Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ ΤΩΝ ΘΕΡΑΠΕΥΟΜΕΝΩΝ (Μέρος 'Α)

[M87]

1. Ναι αλλά δεν νομιζω οτι ο καθε ανθρωπος μπαινει μεσα σε ενα γραφειο γιατι συνειδητοποιησε οτι εχει ψευδαισθησεις.

Δεν λέω στην απάντηση μου ότι έχουμε ΜΟΝΟ ψευδαισθήσεις. Απαντάω σε εσένα πιο πάνω η οποία έθεσες το ερώτημα "Ψευδαισθήσεις υπάρχουν κι άλλες εξίσου, γύρω μας, φιλίες, σχέσεις ερωτικές, υποτιθέμενα καλές επαγγελματικές., οικογενειακές και η λίστα συνεχίζεται, να βάλω πρώτη όμως την σχέση που έχουμε όμως με τον εαυτό μας και εκεί αξίζει αρκετα να αναρωτηθεί κανείς πόση ψευδαίσθηση υπάρχει." στο σχόλιο #308

"Το να μην πληρωθεί για μερικές συνεδρίες δεν σημαίνει και ότι δεν πληρώθηκε συνολικά και τελικά. Συνεπώς δεν βλέπω κάποιον αλτρουισμό ή κάποια φιλανθρωπία".

Ως επαγγελματιες κάλλιστα θα μπορουσαν με το Καλημερα ή ακομα και αν σε εχουν πελατη για καποιους μηνες να σου ξεκαθαρισουν πως εχουν το δικαιωμα να μην κανουν συνεδρια μαζι σου εφοσον δεν εχεις χρημα. Γιατι η σχεση σας εχει ως βαση την επαγγελματικη συναλλαγη. Πας για συμβουλη,κτλ πληρωνεις, αρα ΝΑΙ θεωρω οτι ενας Ψυχοθεραπευτης οταν δινει πιστωση χρονου αποπληρωμης βγαζει και μια ανθρωπια. Στα υπολοιπα που αναγραφεις στην παραγραφο Ν.3 δεν εχω να προσθεσω κατι καθοτι εσυ ξεκινας με την βαση του ανθρωπου που μπαινει μεσα στον ψυχολογο και λεει δεν ειμαι καλα, ειναι στην αρχη και εγω γραφω ως ανθρωπος που εχω καποια ενσημα στο κομματι "Ψυχικη Υγεια" αρα συμπεραινω οτι οι οπτικες μας ειναι διαφορετικες.

Και που θα τοποθετούσε στα μάτια του θεραπευομένου τον θεραπευτή εάν εφαρμόζανε μια τέτοια τακτική; Θα τον αντιλαμβανόταν ως άνθρωπο που θέλει να τον βοηθήσει ή ως τον μεγάλο θεραπευτή Λαμόγιομ; Δεν έχω μια συγκεκριμένη προσέγγιση. Δηλώνω μερικές αλήθειες της πραγματικής ζωής και αντικρούω αυτά που λες πιο πάνω ότι δηλαδή "Ο ασθενής οφείλει πρώτα να γνωρίζει γιατί απευθύνεται και σε τι προσδοκεί γιατί ναι, όπως σε όλους τους άλλους κλάδους υπάρχουν ατέλειες και χαραμάδες για εκμετάλλευση". Εσύ το λες ότι ο ασθενής "οφείλει να γνωρίζει". Αν ήταν έτσι δεν θα χρειαζόταν και διάγνωση εκ μέρους είτε του θεραπευτή είτε του ψυχίατρου. Σε ότι αφορά τις προσδοκίες μερικές καλλιεργούνται (τηλεόραση) και άλλες υπάρχουν έμφυτες (ζητάω βοήθεια, ελπίζω να την βρω), (πληρώνω για βοήθεια, καλό θα ήταν για τον θεραπευτή να την βρω).

"Να μην έχουμε οποιαδήποτε επιλογή σε ότι αφορά τα θέματα με τα οποία θα ασχοληθούμε και να γίνουμε "πλαστελίνη" στα χέρια του θεραπευτή. Σου φαίνεται σωστό" ;

Δεν εννοουσα κατι τετοιο, δεν εννοω ως θεραπευομενος να πηγαινει στον θεραπευτη και να τον βλεπει ως Λυτρωτη να ακολουθει οδηγιες διχως κριτικη σκεψη, να ειναι πλαστελινη ή προβατο ! Αντιθετως θεωρω αυτονοητο το κομματι αμφισβητησης, τον αντιλογος εντος γραφειου.
Μιλας, σου μιλαει. Εκφραζεσαι. Διαφωνεις ? Εξηγεις. Στο τελος παντα την επιλογη την εχει ο θεραπευομενος, ο θεραπευτης αλλωστε δεν ειναι το ατομο που πνιγεται αλλά αν καλο προαιρετα το κοιταξεις θελει μονον να βοηθησει εκεινον που παει σε αυτον - η και ζητα τα "φωτα του" δλδ τις γνωσεις τους, δλδ τις δικες του προτασεις.

Οπότε όταν ο θεραπευόμενος νιώσει έτοιμος να αντιμετωπίσει τα κυρίως θέματα του, δεν θα έπρεπε να γίνονται τα όσα αναφέρω στις ΚΑΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΨΥΧΟΛΟΓΩΝ / ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΩΝ. Σωστά; Δηλαδή δεν θα μου πει ο θεραπευτής πότε θα είμαι έτοιμος να τα αντιμετωπίσω αυτά. Εγώ θα του πω πότε ΕΓΩ ΝΙΩΘΩ ΕΤΟΙΜΟΣ.

"Μάλιστα. Αντί λοιπόν να σε βοηθήσει με τα κυρίως θέματα - το οποίο είναι όλο το ζουμί - και αφού προηγουμένως στα έχει πάρει προκειμένου να ασχολείστε με τα δευτερεύοντα θέματα - να τερματίζει την "θεραπευτική σχέση" αφήνοντας τον θεραπευόμενο μεσοπέλαγα. Διαφωνώ."

