Χωρισμός και τύψεις

[Deleted-member-250416b]

εδω κολλαει ενα τραγουδακι που στο αφιερωνω φιλε μου!https://www.youtube.com/watch?v=GqH21LEmfbQ

[mara035]

Την αποψη μου στην είπα και θα στο ξαναπώ...
Ειναι γλυκά της πρώτης σχέσης και ο φόβος της μοναξιάς.... Αν βρεις κάποια άλλη κοπέλα στο μέλλον όλο αυτο θα μείνει πίσω... Εινσι και πρόσφατο... Το εχω αναλύσει περισσότερο σε προηγούμενα ποστ αλλα τώρα θέλω να σταθώ σε κάτι...
1) Αναφέρεις και την οικογένεια σου όμως ότι είναι εμπόδιο ... Εσυ ξέρεις τι σε κάνει πραγματικά ευτυχισμένο και τις επιθυμίες σου... Αν ήθελες πραγματικά αυτο δεν θα το χρησιμοποιούσες σαν δικαιολογία
2) η πίεση θεωρώ ότι είναι θέμα χαρακτήρα το οποίο γιγαντώνεται με την κατάθλιψη... Στο είπε δεν θα το αλλάξει αυτο ..
ολα θα πρέπει να τα κάνετε μαζί... Αυτοκόλλητοι.. Και να σου πω ότι δεν σε κατηγορώ σε καταλαβαίνω γιατί ούτε εγω αντέχω την πίεση..
3) λες ότι έφτασες 23 για να βρεις έναν άνθρωπο να σε αγαπάει και να σε νοιάζεται...
Τι μετρο σύγκρισης έχεις? Πρώτη σχέση ήταν που την έχεις εξιδανικεύσει πολύ!!! Άσε που δεν σε πήραν και τα χρόνια !!!! Πόσες θα έχεις να γνωρίσεις ακόμα...

Εν κατακλείδι αν τελικα το ήθελες πραγματικά και δεν είχες καν ενδοιασμόυς θα έφτιαχνες αυτο το ποστ? Θα ρώταγες εμάς για το τι είναι σωστό να κανεις?
Βρες την ισορροπία μέσα σου ανάμεσα σε καρδιά λογική και συναισθηματισμούς κάπου εκεί θα βρεις και την απάντηση...

[Natalia_sups]

Ναταλία σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το πολύ εύστοχο κείμενο σου. Δε μπορώ παρά να συμφωνησω. Θεωρώ όπως το λες ότι περισσότερο σκέφτομαι την άνεση, αυτή τη γλύκα που έχεις μέσα σε μία σχέση, και πόσο μεν σε εμένα που ήταν η πρώτη μου, και δεν είχα ζήσει κάτι παρόμοιο στο παρελθόν. Πλέον τώρα που δε την έχω νιώθω πάλι αυτό το κενό, διότι έχω γυρίσει στη παλιά μου ζωή, πριν τη γνωρίσω. Έχω αρκετά ενδιαφέροντα και φίλους, αλλά εγώ νιώθω οτι δε με καλύπτουν πλήρως, και θέλω μία κοπέλα στο πλάι μου.
Ναι η αλήθεια είναι ότι μέσα στη σχέση όσο ήμουν πιεζομουν, δε είχα την ελευθερία να κάνω όσα με ευχαριστούν, και ένιωθα ότι εμένα πίσω σε πολλούς τομείς. Ωστόσο μάλλον λόγω του ότι ποτέ δε είχα ζήσει την εμπειρία του να έχεις μία κοπέλα, μου άρεζε κιόλας, καθώς ένιωθα όμορφα.
Όσο για τον έρωτα και εκεί έχεις δίκαιο. Δε είχαμε ερωτευθεί μεταξύ μας. Απλα ταιριαζαμε πολύ και τα φτιάξανε.. Όμως μετά μέσα στη σχέση υπήρχε αγάπη μεταξύ μας, και μάλιστα μεγάλη!
Κλείνοντας όπως λες η λογική λέει πως δεν θα πάει μακριά αυτή η σχέση, καθώς ήδη 2 φορές αναφέρεται πως δε μπορεί να αλλάξει κάτι, και πώς θα γίνονται τα ίδια.. Άρα λογικά εγώ θα νιώσω ξανά πνιγμένος και θα θέλω να ξανά αποχωρησω. Συν ότι μπαίνω και στρατό σε λίγους μήνες και θα είναι ακόμα πιο δύσκολο. Η λογική λοιπόν ήδη έχει αποχωριστεί τη κοπέλα... Πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε και με τη καρδιά. Θεωρεις πως μία επίσκεψη σε ένα ειδικό θα με βοηθούσε σε αυτό το τομέα;

