Τραύμα κατά την ψυχοθεραπευτική διαδικασία

[Mara.Z]

Πηγες να βρεις έναν άνθρωπο να σε κατανοησει και να σε βοηθήσει και κατέληξες προδομένος γιατί ένιωσες οτι σε χειρίζεται, σε κατευθύνει και σε εκμεταλλευεται.
Και εχεις το βαρος σοβαροτατων προβληματων υγειας, τα οποια σε καθιστουν υπερευαισθητο...Ειχες και το άλλο προσωπο που λες με προβληματα υγείας.

Κοινοτοπο θα μου πεις, αλλα τον ψυχοθεραπευτη πρεπει να τον ψάχνουμε πάρα πολύ καλά! και το λεω για ολους μας αυτο! δες το σαν παθημα-μαθημα για την επομενη φορά, μην επιτρεψεις να σε παρει απο κατω, αρκετα προβληματα εχεις!
Απαραδεκτη η συμπεριφορα της, αγενεστατη και ανωριμη!

[blackcrow]

Απαράδεκτη η τυπισσα βασικα...τα διάβαζα και εμεινα μαλακας. Ξεπέρασε κάθε όριο και προφανεστατα προεβαλε δικά της θέματα πάνω σου, μη σου πω ήταν χειριστικη. Τι μη σου πω, ηταν. Γενικά ακούγεται σαν επικίνδυνος άνθρωπος, όχι μόνο ως ψυχοθεραπευτρια...στο λέω αυτή κακοποιει ψυχολογικα κόσμο και κοσμακη γύρω της και θεωρεί πως είναι και γαματη...και είναι και υπεράνω υποψίας έτσι; Παω στοίχημα σε γοήτευσε σαν άτομο.
Απαπα....δεν θα μπω στο πειρασμό να διαγνωσω στο ξεκαρφωτο ως αρχαρια την άγνωστη αλλά μου θυμίζει εντονα ένα τυπο...εγώ λέω συζητα το με την τωρινή σου θεραπεύτρια και αν δεις ότι χρειάζεται/θα σε βοηθήσει πανε μια φορά που θα έχεις τη δύναμη να τη ξεχεσεις πατοκορφα.

Και να προσεχετε πολύ ρε παιδιά όταν διάλεγετε ψυχοθεραπευτη, πολυ όμως.
Βασικά κάπου διάβασα πως ο καλός ψυχοθεραπευτής έχει κάνει/κανει ο ίδιος συνεδρίες. Αυτή θα ήταν από τις πρώτες μου ερωτήσεις βασικά σε έναν ψυχοθεραπευτη...ό,τι πας να μου εφαρμόσεις το έχεις βιώσει; Για να σε εμπιστευτω να σκαλισουμε τα δικά μου σωψυχα δε πρέπει να ξερω πως τα δικά σου είναι οκ; Και θα δω τι θα μου πει και πόσο θα με πεισει και θα κρίνω αναλογα.

Δεν μπορώ να πω ότι με είχε γοητεύσει. Είχα μια διαίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά από το δεύτερο χρόνο της θεραπείας και μετά. Τουλάχιστον ότι κάτι δε μου ταίριαζε. Από ένα σημείο και μετά με πήρε η μπάλα. Ήμουν εξαρτημένος. Θεωρούσα αδιανόητο να πάω σε άλλο θεραπευτή γιατί έλεγα ότι έχω πει πολλά και ότι είναι δύσκολο να ξεκινήσω από την αρχή.

Η αλήθεια είναι ότι στην αναζήτηση το πήρα λίγο ελαφρά. Δεν ήξερα τι πρέπει να προσέξω και δεν φρόντισα να μάθω.

Στην τωρινή θεραπεία βλέπω τη διαφορά. Καταλαβαίνω πως είναι η θεραπεία.

Τώρα καταλαβαίνω ότι ένα μεγάλο μέρος των συνεδριών μας ήταν κάτι σαν ραντεβού για καφέ. Δεν εστίαζε στη ρίζα των προβλημάτων και πολλές φορές συζητούσαμε περί ανέμων και υδάτων. Όχι πως δε χρειάζεται και αυτό αλλά με μέτρο.