1ον φυσικα και στα κυριως θεματα θα βοηθησει αλλά αν ο ασθενης ειναι σε αρνηση, ποσα πιστευεις μπορει να κανει ? Εαν εχει ξεκινησει με δευτερευοντα δεν ξερω πως να το σχολιασω, ισως ειναι μεθοδος αποκτησης εμπιστοσυνης του ασθενους ? 3ον Οταν ο θεραπευτης σου - σου τονιζει οτι εσυ πρεπει να κανεις αλλαγες αλλά εσυ αρνεισαι... δεν ειναι τιμιο M87 να σου πει πως δεν συνεργαζεσαι, δεν θελει να σου φαει τσαμπα χρημα και να σε παραπεμψει αλλου ? Αυτο ειναι σε αφηνω μεσοπελαγα ??? ή Ειναι ηθικος κωδικας Ψυχοθεραπευτη ?

Ξερείς εσύ πολλούς θεραπευόμενους οι οποίοι είναι σε άρνηση και συγχρόνως ζητάνε/πιέζουν να ασχοληθούν με τα κυρίως θέματα τους; Δηλαδή από τη μια να μην αναγνωρίζει ΚΑΝ ως πρόβλημα το πρόβλημα και από την άλλη να λέει το θεραπευτή - αναφερόμενος σε αυτό το οποίο αρνείται να αναγνωρίσει - "αχ πως θα το αντιμετωπίσω αυτό; Βοηθήστε με σας παρακαλώ να αντιμετωπίσω αυτό στο οποίο δεν θα αναφερθώ επειδή είμαι ακόμα σε άρνηση";

Αν ο θεραπευτής υποδεικνύει επίπονες προφανώς επιλογές τις οποίες δεν είμαι έτοιμος να υιοθετήσω, προφανώς και αυτό είναι ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΥΘΥΝΗ. Δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να δίνεται η δυνατότητα διακοπής της θεραπευτικής σχέσης στον θεραπευτή για αυτό το λόγο. Αυτό είναι απόφαση ΚΑΘΑΡΑ ΔΙΚΗ ΜΟΥ. Ομοίως και οποιαδήποτε προτροπή να αλλάξω θεραπευτή. ΓΙΑΤΙ; Του άρεσανε τα χρήματα μου όσο αντιμετωπίζαμε τα έυκολα και τώρα που μπαίνουμε στα βαθιά ΘΑ ΤΟΛΜΗΣΕΙ ΝΑ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΕΙΤΕ ΤΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΕΙΤΕ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗ;;; Προς τι; Για να ξαναξεκινήσω από την αρχή; Τι σ**** διάγνωση έβγαλε από την αρχή; Γιατί να αρνηθεί τις υπηρεσίες του στα δύσκολα; Λυπάμαι αλλά αυτό είναι και αδικαιολογητο και ανήθικο και διαιωνίζει την τρέχουσα πρακτική "θα σε βοηθήσω με τα δευτερέυοντα αλλά όχι με τα κυρίως θέματα" για το οποίο γίνεται όλη η συζήτηση.

[M87]

Για όσους μόλις βρέθηκαν σε αυτή τη σελίδα, η συζήτηση ξεκινάει στην 10η περίπου σελίδα, παίρνει φωτιά στις σελίδες 12 και 13 και μετά από μια διακοπή στη μέση της 13 συνεχίζει από τη σελίδα 15 πάνω-πάνω μέχρι εδώ με τις σελίδες 17~20 σε πιο χαλαρούς ρυθμούς συζήτησης. Στην σελίδα 21 ξαναπιάσαμε το όλο θέμα και συνεχίζουμε! Άποψη μου είναι ότι η συζήτηση που διεξήχθηκε είναι εξίσου καλή - αν όχι καλύτερη - με την ανάρτηση την ίδια.

[mindcrime]

Λοιπόν άκου να σου πω Μ87 αυτοί που ζητάνε βοήθεια, ζητάνε επειδή πνίγονται, επειδή νιώθουν πως έχουν ένα βάρος το οποίο δεν μπορούν να σηκώσουν και μέρα με τη μέρα αυτό μεγαλώνει. Δεν πηγαίνουν επειδή έχουν λεφτά για πέταμα, πηγαίνουν εκεί επειδή νιώθουν ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά με τον εαυτό τους και κάνουν άσχημες σκέψεις. Πολλοί από αυτούς που πηγαίνουν δεν γνωρίζουν καν ότι υπάρχει η ψυχοθεραπεία ως αντικείμενο, όπως επίσης δεν γνωρίζουν αν θα συμβάλλει στην βελτίωση του εαυτού τους και κατά πόσο. Η ουσία είναι μία, πως οι περισσότεροι θα στραφούν προς την ψυχιατρική και θα πάνε σε ψυχίατρο, το θέμα όμως είναι πως αρκετοί μέσω της σκέτης ψυχιατρικής θα στραφούν στα φάρμακα με αμφίβολο αποτέλεσμα γιατί τα φάρμακα δεν καταπολεμούν την αιτία και την ρίζα του προβλήματος οπότε εκεί μπαίνει η ψυχοθεραπεία.

Τώρα εσύ δεν πιστεύεις στην ψυχοθεραπεία και είναι δικαίωμα σου, θεωρείς ότι δεν πρόκειται ο ψυχοθεραπευτής να αγγίξει την ρίζα του προβλήματος, γιατί έτσι θα τον θεραπεύσει και η συνεργασία τους θα τελειώσει εκεί. Εγώ πιστεύω πως τα προβλήματα των ανθρώπων δεν τελειώνουν ποτέ και πως ακόμα και να θεραπευθεί κάποιος και πραγματικά ξεφορτωθεί κάποιος όλα αυτά τα βάρη που κουβαλούσε μέσα του, θα βρεθεί κάποιος άλλος να αναπληρώσει το κενό που θα αφήσει ο θεραπευόμενος ο οποίος βρήκε την ίαση του, οπότε ο ψυχοθεραπευτής δεν χάνει τα λεφτά που έπαιρνε. Εκτός αν εσύ θεωρείς πως ένας ψυχοθεραπευτής έχει τους ίδιους πελάτες για 10 ή και 15 χρόνια που κατά πάσα πιθανότητα αυτό πιστεύεις μέσω των γραπτών σου...