Kοιτα...ή επίσκεψη σε ειδικό μπορεί να βοηθούσε. Ίσως σε βοηθούσε να ξεκαθαρισεις και τις σκέψεις και τα συναισθήματα σου καλύτερα. Αν μπορεις γιατι οχι θα ελεγα να το κανεις. Αλλά δυστυχως δεν υπαρχει τροπος για να είναι πιο εύκολο...θα είναι δυσκολο, πολυ. Κάποια στιγμή θα καλεστεις να αντιμετωπίσεις την κατάσταση αποτομα, σαν να τραβας ένα πολύ επίπονο χανζαπλαστ από το δέρμα σου που θα σε ψιλογδαρει κι ολα...και τις συνέπειες θα τις επεξεργάζεσαι καιρό ειδικά εφόσον υπάρχει αγάπη όπως λες...

[Anna Mar]

...συνηθως τα ατομα που πασχουν απο καταθλιψη μπορουν να φτασουν και στα ακρα χωρις καποια φαρμακευτικη αγωγη..επισης καποια φαρμακα δημιουργουν παρενεργειες και μπορουν να την φτασουν και σε βιαιη συμπεριφορα..εσυ πως νιωθεις οταν εισαι μαζι της; εχεις αισθηματα για εκεινη; σιγουρα η καταθλιψη ειναι ενα σοβαρο θεμα...δεν θα σου πω τι θα κανεις, εισαι ενηλικος κι αποφασιζεις μονος σου...φαντασου ομως αργοτερα στο μελλον την ζωη σου με αυτην τη κοπελα..οι γονεις σου φοβουνται κι εχουν καθε λογο να το κανουν αυτο..λογω της καταθλιψης ειναι κτητικη, ζηταει την επιβεβαιωση και δεν δεχεται την απορριψη...ισως αργοτερα αν την ξαναχωρισεις να σε απειλησει οτι.θα κανει κακο στον εαυτο της..με τις απειλες ομως να εισαι σιγουρος οτι δεν γινεται δουλεια... Ξεκαθαρισε το τι θελεις , ζυγισε τα ολα ...τα θετικα και τα αρνητικα...και να εισαι προσεκτικος στις επιλογες σου.. Εχω σχεση με ενα παιδι 24 χρονων και οι γονεις του οταν με πρωτογνωρισαν ειχαν αμφιβολιες για μενα (οπως αλλωστε κι ο καθε γονιος που θελει το παιδι του πανω απολα υγιες και ευτυχισμενο) , να φανταστεις δεν εχω καποιο προβλημα και οι γονεις του ηταν ανησυχοι γτ δεν ειχε ποτέ καποια ουσιαστικη σχεση στη ζωη του( οι ξεπετες δεν μετρανε)...που θελω να καταληξω; σαν γονεις ανησυχουν για σενα γενικοτερα και ενα παραπανω με την καταθλιψη της κοπελας

[Booth]

...συνηθως τα ατομα που πασχουν απο καταθλιψη μπορουν να φτασουν και στα ακρα χωρις καποια φαρμακευτικη αγωγη..επισης καποια φαρμακα δημιουργουν παρενεργειες και μπορουν να την φτασουν και σε βιαιη συμπεριφορα..εσυ πως νιωθεις οταν εισαι μαζι της; εχεις αισθηματα για εκεινη; σιγουρα η καταθλιψη ειναι ενα σοβαρο θεμα...δεν θα σου πω τι θα κανεις, εισαι ενηλικος κι αποφασιζεις μονος σου...φαντασου ομως αργοτερα στο μελλον την ζωη σου με αυτην τη κοπελα..οι γονεις σου φοβουνται κι εχουν καθε λογο να το κανουν αυτο..λογω της καταθλιψης ειναι κτητικη, ζηταει την επιβεβαιωση και δεν δεχεται την απορριψη...ισως αργοτερα αν την ξαναχωρισεις να σε απειλησει οτι.θα κανει κακο στον εαυτο της..με τις απειλες ομως να εισαι σιγουρος οτι δεν γινεται δουλεια... Ξεκαθαρισε το τι θελεις , ζυγισε τα ολα ...τα θετικα και τα αρνητικα...και να εισαι προσεκτικος στις επιλογες σου.. Εχω σχεση με ενα παιδι 24 χρονων και οι γονεις του οταν με πρωτογνωρισαν ειχαν αμφιβολιες για μενα (οπως αλλωστε κι ο καθε γονιος που θελει το παιδι του πανω απολα υγιες και ευτυχισμενο) , να φανταστεις δεν εχω καποιο προβλημα και οι γονεις του ηταν ανησυχοι γτ δεν ειχε ποτέ καποια ουσιαστικη σχεση στη ζωη του( οι ξεπετες δεν μετρανε)...που θελω να καταληξω; σαν γονεις ανησυχουν για σενα γενικοτερα και ενα παραπανω με την καταθλιψη της κοπελας

