Η αιώνια σκιά ενος κουρασμένου μυαλού.

[Holden]

καλη μου Φοιβη δεν τα καταφερα και πολυ καλα μαλλον...

Αγαπητε/η JustMe ναι ηταν πολυ νωρις για να \"χωθω\" στον Φρουντ, το χω μετανιωσει πολλες φορες. Αλλα βλεπεις με ελκυε οπως ο διαολος.
Οσον αφορα την τεχνη εννοουσα οτι ασχοληθηκα επαγγελματικα οταν ενηλικιωθηκα.
Για το θεμα ψυχολογου και ψυχιατρου συμφωνω. Το εκανα καποιες φορες με επιμελεια και ακολουθησα και αγωγες πιστα. Ενιωσα καπως καλυτερα αλλα μετα το περας της θεραπειας υποτροπιαζα παλι υστερα απο λιγο καιρο. Μακαρι να ειχα την οικονομικη πολυτελεια να το εκανα συνεχεια(ψυχοθεραπεια). Στο θεμα αυτο βεβαια θα πρεπει να πω την αποψη μου. Σημασια εχει σε ΠΟΙΟΝ ψυχολογο ή ψυχιατρο θα πας. Δεν ειναι σαν να πηγαινεις σε ενα παθολογο. Πανω κατω ολοι οι παθολογοι (που λεει ο λογος) θα προσεγγισουν το θεμα παρομοια. 1+1=2. Δεν χωρανε πολλλες ερμηνειες για ποιο λογο ποναει το στομαχι σου. Οταν ομως εχεις να κανεις με την ψυχη τα πραγματα οπως ξερεις γινονται τραγικα πολυπλοκα. Η ψυχη δεν βγαινει σε ακτινογραφια. Γι αυτο το λογο θα πρεπει να βρεις τον καταλληλο ανθρωπο που δεν ειναι καθολου ευκολο.
(βλεπω εισαι φαν του midnight express ε; :-) )

[Φοίβη]

Originally posted by Holden
καλη μου Φοιβη δεν τα καταφερα και πολυ καλα μαλλον...

Είσαι ακόμα εδώ όμως...μετά από όλα αυτά και μέσα σε όλα αυτά. Είσαι ζωντανός και αρκετά λειτουργικός ώστε να μοιράζεσαι μαζί μας τις σκέψεις σου. Αυτό και μόνο για μένα είναι μεγάλο κατόρθωμα.

[mariakiou]

Συμφωνώ οτι είναι εξαιρετικά συμαντικό να πέσεις στον κατάλληλο γιατρό. Η μητέρα μου πάσχει χρόνια από κατάθλιψη και είχε αλλάξει πολλούς ψυχιάτρους και φαρμακευτικές αγωγές. Ο χειρότερος ήταν ένας που της έδινε κάτι φάρμακα που την έκαναν φυτό και όταν του παραπονέθηκε οτι πάει χειρότερα της είπε οτι η μόνη λύση που της μένει είναι να μπει στο ψυχιατρείο!! Τελικά με τα πολλά βρήκε ένα γιατρό του ΤΕΒΕ που την έσωσε στην κυριολεξία. Είναι αυστηρός και τυπικός άνθρωπος, δεν της χαρίζεται και της άλλαξε τελείως τη θεραπεία .Τώρα πλέον μπορεί κάποιες φορές να έχει τις μάυρες της όπως όλος ο κόσμος αλλά λειτουργεί κανονικά σαν να μην έχει τίποτα.
Holden τώρα έχεις κάποιον ψυχίατρο? Αν ναι είσαι ευχαριστημένος?

[psychangel]

Originally posted by Holden
....... Πιστευω παντως οτι η ευτυχια κατακταται (οχι με την απλοτητα στην σκεψη , γιατι αυτο ειναι αδυνατο) αλλα με μια προσπαθεια επιστροφης στην παιδικοτητα. Οχι στον παλιμπαιδισμο! Στην παιδικοτητα της ψυχης.....

