εχω;

[pass92]

Αυτά που σου γράφει η Ναταλία είναι οδηγός ζωής από κάποιον που τα έκανε και δεν μπορεί κανένας να στα πει καλύτερα και γιατρός να είναι είναι οδηγός πώς να γίνεις αφεντικό του εαυτού σου και είναι ότι καλύτερο μπορεί να σου πει κάποιος

Ναι εχει δικιο το θεμα ειναι να το εμπεδωσω και να παρω πιο χαλαρα τα πραγματα δεν ξερω...

[Natalia_sups]

Καταρχην ευχαριστω πολυ που εκατσες να γραψεις ολο αυτο για μενα...
Εχεις δικιο σε ολα...με εκανες να δακρυσω κιολας γιατι οντως εχεις δικιο και ειμαι ηλιθια που κολλαω σε βλακειες..απλα ειναι λιγο δυσκολο αμα θες τον αλλον...δεν ξερω τι να κανω η ψυχολογια μου ειναι -0...δεν μαρεσουν οι δραστηριοτητες να ασχοληθω...εσυ πως ξεπερασες τις δυσκολιες σου; Φαινεσαι δυνατη κοπελα...

Τα ξεπερασα όπως ακριβως σου περιεγραψα κατά γράμμα.
Πρωτα εγινα χώμα, μηδεν, αγκαλιά με το πάτωμα, πεθανα μέσα μου. Και το βίωσα. Δεν εκατσα να παριστάνω ότι είμαι καλά. Ίσα ίσα κάποιος θα μπορούσε να με πει πολύ αδύναμη. Έτσι με είχε πει κατά λέξη και ο πρωην εντωμεταξυ. Έτσι φαινόταν.
Στο ενδιάμεσο συνεχιζα τη ζωή μου σε αυτόματο πιλότο...έκανα ότι ήταν αναμενόμενο να κάνω. Δουλειά, σπίτι, σπίτι δουλειά.
Ήθελα να κλάψω εκλαιγα. Ήθελα να σαπισω στο κρεβάτι ακούγοντας μποφιλιου ή adelle ξέρω γω; Το κάνα. Ηθελα να θυμάμαι κάποιες γλυκές στιγμές; Τις θυμομουν. Ήθελα να κλάψω πάλι επειδή τελείωσαν ή ήταν ψέμμα; Το εκανα. Τσατιζομουν και ήθελα αέρα; Επαιρνα τους δρόμους. Ηθελα να καταριεμαι όλο του το γένος και να γαμωσταυριζω το σπιτάκι του και να ψοφήσει τι αγαπά; Το κανα. Τα έγραφα θυμωμενα χαχα... Έγραφα και ποιήματα και μικρές ιστοριουλες, με βοηθάει η εκφραση...Έκανα ότι μου κατέβαινε απλά παράλληλα είχα στο μυαλό μου πρέπει να προχωρώ κι όλας και να μη βαλτωνω.
Πεισμωσα παρα πολύ και δεν έστειλα μήνυμα ποτέ ούτε πήρα τηλέφωνο.
Εψαξα και στήριξη, την αναζητησα και την βρηκα, μιλουσα για το πρόβλημα μου και το πώς νιώθω. Ωστόσο θυμομουν παράλληλα πως η έκφραση και η κουβέντα δεν αρκεί, από μόνο του δίνει μία αίσθηση ανακούφισης αλλά δεν είναι προοδος.
Δεν είχα σκοπό και λόγο για να ζω αλλά προχωρουσα...προσπαθωντας να ανοιχτω λίγο παραπανω στον κοσμο ομως και βγαίνοντας και κάνοντας πράγματα "γιατί έτσι", με το σκεπτικό οτι "δε μαμιεται" έτυχε και γνώρισα έναν καλο πλέον φίλο που εκτιμώ πολύ...
Του μιλησα για όλα μου τα θέματα άγχη και τους φόβους μου, κυρίως για την έλλειψη σκοπού και του φόβου για το μέλλον...και αυτός -φοιτητης θετικών επιστημών γαρ- μου μίλησε στα ίσια και ξεκάθαρα για την ΛΟΓΙΚΗ...αυτήν που μέσα στο πονο και τους φόβους μου αγνοουσα και τα μεγαλοποιουσα όλα...τα βαλαμε κάτω αναλυτικα και μου υπεδειξε όλα μου τα λογικά σφάλματα. Εκεί άρχισα σιγά σιγά να έχω μία μικρή επιφυτηση...
Παράλληλα περνούσε και ο καιρός και αισθανομουν λίγο καλύτερα μερα με τη μέρα όπως και να έχει...αλλά με βοήθησε και η λογική όσο παράξενο και αν φαίνεται ώστε να αρχίσω ξανά να κάνω όνειρα!
Επειδή όλα περνάνε καλά και άσχημα, επειδή δεν γίνεται να ζούμε ολόκληρη ζωή με μόνο καλά συναισθήματα αλλά ούτε μόνο κακά, επειδή τίποτα δεν είναι καθοριστικό μπλα μπλα, και επειδη ξέρεις τι;

