Φοβία να μην δώσω λάθος Ρέστα

[Mara.Z]

Μacgyver, συμφωνω απολυτα για το καφεκοπτειο! και για την ποσοτητα που αναφερεις, 2 φλιτζανια τη μερα μια χαρα!

Bullying στο σχολείο, στην κοινωνία, στην εργασία. Κολλητικό είναι? δεν ξερω. Στοχοποιούν τον αδύναμο κρίκο και συνασπιζεται η ομάδα, νιώθουν δυνατοί? υποθέτω.
Το έχω ζήσει, και σε σχολείο, και κοινωνικά λόγω δυσκολης οικογενειακής καταστασης και σε δουλειές. Όχι ως σωματική βία, αλλά ψυχολογική βία, να με μειώνουν, να με υποτιμάνε, να με ειρωνεύονται.
Και μετα λέμε πως καταλήξαμε αγοραφοβικοί/κοινωνιοφοβικοί...

[Macgyver]

Δεν τοχω βιωσει Μαρα , ποτε , εζησα ηρεμες εποχες σχολειο , ειμαι βεβαια 54 , αλλα γυμναζομαι 30 χρονια , βαρη , δυσκολο να μου κανει καποιος μπουλιιν , ειτε λεκτικο , ειτε σωματικο , αν και 1.78 μονον !!! παντως εχει χρειαστει αρκετες φορες , να βαλω φωνη , προκειμενου να γινει η δουλεια μου , και ο αλλος , καπου φοβαται αμα σε δει ' καπως ' ...........αλλα παραμενω στην λεκτικη απειλη , δεν εχω περασει ευτυχως σε χειροδικια , δεν ειναι το στυλ μου και δεν θελω να μπλεξω με αστυνομια , αλλα πλεον , αμα δειξεις ανεκτικος , πιθανοτατα να γινεις αντικειμενο εκμεταλλευσης ................ προφανως θα στοχοποιησουν τον αδυναμο κρικο , η ευκολη λυση , τωρα γιατι το κανουν ολο αυτο , δεν ξερω .......αλλα βλεπω και στο δρομο , οι οδηγοι , ειναι αγριεμενοι , η οικονομικη κριση ισως ? ισως ...........ω , ναι , το καφεκοπτειο !! μονο που μπαινεις μεσα , αγαλλιαζει η ψυχη σου , απο τις μυρωδιες ................. και επιταχυνει και τον μεταβολισμο ο καφες , μεχρι δυο να πιω , μετα με πιανει υπερενταση .......

[Nox]

Σαν να περιεγραψες τη ζωη μου. Ειχα παλιοτερα φιλους, τους παρατησα για τον ιδιο λογο. Με κριτικαραν ολη την ωρα και με μειωναν ισως επειδη ειχα πιο δραστηρια ζωη απο αποψη hobby και με ζηλευαν ? (ποδηλασια κτλ)
Πλεον δεν εχω κανενα απολυτως φιλο εδω και λιγο καιρο, ειμαι 24 και σπανια βγαινω απο το σπιτι. Ιντερνετ σχεδον ολη μερα και κηπουρικη. Ιδιως απο τη στιγμη που μου προκληθηκε βλαβη στο γονατο απο τις συνεχομενες καταπονησεις απο ορειβασια και ποδηλασια (τα οποια ενιοτε τα εκανα και solo), εδω και 1 μηνα δεν εχω βγει απο το σπιτι, και παω το πολυ μεχρι το μπαλκονι ελπιζοντας οτι θα ανακαμψω.

Σχετικα με το θεμα, επειδη ημουν και γω θυμα bullying και πασχω απο κοινωνικη φοβια, ετυχε ενα μικρο διαστημα να δουλεψω στο μαγαζι των γονιων μου και να κραταω το ταμειο. Ειχα σοβαρο θεμα με το να δινω ρεστα, ωσπου ανακαλυψα το συστημα της ταμειακης να σου λεει ποσο να δινεις ρεστα. Βεβεαια οταν μου ελεγαν οι γονεις μου να ζηταω ψηλα για να δινω πισω χαρτονομισματα ρεστα, εκει το πραγμα δυσκολευε αρκετα και αγχωνομουν.

Χριστε μου. Σαν να διαβαζω την ζωη μου (εκτός αυτο με την καφεινη). Και εγω στο Δημοτικο και το μισο Γυμνασιο ηταν κολαση για μενα. Εχω χασει πολλους απο τους φιλους μου γτ μετα τις σπουδες και το στρατο γυρισαν σπιτια τους και καποιοι εχουν φυγει εξωτερικο.

Απο δουλεια μια δουλευω μια οχι και περναω τις μερες μου στα videogames, internet και βιβλια.

Αυτο με τα ρεστα τωρα, το καταλαβαινω. Δεν ειναι πως δεν ξερεις να μετρας αλλα η ανασφάλεια μην κάνεις καποιο λαθος. Και εγω τρεμω οταν κανω μια δουλεια μην κανω καποιο λαθος. το τσεκαρω και το διπλοτσεκαρω πριν, κατα την διαρκεια και μετα που την κανω για να μην κανω καμια βλακεια. Πολλες φορες μαλιστα απο το αγχος και τον φόβο μην κανω λαθος, το κανω. Το μονο που μπορω να σου πω είναι να χαλαρώσεις, γτ κατι σιγουρο να σου πω δεν εχω βρει ακομα.

Τελικά η ζωή μου μοιάζει με τόσους εδώ μέσα !!!! :confused:

Νιώθω ότι ζω σε σενάριο της ζώνης του Λυκόφωτος. Αν μου γράψει ακόμη ένας το ίδιο, θα αποκτήσω και υπαρξιακά προβλήματα στο τέλος!! :rolleyes:

Σωστή η απλή συμβουλή που μου έδωσες archangel, πρέπει να χαλαρώσω και να μην μεγαλοποιώ κάποια πράγματα.

