Αυχενικό και ψυχολογικά

[blackcrow]

Σας χαιρετώ μέσα από το πρώτο μου θέμα.

Εδώ και δύο μήνες βιώνω μια πολύ άσχημη κατάσταση.
Στα τέλη Απριλίου, εντελώς ξαφνικά (περίπου) ξύπνησα με πόνο στο αριστερό μου χέρι. Πήγα κανονικά στην εργασία μου, θεωρώντας ότι είναι κάτι παροδικό. Όμως ο πόνος γίνονταν όλο και πιο επίμονος και οδηγήθηκα στα επείγοντα του νοσοκομείου. Εκεί ένας γιατρός, δίχως πολλά πολλά μου είπε ότι έχω τενοντίτιδα και μου έδωσε αντιφλεγμονώδη. Οι μέρες περνούσαν και ο πόνος δεν έφευγε. Επισκέφτηκα και άλλο γιατρό ο οποίος υποστήριξε το ίδιο και μου είπε ότι δε χρειάζεται καν να πάρω αντιφλεγμονώδη. Ώσπου μετά από δέκα μέρες περίπου από το πρώτο επεισόδιο, βρέθηκα και πάλι στα επείγοντα με ισχυρό πόνο. Τότε μπήκα σε διαδικασία εξετάσεων όπου έδειξαν κήλη στον αυχένα η οποία προκαλούσε πόνο στο αριστερό χέρι. Μου έγραψαν νέα αγωγή και μου είπαν ότι θα περνούσε με το χρόνο.

Κάνω μια παρένθεση για να σημειώσω ότι το προηγούμενο διάστημα είχα περάσει έντονα αγχωτικές ημέρες. Επίσης μόλις το Δεκέμβριο είχα βγει από μια εξάμηνη θεραπεία με αντικαταθλιπτικά λόγω μιας αναταραχής που είχε προκληθεί στη ζωή μου τους προηγούμενους μήνες. Όμως είχα πάρει τα πάνω μου. Είχα βρει μια σειρά από δραστηριότητες που με είχαν βγάλει από τη θλίψη. Έκανα μεγάλους περιπάτους, χειροτεχνίες, ζωγραφική, έβγαινα με φίλους και μπορώ να πω ότι χαιρόμουν τη ζωή. Έτσι απλά.

Και επιστρέφω στο τωρινό συμβάν. Μετά τη δεύτερη επίσκεψη στο νοσοκομείο τα πράγματα άρχισαν να ζορίζουν. Μέρα με τη μέρα ο πόνος μεγάλωνε και το χειρότερο: ο πόνος επιδείνονταν με το περπάτημα. Αυτό με σακάτεψε. Δεν μπορούσα πια να περπατώ μιας και κάποια μόλις μέτρα προκαλούσαν πόνο στον αυχένα και από εκεί στο χέρι. Άρχισα να περιορίζομαι αισθητά και δεν έφτανε αυτό αλλά δεν μπορούσα να ζωγραφίσω, να διαβάσω (δεν μπορούσα να κρατήσω βιβλίο). Παρόλα αυτά διατηρούσα την αισιοδοξία μου. Ώσπου ο πόνος άρχισε να ενεργοποιείται και κατά την ανάπαυση. Έτσι άρχισαν και οι αϋπνίες. Ελάχιστος ύπνος. Δύο με τρεις ώρες την ημέρα. Και μετά από όλα αυτά ήρθαν οι κρίσεις πανικού (μέσα Μάη) και η αρρωστοφοβία.

Έχουν περάσει σχεδόν δύο μήνες. Έχω πάει σε αρκετούς γιατρούς. Έχω λιγότερο πόνο, συσπάσεις στους μυες, μουδιάσματα στα πόδια και στα χέρια (από το lyrica το οποίο λαμβάνω για τον πόνο) και το μυαλό μου τρέχει σε ΣΚΠ, σε ρευματοειδή αρθρίτιδα και σε οτιδήποτε άλλο μπορείς να φανταστείς. Οι μόνες εξετάσεις που δεν έχω κάνει είναι μαγνητική εγκεφάλου και για ρευματοειδή. Και αυτό γιατί οι γιατροί υποστηρίζουν ότι δε δίνουν ούτε μια στις χίλιες να έχω κάτι τέτοιο και ότι απλά πρέπει να ηρεμήσω. Φυσικά για μεγάλο διάστημα απείχα από τη δουλειά μου με αναρρωτική άδεια και ο εγκλεισμός στο σπίτι διόγκωνε τα σωματικα και ψυχικά συμπτώματα.