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση. Όσο καιρό ήμασταν μαζί, δε έβγαλε κάποια βίαιη συμπεριφορά. Το τύπου πχ να σηκώσει χέρι ή να απειλήσει με αυτοκτονία κτλ.. Δηλαδή να φανταστεις τον χωρισμό τον πήρε πολύ καλά... Δε ξέρω ακριβώς τί είδους κατάθλιψη έχει, απλώς ξέρω πως πλέον είναι αρκετά καλύτερα, καθώς στην αρχή ήταν πολύ άσχημα. Όμως τα φάρμακα ακόμα τα παίρνει. Δε μπορεί να τα κόψει. Έχει παρενέργειες αν το κάνει, καθώς έχει προσπαθήσει.
Οι γονείς μου ανησυχούν, καθώς όπως λένε δε ξέρεις πως θα εξελιχθεί η κατάθλιψη, και κατά πόσο θα είσαι σε θέση να την συμπαρασταθείς. Η κοπέλα δε είχε κάποιο κόμπλεξ με το πρόβλημα της αυτό, καθώς μου το είπε από τη πρώτη στιγμή. Εγώ τα εφτιαξα μαζί της, διότι δε φαινόταν σοβαρό. Στους γονείς μου το είπα αφότου χώρισα, και φυσικά από τότε δε θέλουν να ξανά μπλεξω μαζί της.
Και ένα άλλο που μας ανησυχεί είναι ότι είναι μοναχικό άτομο. Εχει ουσιαστικά μόνο 1 καλή φίλη, και τίποτα άλλο. Είναι δηλαδή απόλυτα εξαρτημένη από εμένα..
Κλείνοντας αυτό που ''τρομάζει'' εμένα και το στενό μου περιβάλλον ώστε να είμαστε μαζί είναι: η κατάθλιψη, και η αβέβαιη εξέλιξη της, η μεγάλη πίεση και κτητικότητα που ασκούσε πάνω μου, ο άσχημος τρόπος που αντιδρούσε όταν θυμωνε και η μοναχικοτητα που έβγαζε.
Ρωτησες πως νιώθω μαζι της. Το πρώτο καιρό ένιωθα πολύ όμορφα. Όμως μετά από κάποιο διάστημα άρχισα να πιεζομαι πολύ, να ξενερωνω και να νιώθω μία ''απεχθεια'' προς το πρόσωπο της. Ένιωθα ένα φόβο, ότι θα την πειράξει ότι και αν κάνω. Αυτή τι στιγμή πάντως δε νιώθω κάτι το τρελό γιαυτην... Πιο πολύ μου λείπουν οι στιγμές μας, και η συντροφιά της... Το μαράζι που μου έμεινε είναι ότι θέλω να προσπαθήσω άλλη μία φορά, μήπως και γίνουν καλύτερα τα πράγματα... Αλλά οι παραπάνω λόγοι δε με αφήνουν... Ελπίζω απλα να το ξεπεράσω ομαλά :)

[Booth]

Ευχαριστώ όλα τα μέλη για τις απαντήσεις και τη βοήθεια σας, και συγγνώμη αν σας έχω κουράσει. Θα ήθελα να προσθέσω κάτι ακόμα: Ένα ακόμα σημείο που με τσιγκλαει και με βάζει σε σκέψεις να ξανά γυρίσω, είναι το ότι η κοπέλα έχει πει για εμένα πολύ όμορφα λόγια, ήθελε να ζήσει την υπόλοιπη ζωή με εμένα, έκανε σχέδια, όταν ήθελε γινόταν πολύ γλυκιά, και τρυφερή μαζί μου, μετά το χωρισμό και παρόλο που εγώ επιδίωξα και βρέθηκαμε άλλες 2 φορές δε με έβρισε, αντίθετα πάλι μου φερθηκε άψογα... Θέλω να πω πως η κοπέλα με είχε πολύ ψηλά.. έτσι τουλάχιστον φαινόταν.. Με προβληματιζει όμως το ότι φερόταν πολύ άσχημα αρκετές φορές... Μήπως ενω ήθελε να με αγαπήσει αληθινά, δε μπορούσε για κάποιο λόγο; Δε μπορώ να καταλάβω τέτοια μεταστροφή στη συμπεριφορά. Πχ μπορούσε να κάνει φασαρία για ένα χαζό λογο, να μου μιλήσει άσχημα, και μετά το βράδι μου έλεγε να πάω σπίτι της και κοιμομασταν αγκαλιά... Τι να πω... Δλδ όλα αυτά που έλεγε/ έκανε για εμένα(θετικά) ίσχυαν όντως... Για αυτό το λόγω στεναχωριεμαι και λέω δε θέλω να χάσω ένα καλό κορίτσι.. Πραγματικά νιώθω τόσο μπερδεμένος με το άτομο της..

