Κρίςη ταυτότητας

[raul7]

oκ θα σου κανω copy paste απο πιο πανω.
Πως θα χαρακτηριζατε το συναισθημα που νιωθω οταν θυμαμαι τον εαυτο μου παιδι κ λεω" εγω ειμαι αυτος" ; Παίζει ρόλο κ η ηλικία μου σε αυτα τα υπαρξιακα ζητηματα (34); Και γιατι επηρεαζει τοσο εντονα τη διαθεση μου κ μου προκαλει φοβια;

[Natalia_sups]

Αυτό που περιγράφεις είναι αυτό που είχα βιώσει και εγώ παλιά...δεν είναι τίποτα κακο, δείχνει απλά πώς ακόμα ψαχνεις τον εαυτό σου, είναι όπως το έγραψες εύστοχα στον τίτλο κρίση ταυτότητας..ε ή δική σου είναι λίγο ασταθής... Ή ηλικία σου δεν νομίζω να παίζει ρόλο...εγώ το παθαινα στην εφηβεια και τα πρώτα μου χρόνια ως φοιτήτρια. Λογικό είναι να σε τρομάζει και να σου προκαλεί φοβία, ειναι δύσκολο να μη ξέρεις ποιος είσαι και πού πατάς και τι κάνεις.
Ξέρεις μπορεί να σου φαίνεται περίεργο αλλά όσο περισσότερο σκαλιζεις αυτά τα υπαρξιακά ερωτήματα τόσο περισσότερο θα νιώθεις ότι δεν μπορείς να βρεις τον εαυτο σου...αν τα αφήσεις και επικεντρωθείς απλά στο να ζεις τη ζωή σου όμως, έστω και μηχανικά πρώτα, εστω και χωρίς να σου βγάζει τίποτα νόημα ή λόγο ύπαρξης θα μπεις σιγά σιγά στο πρόγραμμα...και θα αρχίσεις να βρίσκεις τον εαυτο σου χωρίς να το επιδιωκεις. Όσο λιγότερο θα το επιδιωκεις τόσο περισσότερο θα τον βρίσκεις...φαίνεται παράδοξο αλλά νομίζω πως έτσι πάει.

[raul7]

συμφωνω μαζι σου. εξαλλου τα προηγουμενα χρονια δεν ασχολουμουν και ημουν ηρεμος. τωρα δεν ξερω τι εχω παθει παλι. οταν τα σκεφτομαι και βαζω τον εαυτο μου σε τετοια διαδικασια, αυτο ειναι ενα ειδος αυτοκαταστροφης? και επιμενω για την παιδικη μου ηλικια, γιατι οταν με θυμαμαι παιδι να μου φαινεται τοσο ξενος?

[Natalia_sups]

Ε γιατί είσαι ξένος ως προς τον παιδικό σου εαυτο...μεγαλωσες και αλλαξες, πως να ταυτιστείς; Χαίρω πολύ κι εγώ δεν μπορώ να ταυτιστω με τη Ναταλια 10 χρόνων, αφού ήταν στοκαδι συγκριτικά με την Ναταλια τώρα χαχα
Και αυτό φυσιολογικό είναι.

[raul7]

φαινεσαι πολυ σωστη και με βοηθας πολυ με τις απαντησεις σου. νιωθω οτι ολα αυτα με κρατανε πισω στη ζωη μου.. εχω αναγκη να εμπεδωσω στο πετσι μου οτι ολα αυτα ΔΕΝ ειναι κατι σοβαρο και οτι ειναι περαστικα...

[nick190813]

Ε γιατί είσαι ξένος ως προς τον παιδικό σου εαυτο...μεγαλωσες και αλλαξες, πως να ταυτιστείς; Χαίρω πολύ κι εγώ δεν μπορώ να ταυτιστω με τη Ναταλια 10 χρόνων, αφού ήταν στοκαδι συγκριτικά με την Ναταλια τώρα χαχα
Και αυτό φυσιολογικό είναι.

kai tvra stokadi eisai:p

[Natalia_sups]

