Κρισεις πανικου. Δυο βηματα μπροστα, ενα πισω...

[Blue9791]

Και πάλι στα δύσκολα ψάχνεις ενα γνώριμο χέρι ν'αρπαχτείς για να μην βουλιάξεις.
Για αρκετό καιρό ήμουν καλά και δεν έβρισκα χρόνο να μπώ στο forum γιατί προσπαθούσα να ζήσω την ελευθερία μου.
Αισθάνομαι τώρα τύψεις γι'αυτό...
Τώρα που ζω μια απο τις συνήθεις "πτώσεις" νιώθω την ανάγκη της στήριξης που πραγματικά δίνει αυτός ο χώρος.
Κρίσεις πανικού. Φυσικά.
Μετά απο αγώνα και καθοδήγηση απο εναν σπουδαίο γιατρό και άνθρωπο, κατάφερα να μειώσω απίστευτα τα φάρμακα και ταυτόχρονα να νιώθω πολύ καλά, πολύ δυνατή και ανεξάρτητη.
Κι όμως ενα πρωι, χωρίς καμία προειδοποίηση, ζαλίστηκα απίστευτα έντονα (ναι απλά ζαλίστηκα).
Όσοι έχουν ζήσει πανικούς όμως θα καταλάβουν οτι ήταν μια απο αυτές τις τρομακτικές ζαλάδες που προμηνύουν θύελλα.
Απο εκείνη την ώρα επανήλθε ο φόβος.
Διάβασα σε ενα post κατι απίστευτα αληθινό.
Το άγχος μπορώ να το διαχειριστώ ως ενα βαθμό.
Ο φόβος όμως με καθηλώνει.
Με είχε προειδιποιήσει ο γιατρός μου οτι ήταν πιθανό να συμβεί και οτι είναι φυσιολογικό να κάνω δυο βήματα μπροστά και κάποια στιγμή ένα βήμα πίσω.
Ξέρω οτι θα ξαναβγώ απο τη δίνη.
Ξέρω οτι και πάλι εγω θα νικήσω.
Θα προτιμούσα όμως να δίνω καθημερινές μάχες σε ρίνγκ με κτηνώδεις παλαιστές απο το να μάχομαι 2 φορές το χρόνο τον φόβο μου.
Καλή δύναμη σε όλους.

[zouzounitsaaa]

ναι ετσι ειναι ολα θα περασουν...εγω ακομα περναω κρισεις πανικου...ειναι καθε φορα λες και ειναι η πρωτη φορα!ταχυκαρδια,το στομαχι μου,ζαλαδα,μουδιασμα , να νιωθω οτι τρελαινομαι , υπερκινητικοτητα...και πολλα αλλα!!!εφοσον εκανες το βημα και αρχισες να νιωθεις καλα τοτε ολα θα ειναι ευκολα απο εδω και περα!!το ειπε και ο γιατρος σου.πιστεψε το!!!!υπομονη θελει!

[ALTRUIST]

Blue9791 γειά σου!
ευχομαι γρηγορα να ξεπεράσεις το πρόβλημά σου κατι που εύχομαι και στον εαυτο μου γιατι και γω περναω δυσκολα εδω και πολυυυ καιρό.
καπου αναφέρεις οτι εχεις εναν σπουδαίο γιατρό και άνθρωπο.Αν και αυτο ως ενα βαθμό ειναι υποκειμενικό,παρ΄ολα αυτα θα ηθελα πολυ να μου στειλεις τα στοιχεία του με U2U.ειμαι πολυ επιφυλακτικη γιατι οι πραγματικα αξιολογοι γιατροι (ανθρωπινοι ,που να μας αντιμετωπιζουν με κατανοηση και οχι με αλαζονια και επαρση και που οι μεθοδοι του να λειτουργουν .ο γιατρος πρεπει οχι απλα να σου λεει διαφορα αλλα να σε πιθει,να βγαζει θετικη ενεργεια κλπ)ειναι αφανταστα ελάχιστοι ισσως 1-2.
ειναι ψυχολογος ή ψυχίατρος¨?
Σε ευχαριστώ

[Blue9791]

Έχω αλλάξει 4 ψυχιάτρους μέχρι στιγμής και ελπίζω να σταματήσω εδώ.
Ο συγκεκριμένος είναι ο μόνος με τον οποίο κάνω διάλογο και δεν ακούει απλά απαθής και μονολεκτικός όπως οι περισσότεροι.
Με έχει βοηθήσει πάρα πολύ στην προσπάθεια που κάνω.
Ακόμα και αυτές τις μέρες που εχω πάει λίγο πίσω αισθάνομαι οτι το να επανέλθω είναι ζήτημα 2-3 ημερών χωρίς να αυξήσω την φαρμακευτική αγωγή που με κόπο μείωσα.
Αυτό χωρίς καλό γιατρό-ψυχοθεραπευτή είναι απίστευτα δύσκολο.
Ειλικρινά ευχαριστώ για την ανταπόκριση.
Είναι το καλύτερο αγχολυτικό, \"αντι-φοβικό\" φάρμακο στον κόσμο.