[nick190813]

Ευχαριστώ όλα τα μέλη για τις απαντήσεις και τη βοήθεια σας, και συγγνώμη αν σας έχω κουράσει. Θα ήθελα να προσθέσω κάτι ακόμα: Ένα ακόμα σημείο που με τσιγκλαει και με βάζει σε σκέψεις να ξανά γυρίσω, είναι το ότι η κοπέλα έχει πει για εμένα πολύ όμορφα λόγια, ήθελε να ζήσει την υπόλοιπη ζωή με εμένα, έκανε σχέδια, όταν ήθελε γινόταν πολύ γλυκιά, και τρυφερή μαζί μου, μετά το χωρισμό και παρόλο που εγώ επιδίωξα και βρέθηκαμε άλλες 2 φορές δε με έβρισε, αντίθετα πάλι μου φερθηκε άψογα... Θέλω να πω πως η κοπέλα με είχε πολύ ψηλά.. έτσι τουλάχιστον φαινόταν.. Με προβληματιζει όμως το ότι φερόταν πολύ άσχημα αρκετές φορές... Μήπως ενω ήθελε να με αγαπήσει αληθινά, δε μπορούσε για κάποιο λόγο; Δε μπορώ να καταλάβω τέτοια μεταστροφή στη συμπεριφορά. Πχ μπορούσε να κάνει φασαρία για ένα χαζό λογο, να μου μιλήσει άσχημα, και μετά το βράδι μου έλεγε να πάω σπίτι της και κοιμομασταν αγκαλιά... Τι να πω... Δλδ όλα αυτά που έλεγε/ έκανε για εμένα(θετικά) ίσχυαν όντως... Για αυτό το λόγω στεναχωριεμαι και λέω δε θέλω να χάσω ένα καλό κορίτσι.. Πραγματικά νιώθω τόσο μπερδεμένος με το άτομο της..

ΡΕ φίλε αφού την θες γτ τυρανιέσαι άδικα ,τράβα να τα βρεις και πες να πάει σ έναν ψυχολόγο,
μην την χάσεις και τ μετανιώνεις μετά

[Natalia_sups]

Ευχαριστώ όλα τα μέλη για τις απαντήσεις και τη βοήθεια σας, και συγγνώμη αν σας έχω κουράσει. Θα ήθελα να προσθέσω κάτι ακόμα: Ένα ακόμα σημείο που με τσιγκλαει και με βάζει σε σκέψεις να ξανά γυρίσω, είναι το ότι η κοπέλα έχει πει για εμένα πολύ όμορφα λόγια, ήθελε να ζήσει την υπόλοιπη ζωή με εμένα, έκανε σχέδια, όταν ήθελε γινόταν πολύ γλυκιά, και τρυφερή μαζί μου, μετά το χωρισμό και παρόλο που εγώ επιδίωξα και βρέθηκαμε άλλες 2 φορές δε με έβρισε, αντίθετα πάλι μου φερθηκε άψογα... Θέλω να πω πως η κοπέλα με είχε πολύ ψηλά.. έτσι τουλάχιστον φαινόταν.. Με προβληματιζει όμως το ότι φερόταν πολύ άσχημα αρκετές φορές... Μήπως ενω ήθελε να με αγαπήσει αληθινά, δε μπορούσε για κάποιο λόγο; Δε μπορώ να καταλάβω τέτοια μεταστροφή στη συμπεριφορά. Πχ μπορούσε να κάνει φασαρία για ένα χαζό λογο, να μου μιλήσει άσχημα, και μετά το βράδι μου έλεγε να πάω σπίτι της και κοιμομασταν αγκαλιά... Τι να πω... Δλδ όλα αυτά που έλεγε/ έκανε για εμένα(θετικά) ίσχυαν όντως... Για αυτό το λόγω στεναχωριεμαι και λέω δε θέλω να χάσω ένα καλό κορίτσι.. Πραγματικά νιώθω τόσο μπερδεμένος με το άτομο της..