Σκληρό .. \"κουκούτσι\" αυτή σου η σκέψη ...
Πόσο δύκολο να το αποδελτιώσεις, να εντοπίσεις \"το πώς\" γίνεται αυτή η προσπάθεια, και \"το ποιός\" είναι ο \"μπούσουλας\" να βρείς αυτή την ... \"παιδική ψυχή\" ...

Και επί του πρακτέου,
... αλήθεια για ποιά \"παιδική\" ψυχή μιλάμε ακριβώς ;;;

Στ΄αλήθεια, αυτή η σκέψη σου μούκανε ... \"κλικ\"
και την παλεύω αλλά .... ΔΕΝ μου προκύπτει να πάρει ...!

Κάθε \"βοήθεια\" πάντως ... ευπρόσδεκτη ....

[Sofia]

Holden,

προς το παρον δεν ξέρω τί να γράψω...μονο ήθελα να σου πω σ ευχαριστω που εγραψες εδω αυτες τις σκεψεις σου...

[Holden]

Φοιβη ναι τι να κανω; Το πολεμαω. Μπορεις να κανεις κι αλλιως; Αν με γνωρισει καποιος, παντως, φαινομαι αρκετα φυσιολογικος. Απλα δινω την εντυπωση του σνομπ. Μου το λενε συχνα.
Μαρια ναι εχω καποιον στον οποιο πηγα συστημενος ...με αριστες συστασεις... Αφιερωνει ωρα και στο να μιλαμε. Ακομα ειναι πολυ νωρις ομως δεν ξερω. Μου γραψε τα lyrica και κατι αντικαταθλιπτικα αλλα δεν βλεπω καμμια βελτιωση. Ειναι σαν να μην παιρνω τιποτα. Δεν νιωθω να με \"αγγιζουν\". Και τα βραδυα αν δεν πιω αλκοολ δεν μπορω να κοιμηθω με τιποτα+πεταγομαι απο τον υπνο μου με κρισεις πανικου+κοιμαμαι 5 ωρες οσο κουρασμενος και να ειμαι και μετα ολη την μερα ειμαι πτωμα..
Ετσι μου ρχεται να παω να κλειστω...σε μια χαρτοπαικτικη λεσχη..(που λεγε και η Βλαχοπουλου) να παιζω ολο το βραδυ ποκερ :-).
Μηπως αυτο παει να μου πει ο εαυτος μου; \"Δεν εισαι εσυ αγορι μου για νορμαλ ζωη. Εσυ εισαι της νυχτας. Ποτα,χαρτι, τζογος, γυναικες και εκλυτος βιος!\" Ε αμα πια!
(βρε λες πλακα πλακα να ειναι ετσι; δεν το χα σκεφτει αυτο! ειδες καμμια φορα τι βγαινει εξω Ωχ! Μου ηρθαν καποιες σκεψεις μετα απο αυτα. Θα επανελθω ν απαντησω και στην psychangel.Mεγαλη η χαρη μου που ασχολειστε μαζι μου.

[mariakiou]

Δεν είναι κακή ιδέα το ξενύχτι!! Μπορείς να το κάνεις και επάγγελμα. Ξέρεις να πιάσεις δουλειά σαν μπαρμαν, πορτιέρης, τσεκαδόρος, παρκαδόρος, γκρουπιέρης, νταβατζής κτλ :P

Από οτι ξέρω όμως το αλκοόλ δεν πάει με τα φάρμακα. Το λιγότερο που μπορείς να πάθεις είναι να μην σε πιάσουν και το χειρότερο να πέσεις σε κανα κώμα. Εντάξη το αλκοόλ σε μικρές ποσότητες (1-2 ποτηράκια κρασί-όχι νεροπότηρα) σε χαλαρώνει αλλά το παραπάνω δημιουργεί προβλήματα και στον ύπνο. Εγώ αν πιω παραπάνω καμιά φορά έχω τρομερή ανησυχία και άγχος όλο το βράδυ γι\' αυτό το έκοψα αν και κάποτε ήμουν γερό ποτήρι. Δεν δοκιμάζεις το γάλα με μέλι καλύτερα!! Ξέρω δεν φτιάχνει κεφάλι αλλα...