[ΒΙΚΥ]

Originally posted by Blue9791
Και πάλι στα δύσκολα ψάχνεις ενα γνώριμο χέρι ν\'αρπαχτείς για να μην βουλιάξεις.
Για αρκετό καιρό ήμουν καλά και δεν έβρισκα χρόνο να μπώ στο forum γιατί προσπαθούσα να ζήσω την ελευθερία μου.
Αισθάνομαι τώρα τύψεις γι\'αυτό...
Τώρα που ζω μια απο τις συνήθεις \"πτώσεις\" νιώθω την ανάγκη της στήριξης που πραγματικά δίνει αυτός ο χώρος.
Κρίσεις πανικού. Φυσικά.
Μετά απο αγώνα και καθοδήγηση απο εναν σπουδαίο γιατρό και άνθρωπο, κατάφερα να μειώσω απίστευτα τα φάρμακα και ταυτόχρονα να νιώθω πολύ καλά, πολύ δυνατή και ανεξάρτητη.
Κι όμως ενα πρωι, χωρίς καμία προειδοποίηση, ζαλίστηκα απίστευτα έντονα (ναι απλά ζαλίστηκα).
Όσοι έχουν ζήσει πανικούς όμως θα καταλάβουν οτι ήταν μια απο αυτές τις τρομακτικές ζαλάδες που προμηνύουν θύελλα.
Απο εκείνη την ώρα επανήλθε ο φόβος.
Διάβασα σε ενα post κατι απίστευτα αληθινό.
Το άγχος μπορώ να το διαχειριστώ ως ενα βαθμό.
Ο φόβος όμως με καθηλώνει.
Με είχε προειδιποιήσει ο γιατρός μου οτι ήταν πιθανό να συμβεί και οτι είναι φυσιολογικό να κάνω δυο βήματα μπροστά και κάποια στιγμή ένα βήμα πίσω.
Ξέρω οτι θα ξαναβγώ απο τη δίνη.
Ξέρω οτι και πάλι εγω θα νικήσω.
Θα προτιμούσα όμως να δίνω καθημερινές μάχες σε ρίνγκ με κτηνώδεις παλαιστές απο το να μάχομαι 2 φορές το χρόνο τον φόβο μου.
Καλή δύναμη σε όλους.

Αααααααααααχ ο φόβος. Αυτο το ρημάδι το σαράκι πως τρωει σε δευτερόλεπτα όλη μας την αισιοδοξία.

Το τρελό? Εμείς την κερδίζουμε λεπτό-λεπτό, βήμα- βήμα.

Παλεύουμε για των άλλων τα δεδομένα.

Θα βγεις νικήτρια καλή μου, τελικά όλοι μας θα βγούμε μέχρι ο δικός σου, κι ο δικός μου κι όλων μας ο κύκλος να μην έχει διάμετρο δύο φορών το χρόνο, παρά μονο μρικών χιλιοστών του δευτερολέπτου.

Καλή δύναμη σου εύχομαι.....

[mariakiou]

Blue9791 έχει γίνει κάτι στη ζωή σου τελευταία που μπορεί να σε αγχώνει, να νομίζεις οτι είναι πάνω από τις δυνάμεις σου να το διορθώσεις ή κάτι άλλο σχετικό?

[Blue9791]

Γενικώς η ζωή μου είναι λίγο περίεργη.
Πολλά με αγχώνουν και οντως υπάρχουν στιγμές που κάποια πράγματα μου φαίνονται αφόρητα.
Για παράδειγμα αυτόν τον καιρό είμαι άνεργη.
Βλέπω όμως στον εαυτό μου (και με τρομαζει αυτό) μια τάση να αναβάλλει πράγματα.
Αυτό προφανώς σημαίνει οτι δεν αισθάνομαι δυνατή να προχωρήσω.
Υπάρχουν και κάποια προγραμματισμένα γεγονότα-υποχρεώσεις απο τα οποία δεν μπορώ να ξεφύγω και ειλικρινά είναι ψυχοφθόρα.
Τουλάχιστον πήρα απόφαση να τελειώνω με αυτά ακριβώς για να μπορέσω να συνεχίσω τη ζωή μου.
Ίσως να μην ήμουν και έτοιμη να μειώσω τα φάρμακα ακριβώς λόγω αυτών των εκκρεμοτήτων.
Είμαι πολύ πεσμένη. Ειδικά σήμερα, χωρίς να έχει γίνει κάτι συγκεκριμένο.
Ώρες ώρες αναρωτιέμαι τί τελικά είναι αυτό που πολεμάω.
Ποιός είναι ο εχθρός που με καθηλώνει έτσι.
Εγώ; Η ζωή μου; Και τα δύο; Το παρελθόν; Το παρόν; Όλα μαζι;
Δεν εχω ιδέα.
Αισθάνομαι κουρασμένη απο τους πανικούς σωματικά και κουρασμένη απο όλη αυτην την ιστορία ψυχικά.
Τελικά το \"κλικ\" που σου αλλάζει νοοτροπία και ζωή απλά έρχεται ή το δημιουργούμε;
Και με τι ψυχικό απόθεμα δημιουργείται;
Κακη μέρα η σημερινή.