Δεν μπορώ να ξέρω πως θα νιώθω αύριο...ξέρεις εσύ πως θα νιώθεις αύριο;;; Ξέρεις τι θα σκέφτεσαι αύριο; Ξέρεις τι θα νιωσεις αύριο;
Δεν έχουμε τρόπο να το ξερουμε.
Ξέρω μόνο πως αν του μιλούσα, δεν θα εκανα το ίδιο εύκολα πρόοδο, δεν θα βιωνα πραγματικά την απουσία και όλα τα αρνητικά πραγματικά συναισθήματα συνδεδεμένα με αυτή.
Ξέρω πως αν καταπιεζα αυτά τα συναισθήματα μου και δεν τα έβγαζα από μέσα μου ακόμα θα τα ένιωθα να μου σκίζουν τα σωθικά και δεν θα είχα το κουράγιο να προχωρησω.
Ξέρω πως αν δεν προχωρουσα δεν θα τύχαινε να γνωρίσω το παιδί που με βοηθησε, και δεν θα ανακαλυπτα μέσα από δραστηριότητες τυχαία ξανά πτυχές του εαυτου μου που είχα χασει και που βρίσκοντας τες αρχισα να νιώθω πάλι καλύτερα.
Αν δεν γνώριζα τυχαια αυτό το παιδί και δεν μιλούσαμε δεν θα είχα φτάσει στα συμπερασματα που έφτασα και αν δεν ανακαλυπτα τις πτυχές του εαυτού μου που είχα χασει δεν θα μπορούσα συνδυάζοντας αυτα τα δύο να αρχίσω να κανω ξανα όνειρα.

Βλέπεις την αλυσίδα; Ξεκινάς με απλά πράγματα και μετα ή ζωή αναλαμβάνει από μόνη της. Αρκεί να κάνεις κατι. Αν κάθεσαι και λες δεν μπορώ το ένα δεν μπορώ το άλλο πως θα γίνει; Θα κάθεσαι και θα αδρανείς και θα κλαις και θα του μιλάς διατηρώντας το φάντασμα της σχέσης σας που δεν υπάρχει πια για πόσο καιρό ακόμα;
Ξεκινα να κάνεις κάτι...ξεκινα καταρχήν με το να κόψεις επαφή. Αν αισθάνεσαι ότι χρειάζεσαι ενα διάστημα μιζεριασματος αφού κόψεις επαφή καντο. Έχε υπόψη όμως ότι μετά πρέπει να αρχίσεις να πράττεις. Βγες με καμία φίλη/φιλες, γυμνασου, δούλεψε (ή τελοσπαντων κάνε δουλειές), πιάσε κανα χόμπι...εγώ ρε συ είχα ξεκινήσει το σκάκι κάποια φάση λολ...τώρα το ψιλοπαρατησα αλλά ήταν μία ωραία ασχολια. Και το να γράφω εδώ απαντήσεις με βοηθησε πολύ για κάποιο λόγο. Και η δουλεια μου με βοήθησε. Και μία παλιά καλή φίλη που ξαναπροσεγγισα με βοηθησε και το να φροντίζω ξανά τον εαυτό μου με βοήθησε (άσκηση διατροφή φρουφρου κρεμες και αρώματα που τα είχα παρατημένα πρώτα).