Εγώ δεν πρόκειται να κάτσω να σου αλλάξω γνώμη, άλλωστε είμαι βέβαιος πως δεν πρόκειται να αλλάξεις γνώμη, θεωρώ βέβαιο πάντως πως αυτοί που δεν βρίσκουν την ίαση που αναζητούν είναι αυτοί που κρύβονται πίσω από το δάκτυλο τους και δεν τα λένε όλα στους ψυχοθεραπευτές. Ναι είμαι βέβαιος πως υπάρχουν και τέτοιοι.... και είμαι σίγουρος πως αυτοί είναι που δεν βρίσκουν ίαση αφενός και αφετέρου κατηγορούν τους ψυχοθεραπευτές....

[M87]

Λοιπόν άκου να σου πω Μ87 αυτοί που ζητάνε βοήθεια, ζητάνε επειδή πνίγονται, επειδή νιώθουν πως έχουν ένα βάρος το οποίο δεν μπορούν να σηκώσουν και μέρα με τη μέρα αυτό μεγαλώνει. Δεν πηγαίνουν επειδή έχουν λεφτά για πέταμα, πηγαίνουν εκεί επειδή νιώθουν ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά με τον εαυτό τους και κάνουν άσχημες σκέψεις. Πολλοί από αυτούς που πηγαίνουν δεν γνωρίζουν καν ότι υπάρχει η ψυχοθεραπεία ως αντικείμενο, όπως επίσης δεν γνωρίζουν αν θα συμβάλλει στην βελτίωση του εαυτού τους και κατά πόσο. Η ουσία είναι μία, πως οι περισσότεροι θα στραφούν προς την ψυχιατρική και θα πάνε σε ψυχίατρο, το θέμα όμως είναι πως αρκετοί μέσω της σκέτης ψυχιατρικής θα στραφούν στα φάρμακα με αμφίβολο αποτέλεσμα γιατί τα φάρμακα δεν καταπολεμούν την αιτία και την ρίζα του προβλήματος οπότε εκεί μπαίνει η ψυχοθεραπεία.

Δεν μπορείς να περιορίσεις τους θεραπευόμενους σε μια - στενή κατά την άποψη μου - μερίδα ανθρώπων οι οποίοι "νιώθουν πως έχουν ένα βάρος το οποίο δεν μπορούν να σηκώσουν και μέρα με τη μέρα αυτό μεγαλώνει". Άλλοι είναι ένα βήμα πριν το "αμήν", άλλοι απλά θέλουν να γίνουν καλύτεροι, άλλοι νιώθουν κάποιο φόβο ή κάτι άλλο το οποίο τους δεσμεύει και τους παραλύει κ.ο.κ.

Αν δεν γνώριζαν ότι υπάρχει η ψυχοθεραπεία - πράγμα το οποίο αποκλείω λόγω της τηλεόρασης - δεν θα εμφανίζονταν καν στην πόρτα του θεραπευτή τους.

Είναι αυθαίρετο το συμπέρασμα σου ότι "οι περισσότεροι θα στραφούν προς την ψυχιατρική και θα πάνε σε ψυχίατρο" εκτός και αν πιστεύεις ότι υπάρχουν περισσότεροι ψυχίατροι από ψυχολόγους / ψυχοθεραπευτές. 3100 ψυχολόγος έχουμε και πολύ αμφιβάλω ότι υπάρχουν περισσότεροι ψυχίατροι από αυτούς επειδή μιλάμε για πιο απαιτητικές σπουδές με ένα πολύ πιο χρονοβόρο περίγραμμα. Μόνο το βασικό πτυχίο της ιατρικής είναι 6 χρόνια και τα μόρια είναι "στο Θεό" για την εισαγωγή. Οπότε είναι και λιγότεροι οι θεραπευόμενοι που μπορούν να εξυηρετηθούν από τους εν' ενεργεία ψυχίατρους. Πέρα από αυτό υπάρχει η διαφορά των αμοιβών το οποίο σημαίνει ότι λιγότεροι θεραπευόμενοι ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΝΤΕΞΟΥΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ να πάνε σε ψυχίατρο. Αλλά πες ότι κάποιος πάει τελικά σε ψυχίατρο αντί σε ψυχολόγο / ψυχοθεραπευτή. Το ότι ο ψυχίατρος δύναται να συνταγογραφήσει - ακόμα και τώρα που έχει οικονομικά κίνητρα να το κάνει αυτό όπως και έχει αποδειχθεί - δεν σημαίνει απαραίτητα ούτε ότι θα συνταγογραφήσει ΜΟΝΟ, ούτε ότι δεν είναι σε θέση να παρέχει ΚΑΙ / Ή ΜΟΝΟ συνεδρίες.

Τώρα εσύ δεν πιστεύεις στην ψυχοθεραπεία και είναι δικαίωμα σου, θεωρείς ότι δεν πρόκειται ο ψυχοθεραπευτής να αγγίξει την ρίζα του προβλήματος, γιατί έτσι θα τον θεραπεύσει και η συνεργασία τους θα τελειώσει εκεί. Εγώ πιστεύω πως τα προβλήματα των ανθρώπων δεν τελειώνουν ποτέ και πως ακόμα και να θεραπευθεί κάποιος και πραγματικά ξεφορτωθεί κάποιος όλα αυτά τα βάρη που κουβαλούσε μέσα του, θα βρεθεί κάποιος άλλος να αναπληρώσει το κενό που θα αφήσει ο θεραπευόμενος ο οποίος βρήκε την ίαση του, οπότε ο ψυχοθεραπευτής δεν χάνει τα λεφτά που έπαιρνε. Εκτός αν εσύ θεωρείς πως ένας ψυχοθεραπευτής έχει τους ίδιους πελάτες για 10 ή και 15 χρόνια που κατά πάσα πιθανότητα αυτό πιστεύεις μέσω των γραπτών σου...