Κάνω ψυχοθεραπεία αλλά δεν καλύπτομαι (το γιατί θα το αναφέρω σε νέο ποστ με λεπτομέρειες, ίσως και αυτό να αποτελεί ένα λόγο που οδηγήθηκα εδώ).
Επισκέφτηκα και ψυχίατρο. Μου είπε ότι εκτός του lyrica για τέτοιου είδους παθήσεις δίνουν και το cymbalta. Το είχα πάρει για εκείνους τους έξι μήνες. Δοκίμασα να το πάρω ξανά αλλά στις δυο πρώτες μέρες ο τρόμος ήταν τεράστιος. Δεν άντεξα και σταμάτησα μιας και η κατάσταση δε βοηθούσε. Αν ήταν διαφορετικά τα πράγματα θα έπαιρνα τους δρόμους, θα έκανα τις δραστηριότητες μου και θα το πάλευα.

Τώρα έχω μεγαλώσει τις αποστάσεις όσον αφορά το περπάτημα αλλά ο πόνος πάει κι έρχεται. Είμαι σε φαύλο κύκλο και το άγχος κάθε άλλο παρά βοηθά.

Είμαι σχεδόν απελπισμένος. Μία έτσι και μια αλλιώς.

Ήθελα να τα πω κι εδώ.

[Georgia78]

Και εχω εντονους πονους στον αυχενα και μολις παω να περπατησω νεκρωνονται τα ποδια λες και ταχα τα εχω μεσα στο τσιμεντο .Εχω δυο δισκοκηλες που φανηκε στην μαγνητικη πριν χρονια .Αυτο που μου ειπε ο γιατρος σε εμενα ειναι οτι απο το αγχος αν εχουμε ηδη ενα προβλημα πχ στον αυχενα το παιρνει και το διογκωνει .Ασχετα που εγω δεν το πιστευω και θα ηθελα να κανω μια μαγνητικη αλλα φοβαμαι

[blackcrow]

Και εχω εντονους πονους στον αυχενα και μολις παω να περπατησω νεκρωνονται τα ποδια λες και ταχα τα εχω μεσα στο τσιμεντο .Εχω δυο δισκοκηλες που φανηκε στην μαγνητικη πριν χρονια .Αυτο που μου ειπε ο γιατρος σε εμενα ειναι οτι απο το αγχος αν εχουμε ηδη ενα προβλημα πχ στον αυχενα το παιρνει και το διογκωνει .Ασχετα που εγω δεν το πιστευω και θα ηθελα να κανω μια μαγνητικη αλλα φοβαμαι

Ακριβώς αυτό. Ο γιατρός, μου είπε ότι ο πόνος, λόγω άγχους, μεγεθύνεται υπερβολικά. Χαρακτηριστικά μου είπε ότι αν η κήλη δικαιολογεί πόνο επιπέδου 5 (ως παράδειγμα), σε μια προσωπικότητα με νευρώσεις και άγχος, ο πόνος γίνεται αντιληπτός σε επίπεδο 95. Με τρόμαξε όλο αυτό, μιας και το άγχος δεν ξέρω πως μπορώ να το διαχειριστώ στη συγκεκριμένη περίοδο μιας και όπως ανέφερα, όσα έκανα και μου αποσπούσαν την προσοχή ή με ξεκούραζαν, απαιτούν τη χρήση των χεριών ή των ποδιών, τα οποία λόγω της κατάστασης, πρέπει να είναι σε σχεδόν ακινησία. Απελπισία.

[Georgia78]

Ζητησεις βοηθεια απο ψυχολογο ή ψυχιατρο για να το διαχειριστεις ; εγω μεχρι στιγμης εκλεισα σε ψυχολογο αλλα το ραντεβου ειναι για τελη του μηνος .Αν δεν ειχα οικονομικο προβλημα θα πηγαινει σε ιδιωτη ,Και εγω ετσι μονο αγχωθω νεκρονται ποδια μουδιαζουν χερια και ενω πρεπει να χαλαρωνω πανιβαλλομαι .Ξαπλωσε χαλαρωσε δουλευεις;

[blackcrow]

Ζητησεις βοηθεια απο ψυχολογο ή ψυχιατρο για να το διαχειριστεις ; εγω μεχρι στιγμης εκλεισα σε ψυχολογο αλλα το ραντεβου ειναι για τελη του μηνος .Αν δεν ειχα οικονομικο προβλημα θα πηγαινει σε ιδιωτη ,Και εγω ετσι μονο αγχωθω νεκρονται ποδια μουδιαζουν χερια και ενω πρεπει να χαλαρωνω πανιβαλλομαι .Ξαπλωσε χαλαρωσε δουλευεις;