Μπορεί να σου φαίνεται τωρα οτι δεν θες τιποτα...ούτε εγώ ήθελα...αλλά σιγά σιγά θα αρχίσεις να θέλεις. Θα δεις. Είναι όλα θεμα διεργασίας της κατάστασης μέσα σου, ακόμα δεν θέλεις να το ξεχάσεις/αφησεις/ξεπερασεις. Μόλις θελήσεις να το αφήσεις στο παρελθόν όμως θα πάρεις μπρος. Με δικούς σου ρυθμούς και τα πισωγυρισματακια σου και τα όλα σου αλλά θα πάρεις μπρος. Τώρα εισαι λίγο σε άρνηση ακόμα. Όλα θα γίνουν όμως.

[pass92]

Τα ξεπερασα όπως ακριβως σου περιεγραψα κατά γράμμα.
Πρωτα εγινα χώμα, μηδεν, αγκαλιά με το πάτωμα, πεθανα μέσα μου. Και το βίωσα. Δεν εκατσα να παριστάνω ότι είμαι καλά. Ίσα ίσα κάποιος θα μπορούσε να με πει πολύ αδύναμη. Έτσι με είχε πει κατά λέξη και ο πρωην εντωμεταξυ. Έτσι φαινόταν.
Στο ενδιάμεσο συνεχιζα τη ζωή μου σε αυτόματο πιλότο...έκανα ότι ήταν αναμενόμενο να κάνω. Δουλειά, σπίτι, σπίτι δουλειά.
Ήθελα να κλάψω εκλαιγα. Ήθελα να σαπισω στο κρεβάτι ακούγοντας μποφιλιου ή adelle ξέρω γω; Το κάνα. Ηθελα να θυμάμαι κάποιες γλυκές στιγμές; Τις θυμομουν. Ήθελα να κλάψω πάλι επειδή τελείωσαν ή ήταν ψέμμα; Το εκανα. Τσατιζομουν και ήθελα αέρα; Επαιρνα τους δρόμους. Ηθελα να καταριεμαι όλο του το γένος και να γαμωσταυριζω το σπιτάκι του και να ψοφήσει τι αγαπά; Το κανα. Τα έγραφα θυμωμενα χαχα... Έγραφα και ποιήματα και μικρές ιστοριουλες, με βοηθάει η εκφραση...Έκανα ότι μου κατέβαινε απλά παράλληλα είχα στο μυαλό μου πρέπει να προχωρώ κι όλας και να μη βαλτωνω.
Πεισμωσα παρα πολύ και δεν έστειλα μήνυμα ποτέ ούτε πήρα τηλέφωνο.
Εψαξα και στήριξη, την αναζητησα και την βρηκα, μιλουσα για το πρόβλημα μου και το πώς νιώθω. Ωστόσο θυμομουν παράλληλα πως η έκφραση και η κουβέντα δεν αρκεί, από μόνο του δίνει μία αίσθηση ανακούφισης αλλά δεν είναι προοδος.
Δεν είχα σκοπό και λόγο για να ζω αλλά προχωρουσα...προσπαθωντας να ανοιχτω λίγο παραπανω στον κοσμο ομως και βγαίνοντας και κάνοντας πράγματα "γιατί έτσι", με το σκεπτικό οτι "δε μαμιεται" έτυχε και γνώρισα έναν καλο πλέον φίλο που εκτιμώ πολύ...
Του μιλησα για όλα μου τα θέματα άγχη και τους φόβους μου, κυρίως για την έλλειψη σκοπού και του φόβου για το μέλλον...και αυτός -φοιτητης θετικών επιστημών γαρ- μου μίλησε στα ίσια και ξεκάθαρα για την ΛΟΓΙΚΗ...αυτήν που μέσα στο πονο και τους φόβους μου αγνοουσα και τα μεγαλοποιουσα όλα...τα βαλαμε κάτω αναλυτικα και μου υπεδειξε όλα μου τα λογικά σφάλματα. Εκεί άρχισα σιγά σιγά να έχω μία μικρή επιφυτηση...
Παράλληλα περνούσε και ο καιρός και αισθανομουν λίγο καλύτερα μερα με τη μέρα όπως και να έχει...αλλά με βοήθησε και η λογική όσο παράξενο και αν φαίνεται ώστε να αρχίσω ξανά να κάνω όνειρα!
Επειδή όλα περνάνε καλά και άσχημα, επειδή δεν γίνεται να ζούμε ολόκληρη ζωή με μόνο καλά συναισθήματα αλλά ούτε μόνο κακά, επειδή τίποτα δεν είναι καθοριστικό μπλα μπλα, και επειδη ξέρεις τι;