Έχεις δικαίωμα να πιστεύεις οτιδήποτε θέλεις μεταξύ των οποίων και ότι τα προβλήματα των ανθρώπων δεν τελειώνουν ποτέ. Αυτό όμως δεν σημαίνει και ότι αυτό είναι αλήθεια, ούτε και εξαιρεί των υποχρεώσεων και ευθυνών τους, τους θεραπευτές. Προφανώς δεν τρέχουμε όλοι σε ψυχολόγους / ψυχοθεραπευτές για "ψίλου πήδημα" όπως παραδέχεσαι με την περιγραφή που κάνεις στην πρώτη παράγραφο. Οπότε εγώ μπορώ να θεωρήσω ότι σε οποιονδήποτε πεπερασμένο πληθυσμό - όσα μέλη και αν αυτός αριθμεί - ότι κάποια στιγμή, αν και εφόσον οι θεραπευτές αντιμετώπιζαν ΚΑΙ τα κυρίως προβλήματα, θα μειονόταν ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ η ανάγκη ύπαρξης τους [των θεραπευτών] στην κοινωνία. Αυτό θα συνέβαινε επειδή οι αποθεραπευμένοι πλέον γονείς, θα έφερναν στον κόσμο παιδιά στα οποία θα μπορούσαν να δείξουν πως να αντιμετωπίζουν αυτά για τα οποία οι ίδιοι επισκεφτηκαν ψυχολόγο για να τα μάθουν οι ίδιοι. Ουσιαστικά ο αποθεραπευμένος άνθρωπος ισοδυναμεί - κατά κάποιο τρόπο - με θεραπευτή "πρώτης γραμμής". Τον επαγγελματία ψυχολόγο θα τον χρειαζόσουν μόνο για πολύ βαριά περιστατικά. Πέρα από αυτό, υπάρχει το θέμα των συμφερόντων στο οποίο αναφέρθηκα στη σελίδα 12 των σχολίων το οποίο αποτελεί και τον ουσιαστικό λόγο για το σημερινό χάλι της "ψυχοθεραπείας". Και το κίνητρο αντιστοιχεί ΣΕ ΠΟΛΛΑ ΛΕΦΤΑ!!! Αυτός είναι και ο λόγος που οι "θεραπείες" είναι μακροχρόνιες, που δεν έχουμε αποθεραπευμένους, που τα όσα αναφερω στην ανάρτηση ΚΑΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΨΥΧΟΛΟΓΩΝ /ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΩΝ εφαρμόζονται όταν κάποιος αρχίσει να πιέζει προς την επίλυση των κυρίως θεμάτων του. Τα χρόνια που θα πάρει κάποιον για να φτάσει εκεί ποικίλουν και δεν είναι οτιδήποτε μεταξύ 10 και 15 χρόνια... άλλοι μπορεί να πιέζουν από την πρώτη μέρα επειδή ξέρουν τι τους βασανίζει... άλλοι να τους πάρει χρόνια για να φτάσουν εκεί.

Εγώ δεν πρόκειται να κάτσω να σου αλλάξω γνώμη, άλλωστε είμαι βέβαιος πως δεν πρόκειται να αλλάξεις γνώμη, θεωρώ βέβαιο πάντως πως αυτοί που δεν βρίσκουν την ίαση που αναζητούν είναι αυτοί που κρύβονται πίσω από το δάκτυλο τους και δεν τα λένε όλα στους ψυχοθεραπευτές. Ναι είμαι βέβαιος πως υπάρχουν και τέτοιοι.... και είμαι σίγουρος πως αυτοί είναι που δεν βρίσκουν ίαση αφενός και αφετέρου κατηγορούν τους ψυχοθεραπευτές....

Μπορείς να θεωρείς βέβαιο - χωρίς να είναι απαραίτητα και σωστό - ότι πάντα φταίει ο θεραπευόμενος για την μη-ίαση επειδή π.χ., όπως λες άλλωστε, "είναι αυτοί που κρύβονται πίσω από το δάκτυλο τους και δεν τα λένε όλα στους ψυχοθεραπευτές". Όμως αυτό δεν εξαιρεί των ευθυνών τους, τους θεραπευτές, ούτε δικαιολογεί την τρέχουσα απαράδεκτη κατάσταση στην οποία ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΤΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΟΜΕΝΟΥ ΚΑΤ ΟΥΣΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Ενδεικτικά αναφέρω την νομοθεσία που απουσιάζει σε ότι αφορά το ποινικό κομμάτι της εργασίας τους, ελλειπέστατο σε ότι αφορά την προστασία του θεραπευομένου, χωρίς ποινές-αποζημιώσεις, χωρίς - στην ουσία, γιατι στα χαρτιά υπάρχουν - ελεγκτικές υπηρεσίες υπουργείου υγείας, χωρίς κώδικα δεοντολογίας συλλόγου ψυχολόγων θεραπευτών και χωρίς οποιονδήποτε έλεγχο του "επαγγελματία" μετά τη λήψη του πτυχίου. Βολεύει όμως, με τους "επαγγελματίες" στο απυρόβλητο της ευθύνης, να κατηγορούμε μια μερίδα θεραπευομένων οι οποίοι "κρύβονται". Αυτοί που κρύβονται μπορεί να μην είναι ακόμα έτοιμοι να αποκαλυφθούν, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα φτάσουν εκεί ποτέ. Το ερώτημα είναι: ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΦΤΑΝΟΥΝ ΣΤΟ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΝ ΤΑ ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥΣ, Ο ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΑ ΟΣΑ ΑΝΑΦΕΡΩ ΣΤΙΣ ΚΑΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΨΥΧΟΛΟΓΩΝ / ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΩΝ;;;

[M87]

Για όσους μόλις βρέθηκαν σε αυτή τη σελίδα, η συζήτηση ξεκινάει στην 10η περίπου σελίδα, παίρνει φωτιά στις σελίδες 12 και 13 και μετά από μια διακοπή στη μέση της 13 συνεχίζει από τη σελίδα 15 πάνω-πάνω μέχρι εδώ με τις σελίδες 17~20 σε πιο χαλαρούς ρυθμούς συζήτησης. Στην σελίδα 21 ξαναπιάσαμε το όλο θέμα και συνεχίζουμε! Άποψη μου είναι ότι η συζήτηση που διεξήχθηκε είναι εξίσου καλή - αν όχι καλύτερη - με την ανάρτηση την ίδια.