Γεωργία συγγνώμη που άργησα αλλα τα προβλήματα δε με αφήνουν.
Κάνω ψυχοθεραπεία πολλά χρόνια τώρα. Με την προηγούμενη θεραπευτρια είχα μια κακοποιητική εμπειρία και εδώ και κάποιους μήνες έχω ξεκινήσει και πάλι.
Δουλεύω αλλά αυτό το διάστημα είχα κάποιες μέρες αναρρωτική άδεια.
Σκέφτομαι ακόμη και το χειρουργείο. Δεν ξέρω. Δεν θέλω ζωή μισή. Δε θέλω να συνηθίσω να πονώ.

[Georgia78]

Αν εννοεις χειρουργειο στον αυχενα μονο ενας νευροχειρουργος θα σου πει εαν χρειαζεται .Κανε φυσικοθεραπειες και περπατημα εμενα παλια με βοθησαν τωρα ομως μου ειναι δυσκολο με τον φοβο που εχω να βγω εξω απο το σπιτι

[blackcrow]

Τουλάχιστον περπατάω. Όχι όσο πρώτα μιας και πριν από αυτό το δίμηνο έκανα γύρω στα 3χλμ την ημέρα, τόσο με το σκύλο μου όσο και μόνος. Τώρα μπορώ να κάνω μικρότερες διαδρομές. Πέρα από αυτό με απασχολεί η ψυχολογική μου κατάσταση. Έχω πάρα πολλά σκαμπανεβάσματα. Μια στη θλίψη, μια στο άγχος και μια σε νορμαλ κατάσταση. Σήμερα λύγισα. Προσπάθησα να κόψω το αντιφλεγμονώδες που έπαιρνα τις τελευταίες μέρες και πόνεσα. Είχα πιστέψει ότι ήμουν σχετικά καλά. Λύγισα. Σκεφτόμουν ότι θα μείνω έτσι μια ζωή και ότι δε θα καταφέρω να επανέλθω ποτέ. Σκεφτόμουν ότι μπορεί να έχω ινομυαλγία, που από ότι είδα στο ιντερνετ είναι μια απροσδιορίστου προέλευσης και διάρκειας νευρολογική πάθηση. Αν όλο αυτό, ο πόνος στο αριστερό χέρι, προέρχεται από τις κήλες στον αυχένα θα ζητήσω επέμβαση. Λέω θα ζητήσω γιατί ξέρω ότι οι περισσότεροι γιατροί σε αποτρέπουν από κάτι τέτοιο. Όμως πιστεύω ότι μια τέτοια απόφαση είναι υποκειμενική και δεν αναφέρομαι στην ένταση του πόνου αλλά στο πως κινείται στην καθημερινότητα του ο καθένας. Η εργασία μου απαιτεί ορθοστασία για αρκετές ώρες την ημέρα και όπως ανέφερα ο παράδεισος που με έβγαλε από την κατάθλιψη ήταν η δημιουργικότητα μου, το διάβασμα και οι κοινωνικές συναναστροφές. Τώρα όλα αυτά νιώθω ότι έχουν περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό και αυτό με βυθίζει ακόμη περισσότερο.

[Georgia78]

επειδη εκανε ο αδρας μου εγχειρηση στον αυχενα θα σου πω οτι οτι μας ειχε πει ο νευροχειρουργος >>οταν παει ασθενης με πονο δεν τους πολυνοιαζει θα παρει φαρμακο και θα ηρεμησει ενω δεν θελουν να τους παραπονεθει οτι μουδιασει καποιος μελος οπως χερι ή να δου οτι εχει ατροφια .Μιλησε με εναν νευρολογο θα σε βοηθησουν οι βιταμινες και το μασαζ .Τοσο καιρο που πας στον ψυχολογο δεν ειδες βελτιωση ; τι ειναι αυτο που δεν σε ηρεμει αυτο το διαστημα;

[blackcrow]

Εγώ τον τελευταίο μήνα έχω ελαφρύ μούδιασμα και στο δεξί πόδι κ δεξί χέρι, ενώ ο μεγάλος πόνος είναι στο αριστερό χέρι. Επίσης νιώθω το δεξί μου χέρι σαν "βαρύ". Η νευρολόγος αν και το ανέφερα δεν έδωσε και πολύ σημασία. Λέει ότι αφού έκανε δύο ηλεκτρομυογραφήματα τα οποία δε δείχνουν κάτι, όπως και η κλινική εικόνα δε συντρέχει λόγος ανησυχίας. Εγώ όμως το νιώθω και δε νομίζω ότι είναι κάτι υποκειμενικό. Έτσι παρόλο που ανέφερα το μούδιασμα ανησυχία δεν είδα. Μέσα στην εβδομάδα θα κάνω και μαγνητική εγκεφάλου για παν ενδεχόμενο.