Δεν μπορώ να ξέρω πως θα νιώθω αύριο...ξέρεις εσύ πως θα νιώθεις αύριο;;; Ξέρεις τι θα σκέφτεσαι αύριο; Ξέρεις τι θα νιωσεις αύριο;
Δεν έχουμε τρόπο να το ξερουμε.
Ξέρω μόνο πως αν του μιλούσα, δεν θα εκανα το ίδιο εύκολα πρόοδο, δεν θα βιωνα πραγματικά την απουσία και όλα τα αρνητικά πραγματικά συναισθήματα συνδεδεμένα με αυτή.
Ξέρω πως αν καταπιεζα αυτά τα συναισθήματα μου και δεν τα έβγαζα από μέσα μου ακόμα θα τα ένιωθα να μου σκίζουν τα σωθικά και δεν θα είχα το κουράγιο να προχωρησω.
Ξέρω πως αν δεν προχωρουσα δεν θα τύχαινε να γνωρίσω το παιδί που με βοηθησε, και δεν θα ανακαλυπτα μέσα από δραστηριότητες τυχαία ξανά πτυχές του εαυτου μου που είχα χασει και που βρίσκοντας τες αρχισα να νιώθω πάλι καλύτερα.
Αν δεν γνώριζα τυχαια αυτό το παιδί και δεν μιλούσαμε δεν θα είχα φτάσει στα συμπερασματα που έφτασα και αν δεν ανακαλυπτα τις πτυχές του εαυτού μου που είχα χασει δεν θα μπορούσα συνδυάζοντας αυτα τα δύο να αρχίσω να κανω ξανα όνειρα.

Βλέπεις την αλυσίδα; Ξεκινάς με απλά πράγματα και μετα ή ζωή αναλαμβάνει από μόνη της. Αρκεί να κάνεις κατι. Αν κάθεσαι και λες δεν μπορώ το ένα δεν μπορώ το άλλο πως θα γίνει; Θα κάθεσαι και θα αδρανείς και θα κλαις και θα του μιλάς διατηρώντας το φάντασμα της σχέσης σας που δεν υπάρχει πια για πόσο καιρό ακόμα;
Ξεκινα να κάνεις κάτι...ξεκινα καταρχήν με το να κόψεις επαφή. Αν αισθάνεσαι ότι χρειάζεσαι ενα διάστημα μιζεριασματος αφού κόψεις επαφή καντο. Έχε υπόψη όμως ότι μετά πρέπει να αρχίσεις να πράττεις. Βγες με καμία φίλη/φιλες, γυμνασου, δούλεψε (ή τελοσπαντων κάνε δουλειές), πιάσε κανα χόμπι...εγώ ρε συ είχα ξεκινήσει το σκάκι κάποια φάση λολ...τώρα το ψιλοπαρατησα αλλά ήταν μία ωραία ασχολια. Και το να γράφω εδώ απαντήσεις με βοηθησε πολύ για κάποιο λόγο. Και η δουλεια μου με βοήθησε. Και μία παλιά καλή φίλη που ξαναπροσεγγισα με βοηθησε και το να φροντίζω ξανά τον εαυτό μου με βοήθησε (άσκηση διατροφή φρουφρου κρεμες και αρώματα που τα είχα παρατημένα πρώτα).