Όταν έφυγα ένιωσα μεγάλη ανακούφιση. Άρχισα να δραστηριοποιούμε σχετικά γρήγορα με βάση τα όσα περίμενα.

[Loading...]

Ίσως είναι και ο τρόπος που τα εξιστορείς αδερφέ, αλλά, ουάου.
Αφενός δεν κατανοώ πώς γίνεται αν είσαι ένας ενήλικος και, σε γενικότερα πλαίσια, κοινωνικοποιημένος άνθρωπος, να μην βρίσκεις την κατάλληλη χρονική στιγμή, μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια να πεις μέσα σου ένα οριακό "Τι στο διάολο συμβαίνει με αυτήν";;
Αφετέρου... σου έβαζε τίποτα μέσα στο νερό σου κάθε φορά που πήγαινες...; Δεν καταλαβαίνω...
Με την φίλη σου, που της πρότεινες εσύ την "επαγγελματία", δεν συζητήσατε ποτέ για εκείνη για να έρθετε σε κάποια κοινά συμπεράσματα;
Μακάρι να γνώριζα περί διαδικαστικών-νομικών λεπτομερειών στο συγκεκριμένο θέμα για να σου έδινα μερικές πληροφορίες... Αποδείξεις έπαιρνες; Κάτι "γραπτό" υπάρχει;
Αλλά μάλλον θα έχεις κι ένα δίκιο περί "κούρασης" με τα όσα γράφεις... Απ'την άλλη όμως πιστεύω οτι μπορεί και να είναι κάτι το οποίο θα συνεχίσει να σε τρώει μέσα σου... μήπως θα πρέπει να το επιλύσεις για να το ξεπεράσεις; Απάτη κατ' εξακολούθηση θα το αποκαλούσα βασικά. Γίνεται ποτέ απλά να πεις "Χαίρομαι που ξεμπέρδεψα" και να τελειώσει εκεί το θέμα που τράβηξε τόσα χρόνια; Αλλού βέβαια θα ακούσεις και για παπάδες ή αιρέσεις τέλος πάντων, που έκαναν ανθρώπους να πιστεύουν οτι έχει μπει μέσα τους ένας δαίμονας... και για να γίνουν καλά πρέπει να τους γράψουν όλη τους την περιουσία... αλλά δεν θα έλεγα οτι μου περνάς και την εικόνα ενός τέτοιου θύματος...

Τώρα εργάζεσαι, έχεις κάποιο υποστηρικτικό περιβάλλον, τα καταφέρνεις στην καθημερινότητά σου;

Ό,τι και να πω λίγο θα είναι.

[blackcrow]

Ίσως είναι και ο τρόπος που τα εξιστορείς αδερφέ, αλλά, ουάου.
Αφενός δεν κατανοώ πώς γίνεται αν είσαι ένας ενήλικος και, σε γενικότερα πλαίσια, κοινωνικοποιημένος άνθρωπος, να μην βρίσκεις την κατάλληλη χρονική στιγμή, μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια να πεις μέσα σου ένα οριακό "Τι στο διάολο συμβαίνει με αυτήν";;
Αφετέρου... σου έβαζε τίποτα μέσα στο νερό σου κάθε φορά που πήγαινες...; Δεν καταλαβαίνω...
Με την φίλη σου, που της πρότεινες εσύ την "επαγγελματία", δεν συζητήσατε ποτέ για εκείνη για να έρθετε σε κάποια κοινά συμπεράσματα;
Μακάρι να γνώριζα περί διαδικαστικών-νομικών λεπτομερειών στο συγκεκριμένο θέμα για να σου έδινα μερικές πληροφορίες... Αποδείξεις έπαιρνες; Κάτι "γραπτό" υπάρχει;
Αλλά μάλλον θα έχεις κι ένα δίκιο περί "κούρασης" με τα όσα γράφεις... Απ'την άλλη όμως πιστεύω οτι μπορεί και να είναι κάτι το οποίο θα συνεχίσει να σε τρώει μέσα σου... μήπως θα πρέπει να το επιλύσεις για να το ξεπεράσεις; Απάτη κατ' εξακολούθηση θα το αποκαλούσα βασικά. Γίνεται ποτέ απλά να πεις "Χαίρομαι που ξεμπέρδεψα" και να τελειώσει εκεί το θέμα που τράβηξε τόσα χρόνια; Αλλού βέβαια θα ακούσεις και για παπάδες ή αιρέσεις τέλος πάντων, που έκαναν ανθρώπους να πιστεύουν οτι έχει μπει μέσα τους ένας δαίμονας... και για να γίνουν καλά πρέπει να τους γράψουν όλη τους την περιουσία... αλλά δεν θα έλεγα οτι μου περνάς και την εικόνα ενός τέτοιου θύματος...