[Nox]

Νοx, από τα γραφόμενα σου και σε ενα άλλο ποστ, φαίνεσαι άτομο άξιο, ικανό, που προσπαθεί να μάθει, να ανοίξει τους ορίζοντες του, να βελτιωθεί. Δεν βαλτώνεις, πολύ σημαντικό.
Η φοβία που αναφέρεις έχει ίσως να κάνει με μια κάποια ανεπάρκεια που νιώθεις σαν άτομο, μια τελειομανία που ίσως έχεις, και φυσικά ανασφάλειες και φοβίες που όλοι έχουμε.
Στο θέμα με το ρέστα που αναφέρεις, επειδή με ταλαιπωρεί ένα αυτοάνοσο, εχω πρόβλημα συγκεντρωσης τα τελευταια χρόνια. Αρα φοβάμαι μπας και δώσω 50ευρω πχ και μου δώσουν λιγότερα. Εχω παθει σε μαγαζί το εξής, να κοστίζει το προιον 37 ευρώ, να μου δίνουν τα ρεστα, να έχω σφηνωσει στο μυαλό μου ότι πρέπει να παρω 10 +5 σε χαρτονομισματα, να μου δινουν κερματα, να μην καταλαβαίνω γιατι-άλλα περιμενα, να μου εξηγεί ο ταμίας και οι πίσω που περίμεναν να χασκογελάνε. Στη δική μου την περίπτωση όμως είναι πρόβλημα συγκέντρωσης που το δουλευω, κάτι σαν mental burn-out, δεν είναι φοβία...
Αυτό που φιλικά θα σου έλεγα είναι να έχεις εκ των προτερων μαζί σου μια αριθμομηχανή, ίσως το κινητο σου, και να υπολογίζεις πόσο κανουν, αρα ποσα θα παρεις. Εγώ κρατάω και excel με τα εξοδα μου οποτε εχω μια αριστη δικαιολογία, τοσα στο κρεοπωλειο, με τα ρεστα τοσα στο σουπερ μαρκετ κλπ.

Nox είσαι κοινωνιοφοβικός?

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Προσπαθώ συνεχώς να μαθαίνω, αλλά η αλήθεια είναι ότι βάλτωσα λιγάκι, υπάρχει ένα πέπλο στασιμότητας στην ζωή μου.

Μάλλον αυτό πρέπει να κάνω κι εγώ με το κομπιουτεράκι. Ίσως ο μόνος τρόπος για να νικήσω την φοβία μου θα είναι να μπω μέσα στο σενάριο που με φοβίζει και να έχω σαν Backup την αριθμομηχανή, ώστε να μου καλύπτει την ανασφάλεια. Θα είναι σαν να ρίχνεις κάποιον κατευθείαν στα βαθειά για να μάθει απότομα κολύμπι, αλλά του δένεις με ένα σχοινί ένα σωσίβιο ώστε να βρίσκεται δίπλα του, οπότε αν το χρειαστεί θα το χρησιμοποιήσει διακριτικά.

Ίσως να είμαι Κοινωνιοφοβικός, δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά σε αυτό. Παλιότερα αγχωνόμουν για απλά καθημερινά πράγματα, το άγχος μου έφερνε ταχυκαρδία κτλ. Τώρα είμαι ψύχραιμος στις περισσότερες περιπτώσεις διότι η φιλοσοφία και η κοσμοαντίληψή μου έχουν αλλάξει, απλά δεν κάνω πράγματα και δεν μπαίνω σε κοινωνικές καταστάσεις αν για κάτι νιώθω ανασφάλεια. Σταδιακά βελτιώνομαι, για παράδειγμα πριν πολλά χρόνια είχα τρομερό άγχος ακόμη και για να πάρω τηλέφωνο κάποιον που δεν γνώριζα! Όταν όμως πήγα σε δουλειά που εκτός από την εργασία μου σε υπολογιστή, έπρεπε να σηκώνω τηλέφωνα και ορισμένες φορές να καλώ κι εγώ πελάτες, το άγχος μου εξαφανίστηκε μέσα σε μερικές μέρες!

[Nox]

η καφεινη και αυτα τα ποτα αμεσα εχουν δραση αλλα το νευρικο συστημα κλαταρει μετα. Οποτε καλυτερα σταματησε τα αφού το δικό σου νευρικο συστημα είναι ηδη πολυ επιβαρημενο. Καλύτερα κανενα βοτανο, κανενα τσαι του βουνου για συγκεντρωση. Εσυ που ξέρεις να ψάχνεις, θα βρεις ενα σωρο τέτοια. Τη διατροφη πολλες φορες την παραμελουμε αλλα ειναι η βαση. Στην Αμερική υπάρχουν ένα σωρό τετοιες θεωρίες για κάθε ασθενεια ξεχωριστά.

Προσπάθησα πολλές φορές να σταματήσω την καφεΐνη και δεν τα κατάφερα. Μια φορά μπόρεσα να μην πιώ για 20 μέρες. Ειδικά τις πρώτες μέρες κοιμόμουν πολλές ώρες και είχα αναβλητικότητα για τα πάντα. Χάλια διάθεση. Μετά από 20 μέρες ήμουν καλύτερα, κοιμόμουν φυσιολογικά και ένιωθα να έχω περισσότερη ενέργεια, αλλά πάλι έπεσα στον πειρασμό και εθίστηκα ξανά στον καφέ και στα energy drinks. Το τσιγάρο το έκοψα εδώ και χρόνια, ήταν πανεύκολο να το κάνω, αλλά τα διεγερτικά τύπου Καφεΐνης δεν έχω τη δύναμη να τα σταματήσω. Καλά που δεν δοκίμασα και δεν έμπλεξα ποτέ με δυνατά διεγερτικά σαν την Κοκαΐνη!!! Θα είχα φάει κόλλημα και θα είχα καταστραφεί σωματικά και οικονομικά.