[Φοίβη]

Originally posted by Blue9791
Ώρες ώρες αναρωτιέμαι τί τελικά είναι αυτό που πολεμάω.
Ποιός είναι ο εχθρός που με καθηλώνει έτσι.
Εγώ; Η ζωή μου; Και τα δύο; Το παρελθόν; Το παρόν; Όλα μαζι;
Δεν εχω ιδέα.
Αισθάνομαι κουρασμένη απο τους πανικούς σωματικά και κουρασμένη απο όλη αυτην την ιστορία ψυχικά.
Τελικά το \"κλικ\" που σου αλλάζει νοοτροπία και ζωή απλά έρχεται ή το δημιουργούμε;
Και με τι ψυχικό απόθεμα δημιουργείται;
Κακη μέρα η σημερινή.

Ο εχθρός, ε? Ίσως να μην είναι ακριβώς εχθρός. Ίσως να υπάρχει εκεί γιατί νομίζει οτι με αυτόν τον τρόπο θα σε προστατεύσει απο κάτι. Ίσως.
Όσο για το κλικ και το ψυχικό απόθεμα που χρειάζεται...τι να σου πω. Σκέφτομαι οτι από ψυχικό απόθεμα τουλάχιστον πρέπει να διαθέτεις άφθονο...Για να μπορείς να παλεύεις τους πανικούς σου, να ζεις με αυτούς, να κάνεις δυο βήματα μπρός. Αυτό μου δείχνει το ψυχικό σου απόθεμα.
Αλλά αυτό έχει άλλη δουλειά σημαντική τώρα. Έχει αναλάβει τους πανικούς σου. Που να του μείνει χρόνος και διάθεση για το κλικ που χρειάζεσαι...

[ΒΙΚΥ]

blue μου,
όντως κακή μέρα, όχι όμως μόνο για σένα.
Είναι κι αυτός ο κωλόκαιρος, σε μιζεριάζει, να τρελαθείς φτάνεις.
Ας την να περάσει και τη δύσκολη τη μέρα.
Το λές και στο μυνηματάκι της διάθεσής σου. ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΥΡΙΟ......

[mariakiou]

Είμαι και εγώ άνεργη αυτό τον καιρό και ξέρω ότι είναι ψυχοφθόρο. Είναι και αυτός ένας πολύ σοβαρός λόγος να είναι κανείς αγχωμένος και χωρίς να έχει άλλα προβλήματα. Μη γέμίζεις τον εαυτό σου ενοχές για τα πράγματα που αναβάλλεις ή για τα πράγματα που δεν έχεις όρεξη να κάνεις. Οταν έρθει η ώρα τους θα γίνουν ακόμα και αργά. Αλλωστε τί Ελληνες θα λεγόμασταν αν κάναμε τα πάντα στην ώρα τους και τέλεια :P

Blue μερικές μέρες είναι χειρότερες από τις άλλες. Εχεις όμως μέρες που να νοιώθεις ευτυχισμένη? Που να είσαι ευγνώμων για αυτά που έχεις όσο λίγα και αν είναι? Υπάρχουν μέρες που περιμένεις με ανυπομονησία να αρχίσεις τη ζωή σου? Πιστεύω πως ναι. Και είμαι σίγουρη οτι αυτές οι μέρες θα ξανάρθουν πιο γρήγορα από ότι νομίζεις τώρα

[Blue9791]