Οσο για τα φάρμακα δεν ξέρω πόσο καιρό πέρνεις τα συγκεκριμένα αλλά ξέρω ότι πολλά από αυτά θέλουν κάποιο διάστημα να δράσουν, να τα συνηθήσει ο οργανισμός. Στην αρχή κάποια χειροτερέυουν την κατάσταση από ότι ξέρω και από τη μητέρα μου. Κάνε υπομονή μπορεί σε λίγο καιρό να φτιάξει η κατάσταση.

Αλήθεια από διατροφή και γυμναστική πως τα πας? Μαγνήσιο και σύμπλεγμα βιταμινών Β έχεις δοκιμάσει? Ξέρω πολλοί κόσμο που τα πέρνει τακτικά. Πέρνω και εγώ για κανα 4μηνο τα κόβω μετα για κανα 2μηνο κτλ και έχουν αποτέλεσμα. Εντάξη δεν κάνουν θάυματα αλλά βοηθάνε.

[ΒΙΚΥ]

Holden μου θα συμφωνήσω με τη Μαρία.
Και εκτός του συνδυασμού με τα χάπια, παίζει και ένα άλλο μικρό αλλά θαυματουργό οργανάκι που λέγεται συκώτι?
Ε? Μην το κάνεις και συ σαν και μένα που λόγω του ότι όταν κάπνιζα ζαλιζόμουν κ πάθαινα μικροπανικούς, πλέον κάνω 2 πακέτα.
Ναι δε ζαλίζομαι πια με το τσιγάρο, το ξεπέρασα. Τώρα μάλλον παθαίνουν πανικούς τα πνευμόνια μου.
Όσο για το αν σου ταιριάζει τελικά ο \'\'έκλυτος\'\' βίος...........δε βαριέσαι. Ευτυχισμένος να \'ναι κι ότι να \'ναι.

[Holden]

Σοφια να εισαι καλα, αυτο που ειπες ηταν αρκετο...
Μαρια και Βικυ: Εννοειται οτι χαπια και αλκοολ δεν πανε μαζι! ΠΟΤΕ! Δεν μιλαω για τα διαστηματα που κανω θεραπεια!
Απο διατροφη και γυμναστικη τωρα που ειμαι στο εξωτερικο λιγο χαλια..
Οταν ημανε Ελλαδα ως τα 30 μου(τωρα ειμαι αισιως 35), εκανα και καλη διατροφη και καθημερινη σχεδον γυμναστικη. Δεν βαριεσαι... (εγω βαρεθηκα παντως)
Τωρα για το θεμα της παιδικοτητας που τονισε και η Psychangel θελω να το δουλεψω λιγο γιατι εχει αρκετη ουσια και να επανελθω.
Και ναι Βικυ, ευτυχισμενοι να ειμαστε και ο,τι να ναι. Αυτη ειναι η ουσια. Και να κανουμε ευτυχισμενους τους διπλα μας (οσο μπορουμε)

[nikosFU]

Αγαπητέ Holden, πραγματικά δεν ξέρω από που να ξεκινήσω.
Από την αρχή ή από το τέλος.
Με κάποιο τρόπο η ιστορία σου μοιάζει τόσο με την δική μου..!
Βέβαια από όσο κατάλαβα είμαι λίγα χρόνια μεγαλύτερος από σένα (σαραντά και κάτι), αλλά και τα προβλήματά μου αρχίζουν από το 1989 περίπου, όπως και συ ανέφερες.