[M87]

mindcrime; cube; constantly curious; nick190813; Συμφωνείτε;

[nick190813]

mindcrime; cube; constantly curious; nick190813; Συμφωνείτε;

εγώ συμφωνω .
Μ αρεσει που εισαι πολυ περιεκτικος σε ολα

[mindcrime]

Δεν μπορείς να περιορίσεις τους θεραπευόμενους σε μια - στενή κατά την άποψη μου - μερίδα ανθρώπων οι οποίοι "νιώθουν πως έχουν ένα βάρος το οποίο δεν μπορούν να σηκώσουν και μέρα με τη μέρα αυτό μεγαλώνει". Άλλοι είναι ένα βήμα πριν το "αμήν", άλλοι απλά θέλουν να γίνουν καλύτεροι, άλλοι νιώθουν κάποιο φόβο ή κάτι άλλο το οποίο τους δεσμεύει και τους παραλύει κ.ο.κ.

Αν δεν γνώριζαν ότι υπάρχει η ψυχοθεραπεία - πράγμα το οποίο αποκλείω λόγω της τηλεόρασης - δεν θα εμφανίζονταν καν στην πόρτα του θεραπευτή τους.
Είναι αυθαίρετο το συμπέρασμα σου ότι "οι περισσότεροι θα στραφούν προς την ψυχιατρική και θα πάνε σε ψυχίατρο" εκτός και αν πιστεύεις ότι υπάρχουν περισσότεροι ψυχίατροι από ψυχολόγους / ψυχοθεραπευτές. 3100 ψυχολόγος έχουμε και πολύ αμφιβάλω ότι υπάρχουν περισσότεροι ψυχίατροι από αυτούς επειδή μιλάμε για πιο απαιτητικές σπουδές με ένα πολύ πιο χρονοβόρο περίγραμμα. Μόνο το βασικό πτυχίο της ιατρικής είναι 6 χρόνια και τα μόρια είναι "στο Θεό" για την εισαγωγή. Οπότε είναι και λιγότεροι οι θεραπευόμενοι που μπορούν να εξυηρετηθούν από τους εν' ενεργεία ψυχίατρους. Πέρα από αυτό υπάρχει η διαφορά των αμοιβών το οποίο σημαίνει ότι λιγότεροι θεραπευόμενοι ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΝΤΕΞΟΥΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ να πάνε σε ψυχίατρο. Αλλά πες ότι κάποιος πάει τελικά σε ψυχίατρο αντί σε ψυχολόγο / ψυχοθεραπευτή. Το ότι ο ψυχίατρος δύναται να συνταγογραφήσει - ακόμα και τώρα που έχει οικονομικά κίνητρα να το κάνει αυτό όπως και έχει αποδειχθεί - δεν σημαίνει απαραίτητα ούτε ότι θα συνταγογραφήσει ΜΟΝΟ, ούτε ότι δεν είναι σε θέση να παρέχει ΚΑΙ / Ή ΜΟΝΟ συνεδρίες.

Το ότι υπάρχει τηλεόραση δεν σημαίνει απαραίτητα πως όλοι παρακολουθούν τηλεόραση, άρα μπορεί μία μερίδα ανθρώπων να μην γνωρίζουν τι είναι ψυχοθεραπεία. Επίσης το ότι δεν γνωρίζουν την ύπαρξη της ψυχοθεραπείας, σημαίνει πως θα στραφούν στην πιο λογική λύση που είναι ο ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής. Άρα δεν είναι και τόσο αυθαίρετο το συμπέρασμα μου. Θα έλεγα πως κλίνει προς τη λογική. Και όχι ο ψυχίατρος δεν μπορεί να κάνει συνεδρίες, συνεδρίες κάνει ο ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής που σημαίνει πως είναι επιπλέον σπουδές στο τομέα της ψυχιατρικής.

Έχεις δικαίωμα να πιστεύεις οτιδήποτε θέλεις μεταξύ των οποίων και ότι τα προβλήματα των ανθρώπων δεν τελειώνουν ποτέ. Αυτό όμως δεν σημαίνει και ότι αυτό είναι αλήθεια, ούτε και εξαιρεί των υποχρεώσεων και ευθυνών τους, τους θεραπευτές. Προφανώς δεν τρέχουμε όλοι σε ψυχολόγους / ψυχοθεραπευτές για "ψίλου πήδημα" όπως παραδέχεσαι με την περιγραφή που κάνεις στην πρώτη παράγραφο.

Εγώ δεν παραδέχθηκα πως όσοι πάνε σε ψυχοθεραπευτή, πάνε για ψύλλου πήδημα. Εσύ πρόσθεσες επι πλέον μερίδες ανθρώπων στην μερίδα που ανέφερα η οποία σχετίζεται με την κατάθλιψη και τις αυτοκτονικές σκέψεις (άσχημες σκέψεις).