Τώρα εργάζεσαι, έχεις κάποιο υποστηρικτικό περιβάλλον, τα καταφέρνεις στην καθημερινότητά σου;

Ό,τι και να πω λίγο θα είναι.

Εντάξει. Ήμουν σε πάρα πολύ δύσκολη περίοδο. Το ξέρω ότι δεν δικαιολογούμαι γι' αυτό αλλά μου έτυχαν πολλά μέσα σε πέντε χρόνια (και δεν ήταν μόνο το πρόβλημα υγείας).
Αποδείξεις πήρα μόνο τους τελευταίους μήνες και σε γραπτό τα μηνύματα στο κινητό και κάποια emails για να κανονίσουμε ραντεβού ή οτιδήποτε σχετικό. Πέρα από αυτό δεν έχω τη δύναμη να μπω σε τέτοια διαδικασία.

Τέτοιο θύμα δεν είμαι. Άγνοια είχα και εσωστρέφεια. Δε συζητούσα με κανέναν για τη θεραπεία και αυτό ήταν λάθος.
Η φίλη μου πήγε μέσα στην κατάθλιψη. Σε πολύ άσχημη κατάσταση. Έως την τελευταία φορά που μιλήσαμε δεν είχε συνέλθει. Μου είχε πει κάποια πράγματα που φαίνονταν ύποπτα και ομολογώ ότι εξέφραζε αντιρρήσεις για τη μεθοδολογία που ακολουθούσε. Δεν ξέρω αν πηγαίνει ακόμη.

Εργάζομαι και κατάφερα να μιλήσω σε πολλούς φίλους. Ένας από αυτούς μου στάθηκε και μου στέκεται απεριόριστα.
Έχω πείσμα και πέρα από τα προβλήματα υγείας τα καταφέρνω στην καθημερινότητα. Μάλιστα πριν εμφανιστούν αυτά (τα προβλήματα υγείας) ήμουν φουλ στις δραστηριότητες αλλά και πολύ παραγωγικός στην εργασία μου. Θα ανακάμψω. Το πιστεύω. Αρκεί να δείξω λίγο παραπάνω εμπιστοσύνη εκεί που πρέπει.

[Natalia_sups]

Πιστευω πως η μόνη λογική εξήγηση του γιατί τράβηξε όλο αυτό τόσα χρόνια ήταν ή χειριστικοτητα της "ψυχοθεραπευτριας"...είχε τον τρόπο να σε κάνει να αισθάνεσαι ότι μπλεκεις όλο και πιο βαθειά και ότι ή μονη διέξοδος ήταν ή συνέχεια της "θεραπείας" μαζί της...δεν μου φαίνεται παράξενο κάποιος που έχει τις γνώσεις να το καταφέρει αυτό με έναν άνθρωπο σε ευαίσθητη θέση...δεν λέω ότι το έκανε επίτηδες δε ξέρω αν το έκανε συνειδητά ή ασυνείδητα αλλά απο όσα περιγράφεις αυτο έκανε. Τι να σου πω μπορεί να είσαι ωραιος και να σε ερωτεύτηκε λολ...ή μπορεί να έχει δικά της θέματα και να τα χειριζόταν εκμεταλλευόμενη εσένα...παίζει και το δεύτερο.
Ή έψαχνε τρόπο να σε κρατάει και να σε αρμεγει οικονομικά όπως μας έλεγε ένας άλλο μέλος του φόρουμ ότι τυχαίνει.
Πάντως ακόμα έχω μείνει μαλακας με τα όσα περιγραφεις...
Μάλλον χρειάζεσαι κάποιου είδους "κλείσιμο" σε αυτό το κεφάλαιο, ένα closure...μου φαίνεται πολύ περίεργο που δεν μπορούσες να μιλησεις καν για αυτην/δεν ανέφερες το όνομα της μετά. Καλα χρησιμοποιήσεις τον όρο τραύμα...
Εσύ πώς θέλεις να το επιλυσεις αυτό μέσα σου; Πως πιστεύεις ότι θα δικαιωθες;