\"Έχω περίπου μια εξαετία που μετά από μια οδυνηρή κατάσταση, (με τις όποιες συνέπειες και προδιαγραφές- για όσους ξέρουν- έχει το τραύμα), έβαλα απίστευτη θέληση να βρω τον εαυτό μου.
Έναν εαυτό που, από όσο μπόρεσα να καταλάβω δεν ήρθα ποτέ σε επαφή!
Απλά ΟΠΩΣ μπορούσα ΕΠΙΒΙΩΝΑ, χωρίς ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ.
Μια εξαετία που σταδιακά - και δυστυχώς- με οπισθοδρομίσεις- βλέπε κλινική υπνοθεραπεία,
άρχισα να καταλαβαίνω κάποια πράγματα.
Με πολλή θέληση, διάβασμα, ψάξιμο, δοκιμή.
Φάρμακα δεν έχω πάρει ποτέ (εκτός κάποια ελαφρά αγχολυτικά το 1989, δυο κουτιά),
όσο και αν υποφέρω, όσο και αν τρελαίνομαι, όσο και αν το σώμα μου πονά, όσο και αν έχω χρόνια πολλά, ταχυπαλμίες, αρρυθμίες, πόνοι διάφοροι, κλπ.(ούτε \"σωματικά\" φάρμακα πήρα ποτέ) εξακολουθώ να βρίσκω τη δύναμη να παλεύω.
Κατάλαβα λοιπόν αγαπητοί/ές συνοδοιπόροι (σταδιακά) ότι όλα τα σκ....ά, έρχονται από την παιδική και κυρίως βρεφονηπιακή ηλικία.
Επίσης σημαντικότατος ρόλος (από βιβλία),είναι μια πολύ δύσκολη γέννα, όπου τίθεται θέμα επιβίωσης.
Βλέπετε γεννηθήκαμε με βασικό τον προγραμματισμό της επιβίωσης, ασχέτως ποιότητας!
Κατάλοιπα κάποιων άλλων εποχών? ποιός ξέρει!
Έτσι λοιπόν (ελπίζω να μου επιτρέψετε την αποψινή κατάθεση ψυχής - και τί δραματική σύμπτωση, ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, ημέρα της αγάπης), να σας διηγηθώ περιληπτικά την ιστορία μου.
Από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι ελάχιστα, νευρικοί, αγχωτικοί γονείς, οι οποίοι τα μεγάλα προσωπικά τους προβλήματα τα μετέθεσαν στα παιδιά τους, με ξύλο, φωνές, άκρως μειωτική και απαξιωτική συμπεριφορά.
Απλά την μούρλα τους ( σε όλο το μεγαλείο, αλλά -πιστεύω-χωρίς να γνωρίζουν τι κάνουν) την μετέθεσαν εκεί που μπορούσαν, και κυρίως (σε μένα) η μάνα.
Το 1986 λοιπόν αφού τελείωσα το στρατό , έκανα για πρώτη φορά σχέση (εκτός κόκκινων φώτων) με κοπέλα.
Μετά από λίγους μήνες, πέρασα κάποιες καταθλιπτικές καταστάσεις (αξιολογώντας τες, με τις γνώσεις που αποκόμισα τώρα ), οι οποίες με οδήγησαν σε δυσκολία συνουσίας.
Η σχέση συνεχίστηκε μέχρι κάποιο διάστημα, παρά τις όποιες δυσκολίες από μέρους μου, μέχρι την λήξη της.

Εδώ να κάνω κάποια παρένθεση και να αναφέρω πως όποιο ψυχοσυναισθηματικό αλλά και ιδεοληπτικό, ψυχαναγκαστικό, ψυχωτικό πρόβλημα, κατά βάση προέρχεται από μεγάλες συναισθηματικές ανάγκες και φορτίσεις της βρεφονηπιακής ηλικίας καθώς και της κύησης, και στην μετέπειτα ζωή βρίσκει έκφραση με ιδεοληψίες, κρίσεις πανικού,φοβίες, ψυχώσεις και ότι άλλο θες. Με άλλα λόγια το πρόβλημα ΈΝΑ , ασχέτως πως εμφανίζεται.
Από τον Arthur Janof και το βιβλίο του \"Πρωτογενής Θεραπεία\".(παρακαλώ αν θέλετε διαβάστε το).