Οπότε εγώ μπορώ να θεωρήσω ότι σε οποιονδήποτε πεπερασμένο πληθυσμό - όσα μέλη και αν αυτός αριθμεί - ότι κάποια στιγμή, αν και εφόσον οι θεραπευτές αντιμετώπιζαν ΚΑΙ τα κυρίως προβλήματα, θα μειονόταν ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ η ανάγκη ύπαρξης τους [των θεραπευτών] στην κοινωνία. Αυτό θα συνέβαινε επειδή οι αποθεραπευμένοι πλέον γονείς, θα έφερναν στον κόσμο παιδιά στα οποία θα μπορούσαν να δείξουν πως να αντιμετωπίζουν αυτά για τα οποία οι ίδιοι επισκεφτηκαν ψυχολόγο για να τα μάθουν οι ίδιοι. Ουσιαστικά ο αποθεραπευμένος άνθρωπος ισοδυναμεί - κατά κάποιο τρόπο - με θεραπευτή "πρώτης γραμμής". Τον επαγγελματία ψυχολόγο θα τον χρειαζόσουν μόνο για πολύ βαριά περιστατικά. Πέρα από αυτό, υπάρχει το θέμα των συμφερόντων στο οποίο αναφέρθηκα στη σελίδα 12 των σχολίων το οποίο αποτελεί και τον ουσιαστικό λόγο για το σημερινό χάλι της "ψυχοθεραπείας". Και το κίνητρο αντιστοιχεί ΣΕ ΠΟΛΛΑ ΛΕΦΤΑ!!! Αυτός είναι και ο λόγος που οι "θεραπείες" είναι μακροχρόνιες, που δεν έχουμε αποθεραπευμένους, που τα όσα αναφερω στην ανάρτηση ΚΑΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΨΥΧΟΛΟΓΩΝ /ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΩΝ εφαρμόζονται όταν κάποιος αρχίσει να πιέζει προς την επίλυση των κυρίως θεμάτων του. Τα χρόνια που θα πάρει κάποιον για να φτάσει εκεί ποικίλουν και δεν είναι οτιδήποτε μεταξύ 10 και 15 χρόνια... άλλοι μπορεί να πιέζουν από την πρώτη μέρα επειδή ξέρουν τι τους βασανίζει... άλλοι να τους πάρει χρόνια για να φτάσουν εκεί.

Καλά μπορείς να πιστεύεις ότι θέλεις, αυτό όμως δεν σημαίνει πως απαραίτητα ότι πιστεύεις και αναφέρεις είναι σωστό...

Μπορείς να θεωρείς βέβαιο - χωρίς να είναι απαραίτητα και σωστό - ότι πάντα φταίει ο θεραπευόμενος για την μη-ίαση επειδή π.χ., όπως λες άλλωστε, "είναι αυτοί που κρύβονται πίσω από το δάκτυλο τους και δεν τα λένε όλα στους ψυχοθεραπευτές". Όμως αυτό δεν εξαιρεί των ευθυνών τους, τους θεραπευτές, ούτε δικαιολογεί την τρέχουσα απαράδεκτη κατάσταση στην οποία ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΤΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΟΜΕΝΟΥ ΚΑΤ ΟΥΣΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Ενδεικτικά αναφέρω την νομοθεσία που απουσιάζει σε ότι αφορά το ποινικό κομμάτι της εργασίας τους, ελλειπέστατο σε ότι αφορά την προστασία του θεραπευομένου, χωρίς ποινές-αποζημιώσεις, χωρίς - στην ουσία, γιατι στα χαρτιά υπάρχουν - ελεγκτικές υπηρεσίες υπουργείου υγείας, χωρίς κώδικα δεοντολογίας συλλόγου ψυχολόγων θεραπευτών και χωρίς οποιονδήποτε έλεγχο του "επαγγελματία" μετά τη λήψη του πτυχίου. Βολεύει όμως, με τους "επαγγελματίες" στο απυρόβλητο της ευθύνης, να κατηγορούμε μια μερίδα θεραπευομένων οι οποίοι "κρύβονται". Αυτοί που κρύβονται μπορεί να μην είναι ακόμα έτοιμοι να αποκαλυφθούν, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα φτάσουν εκεί ποτέ. Το ερώτημα είναι: ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΦΤΑΝΟΥΝ ΣΤΟ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΝ ΤΑ ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥΣ, Ο ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΑ ΟΣΑ ΑΝΑΦΕΡΩ ΣΤΙΣ ΚΑΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΨΥΧΟΛΟΓΩΝ / ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΩΝ;;;

Καλά αυτή είναι η άποψη σου η οποία δεν σημαίνει απαραίτητα πως είναι και σωστή.

[M87]

mindcrime διόρθωσε σε παρακαλώ τις παραθέσεις ώστε να είναι σαφές τι έχω πει εγώ και τι εσύ.

[mindcrime]

Είναι σωστές οι παραθέσεις και διορθωμένες, αλλά επειδή αρχίζω να βαριέμαι με αυτό το "σε κουβέντα να βρισκόμαστε" είτε απαντήσεις είτε όχι για εμένα είναι το ίδιο γιατί δεν πρόκειται να συνεχίσω...

[Constantly curious]

Αν το πολυ εως 5 - 8 το ανωτατο κατ'εμε συνεδριες ενα σωστος θεραπευτης δει οτι ο αλλος πηγε για τη πλακα του Ναι, καλα θα κανει να τον στειλει αλλου και ναι υπαρχουν και τετοιοι. Άρα δεν τους νοιαζουν μονο τα φραγκα.

Δεν εχω διαθεση δικανικου Λογου και επιχειρηματολογιας, ειλικρινα, εκφερω γνωμη βαση εμπειριας προσωπικης, αυτην εχω μεχρι στιγμης. Σου εχω ξανα πει οτι Και καλά κανεις και μιλας και για την αλλη οψη του Νομισματος, δηλαδη Το γεγονος = αγνοια που γινεται πατημα καποιων για εκμεταλευση.

Αποχωρω απο το νημα, δεν αισθανομαι οτι εχω να προσφερω κατι παραπανω, καλη συνεχεια.