Εσύ πρέπει να ερωτευτείς άλλη και θα σου πω μετα για το "δε θέλω να χάσω ένα καλό κορίτσι". Ο τρόπος που σου φέρεται και μιλάει για εσένα -που σε πιατευω πως ειναι πολυ αξιολογος- δεν έχει καμία σχέση με το πώς αισθάνεσαι εσύ οταν εισαι μαζί της. Μπορει αυτή να σε θέλει και να σε ραντίζει χρυσάφι και εσύ να μη θες να κάνεις το ίδιο για εκεινη. Σκοπός είναι να θέλεις να κάνεις και εσύ το ίδιο για τη σύντροφό σου. Το " μ'αγαπάει με εκτιμαει" δεν αρκεί είναι σημαντικό και το "την αγαπω την εκτιμω". Και δεν λες καν αυτό. Λες ότι σου λείπουν απλά οι ωραίες στιγμές σας και ότι σε είχε πασά. Οκ λογικό να φαίνεται καλό αυτο...Αλλα δεν ειναι λογος για να μεινεις αν δεν σου βγαινει εσενα, δεν βγάζει πουθενά, στο τέλος πάλι θα πνίγεσαι και σκατά θα τα κανεις. Εσυ ολο θα θέλεις να αποτραβιεσαι και εκείνη όλο και θα σπρωχνει περισσοτερο να μπουκαρει στο " χώρο" σου. Αλλά αφού το θες και σε βασανιζει τι να πω...καντο μέχρι να μην την αντέχεις άλλο πια ούτε για πλάκα. Θα ερθει πιστευω η στιγμη που θα μπουχτισεις και δεν θα το σκεφτεσαι αλλο καν, θα φύγεις κύριος, μοναχικός καουμποης στο ηλιοβασίλεμα, δεν θα έχεις τις αμφιβολίες που έχεις τωρα.. Έτσι μπορεί να τη πληγωσεις πιο πολυ αλλά οκ...ποτέ δεν ξέρεις. Μπορεί να το διαχειριστεί καλύτερα από ότι πιστεύουμε. Επίσης άνθρωπος είσαι, όχι κάνα υπεδυναμο ον, άρα θα κοιτάξεις τις δικές σου ανάγκες...και η ανάγκη σου είναι να κάνεις ότι σε κανει να αισθανεσαι καλα και να μην εχεις αμφιβολιες οτι " τι θα γινοταν αραγε αν το προσπαθουσα" και να μη μετανιωνεις που δε προσπαθησες. Αναγκη σου ειναι οπότε θες να γυρίσεις και όποτε θες να φύγεις. Τώρα να γυρίσεις και μόλις μπουχτισεις να φυγεις. Ε καντο. Δεν το λέω ειρωνικά σοβαρά το λέω με κάθε σεβασμο. Έτσι πάει. Κανείς δεν έχει τη δύναμη που απαιτείται κάτι τέτοιες στιγμές. Και σου λέω και το άλλο με 100% σοβαρότητα...μόλις ερωτευτείς άλλη θα σου λυθεί όλο το πρόβλημα, ούτε πως την λένε δεν θα θυμάσαι.

[Anna Mar]

Συμφωνω με την Natalia sups

[Booth]

Εσύ πρέπει να ερωτευτείς άλλη και θα σου πω μετα για το "δε θέλω να χάσω ένα καλό κορίτσι". Ο τρόπος που σου φέρεται και μιλάει για εσένα -που σε πιατευω πως ειναι πολυ αξιολογος- δεν έχει καμία σχέση με το πώς αισθάνεσαι εσύ οταν εισαι μαζί της. Μπορει αυτή να σε θέλει και να σε ραντίζει χρυσάφι και εσύ να μη θες να κάνεις το ίδιο για εκεινη. Σκοπός είναι να θέλεις να κάνεις και εσύ το ίδιο για τη σύντροφό σου. Το " μ'αγαπάει με εκτιμαει" δεν αρκεί είναι σημαντικό και το "την αγαπω την εκτιμω". Και δεν λες καν αυτό. Λες ότι σου λείπουν απλά οι ωραίες στιγμές σας και ότι σε είχε πασά. Οκ λογικό να φαίνεται καλό αυτο...Αλλα δεν ειναι λογος για να μεινεις αν δεν σου βγαινει εσενα, δεν βγάζει πουθενά, στο τέλος πάλι θα πνίγεσαι και σκατά θα τα κανεις. Εσυ ολο θα θέλεις να αποτραβιεσαι και εκείνη όλο και θα σπρωχνει περισσοτερο να μπουκαρει στο " χώρο" σου. Αλλά αφού το θες και σε βασανιζει τι να πω...καντο μέχρι να μην την αντέχεις άλλο πια ούτε για πλάκα. Θα ερθει πιστευω η στιγμη που θα μπουχτισεις και δεν θα το σκεφτεσαι αλλο καν, θα φύγεις κύριος, μοναχικός καουμποης στο ηλιοβασίλεμα, δεν θα έχεις τις αμφιβολίες που έχεις τωρα.. Έτσι μπορεί να τη πληγωσεις πιο πολυ αλλά οκ...ποτέ δεν ξέρεις. Μπορεί να το διαχειριστεί καλύτερα από ότι πιστεύουμε. Επίσης άνθρωπος είσαι, όχι κάνα υπεδυναμο ον, άρα θα κοιτάξεις τις δικές σου ανάγκες...και η ανάγκη σου είναι να κάνεις ότι σε κανει να αισθανεσαι καλα και να μην εχεις αμφιβολιες οτι " τι θα γινοταν αραγε αν το προσπαθουσα" και να μη μετανιωνεις που δε προσπαθησες. Αναγκη σου ειναι οπότε θες να γυρίσεις και όποτε θες να φύγεις. Τώρα να γυρίσεις και μόλις μπουχτισεις να φυγεις. Ε καντο. Δεν το λέω ειρωνικά σοβαρά το λέω με κάθε σεβασμο. Έτσι πάει. Κανείς δεν έχει τη δύναμη που απαιτείται κάτι τέτοιες στιγμές. Και σου λέω και το άλλο με 100% σοβαρότητα...μόλις ερωτευτείς άλλη θα σου λυθεί όλο το πρόβλημα, ούτε πως την λένε δεν θα θυμάσαι.