Κατόπιν λοιπόν απέφευγα της γυναίκες (η εσωτερική πίεση, εκεί βρήκε έκφραση), αλλά το 1989 έζησα έναν εφιάλτη μια και προσπάθησα ( η φύσης ανίκητη) να κάνω σχέση.
Δεν χρειάζεται να αναφέρω άλλα, όμως μου έφερε σχεδόν νευρική κατάρευση.
Και περάσαν τα χρόνια (\"ζωντανός\" ότι και να σημαίνει αυτό), μέχρι το τέλος του 2001, όπου ο πρωταγωνιστής έρχεται και πάλι αντιμέτωπος με το \"θηρίο\" γυναίκα \"στους φόβους του μυαλού του\" .
Εκεί, σε κείνο το χρονικό σημείο, τσάκισα.
Από τη μια ο πόθος (φύση) και από την άλλη τρομακτικός φόβος, χωρίς λογική. Γιατί εγώ, γιατί σε μένα,ποιά μυστήρια και τρομακτική δύναμη με κρατά μακριά από τη χαρά του έρωτα, (του γυναικείου έρωτα, μια και υπάρχει η χαρά -έστω- της αυτοϊκανοποίησης) .
Σχεδόν κατάρρευση, αλλά και με πολύ αγώνα, εσωτερική εστίαση προς λύση.
Στήριγμα στο Θεό (όπως αυτός εκφράζεται για τον καθένα), θέληση και ψάξιμο με τον εαυτό.
Αν και κάποια στιγμή κατάφερα να βγω στην επιφάνεια, να νιώσω διαφορετικός-ελεύθερος άνθρωπος (χωρίς φάρμακα, το ξανατονίζω, και χωρίς να θέλω να αποτρέψω κάποιον από τα φάρμακα), )(μόνο ανθοϊάματα χρησιμοποίησα) δεν κατάφερα να μείνω, γιατί ενώ το προηγούμενο διάστημα είχα στόχο μόνο εμπρός, όταν κοίταξα πίσω κάποια στιγμή, έμεινα τρομακτικά έκπληκτος από την οδύνη του παρελθόντος, από την αγνωσία του παρελθόντος! Ηταν σαν να ξύπνησα απότομα-αφύσικα. Σαν να γεννήθηκα εκείνη τη στιγμή, αλλά γίνεται να γεννηθείς κατευθείαν στα 40? Ήταν σαν μια άβυσσος που σε ρουφάει, και ένας ατελείωτος πόνος.
Ένας ατελείωτος πόνος και τεράστια εσωτερική ένταση, που μεταφράστηκε σε διάφορους φόβους, μην πάω με γυναίκα,( σε συνεδρία σωματικής ψυχοθεραπείας, μεταφράστηκε ο συγκεκριμμένος φόβος, σε κεφάλι επιτιθέμενης κόμπρας), μην ανεβώ σε λεωφορείο γιατί με πιάνει πανικός, μην καθήσω κάπου εγκλωβισμένος, ασανσέρ κλπ, μέχρι και σε καρέκλα κουρείου ένιωθα στριμωγμένος-αγχωμένος.
Απλά το μυαλό για να μην σε στείλει απευθείας στην τρέλα, όλη την εσωτερική ενταση και αγωνία την μεταφράζει σε φόβους, κρίσεις, ιδεοληψίες, κλπ.\"
Κάποια χαλάρωση έχω βρει στο αλκοόλ, ευτυχώς σε σχετικά μικρές ποσότητες.
Το τσιγάρο το έκοψα, τρείς μήνες πρίν το τελευταίο τραυματικό γεγονός.