Η ψυχοθεραπεία είναι το μόνο που με βοηθά αυτό το διάστημα. Πραγματικά παίρνω δύναμη κάθε φορά που την σπισκέπτομαι. Όσον αφορά το τι με ηρεμεί, αυτό είναι οι συναντήσεις με τους φίλους και τους γνωστούς οι οποίοι με επισκέπτονται συχνά είτε στο σπίτι είτε σε κοντινά μέρη (έως εκεί που μπορώ να περπατήσω δίχως να ενεργοποιηθεί ο πόνος στο χέρι).

[blackcrow]

Πέρασε σχεδόν ένας μήνας από τότε που έγραψα τελευταία φορά.
Ο πόνος είναι σε πιο ανεκτό επίπεδο και η ψυχολογία στα τάρταρα κυρίως λόγω της αβεβαιότητας ως προς το τι έχω (ναι ακόμη δεν έχω πάρει σαφή διάγνωση).
Τον τελευταίο μήνα έκανα τις παρακάτω εξετάσεις: αίματος για ρευματοειδή αρθρίτιδα (αρνητικές), μαγνητική εγκεφάλου (καθαρή).

Όμως λίγες μέρες μετά τις εξετάσεις, πήγα στα επείγοντα μιας και ένιωθα να πονούν οι αμυγδαλές μου και να πνίγομαι. Εκεί μου είπαν ότι είχα περιαμυγδαλικό απόστημα και έπρεπε να νοσηλευτώ τουλάχιστον τέσσερις ημέρες. Έμεινα μέσα με ενδοφλέβια αντιβίωση. Και ήταν πάνω στο σημείο που ο πόνος είχε αρχίσει να υποχωρεί. Όμως η παραμονή στο νοσοκομείο με αναστάτωσε. Μου έκαναν και πάλι εξετάσεις αίματος και ακτινογραφία. Τους ρώτησα αρκετές φορές αν τα μυοσκελετικά μου είχαν κάποια σχέση με αυτό. Η απάντηση ήταν αρνητική.

Βγήκα από το νοσοκομείο σε κακά χάλια. Έκλαψα αρκετά θυμάμαι. Ξαλάφρωσα από την όλη πίεση. Και για αρκετές μέρες ήμουν σχετικά καλά. Όμως τα μουδιάσματα στα δάχτυλα των χεριών και στο πόδι ήταν εκεί. Όπως και μια ενόχληση στο δεξί πόδι καθώς τα πατούσα. Το δεξί χέρι χειροτέρευε. Ένιωθα πόνο στον καρπό. Ωλένιο νεύρο είπε ο γιατρός. Και πως έχουν έρθει όλα αυτά μαζί. Σήκωναν το κεφάλι ψηλά σε ένδειξη "δεν ξέρω".

Ένας φίλος από Αθήνα με έπεισε να κατέβω στο ΚΑΤ. Είχε κάποιο γνωστό. Πριν από μια εβδομάδα όλα αυτά. Πήγα σε νευροχειρούργο και τα ανέτρεψε όλα "Αυτό που νιώθεις δεν έχει να κάνει με αυχενικό. Στο υπογράφω. Να πας να σε δει ορθοπεδικός άνω άκρων". Άντε πάλι από την αρχή. Πάω στον ορθοπεδικό και πριν δει τις εξετάσεις μου λέει "Ρευματοειδής αρθρίτιδα". Μεγάλη κατραπακιά. Βλέπει τις εξετάσεις και λέει "όχι, έχεις χαμηλές τιμές", ενώ πριν είχε πει ότι ανεξαρτήτου τιμών μπορεί να υπάρχει η νόσος. Ράκος και πάλι.