[stefamw]

Μάλιστα, τελικά οι άνθρωποι έχουμε πολλά κοινά στοιχεία μεταξύ μας. Συνεχώς παρατηρώ ότι παρόμοια βιώματα οδηγούν σε κοινές συμπεριφορές και ανασφάλειες. Το Bullying δυστυχώς έχει τραυματίσει χιλιάδες ανθρώπους. Κατά την περίοδο των σχολικών χρόνων νόμιζα ότι είμαι ο μοναδικός που το βίωνε, τότε δεν γινόταν πουθενά λόγος για το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού.

Δυστυχως ετσι ειναι. Μου κατεστρεψαν τη ζωη, περαν του οτι ειμαι απλα εσωστρεφης και ας μην ειχα κοινωνικη φοβια, το να βγαινεις εξω, να δυσκολευεσαι να κοιταξεις καποιον στα ματια, να μιλας και να κανεις σαρδαμ και τα χερια να τρεμουν, μου εχουν μειωσει σημαντικα την ποιοτητα της ζωης μου.
Και γω τοτε ετσι ενιωθα, πως ολοι ηταν οι διασημοι στο σχολειο και γω ημουν το μονο θυμα κοροιδιας εκει μεσα, και ολα αυτα γιατι απλα ημουν ο "ξενος" που μετακομισε απο αλλη πολη και δεν με συμπαθησαν απο την αρχη. Ολα αυτα κατεληξαν στο να εχω κοινωνικη φοβια με τα γνωστα συμπτωματα που ξεκινησαν απο τα 16 μου, και τωρα στα 24 κατεληξα στα ηρεμιστικα οταν προκειται να κανω με πολυ κοσμο σε μια μερα. Και οχι μονο αυτο, αλλα να εχω την εντυπωση πως εχω νοητικη υστερηση που δεν ειναι τιποτα αλλο απο την συνεχομενη εκθεση σε βασανιστικο αγχος, και στο θεμα του ταμειο παλι, να μου δινουν πχ 23 ευρω και να καθομαι και να σκεφτομαι ποσο πρεπει να δωσω ρεστα απο 50ευρο γιατι ειμαι απλα αγχωμενος.
Κλειδωμενος πλεον στο σπιτι 1 μηνα λογο γονατου, εχω αρχισει πλεον να αγχωνομαι πως θα ξαναβρεθω παλι σε κοσμο. Θα νιωθω σα να περναω αναμεσα σε αγρια ζωα δεμενα ετοιμα να με κατασπαραξουν αν καποιο σπασει την αλυσιδα του.

[ftatl]

Λίγο παράξενη φοβία ;) Αλλά κοίτα:

Έστω ότι κάνει 5,60€ ένα προϊόν και ο πελάτης σου δίνει 10€. Τι κάνεις? Αντί να κάθεσαι εκείνη τη στιγμή να αφαίρείς κλπ, κάνε το εξής: Με το που σου δίνει τα 10€, λες από μέσα σου 5,60€. Κι αρχίζεις να τραβάς λεφτά από το ταμείο και λες π.χ. παίρνεις ένα δίευρο και το προσθέτεις στα 5,60, και λες 7,60. Μετά άλλο ένα και πας 9,60. Και στο τέλος τραβάς 40 λεπτά, κι έφτασες να καλύψεις το 10€ του πελάτη. Έτσι έδωσες σωστά τα ρέστα (4,40€).

Το θέμα αυτοπεποίθησης λόγω bullying κλπ το έχω βιώσει κι εγώ, αλλά το ξεπέρασα πλήρως, απλά κοίτα πού βρίσκονται όσοι σου το έκαναν και ότι δεν σημαίνουν πια αυτοί κάτι για σένα. Προσπάθησε να κρατάς επαφές με δικά σου άτομα και να τους ανοίγεσαι!

Τέλος, κόψε τα energy drinks, κάνουν πολύ κακό. Πολύ όμως.

Αυτά!!!

ο ποιο ευκολος τροπος ειναι ο εξης εστω οτι ενα προιον στοιχιζει 5,60 οπως λες και ο πελατης δεινει 10 ο ταμιας συμπληρωνει τα ρεστα απο το ταμειο π.χ 5,60 και 0,40 =6 +2=8 + 2 = 10 στην ουσια 4,40 ρεστα. Αλλα συνηθως αν δουλευει σε σουπερ π.χ ο ταμιας πληκτρολογει τα μετρητα που του δινει ο πελατης στην ταμειακη και η ταμειακη βγαζει αυτοματα τα ρεστα και τα δινει.

[ftatl]

Έγινα μέλος στο φόρουμ ώστε να μιλήσω για μια περίεργη φοβία μου. Είναι κάτι που ως σενάριο με αγχώνει.

Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια καλή συμβουλή που μπορείτε να μου δώσετε, αλλά αποφάσισα να γράψω για το θέμα μου σαν εξομολόγηση/ψυχανάλυση για να νιώσω καλύτερα. Πρώτη φορά μιλάω για αυτό κι η ανωνυμία με βοηθάει πολύ πιστεύω! Δεν το έχω πει σε κανέναν, ούτε σε συγγενείς, ούτε σε φίλους, ούτε σε κοπέλες μου. Το βλέπω κι εγώ άλλωστε ως αστείο λιγάκι και σκέφτομαι ότι αν έλεγα ότι νιώθω άσχημα, ότι με αγχώνει και με φοβίζει αυτό που θα σας αποκαλύψω παρακάτω, θα με κορόιδευαν.

Η φοβία μου έχει να κάνει με τα χρήματα και συγκεκριμένα με το να δώσω ρέστα. Φοβάμαι ότι αν βρω δουλειά που να χρειάζεται να είμαι και στο ταμείο, δηλαδή να παίρνω χρήματα και να δίνω ρέστα, ότι μπορεί να κάνω λάθος και να μην τα καταφέρω σε κάποια στιγμή, ή απλά να μπερδευτώ στους υπολογισμούς αν βρεθώ υπό πίεση ή σε σύνθετη κατάσταση. Σκέφτομαι ότι μπορεί να μπλοκάρω και έτσι να βρεθώ σε δύσκολη θέση. Κι αν αυτό συμβεί, τότε φοβάμαι ότι θα σκέφτονται οι πελάτες αρνητικά για μένα, θα σκεφτούν ότι είμαι χαζός, θα πουν από μέσα τους ότι είμαι καθυστερημένος.