[Loading...]

Αδερφέ σου την εύχομαι την ανάκαμψη όσο δεν φαντάζεσαι... Απλά σαν θεατής, πραγματικά απόρησα με τις διαστάσεις της ιστορίας.
Να φανταστώ πως είναι ένα σκαλοπάτι για εσένα, στο να το ξεπεράσεις, το να το διηγηθείς δημόσια;

[blackcrow]

Πιστευω πως η μόνη λογική εξήγηση του γιατί τράβηξε όλο αυτό τόσα χρόνια ήταν ή χειριστικοτητα της "ψυχοθεραπευτριας"...είχε τον τρόπο να σε κάνει να αισθάνεσαι ότι μπλεκεις όλο και πιο βαθειά και ότι ή μονη διέξοδος ήταν ή συνέχεια της "θεραπείας" μαζί της...δεν μου φαίνεται παράξενο κάποιος που έχει τις γνώσεις να το καταφέρει αυτό με έναν άνθρωπο σε ευαίσθητη θέση...δεν λέω ότι το έκανε επίτηδες δε ξέρω αν το έκανε συνειδητά ή ασυνείδητα αλλά απο όσα περιγράφεις αυτο έκανε. Τι να σου πω μπορεί να είσαι ωραιος και να σε ερωτεύτηκε λολ...ή μπορεί να έχει δικά της θέματα και να τα χειριζόταν εκμεταλλευόμενη εσένα...παίζει και το δεύτερο.
Ή έψαχνε τρόπο να σε κρατάει και να σε αρμεγει οικονομικά όπως μας έλεγε ένας άλλο μέλος του φόρουμ ότι τυχαίνει.
Πάντως ακόμα έχω μείνει μαλακας με τα όσα περιγραφεις...
Μάλλον χρειάζεσαι κάποιου είδους "κλείσιμο" σε αυτό το κεφάλαιο, ένα closure...μου φαίνεται πολύ περίεργο που δεν μπορούσες να μιλησεις καν για αυτην/δεν ανέφερες το όνομα της μετά. Καλα χρησιμοποιήσεις τον όρο τραύμα...
Εσύ πώς θέλεις να το επιλυσεις αυτό μέσα σου; Πως πιστεύεις ότι θα δικαιωθες;

Και εγώ αυτό πιστεύω. Δε νομίζω ότι έγινε απαραίτητα συνειδητά όλο αυτό. Ίσως να υπήρχε μια συμπάθεια (όχι ερωτική). Ξεπέρασε τα θεραπευτικά όρια, ίσως να μην είχε εποπτεία. Δεν ξέρω. Έχω σκεφτεί πολλά όλο αυτό το διάστημα. Η νυν θεραπευτρια μου, μέσα από κάποια άλλα περιστατικά που είχα αναφέρει μου είχε πει ότι υπήρχε μια συναισθηματική εκμετάλευση. Δεν ξέρω. Δεν αποκλείω και το οικονομικό.

Όσον αφορά το κλείσιμο, τη δικαίωση που λες, θα ήθελα να πάω μια φορά και να πω απλά "Ξέρω ότι εδώ μέσα κάτι δεν γίνονταν σωστά. Δεν είμαι αυτός που ήμουν τότε" και πιο αναλυτικά να αναφερθώ σε κάποια περιστατικά που έμειναν αναπάντητα. Είμαι σίγουρος ότι δε θα πάρω απάντηση αλλά θα ήθελα απλά να τα πω σε αυτή.