Μετά την επίσκεψη νιώθω μεγάλη κόπωση. Την επόμενη μέρα αρχίζει να πονά η μέση, να νιώθω δύσπνοια. Κοιμάμαι πολλές ώρες. Πάνω από δεκαπέντε την ημέρα. Έκλεισα έως και είκοσι ώρες ύπνο. Ένιωθα ότι δεν είχα ενέργεια. Ότι κάτι με τραβούσε προς τα κάτω. Πήγα δυο φορές στα επείγοντα. Μου έκαναν και πάλι εξετάσεις αίματος και μου είπαν ότι μπορεί να είναι μια απλή ίωση.

Σκέφτηκα να πάω σε ρευματολόγο αλλά φοβάμαι.

Έφυγε και η ψυχολόγος για διακοπές έως το τέλος Αυγούστου.

Χάλια ψυχολογία. Δεν μπορώ να κλάψω αν και θέλω πολύ. Νιώθω ότι κουράζω τους γύρω μου.
Δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω τα χέρι μου για πολύ ώρα. Αρχίζουν να ενοχλούν. Δεν μπορώ να ζωγραφίσω, να διαβάσω. Δεν μπορώ να βγάλω βόλτα το σκύλο μου.
Η ζωή μου έχει αλλάξει.

Σκέφτομαι να πάρω αντικαταθλιπτικά και πάλι αλλά φοβάμαι τις πρώτες ημέρες των παρενεργειών.

Δεν ξέρω τι έχω και τρελαίνομαι.

Πέστε κάτι αν θέλετε. Μια κουβέντα.

[Mελίνa]

Πωπω τι τραβας κι εσυ... μα καλα ουτε μια διαγνωση της προκοπης τοσοι γιατροι και πας σαν μπαλακι απο τον εναν στον αλλο;
Για τα αντικαταθλιπτικα μην τα ξεκινησεις μονος σου, εχεις το κινητο της ψυχολογου να την παρεις μηπως ξερει καποιον ψυχιατρο να σου συστησει; Ή να βρεις μονος σου εναν;
Κι εγω θα τρελαινομουν αν ειχα κατι και ποσο μαλλον αν επηρεαζε την ποιοτητα της ζωης μου και δεν επαιρνα μια ξεκαθαρη απαντηση.
Δεν ξερω τι να σου πω για παρηγορια, δεν εχεις αδικο να αγχωνεσαι, μονο οτι τοσο αγχος σιγουρα επιβαρυνει την κατασταση και μπορει να σου δημιουργησει και αλλα προβληματα.
Μηπως να βρεις αμεσα εναν ψυχιατρο να του εξηγησεις και να του ζητησεις καποιο αγχολυτικο, μεχρι να σου γινει μια κανονικη διαγνωση;

[blackcrow]

Σε ευχαριστώ για την απάντηση.
Πήγα σε ψυχίατρο πριν από ένα μήνα και μου έγραψε αντικαταθλιπτικά. Δεν τα πήρα τότε και αποφάσισα να τα πάρω τώρα, ένα μήνα μετά.
Με την ψυχολόγο σκέφτομαι να βρω κάποιο τρόπο (τηλέφωνο, σκάιπ) να κάνουμε συνεδρία αλλά δε θέλω να ενοχλώ.
Είναι τρεις μήνες τώρα όλο αυτό, χωρίς μια σταθερή απάντηση.
Υπάρχουν στιγμές που ηρεμώ και παίρνω θάρρος και κάποιες στιγμές που βυθίζομαι τελείως.

[Mελίνa]

Α σόρρι, δεν ειχα δει οτι εχεις παει σε ψυχιατρο. Αφου σου τα εχει γραψει γιατρος ξεκινησε να τα παιρνεις οπως σου ειπε, και δεις αν υπαρξει καμια βελτιωση, ξαναπηγαινε ομως μηπως χρειαζεσαι και καποιο αγχολυτικο, γιατι το αγχος θα σε καταστρεψει εντελως. Ασε που συνηθιζουν να δινουν τα αντικαταθλιπτικα μαζι με καποιο αγχολυτικο για τον πρωτο καιρο. Ισως να βοηθουν και στις παρενεργειες των αντικαταθλιπτικων.

Για τις παρενεργειες μην αγχωνεσαι ομως, να ξερεις οτι δεν προκειται να σου εμφανιστουν ολες οι παρενεργειες που γραφει στο φυλλαδιο, δεν συμβαινουν ολα σε ολους, και κρατανε τις πρωτες μερες. Μετα σταματανε. Αν εχεις το κινητο της ψυχολογου παρτην, οχι για συνεδρια, εστω για να σε καθησυχασει απλα.