Η φοβία αυτή με δυσκολεύει στη ζωή, διότι με κατεύθυνε πάντα στο να μην βρίσκω δουλειές που να έχουν σχέση με ταμείο. Όσες φορές ήμουν σε δουλειά, ποτέ δεν είχα να κάνω με χρήματα. Αυτή την περίοδο που είμαι άνεργος υπάρχει μια δουλειά που θα μπορούσα να κάνω σε μαγαζί ενός φίλου μου, αλλά την έχω βγάλει εντελώς από το μυαλό μου και βρήκα δικαιολογίες για να του απαντήσω αρνητικά στην πρόταση που μου έκανε.

Ντρέπομαι που μιλάω για αυτό, διότι θεωρώ τον εαυτό μου έξυπνο, έχω τελειώσει το γενικό λύκειο, πέρασα σε καλή σχολή στις πανελλαδικές, την τελείωσα και έχω πτυχίο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αλλά πάντα αυτή την ιδέα που με άγχωνε την έβαζα στην άκρη του μυαλού μου και την απέφευγα ως σενάριο.

Το σημαντικό είναι ότι γνωρίζω τις ρίζες της φοβίας μου. Σε όλο το δημοτικό, το γυμνάσιο και το λύκειο ήμουν θύμα μπούλινγκ, με κορόιδευαν και με χτυπούσαν. Καθημερινά άκουγα να με αποκαλούν χαζό και καθυστερημένο. Όχι φυσικά επειδή είμαι βιολογικά χαζός, αλλά επειδή είχα θυματοποιηθεί και τα δεχόμουν χωρίς να αντιδρώ! Τότε όσα συνέβαιναν τα κάλυπτα και ντρεπόμουν να μιλήσω στους δικούς μου, επίσης οι συμμαθητές μου με εκφόβιζαν και με απειλούσαν ότι θα με δείρουν άσχημα έξω από το σχολείο αν έλεγα τίποτα σε δασκάλους και καθηγητές. Νόμιζα ότι μόνο σε μένα συμβαίνει αυτό. Με θυμάμαι να έχω ένα ψεύτικο χαμόγελο που από πίσω έκρυβε μια κατάθλιψη και είχα διαπιστώσει από τότε ότι οι άνθρωποι που γελάνε πολύ, στην ουσία το κάνουν από αντίδραση σε μια εσωτερική κατάθλιψη. Μετά το επιβεβαίωσα αυτό διαβάζοντας για τις ζωές μεγάλων κωμικών, οι οποίοι στην καθημερινότητά τους ήταν το αντίθετο από αυτό που έδειχναν στο γυαλί της τηλεόρασης, πχ ο Ρόμπιν Ουίλιαμς.

Το bullying μου άφησε πολλά ψυχολογικά προβλήματα και ενώ συνειδητά γνωρίζω ότι είμαι έξυπνος, υποσυνείδητα νιώθω κατωτερότητα πολλές φορές και φοβάμαι ότι εύκολα μπορούν να με ξαναπούν χαζό αν κάνω κάτι λάθος. Οι λέξεις χαζός και καθυστερημένος, που μου λέγανε οι συμμαθητές, χαράχθηκαν βαθειά στην ψυχοσύνθεσή μου και μου δημιούργησαν κόμπλεξ και όπως καταλαβαίνετε με τα κόμπλεξ τα απλά πράγματα τα κάνεις δύσκολα και τα μεγαλοποιείς!

Ένα παράδειγμα του πως κάτι απλό το μετέτρεψα σε δύσκολο είναι ότι άργησα πολύ να κάνω σχέση με γυναίκα. Για να καταφέρω κάτι τέτοιο που θεωρείται συνηθισμένο και που το καταφέρνουν ακόμη και ανήλικα παιδάκια, εγώ χρειάστηκε να κάτσω να μελετήσω τα πάντα για το Καμάκι και τις Σχέσεις!!! Διάβασα βιβλία για το πώς να γίνεις ένας Pickup artist. Ο άνθρωπος που μελετάει την τέχνη της γοητείας, τις μεθόδους και τις τεχνικές για το πώς να κάνει μια γυναίκα να τον ερωτευθεί, ονομάζεται Pickup artist. Παρόλο που είμαι σχετικά όμορφος, μόνο όταν μελέτησα αυτά τα βιβλία βρήκα την αυτοπεποίθηση που μου χρειαζόταν για να κάνω σχέσεις. Βέβαια δεν έγινα τέλειος Pickup Artist (δεν είχα αυτόν τον σκοπό άλλωστε), αλλά βοηθήθηκα όσο χρειαζόταν. Η γνώση είναι δύναμη λένε… εγώ θα προσθέσω ότι είναι και αυτοπεποίθηση!