Δυστυχώς απο το μέχρι τώρα ψάξιμό μου, ελάχιστοι είναι οι πραγματικοί θεραπευτές, και δυστυχώς δεν συμπεριλαμβάνονται οι ψυχίατροι.
Τα φάρμακα πολλές φορές είναι απαραίτητα, αλλά δεν είναι θεραπεία.
Όσο για μένα η λύση δεν έχει βρεθεί ακόμα, πιθανότατα γιατί είμαι μακριά από την Αθήνα,( οι μηδαμινές ουσιαστικά λύσεις της Επαρχίας), και πιθανές λύσεις που βρήκα, είναι στην Αθήνα.
Βλέπετε, για να ρθούμε σε ολική επαφή με τα συναισθήματά μας, (αποκομμένοι καθότι από βρέφη), θέλει μεγάλο αγώνα και αντοχή.

Καλή δύναμη σε όλους, αν και θέλω πολλά ακόμη να γράψω, όπως και κάποιες πνευματικές εμπειρίες που αποκόμισα τα τελευταία χρόνια! Είδωμεν!
Κάποια στιγμή στη συνέχεια, ίσως μεταφέρω τα (απίστευτα και απροσδόκητα αρνητικά) βιώματα από κλινική υπνοθεραπεία.

Νίκος

Σημ. Αγαπητέ Holden, το ρούφηγμα που αναφέρεις, κάποιες φορές το ένιωσα και γω, όπως και ένιωσα ότι άν το άφηνα θα χανόμουν στην άβυσσό του.
Επίσης έχω νιώσει κάποιες φορές την (θεραπευτική) βύθιση σε εικόνες δύναμης (οι εικόνες δύναμης είναι υποκειμενικές), μια και ίσως ξέρεις, μια από τις γλώσσες του υποσυνείδητου είναι οι εικόνες, μιλάς απευθείας με τον \"υπολογιστή\".

Αν κάποιος θέλει πληροφορίες θεραπευτών (όσο δύναμε να γνωρίζω), παρακαλώ ας επικοινωνήσει με προσωπικό μήνυμα, για να μην θεωρηθεί διαφήμιση.

[Sofia]

Originally posted by Holden
Αυτο που με εντυπωσιαζει ειναι, πώς ανθρωποι που ουτε καν σε ξερουν μπορουν να σε καταλαβουν καλυτερα απο αλλους που σε ξερουν 10 χρονια...

Holden,

εχεις δώσει σ αυτους τους ανθρωπους που θες εσυ την ευκαιρια να σε κοιττάξουν?

Εννοω, εδω μας δινεις την ευκαιρια να σε δουμε,αφου εσυ ριχνεις το φως...κι οπως βλεπεις υπάρχει ανταποκριση,αγγιζεις ανθρωπους...αφου ομως εχεις κανει ηδη ενα ανοιγμα.

[justme]

Νίκο και αν ακόμα τα φάρμακα δεν είναι θεραπεία αλλά συμπτοματολογική αντιμετώπιση (πράγμα που δεν έχω ιδέα αν είναι έτσι ή αλλιώς) για ποιό λόγο να επιμείνεις σε κάτι που δεν είδες ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ να μην έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα????
Γιατί δεν δοκιμάζεις και την άλλη πλευρά τι μπορεί να σου δώσει???

(Holden είναι μία από τις ταινίες που μου έχουν μείνει όντως...)

Εδιτ: Νίκο προσωπική γνώμη φυσικά αλλά νομίζω πως αν άνοιγες ένα καινούριο θέμα ίσως να ήταν καλίτερα. (Για το πως μπορείς να τροποποιήσεις - διαγράψεις, επικολλήσεις τα όσα έγραψες αλλού αν θες βοήθεια ρώτα με u2u)
Εδιτ νο 2 (λολ)...... Μία προσωπική γνώημη μπορεί κάλλιστα να είναι εντελώς λάθος,,,,......