Όντως δεν είναι τίποτα το σοβαρό και είναι περαστικο...και όσο τα σκαλιζεις τόσο λιγότερο βοηθάς τον εαυτό σου. Άλλωστε το ειπες και μόνος σου ήσουν μία χαρά πριν, αφού είχε φύγει το παρελθόν γιατί να μην φύγει πάλι;
Να σου πω έγινε καμια μεγάλη αλλαγή τη ζωή σου; Κάτι στρεσογονο; Κάτι άλλο που σε θλιβει;

[Natalia_sups]

kai tvra stokadi eisai:p

Σκασε εσύ :P

[raul7]

ναι πριν ενα χρονο περιπου υπηρξε αφορμη να μου γεννηθουν και παλι αυτες οι σκεψεις-φοβιες. διαγνωστηκε ενας πολυ καλος μου ξαδερφος μς σχιζοφρενεια. μεγαλωσαμε μαζι απο μικρα. και με σοκαρε παρα πολυ ολο αυτο.. με συνεπεια να αρχιζω να σκεφτομαι ολα αυτα τα υπαρξιακα του τυπου ποιος ειμαι

[Natalia_sups]

Είσαι αυτός που ήσουν και πριν διαγνωστεί ο ξάδερφος σου με σχιζοφρένεια. Τόσο απλά.
Επειδη διαγνώστηκε ο άλλος σου καρφώθηκε ή ιδέα ότι κάτι έχεις κι εσυ και σκεφτηκες "τι είναι το χειρότερο που έχω βιώσει ψυχικά; Α ναι ή κρίση ταυτότητας που είχα στα δώδεκα" και μπουμ αρχίσεις να πειθεις τον εαυτό σου πως κάτι έχεις!
Και λογω αυτού του άγχους αρχίσες να αισθάνεσαι όντως όπως αισθανοσουν παλια.Άλλωστε το άγχος το πυροδοτει αυτό...μόνος σου το ανεσυρες δηλαδή χωρίς λόγο ενώ είσαι μία χαρά.
Να σου πω...πριν από αυτό σου έχει τύχει να φοβάσαι ότι έχεις τίποτα άλλο με την υγεία σου; Οτιδήποτε; Είσαι μήπως λίγο υποχόνδριος;

[raul7]

Εισαι απιστευτη! Ετσι ακριβως εγινε ρε συ. Αν εννοεις τη σωματικη μου υγεια οχι ποτε. Μονο καποιες φορες που ειχα σεξουαλικες επαφες χωρις προφυλαξη κ αγχωνομουν μετα μηπως κολλησα... Ξερεις.. Αλλα γενκα οχι δεν φοβομουν για αρρωστιες κ τετοια. Φοβομουν για αρρωστιες συγγενικων προσωπων κ φιλων μου.

[Natalia_sups]

Ε ειδες αφού συμφωνεις πως έτσι έγινε το λογικό κομμάτι σου ξέρει πως δεν έχεις τίποτα το σοβαρό πραγματικα, απλά περνάς μία φάση. Το θέμα τώρα είναι να ελέγξεις το παραλογο κομμάτι, αυτό του φόβου σου και του άγχους σου. Και όλα θα φύγουν :)

[raul7]

Ειπες τη σωστη λεξη. Ελεγχος. Ομως πολλες φορες ειναι τοσο δυσκολο που μου φαινεται βουνο. Ωστοσο σιγααα σιγααα αρχιζω κ εμπεδωνω οτι δεν ειναι τοσο τρομακτικο ολο αυτο. Ξερεις οταν βρισκεις ανθρωπους εστω κ ανωνυμα που σε καταλαβινουν επειδη εχουν περασει τα ιδια, καμια φορα αυτο ειναι καλυτερο απο 20 συνεδριες μαζι! Συμφωνεις;

[Natalia_sups]

Ναι πολλές φορές βοηθάει να μοίραζεσαι την εμπειρία σου και να ξέρεις ότι δεν είσαι ο μόνος :)
Σιγά σιγά θα φύγει όσο ηρεμεις...

[raul7]

Καλησπερααα. Σημερα ενω ειχα ας οουμε μια καλη μερα γιατι δεν σκεφτομουν τετοια, τωρα γυρισα σπιτι με το σουρουπο κ αρχισε λιγο μεσα μου η ενταση παλι κ οι σκεψεις του ποιος ειμαι κ να μην νιωθω ανετα με τον ιδιο μου τον εαυτο. Γιατι συμβαινει αυτο;