Ελπίζω να καταφέρω να ξεπεράσω την φοβία με τα ρέστα στα χρήματα. Παλιότερα είχα ξεπεράσει άλλες φοβίες που είχα, για παράδειγμα ενώ φοβόμουν να μιλήσω μπροστά σε πολύ κόσμο, κατάφερα να μπορέσω να κάνω παρουσιάσεις εργασιών και να παρουσιάσω πτυχιακή εργασία της σχολής μου σε τρείς καθηγητές και σε κοινό πολλών ατόμων. Για να μου φύγει τότε το άγχος, αγόρασα και διάβασα σχετικά βιβλία ψυχολογίας. Παρόλα αυτά χρειαζόμουν και ουσίες για να λειτουργήσω καλύτερα. Μην φανταστείτε τίποτα παράνομες ουσίες! Αλκοόλ έπινα (σπάνια πίνω αλκοόλ) σε συνδυασμό με ένα χάπι. Συγκεκριμένα, τυχαία είχα μάθει για τους Βήτα Αναστολείς/Αποκλειστές, τα λεγόμενα Beta-Blockers που δημιουργήθηκαν για παθήσεις της καρδιάς και της πίεσης, έμαθα από το ιντερνέτ ότι τα χρησιμοποιούν και καλλιτέχνες που βγαίνουν στην σκηνή διότι τους βοηθάει να διαχειρίζονται το άγχος και το τρέμουλο και όταν ήθελα τα έβρισκα χωρίς συνταγή γιατρού! Έτσι λοιπόν όταν είχα να παρουσιάσω μια εργασία σε μια ολόκληρη αίθουσα (με δεκάδες μάτια να με κοιτάνε), ξεκινούσα μια μέρα πριν να παίρνω τα χάπια (δεν λέω ονομασία) με τα beta blockers. Επίσης, είχα μαζί μου και ένα μπουκαλάκι με αλκοόλ και λίγο πριν βγω να παρουσιάσω την εργασία έπινα μονορούφι το ποτάκι (ήταν σε λογικά πλαίσια η ποσότητα ώστε να μπορώ να είμαι συγκεντρωμένος σε αυτά που θα πω). Έτσι λειτουργούσα άψογα, χωρίς φόβο! Τώρα πιστεύω ότι μπορώ να κάνω το ίδιο χωρίς ουσίες, διότι απέκτησα εμπειρία. Να προσθέσω εδώ ότι δεν είναι σωστό να παίρνεις φάρμακα της κατηγορίας των Beta Blockers χωρίς λόγο. Ούτε που γνωρίζω τι κινδύνους μπορεί να έχουν όταν καταναλωθούν χωρίς σωματικό πρόβλημα υγείας, οπότε όσοι διαβάζετε το μήνυμα μην πειραματίζεστε. Απλά εμένα δεν με ένοιαζε, έπρεπε να κάνω παρουσιάσεις και ένιωθα ότι ήμουν σε ψυχολογικό αδιέξοδο, οπότε έκανα ότι θεωρούσα ότι θα με βοηθήσει.

Έχω σκεφτεί ότι το θέμα μου θα λυνόταν μόνο αν έβρισκα κάποιο πρόγραμμα στον υπολογιστή που να με έβαζε να κάνω τον ταμεία, να με πίεζε να κάνω γρήγορα πολλούς και σύνθετους υπολογισμούς στα ρέστα κι έτσι πιστεύω ότι θα το ξεπερνούσα! Αλλά δυστυχώς δεν έχω ανακαλύψει ακόμη ένα τέτοιο πρόγραμμα.

Γνωρίζω ότι υπάρχουν στον πλανήτη πιο παράξενες φοβίες από την δική μου, παρόλα αυτά είμαι περίεργος αν έχω μόνο εγώ αυτή την φοβία και σε τέτοιο βαθμό.

Όσοι βρεθήκατε πρώτη φορά σε θέση εργασίας που απαιτούσε να δίνετε και ρέστα, πώς νιώθατε; Είχατε άγχος; Τι σκεφτόσασταν;

Όσοι έχετε να πείτε κάτι χρήσιμο, τι θα με συμβουλεύατε; Υπάρχει καμιά καλή τεχνική για να βγάζει κανείς τα ρέστα, χωρίς να υπάρχει πιθανότητα λάθους;

Γενικά θα ήθελα την άποψή σας.

Ευχαριστώ πολύ!

καλημερα, μια πολυ απλη τεχνικη ειναι να υπολογιζεις απο το ποσο που στοιχιζει ενα προιον μεχρι τα μετρητα που σου δινει ο πελατης, το ανεφερα και σε παραπανω σχολιο, π.χ αν εχεις ενα λογαριασμο 5,60 και ο πελατης σου δινει 10 εσυ συμπληρωνεις απο το 5,60 μεχρι το δεκα δλδ 5,60 + 0,40= 6 +2 = 8 + 2= 10 δλδ ρεστα 4,40. αλλα συνηθως στις ταμειακες που κανουν αυτοματα το συνολο οταν περνας τα προιοντα σου βγαζουν αυτοματα και τα ρεστα αν πληκτρολογισεις ακριβως τα μετρητα που σου δινει ο πελατης.
αλλα αν τοσο φαβασαι για μια τετοια δουλεια ποιος ο λογος να ψαχνεις κατι τετοιο. εγω ειχα παντα φοβια με τη δουλεια του σερβιτορου δεν το χω με το δισκο το χω κανει και δεν με θελει οποτε δεν ψαχνω κατι αντιστοιχο.

[Mara.Z]

Μάλλον αυτό πρέπει να κάνω κι εγώ με το κομπιουτεράκι. Ίσως ο μόνος τρόπος για να νικήσω την φοβία μου θα είναι να μπω μέσα στο σενάριο που με φοβίζει και να έχω σαν Backup την αριθμομηχανή, ώστε να μου καλύπτει την ανασφάλεια. Θα είναι σαν να ρίχνεις κάποιον κατευθείαν στα βαθειά για να μάθει απότομα κολύμπι, αλλά του δένεις με ένα σχοινί ένα σωσίβιο ώστε να βρίσκεται δίπλα του, οπότε αν το χρειαστεί θα το χρησιμοποιήσει διακριτικά.

Ίσως να είμαι Κοινωνιοφοβικός, δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά σε αυτό. Παλιότερα αγχωνόμουν για απλά καθημερινά πράγματα, το άγχος μου έφερνε ταχυκαρδία κτλ. Τώρα είμαι ψύχραιμος στις περισσότερες περιπτώσεις διότι η φιλοσοφία και η κοσμοαντίληψή μου έχουν αλλάξει, απλά δεν κάνω πράγματα και δεν μπαίνω σε κοινωνικές καταστάσεις αν για κάτι νιώθω ανασφάλεια. Σταδιακά βελτιώνομαι, για παράδειγμα πριν πολλά χρόνια είχα τρομερό άγχος ακόμη και για να πάρω τηλέφωνο κάποιον που δεν γνώριζα! Όταν όμως πήγα σε δουλειά που εκτός από την εργασία μου σε υπολογιστή, έπρεπε να σηκώνω τηλέφωνα και ορισμένες φορές να καλώ κι εγώ πελάτες, το άγχος μου εξαφανίστηκε μέσα σε μερικές μέρες!

