θεμα μας τωρα
Η ψυχολογος μου απο οσο εχω καταλαβει προσπαθει μεσω της Γνωσιακης-Συμπεριφοριστικης Ψυχοθεραπειας να μου αλλαξει τον εμφυτο πλεον μηδενισμο και ρεαλιστικο πεσσιμισμο μου. Σιγουρα με εχει βοηθησει αρκετα, αλλα οχι στον βαθμο που θα ηθελα, δηλαδη αμεσα με βοηθαει, σε βαθος χρονου ομως παραμενω πανω κατω στην ιδια κατασταση που ημουν.

Γενικα μου εχει πει οτι κανω αυτα τα δυο που αναφερεις πως εχεις και η ιδια (καλα το δευτερο ειδικα δεν χρειαζεται κανενας να μου το πει για να το καταλαβω) και προσπαθω να εφαρμοσω την ασκηση που μου εμαθε του ''δεν ξερω, δεν με νοιαζει''. Το θεμα ειναι οτι πχ εαν σε πιασει και εισαι καπου που μπορεις να τα σκεφτεις ολα και να τα αποβαλλεις εχειν καλως, εαν σε πιασει ομως οπως με πιανει πχ οταν οδηγαω η οταν θα ειμαι καπου εξω οπου θα πρεπει να βρισκομαι σε επαφη με κοσμο για καποια δουλεια, δεν ειναι τοσο ευκολο...

Το θεμα ειναι οτι νομιζω πως τα ορια μου τα ξεπερναω μονιμως αυτον τον καιρο γιατι δεν με αφηνω να ξεκουραστω πχ αρρωστησα μια βδομαδα ελαφρια και ως δια μαγειας το κρυολογημα μου σταματησε μαχαιρι τις κρισεις κα το αγχος... Νομιζω κυριως επειδη δεν ειχα να σκεφτω εχω να κανω αυτο (να παω στο πανεπιστημιο πχ), να βρεθω με τον ταδε, να να να... 4ις μερες ημουν λες και επαιρνα 3 ζαναξ καθε μερα.

Τωρα οσο για αυτο που λες για την ψυχη δεν μπορω να το καταλαβω... Πως θα πρεπει να ασχοληθω μαζι της; Προσπαθω να μου δινω γενικα χωρο, να μην μου επιβαλλω εντονα πραγματα (γιατι ειχα και αυτο το μερος του ψυχαναγκασμου που εαν δεν εκανα κατι σωστα οπως το ηθελα αυτο τιμωρουμουν με τυψεις και μειωτικες σκεψεις για μενα), να κανω τα πραγματα οπως θελω εγω και οχι οπως μου επιβαλλονται κλπ, αλλα περα απο αυτα.. τι αλλο μπορω να κανω;;

Φιλοι πολλοι, αλλα ολοι στον κοσμο τους, γενικα νιωθω πολυ μονος μου τις τελευταιες 2-3 μερες γιατι μπορει πχ στην σχολη να με χαιρετησουν ταυτοχρονα καμια 15 αρια ατομα αλλα ειναι πιο πολυ λες και περναει η μπριτνει σπιαρς και την χαιρετανε οι θαυμαστες της παρα εγκαρδιοι χαιρετισμοι απο ανθρωπους που οντως νοιαζονται για την υπαρξη σου... Γενικα ολοι οι ανθρωποι εχω προσεξει πως με θυμουνται οταν νιωθουν αυτοι ανετα να το κανουν, με εξαιρεση τις κολλητες μου που θα βρεθουμε καθε φορα, που θα με στηριξουν, που θα με ακουσουν αλλα που δεν θα με καταλαβουν η θα μου επιβαλλουν στην κυριολεξια την αποψη τους οταν απλα χρειαζομαι μια αγκαλια και να ακουσω τις λεξεις ''δεν πειραζει, ηρεμησε και θα αναλαβω εγω το τιμονι για λιγο, ξεκουρασου''.

Απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου κουμανταρω την ζωη μου στο 1000% 24/7 μαζι και των αλλων. Το συνειδητοποιησα σε μια κουβεντα που εκανα τις προαλλες...
Μονιμως συμβουλευω και δινω κουραγιο σε αλλους που με βλεπουν σαν αυθεντια(οι περισσοτεροι για καποιο λογο με αντιλαμβανονται ετσι και στα προβληματα τους τρεχουν αμεσως σε μενα, δεν λεω καλο και σημαινει οτι κανω κατι σωστα αλλα καμια φορα θα θελα να ρωτανε και μενα λιγο παραπανω, το εχω ενα παραπονο), τους γονεις μου τους εκανα (και την μανα μου ακομα την κανω) στην κυριολεξια babysitting, δηλαδη οτι θα ακουσει εμενα για το πως θα ξοφλησει λογαριασμους, τι θα κανει με τα λεφτα που μπαινουν καθε μηνα κλπ, γενικα αντι να μου φερθουν σαν παιδι μαλλον οι ρολοι ηταν αντιστραμενοι στο 90% των περιστασεων. Και ειναι τοσο μα τοοοοσο εξαντλητικο και ολα αυτα ειναι σκεψεις που γραφω που δεν εκφραζω σχεδον ποτε, και μια ωρα ψυχαναλυσης ανα 2 εβδομαδες δεν φτανει ουτε για αστειο.

Εαν μπορω να φανταστω τον εαυτο μου και να εδινα μια εικονα στην ψυχη μου αυτη την στιγμη, θα εδινα την εικονα του οτι εχει γεμισει σαν σιφωνι μαυριλα, μαυρο παχυ καπνο που εχει βουλωσει το σιφωνι και δεν μπορει να βγει και σιγο παιζει η λευκη της λαμψη που καποτε ειχε.