[M87]

Το ότι υπάρχει τηλεόραση δεν σημαίνει απαραίτητα πως όλοι παρακολουθούν τηλεόραση, άρα μπορεί μία μερίδα ανθρώπων να μην γνωρίζουν τι είναι ψυχοθεραπεία. Επίσης το ότι δεν γνωρίζουν την ύπαρξη της ψυχοθεραπείας, σημαίνει πως θα στραφούν στην πιο λογική λύση που είναι ο ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής. Άρα δεν είναι και τόσο αυθαίρετο το συμπέρασμα μου. Θα έλεγα πως κλίνει προς τη λογική. Και όχι ο ψυχίατρος δεν μπορεί να κάνει συνεδρίες, συνεδρίες κάνει ο ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής που σημαίνει πως είναι επιπλέον σπουδές στο τομέα της ψυχιατρικής.

Εκτίμησε το πλήθος τον ανθρώπων που δεν βλέπουν ή έχουν δει ποτέ τηλεόραση. Μεγάλο; Μικρό; Ότι και αν είναι δεν είναι το σύνολο των ανθρώπων. Ακόμα και αν κινηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση της επιχειρηματολογίας με 3100 γραφεία, διαφημίσεις, πινακίδες γραφείων κλπ κάποια στιγμή θα πρέπει να αναρωτηθούν "τι σκ*** είναι όλα αυτά τα "Ψ"... Ψωμάκια; Γιατί είναι στον 1ο και 2ο όροφο αν είναι φούρνοι" κλπ. Δεν θα μπω τόσο βαθιά ώστε να αρχίσω να συλλογίζομαι ποίοι κυκλοφορουν έξω, ποίοι έχουν κινητικά προβλήματα, ποίοι δεν ξέρουν να διαβάζουν κλπ. Νομίζω ότι ακόμα και εσύ - έστω και αν δεν θελήσεις να το παραδεχτείς - βλέπεις ότι αρχίζουμε να μιλάμε για πολύ μικρές κοινωνικές ομάδες που χαρακτηρίζονται από παραπάνω από έναν παράγοντες που θα δικαιολογούσε την άγνοια τους σχετικά με την ύπαρξη των ψυχολόγων.

Σε ότι αφορά τη διάκριση σου μεταξύ ψυχιάτρων ΣΚΕΤΟ, και ψυχιάτρων-ψυχοθεραπευτών δεν θα διαφωνήσω ότι υφίσταται. Η διαφορά είναι ότι ο ψυχίατρος ΜΠΟΡΕΙ να γίνει και ψυχοθεραπευτής παρακολουθώντας επιπλέον εκπαιδεύσεις πάνω σε ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις (π.χ. ψυχοδυναμική, λογοθεραπεία κλπ) ενώ ο ο ψυχολόγος ή ψυχολόγος-ψυχοθεραπευτής σίγουρα δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά του ψυχίατρου χωρίς να ακολουθήσει σπουδές στην ιατρική... το οποίο λίγο-πολύ - πλην ελαχίστων εξαιρέσεων ίσως - εξασφαλίζει ότι οι ψυχίατροι-ψυχοθεραπευτές υπερτερούν σε ότι αφορά τους ψυχολόγους και ψυχολόγους-ψυχοθεραπευτές. Αυτό βεβαίως το αντανακλούν και στις αμοιβές τους, το οποίο εξασφαλίζει με τη σειρά του ότι η θέση την οποία προσπαθείς να υποστηρίξεις είναι όχι μια γενικότητα - την οποία θα ήθελες να δεχθούμε - αλλά μια εξαίρεση.

Εγώ δεν παραδέχθηκα πως όσοι πάνε σε ψυχοθεραπευτή, πάνε για ψύλλου πήδημα. Εσύ πρόσθεσες επι πλέον μερίδες ανθρώπων στην μερίδα που ανέφερα η οποία σχετίζεται με την κατάθλιψη και τις αυτοκτονικές σκέψεις (άσχημες σκέψεις).

Ακριβώς επειδή ηθελημένα ή άθελα σου αναφέρθηκες σε μια μερίδα μόνο των θεραπευομένων εξεθεσα και το "λάθος" ή την παράβλεψη σου.

Καλά μπορείς να πιστεύεις ότι θέλεις, αυτό όμως δεν σημαίνει πως απαραίτητα ότι πιστεύεις και αναφέρεις είναι σωστό...

Καλόπιστα θα ήθελα να μου πεις με ποιόν/ποιούς τρόπους το σκεπτικό μου είναι λάθος σε αυτό το σημείο.

Καλά αυτή είναι η άποψη σου η οποία δεν σημαίνει απαραίτητα πως είναι και σωστή.

Ειδικά σε αυτό το σημείο ΘΕΛΩ ΠΟΛΥ να μου πεις με ποιόν/ποιούς τρόπους το σκεπτικό μου είναι λάθος.

Καλή συνέχεια mindcrime. Μετά είδα το μήνυμα όπου ανακοινώνεις την αποχώρηση σου.

[M87]

Αν το πολυ εως 5 - 8 το ανωτατο κατ'εμε συνεδριες ενα σωστος θεραπευτης δει οτι ο αλλος πηγε για τη πλακα του Ναι, καλα θα κανει να τον στειλει αλλου και ναι υπαρχουν και τετοιοι. Άρα δεν τους νοιαζουν μονο τα φραγκα.

Μα αν αυτό ισχύει, τότε ακυρώνει προηγούμενο επιχείρημα εναντίων των θέσεων μου ότι ο θεραπευτής είναι ΚΑΙ επαγγελματίας και θα κοιτάξει και την κερδοφορία του. Αν ο άλλος, όπως λες "πήγε για την πλάκα του" άλλο που δεν θέλει και ο θεραπευτής να εισπράττει συνεδρίες... ίσα ίσα δεν θα ζορίζεται κιόλας... θα μιλάνε για ποδόσφαιρο, μόδα κλπ. ΔΙΑΛΛΕΙΜΑ ΠΛΗΡΩΜΕΝΟ!!!

Δεν εχω διαθεση δικανικου Λογου και επιχειρηματολογιας, ειλικρινα, εκφερω γνωμη βαση εμπειριας προσωπικης, αυτην εχω μεχρι στιγμης. Σου εχω ξανα πει οτι Και καλά κανεις και μιλας και για την αλλη οψη του Νομισματος, δηλαδη Το γεγονος = αγνοια που γινεται πατημα καποιων για εκμεταλευση.