Η κηλη που ειπες στον αυχενα εχει περασει; Και απλα τωρα εχεις πονους και μουδιασματα; Καποιο κολαρο για σταθεροποιηση του αυχενα σου εχουν δωσει;
Απο την αλλη αν ειχες κατι σοβαρο οπως φανταζεσαι, δεν θα ειχε φανει σε καμια απο τις εξετασεις που εκανες; Οι μαγνητικες συνηθως ειναι ακριβεις και αξιοπιστες.

[blackcrow]

Α σόρρι, δεν ειχα δει οτι εχεις παει σε ψυχιατρο. Αφου σου τα εχει γραψει γιατρος ξεκινησε να τα παιρνεις οπως σου ειπε, και δεις αν υπαρξει καμια βελτιωση, ξαναπηγαινε ομως μηπως χρειαζεσαι και καποιο αγχολυτικο, γιατι το αγχος θα σε καταστρεψει εντελως. Ασε που συνηθιζουν να δινουν τα αντικαταθλιπτικα μαζι με καποιο αγχολυτικο για τον πρωτο καιρο. Ισως να βοηθουν και στις παρενεργειες των αντικαταθλιπτικων.

Για τις παρενεργειες μην αγχωνεσαι ομως, να ξερεις οτι δεν προκειται να σου εμφανιστουν ολες οι παρενεργειες που γραφει στο φυλλαδιο, δεν συμβαινουν ολα σε ολους, και κρατανε τις πρωτες μερες. Μετα σταματανε. Αν εχεις το κινητο της ψυχολογου παρτην, οχι για συνεδρια, εστω για να σε καθησυχασει απλα.

Η κηλη που ειπες στον αυχενα εχει περασει; Και απλα τωρα εχεις πονους και μουδιασματα; Καποιο κολαρο για σταθεροποιηση του αυχενα σου εχουν δωσει;
Απο την αλλη αν ειχες κατι σοβαρο οπως φανταζεσαι, δεν θα ειχε φανει σε καμια απο τις εξετασεις που εκανες; Οι μαγνητικες συνηθως ειναι ακριβεις και αξιοπιστες.

Τέτοιο άγχος που έχω τραβήξει τα πέντε τελευταία χρόνια είναι ικανό να μου έχει προκαλέσει τα χειρότερα.

Το αριστερό χέρι δεν πονά όπως πριν από ενάμισι μήνα. Τότε ήταν πολύ άσχημα. Ευτυχώς που τώρα μπορώ και κοιμάμαι. Μπορώ να περπατώ πια αρκετά μεγάλες αποστάσεις αλλά προσέχω όταν διαπιστώνω ότι ενεργοποιείται ο πόνος στο αριστερό χέρι. Έως τα τέλη Μάη, το πρόβλημα ήταν ο πόνος στο χέρι. Τότε και δέκα μέρες αφότου είχα μπει σε θεραπεία με lyrica (για τον πόνο), μούδιασαν για πρώτη φορά τα πόδια και το δεξί χέρι. Από τότε τα μουδιάσματα και οι πόνοι στις αρθρώσεις πάνε και έρχονται.

Τα σοβαρά που φοβόμουν (όπως η ΣΚΠ) δε με απασχολούν πια. Έχω πειστεί ότι δεν έχω κάτι τέτοιο. Αυτό που με βασανίζει είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα. Αν και οι αιματολογικές είναι αρνητικές, διάβασα στο ιντερνετ ότι δεν παίζει ρόλο και μπορεί να έχεις την ασθένεια. Ήταν και η τελευταία επίσκεψη στον γιατρό και έδεσε. Θέλω να πάω σε ρευματολόγο. Φοβάμαι αλλά θα πάω. Δεν έχω κάποιον γνωστό, ώστε να ξέρω ότι θα κινηθεί έντιμα.

Τι να πω Μελίνα. Μακάρι να είναι ψυχολογικό όλο αυτό και να καταφέρω να βγω από τον φαύλο κύκλο.

[Mελίνa]

Γιατι να μην κινηθει εντιμα βρε; Δεν υπαρχει λογος να σε κοροιδεψει. Ενταξει, πολλοι βαριουνται να ασχοληθουν λεπτομερως και καποιοι εχουν ελλιπεις γνωσεις (φανταζομαι οι περισσοτεροι εχουμε πεσει κατα καιρους σε τετοιους) αλλα γι' αυτο υπαρχουν και οι δευτερες και οι τριτες γνωμες.

Η ρευματοειδης αρθριτιδα ειναι αυτοανοσο νοσημα; Τι εξετασεις χρειαζονται για να φανει αν υπαρχει;