Θα περιμένω να αναρρώσω από όλο αυτό που βιώνω με την υγεία μου ή να σταθώ λίγο πιο καλά και θα το κάνω.

[blackcrow]

Αδερφέ σου την εύχομαι την ανάκαμψη όσο δεν φαντάζεσαι... Απλά σαν θεατής, πραγματικά απόρησα με τις διαστάσεις της ιστορίας.
Να φανταστώ πως είναι ένα σκαλοπάτι για εσένα, στο να το ξεπεράσεις, το να το διηγηθείς δημόσια;

Σε ευχαριστώ.
Όταν το είπα πρώτη φορά σε ένα φίλο, μόνο και μόνο που τα άκουσα μου έκανε πάρα πολύ μεγάλο καλό. Ακόμη περισσότερο μέσα στη θεραπεία. Όμως με έτρωγε πάντα (και τώρα) η αμφιβολία, η ενοχή, ότι ήθελα αλλά δεν μπορούσα, ότι δεν ήμουν ικανός να προχωρήσω. Όλα αυτά στριφογύριζαν στο κεφάλι μου.
Καιρό τώρα σκεφτόμουν να τα πω κάπου όπως ένα φόρουμ. Να δω πως το βλέπουν και άλλοι ψυχοθεραπευόμενοι και μη. Ξέρω ότι αυτή είναι η δική μου πραγματικότητα αλλά προσπαθώ να είμαι όσο πιο αντικειμενικός γίνεται.

[Mελίνa]

Δεν ξερω αν εχει καποιο νοημα να την επισκεφθεις ξανα γιατι μπορει να αρχισει παλι τη χειριστικοτητα και δεν ξερω αν εισαι ακομα σε θεση να υψωσεις ενα τειχος απεναντι της και να την αντιμετωπισεις. Ισως βεβαια εσενα σε βοηθησει να νιωθεις οτι δυναμωσες και δεν μπορει να σε επηρεασει πλεον και το χρειαζεσαι για κλεισιμο αυτης της εμπειριας ωστε να πας παρακατω... Αλλα θα συνιστουσα να περιμενεις μεχρι να σβησει κι αλλο η επιρροη της πανω σου.
Η νεα θεραπευτρια ξερει γι' αυτη τη συναντηση που θελεις; Τι λεει;

Κι επειδη καποιος/α ειπε οτι δεν ηταν τιποτα τρομακτικο, φυσικα και ειναι τρομακτικο και απαραδεκτο ενας θεραπευτης απο τον οποιο στην ουσια ο ασθενης/θεραπευομενος εξαρταται εκεινη τη στιγμη και τον αντιμετωπιζει σαν αυθεντια, να παραβαινει καθε επαγγελματικο και δεοντολογικο οριο, να χειριζεται ψυχολογικα τους ασθενεις του και να τους κανει να νιωθουν οτι κρεμεται η ζωη τους απ' αυτον. Δουλεια του ειναι να δωσει ο,τι εχει να δωσει μεσω της θεραπειας και να απεξαρτητοποιηθουν οι ασθενεις, να πατησουν στα ποδια τους. Δυστυχως ειναι πολυ δυσκολο να αποδειχτει ολο αυτο...

[blackcrow]

Δεν ξερω αν εχει καποιο νοημα να την επισκεφθεις ξανα γιατι μπορει να αρχισει παλι τη χειριστικοτητα και δεν ξερω αν εισαι ακομα σε θεση να υψωσεις ενα τειχος απεναντι της και να την αντιμετωπισεις. Ισως βεβαια εσενα σε βοηθησει να νιωθεις οτι δυναμωσες και δεν μπορει να σε επηρεασει πλεον και το χρειαζεσαι για κλεισιμο αυτης της εμπειριας ωστε να πας παρακατω... Αλλα θα συνιστουσα να περιμενεις μεχρι να σβησει κι αλλο η επιρροη της πανω σου.
Η νεα θεραπευτρια ξερει γι' αυτη τη συναντηση που θελεις; Τι λεει;

