Νομίζω ότι η υπομονή μου εξαντλείται...

[kerasi]

Απ' οτι φαίνεται δεν είναι τα λεφτά το πρόβλημα. Και την τρελή κληρονομιά να κερδίσεις αύριο το πρωί, θα σου πει παλι τα δικα του.

[imagine]

Επισκέπτεται ψυχολόγο, βασανίζεται (όπως γράφεις) λόγω μη εύκολα διαχειρίσιμου άγχους, το οποίο εσύ περνάς στα ψιλά. (btw τα λεφτά πού τα βρίσκει? απ τα 200 είναι?)

Σου ζητάει να κάνεις λίγο υπομονή μέχρι να νιώσει καλύτερα.

ίσως κρίνει πως πρέπει πρώτα να αντιμετωπίσει τα δικά του θέματα ( άγχος και δουλειά) και μετά να προχωρήσει σε αλλαγές τύπου συγκατοίκησης στη ζωή του.

ίσως μια συγκατοίκηση είναι αυτή τη στιγμή μακριά από τις δικές του προτεραιότητες - χωρίς να σημαίνει ότι δε σ αγαπάει.

[lullaby]

Επισκέπτεται ψυχολόγο, βασανίζεται (όπως γράφεις) λόγω μη εύκολα διαχειρίσιμου άγχους, το οποίο εσύ περνάς στα ψιλά. (btw τα λεφτά πού τα βρίσκει? απ τα 200 είναι?)

Σου ζητάει να κάνεις λίγο υπομονή μέχρι να νιώσει καλύτερα.

ίσως κρίνει πως πρέπει πρώτα να αντιμετωπίσει τα δικά του θέματα ( άγχος και δουλειά) και μετά να προχωρήσει σε αλλαγές τύπου συγκατοίκησης στη ζωή του.

ίσως μια συγκατοίκηση είναι αυτή τη στιγμή μακριά από τις δικές του προτεραιότητες - χωρίς να σημαίνει ότι δε σ αγαπάει.

Το συμπέρασμα είναι ότι όντως για διάφορους λόγους δεν είναι καθόλου έτοιμος για κάτι τέτοιο. Το αντιλαμβάνομαι κι εγώ, δεν είμαι χαζή. Όμως ήδη έχω αρχίσει και βαριέμαι αυτή τη κατάσταση και νομίζω ότι δεν μου έχουν μείνει πολλές αντοχές ακόμη - χωρίς να σημαίνει ότι δεν τον αγαπάω. Και όταν βλέπεις ότι ο άλλος δεν θέλει και έχει βολευτεί χωρίς τις παραπάνω ευθύνες, απογοητεύεσαι. Δεν μπορώ να τον παρακαλάω να κάνει κάτι που δεν θέλει και απ'την άλλη δεν μπορεί κι αυτός να με έχει στην αναμονή μέχρι.... πότε; Να περιμένω 1,2,3 χρόνια; Μήπως παραπάνω; Αόριστο! Αυτό δυστυχώς σημαίνει ότι δεν είμαστε στην ίδια φάση και με κάνει να σκέφτομαι μόνο ένα πράγμα πλέον.... και ειλικρινά δεν θέλω καθόλου... :(

Τι θα κάνατε εσείς;