Αποχωρω απο το νημα, δεν αισθανομαι οτι εχω να προσφερω κατι παραπανω, καλη συνεχεια.

Δεν είναι δικανικός ο λόγος και δεν έχω σχέση με την νομική (ευτυχώς)! Κοινή λογική είναι. Απλά ίσως έχω έφεση να το κάνω λόγο. Σε ευχαριστώ όμως. Εύχομαι καλή συνέχεια.

[cdeleted29517]

Λοιπόν Μ87 εμένα δεν μ' απάντησες.... Είπες αυτό

Πολλά πράγματα προκαλούν καρκίνο (κάπνισμα, τροφές, πλαστικά κλπ). Αν πας να δουλέψεις εκεί είμαι 100% σίγουρος ότι στα κρυφά θα λες σε οικογένεια, φίλους και γνωστούς "μακριά!". Όμως αυτό είναι ένας περιορισμένος κοινωνικός κύκλος (100 άτομα;). Όλοι οι υπόλοιποι κάτοικοι της χώρας σου - αλλά και άλλων χωρών - θα τα αγοράζουν και ο ιδιοκτήτης ή μέτοχος της βιομηχανίας δεν θα καταλάβει διαφορά στην ουσία.

Κατά την γνώμη σου θα ήμουν απατεώνας ή όχι ?

Επίσης πες ότι ο θεραπευτής αρχίζει τις παράπλευρες συζητήσεις.... Δέχεσαι ότι κάποιοι , ανεξαρτήτως πόσοι είναι αυτοί αν είναι ελάχιστοι κλπ, μπορεί να το θεωρούν απαραίτητο βήμα για την αποθεραπεία και κάποιοι να το κάνουν για τα φράγκα?

[M87]

Λοιπόν Μ87 εμένα δεν μ' απάντησες.... Είπες αυτό

Πολλά πράγματα προκαλούν καρκίνο (κάπνισμα, τροφές, πλαστικά κλπ). Αν πας να δουλέψεις εκεί είμαι 100% σίγουρος ότι στα κρυφά θα λες σε οικογένεια, φίλους και γνωστούς "μακριά!". Όμως αυτό είναι ένας περιορισμένος κοινωνικός κύκλος (100 άτομα;). Όλοι οι υπόλοιποι κάτοικοι της χώρας σου - αλλά και άλλων χωρών - θα τα αγοράζουν και ο ιδιοκτήτης ή μέτοχος της βιομηχανίας δεν θα καταλάβει διαφορά στην ουσία.

Κατά την γνώμη σου θα ήμουν απατεώνας ή όχι ?

Σε αυτή την περίπτωση κάνεις μια δουλειά εξαναγκασμένα (βιοποριστικοί λόγοι). Γνωρίζοντας ότι η βιομηχανία [αν θυμάμαι καλά αναφέρθηκες σε σαλάμια] χρησιμοποιεί κακής ποιότητας υλικά (διόρθωσε με αν δεν τα λέω καλά και δώσε μου λίγο χρόνο μετά να ανατρέξω ο ίδιος και να θυμηθώ) και θέτει σε κίνδυνο την υγεία των συνανθρώπων σου, εσύ θεωρείς - αν έχω καταλάβει σωστά - ότι είσαι συνυπεύθυνη με τον ιδιοκτήτη της βιομηχανίας ο οποίος και λαμβάνει τις αποφάσεις σχετικά με την ποιότητα των υλικών.

Εγώ θεωρώ ότι δεν είσαι συνυπεύθυνη ή απατεώνας επειδή είτε χρησιμοποιεί καλής ή κακής ποιότητας υλικά, εσύ εμφανίζεσαι για μεροκάματο και δεν έχεις όφελος από την μια ή την άλλη εκδοχή [καλής η κακής ποιότητας υλικά]. Θα κάνεις ότι μπορείς να προστατέψεις τους δικούς σου (οικογένεια, φίλοι γνωστούς) και εκεί τελειώνει το τι ΜΠΟΡΕΙΣ να κάνεις. Ίσως - σε μια καλή οικονομία χωρίς 50% ανεργία - να πεις, "φεύγω, θα βρω κάτι καλύτερο".

Επίσης πες ότι ο θεραπευτής αρχίζει τις παράπλευρες συζητήσεις.... Δέχεσαι ότι κάποιοι , ανεξαρτήτως πόσοι είναι αυτοί αν είναι ελάχιστοι κλπ, μπορεί να το θεωρούν απαραίτητο βήμα για την αποθεραπεία και κάποιοι να το κάνουν για τα φράγκα?

Αν η διατύπωση σου εδώ αναφέρεται στους θεραπευτές δηλαδή: "Δέχεσαι ότι κάποιοι [ΘΕΡΑΠΕΥΤΕΣ], ανεξαρτήτως πόσοι είναι αυτοί αν είναι ελάχιστοι κλπ, μπορεί να το θεωρούν απαραίτητο βήμα για την αποθεραπεία και κάποιοι να το κάνουν για τα φράγκα?"

Τότε συμφωνώ ότι θα υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι ΘΑ ΠΟΥΝ ότι είναι απαραίτητο για την θεραπεία ενώ κάποιοι άλλοι το κάνουν για τα φράγκα. Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι οι παράπλευρες συζητήσεις - εκτός και αν αποσκοπούν σε κάποιο παράδειγμα, να πείσουν τον θεραπευόμενο για κατι το οποίο "βλέπει" ο θεραπευτής, ή εξυπηρετούν κάποιον άλλο λειτουργικό ρόλο - εξυπηρετούν οτιδήποτε άλλο πέρα από "διάλλειμα" ή και "αποπροσανατολισμό". Η συνεδρία διαρκεί ΜΟΛΙΣ 45 λεπτά. Θεωρώ ότι - εκτός και αν υπάρχει λειτουργικός ρόλος για μια παράπλευρη συζήτηση - δεν έχουν θέση.