Ναταλία μου αρέσει πολύ ο τρόπος που σκέφτεσαι! Συμφωνώ και εγώ μαζί σου.. Απλώς θέλω να κάνω κάποιες επεξηγήσεις. Ούτε η κοπέλα ήταν ερωτευμένη μαζί μου. Μου το είχε πει. Σε εμένα είδε από όσο μου είπε πάρα πολλά θετικά σε όλους τους τομείς, και ήθελε να είναι μαζί μου. Ήταν ένα άτομο πάρα πολύ συναισθηματικό, και τα έδινε όλα από τη 1η στιγμή. Ούτε εγώ ήμουν ερωτευμένος, αλλά όταν ήμουν μαζί της ένιωθα όμορφα, και έκανα τα πάντα για αυτήν. Δεν ήθελα να τις λείπει τίποτα.. Μετά από κάποιο διάστημα όμως, εγώ άρχισα να ξενερώνω. Αυτή πίεζε κάθε μέρα και περισσότερο, ήθελε να ελέγχει τη ζωή μου. Ζούσαμε σαν να ήμασταν παντρεμένο ζευγάρι, και αυτό με έπνιγε και με κούραζε. Δεν είναι εύκολο από εκεί που έχεις συνηθίσει στην ελευθερία, να έρχεται ένα άτομο και να σου ελέγχει όλη σου τη ζωή. Μου κακοφάνηκε.
Δεν βλέπω να γυρνάω, διότι όπως λες και εσύ το ότι θα κουραστώ ξανά και θα πνιγώ είναι σίγουρο, διότι το είπε και η ίδια. Δεν νομίζω να αξίζει το κόπο να μπω ξανά σε ένα φαύλο κύκλο, όσο και αν την εκτιμάω. Δεν θα αλλάξει. Και συν τις άλλης είμαι σε ένα πολύ μεταβατικό στάδιο της ζωής μου, θα μπω στρατό σε λίγους μήνες κτλ, και σίγουρα δε θα είναι εύκολο.
Τώρα απλά μένει όπως λες και εσύ να ερωτευτώ κάποια άλλη, και το πιστεύω ότι θα την ξεχάσω τελείως. :)
Ευχαριστώ ξανά για τις απαντήσεις σου και τη βοήθεια :)

[Booth]

Την αποψη μου στην είπα και θα στο ξαναπώ...
Ειναι γλυκά της πρώτης σχέσης και ο φόβος της μοναξιάς.... Αν βρεις κάποια άλλη κοπέλα στο μέλλον όλο αυτο θα μείνει πίσω... Εινσι και πρόσφατο... Το εχω αναλύσει περισσότερο σε προηγούμενα ποστ αλλα τώρα θέλω να σταθώ σε κάτι...
1) Αναφέρεις και την οικογένεια σου όμως ότι είναι εμπόδιο ... Εσυ ξέρεις τι σε κάνει πραγματικά ευτυχισμένο και τις επιθυμίες σου... Αν ήθελες πραγματικά αυτο δεν θα το χρησιμοποιούσες σαν δικαιολογία
2) η πίεση θεωρώ ότι είναι θέμα χαρακτήρα το οποίο γιγαντώνεται με την κατάθλιψη... Στο είπε δεν θα το αλλάξει αυτο ..
ολα θα πρέπει να τα κάνετε μαζί... Αυτοκόλλητοι.. Και να σου πω ότι δεν σε κατηγορώ σε καταλαβαίνω γιατί ούτε εγω αντέχω την πίεση..
3) λες ότι έφτασες 23 για να βρεις έναν άνθρωπο να σε αγαπάει και να σε νοιάζεται...
Τι μετρο σύγκρισης έχεις? Πρώτη σχέση ήταν που την έχεις εξιδανικεύσει πολύ!!! Άσε που δεν σε πήραν και τα χρόνια !!!! Πόσες θα έχεις να γνωρίσεις ακόμα...

Εν κατακλείδι αν τελικα το ήθελες πραγματικά και δεν είχες καν ενδοιασμόυς θα έφτιαχνες αυτο το ποστ? Θα ρώταγες εμάς για το τι είναι σωστό να κανεις?
Βρες την ισορροπία μέσα σου ανάμεσα σε καρδιά λογική και συναισθηματισμούς κάπου εκεί θα βρεις και την απάντηση...