Η αριθμομηχανή είναι η τέλεια λύση, εμένα με έχει βολέψει απίστευτα.
Μα η λυση στην κοινωνικη φοβια ειναι η εκθεση. Εμενα έκλεινε η φωνη μου αρχικα οταν έπρεπε να παρω τηλεφωνα στη δουλεια. Βραχνιαζα απότομα! και δεν μου έβγαινε η φωνη...Και δικαιολογιόμουν ότι έχω φαρυγγιτιδα κλπ...Και πως το αντιμετωπισα? το έριξα στο θορυβο και στην συσκευή οτι δεν δουλευει καλα, και απλά άλλαζα γραφειο, πηγαινα σε γραφεια άδεια, οποτε με την άνεση μου εκανα τα τηλεφωνηματα. Να σου πω ότι έγραφα σε χαρτιά τί ακριβως θα έλεγα. Η φωνη αυτόματα καθαριζε, λες και ξεμπλοκαρα ενα πραγμα...Ενιωθα άνετα και σιγα σιγα με τα χρονια το ξεπερασα.

[Macgyver]

Λίγο παράξενη φοβία ;) Αλλά κοίτα:

Έστω ότι κάνει 5,60€ ένα προϊόν και ο πελάτης σου δίνει 10€. Τι κάνεις? Αντί να κάθεσαι εκείνη τη στιγμή να αφαίρείς κλπ, κάνε το εξής: Με το που σου δίνει τα 10€, λες από μέσα σου 5,60€. Κι αρχίζεις να τραβάς λεφτά από το ταμείο και λες π.χ. παίρνεις ένα δίευρο και το προσθέτεις στα 5,60, και λες 7,60. Μετά άλλο ένα και πας 9,60. Και στο τέλος τραβάς 40 λεπτά, κι έφτασες να καλύψεις το 10€ του πελάτη. Έτσι έδωσες σωστά τα ρέστα (4,40€).
!

Mεχρι να τα κανει ολα αυτα , την εχουν ............................... απολυσει .......η εχουν αγανακτησει ολοι οι πελατες , που περιμενουν .......παραξενες φοβιες , πραγματι ...............τι απεγιναν οι παλιες καλες φοβιες , αραχνες , φιδια , κλειστοφοβια , κατσαριδες ????

[arntaben]

Mεχρι να τα κανει ολα αυτα , την εχουν ............................... απολυσει .......η εχουν αγανακτησει ολοι οι πελατες , που περιμενουν .......παραξενες φοβιες , πραγματι ...............τι απεγιναν οι παλιες καλες φοβιες , αραχνες , φιδια , κλειστοφοβια , κατσαριδες ????

Mak ετσι δινουμε ρεστα εσυ δινει διαφορετικα?η αφηνεις τα ρεστα μπουρμπουαρ?

[archangel]

Τελικά η ζωή μου μοιάζει με τόσους εδώ μέσα !!!! :confused:

Νιώθω ότι ζω σε σενάριο της ζώνης του Λυκόφωτος. Αν μου γράψει ακόμη ένας το ίδιο, θα αποκτήσω και υπαρξιακά προβλήματα στο τέλος!! :rolleyes:

Σωστή η απλή συμβουλή που μου έδωσες archangel, πρέπει να χαλαρώσω και να μην μεγαλοποιώ κάποια πράγματα.

χαχαχαχαχαχα Welcome to twilight zone

https://www.youtube.com/watch?v=NzlG28B-R8Y


Ελπιζω να σε βοηθησει φιλε μου. :)

[Macgyver]

Mak ετσι δινουμε ρεστα εσυ δινει διαφορετικα?η αφηνεις τα ρεστα μπουρμπουαρ?

Αγαπητη arntaben , απ οσο ξερω , δεν δουλευεις , ουτε και προκειται , ουτε εγω , σε καταστημα να δινουμε ρεστα , και ειναι εμφανες οτι δεν σοβαρολογω , οποτε , τι σημασια εχει αν δινω ρεστα η δινω πουρμπουαρ , ως ιδιωτης ..................

[maria eleni]

Έγινα μέλος στο φόρουμ ώστε να μιλήσω για μια περίεργη φοβία μου. Είναι κάτι που ως σενάριο με αγχώνει.

Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια καλή συμβουλή που μπορείτε να μου δώσετε, αλλά αποφάσισα να γράψω για το θέμα μου σαν εξομολόγηση/ψυχανάλυση για να νιώσω καλύτερα. Πρώτη φορά μιλάω για αυτό κι η ανωνυμία με βοηθάει πολύ πιστεύω! Δεν το έχω πει σε κανέναν, ούτε σε συγγενείς, ούτε σε φίλους, ούτε σε κοπέλες μου. Το βλέπω κι εγώ άλλωστε ως αστείο λιγάκι και σκέφτομαι ότι αν έλεγα ότι νιώθω άσχημα, ότι με αγχώνει και με φοβίζει αυτό που θα σας αποκαλύψω παρακάτω, θα με κορόιδευαν.

Η φοβία μου έχει να κάνει με τα χρήματα και συγκεκριμένα με το να δώσω ρέστα. Φοβάμαι ότι αν βρω δουλειά που να χρειάζεται να είμαι και στο ταμείο, δηλαδή να παίρνω χρήματα και να δίνω ρέστα, ότι μπορεί να κάνω λάθος και να μην τα καταφέρω σε κάποια στιγμή, ή απλά να μπερδευτώ στους υπολογισμούς αν βρεθώ υπό πίεση ή σε σύνθετη κατάσταση. Σκέφτομαι ότι μπορεί να μπλοκάρω και έτσι να βρεθώ σε δύσκολη θέση. Κι αν αυτό συμβεί, τότε φοβάμαι ότι θα σκέφτονται οι πελάτες αρνητικά για μένα, θα σκεφτούν ότι είμαι χαζός, θα πουν από μέσα τους ότι είμαι καθυστερημένος.