Κι επειδη καποιος/α ειπε οτι δεν ηταν τιποτα τρομακτικο, φυσικα και ειναι τρομακτικο και απαραδεκτο ενας θεραπευτης απο τον οποιο στην ουσια ο ασθενης/θεραπευομενος εξαρταται εκεινη τη στιγμη και τον αντιμετωπιζει σαν αυθεντια, να παραβαινει καθε επαγγελματικο και δεοντολογικο οριο, να χειριζεται ψυχολογικα τους ασθενεις του και να τους κανει να νιωθουν οτι κρεμεται η ζωη τους απ' αυτον. Δουλεια του ειναι να δωσει ο,τι εχει να δωσει μεσω της θεραπειας και να απεξαρτητοποιηθουν οι ασθενεις, να πατησουν στα ποδια τους. Δυστυχως ειναι πολυ δυσκολο να αποδειχτει ολο αυτο...

Η θεραπεύτρια δεν εκφράζει άποψη σχετικά με τη συνάντηση και αυτό μου αρέσει. Με ρωτά και προσπαθούμε να δούμε τι θέλω. Βγαίνει ένας φόβος. Μάλιστα δε θεωρεί τυχαίο ότι τα μυοσκελετικά προβλήματα εμφανίστηκαν κοντά στο όριο που είχα βάλει για την επίσκεψη. Και εγώ νομίζω ότι πρέπει να περιμένω. Τουλάχιστον αυτό νιώθω. Ότι βιάστηκα και πίεσα τον εαυτό μου σαν μια διεργασία που πρέπει να επιτελεστεί άμεσα. Ίσως και να μη χρειαστεί να την επισκεφτώ. Δεν ξέρω. Προσπαθώ να το αφήσω αν και πολλές φορές με απασχολεί.

Το πιο απαράδεκτο για μένα είναι ότι οι επίμαχες τρεις συνεδρίες με τα όσα άσχημα λέχθηκαν έγιναν ενώ ήμουν σε περίοδο κατάθλιψης. Και της το είπα αυτό μιας και η ίδια είχε πει ότι είσαι στη χειρότερη περίοδο που σε έχω δει. Και τότε επέλεξε όλη αυτή τη στάση με τους θυμούς και τα λόγια που έλεγε.

[aeolus74]

Αυτό που θα ήθελα να πω εγώ είναι ότι σε τέτοιες περιπτώσεις ποτέ μα ποτέ δεν φταίει ο πελάτης. Ο θεραπευτής κατέχει λόγο του ρόλου του μία ισχύ απέναντι στον πελάτη που καλείται να την χρησιμοποιήσει προς όφελος του πελάτη. Στην δική σου περίπτωση δεν έγινε ακριβώς έτσι. Το πρόβλημα είναι ότι αρκετοί θεραπευτές γίνονται θεραπευτές ακριβώς γιατί αναζητούν αυτή την ισχύ που τους δίνει ο ρόλος αυτός.

[psy me]

τι να πει κανείς; εγώ εύχομαι να αναρρώσεις από τα προβλήματα που τώρα αντιμετωπίζεις. ούτε εγώ έχω σταθεί τυχερός στο κομμάτι αυτό. είχα φύγει από έναν επειδή ήταν ειρωνικός (δεν ξέρω αν εξυπηρετούσε τη "θεραπεία" αυτή η στάση, μετά πάντως δεν μπορούσα)

διάβασα στην πρώτη σελίδα την απάντηση μέλους που λέει δεν περιγράφεις κάτι τόσο τραγικό, και διερωτάται τι καταγγελία να γίνει; προφανώς και είναι απαράδεκτη η στάση της τύπισσας και προφανώς σηκώνει και καταγγελία το όλο θέμα.

νομίζω ότι δεν πρέπει να αναλωνόμαστε σε σκέψεις "τι συνέβη;" "γιατί δεν απάντησα;" "γιατί αυτό" "γιατί το άλλο". και εγώ το κάνω και οι επιπτώσεις δεν είναι καθόλου καλές.