Μπορεί να σου φαίνεται τωρα οτι δεν θες τιποτα...ούτε εγώ ήθελα...αλλά σιγά σιγά θα αρχίσεις να θέλεις. Θα δεις. Είναι όλα θεμα διεργασίας της κατάστασης μέσα σου, ακόμα δεν θέλεις να το ξεχάσεις/αφησεις/ξεπερασεις. Μόλις θελήσεις να το αφήσεις στο παρελθόν όμως θα πάρεις μπρος. Με δικούς σου ρυθμούς και τα πισωγυρισματακια σου και τα όλα σου αλλά θα πάρεις μπρος. Τώρα εισαι λίγο σε άρνηση ακόμα. Όλα θα γίνουν όμως.

Σε ζηλευω μακαρι να το ξεπερασω και να γινω σαν εσενα...δεν την παλευω αλλο αληθεια..

[Natalia_sups]

Σε ζηλευω μακαρι να το ξεπερασω και να γινω σαν εσενα...δεν την παλευω αλλο αληθεια..

Δεν έχεις τίποτα να ζηλέψεις πάω στοίχημα πως αν το ΘΕΛΗΣΕΙΣ θα τα πας πολύ καλύτερα από εμένα κι όλας...εσύ θέλεις να το ξεπεράσεις; Να το ξεχάσεις; Γιατί έχω την αίσθηση πως όχι. Απαντησε με ειλικρίνεια στον εαυτο σου...θέλεις; Αν όχι, γιατί δεν θες;

[Natalia_sups]

Μη μου πεις ψέμματα όμως...εγώ πάνω από μισό χρόνο χωρίς καμία επαφή δεν ήθελα να το ξεχάσω και να το αφήσω κι ας ήξερα ότι δεν έχει γυρισμό. Μέσα μου ήθελα να θυμάμαι... Εσύ που κρατάς και επαφή πως να θέλεις να το ξεπεράσεις; Δυσκολακι...λογικό λοιπόν που ζοριζεσαι. Κι αυτός ο μαλακας τι σου μιλάει ακόμα βασικά; Θες να πεις γιατί χωρίσατε; Με μπερδεύει που ακόμα μιλάτε και που δεν σε κόβω να θες να το ξεπεράσεις...παίζει ρόλο δηλαδή...

[pass92]

Μη μου πεις ψέμματα όμως...εγώ πάνω από μισό χρόνο χωρίς καμία επαφή δεν ήθελα να το ξεχάσω και να το αφήσω κι ας ήξερα ότι δεν έχει γυρισμό. Μέσα μου ήθελα να θυμάμαι... Εσύ που κρατάς και επαφή πως να θέλεις να το ξεπεράσεις; Δυσκολακι...λογικό λοιπόν που ζοριζεσαι. Κι αυτός ο μαλακας τι σου μιλάει ακόμα βασικά; Θες να πεις γιατί χωρίσατε; Με μπερδεύει που ακόμα μιλάτε και που δεν σε κόβω να θες να το ξεπεράσεις...παίζει ρόλο δηλαδή...

Θες να σου δωσω καποιο μαιλ μου οτιδηποτε να σου πω? Εχω φοβιες δεν μου βγαινει να τα πω εδω μεσα αναλυτικα.....

[Natalia_sups]

Θες να σου δωσω καποιο μαιλ μου οτιδηποτε να σου πω? Εχω φοβιες δεν μου βγαινει να τα πω εδω μεσα αναλυτικα.....