Η φοβία αυτή με δυσκολεύει στη ζωή, διότι με κατεύθυνε πάντα στο να μην βρίσκω δουλειές που να έχουν σχέση με ταμείο. Όσες φορές ήμουν σε δουλειά, ποτέ δεν είχα να κάνω με χρήματα. Αυτή την περίοδο που είμαι άνεργος υπάρχει μια δουλειά που θα μπορούσα να κάνω σε μαγαζί ενός φίλου μου, αλλά την έχω βγάλει εντελώς από το μυαλό μου και βρήκα δικαιολογίες για να του απαντήσω αρνητικά στην πρόταση που μου έκανε.

Ντρέπομαι που μιλάω για αυτό, διότι θεωρώ τον εαυτό μου έξυπνο, έχω τελειώσει το γενικό λύκειο, πέρασα σε καλή σχολή στις πανελλαδικές, την τελείωσα και έχω πτυχίο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αλλά πάντα αυτή την ιδέα που με άγχωνε την έβαζα στην άκρη του μυαλού μου και την απέφευγα ως σενάριο.

Το σημαντικό είναι ότι γνωρίζω τις ρίζες της φοβίας μου. Σε όλο το δημοτικό, το γυμνάσιο και το λύκειο ήμουν θύμα μπούλινγκ, με κορόιδευαν και με χτυπούσαν. Καθημερινά άκουγα να με αποκαλούν χαζό και καθυστερημένο. Όχι φυσικά επειδή είμαι βιολογικά χαζός, αλλά επειδή είχα θυματοποιηθεί και τα δεχόμουν χωρίς να αντιδρώ! Τότε όσα συνέβαιναν τα κάλυπτα και ντρεπόμουν να μιλήσω στους δικούς μου, επίσης οι συμμαθητές μου με εκφόβιζαν και με απειλούσαν ότι θα με δείρουν άσχημα έξω από το σχολείο αν έλεγα τίποτα σε δασκάλους και καθηγητές. Νόμιζα ότι μόνο σε μένα συμβαίνει αυτό. Με θυμάμαι να έχω ένα ψεύτικο χαμόγελο που από πίσω έκρυβε μια κατάθλιψη και είχα διαπιστώσει από τότε ότι οι άνθρωποι που γελάνε πολύ, στην ουσία το κάνουν από αντίδραση σε μια εσωτερική κατάθλιψη. Μετά το επιβεβαίωσα αυτό διαβάζοντας για τις ζωές μεγάλων κωμικών, οι οποίοι στην καθημερινότητά τους ήταν το αντίθετο από αυτό που έδειχναν στο γυαλί της τηλεόρασης, πχ ο Ρόμπιν Ουίλιαμς.

Το bullying μου άφησε πολλά ψυχολογικά προβλήματα και ενώ συνειδητά γνωρίζω ότι είμαι έξυπνος, υποσυνείδητα νιώθω κατωτερότητα πολλές φορές και φοβάμαι ότι εύκολα μπορούν να με ξαναπούν χαζό αν κάνω κάτι λάθος. Οι λέξεις χαζός και καθυστερημένος, που μου λέγανε οι συμμαθητές, χαράχθηκαν βαθειά στην ψυχοσύνθεσή μου και μου δημιούργησαν κόμπλεξ και όπως καταλαβαίνετε με τα κόμπλεξ τα απλά πράγματα τα κάνεις δύσκολα και τα μεγαλοποιείς!

Ένα παράδειγμα του πως κάτι απλό το μετέτρεψα σε δύσκολο είναι ότι άργησα πολύ να κάνω σχέση με γυναίκα. Για να καταφέρω κάτι τέτοιο που θεωρείται συνηθισμένο και που το καταφέρνουν ακόμη και ανήλικα παιδάκια, εγώ χρειάστηκε να κάτσω να μελετήσω τα πάντα για το Καμάκι και τις Σχέσεις!!! Διάβασα βιβλία για το πώς να γίνεις ένας Pickup artist. Ο άνθρωπος που μελετάει την τέχνη της γοητείας, τις μεθόδους και τις τεχνικές για το πώς να κάνει μια γυναίκα να τον ερωτευθεί, ονομάζεται Pickup artist. Παρόλο που είμαι σχετικά όμορφος, μόνο όταν μελέτησα αυτά τα βιβλία βρήκα την αυτοπεποίθηση που μου χρειαζόταν για να κάνω σχέσεις. Βέβαια δεν έγινα τέλειος Pickup Artist (δεν είχα αυτόν τον σκοπό άλλωστε), αλλά βοηθήθηκα όσο χρειαζόταν. Η γνώση είναι δύναμη λένε… εγώ θα προσθέσω ότι είναι και αυτοπεποίθηση!