Mariakiou τις περισσότερες μέρες είμαι ευγνώμων και ευτυχής και ακόμα περισσότερο πριν την τελευταία κρίση που με έριξε γιατί είχα καταφέρει να μειώσω σημαντικότατα τα φαρμακα σχεδόν αναίμακτα.
Ένιωθα υπερήφανη.
Μέσα σε δέκα λεπτά άλλαξαν όλα.
Το καλό και το κακό με μένα είναι γενικά έχψ έντονα συναισθήματα και όταν είμαι καλά το γιορτάζω γιατί δεν ξεχνώ ποτέ τις οδυνηρές στιγμές μου.
Να κι ενα καλό που βγήκε απο την δεκαετή πάλη με τις κρίσεις πανικού.
Κάθε μέρα που αισθάνομαι καλά και δυνατή είναι δώρο για μενα.
Και μπορεί να μην κάνω αυτά που πρέπει αλλά εναν καφέ στον ήλιο θα τον πιώ.
Είναι το ευχαριστώ μου στη ζωή.
Και πάλι ευχαριστώ όλους για τα μηνύματά σας.
Φοίβη αν \"αυτό\" που παλεύω και με ρίχνει είναι κάτι που ισως με προστατεύει, ας με αφήσει απροστάτευτη για μια φορά...Δεν χάθηκε ο κόσμος. Θα τα καταφέρω και χωρίς αυτό.

[Φοίβη]

Originally posted by Blue9791
Να κι ενα καλό που βγήκε απο την δεκαετή πάλη με τις κρίσεις πανικού.
Κάθε μέρα που αισθάνομαι καλά και δυνατή είναι δώρο για μενα.
Και μπορεί να μην κάνω αυτά που πρέπει αλλά εναν καφέ στον ήλιο θα τον πιώ.
Είναι το ευχαριστώ μου στη ζωή.
Και πάλι ευχαριστώ όλους για τα μηνύματά σας.
Φοίβη αν \"αυτό\" που παλεύω και με ρίχνει είναι κάτι που ισως με προστατεύει, ας με αφήσει απροστάτευτη για μια φορά...Δεν χάθηκε ο κόσμος. Θα τα καταφέρω και χωρίς αυτό.

Χαίρομαι πάρα πολύ για αυτό πουυ λες. Για τη ζωή σου, που ο πανικός τουλάχιστον σε έμαθε να την χαίρεσαι, να την ζεις με όλο σου το είναι. Και μ\'αρέσει ακόμα που επιλέγεις να μείνεις \"απροστάτευτη\" αυτή τη φορά. Έχεις δίκιο. Σίγουρα θα τα καταφέρεις.

[Blue9791]

Μίλησα με τον γιατρο μου.
Ίσως χρειαστεί να αυξήσω λίγο τα φάρμακα μέχρι να ισορροπίσω πάλι και μετά βλέπουμε.
Το θέμα είναι οτι ψάχνω να βρώ την βαθύτερη αιτία που με έφερε στην θέση αυτή ενώ όλα έδειχναν να πηγαίνουν καλά.
Η αλήθεια είναι οτι μπορώ να βρώ πολλες αιτίες αλλά αν πρέπει να εξαλείψω όλα αυτά που μου προκαλούν πανικούς πρέπει ή να ξαναγεννηθώ και να αρχίσω απο την αρχή ή να ξεριζώσω τη ζωή μου και να φυτεψω μια καινούρια φτιαγμένη με αποκλειστικά δικά μου υλικά.
Τουλάχιστον έβγαλε ήλιο σήμερα.
Μπορεί να είναι και καλό σημάδι.

[Blue9791]

Είμαι απο τη Δευτέρα μεσα στο σπίτι και έχουν αρχίσει να μου λείπουν όλα...
Ξέρω οτι σε δυο τρεις μέρες θα επανακάμψω αλλά με ρίχνει το γεγονός οτι πάλι βρέθηκα σ\'αυτη την κατάσταση.
Οι φίλοι μου είναι δίπλα μου και είμαι τυχερή γι\'αυτό.
Μου λείπει ο εαυτός μου.
Ο εαυτός μου που δεν φοβάται, που δεν μπορεί να κάτσει μεσα στο σπίτι όταν έχει ήλιο έξω, που κάνει πλάκα, που δεν λέει να μεγαλώσει, που χαίρεται με το παραμικρό.
Έχει χαλάσει και ο ύπνος μου...
Εγώ που λατρεύω τον ύπνο και το χουζούρι, ξυπνάω κάθε μια ώρα τρομαγμένη με ταχυκαρδία.
Μόνο μετά τις 8 το βράδυ ηρεμώ.
Άλλη μια κακή μέρα.
Αλλά θα στρώσει...που θα πάει!

[Φοίβη]

Blue μου νιώθω μια θλίψη διαβάζοντας τα σημερινά σου ποστ.Να έχει μια τόσο όμορφη μέρα έξω κι όμως εσύ να μην έχεις πρόσβαση σ\' αυτόν τον εαυτό σου που δεν θα τον κρατούσε τίποτα στο σπίτι σήμερα.