Πολύ εύστοχο το ποστ σου Μάρα. Θα σου απαντήσω όσο μπορώ πιο περιεκτικά:
1) Δυστυχώς εφόσον ακόμα είμαι σε μικρή ηλικία(23), και μένω μαζί με τους γονείς μου, άρα είμαι εξαρτημένος από αυτούς, είναι λογικό να με επηρεάζουν σε κάποια πράγματα. Γενικά οι γονείς μου δεν με πιέζουν, ούτε μπλέκονται στην ζωή μου. Δεν είχα ποτέ προβλήματα μαζί τους. Όσο καιρό τα είχα με τη κοπέλα, δε τους είχα πει τίποτα, και ούτε αυτοί μου έλεγαν κάτι. Προς το τέλος όταν είχα αρρωστήσει από την πολύ πίεση, άρχισαν να καταλαβαίνουν κάποια πράγματα, και μετά το χωρισμό, αφού τους τα είπα όλα, μου είπαν καλά έπραξες και να την αφήσεις ήσυχη, διότι η κατάθλιψη που έχει είναι σοβαρό θέμα και δε μπορείς να ξέρεις πως θα εξελιχθεί. Επίσης η μάνα μου και η αδερφή μου, την είχαν γνωρίσει, καθώς είχε έρθει στο σπίτι μας 2 φορές, και εκ πρώτης όψεως δεν είχαν καλή γνώμη για αυτήν. Οπότε όσο και να θέλεις εσύ, οι γονείς σε επηρεάζουν, και σίγουρα έχουν μεγαλύτερη πείρα από εμένα!

2)Συμφωνώ. Αυτή εξάλλου έτσι είναι σαν άτομο. Και στην 1η της σχέση, πριν πάθει την κατάθλιψη, από όσο μου έλεγε έτσι ήταν. Μιλάμε όμως για πολύ πίεση. Είμαι άτομο που δεν έχω θέμα με την πίεση, αλλά αυτή ασκούσε σε πολύ μεγάλο βαθμό. Σίγουρα η κατάθλιψη το χειροτέρευε όλο αυτό!

3)Συμφωνώ! Απλά εντάξει πιστεύω όλοι οι άνθρωποι έχουν το φόβο της μοναξιάς, σε όποια ηλικία και αν βρίσκονται..!

Το ότι πρέπει να βρω τις ισορροπίες μου πρέπει. Το ποστ αυτό το έκανα διότι ακόμα ουσιαστικά δε ξέρω τι θέλω. Ίσως πρέπει να αφήσω το χρόνο να περάσει, να τελειώσω και με το στρατό, ώστε επιτέλους να κατασταλάξω :)

[Booth]

Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους ενδιαφέρθηκαν για το θέμα αυτό, και έγραψαν πολύ ενδιαφέρουσες και βοηθητικές απαντήσεις. Νομίζω πλέον δεν υπάρχει λόγος να συνεχιστεί αυτό το θέμα, διότι έχουν δοθεί οι εξηγήσεις, και νομίζω περαιτέρω επεξήγηση θα κουράσει επιπρόσθετα.
Πλέον όπως έχουν γίνει τα πράγματα, δε θα κάνω κάποια κίνηση με την κοπέλα, διότι δεν είμαι σίγουρος για τον εαυτό μου, και είναι κρίμα να την ταλαιπωρώ. Συνεχίζω τη ζωή μου, όσο και αν με πονάει όλο αυτό!

Ευχαριστώ όλους :)

[Booth]

Καλησπέρα ξανά στην παρέα! Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τις τελευταίες εξελίξεις: Με την κοπέλα ακόμα δεν έχει υπάρξει καμία επικοινωνία(τελευταία φορά βρεθήκαμε 10 Απριλίου), είμαστε μπλοκαρισμένοι από παντού, και δε ξέρουμε τι κάνει ο ένας και ο άλλος..
Κάθε μέρα βρίσκομαι σε μια πολύ δύσκολη φάση. Τη σκέφτομαι κάθε μέρα, μου έρχεται η όρεξη να πάω να τη βρω, αλλά μετά κατευθείαν σκέφτομαι όλα τα αρνητικά της, μιλάω και με τους γονείς μου, και μου φεύγει αυτή η παρόρμηση. Όμως νιώθω σαν ζωντανός-νεκρός διότι δε έχω όρεξη να κάνω σχεδόν τίποτα.. Κάθομαι όλη μέρα και τη σκέφτομαι και είμαι σαν χαμένος στο διάστημα.. Οκ βγαίνω με τους φίλους μου, κάνω τις ασχολίες μου, προσπαθώ να ξεχνιέμαι, αλλά δυσκολεύομαι. Όλοι μου λένε να κάνω υπομονή και θα περάσει.. Ωστόσο εγώ νιώθω ότι δε θα περάσει ποτέ, και δε θα βρω άλλη κοπέλα όπως αυτή.. Εξάλλου αυτή τη περίοδο δε έχω όρεξη ούτε καν να δω άλλη κοπέλα.. Δε μου βγαίνει.. Και ρωτώ: Πότε θα μου περάσει όλο αυτό; Διότι μιλάμε για μια σχέση σύντομη. Μόνο 6 μήνες, που από αυτούς τους 3,5 ήμουν στο εξωτερικό. Μιλάμε δηλαδή καθαρά για 2,5 μήνες ο ένας δίπλα στον άλλον.. Γιατί στον κόρακα έχω φάει τέτοιο κόλλημα, και δε μπορώ να προχωρήσω μπροστά; Παίζει μήπως και τόσο μεγάλο ρόλο το ότι ήταν η πρώτη μου εμπειρία;