Φυσικά, άφησε μου ένα πρόχειρο email σου αν θέλεις και τα συζητάμε από εκεί, όπως αισθάνεσαι πιο ανετα

[pass92]

! Σε ευχαριστω

[Natalia_sups]

Οκ εγινε...

[ironman]

Καλησπερα...ειμαι 24 και νομιζω βασικα σιγουρα οτι πασχω απο καταθλιψη..κλαιω ολη μερα και σκεφτομαι συχνα την αυτοκτονια...με βασανιζει ο χωρισμος μου( μιλαμε ακομα χωρις ταμπελες και μου κανει κακο το ξερω).Εχω ψυχαναγκασμο..ειχε ελλατωθει παλια αλλα μετα το χωρισμο μου μου ξαναηρθαν εντονα...εχω συνεχεια ανχος μερικες φορες ανασαινω και ποναει η καρδια μου...δεν εχω στηριξη απο κανεναν να το πω πουθενα ειδικα απο γονεις...τι να κανω πως να ξεπερασω ολο αυτο;εξω προσπαθω να δειχνω "καλα" οσο μπορω..

ποιοι οι λογοι που χωρησες νοιωθεις ενοχικα για κατι θεωρεις τον εαυτο σου υπαιτιο?σου καταλογιζεις ευθυνες γιαυτο τον χωρισμο?ξερεις τους λογους που χωρισες?

[pass92]

Οχι δεν φταιω εγω σε κατι η μαλλον φταιω που μιλαω ακομα μαζι του και δεν με αφηνει να ξεκολησω αλλα προς το παρον δεν μπορω να μην μιλαω...

[ironman]

καλα κανεις και μιλας θα κανεις αυτο που θελεις δεν θα πιεζεις τον εαυτο σου για τιποτα θες να του μιλας μιλα του δεν θες μην του μιλας δεν υπαρχει εδω πρεπει και δεν πρεπει ασε τον εαυτο σου να σε οδηγησει σε καθε τι.του πρεζακια δεν του κοβουμε την πρεζα μια και εξω μεταφορικα το λεω εδω μιλαμε για συναισθημτικη πρεζα απο την στιγμη που σου δινει το πρασινο φως να μιλατε και θες καντο ο χρονος ειναι ο καλυτερος γιατρος και πιστεψε με αργα η γρηγορα θα νοιωσεις πολυ καλυτερα και δεν βρισκω κανενα λογο να πεσεις στα πατωματα και να νιωσεις κουρελι προσπαθησε να το περασεις οσο το δυνατο πιο ανωδυνα και ξαφνικα θα καταλαβεις οτι οκ μπορω να ζω και χωρις αυτον η ελπιδα λενε ειναι η πιο γλυκια καταρα σε βολευει να ελπιζεις?ελπιζε λοιπον

[pass92]

Δεν μπορω να το δω ετσι απο την στιγμη που με βασανιζουν σκεψεις?με θελει?οχι?γιατι μου μιλαει? Εχει αλλες? Καταλαβες οτι περναω λουκι οποτε εγω φταιω που το ανεχομαι....δεν νομιζω οσο μιλαω να πω μπορω χωρις εσενα..οπως ειπες ειμαι μια πρεζου

[ironman]

γιατ δεν τον ρωτας ολα αυα τα ερωτηματα που εχεις αφου τον θες?μπορει να θελει και αυτος να δωσει μια δευτερη ευκαιρια στη σχεση σας.ξαναλεω δεν ξερω τι εχει γινει μεταξυ σας τι σου ειπε τι του ειπες

[pass92]

Οτι και να ρωτησω λεει με πιεζεις...απλα δεν θελει την εννοια της ταμπελας σχεσης αλλα να εχουμε επικοινωνια....μια φιλη ειπε καβαντζα οτι ειμαι κ πολυ σωστα μαλλον ειπε...τωρα τελευταια σαν να απομακρυνετε επεισπδη εχει δει οτι ειμαι κολλημενη..μου λεει σου κανω κακο δεν προχωρας αλλα συνεχιζει να μιλαει...