Ελπίζω να καταφέρω να ξεπεράσω την φοβία με τα ρέστα στα χρήματα. Παλιότερα είχα ξεπεράσει άλλες φοβίες που είχα, για παράδειγμα ενώ φοβόμουν να μιλήσω μπροστά σε πολύ κόσμο, κατάφερα να μπορέσω να κάνω παρουσιάσεις εργασιών και να παρουσιάσω πτυχιακή εργασία της σχολής μου σε τρείς καθηγητές και σε κοινό πολλών ατόμων. Για να μου φύγει τότε το άγχος, αγόρασα και διάβασα σχετικά βιβλία ψυχολογίας. Παρόλα αυτά χρειαζόμουν και ουσίες για να λειτουργήσω καλύτερα. Μην φανταστείτε τίποτα παράνομες ουσίες! Αλκοόλ έπινα (σπάνια πίνω αλκοόλ) σε συνδυασμό με ένα χάπι. Συγκεκριμένα, τυχαία είχα μάθει για τους Βήτα Αναστολείς/Αποκλειστές, τα λεγόμενα Beta-Blockers που δημιουργήθηκαν για παθήσεις της καρδιάς και της πίεσης, έμαθα από το ιντερνέτ ότι τα χρησιμοποιούν και καλλιτέχνες που βγαίνουν στην σκηνή διότι τους βοηθάει να διαχειρίζονται το άγχος και το τρέμουλο και όταν ήθελα τα έβρισκα χωρίς συνταγή γιατρού! Έτσι λοιπόν όταν είχα να παρουσιάσω μια εργασία σε μια ολόκληρη αίθουσα (με δεκάδες μάτια να με κοιτάνε), ξεκινούσα μια μέρα πριν να παίρνω τα χάπια (δεν λέω ονομασία) με τα beta blockers. Επίσης, είχα μαζί μου και ένα μπουκαλάκι με αλκοόλ και λίγο πριν βγω να παρουσιάσω την εργασία έπινα μονορούφι το ποτάκι (ήταν σε λογικά πλαίσια η ποσότητα ώστε να μπορώ να είμαι συγκεντρωμένος σε αυτά που θα πω). Έτσι λειτουργούσα άψογα, χωρίς φόβο! Τώρα πιστεύω ότι μπορώ να κάνω το ίδιο χωρίς ουσίες, διότι απέκτησα εμπειρία. Να προσθέσω εδώ ότι δεν είναι σωστό να παίρνεις φάρμακα της κατηγορίας των Beta Blockers χωρίς λόγο. Ούτε που γνωρίζω τι κινδύνους μπορεί να έχουν όταν καταναλωθούν χωρίς σωματικό πρόβλημα υγείας, οπότε όσοι διαβάζετε το μήνυμα μην πειραματίζεστε. Απλά εμένα δεν με ένοιαζε, έπρεπε να κάνω παρουσιάσεις και ένιωθα ότι ήμουν σε ψυχολογικό αδιέξοδο, οπότε έκανα ότι θεωρούσα ότι θα με βοηθήσει.

Έχω σκεφτεί ότι το θέμα μου θα λυνόταν μόνο αν έβρισκα κάποιο πρόγραμμα στον υπολογιστή που να με έβαζε να κάνω τον ταμεία, να με πίεζε να κάνω γρήγορα πολλούς και σύνθετους υπολογισμούς στα ρέστα κι έτσι πιστεύω ότι θα το ξεπερνούσα! Αλλά δυστυχώς δεν έχω ανακαλύψει ακόμη ένα τέτοιο πρόγραμμα.

Γνωρίζω ότι υπάρχουν στον πλανήτη πιο παράξενες φοβίες από την δική μου, παρόλα αυτά είμαι περίεργος αν έχω μόνο εγώ αυτή την φοβία και σε τέτοιο βαθμό.

Όσοι βρεθήκατε πρώτη φορά σε θέση εργασίας που απαιτούσε να δίνετε και ρέστα, πώς νιώθατε; Είχατε άγχος; Τι σκεφτόσασταν;

Όσοι έχετε να πείτε κάτι χρήσιμο, τι θα με συμβουλεύατε; Υπάρχει καμιά καλή τεχνική για να βγάζει κανείς τα ρέστα, χωρίς να υπάρχει πιθανότητα λάθους;

Γενικά θα ήθελα την άποψή σας.

Ευχαριστώ πολύ!

και εγω φοβομουν οταν πρωτο δουλεψα σαν πωλητρια αλλα με το καιρο το ξεπερασα ειχα γινει κ υπεύθυνη στο κατάστημα να φανταστείς, δοκιμασε το θα τα καταφερεις,εδω εβγαλες πανεπιστημιο..!

[Elenastra]

Αν κάποιος έχει μια τυπική, αρκετά απλοϊκή θα έλεγα, μνημονική ικανότητα και μπορεί να προσθέτει, τότε μπορεί να δώσει ρέστα! Απλά κάνε πρόσθεση με ανάποδο τρόπο.

Πες ότι η απόδειξη που δίνεις σε κάποιον ήταν 13,47 και σου δίνουν 20 ευρώ, τότε πρόσθεσε ανάποδα όσα χρειάζονται από το 13,47 μέχρι το 20.

Πρόσθεσε 3 λεπτά στο 13,47 και αυτό θα το κάνει 13,50.
Πρόσθεσε άλλα 50 λεπτά στα 13,50 και αυτό θα το κάνει 14,00.
Τώρα πρόσθεσε άλλα 6 ευρώ στο 14,00 και αυτό κάνει το ποσό 20,00 ευρώ. Έτσι συμπλήρωσες το ποσό που σου έδωσε ο πελάτης.

Οπότε, τώρα κάνεις μια Συνολική Πρόσθεση όλα τα μικροποσά που πρόσθεσες επάνω, κι έχουμε:

6 ευρώ + 50 λεπτά + 3 λεπτά = σύνολο 6,53 ευρώ τα ρέστα.

Είναι πανεύκολο να το κάνεις με αυτόν τον τρόπο.

Ο ευκολότερος τρόπος λοιπόν να μάθεις να υπολογίζεις τα ρέστα, είναι να μετράς προς τα πίσω από το πλησιέστερο ευρώ. Πρώτα κοίτα τις μονάδες των Λεπτών, μετά δες τις δεκάδες των Λεπτών και στο τέλος δες πόσα Ευρώ ακόμη χρειάζονται για να συμπληρωθεί το ποσό.

Ένα τελευταίο παράδειγμα… εάν μια απόδειξη ήταν 45,68 ευρώ και ο πελάτης σου έδωσε 50 ευρώ.

2 λεπτά θα κάνουν το ποσό της απόδειξης 45,70.
Έπειτα πρόσθεσε 30 λεπτά στο 45,70 για να το κάνεις 46.
Στο τέλος πρόσθεσε 4 ευρώ στο 46 για να το κάνεις 50.

Οπότε είναι:

4 ευρώ + 30 λεπτά + 2 λεπτά = σύνολο 4,32 ευρώ τα ρέστα.

Όλα έχουν τη μεθοδολογία τους στη ζωή. Το μόνο που μένει είναι να αποκτήσει τη συνήθεια της κάθε μεθοδολογίας ο εγκέφαλός μας και όλα πλέον είναι απλά και εύκολα!