Ευχαριστώ πολύ :)

[mara035]

Ολα όσα έπρεπε να ειπωθούν έχουν ειπωθεί...
Αλλα θα σταθώ σε κάτι ... Δεν είναι κακό να ρωτάς τη γνώμη των γονιών σου των φίλων σου κλπ ... Η ζωή όμως είναι δική σου και την τελική απόφαση την παίρνεις εσύ... Τονεαυτο σου να ρωτάς!!!
Αισθάνομαι ότι επαναλαμβανονται πράγματα και όπως έχει ειπωθεί ήτα η πρωτη σου σχέση... Δεν έχεις κάτι άλλο οταν το βρεις αυτό θα ειναι ανάμνηση ...
Δεν υπάρχει χρόνος να σου πω σε μι μερα σε ένα κλπ... Οταν το ενδιαφέρον σου στραφεί σε κάποια άλλη οκ θα αλλάξουν...
Αν όμως την ήθελες πραγματικά θα σου έλεγα τρεχα και διεκδίκησε την ξανά ...
Δεν θες αυτήν... Μια σχέση σου λείπει ...
Οταν σταματήσεις να σκεφτεσαι και να εξειδανκευεις τόσο πολύ την πρώτη σχέση θα παρουσιαστούν πολλές ευκαιρίες ... Τώρα και να υπάρχει δεν την βλέπεις γιατί προφανώς δεν θέλεις ...
Αν πάλι κάνω εγω λάθος και σου λείπει όντως η κοπέλα και όχι η σχέση βρες την αλλα δεν θα ξαναγυρίσεις πίσω και θα ανεχτείς και την πίεση και τον περιορισμό!!!

[Booth]

Καλησπέρα σας ξανά. Λοιπόν χθες μίλησα με τη πρώην και τις είπα να μου εξηγήσει το πρόβλημα της ακριβώς, ώστε να δω τι θα κάνω. Λοιπόν όπως μου είπε η κοπέλα τελικά έχει κοινωνικη φοβια-αγχωδης διαταραχη-διαταραχη πανικου. Όχι κατάθλιψη. Μου ανέφερε τα παρακάτω λόγια: το προβλημα μου ειναι αγχος
θα μου πεις γιατι παιρνει χαπια;
ξεκινας με ψυχολογο και αν δεις
οτι παθαινεις ολο και πιο συχνα και δεν ειναι μια το πενταμηνο
πας ψυχιατρο
θα μου πεις αγχος εχεις παρε αγχολυτικα
οχι αντικαταθλιπτικα
λοιπον τα αγχολυτικα ειναι εθιστικα ετσι δεν κανει να παιρνεις
μονο σε σος καταστασεις οπως πχ
ενα χειρουργειο η ενα πενθος η μια πτηση
αλλα μεχρι 40 μερες το παρα πολυ
ετσι παιρνεις αντικαταθλιπικα που καλυπτουν την ελλειψη
σεροτονινης στον εγκεφαλο
οταν τα κοβεις σου δημιουργουν πολλα προβληματα αλλα ειναι αντιδραση του οργανισμου..

Τι ακριβώς λοιπόν είναι όλα αυτά; Κατάλαβα επίσης ότι όλα τα παραπάνω προβλήματα που αντιμετώπιζα(πίεση,ζήλια,ε� �ιθετική συμπεριφορά), δεν ήταν λόγω του προβλήματος, αλλά λόγω του ότι έτσι ήταν ο χαρακτήρας της, δένεται πολύ και γίνεται πολύ κτητικοί. Έτσι ήταν ακριβώς και στη 1η της σχέση, πριν καν πάθει όλα τα παραπάνω.. Αυτά λοιπόν τα προβλήματα που έχει, είναι σοβαρής μορφής; αντιμετωπίζονται; Γιατί δεν έχει ιδέα.. Ευχαριστώ πολύ!