[Mελίνa]

Μπορεις και να της γραψεις ενα γραμμα με ολα οσα θελεις να της πεις... και να μην της στειλεις ποτε το γραμμα... Απλα να σκεφτεις οτι εσυ θα το παραδωσεις και καλα ή οτι την εχεις εκει απεναντι σου και της λες οσα γραφεις στο χαρτι, απλα για να το βγαλεις απο μεσα σου.

Αν αυτη η γυναικα εχει εποπτη, ΑΝ, και αν μαθαινε αυτος ο εποπτης πώς χειριζεται τις συνεδριες και τους ασθενεις της...

Εγω δεν θα σου ευχηθω να το ξεπερασεις, γιατι πιστευω οτι θα το ξεπερασεις. Απλως σου χρειαζεται χρονος και σωστη δουλεια με την κανονικη σου θεραπευτρια και τον εαυτο σου. Ηδη οτι κανεις το βημα και ανοιγεσαι ειναι πολυ καλο.

[blackcrow]

Μπορεις και να της γραψεις ενα γραμμα με ολα οσα θελεις να της πεις... και να μην της στειλεις ποτε το γραμμα... Απλα να σκεφτεις οτι εσυ θα το παραδωσεις και καλα ή οτι την εχεις εκει απεναντι σου και της λες οσα γραφεις στο χαρτι, απλα για να το βγαλεις απο μεσα σου.

Αν αυτη η γυναικα εχει εποπτη, ΑΝ, και αν μαθαινε αυτος ο εποπτης πώς χειριζεται τις συνεδριες και τους ασθενεις της...

Εγω δεν θα σου ευχηθω να το ξεπερασεις, γιατι πιστευω οτι θα το ξεπερασεις. Απλως σου χρειαζεται χρονος και σωστη δουλεια με την κανονικη σου θεραπευτρια και τον εαυτο σου. Ηδη οτι κανεις το βημα και ανοιγεσαι ειναι πολυ καλο.

Όταν, στην τελευταία συνεδρία σηκώθηκε όρθια και διέκοψε τη διαδικασία δέκα λεπτά νωρίτερα, αυτόματα σκέφτηκα ότι θα μου μείνει ένα κενό. Τότε της είπα ότι θα άφηνα το κείμενο που είχα ετοιμάσει (αλλά δε διάβασα τελικά). Μου είπε ότι δεν ήθελε να το κρατήσει. Της είπα ότι εγώ θα το αφήσω και ας το κάνει ότι θέλει. Άλλωστε με παρότρυνε αρκετές φορές να αφήσω ψυχολογικά βάρη πάνω στο τραπέζι (συμβολικά). Είπε ότι δεν είναι το ίδιο αλλά τελικά το άφησα. Ευτυχώς. Ένιωσα ότι και κάτι να ξέχασα να πω θα το έβλεπε στο κείμενο.

Αυτό που λες το έχω σκεφτεί. Απλά ξεκίνησα πολλές φορές και δεν κατάφερα να το τελειώσω. Ίσως μετά από αυτή την πρόβα, σε αυτό το θρεντ να μπορέσω να το κάνω κάποια στιγμή.

Σε ευχαριστώ για την ενθάρρυνση.

[blackcrow]

Αυτό που θα ήθελα να πω εγώ είναι ότι σε τέτοιες περιπτώσεις ποτέ μα ποτέ δεν φταίει ο πελάτης. Ο θεραπευτής κατέχει λόγο του ρόλου του μία ισχύ απέναντι στον πελάτη που καλείται να την χρησιμοποιήσει προς όφελος του πελάτη. Στην δική σου περίπτωση δεν έγινε ακριβώς έτσι. Το πρόβλημα είναι ότι αρκετοί θεραπευτές γίνονται θεραπευτές ακριβώς γιατί αναζητούν αυτή την ισχύ που τους δίνει ο ρόλος αυτός.

Αυτό μου τονίζει συνεχώς και η τωρινή θεραπεύτρια. Λέει ότι στη θεραπευτική σχέση την εποπτεία και ευθύνη την έχει ο θεραπευτής.