[justme]

Originally posted by Sofia

Originally posted by Holden
Αυτο που με εντυπωσιαζει ειναι, πώς ανθρωποι που ουτε καν σε ξερουν μπορουν να σε καταλαβουν καλυτερα απο αλλους που σε ξερουν 10 χρονια...

Holden,

εχεις δώσει σ αυτους τους ανθρωπους που θες εσυ την ευκαιρια να σε κοιττάξουν?

Εννοω, εδω μας δινεις την ευκαιρια να σε δουμε,αφου εσυ ριχνεις το φως...κι οπως βλεπεις υπάρχει ανταποκριση,αγγιζεις ανθρωπους...αφου ομως εχεις κανει ηδη ενα ανοιγμα.

Σωστή παρατήρηση....... Περιμένω να δώ την απάντηση.....

[Holden]

Kαλε μου Νικο πρωτα απ ολα με τιμαει η απαντηση σου και ταυτοχρονα αποτελει καταθεση ψυχης. Θα μπορουσε να ειναι ενα ακεραιο θεμα απο μονη της. Δευτερον να σου πω οτι συγκινηθηκα με οσα εγραψες και με τον τροπο που τα εγραψες. Ξερω πολυ καλα αυτο το \"ρουφηγμα\" στο οποιο αναφερεσαι. Οπως ειχα συμπερανει υστερα απο χρονια ψυχοθεραπειας δεν ειναι, παρα μια αποδειξη οτι νιωθουμε τον εαυτο μας στο κενο, δεν τον εχουμε σκιαγραφησει οπως πρεπει, δεν εχουμε την υποσταση που πρεπει, και που θελουμε. Για αυτο αισθανομαστε να χανομαστε(μεταφορικα και κυριολεκτικα). Πρεπει να ανηκουμε καπου, πρεπει να χρωματισουμε την υπαρξη μας με καποια χρωματα, να δωσουμε το στιγμα μας.Οταν δεν συμβαινει αυτο , επονται ολα αυτα τα κακα.

Επισης αυτο που ειπες για τους γονεις. Ναι ειναι αληθεια...χωρις να τι θελουν οι καυμενοι καμμια φορα κληροδοτουν (με το νομο...) στα παιδια τους ενα σωρο συμπλεγματα και ανασφαλειες.

Μετα ,αυτο το κομμωτηριο,...ακομα και μ αυτο ειχα προβλημα...αισθανομουν εντελως φυλακισμενος...τι μου θυμιζεις...,βεβαια δεν ειναι πολυ μακρυα ολα αυτα, απλα εχω πολυ καιρο να κουρευτω :-) Αααχ τι εχουμε τραβηξει...

Σχετικα με το αλκοολ και το τσιγαρο καλα εκανες και το κοψες και μπραβο.Απλα εγω δηλωνω αδυναμια στο να το κοψω. Για να το πω πιο σωστα, δεν θελω..
Βεβαια τα παιδια μακρυα απ αυτο ειναι ο,τι χειροτερο!!!

Με τις σχεσεις σου με τις γυναικες παντως μην αγχωνεσαι. Οι γυναικες δεν ειναι τοσο σεξιστικα οντα οσο εμεις οι αντρες ¨-). Μια ομορφη και σωστη συναισθηματικη επαφη καλυπτει κ τους δυο συντροφους περισσοτερο απο μια καθαρα σεξουαλικη. Φυσικα ολα χρειαζονται. Ομως αν νιωσεις πολυ ανετος με το ταιρι σου θα προκυψει με μαθηματικη ακριβεια και αυτο καποια στιγμη...

Με χαρα να ακουσω και αλλες εμπειριες σου. Και προπαντος εναλλακτικες θεραπειες!

[Holden]

σοφια και justme
οκ..μαλλον εχετε δικιο. Δεν εχω δωσει τετοια ευκαιρια...ισως γιατι φοβαμαι την κριτικη,τους χαρακτηρισμους και την πιεση.